20211130

Coronavirus en Ribadeo 20211130

      Un 'pequeno salto adiante': onte ás 6 da tarde contabilizaban 17 contaxiados, con incidencia a 14 días de 170 por cada 100 000 habitantes.


 

Coronavirus en Vilalba 20211130

     Un 'salto adiante': Onte ás 6 da tarde contabilizaban 21 contaxiados, con incidencia a 14 días de 149 por cada 100 000 habitantes.



LA PLAYA DE "O CARGADOIRO". José María Rodríguez Díaz (2007)

    Fala aquí José María da praia do cargadoiro. casualmente, a praia volve esta tempada a ser noticia polo seu deterioro.

A zona do cargadoiro, en vista do Sigpac.

Sábado, 21 de julio de 2007

LA PLAYA DE "O CARGADOIRO"

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 9:38

Entre los concejos costeros que forman la mariña lucense Ribadeo no figura como el más destacado por el número y la calidad de sus playas. Es superado con creces por Barreiros y Foz, que gozan de las mejores de la costa lucense. La fama que hoy tiene la de As Catedrais no le viene dada por su condición de playa sino por un fenómeno de marketing debido a sus formaciones rocosas. Una playa, por otra parte, más visitada por gente foránea que por los ribadenses.

Las playas del concejo de Ribadeo quedan, pues, reducidas a la de Os Castros y As Illas y a unas pequeñas calas como la de Esteiro o Rocas Blancas. Todas ellas muy buenas y muy visitadas por quienes disponen de medios de locomoción para poder desplazarse hasta ellas.

Pero, hoy como ayer, un importante sector de la población que vive en la villa de Ribadeo, por las razones que sean, carece de medios de locomoción y si quiere desplazarse para disfrutar de la playa ha de hacerlo acudiendo a las calas situadas en la proximidad de esta villa, que son la playa de Os Bloques y la de O Cargadoiro. Dos playas cercanas a las que la gente puede llegar caminando, en muy poco tiempo.

La primera de ellas, la de Os Bloques, que estaba situada al lado del puerto de Mirasol, fue destruida torpemente por la ignorante acción reformadora del hombre que, intentando enmendarle la plana a la naturaleza, acabó suprimiéndola. Y fue así como Ribadeo perdió la única playa que tenía dentro de su propio casco urbano.

En cuanto a la de O Cargadoiro (que este es su nombre oficial, pese a no haberse enterado el alcalde anterior ni, tampoco, su flamante técnico de Dinamización Turística) es la única que hoy les queda a aquellos ribadenses que no disponen de medios de desplazamiento. De hecho, hoy como ayer, sigue siendo muy visitada por mucha gente que, o no disponen de coche o no disponen de tiempo para desplazarse a otras más alejadas.

Tanto los accesos que conducen a esta cercana playa, de aguas siempre tranquilas, como todo el entorno que la rodea, han sido muy mejorados en estos últimos tiempos con la formación del área recreativa de O Cargadoiro, ejecutada por Costas. Pero este año se han levantado fuertes protestas entre la gente que acude a bañarse a esta playa. Se queja la gente del abandono y la dejación a que está sometida. El último tramo de la escalera que da acceso a esta playa está deteriorado y constituye una verdadera incomodidad y peligro para los usuarios. Fueron frecuentes, según me cuentan algunos de sus visitantes asiduos, las caídas de algunas personas producidas por la mala situación en que se encuentran los últimos peldaños de la escalera. Y para ello piden a la autoridad local, y lo hacen masivamente, que este defecto sea debidamente reparado en función de una mayor seguridad. Piden, también, que se limpie la playa de las algas y de los maderos que depositan allí las mareas. En una palabra, piden un mayor cuidado y dedicación a esta playa, que es la única que tienen y utilizan muchos vecinos de Ribadeo.

El área recreativa en que se enmarca esta playa padece, también, los efectos del abandono municipal, desde que fue inaugurada, hace ya varios años. El Plan de Dinamización Turística no hizo nada en este pasado gobierno municipal para su auténtica puesta en valor. Hay una fuente, estratégicamente situada frente al puente-mirador, para dar servicio de agua a la gente, que nunca llegó a funcionar. El eucaliptal adjunto al Castillo San Damián está esperando la dotación de mesas y bancos, de piedra o de madera, para acoger a las muchas meriendas que se acercan allí para cobijarse a su sombra. Un espacio único por su belleza que está totalmente desaprovechado. Y la causa es, como siempre, la desidia de los responsables municipales, nunca la inversión necesaria que, en todo caso, sería mínima.

Espero poder servir de portavoz de aquellos que ruegan mi intervención en su favor para que estos defectos se subsanen en beneficio de los ribadenses y no tengan que seguir siendo ellos mismos los que tengan que ocuparse de un servicio que corresponde hacer a su concejo.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

Comentarios

• Fecha: Domingo, 22 de julio de 2007

• Hora: 15:02

Autor: a333

Penso que bancos e mesas sobran. Como ben di a praia dos bloques foi destruida pola man do home e éste altera o seu entorno "humanizandolo". Sobra cemento neste pobo. Sobran mesas, bancos e demais. A natureza debe ser respetada.

20211129

Coronavirus en Ribadeo 20211129

    6ª vaga? Pouco importa o número. O caso é que o número de xente contaxiada está a volver a subir. Os efectos, despois das vacinas, son menores, como o é a presión hospitalaria, pero...

    Despois de varios días de mirar a páxina do SERGAS sobre o coronavirus, atopo que aínda que axusta día a día que os datos son renovados ás 6 da tarde, aparecen de xeito un pouco errático: os datos das seis da tarde de onte foron cargados a media mañá de hoxe.

    Comezarei unha nova serie de entradas sobre o coronavirus, esperando que dure pouco. En Ribadeo, a última referencia do SERGAS (18:00 do 28 de novembro) son 16 casos, cunha incidencia de 160 casos por cada 100 000 habitantes a 14 días. Os gráficos indican a evolución das veces pasadas e desta, e o segundo, só desta.



     Entradas anteriores.

 

Coronavirus en Vilalba 20211129

    6ª vaga? Pouco importa o número. O caso é que o número de xente contaxiada está a volver a subir. Os efectos, despois das vacinas, son menores, como o é a presión hospitalaria, pero...

    Despois de varios días de mirar a páxina do SERGAS sobre o coronavirus, atopo que aínda que axusta día a día que os datos son renovados ás 6 da tarde, aparecen de xeito un pouco errático: os datos das seis da tarde de onte foron cargados a media mañá de hoxe.

    Comezarei unha nova serie de entradas sobre o coronavirus, esperando que dure pouco. En Vilalba, a última referencia (18:00 do 29 de novembro, segundo o SERGAS) son 15 casos, cunha incidencia de 107 casos por cada 100 000 habitantes a 14 días. Os gráficos indican a evolución das veces pasadas e desta, e o segundo, só desta.


    Serie anterior.




Só hai unha cousa peor ca violencia: o sometemento á violencia.

Só hai unha cousa peor ca violencia: o sometemento á violencia

     O título é unha cita que vin atribuída a un primeiro ministro hebreo, Levi Eshkol. No marco do 'conflito' árabe-israelí, empregouna para xustificar a violencia de estado contra a violencia nas rúas.

     Supoñamos que acordamos con el no valor desas verbas. E agora veñamos a España. Para facer a situación equiparable, no marco da lei mordaza (Lei Orgánica de Seguridade Cidadá, de 2015, aprobada en solitario polo PP), habería ou ben que ver o pobo como violento que loita contra unha violencia sometedora, ou ben tratar en xeral ó pobo como o inimigo que quere subxugar a España. No primeiro caso, a cita estaría tratando esa 'violencia popular' como mal menor... É no segundo, sería dicir que España é en si o interese de catro que estarían a subxugar ó resto, usando as leis ó seu favor e defendendo o seu uso co recurso á violencia.

