20210131

Primeiros días dun ano post traumático

   Din que de ilusión tamén se vive, e o mes que cumpre hoxe non deixa de pertencer a un ano post traumático porque o 2020 foino. Non deixa de ser certo por menos que non saibamos o que vai depararnos o 2021 -algo sobre o que, ó ir transcorrendo os días, temos cada vez menos incerteza por ser o noso presente-, ano que pode deixar pequeno o trauma de 2020.

   En calquera caso, nas nosas mans estaría o poñer os medios para atenuar catástrofes que xa se deixan sentir no horizonte tanto como no noso interior e potenciar a calidade de vida, dentro do que queda do ano en curso e tamén futura. Cada quen coas súas posibilidades, e todos en conxunto. Ambas cousas son importantes: moitas veces desprezamos as nosas posibilidades e por iso desprezamos a nosa acción e a nós mesmos, non aproveitándonos do noso potencial. E todos sabemos o difícil que é axustarnos para actuar en conxunto, ó unísono, para aproveitar mellor o que cada un pode aportar; pero tamén somos conscientes das posibilidade que temos cando somos capaces de facer ese axuste: non hai quen -nin que- nos pare.

   Ó igual que os desexos (ás veces, mesmo complementados con plans) a nivel individual, haberá que contar tamén cos desexos, concretados en plans, para os diversos grupos e niveis comunitarios ós que pertencemos. Así, a nivel local, tomado como máis visible e homoxéneo que outros, hai moitas cousas a amañar, a conseguir, a mellorar, sinxelamente, a cambiar, que poderían tratarse o novo ano: non hai data antes...

   Por exemplo, baseándonos en Ribadeo, o subministro de auga. Sendo un ben fundamental, resúltame incomprensible que se poda contabilizar xa en décadas a queixa sobre a infraestrutura de subministro, o tubo básico da traída de auga. E, por se non fora pouco o problema do reparto (cartos, responsabilidade, poder) entre Concello e Xunta, súmaselle o que a xestión sexa unha concesión. Concesión para gañar cartos, claro. Cartos que pon o cidadán, á marxe de que a infraestrutura sexa coidada ou non, de que se atalle a contaminación por vertidos ós cauces ou non... algo comunitario que se acolleu na infraestrutura pública para logo deixalo en mans privadas, logo, fóra do común, que perde non só a orientaciónda xestión do ben común a favor dunha compoñente de ben privado -é dicir, privativo de- senón tamén un coñecemento e experiencia de xestión, contraendo unha mentalidade de dependencia do privado.


Coronavirus en Vilalba

A cousa non vai ben...


  A gráfica actualizarase. A ser posible, a diario.


20210129

Progresión do coronavirus en Ribadeo (VI)

 Cos datos de hoxe, sae un dente de serra para os últimos 14 días...

Dentro da confusión, parece que a 'meseta' desta vaga xa está acadada.

-A entrada anterior.


PROHIBIDO RENDIRSE. Diario de un confinado en Olavide. Ángel Alda

Cartel encontrado en la sección de oftalmología del Clínico que me ha dado el título de la entrega semanal del Diario de un confinado en Olavide.

 

PROHIBIDO RENDIRSE


   29 de enero de 2021

   Historias de pícaros

  "Necio, aprende que el mozo del ciego un punto ha de saber más que el diablo."

Lazarillo de Tormes

   La evolución cultural histórica de España es un caso único en el mundo. Antiguamente el pícaro se reclutaba en las clases humildes. Huérfanos, soldados licenciados, estudiantes pobres, mujeres de la vida y hasta curas de aldea. Los pícaros de hoy, lo estamos viendo en directo a cuenta de los planes masivos de vacunación, son políticos, generales, obispos, clases influyentes. Gracias a esa inversión en el protagonismo de las picardías sociales, las viejas razones que invocaban los pícaros de antaño: hambre, miseria, represión o supervivencia, han cambiado. El obispo de Mallorca para colarse en el grupo de los vacunados ha alegado el dar ejemplo; el consejero de Ceuta algo parecido. Otros muchos se han limitado a contar que fue por aprovechar el culillo de los viales y, siempre, el argumento supremo: usted no sabe con quién está hablando e ignora lo importante que soy para el devenir del país. Siempre hay alguna razón y si es de autoridad, mejor. El pícaro español no se calla ni debajo del agua. Va en ello su reputación. Cuentan que Lázaro provocó la acusación de su padrastro por no saber callar. Y es solo un ejemplo. ¿Ustedes no se han fijado como cuando en las colas se descubre al travieso infiltrado de turno, el pillado en falta siempre ofrece un argumento?

   Y mientras tanto los picaros de siempre, los pelanas, los amigos de lo ajeno, los pobres de escalera de iglesia o, pongamos como ejemplo, los jugadores de naipes profesionales o de otros juegos populares, que hoy se han digitalizado y alternan con gran éxito en redes sociales, se van a Andorra o a Suiza a ahorrar en impuestos para la vejez que la vida son tres trimestres de ingresos fuertes, emulando así las prácticas de los potentados. Tan curioso como el éxito público de tantos rastacueros y putones verbeneros que viven de exhibir sus vicios y fracasos familiares en las televisiones rosas. Un mundo al revés que debe tener mucho que ver con la degradación general de los gustos ciudadanos.

   Ha conocido uno en su vida a muchos pícaros. El compañero de colegio que te robaba el bocadillo en nada que te descuidabas; el de la mili que te pedía dinero para auxiliar a su pobre familia del pueblo y que luego veías salir de los bares de putas. Eso entre los más cercanos. A añadir la cantidad de tramposos, estafadores, amigos del dos o robaperas que te cruzas por los caminos. Y, por supuesto, los pícaros puros y sencillos, los supervivientes. Entre ellos quiero recordar a un personaje que muchos madrileños de nuestro tiempo seguro que recuerdan. La señora de los chistes de amor. Con un aire de persona perdida en este mundo traidor, con unos tacones imposibles de plataforma, unos vestidos hippies de guardarropía y su sempiterno pitillo en los labios, se acercaba a las colas de los cines de la calle Fuencarral y te soplaba al oído una frase misteriosa: chistes de amor por un duro o por dos, ya no recuerdo bien la tarifa. Con más años que la Cuesta de la Vega y unos gorros de película de miedo eran muy pocos los que acudían al reclamo. Alguno de ellos te contaba que los famosos chistes eran frases manuscritas sin sentido ni orden lógico. Aquella señora desapareció un buen día y son múltiples las leyendas que se contaban de ella. Que era hija de un viejo y famoso general republicano. Que había sido profesora de derecho en la Complutense. Que vivía de pensión por la calle del Almirante. Un mito de las calles de Madrid. Personajes imposibles como aquel que creía ser una emisora de radio y te ofrecía la retransmisión de un partido de fútbol o de un concierto de Radio Nacional. Solo callaba si le dabas una pequeña propina. Y ya por no hablar de los tramposos que directamente te engañaban con viejos enredos como el boleto premiado de lotería y otras fábulas.

