20161028

Ribadeo previsible: as contas de Ribadeo -2

Onte publiquei a primeira parte, e non me equivoquei: Razonaba e remataba a dicir que sairía unha nova nota de prensa sobre o desenvolvemento do pleno, e así foi.
Por outra banda, dado o desenvolvemento 'normal' do tema, non me podo arrogar o ser adiviño, senón sinxelamente o transmitir a normalidade. A imaxe corresponde ó encabezamento no BOE da lei que obrigou a Ribadeo a facer o pleno e a tomar a medida que detalla (un pouco) a nota de prensa do concello que deixo embaixo.
O resultado da votación tamén era previsible no sistema actualespañol de partidos, cando estamos a ver no Parlamento estatal casos abondo máis chamativos.
de calquera xeito, o resultado coido que debe quedar claro: a austeridade é obrigada, é súmase a que podes pagar o pato polo teu veciño.
A nota de prensa do concello:
"
TERÁ UNHA VIXENCIA DE DOUS ANOS

Plan económico financeiro

27/10/2016
O plan económico financeiro derivado da liquidación do orzamento xeral de 2015 contou cos votos favorables do BNG e do PSOE. Na sesión plenaria extraordinaria celebrada onte este asunto contou coa abstención de Ciudadanos e cos votos en contra do PP. A aprobación deste plan implicará a adopción de medidas para non exceder a regra de gasto estipulada por lei.
O alcalde, Fernando Suárez, lembrou que "da liquidación do orzamento do ano pasado incumprimos unha cuestión que está na lei desde hai tres anos, incumprimos a regra de gasto no que recolle esta lei orgánica de estabilidade orzamentaria, dado que do 2014 ao 2015 non debíamos superar o 1,3% de gasto con relación ao ano anterior e finalmente fixémolo no 2% máis ou menos. Tivemos uns 172 000 euros máis de gasto que o que debíamos e hai que ter en conta que é sobre un orzamento liquidado de máis de 9 millóns de euros". 
Este plan económico financeiro terá unha vixencia de 2 anos. "Como a situación económica do Concello é positiva, é dicir o remanente de Tesourería é de máis de 1 300 000 euros, o resultado orzamentario é positivo de todos estes últimos anos, a capacidade de financiamento témola máis que de sobra, etc, e a única medida que se estima que procede adoptar é a de declarar a non dispoñibilidade de crédito, é dicir que non imos gastar 280 000 euros, o que por outra parte é lóxico xa que este crédito que prevíamos para concluír as obras da residencia logo afortunadamente veu de man deste novo convenio coa Deputación Provincial de Lugo", explicou o rexedor.
Suárez Barcia insiste en que "estamos diante dunha lei, dunha medida, inxusta porque estas normativas que lles esixen aos Concellos non gastar de máis por unha banda parecen lóxicas, pero tal como están reguladas non deben impedir que cando hai unha xestión positiva, cando hai remanentes positivos, cando os resultados orzamentarios son positivos, usemos recursos para facer inversións ou para mellorar os servizos públicos".
"

20161027

As contas de Ribadeo

Onte houbo pleno en Ribadeo. Non puiden asistir, mais é deses que si ten difusión abonda. Estaba avisado na web con máis de 24 h de antelación, se ben non tivo anexada a convocatoria cun único punto na orde do día, e a bo seguro hoxe aparecerá a nota de desenvolvemento do pleno, que anexarei a outra entrada.
O pleno está relacionado co mantido o 26 de maio, con convocatoria recollida en 'Difundindo o goberno de Ribadeo', e como di a nota do concello, é consecuencia dun "exceso de gasto" o ano pasado. Exceso de gasto que non significa exceso de débeda, senón saírse de porcentaxes de axuste sobre anos anteriores. Relacionado pois coas medidas de axuste esixidas pola troika para o conxunto do estado e coa variación ad hoc da constitución sen votación do pobo e pola vía rápida hai uns anos. Nese sentido, neste caso, e sen entrar en detalles, coido que o exceso de gasto non significa máis que o saltarse a normativa imposta para a austeridade nun lugar onde ademais as contas van cadrando.
A nota de prensa da convocatoria dicía:
"
O PLAN TERÁ UNHA VIXENCIA DE DOUS ANOS

Mañá, pleno extraordinario

25/10/2016
Mañá, mércores, haberá pleno extraordinario no Concello para aprobar un plan económico financeiro derivado da liquidación do orzamento xeral de 2015. O Concello deberá adoptar medidas para non exceder a regra de gasto estipulada por lei. Ao alcalde, Fernando Suárez, parécelle unha medida inxusta, xa que o Concello dispón dun superávit de 1 300 000 euros e algunha partida podería destinarse á mellora de determinados servizos públicos ou a investimentos en obras.
O rexedor contou que "neste pleno extraordinario previsto para mañá, mércores, soamente hai un único punto que é a aprobación do plan económico financeiro derivado da liquidación do orzamento xeral de 2015. É unha cuestión que soa moi rimbombante e realmente non é nada doutro mundo e é máis é bastante inxusto para o Concello de Ribadeo".
Suárez Barcia explicou que "da liquidación do orzamento do ano pasado incumprimos unha cuestión que está na lei desde hai tres anos, incumprimos a regra de gasto no que recolle esta lei orgánica de estabilidade orzamentaria, dado que do 2014 ao 2015 non debíamos superar o 1,3% de gasto con relación ao ano anterior e finalmente fixémolo no 2% máis ou menos. Tivemos uns 172 000 euros máis de gasto que o que debíamos e hai que ter en conta que é sobre un orzamento liquidado de máis de 9 millóns de euros". O alcalde subliñou: "pero quero dicir que non o fixemos porque nos volvéramos tolos, senón porque usamos o remanente de tesourería, usamos parte do fondo do superávit que ten o Concello desde hai uns anos. E incorporamos crédito derivado dunha herdanza dunha señora que morreu e quixo deixar unha parte da súa herdanza ao Concello para que executáramos obras no hospital asilo como así fixemos, e polo tanto este diñeiro, aproximadamente 90 000 euros, non se puido deducir da regra de gasto ao non vir dunha administración pública, senón dunha persoa física privada".
Fernando Suárez engadiu que "tamén usamos unha parte deste fondo de superávit para pagar aos provedores que presentaron as súas facturas fora do prazo establecido para iso, é dicir do exercicio 2014 presentáronas no ano 2015, non foi culpa do Concello senón deles por presentalas tarde. Neste caso tivemos que recoñecer extraxudicialmente uns 80 000 euros e da suma disto saen os 172 000 euros. Polo tanto debemos aprobar un plan económico financeiro, que ten unha vixencia de dous anos,  que recolla medidas para volver estar nos límites de gastos que permite o Ministerio. Como a situación económica do Concello é positiva, é dicir o remanente de Tesourería é de máis de 1 300 000 euros, o resultado orzamentario é positivo de todos estes últimos anos, a capacidade de financiamento témola máis que de sobra, etc, e a única medida que se estima que procede adoptar é a de declarar a non dispoñibilidade de crédito, é dicir que non imos gastar 280 000 euros, o que por outra parte é lóxico xa que este crédito que prevíamos para concluír as obras da residencia logo afortunadamente veu de man deste novo convenio coa Deputación Provincial de Lugo, porque coa a Xunta de Galicia aínda estamos esperando ao día do xuízo final".
O alcalde rematou a súa explicación sinalando que "en definitiva esta é unha circunstancia puntual e concreta que non é estrutural, e que ademais é inxusta porque estas normativas que lles esixen aos Concellos non gastar de máis por unha banda parecen lóxicas, pero tal como están reguladas non deben impedir que cando hai unha xestión positiva, cando hai remanentes positivos, cando os resultados orzamentarios son positivos, usemos recursos para facer inversións ou para mellorar os servizos públicos. É unha maneira tamén de maniatar aos Concellos que queren ser un pouco rebeldes e que dentro da lei e con sentidiño queremos facer cousas, parece que lles molesta que queiramos facer cousas".
"