     Non sei se está claro. A cousa víuseme á cabeza ó ler esta mañá unha entrevista, tratando no fondo sobre os cambios legais que parece que se aveciñan sobre dita lei mordaza. Un resume dos cambios, segundo a entrevista, sería (con comentarios meus entre paréntese):

     - que os atestados policiais deixen de ter presunción de veracidade (en realidade, sería poñelos ó mesmo nivel de veracidade que outras fontes a confrontar, non que se deixen de considerar)

     - que calquera poderá manifestarse sin necesidade de comunicalo antes á Subdelegación do Goberno (entendo que máis ben, sen necesitar a aprobación dela conforme ó dereito de manifestación)

     - que o ter estupefacientes pase a ser infracción leve (dependendo de diversas variables, claro)

     - que as retencións para identificación pasen a ser de dúas horas e non de seis como agora (é dicir, que non se use a retención como castigo preliminar, senón para o motivo para o que se permiten)

     - que os axentes non poderán usar bólas de goma como 'elemento disuasorio' (é dicir, sen motivo previo, e con certa ironía, pois se se consulta o dicionario, verase disuadir como 'conseguir mediante razóns e argumentos que [alguén] abandone unha idea ou renuncie a levar a cabo un propósito, unha acción.').

     A posibilidade deses cambios está levando a algúns membros das 'forzas de seguridade do estado' a montar manifestacións nas que, aparentemente, non se ven sometidos ás mesmas condicións polas forzas de seguridade do estado en servizo que se foran doutros colectivos. E ó carro súmanse representantes de PP, Vox e C's.

     Os motivos das manifestacións? Polo que parece, que o cambio legal aumentaría a desprotección desas forzas de seguridade (que, lembremos, teñen o monopolio legal do uso da violencia).

     O dilema, sempre segundo a entrevista á que me refiro, parece o seguinte: se quitan os 'elementos de disuasión', ¿como actúan os corpos e forzas de seguridade? É dicir, a pregunta leva consigo ás forzas de seguridade vistas cunha función non de seguridade, senón como elementos de 'disuasión'.

     Hai tempo que lin que se un axente usa unha arma é que fallou na súa misión. Pero debía ser nun texto estranxeiro, que aquí a doutrina pídese que pase pola exacerbación do uso legal da violencia: fóra restricións e constricións. Que está máis que demostrado que tamén hai axentes do orde que minten? Non importa, presunción de veracidade para evitar inconvenientes, para evitar 'un mal maior'. Que algúns poden dar unha malla sen vir a conto? Cámaras fóra, que, parodiando un dito machista de hai tempo, se o axente non sabe o motivo, o afectado xa saberá por que. Que unha bóla de goma pode sacar un ollo? Mala sorte, con non ir (nin achegarse) á manifestación, asunto solucionado. Para que ir?

     Volvo ó título. Parece que se tratara de que o medo á policía, á súa violencia, faga someterse ós cidadáns. E iso, segundo consta, é peor ca violencia puntual: é violencia continuada. O mesmo día que escribo isto, Manuela Carmena axustou: "A extrema dereita baséase nunha alteración da realidade social para xerar o medo". Non é raro entón que Vox se sume as manifestacións esixindo liberdade de represión.

     Collo por último outra cita: "O paso que (...) está dando hoxe debería enviar unha mensaxe clara: nunha sociedade libre, é inaceptable desenrolar un poderoso (...) patrocinado polo estado contra usuarios inocentes e contra aqueles que procuran facer do mundo un lugar mellor". Quen queira procurar a cita terá que mirar nunha demanda de Apple contra un fabricante de software espía, non contra a lei mordaza. Pero se é usado nese caso (e é posible usalo neste) é só porque é un principio xeral. Ou non?

20211128

Inaudita Multiplicación. Eduardo Gutiérrez

    Deixo a continuación a nota de Eduardo (Lalo) Gutiérrez sobre o nome da ría de Ribadeo, que ten xaído hoxe mesmo na Comarca:

Inaudita Multiplicación

Hai uns días a autoridade estatal competente en materia de nomes xeográficos decidiu interpretar a reivindicación do inaxeitado nome da Ría del Eo, que eles mesmos tiñan rexeirado, e resolver o prurito dunha chamada hiperbolicamente Dirección de Política Lingüística de Asturias, e interprerar a teima do nome incorecto de Ría del En como se fose un trastorno obsesivo compulsivo, e contra todo prognóstico darles a razón. Nen sequera nisto da psiquiatría caritativa e da frenopatía das silveiras; son orixinais pois que xa antes de que o nome de Vegadeo fose oficial, ou sexa a partir de 1916, un bispo de Oviedo comezou a empregalo porque tiña os seus motivos de competencia polos límites dos diezmos e outros gravames e arbitrios, así que bautizou como Vegadeo o que era A Veiga de Ribadeo. Pero se no canto de distraernos cos argumentos de encargo político e instrucións recibidas, preguntámonos pola procedencia da teima, e facemos un breve repaso histórico temos que ir á orixe, ou sexa ao que antigamente se charimou concello de Reboredo e hoxe Castropol.

Prescindamos de aboenzas dinásticas e vaiamos a hai uns trinta anos. A quentura dums veraneantes que faltos dun sinxelo banco das mentiras, que soe ser o pousadoiro dos mariñeiros con gañas de leria para amenizar os seus ocios, decidiron encirrar unha suposta reivindicación que ao mesmo tempo distraía do contaste entre Ribadeo e as restantes vilas, entrea s que sempre houbo relacións cordiais e pequenos ciumes por asuntos de fútbol e festas. E mesmo episodios anecdóticos como cando en 1881 co gallo do bicentenario da morte de Pedro Calderón de la Barca, o concello da Veiga organiza una Procesión Cívica no seu honor e convida ao de Ribadeo, e este resposta que as súas moitas ocupacións impidenlle asistir. É rechamante a enxeñosa prosopopea do contemporáneo e historiador Fernando Mendez San Julián: "Os veigueños sempre foron moi calderonianos", Frase que ten numerosas posibilidades.

Pero voltando ao nome da Ría era ben mellor que ocupasen as súas inquedanzas estivais en procurar protección para o esteiro e recursos de todo tipo. Na Liñeira, por exemplo, botouse en 1873 o derradeiro buque de grande porte que saíu daqueles estaletros, a corveta J.M,B, de 289 Toneladas de Rexistro Bruto, para a armadora Bengoechea de Ribadeo. Hoxe esa tradición sitúase nas Figueiras e ninguén se ocupa de pescudar de onde ven o nome da razón social desas instalacións que é o dun topónimo do concello de Barreiros. Unha pegada, a de Francisco Díaz Fernández, o fundador da que nos sentimos orgullosos, Este antollo síntoma de embarazo partidario artificial que non científico, significa unha distracción ociosa e con custos que pagamos todos. Estamos perante un novo chanzo no que se chama invasión cultural; na liña de denominar o galego oriental como bable occidental: Realmente esta parte de Asturias é aunica zona onde se fala un idioma normalizado diferente do español e con alto nivel de falantes, e isto non se debera prestar a facerlle caso a uns cantos chanfonetas.

Quizais con esto dos dous nome cabe citar aquela cantiga de 'que ben capeas o vento/asi fai a boa moza/cando quere dous a un tempo'. A resolución ten para nós o valor cientifico da cantiga, que ven ser o mestro que asubiarlle aos biosbardos. De seguir con estas liñas discursivas quizais algúns opinen a prol da multiplicación dos nomes como se foran pans e peixes, e se engada tamén Ría do Suarón ao esteiro, en contra da normativa internacional. Pero xa que andamos en relatos bíblicos, inspiracións e ocorrencias, pode que alguén se deixara engaiolar coa libación das xerras de Canán.

O martes, pleno en Ribadeo

    O pleno ordinario previsto para novembro (cada dous meses) foise atrasado e celebrarase no límite do mes, o martes 30. Para este, o venres publicouse na sede electrónica do concello de Ribadeo a convocatoria, que deixo en baixo.

    Da simple lectura da acta dedúcese que se aproximan varias subas de servizos públicos.




20211126

UN PLENO MUY FLOJO Y DESCUIDADO. José María Rodríguez Díaz (2007)

 

Martes, 17 de julio de 2007

UN PLENO MUY FLOJO Y DESCUIDADO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 10:21

Este lunes pasado, día 16 de julio, daban comienzo los Plenos Ordinarios del concejo de Ribadeo.

Los punto tratados en el no ofrecen especial atractivo ni interés para ser comentados. Asuntos de trámite de los que, por falta de megafonía, no hemos podido enterarnos desde los espacios dedicados al público.