   Y mientras tanto la epidemia sigue su curso y con ella la habitual bronca política que enerva a muchos y eleva el desdén de la ciudadanía a límites peligrosos. El orden de vacunación, la picaresca, los enredos de las compañías farmacéuticas, el colapso y la precariedad hospitalaria, todo contribuye a generar un ánimo depresivo y asustadizo entre nosotros. Con algunas noticias positivas que no llegan a circular entre la población debidamente. Pongamos el descubrimiento de que un viejo fármaco prácticamente arrumbado en los vademécum, la colchicina, reduce, si los ensayos que se están haciendo lo verifican, los riesgos de sufrir embates serios de la enfermedad. Los crónicos pacientes de gota lo conocemos muy bien. Eran unas pastillas pequeñitas y redondas que tomabas para hacer frente a los brotes agudos de la enfermedad de los Habsburgo. Luego ya se dejó de tomar al ser sustituido por fármacos que se orientaban a reducir la causa original del mal: la hiperuricemia, el ácido úrico.

   Positivas también las noticias de cómo ya se va notando la reducción del riesgo epidérmico entre los colectivos que han conseguido vacunarse. Residentes en centros de tercera edad y personal sanitario de primera línea. Esperemos que también se esté notando entre concejales, generales y miembros de la casta sacerdotal.

   Hay que seguir y no fijarse solo en las curvas del camino. Poner la mirada en el horizonte y aguantar el tirón. En el Hospital Clínico me encontré con el cartel que he puesto en portada. Toda una manifestación de ánimo y de esperanza. Ya tendremos tiempo de enfrentarnos a nuevos retos. Ya nos avisan los agoreros que la cuarta ola será la depresión colectiva, el duelo necesario. Mientras tanto parece que hemos llegado a la curva en alto de la tercera ola y, aunque el incremento de las hospitalizaciones y de las muertes va a seguir durante dos o tres semanas, las altas hospitalarias compensarán los ingresos y no tendremos, todo esto dicho con precaución, el temido colapso.

   Un amigo querido ha fallecido el fin de semana pasado. Una enfermedad fatal y cruel se lo ha llevado por delante en un corto espacio de tiempo. Pero no tan poco como para evitar que dejase a su familia y a sus amigos una carta manuscrita que es un prodigio de sencillez y de amor por la vida.

   "Gracias por todo lo que me habéis dado y que ya está conmigo más allá del tiempo. En el polvo del camino, en los amaneceres y atardeceres deslumbrantes, entre el ir y venir del tiempo o en el arrullo de los mares"

   Gracias a ti, Miguel, por este documento estremecedor. Con la autorización de la familia copio este párrafo. Si alguno quiere recibir copia del manuscrito no tiene más que pedirlo.

   No hay más. Besos para todos.

   Ángel

20210128

Do pleno do día 26 de xaneiro

   Do pleno do martes día 26 de xaneiro, xa teño comentado algunha cousa. Por unha beira, o monto do orzamento de 2021, e por outra o comentario sobre a nota de prensa da convocatoria do pleno. Sen a convocatoria e sen acta, deixo unha nova nota de prensa do concello, que trata do pleno sen que te enteres moito de que é así polos titulares e comezo. De novo, insisto, non é acta, senón nota de prensa, con todas as diferencias que leva consigo. O que si fixen esta vez foi variar a puntuación numérica para adaptala ás normas de uso legal en España.

   Como apunte posterior, engado a nota de prensa do PP.


A INVESTIMENTOS DESTÍNASE 1 500 000 DE EUROS

Axuda para o asilo

27/01/2021

Aprobado no Concello de Ribadeo o orzamento municipal para 2021 que se aproxima aos 10 millóns de euros. O presuposto increméntase nun 8,25% con respecto ao do pasado ano e inclúe, por primeira vez, unha axuda directa de 25 000 euros destinada ao Hospital Asilo para seguir mellorando o servizo integral dese centro. O alcalde ribadense, Fernando Suárez, subliña que se trata dun orzamento serio e solvente e agarda que dea a mellor resposta posible aos retos marcados para este ano.

O rexedor explicou que "neste pleno do día de onte, aprobamos os orzamentos para este ano 2021, que chegan case aos 10 millóns de euros e que soben un 8,25% con respecto ao ano anterior, sen que se vexan incrementados os impostos e as taxas que son de competencia municipal. Como xa dixemos nos días anteriores prevemos manter o nivel elevado de actuacións e servizos nas diferentes áreas nas que vimos traballando. Tamén se eximen as taxas pola ocupación de terrazas, como unha medida de apoio á hostalería, e mantemos as axudas para o tecido asociativo, tanto comercial como educativo, deportivo ou social. Consignamos, por primeira vez, unha partida de 25 000 euros de axuda directa ao Hospital Asilo, máis aló dos servizos e subministros dos que o Concello xa se viña facendo cargo ao longo da historia. Todo isto facémolo con ánimo de seguir mellorando o servizo integral nesa residencia tan importante para Ribadeo e que, xunto coa nova, dan un servizo indispensable a moitas persoas". 

Suárez Barcia indicou que "incrementamos tamén notablemente o capítulo de inversión, que supera o millón e medio de euros, e que é financiado na gran maioría ben con fondos propios ou ben con fondos da Deputación de Lugo. Aquí desde logo, outro ano máis, botamos moito de menos os fondos da Xunta, e como isto é precisamente un presuposto confiemos que ao longo do ano se lle vaia vendo o envés das maos da Xunta. En todo caso, recollemos partidas para actuacións que consideramos moi importantes como é este vieiro paralelo á estación de Feve, diversas actuacións en espazos públicos e en rúas, tamén un plan de camiños de titularidade municipal nas diferentes parroquias, así como reposición de tramos da rede de abasto de auga, instalacións deportivas e sociais nas parroquias, mellora en eficiencia enerxética de alumeados e mellora na praza de abastos. Todo este forte incremento de inversións tamén se enmarca no proceso de reactivación económica que toca diferentes áreas". 