20161026

EL SONIDO DE LA ISLA PANCHA. Covadonga Suárez, de 'Por Nuestro Faro'


Vendemos todo: el mar, la arena, las rocas, el tiempo de un rodaje. No existe un Brad Pitt asiático pero el haberlo imaginado es suficiente para morirnos de glamour durante tres días y con el único beneficio cierto de que nos conozcan en algún extremo de un mundo lejano, el de salir en los periódicos, el de un breve instante de gloria, el de arañar calderilla, que vuelve siempre a la máquina tragaperras hasta dejarnos sin nada, deslumbrados como estamos ante las mismas luces que encandilan a los niños.
Dudosa gloria. Dudoso todo. Pero mientras la noria sigue girando y el altavoz sigue sonando, ensordecedor, sin dejar espacio para otra forma de entendimiento, esta ideología que a golpe de imagen y difusión se convierte en oficial está creando una nueva especie protegida por las instituciones, soliviantada por la legalidad de la tangente, una ideología capaz de envalentonar y coronar al que llegue primero, que silencia a golpe de ideario giratorio todo comportamiento transversal. Esta filosofía se transmite a la calle, se acaba sirviendo dentro y fuera de muchos mostradores, y hace posible y hasta lógica la inversión desorbitada que supone engalanar un hotel de lujo que espera recuperar lo invertido con dos únicas suites. Quizás se espera también recuperar una ex-isla salvaje, y quizás desmaquillar un día un faro después de haberlo explotado, pero en realidad, ¿a quién le importa la Isla Pancha, si ni siquiera se habla de ella? No se habla porque la Isla Pancha nunca dará dinero y los turistas que la valoraban por lo que era pasarán de largo. Si pisar Las Catedrales lo tenemos cada vez más difícil, poner un pie en la Isla Pancha estará literalmente «prohibido», pero qué más da: el principal argumento de este despropósito ya no está de actualidad.
¿Qué es lo que importa, entonces? Lo que importa es que ya estamos todos convencidos de lo positivo de este sinsentido, porque el ribadense mejor situado afirmó la maravilla y aseguró que lo único posible era firmar una licencia incuestionable. Y, así, medio Ribadeo, sin conocer el proceso que lleva hasta ella (ni el que puede desmantelarla), vio en este determinismo institucional la solidez de un monolito.
El mundo se modifica. Y si las mentalidades evolucionan es porque la rueda de la fortuna gira. Por eso, más que nunca debemos estar atentos, porque nada es eterno, nada salvo quizás la Isla Pancha.
Si apagaran el altavoz para dejarnos pensar, hasta podríamos escuchar el sonido del mar.
-
 Foto do faro vello da illa Pancha tomada dende o faro novo, publicada en http://ribadeando.blogspot.com.es/2010/06/non-son-restos-prehistoricos.html

20161025

Topando coa igrexa (ou con Silvaje)

O culebrón relacionado co aigrexa que tocou a Ribadeo hai máis de catro anos encamiña o seu fin parcial. Despois de que José Emilio Silvaje Aparisi fora nova, chascarrillo de antroido ou fonte de lamentos eclesiais, despois de que rapidamente se esquecera o tema, despois de que tapices de Cedofeita (coido que eran desa parroquia) apareceran nun vídeo dunha procesión en Canarias colgados dalgunha casa, ou de que dende a estrutura eclesial se tentara minimizar o tema por iso de que as cousas son da igrexa e os fieis son Igrexa, defensa de feligreses de Covelas con pulgas, chamamentos de inxusticiza ignorados, despois de todo iso, está a piques de saír a resolución xudicial, anfrontándose o ex-cura a unha pena de 3000 € máis catro anos e medio de cárcere.
Fin parcial? Si, pois pídese indemnización ó bispado polas tallas e obxectos que non apareceron, o que implica a súa perda a cambio dunha compensación económica á institución, non ás parroquias, e polo tanto, perda dobre para os veciños. E ese non é o fin que debera ter, para facer borron e conta nova. As parroquias quédanse co borrón e sen nova conta... despois de ter destapado o caso e loitado co bispado para que levara adiante o tema, e contemplar como aínda hoxe os xornais falan da petición de condena do fiscal, pero non da acusación eclesial.
Quizais para completar a información o mellor sexa darse unha volta por internet, e descubrir, por exemplo, o blog de José Emilio Silvaje Aparisi, 'Configurando la mirada', ou descubrir o seu artigo sobre "Pensamiento estético en la España de 1924 a 1926. Un acercamiento desde Ortega y Gasset (Facultad de Filosofía, Universidad de Valencia., 2014)", ou 'Mirar e interpretar el arte', ou quizáis, referirse a outro actor que volve estes días a estar presente en Ribadeo, o 'Pequeno Nicolás' (ou aquí, ou aquí), co que estimo ten cousas en común.


