Ribadeando

20230329

Preguntas. As municipais están aí. Quen non quixera saber?

- Preguntas

As municipais están aí. Quen non quixera saber? -

Dúas notas previas:

- Para poder concretar, poñamos que escribo dende Ribadeo, mirando a Ribadeo, pero algo semellante pode ser escrito en calquera punto de Galicia e de España, mirando para o concello correspondente.

- O artigo non pretende ter unha profundidade nin lanzar un programa, só influir en que os programas podan ser máis pensados, máis achegados á xente e tamén máis cribles.

Comecemos. Cal é 'o Ribadeo que queremos' de cada partido? Non se trata de dicir 'que sexa bonito' ou 'que se viva ben', senón de especificar as liñas e condicións que estimas para poder achegarse un pouco máis a ese 'bonito' ou 'bo vivir', os criterios nos que se basan esas liñas mestras, algo que se poda ver claramente, medir, establecer se se cumpriu ou non, que permita o control da xente e facilite a súa -nosa, de todos- participación. A mira de facelo así é medrar como sociedade ó tempo que se estuda e discute o que lle ven ben ó pobo e como obtelo. Algo que é o contrario de ter un arma arroxadiza ou un instrumento para ganar eleccións.

Así pois, poderán xogar os nenos nas rúas? Hoxe por hoxe as rúas non son para os nenos, hai parques que en outros tempos non había, e parece que con iso chega. É así?

Ven sendo algo tradicional querer deixar obras feitas, e esquecerse do mantemento e bo uso do que xa hai, perdendo tempo e cartos. Que se pretende aproveitar do que hai e como?

Dous temas en parte relacionados: Que se pretende facer para evitar a xentrificación? Hai días unha nova daba nota de que non hai quen alugue para o ano, só para o verán, o ruído está presente en todo o centro (aínda que máis nuns lugares ca noutros), o verán parece que non se fixo para quenes residen en Ribadeo, procúrase un 'turismo de calidade' (= de 'caridade', máis caro)... e, ó tempo, as parroquias están perdendo poboación. Enténdese o por que pasa? Hai propostas para mellorar a vida nas parroquias? A redistribución vila-campo? Que se prevé para acoller ó turismo sen xentrificar á poboación actual? Que directrices hai para conseguir un turismo enriquecedor da vida da xente, non de determinada xente en prexuízo dos máis? Como afronta a crise da vivenda?

Como vai favorecer o desenvolvemento industrial? Un territorio equilibrado?

Como se vai enfrontar o cambio de mobilidade para ter maior/mellor uso para os peóns, dos trasportes públicos (se os hai...) ou da bicicleta e menor do coche? O tren cada vez é menos tren: 4 servizos diarios dende e cara a costa galega a alguén lle poden parecer abondo, 2 cara a costa asturiana, imposible. En calqueira caso, abondo menos que o servicio de bus. E iso, na rasa costeira. Cara ó interior, que poboación queda a menos de 1 km dun transporte público con dúas viaxes de ida e dúas de volta ó día? Toda. E vai facerse algo?

Algunha proposta para rematar o mandato cunha Torre dos Moreno rematada e con algún resquicio de patrimonio de todos?

Ou decrecemento ou crise... Como afronta o decrecemento cada partido?

A estrutura en concellos non está pensada para enfrontarse directamente a temas como a guerra ou a xubilación e as pensións. Pero si axudaría saber ideas concretas dos diversos equipos en confrontación sobre estos temas. Máis que nada para que as concentracións diante da casa do concello saiban que esperar de dentro do edificio. E o impulso dun plan de ordenación da natureza na ría de Ribadeo? (de Abres á Illa Pancha, da Lieira a Reme, claro!) Sostibilidade ambiental, e non só na ría: para afrontala en todo o concello fai falta acción a partir de toda a poboación. Como se vai enfrontar?

E por último, como sabemos que as respostas corresponderán cos feitos na medida do posible?

E unha idea: copiar un bo programa dos máis (mesmo de convocatorias pasadas ou doutros lugares) non ten por que estar mal, sempre e cando non sexa algo cosmético, senón sentido, explicado e mesmo recoñecido que outra xente tivo primeiro esa idea.

20230326

Derradeiro domingo de marzo: concentración pola paz mundial

Esta mañá houbo unha nova concentración en Ribadeo pola paz mundial. As fotos de Suso Fernández amosan o grupo formado ás 12:30 nas escaleiras do concello. Comezou falando Iván Rodríguez Lombardero e logo continuamos, entre outros, José Angel Salvatierra e eu mesmo. A presenza de xente de Navia propiciou o acordo de que a próxima convocatoria, o domingo 30 de abril, sexa en Navia, nos Jardinillos, tamén ás 12:30. Asemade, como propiciou Iván, o grupo estará en contacto con outros grupos pola paz de Galicia.