O alcalde dixo: "en canto ás críticas que recibimos, especialmente do PP, que se os presupostos son tan malos non sei porqué non votaron en contra, lles explicamos os datos, por voz do meu compañeiro o concelleiro de Economía e Desenvolvemento Local, Pablo Vizoso, que durante o ano 2020 o Concello viu incrementados os custos en medidas de prevención contra o covid en máis de 200 000 euros para atender a limpezas, a desinfeccións e outras accións semellantes, nun contexto ademais de redución de ingresos que cuantificamos en máis de 300 000 euros, dos que a Xunta gobernada polo PP, e recibindo fondos estatais e fondos europeos, tan só aportou ao Concello a pírrica cantidade de 9500 euros. Iso esqueceuse de dicilo o concelleiro Vega como tamén esqueceu as importantísimas achegas que o Concello fai ao Servizo de Axuda no Fogar (SAF), cando é unha competencia autonómica e que no SAF básico, o de primeira atención, ademais de custealo nós e máis a Deputación, resulta que en numerosas ocasións tamén nos temos que acabar ocupando da atención ás persoas que requirirían o SAF da dependencia, que é autonómico, pero que como non os dan valorado, logo de meses e meses de espera pola falta de acción da Xunta, tense que acabar ocupando o Concello de Ribadeo, como outros Concellos".

Suárez Barcia engadiu que "no contexto social e económico no que vivimos, e dentro do ámbito das nosas competencias, tentamos facer un presuposto serio e solvente, coa intención de que dea a mellor resposta posible aos retos que temos por diante neste ano. E se logo outras administracións tan linguateiras pero logo tan parcas economicamente, como a Xunta, van aportando algo máis do escasamente previsto benvido será desde logo". 

-- Nota de prensa do PP:

ORZAMENTOS MUNICIPAIS 2021

❌ Os orzamentos municipais de Ribadeo para o ano 2021 aprobados polo goberno local do BNG non están pensados para combater a crise derivada da covid-19. Non teñen en conta a realidade actual: non pensan nas familias máis vulnerables nin recollen partida orzamentaria concreta para a reactivación económica de Ribadeo.

👉🏼 Tamén puxemos de manifesto no pleno deste martes que estes orzamentos son malos para Ribadeo. E sinalamos que dos 9,8 millóns de euros de orzamento municipal destinaranse 1,5 a inversión; pero que destes o Concello aporta única e exclusivamente 60.000 euros porque o resto son achegas doutras administracións.

👉🏼 O goberno local elevará a débeda do Concello no 2022 a 1,6 millóns de euros porque, despois de pedir un crédito de 550.000 euros o ano pasado e deixar sen investir 335.000 euros, volve pedir un novo crédito de 610.000 euros que tampouco aclara onde o vai investir.

👉🏼 Dende o Grupo Municipal Popular defendemos que nestes momentos de gran crise, os orzamentos deberían ser consensuados cos distintos grupos da Corporación municipal e co tecido económico do municipio e, polo tanto, lamentamos que non fora así. Con todo, comprometémonos a seguir traballando por Ribadeo e os ribadenses.

Outros asuntos do pleno 👇🏼

🔹 Tamén preguntamos ao goberno local polo número de xuízos perdidos e o diñeiro que nos costarán a tódolos ribadenses.

🔹 Elena Sierra preguntou polo horario e a periodicidade dos traballos de limpeza e desinfección dos parques, rúas e puntos concorridos, pero como resposta só recibiu divagacións e continuamos sen saber se existe unha planificación para estes traballos.

🔹 Elisa Rodríguez interesouse por coñecer cal é a empresa que xestiona actualmente a residencia de maiores de Ribadeo.

🔹 En relación á ordenanza reguladora das axudas para a conciliación da vida laboral e familiar en Ribadeo, Begoña Sanjurjo Santar lembrou que presentamos dúas veces alegacións para mellorar a súa redacción para beneficiar a tódolas familias que precisen empregar as ludotecas ou os programas de calquera dos centros educativos do municipio.

🔹 Tamén apoiamos a solicitude dunha axuda ao IDAE para a renovación das instalacións de iluminación, pero lembramos ao alcalde que as deficiencias no alumeado público da vila e das parroquias deben ser subsanadas con subvención ou sen ela.

🔹 O Grupo Municipal Popular apoiou tamén un proxecto de mellora medioambiental para a costa do noso concello.

20210127

Ligando as actas dos plenos de Ribadeo

Imaxe de Google Street View da Casa do Concello de Ribadeo

  Do século XXI, en Ribadeo, hai colgadas en internet actas dos plenos dende 2007. Iso si, dun xeito totalmente irregular: de 2016 só hai unha, mentres que hai anos como 2017 no que algunhas están colgadas en dous sitios diferentes, a páxina web do concello, http://ribadeo.gal/, o que poderíamos dicir como 'o sitio vello', para as actas ata o 2019, e a sede electrónica, o 'sitio novo', onde hai actas colgadas a partir de 2017. Faltan actas, e non unha nin dúas, senón abondas, e as que atopei duplicadas, duplicadas quedan abaixo, cun formato diferente para diferenciar as dúas web nas que están colgadas. Por outra parte, as obtidas na sede electrónicas ordeeinas por data (están colgadas cunha certa desorde), mentres que as do sitio web do concello están sen ordenar dentro de cada ano.

   E as que faltan? Pois... haberá que solicitar consultalas no concello cando se poda. Para algunhas, teño alternativa: fixen crónica de moitos plenos ó  longo destes anos. Pero non deixa de ser unha visión miña, por neutral que tentara ser.