20161024

ESCUDO DE ARMAS DO PARADOR DE TURISMO. Francisco José Campos Dorado


Situado no lateral dereito da fachada frontal segundo se chega ó Parador de Turismo de Ribadeo, sobre a parede de pedra vista, está este precioso escudo de armas español, timbrado cunha coroa de xénero descoñecido e sen clasificación.
É un escudo español clásico, cuadrilongo redondeado por abaixo. Está adornado con molduras independentes de recheo nos soportes, e outras continuas e simétricas que conforman unha segunda bordura de deseño moi elegante en forma de casulla como os escudos aristocráticos. Na punta está sostido por molduras miúdas que cerran un conxunto harmonizado e esteticamente ben distribuído.
Está cuarteado en catro, cun escusón no abismo.
Primeiro cuartel, aparece gravado en campo de azur dúas táboas en pau, bordura de prata con oito caldeiras de sable, son armas arbitrarias dos Taboada (Nota: as “armas arbitrarias” en Heráldica, son signos xeroglíficos que adoptan ser brasóns distintivos de familias pero que non o son propiamente). As armas dos Taboada son propiamente: en campo de azur tres táboas en pau (verticais) e bordura de oito caldeiras de sable (cor negro). Segundo cuartel, armas da Casa de Zúñiga descendentes dos reis de Navarra, e dos duques de Béjar: en campo de prata unha barra de sable, e posta en orla unha cadea de oito eslavóns de ouro. A Casa de Zúñiga, está relacionada desde antigamente con Ribadeo, posto que, en 22 de decembro de 1431 o Condado de Ribadeo é concedido polo rei Xan II de Castela a D. Rodrigo de Villandrando que en primeiras nupcias cásase con Dª. Margarita de Borbón, que morreu moi nova, é volve a casar en segundas nupcias con Dª Beatriz de Zúñiga.
Terceiro cuartel, xaquelado de quince casiñas cadradas, oito entrantes de ouro e sete saíntes de gules, estas cargadas cada unha, de tres faixas de prata. Son armas dos Ulloa.
Cuarto cuartel, en campo de ouro cinco estrelas de oito puntas de gules postas en sotuer (postas en aspa). Son armas dos Fonseca.
No escusón do abismo, oito aspas rodean un segundo escusón cuarteado en catro, e cada cuartel cunha árbore igual. Non atopamos as liñaxes deste escusón, que son armas principais do escudo, pois cargan “sobre o todo do todo”. Posiblemente este escusón represente as armas do cabaleiro que Ribadeo tivo como mecenas para levar a cabo as obras do Parador e do Instituto Laboral.
No escudo están representados os matrimonios das familias que loitaron polos dereitos de Galiza, e perderon. Alonso de Fonseca xunto con Fernán Pérez de Andrade loitaron polo Dereito o Voto nos tempos de Carlos I. No ano 1520 estourou o Movemento Comuneiro contra da centralización do poder na capital do estado, coas perdas consecuentes para as cidades “provincianas”. Carlos I sabía da capacidade de manobra da nobreza galega e nomeou rexente de Galiza a un estraño ás necesidades do pobo galego, o Conde de Fuensalida. Estas manobras, mal intencionadas, obrigaron os fidalgos galegos a ir abandonando pouco a pouco Galiza, e fóronse a instalar a corte do rei, o que consolidou a autoridade real en Galiza, pero aquelas familias souberon, dalgunha forma, manter o poder e a influencia.
O Parador de Turismo e o Instituto Laboral, inaugurados o mesmo día 30-Agosto-1958, foron dúas obras de amplísima proxección no tempo, para o porvir dos veciños de Ribadeo e a súa comarca, e quixéramos recordar aquí, un pouco daqueles históricos momentos.
A primeiros de Setembro de 1953, no Consello de Ministros, acórdase construír o Parador de Turismo de Ribadeo, e asínase o 11-Decembro-1953. O lugar elixido para a súa construción, foi o Cemiterio Vello (foto 2) pola beleza natural da paisaxe sobre a Ría de Ribadeo, e polas comodidades próximas dentro do núcleo urbano do pobo. No proxecto entraba a construción dun Parque de Festas, con servizos deportivos para o gran turismo, así como, un plan de modernización da estrada Ribadeo-Ferrol pasando por Viveiro e Sta. Marta de Ortigueira. Falábase tamén, de que no lateral do Parador habería unha ampla escalinata que permitiría seguir contemplando desde o pobo o paisaxe da Ría, e por onde se daría un rápido servizo de acceso o peirao de Mirasol, onde se supoñía que atracarían os iates de pequeno e gran porte dalgúns dos clientes. Estas obras colaterais non se fixeron, e no lugar da escalinata, edificouse a Residencia do Eo, a finais da década dos 60, quedando sen aquel rápido acceso o peirao de Figueirua ou Mirasol. Abriuse por xunto, a Avenida de Asturias que logo continuaría coa Avenida de Galicia, ata o Instituto.