11:55 20230326 corte de luz

20230326 Zona: centro Ribadeo. Hora: 11:55. Duración: menos de un segundo

Hai tempo que non me coincidía reseñar #cortesdeluzRibadeo, non porque non os houbera, senón porque naquel momento non podía facer a reseña e logo perdía a referencia para facelo. O caso é que segue a habelos, e sigo a pensar que o dicir nas rede que existen, cando e as súas características, axuda á súa solución, tanto pola presión social que significa difundir a súa existencia como pola axuda que pode significar para detectar o mellor xeito de evitalos por parte de quen ten a misión de que non ocorran.

20230325

CHAGALL ERRANTE. Xosé Carlos Rodríguez Rañón

Selo israelí baseado nunha pintura de Chagall. Imaxe no Dominio Público.

CHAGALL ERRANTE

Xosé Carlos Rodríguez Rañón

Como bo xudeu (aínda que un tanto agnóstico), Chagall foi un home errabundo e un pintor autobiográfico e ao mesmo tempo escapista e (de)ambulante. Nacera na vila de Vitebsk (na actual Belarús) no seo dunha familia xudía de orixe lituana, o que lle valeu ser perseguido polo antisemitismo exacerbado dos últimos anos do decadente imperio zarista. Instalouse en San Petersburgo (primeira parada da súa vida de continua vagamundaxe) mais sempre levaría consigo e na súa arte as saudades, moitas veces amargas, outras moitas tenras, da súa Vitebsk natal, lugar que nunca esquecería e que non deixaría de idealizar desde a distancia vital que dan tanto os quilómetros como os anos.

Cunha mestura de estilo naíf, colorista e onírico foi precursor do surrealismo e do expresionismo realista ou figurativo. En toda a súa obra apréciase unha forte marca hebrea, eslava, rural e fondamente interesada polo máxico mundo rutineiro do cotián. Despois da revolución bolxevique decide trasladarse a Moscova (onde decoraría as bóvedas do Teatro Xudeu e crearía os decorados para a posta en escena das obras de Gogol), mais axiña se verá decepcionado polo cambio de réxime e en 1922 abandona o seu propio país para se instalar definitivamente no cosmopolita París. Alí pintou o teito da súa Ópera e alí residiría até a súa morte, agás unha breve etapa pasada nos Estados Unidos. Non voltaría á Unión Soviética até 1973 para unha curta estadía de simple cortesía convidado polo Ministerio de Cultura.

Admirado por Picasso, este dixo que cando morrese o grande Matisse só ficaría Chagall como pintor esgrevio. Chagall sempre se considerou, pola contra, un artista humilde e un tanto a contracorrente de modas e movementos polo que fuxiu tamén do realismo socialista por consideralo propagandístico no fondo e encorsetado nas formas. Eu tiña un amigo que pensaba o mesmo que cría Picasso e, grazas a el, puiden admirar moitas das obras de Chagall en diferentes museos europeos. O que si non tivemos ocasión de contemplar foi o mobiliario orixinal do seu cuarto que el pintou en varios dos seus cadros. Outra vez será.

20230323

Índice de renovación de candidaturas municipais en Vilalba (II)

Índice de renovación de candidaturas municipais en Vilalba

Avisado de que a candidatura de Vilalba Aberta se dera a coñecer xa hai tempo, fago unha segunda edición do índice de renovación de candidatura, coas dúas candidaturas coñecidas, lembrando lembrando como está definido:

O 'Índice de Renovación de Candidaturas', IRC, faise cun cálculo doado: puntúase cada posto dende o 18 (cabeza de lista) a 1 (último posto non suplente), collendo 0 se o nome non parece na lista da candidatura (excluídos suplentes). Compáranse a candidatura actual -neste caso, para as eleccións de 2023- e a anterior -neste caso, a candidatura para as eleccións de 2019-, e para cada candidato e candidata que apareza -nunha ou nas dúas-, anótase a diferencia de posto entre unha e outra, dividindo ó final a suma pola máxima diferencia posible (a que resultaría se non renovara ningunha persoa na candidatura). Iso dá un número entre 0, que indicaría que as candidaturas son idénticas, e 1, que daría conta de que a candidatura é totalmente nova. Se aplicamos o dito ás candidaturas presentadas polo momento foi dada, PSdeG-PSOE e Vilalba Aberta, temos o seguinte:

* PSdeG-PSOE:

* Vilalba Aberta (VA)

Os resultados final dan un IRC de 0,44 para PSdeG-PSOE e 0,73 para VA. No primeiro caso indicaría unha candidatura máis ben de continuidade, pero cunha renovación importante, dando así unha idea do que podería ser a liña do próximo mandato, caso de seguir na alcaldía. No segundo caso, VA, indicaría unha candidatura máis renovada, como parece máis lóxico ó tentar conseguir mellores resultados que nas eleccións anteriores, xa que a que a que a metade dos compoñentes non estiveran na proposta de 2019 hai que engadir os cambios de posición dalgúns dos que si que estaban.

Cando se presenten as outras candidaturas, tentarei facer o mesmo, ata unha entrada para o conxunto, podendo así comparar os IRC, a renovación ou continuidade, das diferentes candidaturas.

Índice de renovación de candidaturas municipais en Vilalba

Aproxímanse as eleccións. Partidos e grupos afían as súas armas, entre as que está o programa, algo que se supón que se tentará cumprir pero do que o electorado é consciente que é moi probable que non se cumpra, ben porque queden moitas cousas do programa por facer, ben porque no caso dalgunhas se faga o contrario do programado. En base a ese programa, téntase facer propaganda en positivo ou ó revés, en negativo argumentando o mal que o fixo quen no é un, ou o que non fará (do programa presentado por un mesmo). Tamén están as acusacións de corrupción, etc. Ou sexa, contemplado así, en conxunto, a época preelectoral ten un aspecto de ataque, en negativo, con poucos máis asideiros reais para a cidadanía que a suposta simpatía (simpatía despregada para a ocasión) de cada candidato, e en xeral, das 'sensacións' que ten do conxunto de candidaturas, por detalles en principio tan alleos ó goberno como a beleza de candidatos e candidatas ou o saber enganar mellor.

É cousa pois de procurar outros indicativos que nos indiquen algún dato máis que nos permite tentar axustar algo mellor a nosa decisión. Un deses datos é a renovación da candidatura, de cada unha das candidaturas. Parece lóxico pensar que unha candidatura debera xuntar algo de continuidade, co que significa de experiencia, con algo de renovación, co que significa de ideas e ímpetos novos. Pode facerse de diversos xeitos. En probas teño o seguinte 'Índice de Renovación de Candidaturas', IRC, cun cálculo doado: puntúase cada posto dende o 18 (cabeza de lista) a 1 (último posto non suplente), collendo 0 se o nome non parece na lista. Compáranse a candidatura actual e a anterior, e para cada candidato e candidata, anótase a diferencia de posto entre unha e outra, dividindo ó final a suma pola máxima diferencia posible (que non renovara ningunha persoa na candidatura). Iso dá un número entre 0, que indicaría que as candidaturas son idénticas, e 1, que daría conta de que a candidatura é totalmente nova. Se aplicamos o dito á única candidatura que polo momento foi dada, a presentada polo PSdeG-PSOE, temos o seguinte:

O resultado final da un IRC de 0,44, indicando unha candidatura máis ben de continuidade, pero cunha renovación importante, dando así unha idea do que podería ser a liña do próximo mandato, caso de seguir na alcaldía.

Cando se presenten as outras candidaturas, tentarei facer o mesmo, cunha entrada para o conxunto, podendo así comparar os IRC.

SOSTENELLA Y NO ENMENDALLA. José María rodríguez Díaz (2009)

O tema dos postos no mercado dos mércores encamiñaba daquela á solución forzada pola alcaldía, pero aínda non estaba tan claro se a solución sería definitiva, nin aínda se ó final a habería con continuidade do mercado, como mantén José María.

Sábado, 21 de febrero de 2009

SOSTENELLA Y NO ENMENDALLA

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 22:17

El mercado de los miércoles en Ribadeo sigue enquistado y sin trazas de solución. El futuro de tan importante y tradicional acontecimiento está en juego. Los numerosos intentos de diálogo entre los vendedores afectados y las fuerzas políticas no han dado el resultado esperado. Las numerosas reuniones entre los portavoces políticos no se han traducido en acuerdos. Su última reunión conjunta fue un fracaso. Contra lo que opinan algunos la gente empieza a estar preocupada mientras repiten aquella frase del dios de Curros Enríquez cuando decía, “se este é o mundo que eu fixen, que o demo me leve”.