 

2020

ACTA DO PLENO 2020-0009 [ACTA PLENO ORDINARIO. 24.11.2020]

ACTA DO PLENO 2020-0008 [ACTA SESION ORDINARIA PLENO 24.09.2020]

ACTA DO PLENO 2020-0007 [ACTA PLENO ORDINARIO 28 DE XULLO DE 2020] 

ACTA DO PLENO 2020-0006 [ACTA PLENO EXTRAORDINARIO. 09.06.2020. 2ª SESION]

ACTA DO PLENO 2020-0005 [ACTA PLENO EXTRAORDINARIO. 09.06.2020] 

ACTA DO PLENO 2020-0004 [ACTA PLENO EXTRAORDINARIO. 13.06.2020. ELECCION MEMBROS MESAS ELECTORAIS]

ACTA PLENO EXTRAORDINARIO 07.03.2020

ACTA DO PLENO 2020-0002 [ACTA PLENO EXTRAORDINARIO URXENTE. 19.02.2020]

ACTA DO PLENO 2020-0003 [ACTA PLENO ORDINARIO 06.02.2020]

2019

ACTA DO PLENO 2019-0014 [ACTA PLENO EXTRAORDINARIO 30.12.2019]

ACTA DO PLENO 2019-0013 [ACTA PLENO ORDINARIO 05.11.2019]

 

2018

ACTA DO PLENO 2018-0001 [ACTA PLENO ORDINARIO 23.01.2018]   

2017

ACTA DO PLENO 2017-0009 [ACTA PLENO EXTRAORDINARIO 19.12.2017] 

ACTA DO PLENO 2017-0008 [ACTA PLENO 29.11.2017]

ACTA DO PLENO 2017-0007 [ACTA PLENO]

ACTA DO PLENO 2017-0002 [ACTA PLENO ORDINARIO 23.03.2017]

ACTA DO PLENO 2017-0001 [Acta Pleno Ordinario 24.01.2017]

2016

Pleno Ordinario 8 de novembro de 2016

2015 

 2014

 2013

 2012

 2011

2010

 2009

 2008

 2007

 --

Actas doutros plenos.

Si, si, houbo un novo pleno en Ribadeo

   Síntoo. Vexo -hoxe- que debeu haber un pleno -onte-. A nota de prensa leva data de onte, e segundo datos extraíbles da web, a subida da información non se produciu ata pasadas as dúas e cinco da tarde de onte. Claro que, en tempos de Covid sen cobertura telemática, haberá que esperar á acta para ter algo claro, a máis da visión persoal que poda dar algunha persoa do pleno, pois nin a convocatoria está na sede electrónica do concello. Acta que pode ser rápida en ser cargada ou non: se se vai na páxina do concello ó apartado actas, a última sección que aparece é de 2019, con notables ausencias anteriores. Hai que mergullarse na sede electrónica do concello para ir sacando unha a unha as que alí constan. A última, abondo rápida na súa carga, é de data 29 de decembro, correspondendo ó pleno de 24 de novembro, 35 días antes. O que me da a idea de facer unha entrada ligando todas as actas dispoñibles en internet hoxe por hoxe para simplificar abondo a procura de quen esté interesado... Ata o de agora, o que levo feito é só aplicar a etiqueta 'plenos' a aquelas entradas relacioandas con eles, 133 nestes momentos, sen máis.

   Mentres, e a falta dun decreto público de convocatoria ou do resultado do pleno, deixo o máis aproximado, a nota de prensa a pao seco, sen comentar -xa digo, a falta de coñecer o desenvolvemento...-

A SESIÓN, QUE SERÁ TELEMÁTICA, COMEZA ÁS 20:00 HORAS

Pleno hoxe

 http://ribadeo.gal/imxd/noticias/imx/1611666355100420_Foto_Concello_3_-_copia.jpg

26/01/2021

No pleno ordinario que se celebrará esta tarde no Concello de Ribadeo analizarase a proposta para solicitar o proxecto Life Global, a emprender na costa das parroquias de A Devesa, Rinlo e Vilaframil. Trátase da adquisición de 27 parcelas, que ocupan unha superficie de 14 hectáreas, para restaurar os hábitats costeiros de flora autóctona. E tamén se analizará a solicitude de axudas ao IDAE para realizar melloras no alumeado público. O investimento total ascendería a 2 millóns de euros e a axuda demandada será do 80%.

O rexedor contou que "un dos temas que vai ao pleno hoxe é a proposta de solicitar un novo proxecto europeo, coñecido como Life Global, que segue a estela do proxecto Life Fluvial, que aínda está vixente e co que fomos expropiando nestes últimos tempos terreos na marxe galega da ría de Ribadeo para poñer a disposición de Conservación da Natureza para facer actuacións medioambientais. De aí que estivéramos substituíndo eucaliptos por frondosas desde As Aceas ata practicamente o inicio da traza do tren mineiro de Ribadeo a Vilaoudriz".

Fernando Suárez explicou que "agora neste outro Life que queremos solicitar trátase de pedir financiamento para adquirir unha serie de parcelas que lindan co mar nas parroquias de A Devesa (singularmente no entorno das Catedrais), Rinlo e Vilaframil. En definitiva propoñeríamos a compra de 27 parcelas, que ocupan unhas 14 hectáreas no seu conxunto, para lograr a restauración dos hábitats costeiros de flora autóctona. Este ambicioso proxecto tamén se levaría a cabo en coordinación con outras comunidades, como Asturias, Castela, Euskadi ou Navarra, a través do IBADER, que é o Instituto de Biodiversidade Agraria e Desenvolvemento Rural da Universidade de Santiago de Compostela".

O alcalde sinalou que "outro punto que plantexamos no pleno é a posibilidade de solicitar ao IDAE, que é o Instituto para a Diversificación e Aforro da Enerxía que depende do Ministerio para a Transición Ecolóxica, unha axuda económica de fondos europeos para accións de renovación de todas as instalacións de iluminación pública no concello, actuación cifrada cun orzamento duns 2 millóns de euros, dos que solicitaríamos o 80 por cento, que son 1.600.000 euros de axuda de fondos europeos. E con toda a humildade plantexamos esta acción que nos parece moi interesante e é o momento de que o pleno se pronuncie para ver se somos beneficiarios nun futuro máis ou menos inmediato".

20210126

Da Mariña ó Courel

   Polas redes sociais chegoume un vídeo que me chamou a atención como para velo -teño 'implantada' a autorestrición de vídeos-. Ó velo en Ribadeo, estaba pensando nas semellanzas do transporte rural e vilego por estrada -e por ferrocarril- na Mariña: moita máis densidade de poboación, pero ó final, problemas máis semellantes do que parece. O certo é que o vídeo é defensivo, con pouca información, con uso de figuras recoñecibles pero sen propostas alternativas (supoño que descoñecidas por eles, se existen) máis aló dunha defensa dun sistema que ten máis de defensivo que de resolutivo. Pero que, dentro do que cabe, funciona. Claro que cos cartos temos topado... e aí está o tema: recortes. Ou ó menos é así como o venden.