Estaba de Alcalde, por aquel entonces, D. Francisco Maseda García (Pancho Maseda) que se desviviu en esforzos para conseguir aqueles ansiados proxectos, pois sabía da gran mellora que ía representar para o benestar de Ribadeo, xa que institucións industriais ou de calquera outra clase proporcionaban vida, traballo e prosperidade, cimentos estables da vida cotián dos pobos.
As escrituras de compravenda dos terreos do Cemiterio Vello e sitios laterais ata a estrada de Mirasol, foron asinadas a finais de Decembro de 1954, ante o Notario desta vila D. Francisco Vigil de Quiñones y Villalva, polo Delegado Provincial D. Jesús Pedrosas Latas, polo Alcalde de Ribadeo D. Francisco Maseda, e polos propietarios dos terreos Dª Elisa González Monteavaro e seu marido D. José Meira Amoroso, por D. Jesús Rodríguez Brasa e seus fillos D. Jesús e D.Hector Rodríguez Freijo, e por D. Antonio González Miró. Os terreos pasaron a ser propiedade do Ministerio de Información e Turismo (La Comarca 2-Xaneiro-1955).
Nese mesmo ano, B.O.E. de 9 de Novembro de 1954, tamén se aceptan polo Patronato Nacional de Ensinanza Media e Profesional, 8 800 m2 de terreos ofrecidos polo Concello de Ribadeo, no Xardín e na Faxarda para construír o Instituto Laboral de modalidade Agrícola-Gandeira, que levou o nome de Carlos Mª Rodríguez de Valcarcel, daquela Director Xeral do Instituto Nacional de Emigración. As costas das tramitacións notariais, fiscais e rexistros para formalizar o acordo, correron a conta do Concello. As obras foron proxecto do Arquitecto Xefe de Construcións do Ministerio de Educación Nacional, D. Francisco Navarro Borrás.
As clases de Bacharelato Laboral comezaron provisionalmente no curso 1955-1956 na Casa do Óptico, e o novo edificio foi inaugurado polo Xefe do Estado D. Francisco Franco o mesmo día que tamén se inaugura o Parador de Turismo, o día 30 de Agosto de 1958.
Tratamos de atopar quen sería o “padriño” de Ribadeo, que está expresado no escusón do abismo do escudo do Parador, revisando o nome das múltiples Autoridades que acompañaban o día da inauguración o Xefe do Estado e a súa dona Dª Carmen Polo, e atopamos, o Almirante Nieto Antunez, o Gobernador Civil D. Enrique Otero Aenlle (que como veciño de Ribadeo seguramente tivo moito que ver coa culminación do proxecto apoiando o traballo metódico e ordenado do Alcalde), o Xefe da Casa Civil Conde de Loja, Ministro da Gobernación, Xeneral Alonso Vega, Ministro de Información e Turismo, Sr. Arias Salgado; Ministro de Educación Nacional, Sr. Rubio; Director Xeral de Ensinanza Laboral, D. Guillermo de Reyna; Secretario do Ministro de Educación, Sr. Tena Artigas; Delegado Nacional de Asociacións, D. Manuel Fraga Iribarne; Capitán Xeneral da 8ª Rexión Sr. Gutiérrez de Soto; Capitán Xeneral do Departamento Marítimo Sr. Fernández Martín; Xeneral da División Aérea Sr. Fernández Longoria; Rector da Universidade de Santiago Sr. Legaz Lacambra; Bispo de Mondoñedo Doctor Argaya; Bispo Auxiliar de Lugo Doctor Ona de Echave; Xefe da Casa Militar Teniente Xeneral Sr. Asensio e Segundo Xefe da Casa Civil D. Fernando Fuentes Villavicencio.
Ningún apelido destas autoridades, ten que ver coas liñaxes do escudo. ¿Foi o escudo de armas un simple trámite de decoración, con “armas arbitrarias”...? ¡Quizais sí...ou quizais non, pois hai cousas que se fan “daquela maneira”, isto é, sen explicación se non estás “no allo” do asunto! ¿Bon ou mal sistema...? Non o sei, pero o Parador de Turismo e o Instituto Laboral fixéronlle a Ribadeo “mil bienes” e debera de cundir o exemplo para seguir a facer obra pública e conseguir Institucións con futuro, tales como, a Residencia de Anciáns ou o Xulgado de Primeira Instancia e Instrución, entre outras.

Falemos do tempo

Sabemos da temperie como recurso para a fala. Un par de gráficos referidos a Ribadeo para sumar a ese recurso...
Dentro da maraña de gráficos con temperaturas medias, unha liña cor verde que comeza por enriba do 14,1 ºC é a que representa a media deste ano. Para identificala, no gráfico de abaixo sináloa entre dous puntos e o seu final, confundida coa liña verde escuro que corresponde ó ano 2007, e que representa que a temperatura media ata o momento é igual á dese ano, mais cun outono máis benigno, pois a media segue a subir no ano acutal, mentras que por extas datas de 2007 xa comezara a baixar. Ou sexa, en canto a temperatuas, este ano ven sendo un ano normaliño, un pouco máis quente que a media do século, pero pouco. De claquera xeito,segue a confirmarse a suba xeral producida polo cmabio climático, e amosada en cousas como a aparición das bolboretas 'calavera' na zona.
En canto a chuvia acumulada no ano, polo momento a liña verde que reporesetna o 2016 vai en terceira posición do século. Mais así como a primavera-inverno foi moi chuvioso, o que levamos de outono non o está a ser tanto. De calquera xeito, e en comparación co ano pasado, a comezos do verán xa levaba tanta chuvia caída como todo o ano 2015.
-- Complemento: o día 25 recollen unha medusa na praia dos bloques de gran tamaño, que parece ser unha rhizostoma pulmo, característica da zona mediterránea...

20161021

Cunchas, insectos, fósiles: unha colección mundial en Ribadeo

David Antonio López Álvarez non é a primeira vez que aparece no blog. Dende moi pequeno ven recollendo bolboretas, e logo, outros insectos, moluscos... e fósiles. Primeiro, o que estaba ó seu alcance, en Ribadeo, comezando dende moi pequeno pola zona perto da súa casa de entón, o lugar abandoado próximo á antiga estación do tren mineiro. Logo, ó largo do mundo, un mundo que se lle fai pequeno debido á cantidade de relacións que ten establecidas e que aproveita para incrementar a súa colección de miles de moluscos (individuos, mais tamén miles de especies),  insectos e case a centea de fósiles.
Estes días está a expoñer parte da súa colección, varios centenares de pezas, na sala da oficina de turismo de Ribadeo. E onte fixo unha charla de aproximación á súa colección. Comezou a charla explicando a documentación, os permisos, e logo pasou ós exemplares, salpicando características ou detalles dos lugares de onde proveñen con historias complementarias que axudan a unha mellor comprensión da súa vida ou explicación de xeralidades, e, mesmo despois do groso da charla, con outros temas como a problemática de conservación da colección, en particular dos insectos:
A exposición estará aberta ata o día 3 de novembro, e paga a pena achegarse a ela, mesmo sendo de ben lonxe de Ribadeo: a colección merece un museo que a acolla, e o exposto non é máis ca unha pequena parte. Se se ten pequenos na casa, é probable que se acheguen co colexio e mesmo poden servir de introdutores das persoas maiores: encántalles.
 Bolboretas
 Camuflaxe
 Vista dunha zona da exposición
 David Antonio López Álvarez
 Escornabois
 A zona das bolboretas. En primeiro termo, o cazabolboretas
Fósil
--
Mais sobre o tema:
De cunchas e insectos (2010)
De algo que non foi e poido ser (2009)
David Antonio López Álvarez (2008)