La puesta en escena fue decadente, tanto en la forma como en el fondo. Ni hubo debate ni intervenciones brillantes. Todo estaba previamente pactado.

Por respeto a la tradición y para no perder la costumbre ignoraron al público allí asistente, que no era mucho, dejándolo sin servicio de megafonía. Nadie se encarga de verificar si estos servicios funcionan correctamente antes de empezar las sesiones. Y sin megafonía no es fácil enterarse de lo que se habla. Al público le está vedado intervenir con su voz en los plenos. Pero tiene derecho a poder oír, pues para eso va a los plenos. Para estar informado de lo que se cuece y cómo se cuece.

Si alguna cosa de este Pleno cabe destacar es que puso de manifiesto quien va a ejercer de oposición durante esta legislatura. D. Francisco Rivas, portavoz de UPRI, cargó con el peso del papel de oposición, sobre todo en el punto final de Ruegos y Preguntas. Con frecuentes intervenciones interrogó al equipo de gobierno sobre ciertas actuaciones, presentando algunos ruegos y sugerencias. Cuestiones como el tratamiento de la balsa de lixiviados y antorcha en el antiguo vertedero, situación de diversas obras inacabadas, mal estado del entorno de O Cargadoiro, actual estado de gestión del punto limpio, depósitos inadecuados de residuos de obras, etc. La valoración final de las intervenciones de este concejal demuestra claramente su espíritu de trabajo y entrega a su compromiso político.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20211125

Para que os bancos non abusen... mellor, que indemnicen

    Onte foi mércores. E como tal, produciuse unha nova prevista en relación cos bancos en Ribadeo, e ademais, un 'bonus' imprevisto.

    O previsto, a manifestación diante de oficinas bancarias en Ribadeo, loitrando contra o abuso bancario. Esta vez, por tratarse dunha zona de alta densidade de oficinas, dunha tacada a concentración serviu a tres diferentes.

    A xente, algo máis de vinte persoas, fixo o recorrido entre entidades que non están separadas máis de cen metros entre si. Deixo abaixo o cartel de chamada e algunha foto diante de cada entidade.

    A outra nova, imprevista, tivo orixe no concello. A nota de prensa ó final da entrada dá conta dela. En resume: O concello, nomeado herdeiro de Francisco Moreda, viu que na herdanza tiña unha conta no B. Santander. Pero o banco non lle deixou acceder a ela nin para saber a cantidade dispoñible. Agora o xulgado remata de penalizar ó banco, dándolle a razón ó concello, a quen terán que indemnizar. Entre herdanza e indemnización, uns 85 000 €.





    

    Nota de prensa do concello:


SUÁREZ AGARDA AXUDA DA XUNTA PARA AS OBRAS DO HOSPITAL-ASILO

Indemnización ao Concello

24/11/2021

O Banco Santander terá que indemnizar ao Concello de Ribadeo por non permitirlle acceder ás contas de Francisco Moreda durante máis dun ano. Para o alcalde, Fernando Suárez, trátase dunha boa noticia "tanto por interese público como por orgullo e dignidade". Esa cantidade, uns 85.000 euros, sumarase ao resto da herdanza que este médico decidiu destinar ao Hospital Asilo.

O rexedor dixo que "hoxe empezamos cunha boa noticia tanto por interese público como por orgullo e dignidade. Acabamos de saber que o Xulgado de 1ª Instancia e Instrución de Mondoñedo deunos a razón no preito contra o Banco Santander por non darnos acceso ás contas do finado Francisco Moreda durante máis de un ano. Isto supuxo graves danos no patrimonio desta herdanza, por canto ao non poder acceder no tempo razoable, houbo unha serie de produtos financeiros que viron reducido o seu valor. Desde o Concello, como titular do Hospital Asilo, e por extensión responsable da xestión desta herdanza, nada puidemos facer durante todo o tempo que o Banco actuou neglixentemente ao non permitirnos acceso ás contas e aos valores".

Suárez Barcia manifestou que "o que si fixemos durante todo este tempo foron os requirimentos formais reiterados, motivados a través dos informes da Tesourería e da Intervención do Concello, indicándolle a ese Banco que podería ser responsable, como así acabou sendo, por esta actuación neglixente. Á vista desta inxustiza, contratamos a un bufete de avogados especializados en Dereito Mercantil, Zamorano & Peleteiro, quen viron que había motivos dabondo para recorrer á xustiza para defender o interese público".

O alcalde sinalou que "o Banco estivo moitos meses sen darnos acceso a todas as contas esixíndonos documentacións inxustificables e cuestionando se o Concello era o herdeiro lexítimo, algo que o resto de actores neste caso non o fixeron (nin a Notaría, nin o Rexistro da Propiedade, nin o Ministerio de Facenda, nin o propio Xulgado cando nos deu as chaves do piso que estaban na súa custodia, etc.). Finalmente, a xustiza, oídas ambas as dúas partes, recoñece a neglixencia do Banco de Santander e obrígao a indemnizar ao Concello, xa que esa entidade non pode erixirse en xuíz da sucesión cuestionando a calidade de sucesor do Concello nin as vicisitudes estatutarias ou orgánicas do Hospital Asilo, dado que o Banco carece de toda lexitimación para iso".

Fernando Suárez indicou que "segundo os nosos avogados, a falta da precisión exacta do montante, este pode ascender a uns 85.000 euros. Desde o Concello sentímonos aliviados con esta sentenza, sabendo que o interese público non se ve afectado. E tamén podemos dicir como moralexa, como non, que o dito de que a Banca sempre gaña, non é certo. Agora este montante económico sumarase ao resto da herdanza, que xa temos a bo recaudo da Tesourería municipal, e que se completará coa venda do piso, que aínda que quedou deserto nesta recente poxa, xa estamos traballando en sacalo proximamente a unha nova con un valor algo mais inferior".

O rexedor ribadense engadiu: "e con todo o que teñamos, sabemos que non ha ser abondo para o tamaño proxecto de reforma do Hospital Asilo que temos por diante, mais confiamos que desta volta, a Xunta de Galicia poña a diferenza para poder executar estas obras tan necesarias".

#eolicosnamarinhaasinon


   Despois do anuncio de que A Mariña e o mar limítrofe sería puntos de construción de novos parques eólicos, a xente púxose en marcha. A visión desarrollista, sen interese real polo medio, propia de mediados do século pasado, xa non ten cabida hoxe nun mundo de recursos escasos onde se contempla o decrecemento e se tenta procurar o equilibrio coa natureza como opcións de futuro.

    O movemento non está só; de feito, onte mesmo o concello de Foz alegou contra a pretensión de instalar o parque eólico 'Fonte Barreiros', que abrangue dende o concello de Foz ata o de Ribadeo, nota que deixo ó final.

    O caso é que o pasado fin de semana, houbo unha xuntanza máis da plataforma #eolicosnamarinhaasinon en Foz. A destacar que a plataforma é aberta, é dicir, pode sumarse xente, é distribuída, é dicir, as tarefas distribúense, o mesmo que se aportan ideas e se tenta facer o traballo de xeito cooperativo, é indepenente, é dicir, non ten ligazóns con partidos ou ideoloxías, e non é inxenua: sabe o camiño que ten por diante.

    Na acta da xuntanza cabe reseñar diversas accións, todas comanditarias, para explicar o movemento -a nivel logal e xeral-, presentar unha fronte común coas outras plataformas de Galicia ou comezar as protestas efectivas. Para iso, poñeranse en contacto con concellos, asociacións de veciños, de mariñerios, etc, procurando algutinar a maior cantidade de xente e asemade, a súa integración na rede creada. A reseñar que unha comunicación máis continuada e extensa do que se vai facendo ou se pretende facer, ou o xeito de poñerse en contacto, pode atoparse en https://www.facebook.com/eolicosnamarinha.asinon (Eólicos na Mariña, así non)

--

    Nota de prensa do concello de Foz:

Foz, 24 de novembro de 2021. O Concello de Foz presentou alegacións ao Estudo de Impacto Ambiental e á solicitude de Autorización Administrativa Previa do Parque Eólico Fonte Barreiros, de 96 MW, e da súa infraestrutura de evacuación.