   Ben, imos aló. O vídeo en si non é gran cousa, pero o sentemento pode selo.



20210125

Nota de Prensa: SENTENZA TRIBUNAL CONSTITUCIONAL


Por Nuestro Faro

Nota de Prensa

SENTENZA TRIBUNAL CONSTITUCIONAL


O día 20 de xaneiro tivemos coñecemento a través das redes sociais da sentenza do Tribunal Constitucional 134/2019, na que se declara inconstitucional o proxecto de urbanización da illa de Valdecañas, nun encoro da provincia de Cáceres. O proxecto, promovido pola Xunta de Estremadura e unha empresa privada, ven a trancas e barrancas dende 2005 polas reiteradas irregularidades e sentencias en contra. Pese ao cal a empresa e a Xunta de Estremadura seguiron adiante.

O colectivo Por Nuestro Faro ven de notificarlle a sentenza ao alcalde de Ribadeo, polas consecuencias que poda ter para os proxectos que se levan desenvolvido na Illa Pancha e os que se están a realizar na actualidade, coa anuencia e licenza do concello sen ter en conta as condicións legais que esixe a normativa sobre a rede Natura 2000.

O substancial desta sentencia -e onde garda paralelismo co caso da Illa Pancha- é que se trata dun proxecto de privatización de un espazo declarado Zona de Especial Protección de Aves, e acollido as normas da Rede Natura 2000, onde non se tiveron en conta as disposicións legais europeas asumidas e aprobadas polo estado español. Mesmo chegouse a unha modificación da lexislación autonómica, sobrepasando as competencias lexislativas como deixa moi claro o documento emitido polo Tribunal Constitucional. Dentro da mesma sentencia é moi destacado que as zonas afectadas pola Rede Natura 2000 non poden ser urbanizadas e que a “utilización dos terreos con valores ambientais que sexan obxecto da protección pola lexislación aplicable será sempre sometida á preservación de ditos valores e comprenderá de xeito único os actos de alteración do estado natural dos terreos que aquela lexislación expresamente autorice. Protección que acada aínda maior intensidade, se cabe, no caso dos espazos naturais especialmente protexidos e os incluídos na Rede Natura 2000”.

O parágrafo citado é moi interesante por coincidir plenamente cos informes do Defensor del Pueblo, emitido o primeiro o 17 de febreiro de 2017 e ratificado posteriormente en cinco informes máis ate o 10 de outubro de 2018. Informes que, como é sabido, foron obviados pola Autoridade Portuaria e polo concello de Ribadeo, tanto no proxecto inicial de apartamentos, como no da cafetería que se está executando actualmente.

Hai outro punto no que coinciden ambos proxectos e que non queremos deixar de suliñar. O mesmo que o proxecto estremeño ven de atrás, dende 2005, o de Ribadeo ten o seu comezo xa no 2013, e o mesmo que as autoridades estremeñas veñen apostando pola privatización da illa, o concello de Ribadeo ven dende o comezo renunciando a facer un uso público, cultural ou promocional e turístico do Faro e da Illa Pancha en beneficio de un uso privativo. Uso que mesmo impide a entrada da veciñanza e dos visitantes en contra das condicións esixidas polo propio concello no intre da concesión da licenza de actividade dos apartamentos o día 1 de decembro de 2017. Por se houbese algunha dúbida sobre esta intención privatizadora do concello, aí están as hemerotecas cas célebres declaracións do Sr. Alcalde -ao diario El Pais do día 25 de abril de 2014- cando afirmou que se trataba de “un premio para Ribadeo”.

No Colectivo por Nuestro Faro seguimos adiante procurando o ben do pobo e da illa. Entre as accións da última tempada, entramos en contacto coa organización Ecoloxistas en Acción, coa que estamos a estudar o emprender as acción legais que consideremos acaídas tras a revisión de todos os factores implicados.

Antes diso, resulta evidente que o concello de Ribadeo está desenvolvendo unha dinámica que o ten levado a un calello sen saída, con resultados moi negativos ata o momento. Nos próximos tempos verase forzado a un cambio de rumbo que levará a recuperación do equipamento público do faro da Illa Pancha para o servizo comunitario. Como debeu ser dende que a Autoridade Portuaria anunciou a sua intención de abrir os faros a outros usos distintos dos tradicionais.

Por último, compre suliñar que hai xa semanas preguntamos ao Sr. Alcalde para que se necesitaban dúas palas mecánicas non pequenas na Illa Pancha se a obra que agora se executa era a simple reforma do antigo garaxe para instalar unha cafetería. Preguntamos pero non temos resposta. Parece que só preguntar non sirve de nada.

Progresión do coronavirus en Ribadeo (V)

   Collo hoxe os datos do SERGAS e atópome cunha sorpresa agradable: os casos contabilizados a 14 días baixaron... aínda que só sexa dous menos que os que contaba a fin de semana. Hoxe, polo momento, non hai nota de prensa do concello.


Entradas anteriores desta serie 'progresión do coronavirus en Ribadeo'.

Somos os nosos maiores

   Cento e moitos. Os números báilanme aínda. En Vilalba, a residencia de anciáns de toda a vida é o hospital-asilo, coñecida como 'O Hospital'. Sufriu unha hecatombe. Agora xa non sei se seguirá sendo coñecida así de aquí en diante. En Ribadeo, semanas despois, outra residencia, tamén hospital asilo, abondo máis pequena, achegouse a unha situación semellante. E son só dous centros, que me tocan máis preto, entre un mar deles.

   - Non importa a idade que teñamos, envellecemos. Todos. O de 'envelleceremos', xa depende. 