Nadie ignora que la mejor forma de resolver los problemas es no crearlos. Pero cuando surgen hay que tratar de resolverlos y evitar que se enquisten. Como dice el adagio latino, “cualquiera puede equivocarse, pero sólo los necios permanecen en el error”. A la autoridad municipal le faltó voluntad para cambiar la ordenanza que fija las tasas. Sucumbió a la avidez recaudatoria. Y ahora, dar el brazo a torcer no parece políticamente correcto. Se escuda en el cumplimiento de la legalidad, olvidando que “el sábado está hecho para el hombre y no el hombre para el sábado”.

Tampoco la oposición tuvo más éxito en su intento de mediación. Los sentimientos de mutua antipatía entre algunos portavoces y el afán de protagonismo que los divide se lo impidieron. Y las consecuencias las pagan el mercado y los vendedores. Como siempre, la cuerda siempre rompe por la parte más débil.

Frente a la propuesta de 4642 euros hecha por los vendedores, el portavoz de UPRI, Sr. Rivas, proponía en su detallado estudio la cantidad de 4688 euros. Una cantidad capaz de satisfacer las aspiraciones, tanto de las arcas municipales como de los vendedores. La propuesta conjunta de los tres portavoces de la oposición superaba ligeramente las dos anteriores: 4774 Euros, lo que no representaba un cambio económicamente significativo, como dicen algunos, respecto a las dos anteriores. Todas ellas muy lejos de la ambiciosa propuesta del alcalde, que asciende a unos 11 600 Euros. A la vista de estos datos, la pregunta que uno se hace es ¿porqué estando tan próxima la propuesta de los vendedores y la de los portavoces de la oposición no se llegó a un acuerdo? Parece que la falta de desacuerdo no estaba tanto en la cantidad a pagar sino en el sistema de medición que se pretende aplicar a los puestos. Mientras unos proponían el mostrador como medida de referencia, otros incluían el toldo y los terceros abogaban también por el almacén de mercancías.

Pretender sanear los graves problemas que tiene el concejo a base de impuestos demasiado gravosos parece un error, sobre todo en estos tiempos de crisis en los que lo aconsejable es bajar los gastos para poder superarlos. El saneamiento económico del concejo tiene que venir de la aplicación de otras medidas, como me he cansado de repetir tantas veces. Pero se siguen cultivando los mismos hábitos manirrotos de aquellos tiempos de opulencia en los que el dinero fluía a raudales como nos recuerda aquella frase famosa pronunciada por el alcalde de entonces, Sr. Pérez Vacas, cuando decía en los plenos “¿Será por dinero?”. Por otra parte, justificar esta actitud intransigente comparando este impuesto con los que tienen que pagar otros colectivos es caer en la demagogia. Cada actividad mercantil tiene sus propias peculiaridades, porque sus circunstancias son diferentes. El hecho de que un determinado colectivo reclame unos impuestos más justos no quiere decir que los demás estén en la misma situación.

Porque el quid de la cuestión para resolver justa y adecuadamente el problema está en saber si hay la debida proporción entre los impuestos que se les pretende imponer y los ingresos que ellos obtienen por el desempeño de su actividad.

Después de la última reunión mantenida entre los portavoces de la oposición y el alcalde en la que no fue posible un acuerdo. Parece que el tema está cerrado. Para bien o para mal. ¿Habrá o no mercado en Ribadeo? El tiempo nos lo dirá. Si lo hay, habrá que reconocer que el alcalde tenía razón en sostenella y no enmendalla. Si no lo hay, será que los vendedores tenían razón al rechazar ese impuesto. Será la historia y la ciudadanía la que juzgue y pida cuentas a los responsables por la pérdida del mercado y el daño inferido a 80 familias. Como vecino de Ribadeo lamento que no se alcanzase un acuerdo, porque entendiendo que perdiendo todos un poco, es Ribadeo quien gana.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20230322

Acta do pleno extraordinario urxente celebrado onte (e máis)

Onte houbo un pleno, extraordinario e urxente, que incumbiu á convocatoria de subministro de auga para os próximos anos. Este non foi retransmitido, que eu saiba, e del xa se colgou a acta, que deixo en baixo. Mentres, as verbas coas que comeza a nota de prensa da alcaldía sobre o tema: "A Corporación Municipal, en pleno extraordinario e urxente celebrado esta tarde, acordou de xeito unánime de todos os grupos subscribir o contido dos informes técnicos que serán remitidos ao Tribunal Administrativo de Contratación Pública de Galicia diante do que foron presentados tres recursos contra o contrato de concesión de servizos do ciclo integral da auga de Ribadeo. Mentres se resolve esta cuestión queda en suspenso o prazo de presentación de ofertas. "