20161020

Diversificando a base cultural e turística

Hai xa tempo (2014) que Mariña Patrimonio alertou de restos arqueolóxicos próximos ás catedrais, na zona de Esteiro. No seu momento, tras ler a nova no xornal sen moita profundidade, pareceume que a relevancia non era moi grande, aínda que algo si houbera.
A nova saltou a continuación dos temporais do inverno, que, segundo a asociación mariñá, estaban a destruír o xacemento., e continuou pola negativa da Xunta a facerse cargo do tema.
Agora, a nova é ben distinta: despois de facer unha inspección daquela que resultou negativa para a conservación do xacemento, voltáronse as tornas e estase a escavar., despois de insistir diversas agrupacións, entre elas a ribadense Francisco Lanza.
Despois de coñecer a nova, púxenme en contacto con Mariña Patrimonio  para saber máis. Polo momento, non hai máis que o que pon no seu blog, e a referencia de que a Xunta pensa facer unha actividade de difusión en Ribadeo. Haberá que esperar a ela. Mentras, recollo unha foto da entrada de Mariña Patrimonio que da a nova da escavación.
De calquera xeito, non deixa de ser curiosa a historia dende a alarma realizada hai máis de dous anos e a actualidade, habendo por medio u que parece unha negación da realidade e variación de condicións segundo para quen por parte do persoal técnico da Xunta (ver a nota de prensa).
Algo que trae á memoria outros temas relacionados con Ribadeo. Por mencionar só os dous máis recientes, a comunitaria illa Pancha e a perda do seu estatuto como tal, da que temos falado longo no blog, e a nota relacionada co PP local notando que, 'se Ribadeo quere ter mellor trato da Xunta, debe cambiar de actitude', o que pode entenderse de xeito doado como pasar polo aro do clientelismo a nivel institucional.

20161019

Compromiso coa illa Pancha. Grupo ‘Por Nuestro Faro’

Temos un compromiso coa illa Pancha. Por iso, cando dun xeito ou outro, dende hai mais dun ano, se da por acabada a historia da privatización para uso hoteleiro, repasamos para ver que hai de certo.
E polo momento, unha vez que comezou o desescombro, o que hai é que segue manifestándose cada vez maior cantidade de xente a favor da liberdade para a illa de todos. A favor de que a illa sexa de uso comunitario, non privado, con acceso restrinxido. A favor da súa protección e contra o seu uso empresarial.
E as cousas seguen sen estar claras. Non o están no Valedor do Pobo e o Defensor del Pueblo, mesmo con incidentes dos que daremos conta no seu momento. Non o están a nivel parlamentario, onde as preguntas sobre a situación seguen o seu camiño. Non o están na Reserva da Biosfera, e non o están para nos, que vemos numerosas irregularidades en todo o proceso.
Tampouco para algunhas institucións implicadas debe estar claro. Se non, non nos explicamos que sexa imposible conseguir documentación que entendemos pública. Nin para moita xente máis, e non nos estamos agora a referir á xente integrada na plataforma polo noso faro, senón a casos diversos. Casos como o que manifesta o comentario feito nun xornal por unha persoa de lonxe de Ribadeo, que bota a culpa de que a xente non vaia poder entrar na illa ó concello, por non conceder a cafetería… Suponse entón que o concello tería que conceder a autorización por riba das normas para que o concesionario deixara entrar á xente (que fora á cafetería, claro!). Consideramos que xa relaxou abondo o concello o seu celo ó non requirir algúns informes para a concesión do hotel. Pero máis aló do detalle, o que indica o caso é a confusión que se logrou instalar na xente en base a apoios tácitos nas institucións e nas novas, e, como consecuencia, á desinformación.
De calquera xeito, está claro que se a xente se pon a opinar é porque considera que pode facelo porque a illa e de todos, e sexa cal sexa a opinión, o ser consciente de que se pode opinar é un paso adiante a favor de considerar a illa un ben común.
E máis cousas que se poderían tratar. Por exemplo:
-din algúns que poderiamos ter chegado antes a isto que chaman loita. Mais como cidadáns de a pé non temos moita facilidade para conseguir información que puidera resultar contraria ós desexos de quen ten que subministrala, mesmo para enterarmonos do comezo do proceso. E, cando chegou un mínimo de información, tamén necesitamos tempo para facernos á idea das implicacións e comezar a mobilización. E o que pretendemos é manter a illa Pancha como ben común, e iso non e unha loita, unha batalla ou unha guerra, senón pretender a paz e traballar para poder disfrutar dela.
-non nos explicamos o acoso que sufrimos, tentando intimidarnos con ameazas, insultos e mentiras, en lugares de traballo, tirándose diante de coches ou, mesmo a semana anterior ó desescombro, cando un dos membros do grupo foi perseguido nunha rúa con xente ó tempo que recibía insultos, mentiras e ameazas. E si, neste tempo hai xente que se sentiu intimidada. Mais seguimos.
Non, a historia non remata cando comezan as obras. O mar e a illa van seguir estando, e nós procurando o que creemos mellor para todos. Así pois, só comeza unha nova fase.
 Grupo ‘Por Nuestro Faro’

20161018

A catedral da contradición (+1)

Onte materializouse o que xa estaba avisado: a unidade da BBC BBC - Natural History está gravando nas catedrais. Polo que parece, desta volta, despois do show de 'A catedral da contradición', é algo de divulgación científica, diríase con pouca compoñente de tirón de masas para ateigar máis aínda o monumento natural. Claro que, na nota de prensa do concello iso non está tan claro, e séguese a loitar dun xeito contraditorio para traer máis xente (de xeito patente) e para evitar que se achegue (sobre o papel).
Cabe a esperanza de que desta os realizadores do documental sobre xeoloxía sinalen non só a formación dos arcos e a súa destrución pola acción do mar, senón pola idiotez das relacións entre humanidade e medio...
A foto, de Suso Fernández, xa é vella dun par de meses, useina este verán no artigo 'Tres fotos das catedrais', e representaa influencia que está tendo o paso de cantidades grandes de xente sobre o terro, deixando ó descuberto o manto de rocha á beira do cantil e favorecendo con iso a rápida erosión e destrución da zona superior dos arcos.