   Unha residencia non é a única opción para seguir envellecendo máis aló de certo punto. Mesmo, segundo que tramos de idade e lugares, é unha opción abondo minoritaria. Mais o falar de residencias e COVID19 é algo que manifesta o trato que a sociedade da a unha certa franxa de idade, exposto en carne viva nunha frase como "'granxas de vellos' atacables pola enfermidade de xeito doado" -si, xa sei, o de ‘granxas de vellos úsase tamén noutros contextos-. Mais hai outros aspectos, contando coas residencias ou non contando, que xa antes do coronavirus incidían na calidade de vida dos nosos maiores. Un dos máis punzantes é a soidade. Que pensa o maior da súa vida ós 80, 70, 90 anos? Que cambios espera? Que forma de vida? Esta última pregunta coido que é boa para facérnola a nós mesmos, a xente que non estamos en residencias de maiores porque, pensamos, 'aínda non somos maiores abondo para poñernos a pensar niso', ou sinxelamente porque a vellez aínda non forzou o noso decorrer diario. As residencias son só unha manifestación de que o trato a algúns maiores, convertido en acto de lucro, convértese á súa vez nunha lacra que contamina as relacións con todos os maiores. E non só con xente 'maior', senón que por extensión, 'coa xente'. Converter ós maiores en mercadoría contribúe a converternos ós non tan maiores tamén en simples suxeitos de trata. Só contribúe, que aí están outras manifestacións para facer real esa nosa conversión en obxectos.

   - Que esperanzas de vida, en anos, pero sobre todo en faceres, lle queda a unha persoa maior? A pregunta vai a máis agora, cando se confirma que o COVID19 xa rebaixou un ano as expectativas de vida das persoas en España. COVID que tamén as illou máis desas necesarias relacións persoais que todos necesitamos.

   Está de moda dicir -e poñer atención a- cousas como 'somos o que comemos', 'somos o que lemos', etc. O queiramos ou non, moito máis representativa que frases como as anteriores, é esta: somos os nosos maiores. Porque aspiramos a ser os maiores doutros, estamos aprendendo dos nosos, imos detrás deles... e, en parte tamén porque non somos conscientes de que o somos, polo que seguiremos a nosa herdanza sen ter visión para desviármonos dela, de optar a mellorala.

20210124

O mosteiro de Esperautano, no seu lugar: Ribadeo

   Hai xa tempo que recollín algún escrito de José María Rodríguez sobre o mosteiro de Esperautano. Agora deixo aquí a separata da publicación que fixo en Estudios Mindonienses no 2008 co título "El monasterio de Esperautano, un problema resuelto", froito da súa investigación histórica.

 

20210123

Progresión do coronavirus en Ribadeo (IV)

   Os datos varían, fanse vellos antes de ser publicados, porque corresponden a casos observados días atrás... Hai que ver a tendencia a longo prazo, e non sirven moito as predicións estatísticas individuais  para un concello coas normas cambiantes, precisamente ditadas para tentar cambiar a forma das gráficas e con elo, as espectativas vitais. A liña de axuste é máis unha constatación que unha proxección. Unha constatación que se vai voltando máis complicada de representar só porque hai máis datos acumulados no tempo.

   Fala o alcalde na última nota emitida con data de antonte (outra cousa é cando se colgou na web) "Estamos observando xa que logo, un descenso de casos neste gromo no Hospital Asilo ao tempo que un incremento paseniño e continuado dos contaxios no conxunto do Concello". Pois depende. Nos últimos días, si, e non tan paseniño. Pero en total, no concello, os 29 casos da primeira semana non foron superados aínda despois. Claro que incluían á xente do Hospital Asilo.

   Deixo a nota da alcaldía a continuación, e as entradas anteriores desta serie 'progresión do coronavirus en Ribadeo':

Foto Hospital Asilo

RIBADEO ACUMULA 24 CASOS NOS ÚLTIMOS 14 DÍAS

Contaxios por covid19

22/01/2021

Seguen a baixar os casos positivos por covid19 no Hospital Asilo de Ribadeo. O último cribado realizado hai dous días arroxa a cifra de 6 persoas contaxiadas, segundo ven de informar o alcalde, Fernando Suárez.

O rexedor dixo que "seguindo a estela das últimas notas de prensa emitidas, debemos falar dunha situación agridoce na situación do Hospital Asilo, aínda que a medida que o tempo vai pasando o número de casos, no seu conxunto, seguen a baixar". 

Suárez Barcia confirmou que "actualmente xa non quedan usuarios desprazados ao Cegadi (Centro Galego de Desenvolvemento Integral) pois as 2 persoas que quedaban alí, das 19 que chegou a haber, xa retornaron a Ribadeo".

O alcalde comentou esta tarde que "os responsables sanitarios do Hospital da Costa indícannos que o cribado feito hai dous días deu como resultado que os casos activos entre usuarios e persoal do Centro ascenden a 6 persoas. Tamén nos din que actualmente hai 2 persoas que permanecen no Hospital da Costa por mor do covid19. Polo tanto, no momento de facer esta nota de prensa temos un total de 8 persoas positivas en coronavirus. Sendo esta unha cifra importante, o certo é que xa queda moi lonxe das 26 que chegou a haber no momento de maior incidencia deste gromo".

Fernando Suárez contou que "con todo e iso, debemos indicar que hai dous días faleceu una persoa que aínda non dera negativo nas probas de inmunidade ao coronavirus. Tiña 92 anos de idade e presentaba patoloxías previas".

O rexedor insistiu en que "se segue valorando unha vez mais como moi positiva a actuación coordinada na aplicación dos Protocolos e Planes de Continxencia por parte da  dirección do centro e do seu persoal, así como a actitude dos residentes á hora de enfocar esta crise sanitaria.  E como sempre indicamos, manteremos informada á cidadanía sexa cal sexa a situación á que nos teñamos que enfrontar, coa confianza de que ter pasado xa polo pico de madurez deste gromo que se iniciou hai cinco semanas. Seguirémolo a facer a medida que vaiamos obtendo información, ben por nós mesmos ou ben proporcionada polas autoridades sanitarias autonómicas en canto nola vaian facilitando, sempre co mellor ánimo informativo que evite rumoroloxías ou situacións de confusión".

Sobre a situación global que se vive en Ribadeo o alcalde sinalou que "segundo os datos que vén de publicar a Consellaría de Sanidade no día de hoxe, Ribadeo aparece con 24 casos nos últimos 14 días. Estamos observando xa que logo, un descenso de casos neste gromo no Hospital Asilo ao tempo que un incremento paseniño e continuado dos contaxios no conxunto do Concello, polo que queremos insistir novamente na obrigada concienciación nas actuacións individuais e colectivas, como persoas e como sociedade, para cumprir a diario as recomendacións e as obrigas que as autoridades sanitarias nos indican. De todos nós dependerá que a cifra siga a subir nas vindeiras horas".