O alcalde de Foz, Fran Cajoto, indica que o Concello de Foz “actúa sempre de forma seria e responsable: informándonos, contactando con técnicos solventes para estudar a documentación e presentando alegacións en todos aqueles puntos que podan ser prexudiciais para veciñas, veciños e o patrimonio do noso concello. Neste sentido, o proxecto do parque eólico Fonte Barreiros presenta incongruencias, erros e falta de estudo en moitos puntos”.

O rexedor municipal engade: “aínda que neste caso -a diferenza do proxecto denominado Borrasca- non se proxectan aeroxeneradores en Foz, o parque Fonte Barreiros si ten un impacto claro coa liña de alta tensión proxectada. Volve producirse o mesmo erro doutros proxectos, de duplicar liñas de tensión con trazados paralelos cando a normativa esixe que se aproveiten os trazados das actuais adaptando as infraestruturas, para evitar un maior impacto. Ademais no barrio do Carme, en San Martiño, a liña pasa en aéreo sobre solo clasificado como núcleo rural e edificable, non respectando a normativa. Hai que aterse tamén ás disposicións do PXOM, é o legal e o que procede”.

Nas alegacións tamén se encontraron outras faltas, como obviar o anteproxecto ou o proxecto de trazado da autovía da Mariña A-74. “É un documento incompleto que non respecta as características do entorno”, remata o alcalde de Foz.

20211124

Nova marca do concello de Ribadeo

    A falta de máis dun mes para rematar o ano, o concello xa batiu hai un par de días a súa propia marca de novas publicadas na sección da web no ano en curso, 348. Aparte doutras novas que se teñan podido difundir sen deixar constancia no apartado correspondente. 

    Deixo a continuación unha gráfica que amosa a evolución día a día do número de novas publicadas polo concello nestes últimos anos, coa liña correspondente a 2021 en verde clariño máis grosa que o resto (a medida que van pasando os anos, as liñas que os representan son máis grosas)

    A horizontal en verde clariño que se observa na parte superior dereita débese a que aínda non rematou o ano, e, no seu defecto, non se conta entón ningunha nova dende hoxe ata o fin de ano.
    A destacar que o único ano que racha a tendencia á alza en relación ó anterior é o de 2020, podéndose interpretar como outro efecto da pandemia.


20211123

Homenaxe particular antifascista.

    Nos arredores do 20N deste 2021, a máis das misas por Franco coa bandeira golpista ou diversas manifestacións brazos en alto para saúdo fascista, diversos medios activos en investigacións sobre 'o réxime', o nazismo, a ultradereita... teñen sufrido ataques continuados que os deixaron total ou parcialmente fóra de xogo, coas perdas non só económicas que a desaparición da vista na rede leva consigo. Deixo esta pequena entrada coma homenaxe particular ós medios dos que teño noticia que foron tumbados. Pode que sexan máis, mais istos polo menos sono. Sirva o anuncio, se queres, a propaganda das súas ligazóns como mínimo apoio e compensación pola súa desaparición temporal -esperemos- da rede.

https://www.lamarea.com

https://www.elsaltodiario.com

https://kaosenlared.net/

https://www.laultimahora.es/

https://arainfo.org/

    Remato de tentar acceder, e cando esto escribo tres dos cinco sitios están caídos. Dentro dun pouco, poden ser todos. Ou ningún. Mais sexa como sexa, aquí quedan as ligazóns e apoio ante algo que non debera ocorrer.

20211122

A temperie ribadense no 2020, en Galicia Dixital

    Hoxe recibín a comunicación de que o estudo meteorolóxico sobre Ribadeo 'A temperie ribadense no 2020 e un complemento' está xa publicado na biblioteca dixital de Galicia Dixital, incluído o complemento sobre chuvia na illa Pancha, en https://bibliotecavirtual.galiciadigital.com/content/temperie-ribadense-no-2020-e-un-complemento

Que quere Asturias?

Mapa da provincia de Oviedo, datado en 1920, coa ría de Ribadeo, fondo do Instituto Cartográfico de Cataluña.

Que quere Asturias?

    Dende hai tempo, abondo xa, tento descubrir que quere Asturias. O primeiro que tiven que descartar é que Asturias, entidade, queira algo: sinxelamente, non pode. Poden querer os Asturianos, mais para os efectos que pretendo, de primeiras reduciría a querencia ós mandatarios asturianos.

    Coido que o anterior é un paso previo para tentar comprender que pasa co nome da ría de Ribadeo. E aquí fago unha digresión: o nome da ría que separa o que hoxe son territorios de dúas administracións diferentes tenta disputarse precisamente por iso, porque son  dúas administracións. Alguén dubida que se houbera unha única administración, poñamos 'Autonomía Asturgalaica', desaparecía o 'problema' do nome da ría? Coas probas contundentes que conducen ó nome de ría de Ribadeo, recoñecidas no informe da Comisión de Nomes de 2008, con aportacións da 'Real Sociedad Geográfica', a Comisión de Toponimia da Xunta e -nótese a diferenza de nomes e funcións do organismo- a Dirección General de Promoción Cultural y Política Lingüística' de Asturias, e, en xeral a diferenza histórica entre os nomes que resalta en diferentes lugares, como no "INFORME QUE REMITE LA ASOCIACIÓN VECINAL CULTURAL Y ECOLOGISTA 'PLATAFORMA POR LA DEFENSA DE LA RÍA DE RIBADEO' A LA DIRECCIÓN GENERAL DEL INSTITUTO GEOGRÁFICO NACIONAL ANTE LA PROPUESTA DE LA DIRECCIÓN GENERAL DE POLÍTICA LLINGUÍSTICA DEL PRINCIPADO DE ASTURIAS SOBRE LA DENOMINACIÓN DE LA RÍA DE RIBADEO", non se entende o ditame (este de 2021 non é informe, senón comunicación de decisión) de hai poucos días da Comisión do Instituto Geográfico Nacional. Non se entende se se considera que debe cinguirse ós feitos. Se se considera que se poden aplicar criterios políticos, imos aclarando a decisión.

    Antes de volvfer ás querencias, e aparte das moitas apostillas de reforzo que se lle pode facer ó predominio obxectivo do nome 'ría de Ribadeo', unha constatación: na oficialidade asturiana pasouse completamente da obviedade do informe de 2008, usando o nome que querían impoñer en vez do oficial. Entre os numerosos exemplos que se poden poñer, destacaría a edición do libro 'A ría de Ribadeo. Natureza entre dúas augas', na súa versión galega, que na castelá mantivo 'La ría del Eo. Naturaleza entre dos aguas'. O libro, de 2009, recente aínda o informe sobre o nome, deixa claro tanto po paso polo forro das autoridades asturianas como consentimento das galegas con motivo dun libro realizado con cartos de entidades constituídas basicamente por concellos da zona. E tamén é un adianto do que viría despois.

    Volvendo ás querencias dos poderes asturianos, coido que é doado comprender que en Vega de Ribadeo, aló polo 1916, quixeran e conseguiran por unha Real Orden cambiar o nome por Vegadeo. Tanto por acougar mellor de xeito interno a identidade do concello despois de nacer en 1836 como Vega de Ribadeo e cambiar a capitalidade dende Piantón, como por reivindicarse a si mesmo recoñecendo no nome o feito de non dependencia ningunha de Ribadeo. Ese cambio de nome, ademais, estimo que tivo un efecto secundario que agora se trata de potenciar: a desaparición de influenza/ascendencia de Ribadeo sobre esas antigas 'Terras de Ribadeo' eonaviegas, recoñecidas como tales ao menos tan lonxe no tempo como no 1154, nun conflito entre bispos, no que foron concedidas ó bispo ovetense con esa denominación.

    Ou sexa, estamos ante unha potenciación da estrutura interna asturiana, aglutinando o sentimento 'asturianista' para o que se aproveita unha inventada confrontación 'externa'. Así, virían 'os de Uvieu' en defensa da identidade dunha zona, máis dun terzo de Asturias, que teñen apartada na súa propia consideración e condición de asturianeidade mentres dura a asimilación centralista -do centro da comunidade-. Algo no que todos os partidos políticos asturianos vense na necesidade de participar, unha vez comezado. E participar apoiando a Asturias, unha vez definido que o comerlle terreo ó nome de Ribadeo é en interese de Asturias. Tal vez a consideración sería diferente se o 'occidente' tivera algo semellante ó que representa Covadonga, como ocorre no oriente da comunidade...