20161014

Novos Foros de Debate no Voar

Téñome referido algunha vez no blog, de pasada, ós Foros de debate do Voar dos anos 90 (aquí ou aquí). Agora a nova é que volta a realizarse unha edición.
Dende hai 20 anos, en Ribadeo téñense realizados diversos foros, como os sectoriais de APAGA sobre automoción ou os máis xeralistas da AVV O Tesón sobre diversos temas. En calquera caso, a difusión mediática que tiveron e (ou) o impacto social foron abondo máis reducidos: nos foros do Voar era a tónica o encher de bote en bote unha sala ampla, con xente dunha bisbarra asemade ampla, para escoitar a unha persoa en calquera caso célebre a nivel estatal a través de diversos medios, falando dun tema de actualidade.
Iso, o conxunto que fai o ambiente, preténdese repetir coa temática de a actualidade europea, patrocinado polo grupo Voar e Sargadelos.
E antes de saber ponentes ou datas, xa está a nova na rúa, chamándose a unha historia que foi tamén historia de Ribadeo a finais do século pasado.
O Voar, ó norte da rotonda.

20161013

12 de outubro dende Ribadeo. A terceira vía

Entre a festa patrocinada herdeira do día da raza e o combate á mesma con diversos motivos (dende os tradicionais indixenistas ata os máis novos corruptistas, pasando polos separatistas), onte abriuse paso unha vez máis a vía pasotista. Quedou manifestada non por asuntos como o vídeo semiviral sobre o 12 de outubro, senón pola tarde de cafetería nun Ribadeo tranquilo no que o movemento a favor ou en contra das redes era algo alleo.
En calquera caso, aínda que en grupos, o día de festa  supuxo unión: quen a celebrou con motivo institucional, con gala e esquecemento. Quen o fixo con motivo de contestación, sumando accións á causa. E quen de xeito alternativo, sen outro aquel que pasar un día liberado en compañía. Non sei ben por que, pero cara ó fin do día, ó ver a un grupo de rapaces matando o tempo tiven unha sensación que me lembrou ós tempos de Semana Santa sen procesión: tempo para pasar sen posibilidade de diversión, tempo morto...


20161011

Cooperando

A sociedade vive porque a cooperación implica ventaxas. Coido que sería un resume sumario de socioloxía que se está a ver a diario e que se tenta aproveitar para todo. Ás veces, con éxito, outras moitas, non logrando a cooperación que se procura, sen acadalo.
Agora catro cooperativas galegas crean (está pendente de ratificar polos asociados para entrar en funcionamento en xaneiro) un un grupo económico con aspiracións de medrar para conseguir mellor os seus obxectivos. Feiraco (45,3%), Irmandiños (30,7%), Xallas (11,4%) e Melisanto (12,6%) son a base dunha unión cooperativa integradora en aras e competitividade e eficiencia dos gandeiros cooperativistas. [Nota posterior: Xallas rexeitou en asemblea o formar parte, quedando os outros tres compoñentes e variando as súas porcentaxes, segundo http://cluncoop.es/feiraco-forma-parte-de-la-nueva-cooperativa-de-segundo-grado/]
Medrar cada onde? Medrar. Galicia, España, Europa... partindo de 413 000 000 litros de leite anuais, máis de 4000 socios e case 200 millóns de € de cifra de negocio xestionados polos seus máis de 400 traballadores.
Vista dos Irmandiños. á dereita, o terreo na actualidade xa é gasolineira.

20161010

Modificación a RPT do concello de Ribadeo (Relación de Postos de Traballo)

Estou un pouco despistado. Sae publicado no BOP do día 6 unha modificación da relación de postos de traballo do concello de Ribadeo, afectando a catro postos, incluíndo datos sobre salarios e ocupación, en relación a postos tan salientables como o Xefe da Policía Local, e a situacións como creación de postos ou sentencias xudiciais, e non vexo nada nas novas dos medios ordinarios. Será en parte porque as modificacións levan xestándose xa tempo, mais non deixa de ser agora cando pasan a ser efectivas.
Ah! Por certo, tamén está exposto ó público por 15 días o padrón de cobro de taxa de auga en agosto.
... cousas que non aparecen na e-administración...




20161009

Vilar non se escribe con b de bicicleta. Un comentario

Venres 7 de outubro, 19:30: 25 persoas unímonos un primeiro venres de mes máis no paseo manifestación pro bici en Ribadeo. Non chegamos ata o Vilar, esa zona comercial e de servizos que segue a medrar entre Ribadeo e o polígono industrial que non remata de arrincar. Non estaba previsto chegar ata o Vilar, mais se estivera, teriamos que lidiar con que os accesos dende Ribadeo, se non se fan en coche, están dificultados. Tanto pola inexistencia de paso na estación, o peche de paso pola vía a nivel do cuartel (hai desnivel para facer un paso por baixo, pero non hai tal, e sempre pode facerse por derriba) e a falta de paso de peóns ou de bici pola estrada xa cedida ó concello.
Estaba pedido o facilitar o acceso (no bog saiu varias veces), pero os cartos entregados coa cesión da travesía foron a outras cousas como a poñer a barca na rotonda do instituto. E mentres cada novo local no Vilar é recibido con aplausos e fotos, o centro sofre máis competencia (e máis xente para os bares, desprazados en coche) e a xestión da mobilidade urbana en Ribadeo prima os motores, con máis aparcamentos  ('provisionais') e menos facilidade para as bicicletas.