20210122

🎶🎵Vacunémonos todos en la lucha final🎵🎶 Diario de un confinado en Olavide. Ángel Alda

 🎶🎵Vacunémonos todos en la lucha final🎵🎶

Foto del accidente en la calle Toledo. Me la envió mi amiga Vicky, vecina del barrio.


   22 de enero de 2021

   De vez en cuando en España parece que sufrimos ataques de esencialismo y recuperación de las viejas tradiciones. Y como nuestra historia es como es, nos acordamos, cuando el retorno viene en clave heroica, de Numancia, Sagunto o Baler. Y si viene en clave chunga recuperamos a Rinconete o al Lazarillo de Tormes. Creo que nos hemos aburrido del heroísmo de los duros meses del Confinamiento y conjuramos su recuerdo mediante los episodios actuales de asalto a las colas y los turnos de la vacunación. Mires donde mires, Bilbao, Murcia, Madrid o Ceuta, contemplas el divertido espectáculo del concejal, el alcalde, el director de centro residencial o el consejero convertidos en asaltajeringas. Deprimente y todo un síntoma de que a nosotros las películas de naufragios nos la sopla. Enseguida se nos olvida que el último en saltar del barco es el capitán.

   Eso por no hablar del arranque de la campaña de vacunación que nos está poniendo en evidencia. Presidentes de Comunidad Autónoma que, prudentes ellos, calculan la posibilidad de la suspensión de suministros de vacunas y retienen parte del stock que les facilita el gobierno de la nación. Alguno hay, incluso, que prefiere esperar a conocer qué reacciones sufren los afortunados que reciben el pinchazo. No vaya a ser que los estudios previos no se hayan dado cuenta de los riesgos. Ignoramos qué cosa podrían hacer si esa hipótesis resultase cierta. En esas estamos. A ritmo de prudencia calculo que para el 2026 reciban la vacuna los niños que hoy se apretujan en las nuevas atracciones del parque infantil que han instalado en la plaza de Olavide. Y eso siempre que no se cuelen muchos alcaldes y paniaguados en el orden de prelación de la campaña que ya vemos que por ahí van los tiros. Incluso alguno como el finado Albert Rivera pide que la sociedad cambie el orden tradicional del salvamento en la mar y suba a las lanchas de salvamento a los capitanes del barco primero.

   No es difícil entender que nuestros ciudadanos tengan, tengamos, lo que llaman fatiga pandémica. Yo lo llamaría de alguna forma más testicular. Vemos que los vascos tienen que abandonar las calles a las diez de la noche mientras los madrileños esperamos a las once y los de Valladolid y Burgos a las ocho. Que en Valencia las tiendas cierran a las seis y en Sevilla entre las tres y las cinco. No soy quien para poner en cuestión estas medidas. Creo en el estado federal y parece que la experiencia está contribuyendo a fortalecer, a esclarecer que decíamos antiguamente, en el ánimo de los españoles el sentido y el significado de lo Federal. O de otra cosa también muy conocida en nuestra historia como el cantonalismo.

   La verdad es que somos unos ciudadanos muy resignados. La resignación se ha convertido en la principal virtud cívica de nuestro tiempo.

   Comentaba la semana pasada sobre el asunto de las redes sociales. Sobre los riesgos de ser observados a través de ellas. Observados, manipulados y explotados comercialmente. Lo preocupante de WhatsApp no es tanto los cambios propuestos por el operador para la integración en Facebook sino todos los datos que de origen viene ya extrayendo de nuestras comunicaciones.

   Escribir correos y hablar por teléfono con seguridad y privacidad nos ha costado el trabajo de muchas generaciones de usuarios exigentes y de gobernantes comprometidos a lo largo de siglos. Tengo los años suficientes como para haber sufrido los rigores de la censura postal y telefónica. Somos posiblemente las primeras generaciones en siglos que asumimos la confidencialidad y la seguridad en nuestras comunicaciones como parte de la normalidad. Y de repente nos encontramos con herramientas que van a sustituir a esas redes históricas del correo postal y del teléfono fijo y ya no tenemos seguridad en nada. A mi se me abren las venas y no sé cuál es la solución. Puede que sea mejor que exista un tejido empresarial diversificado de empresas proveedoras de sistemas de comunicaciones digitales que se controlen unas a otras. Y por supuesto, mejor que tuviésemos gobiernos y organismos multilaterales que se ocuparan de garantizar la confidencialidad. Mientras eso llega, recemos. Bueno, hay otra solución. El anacoretismo. Conozco a unos cuantos que la practican. Dicen que son felices.

   Y ahora las despedidas. Mientras escribo, un edificio de la calle Toledo ha reventado y se ha llevado por delante la vida de cuatro personas. Alguno de ellos sacerdote residente en la comunidad parroquial que ha sufrido la tragedia y algún otro pobre peatón que circulaba por la calle. Soy un enamorado de esa esquina del barrio del mal suceso. El barrio de la Iglesia de la Paloma, último reducto de las tradiciones festivas madrileñas. Zarzueleras y verbeneras, todo lo que ustedes quieran, pero sobre todo solidarias. Barrio de transición entre el Madrid eclesiástico y cortesano que llega por la calle de San Francisco y el Madrid viejo de los mercados y los barrios bajos que fluye calle Toledo abajo hacia el Rastro y las Injurias, tan literario y popular. Esa cuña contiene el secreto del viejo Madrid mesocrático. Que pena. Pobres curas, pobres vecinos. Y bravo por los bomberos, tan devotos ellos de la Virgen de la Paloma.

   Alguna vez me asalta una vieja pasión poética. Les dejo con unos versos de última hora.

   Pensó que ya era el tiempo de conocer la primavera y se mudó a vivir en su balcón del sur.

   Y por el amor que anhelaba volvió la cabeza a la edad fuerte y lloró desalentado en los setos del desierto.

   En el balcón y en el seto su mirada encontró un libro escrito en una lengua rara.

   Tuvo que aprender un nuevo idioma con el que apropiarse de la primavera.

   Y del amor.


   POSDATA

   … Se fue el caimán...y llegó un señor que, casualmente, se parece mucho a mi padre.

   Besos a todas

   Ángel

Os milagres non existen... coñeces Wörgl?