    E si, cada vez se di máis 'ría del Eo', pois esa é unha teima, levada a modo de cruzada, dende hai moito tempo. Cada vez se di máis, pero tendo claro que as lembranzas na rúa, o 'sempre se dixo...' poden ter tanta fiabilidade como as que indican que 'en tempos de Franco vivíase mellor'.

    Pola outra parte, en Galicia, para interpretar o tema, coido que para mostra abonda un botón, o botón do libro citado. Interese en manter 'ría de Ribadeo'? Só cando se manifesta, a remolque do 'nacionalismo' asturiano, un 'nacionalismo' galego, comeza a haber unha resposta clara... alguén dirá que ao menos cun século de atraso.

    E a ría? E a quen lle está a importar a ría máis que como obxecto que se pode lanzar a quen se lle define como contrario e do que se pode facer un pandeiro?

20211120

SIN AGUA EN EL PARQUE DE RIBADEO. José María Rodríguez Díaz (2007)

   Un pequeno detalle, non tan pequeno pola esencia do que significa ter uns servizo público, José María fronta a falta de auga potable no parque de s. Francisco/Pza. de España.

Lunes, 16 de julio de 2007

UN PARQUE SIN AGUA EN RIBADEO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 10:02

SIN AGUA EN EL PARQUE DE RIBADEO

Igual que sucedió en años pasados desde que el alcalde de entonces del PSOE, el Sr. Vacas, renovó el personal responsable dedicado a la jardinería del parque y otros rincones de Ribadeo, la fuente situada en el parque de Ribadeo sigue sin manar agua. Es un fenómeno que se repite todos los años en los meses de estío, cuando más el agua es requerida por los usuarios de los parques. La gente que en estos días del calor del verano acude a ella para rellenar sus botellas o refrescarse se queda de un palmo de narices por esta elemental carencia de servicio.

Y todo ello ocurre autoritate siente et consenciente, pues fue debidamente informada de la falta de este servicio. ¿O se debe, acaso, a los intereses económicos de los hosteleros? El alcalde debe tomar cartas en el asunto, ahora que ya tiene dedicación exclusiva para ocuparse íntegramente del correcto funcionamiento de los servicios de esta villa que el, y sólo el, sueña con ver convertida en una pequeña ciudad.

Si no está en su voluntad hacerlo, al menos que aproveche la circunstancia para promocionar el gallego, uniéndose así a Causa Galicia, poniendo un letrero con la advertencia de 'fuera de uso'.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20211119

UN EXTRAÑO CONVENIO. José María Rodríguez Díaz (2007)

  A corrupción raras veces se presenta como tal. José María fai unha lectura do que el considera un caso cando menos irregular, que atinxe á actual praza de 8 de marzo. Un tema que tratou noutras ocasións dende o mesmo ou outros puntos de vista, por separado ou xunto con outros temas de Ribadeo.

Vista centrada no edificio do que fala José Mª (obtida de https://www.openstreetmap.org/#map=19/43.53776/-7.04238, lic. Open Data Commons Open Database License (ODbL))

Jueves, 12 de julio de 2007

UN EXTRAÑO CONVENIO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 17:10

Ya antes de haberse celebrado las elecciones, que le llevarían más tarde a la alcaldía, el aspirante, Sr. Pérez Vacas, pactó un Convenio con los propietarios de la parcela situada entre las calles Rosalía de Castro, Calvo Sotelo y el Teatro de Ribadeo, destinado a regular el marco de edificabilidad de esta parcela.

¿Qué resultó de ese Convenio? Que el vial situado en la parte trasera del Teatro, previsto ya en el planeamiento urbano en trámite en esos momentos con una anchura de 16 metros, se reduce ahora 12 metros. Y si bien es cierto que ese planeamiento no está aún en vigor, no es menos cierto que la Ley de Ordenación urbanística y protección del Medio Rural de Galicia, que sí está en vigor desde el 1 de enero de 2003, cuyo cumplimiento es obligado, dice: 'Los viarios principales de nueva apertura no podrán tener un ancho inferior a 16 metros'.

En ese Convenio renuncia el Ayuntamiento, pues, a la propiedad del subsuelo de un espacio de dominio público cuyo destino posible debería ser la implantación de infraestructuras, aparcamientos públicos u otras dotaciones de titularidad pública y que pasa a ser propiedad privada. Se trata de una cesión que tiene carácter irrenunciable por imperativo legal.

Por lo que toca al volumen de este edificio, la ordenación urbanística prevista para ese solar en la fachada que da a la calle Rosalía de Castro contemplaba un edificio de planta baja, más 7 alturas, más ático. Para la calle Calvo Sotelo, en cambio, contemplaba un edificio de planta baja, más 4 alturas, más ático. Lo mismo que los restantes edificios de esa calle. Pero esa ordenación quedó modificada por este famoso Convenio que lo convirtió en un inmenso bloque, de planta baja, más 6 alturas, más ático, más bajo cubierta.

Todo esto quiere decir que la renuncia de 4 metros en la anchura del vial mencionado implica para el promotor un incremento neto en la superficie edificada de 4 metros por todo el largo del vial y multiplicado por las alturas que se da a la edificación. Y que la renuncia por parte del Ayuntamiento del subsuelo del vial, de 12 metros de ancho, implica, también, para el promotor un incremento neto en la superficie de las plantas sótano, con destino a plazas de garaje, de 12 metros por todo el largo del vial y multiplicado por el número de plantas sótano construidas.

Hacer una valoración exacta de los costes, perjuicios o minusvalías que tales cesiones suponen para el concejo de Ribadeo es algo que corresponde a los técnicos en la materia. Pero es un fiel reflejo de lo que pasa cuando se gobierna haciendo lo que a uno 'lle sae dos collóns'.

Porque así definió el ex alcalde su forma de gobernar cuando, en respuesta a las preguntas formuladas por un conocido y cualificado vecino de Ribadeo, le respondió: 'Fago o que me sale dos collós'. Toda una frase definitoria de las desastrosas actuaciones de sus cuatro años de gobierno.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

Nota de prensa enviada aos medios de comunicación: Reunión da Plataforma Eólicos na Mariña así non

   Adxunto a nota de prensa deste novo grupo de veciñas mariñans por unha transición enerxética adecuada:
  

Reunión da Plataforma Eólicos na Mariña así non

A nova Plataforma Eólicos na Mariña así non ten convocada unha reunión para o sábado 20 ás 8 e media da tarde na Casa de Cultura de Foz para debater e aprobar o Manifesto da Plataforma e para concretar as próximas accións. Invitamos a todo o que queira participar a que se achegue.
Calquera interesado pode contactar con nos no correo electrónico eolicosamarinha.asinon@gmail.com ou na páxina do Facebook @eolicosamarinha.asinon.

______________________________________

Plataforma Eólicos Na Mariña, Así Non.https://www.facebook.com/eolicosnamarinha.asinon

20211118

Actas dos plenos do concello de Ribadeo de 5 de outubro

   Xa están á vista en internet as actas dos plenos:

ACTA DO PLENO 2021-0010 [ACTA SESION PLENO ORDINARIA DE 5 DE OUTUBRO DE 2021]

ACTA DO PLENO 2021-0011 [ACTA PLENO EXTRAORDINARIO A INSTANCIA PARTIDO POPULAR 05.10.2021]

  Que se veñen a sumar ás actas anteriores que liguei e ós comentarios que no seu día deixei sobre eles.

Unha breve adicación ó 17N

   Onte foi 17 de novembro. Estaba convocada unha folga xeral na Mariña, en en Ribadeo pouca foi a actividade que se mantivo. Algún posto no mercado, que era mércores, e iso, despois de pasar os piquetes informativos -si, informativos-, algún establecemento hostaleiro que abriu pola tarde... Coido que, no sentido de participación, pode dicirse que a folga en Ribadeo, foi un éxito. No sentido de resultados... iso xa é fariña doutro costal e podemos discutilo máis a fondo, coa 'estratexia' para facer a Mariña máis... Industrializada? Rica? Con maior nivel de vida? Mellor lugar para vivir? Pois iso, outro día.

   O éxito citado mesmo se enfrontou á manifestación contra o abuso bancario, que esta segunda semana, despois da primeira diante da oficina do Santander, tivo lugar diante de Abanca. Ás 12:30 os concentrados manifestáronse neste día de folga, o que non impediu de fixeran o que tiñan previsto facer, como da fe a foto de Suso Fernández.