20161007

Cámaras (neste caso, a privacidade non ten que ver)

Hai poucos días saltou a nova de que Meteogalicia ía instalar cámaras na zona. En concreto, unha en Ribadeo.
O primeiro, aclarar que é ben diferente unha cámara de visión xeralista cara ó ceo ou grandes distancias que aquelas outras cámaras que se están extendendo en multitude coa desculpa de vixiar bancos comercios, etc, e que xa teño denunciado no blog máis dunha vez (o gran irmán, cada vez máis cerca, dereitos vulnerables, fóra dos focos, con liberdade, xa votaches, agora témosche vixiado, etc) ó tempo que cada vez están máis de actualidade. Non, as cámaras de Meteogalicia son instaladas con outro tipo de mentalidade.
Mais a cousa é que están a presentarse como novidade, e non son tal, pois en Ribadeo na actualidade o Club Náutico ten unha cámara instalada deste tipo, refrescada de xeito máis abondoso que a que pretende Meteogalicia (vese a un camión atravesar a ponte en 6 imaxes diferentes, cada poucos segundos, mentras está previsto que as de Meteogalicia refresquen a imaxe cada 5 minutos, segundo o xornal). E Moito tempo antes, Eomática tivo instaladas cámaras ata en tres lugares diferentes de Ribadeo, amosando a vista sobre os tellados e o ceo, se ben na actualidade desistiu por temas de acceso ós puntos de instalación.
Que aportan pois as cámaras de Meteogalicia? Unha visión do ceo, que se superporá e será complementaria coa información aportada pola cámara do Club Náutico en caso de que a orientación non coincida. Algo que está por ver.

20161006

Quen ganou? Artigo de Pablo Mosquera


¿Quién ha ganado?
Como en el anuncio. ¡Depende!. Como en la canción. ¿De qué depende?. De los beneficios o perjuicios que nos toquen en consecuencia con la administración del poder popular otorgado -prestado- a los representantes en el Parlamento de Galicia.
¿Tiene suficiente representación A Mariña en la Cámara Legislativa ubicada en Compostela?. ¡Depende!. No es cuestión de número. Es cuestión de voluntad y sobre todo de respeto al territorio y sus habitantes. Pero para ello resulta imprescindible reflexionar sobre las relaciones entre sociedad civil y el espacio para la política.
Tras conocer los resultados del voto en las urnas, me di un paseo por algunos de los lugares emblemáticos en las demandas de la sociedad civil, los que votan y los que no votan, los que lo hacen con una papeleta o con otra, da lo mismo, se trata de hacer uso de las excelencias del sistema democrático -votar y promover la continuidad o la alternancia- Descubro las máquinas -paradas y muy a la vista- de la "eterna" obra para adecuar una vía de comunicación terrestre entre Viveiro y San Ciprián. Descubro el ambiente de ¡completo! en el Hospital da Costa. Eterna promesa de unos y otros sobre ampliación, plan funcional, gestión descentralizada, soluciones para las esperas, virguerías para poder aparcar, declaración de Hospital General o Comarcal a las órdenes del HULA y sus colaboradores -Polusa y Ojos Grandes- Por cierto, ¡preciosa la maqueta ubicada en el hall de entrada!.
Me voy a escuchar a mis amigos de Celeiro. Indignados con la política pesquera. Mientras los boniteros españoles han tenido una mala campaña, los franceses aprovechan nuestros errores y se forran. Reparo en la cantidad de esqueletos de cemento que dejó la explosión de la burbuja inmobiliaria. ¿se van a quedar ahí compitiendo con nuestro románico?.
Casi no me atrevo a pronunciar el nombre. ALCOA. ¡Cuidado con lo que dices!. Ya no se trata de evitar el legítimo derecho a usar el dique norte. Ya no se trata de saber porque el Presidente en funciones del Gobierno de España, se olvidó, en su estancia por San Ciprián, de tranquilizar a los que miran la actividad de la factoría aluminera. Es que hay miedo. Por eso, la sociedad civil de esta Mariña, ni se ha dado por enterada de la condena judicial a la factoría, por vertidos de flúor. ¿ALCOA contamina?. ¿En el proceso de transformación de la bauxita en aluminio se producen vertidos de flúor, cadmio y cromo?. ¿Qué efectos tienen sobre la salud de los habitantes del territorio?. ¿Cuántos escapes de sosa se han producido en este último ejercicio?. ¿Porqué se hacen seminarios -que me parece muy bien- para prevención de riesgos laborales, y no se explica qué medidas se toman para controlar los vertidos?. ¿Qué pasa con los lodos rojos?. Cuando hago mis frecuentes viajes desde Morás a Portocelo, siempre descubro una balsa (?) repleta que me hace recordar lo que sucedió en Hungría.
Uno de los episodios más indignantes de la oprobiosa, tenía lugar cada primero de mayo. Los trabajadores de las diferentes regiones de aquella España cañí, iban en autobuses, con bocatas, a bailar en el Santiago Bernabéu en señal de adhesión inquebrantable a sus excelencias. Muchos mítines de las campañas electorales me traen a la memoria tal espectáculo de sumisión e indignidad por parte de la sociedad civil en un Estado Constitucional que garantice los derechos fundamentales y sociales en cada territorio-circunscripción electoral. Es decir, están obligados como representantes de los ciudadanos, muy por encima de la perversa disciplina al partido político. 
 

Venres, Ribadeo en Bici

Un novo comezo de mes , unha nova edición do evento Ribadeo en bici. A convocatoria:
"
Este venres de principios do mes de outubro, voltamos a facer unha concentración-pitada de usuarios da bici, non só de ciclistas, que en forma de auto-convocatoria, nos concentrará no Cantón cum novo horario que será ás 7,30 da tarde.
O único necesario para asistir é ter unha bici e gañas de pasa-lo bem. Esperamos a todas aquelas persoas que crean que outra forma de desprazamento por a nosa vila e a súa entorna é posivel.
O horario será ás 7,30 diante do concello. Todos e todas as que poidan que traian un chifre para facernos ver.
Ribadeo a 7 de setembro do 2016.
"
E é que non será a 'volta', mais ós usuarios diario da bici (e á sociedade en xeral, segundo está demostrado) conviríanos unhas mellores condicións para o uso deste instrumento de transporte e lecer. E iso reclamamos no entorno ribadense. Non é cousa de agora: velaeiquí unha entrada pedindo vías para bicis en Ribadeo no ano 2008.