20211116

YA TENEMOS ALCALDE EN RIBADEO. José María Rodríguez Díaz (2007)

   Pouco despois das eleccións do 2007, nun pleno non se deu determinado o soldo do alcalde, ó retirar da votación a proposta presentada por temer que non saíra adiante. Iso amañouse en pouco tempo, noutro pleno. E iso é o que conta José María nesta entrada.

Lunes, 09 de julio de 2007

YA TENEMOS ALCALDE EN RIBADEO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 19:27

YA TENEMOS ALCALDE

El panorama político de Ribadeo empieza a aclararse. Los vecinos de este concejo van a tener, por fin, alcalde a tiempo completo. Los partidos en la oposición, que en el pleno forman mayoría, han aceptado las aspiraciones económicas impuestas por el alcalde. Pero no lo han hecho gratuitamente. Han exigido una contrapartida. Ser admitidos, al menos dos, a formar parte de la Comisión de Gobierno. Ha quedado excluido el UPRI por falta de plazas. Con lo cual se constituye en la única y verdadera oposición.

Argumentan los políticos de la oposición sus exigencias diciendo que lo hacen en beneficio del pueblo. Pero al pueblo, dadas las experiencias pasadas que tiene de los políticos, se le hace difícil creerlo. Y tendría que ser así. Aunque no falta quien piensa que con esta maniobra van a intentar ponérselo difícil al regidor. El tiempo irá desvelando quien tiene razón.

Otra de las exigencias que le han planteado al alcalde es el diálogo que debe existir entre todos. Una petición razonable, sobre todo, en la política. Pero no deja de extrañar que aquellos que en sus gobiernos anteriores no la practicaron, como bien saben los ciudadanos que suelen acudir a los plenos, sean ahora los que lo piden aprovechándose de las circunstancias de que el gobierno está en minoría.

Sobre la cantidad solicitada por el alcalde actual para poder ejercer adecuadamente de tal, 2081 Euros netos mensuales, se ha discutido mucho en la calle durante estos días. ¿Es mucho o es poco? Al PSOE, en contra del criterio de otros partidos de la oposición, le parece que es mucho, pues representa 500 Euros más mensuales del salario que percibía en su trabajo anterior, en Vegadeo. Pero cabe preguntarse, ¿es acaso el mismo trabajo y la misma responsabilidad que tenía en su trabajo anterior? Es evidente que no. ¿Se hereda el salario de unos puestos a otros o ha de estar en función de lo que implica cada uno de ellos? Los ribadenses aspiran a tener disponible a su alcalde, como principal responsable de la gestión municipal, durante todas las horas del día. El grado de responsabilidad que el cargo conlleva se tendrá que derivar de las decisiones trascendentales que, a veces, tendrá que tomar el alcalde.

¿Qué sueldo ha de tener, pues, un alcalde? ¿El que se fije en el pleno? ¿Y cómo se frenan las ambiciones de algunos en el caso de un gobierno en mayoría, como pasó en otros sitios y también en Ribadeo? Una difícil cuestión que los políticos tendrán que resolver en el futuro. Se trata de encontrar la fórmula adecuada para que la nómina de los gestores municipales se ajuste, sin fluctuaciones escandalosas, a la categoría que corresponda a cada concejo.

Superado, pues, este problema, el pueblo de Ribadeo espera con ilusión no ser defraudado, como tantas otras veces ocurrió. Y que la gestión del alcalde, honesta, participativa, dialogante y transparente no sean sólo palabras para la galería, sino que redunden en beneficio del concejo de Ribadeo y de sus vecinos.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

Encerrados nesta Terra

   Non estamos pechados con chave, a Terra non ten chave que a peche, mais si estamos illados neste planeta, pasaxeiros temporais no universo. Despois dunha tempada na que sentíamos aumentar a esperanza de poder saír cara outros mundos, detrás dos nosos enxeños robotizados, ou mesmo detrás das novas diferenzas entre persoas, baseadas na posibilidade de poderse pagar unha viaxe ó 'espazo exterior', cada vez estamos máis illados no noso planeta. A humanidade máis atada no seu conxunto a esta terra que é a nosa Terra.

   Os últimos episodios que nos van facendo máis e máis patente a cura de humildade para convivir en e co noso planeta tiveron lugar a semana pasada. O novo fracaso da 26 Conferencia das partes, COP, o cumio climático auspiciado pola ONU en Glasgow, significa tamén unha nova renuncia a establecer a paz da humanidade co planeta. Pero non chegou só. Acompañouse dunha nova moito menos mediática, un novo desvío da órbita da Estación Espacial Internacional para evitar un lixo 'controlado', os restos dun satélite meteorolóxico chinés.

   Por unha beira, canto máis nos pelexemos coa Terra, menos conviviremos con ela, e iso significa que peor o faremos. Toda relación ten as súas tensións, mais se se exacerban, o estrés causado prexudica ás partes, chegando a destruír a relación. Iso nos pasa coa Terra, mais, pola súa natureza, se destruímos a relación, destruímos tamén a posibilidade de vivir aquí. E polo momento, non hai outro sitio. Tecnicamente, poderíase xa vivir na Lúa ou Marte, mais a vista de tal posibilidade para toda a humanidade é unha inxenuidade. E a fuxida do noso planeta, posible para unha exigua minoría, non levaría a ningures máis ca un novo e máis reducido illamento. E no futuro? Negándonos a nós mesmos a convivencia co planeta e esgotando os recursos á nosa man, estamos empuxando cara abaixo día a día con máis forza a liña de posibilidades de escape que a tecnoloxía, esa creación nosa, tenta empurrar cara arriba.

   A dificultade da nosa saída física ó exterior vese agravada tamén día a día na mera comunicación co exterior polos nosos propios refugallos. Non só é que esteamos a encher o planeta de luz, facendo máis difícil ver o ceo e sentírmonos parte do universo enteiro, estamos a inundar o planeta de refugallos, afogándonos neles, e tamén o estamos a facer no espazo que rodea á Terra. Milleiros e milleiros de restos descontrolados orbitan o noso planeta, sendo un perigo para as actividades que se manteñen en órbita. Iso que lle pasou a semana pasada á Estación Espacial Internacional, o ter que desviarse da órbita, é unha manobra cada vez máis común, realizada para evitar choques contra obxectos de órbitas coñecidas pero sobre as que non se ten control. Cada vez máis. O mesmo que cada vez hai máis obxectos con órbitas que non se controlan e que poden causar un accidente.

   Os dous feitos inflúen no mesmo: poñer barrotes arredor noso. E, ó tempo, significan algo oposto. Por unha beira, un sobreconsumo (entrada) cada vez maior e de cada vez maior parte da humanidade, e por outra, un emporcamento (saída) causado pola mesma humanidade. E iso aféctanos. Aínda que non teñamos intención de saír do noso planeta.

20211115

EMPIEZAN LAS DISCREPANCIAS EN EL CONCEJO DE RIBADEO. José María Rodríguez Díaz (2007)

   Un cambio de criterio económico a gusto do alcalde, un novo precendente que máis adiante se transformaría de novo... ese é o tema deste artigo de 2007 de José María Rodríguez no seu blog 'Vida socio-política en Ribadeo'.

Sábado, 30 de junio de 2007

EMPIEZAN LAS DISCREPANCIAS EN EL CONCEJO DE RIBADEO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 10:03

EMPIEZAN YA LAS DISCREPANCIAS

El gobierno en minoría del BNG en Ribadeo, que preside el Sr. Suárez Barcia, acaba de celebrar el primer pleno de su futuro periplo. Un pleno bien conducido, con sencillez y moderación, en el que la nota distintiva fue la tranquilidad y el sosiego a la hora de aprobar los puntos que en el se trataron. No faltaron en él, sin embargo, discrepancias de suficiente entidad, como la que se produjo al tratar el tema del salario que el alcalde solicitaba por su dedicación exclusiva a la gestión del concejo.

Abandonando el criterio tradicional, discutible, por otra parte, como muy bien hizo notar el Sr. Rodríguez Andina, de tomar como referencia el salario percibido por el candidato en su profesión anterior, el alcalde tomó como referencia para fijar su salario la totalidad del gasto que por este concepto representaban las dos dedicaciones exclusivas del mandato anterior, dividido por dos. Y así propuso al pleno unos honorarios por su trabajo de 2081 euros líquidos mensuales. No parece exagerada, como bien reflejó el portavoz del PP en el pleno, la cantidad que se pretende fijar el alcalde. Parece más bien razonable si se tiene en cuenta el trabajo, la importancia y la responsabilidad que representa la gestión de este concejo. La novedad está en el nuevo criterio que establece el alcalde: la bolsa económica destinada a este fin, existente en el mandato anterior. Trasladar a este mandato el importe de los gastos por este concepto generados en el mandato anterior, resultado de unas circunstancias distintas, no parece lógico ni acertado. Y el pueblo, representado en el pleno por la mayoría de los concejales, no estuvo de acuerdo con este criterio. Y así, sin pararse a razonarlo como era de esperar, pospuso el Pleno su aprobación, bajo la excusa de falta de diálogo. Y es posible que tenga razón. El BNG tiene que acostumbrarse a dialogar y a compartir con los demás partidos sus decisiones, pues los demás concejales también representan al pueblo y lo hacen en mayor grado que él. Pero lo que, en realidad, los partidos de la oposición, que son mayoría en el pleno, pretendían, y esta era la excusa de su negativa, no era otra cosa más que formar parte de la Comisión de Gobierno para hacerle imposible el ejercicio del cargo y poder pescar todos a río revuelto con el consiguiente perjuicio para el concejo. Esa era, al parecer, la condición que le imponían para poder darle el visto bueno a su sueldo. Una actuación que suena más a chantaje que a un ejercicio de responsabilidad.

El conflicto es, pues, más profundo de lo que, en realidad, aparenta. Pero la realidad es que el gobierno lo ostenta el BNG por decisión de las urnas, aunque sea en minoría. Un BNG que parece decidido a gobernar en minoría aplicando sus criterios políticos a la acción de gobierno. Una voluntad de gobernar que el alcalde dejó muy clara en ese pleno, por si alguna formación política tenía sus dudas.

Y como el pleno es soberano y ya que no se pudo llegar a un acuerdo, fue su voluntad posponer este punto para ser tratado posteriormente en otro pleno.

Mientras tanto, los ribadenses están huérfanos de alcalde, que tuvo que incorporarse a su trabajo en el vecino pueblo de Vegadeo para ganarse el pan para él y su familia. Pues, como nos recuerda Cervantes por boca de Don Quijote: 'El abad de lo que canta yanta'. ¿Qué opina de todo esto el pueblo de Ribadeo?-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20211114

Acto de presentación de 'Pioneiras de ciencias de Lugo'

   Montserrat Iglesias Núñez, farmacéutica en Ribadeo, fixo o venres de introdutora da autora de Pioneiras de ciencias de Lugo, María Isabel Fernández García. A autora recorreu diversas nomeadas, en particular da ribadense Manuela Antonia Barreiro Pico.

   Deixo a continuación dous vídeos (forzado por un corte) que dan fe da práctica totalidade do falado na mesa, aínda que non da actuación anterior e posterior do coro do Sagrado Corazón.


   O acto, organizado polo colectivo Egeria e a Xunta de Galicia, agrutinou público no teatro como poucas veces nestes tempos pandémicos.

   Á saída do acto foron repartidos exemplares ós asistentes.

EL RÍO AMALLÓ. José María Rodríguez Díaz (2008)

   Hoxe, a rúa do río do Amalló non é moi coñecida polo su nome, aínda que a poucoa xente en Ribadeo se lle escapa a súa existencia, polo que deixo unha foto do comezo da rúa e un mapa centrado nesa rúa ribadense que ten o seu comezo na r/ Alza, (o Hotel O Cabazo fai esquina e ten a súa porta principal por ela) e remata na Veigadaira. José María introdúcenos na súa historia e no seu nome nesta entrada de 2008.

Mapa centrado na rúa do río do Amalló, collido do OpenStreetMap (Open Data Commons Open Database License (ODbL) v1.0)

Sábado, 21 de junio de 2008

EL RÍO AMALLÓ

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 21:22

Comezo da rúa do Amalló, na Alza.
Por la tradición oral y la escrita sabemos que la villa de Ribadeo, además de las fuentes que poseía intra y extra muros, tenía un río que lo abastecía de abundante agua para hacer frente a las necesidades industriales e higiénicas de los 130 vecinos que componían la población de la villa en aquella pasada época. En realidad se trataba de un río artificial, hecho por la mano del hombre. Tomaba el agua este río del actual de Vilaselán, que nace en la Fonte do Lobo, en los montes de Arca. Si mi información no es errónea este nuevo cauce captaba sus aguas del citado río, en el lugar denominado Río das Pedras, en la línea divisoria que en Reverte forman las parroquias de Ove y Piñeira. Por lo que se lee en una acta municipal del año 1536, en la que se dice que “en Febrero se mandó que todos los vecinos del condado trajesen piedra al Alza para traer el agua a la villa y para la posada de Ove”, sabemos que la construcción del río data de ese año. En su recorrido hasta la villa este río artificial discurría sucesivamente por los parajes de Vila Verde, por detrás de la Huerta de Ove, atravesaba el barrio de A Faxarda y, bordeando la Casa da Pega, entraba en Veiga de Aira, dirigiendo su recorrido hacia el actual Club de Tenis en donde giraba hacia la izquierda para dirigirse a la calle de San Francisco. Luego se dividía en dos brazos que continuaban, uno por debajo de la Fortaleza y otro por la plaza, según nos cuentan las crónicas de esa época. Continuaba desde allí su recorrido por la calle de La Paz hasta desembocar en las cercanías da Cova da Vella. Hacía una parada en el Campo para surtir de agua al famoso lavadero O Pipelo, construido en el año 1549, situado frente al Cantón. D. Francisco Lanza, autor de Ribadeo Antiguo, dice de este lavadero que era un lugar en el que “toda suciedad y todo escándalo tenían su asiento”. Y ya en el año 1772 un Maestro de gramática se refiere a él diciendo “que es patente a todos la desenvoltura, indecencia y ningún recato con que están las más de las mujeres que allí concurren a lavar …que acuden muchos a chocorrearse con las lavanderas… y que no se oyen sino juramentos, blasfemias, maldiciones, palabras obscenas, cantares escandalosos y cuanto malo se puede discurrir en esta materia”. En la primera parte de su recorrido el río era muy remansado y atravesado por numerosos pontones. Su recorrido fue aprovechado para hacer varios molinos harineros, tanto en A Faxarda como, sobre todo, en las proximidades de A Cova da Vella. Con el paso del tiempo el agua llegó a escasear por el uso abusivo que de ella hacían los molineros y los regantes de prados y tierras; y, según refiere Servando Méndez Sanjulián en sus Apuntes sobre Ribadeo, el concejo hubo de “tomar cartas en el asunto pleiteando en la Audiencia de La Coruña con los molineros y con los zapateros que se empeñaban en lavar en él los cueros”. El mal uso que los vecinos hacían del río impulsó al concejo a nombrar un riero que ejerciera de vigilante y se encargara de su limpieza y cuidado.

Hasta aquí la historia de este río, contada con breves palabras, que tiene su final en el año 1861 cuando el concejo encarga a D. Secundino Regueral el plano y estudio de la traída de aguas a la villa de Ribadeo desde las Fuentes del Lobo, dando así cumplimiento al estudio hecho por el ingeniero Guillermo Schulz en el año 1839.

El nombre de este río, según la tradición de los mayores y los documentos que lo mencionan, era el de río Amalló. Y en su recuerdo y como testimonio vivo de la historia pasada le fue recientemente dedicada una calle en el barrio de Alza: Rua do Río Amalló. Un raro topónimo que, al contrario de lo que es habitual, no se tiene conocimiento de que se repita en el resto de la geografía española, salvo curiosamente en Cubelas.

La singularidad de este topónimo despertó mi curiosidad sobre su valor etimológico. Un topónimo que constituye el único caso conocido aplicado a un río. Las dificultades que por su rareza representa el estudio sobre su origen son evidentes. Esto no obstante, se puede proponer como más probable y verosímil, salvo opiniones mejor fundadas, la siguiente explicación sobre su étimo.