20161005

Unha tradición recente a aproveitar en Ribadeo

Dende hai tres cursos, o IES de Ribadeo Dionisio Gamallo ten unha tradición: as conferencias inaugurais ao inicio de curso. Cun engadido que permite a tecnoloxía actual: quedan rexistradas de diferentes xeitos na páxina do centro educativo, estando a disposición de quen queira na rede. Esta entrada é só unha lembranza da súa existencia (non é a primeira vez que me refiro a elas -por exemplo, aquí-) e a relación das que leva habido polo momento:
Curso 2014/2015. Antonio Deaño Gamallo falou sobre Dionisio Gamallo Fierros.
Curso 2015/2016. Francisco Díaz-Fierros Viqueira falou sobre Xeoloxía e paisaxe. Na memoria de Isidoro Asensio Amor. Vídeo en Vimeo. Presentación en pdf
Curso 2016/2017. Xavier Rodríguez Baixeras falou sobre Algúns aspectos da poesía de Luz Pozo. Vídeo en Vimeo.
Captura de imaxe do IES de Ribadeo Dionisio Gamallo no Google Street View correspondente a unha toma de abril deste ano

Nota posterior:infórmanme de que hai preto de 40 anos, no Instituto Laboral, José Benito deu un discurso inaugural.

Mentiras sobre a illa Pancha

A máis das alegacións basadas en feitos reais que o grupo 'Por nuestro faro' está a facer en relación á posibilidade de uso como hotel e cafetería da illa Pancha, hai outros feitos que se poden cualificar como rocambolescos se non se queren tildar de mentira e embaucamento xeral. Nesta categoría entra algo que xa hai máis de nove meses publicou unha revista 'especializada' en hostalería e de distribución gratuíta entre locais de restauración.
'La Alacena Roja', revista patrocinada por entidades oficiais como Galicia Calidade, no seu número de xaneiro-febreiro deste ano fala dun feito consumado, con fotos incluídas das súas habitacións de alto standing e referencia á súa magnífica adega de prestosos caldos e á súa cociña realizada con produtos da terra. De que está a falar? Do complexo hostaleiro que xa hai máis de nove meses estaría funcionando na illa Pancha. Un embarazo para un artigo cando menos embarazoso...Vaia por diante que o artigo non vai asinado, sendo por tanto atribuíble a redacción á propia revista.
Unha revista que se repartiu no seu momento en Ribadeo, claro, e que seguiu a estela da difusión de informacións equivalentes anteriores nas redes sociais.
Quizáis caiba lembrar neste punto que segundo informaron no seu momento os xornais estaba previsto que abrira hai preto dun ano, e que na actualidade, 16 meses despois de comezado o contrato (e máis de 20 000 € debidos ou pagados a Puertos del Estado despois) aínda non se comezaron as obras de acondicionamento do hotel, que da cafetería non hai permiso e polo tanto, non poden realizarse. Isto, tamén despois de colocar na porta da ponte á illa o cartel regulamentario que indica o prazo de obras a desenvolver a partir de xullo deste ano e de dar as novas a cousa como xa feita.
A illa segue pechada e o faro parece secuestrado.
Dúas capturas de onte mesmo: a primeira, do Facebook, coa portada do número da revista onde aparece o fraudulento artigo comentado.
A segunda, da web correspondente http://www.laalacenaroja.com , que onte (nin hoxe) non tiña contido accesible en ningunha das súas seccións.

... e unha toma do artigo citado, onde a revista se desfai en eloxios do 'hotel que xa funcionaba hai máis de nove meses':


Pregúntome se haberá algún artigo verdadeiro na revista, se será cousa xeralizada o das as invencións, ou se só neste caso, por algunha razón, a mentira quedou plasmada en papel e repartida ó largo da terra...

20161003

Lembranzas para o cine-teatro Colón de Ribadeo

Están derribando o vello cine-teato, o Colón, despois de décadas cerrado.  Ten marcado un tempo para Ribadeo, e aínda que as novas xeracións non o coñecían, polo interior, a súa fachada facía de tarxeta de visita. Unhas fotos para lembrar o seu aspecto interior ou exterior e o seu entorno actual:
A fachada art decó, na Praza de Abaixo (que, polo visto, patrimonio indicou conservar).
 Palco, sá de proxección e detalle de decoración. Lateral.
 Traseira da sá de butacas.
 Dende a fachada, mirando ó concello, a Torre dos Moreno.
 O xardín asilvestrado da Torre dos Moreno, un clásico hoxe.
 A actual casa do Xulgado.


20161002

Manobras en Ribadeo

Hai terreos nos que a lóxica parece estar desaparecida, deixando o seu lugar ós sentementos, gobernados polos pre-sentementos ou ideas anteriores. Coido que un caso claro é o que está a suceder cos ataques a Fernando Suárez Barcia polo cobro ó exército dos servizos prestados polo concello.
Hai xente para a que o exército está por riba da poboación, e entón debe ter privilexios. O razoamento sería máis ou menos que se está prestando un servizo (a nación? ó estado? ó pobo?) que é un pilar da nosa estrutura social, e entón débeselle unha correspondencia de prestación de servizos. Como nolo prestaría de xeito gratuíto e desinteresado (pode pensar isto por exemplo quen non paga impostos, mais tamén outra moita xente), os servizos prestados ó exército tamén deberan ser gratuítos (financiados cos impostos de quenes si pagan) e desinteresados, e ademais, en mostra de agradecemento, debéraselles facer outro tipo de cumpridos.
Parece que se esquece que hai algo que se chama servizo público, pagado cos impostos de todos (no caso dos funcionarios e outras traballadores, mais tamén no caso dos políticos) que abrangue o exército, mais tamén o ensino, sanidade, xudicatura... e os centros públicos de ensino, se nalgún caso non teñen que pagar servizos municipais será por convenio entre concello e educación, non por graciosa condescendencia. E o seu funcionamento debe ser controlado de xeito eficaz e esixido pola cidadanía, non ser algo en plan dádiva dos mandos correspondentes, que esixiría o clientelismo/caciquismo para ter a posibilidade dos servizos correspondentes.
A democracia non é votar cada catro anos, senón participar cadaquén na medida das súas posibilidades. Participar socialmente, participar en política, participar no futuro común. Non é o procurar amiguismos para que haxa correspondencia nos servizos. Claro que hai xente que pensa que a democracia é un xeito amigable de algo diferente e tenta de que camiñemos cara ese modelo.
Imaxe lic CC BY-SA 3.0 de Heralder do emblema da unidade afectada.
--
Nota paosterior: Segundo a prensa do día 6 de outubro, a cantidade ascenderá a 1200 €