Dado el carácter artificial de este río y su corta antigüedad, aplicarle el nombre de Río Amalló no parece que tenga sentido ni explicación lógica. ¿No ocurriría, más bien, que este río no sólo tomó el agua sino también el nombre del río originario del que procedía? Es evidente que el nombre de Río de Vilaselán, del que el río Amalló tomó sus aguas, no era el nombre original de ese río. Y no lo era porque mucho antes de que existiera el topónimo Vilaselán el río ya existía y debía de tener otro nombre. Pero, ¿qué nombre? Parece, pues, razonable pensar que estamos ante un caso de transferencia no sólo de agua, sino también de nombre. Es razonable pensar que el nombre de río Amalló fue tomado, lo mismo que el agua, del río de Vilaselán, que lo perdió a favor de aquel. De otra forma no se explica que un topónimo con un origen etimológico tan antiguo le sea aplicado a un río sin historia, artificial y reciente. Como sabemos, el cambio de nombre en los ríos es un fenómeno bastante frecuente. Ejemplos varios tenemos en nuestro propio concejo, como es el caso del río Alesancia que ahora se llama Río Grande o el del río Mera que sin duda es el actual río de A Capela y aún en nuestros días la misma playa de Augas Santas fue bautizada recientemente con el nombre de As Catedrais.

¿Cuál es el verdadero origen y significado del topónimo Amalló? Frente a otras posibles explicaciones y a falta de la adecuada documentación medieval que nos descubra la forma literal que tenía este nombre, me atrevo a exponer la siguiente como la explicación más lógica y fundamentada y, por lo tanto, la más segura:

En la palabra Amalló se encuentra la raíz *mal- ‘orilla de río’, una vieja raíz paleoeuropea de claro valor hidronímico y de la que proceden un amplio número de nombres, todo a lo largo de la península, y aun fuera de ella, relacionados directamente o indirectamente con el agua. Los abundantes ejemplos más cercanos y conocidos que corroboran esta afirmación son innumerables en Galicia; nombres como Malpica, o los numerosos ríos Malo o Mao (con caida de la -l- intervocálica), Malvela o Malage en Orense o Malagón en Viveiró, todos de valor hidronímico. En todos ellos está presente la mencionada raíz *mal- relacionada con el agua, lo que confirma su valor hidronímico.

Partiendo, pues, de la citada raíz hidronímica *mal-, más el sufijo -ío añadido y el diminutivo -ola, se formaría la palabra *malliola, con la -l- geminada. Como es usual en gallego la -l- intervocálica del diminutivo -ola desaparece, como en volar/voar, quedando así la palabra *mallioa, que, al reducirse el triptongo -ioa en -o, forma la palabra malló, como *caniŏlum forma el gallego cañó. Este sería el proceso lógico de la evolución de este topónimo al romance. Pero, ¿qué pasa con la A- de A/malló? Como ocurre en tantos otros casos esta A- inicial no es más que un artículo, femenino a causa de la terminación femenina de la palabra, A Malliola, que en la pronunciación popular se fundió con el nombre al perder este su sentido original, como sucedió con Alaxe, parroquia de Valadouro, hoy recuperado por el Nomenclator de Galicia como A Laxe.

El Nomenclator de Galicia nos ofrece cinco nombres, procedentes de esta misma raíz *mal-, denominados O Malló. Uno en Galdo, Viveiro, otro en Alto de Xestoso, en Montfero; otro en Coiro, en Caracha; otro en Devesos, en Ortigueira y otro en San Fiz de Montfero. En todos estos casos la diferencia está en el artículo, que en estos es masculino. Curiosamente, en nuestro propio concejo, en los términos del barrio de Saa, en Cubelas, junto al Río Grande que divide los barrios de Saa y Marelle, hay una zona denominada O Amalló. El mismo topónimo que el del río de Ribadeo, pero en este caso precedido del artículo masculino debido a la terminación masculina del vocablo.

La secuencia evolutiva de esta palabra sería, pues, la siguiente: A malliola < A mallioa < A malló < Amalló.

Buscar otras explicaciones que justifiquen este topónimo, como sería relacionarlo con el vocablo gallego Amalló ‘cordón de cuero para atar los zapatos’ por el simple hecho de que en ese río, como hemos visto, solían lavar las pieles los zapateros, no parece ser consistente ni tener mucho sentido. La primera hipótesis parece, sin duda, ser la más acertada y concluyente.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.


20211112

CEDOFEITA LLORA EN SILENCIO EL EXPOLIO DE SU TEMPLO. José María Rodríguez Díaz (2012)

   Estes días foi noticia a rebaixa da condena ó excura e ladróncondenado Silvaje. Coido que esta entrada de José María no seu blog danos unha idea do que diría agora á vista das últimas novas:

Viernes, 30 de marzo de 2012

CEDOFEITA LLORA EN SILENCIO EL EXPOLIO DE SU TEMPLO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 13:56

Aunque como manifestación de la bondad natural del ser humano a todos incumbe, el perdón es un concepto esencialmente inherente a los valores cristianos, especialmente exigible ala Iglesiay a su jerarquía. La fórmula para poder públicamente ejercerlo y manifestarlo es la asunción del daño causado por el ofensor que incluye el propósito de la enmienda del beneficiado. Propósito de la enmienda que, en el caso de hurto, conlleva la devolución de lo sustraído, como explicaba el antiguo catecismo.

Es laudable, sin duda, la actitud indulgente y compasiva de los responsables de la custodia del patrimonio artístico-religioso en nuestra diócesis hacia los autores de estos expolios. Agotar la prudencia y hasta la paciencia para facilitar tanto el arrepentimiento del pecador como la devolución íntegra de los objetos de culto desaparecidos de ciertos templos de esta comarca de Ribadeo y Trabada en esos últimos tiempos con el fin de facilitar su recuperación, es una loable actitud, propia de quien tiene como misión otorgar el perdón.

Pero esto no obstante, la justicia no ha de ser confundida con el perdón. Y la justicia está reclamando la restitución de lo sustraído en su totalidad. Y si es verdad que se ha de perdonar al pecador, como aconsejan los principios cristianos, también lo es que el delito ha de ser perseguido.

Son muchos los objetos desaparecidos del templo parroquial de Cedofeita en estos últimos tiempos: una sacra grande bellamente orlada con viñetas, una cruz gótica de plata a juego con los candeleros, dos muebles antiguos de la sacristía, una lámpara colgante de metal, una valiosa imagen de Santa Lucía del siglo XVI del retablo de la nave izquierda, un manto dela Dolorosa bordado en oro donado por miembros de la familia de Casa de Reme de Queixoiro residentes en Cuba, un atril de pie, etc. Muchos objetos de culto bajo cuya sombra los feligreses de Cedofeita vivieron y desarrollaron su fe. Sustracciones que el responsable pretendió dolosamente disimular ante los feligreses sustituyendo las imágenes auténticas por otras de plástico. ¿Qué pretendía con esta simulación sino engañar a los feligreses? ¿No es esa una prueba suficiente de sus mentiras y engaños?

Lamentamos la pasividad e indolencia de los responsables diocesanos de la custodia de estas obras de arte religioso que, con su actitud de demorar la presentación de la preceptiva denuncia ante las fuerzas del orden, fiados en vanas mentiras y promesas de devolución, están demorando la intervención de las fuerzas policiales en la investigación de estos hechos, haciendo posible que esos objetos de arte religioso del templo parroquial de Cedofeita puedan acabar desapareciendo para siempre en el mercado clandestino de los marchantes dificultando así la recuperación, sino de todos, al menos de algunos, antes de que desaparezcan para siempre ocultos en los salones de las grandes mansiones de los coleccionistas o camino del extranjero, perjudicando así el patrimonio religioso de esta parroquia.

Los feligreses de Cedofeita, a los que, como natural de esa parroquia, uno mis sentimientos de pena y dolor, lloran hoy en silencio y con rabia contenida el engaño, el abandono y la frustración a la que se ven sometidos por causa de estos tristes acontecimientos. Y reclaman, una vez más, que se pongan en marcha por quien corresponda las oportunas diligencias dirigidas a la recuperación de su querido patrimonio religioso con el que, tanto ellos, como sus antepasados alimentaron su fe.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.