Logo do bitcoin

   Non o coñeces? É un pobo do Tirol, en Austria. Foi alí onde, hai case noventa anos, se desenvolveu a primeira experiencia de recreación dos cartos dende a aparición dos bancos. Precisamente foi o toparse de fronte cos bancos o que fixo parar unha experiencia exitosa. Unha experiencia que deu pé ó que, de ser levado pola igrexa, sería cualificado de pequeno milagre: mentres o mundo enteiro, e Austria en particular, estaba sumida na depresión económica, Wörgl se convertira en pouco tempo nun pequeno oasis. En pouco tempo, e tamén durante pouco tempo, pois en canto foi coñecido o seu éxito, tamén foi atacado e destruído.

   Hai una película ('El milagro de Wörgl', en alemán con subtítulos en castelán) que dramatiza o feito con relativo acerto. Mais a idea é sinxela. Máis ou menos: os cartos son a testemuña dun acordo de confianza. E ese acordo pode ser renovado ou feito de novo en calquera lugar e grupo de xente, encamiñando a economía de dito grupo en consecuencia. Evidentemente, non é algo como 'fabricar cartos' (o que na película parece que sucede), senón facilitar o intercambio mediante un instrumento de testemuña de cambio. Mais é algo que, cara ó futuro, temos necesidade de experimentar, e, de feito, estáse xa a experimentar coas novas moedas tipo bitcoin e doutros xeitos. Mais, depende de quen leve a guía da experimentación (en Wörgl, un alcalde socialista), o resultado será diferente para a poboación.Se se deixa que quenes experimente sexan os bancos, atoparémonos con cousas semellantes ás que xa están sucedendo: se te queres mover, tes que pasar polo banco e deixar comisión.


20210121

Wikipedia Matters: os economistas atopan un impacto grande no turismo das edicións de wikipedia

A Torre dos Moreno 'está' na Wikipedia.

 

   Hai uns días o The Guardian titulaba unha información: "Wikipedia edits have massive impact on tourism, say economists. Adding a few paragraphs and photos can boost revenue by £100,000 for small cities". É dicir, 'as edicións de Wikipedia teñen un impacto masivo no turismo, din os economistas. Engadir uns poucos parágrafos e fotos pode lanzar as ganancias das pequenas vilas nuns 100 000 €". E entón lembrei a páxina de Ribadeo. E decidín facer un pequeno estudo: correlacionar as dimensións das páxinas de varios concellos en varias linguas europeas, tentando asemade ter datos de turismo neles. 

   É difícil de facer e cos datos dispoñibles só cheguei a aproximacións groseiras. Non é tan doado ver que vai antes, o mellor artigo na wikipedia correspondente (é dicir, na que fai máis impacto no turismo da localidade) ou o maior número de visitas turísticas. Nin tampouco é equivalente o que supón de promoción un artigo como o de Ribadeo en galego, castelán, francés, inglés ou alemán. Pero si que se nota unha certa correlación entre a bondade do artigo nunha lingua e o número de turistas, aínda que sexa algo difícil de separar doutras correlacións, como o número de falantes nesa lingua ou o número de visitantes dese país a España en conxunto. De calquera xeito, algo que se debera estimar para que as diversas entidades -públicas, pero tamén privadas- teñan un interese en que os artigos relacionados coa súa zona teñan información abonda, veraz e ben presentada. Porque non se trata de facer propaganda, senón de amosar posibilidades, facer un valor confiable da posta en valor da información.

   A cousa pode ir máis aló. A Wikipedia é só unha posibilidade -se ben ideal para un artigo coma este- pola súa teima no punto de vista neutral e o uso xeralizado que se fai dela, directo ou mesmo indirecto -a través doutras páxinas web e sen ser conscientes deese valor-. Só unha posibilidade. Para desenvolver, que tamén na participación do común se beneficia o privado, porque nos beneficiamos todos.

   Unha nota: o estudo inicial que deu lugar á publicación de The Guardian e a esta pódese atopar en http://marit.hinnosaar.net/wikipediamatters.pdf


20210120

Dúas décadas de orzamentos

Datos do exercicio 2017

   É difícil saber dos orzamentos, máis aló das notas de prensa do concello (isto, no caso de Ribadeo). En Ribadeando procuro non perder de vista o tema, aínda que ás veces vaian cifras aproximadas. As fontes de datos, máis aló das notas de prensa, son a través de entidades pro transparencia, asociacións como okfn ou empresas como o caso da web https://presupuestos.gobierto.es ('a medio camiño entre activismo e consultoría'). e procuro non despistarme e separar as novas de orzamentos das de corrupción (sen deixar de entrecruzalas como cando manifestei que o fraude fiscal a nivel España, prorateado a Ribadeo, daría para cubrir dúas veces o orzamento do concello)

   Volvendo ó tema, o concello emitiu unha nota onte que reproduzo ó final, sobre os orzamentos 2021, onde se poden anotar algúns detalles a máis do monto total. E, antes, deixo dúas gráficas sobre a evolución dos orzamentos de Ribadeo na maior parte do século. Falta algún dato e outros son aproximados, mais na escala na que se presentan, eses detalles carecen de importancia. Si a ten que non se presentan desglosados, é dicir, inciando onde se gastan, cousa que pode chegar a ser máis interesante que a cifra de gasto total. Tampouco se teñen conta as variacións de poboación, para considerar o gasto per cápita, que no século leva baixado lixeiramente.

... pequeno aumento aparente

pequena diminución real...

A nota de prensa:
"

O CAPÍTULO DE INVERSIÓNS SUPERA O MILLÓN E MEDIO DE EUROS

Orzamento municipal para 2021

19/01/2021

O orzamento municipal do Concello de Ribadeo para 2021 ascende a máis de 9.800.000 euros, o que supón un incremento do 8,25% con respecto ao de 2020. O concelleiro de Economía, Pablo Vizoso, destacou que no presuposto, que se someterá a aprobación no vindeiro pleno, establécese a exención das taxas pola ocupación de terrazas como unha das medidas de apoio á hostalería, auméntase o fondo para familias con necesidades e créase unha axuda específica para a xestión do Hospital Asilo.

O edil ribadense dixo que "imos levar ao próximo pleno os orzamentos para o exercicio 2021, que se incrementan ata os 9.849.823 euros, é dicir máis de 750.000 euros con respecto ao ano anterior, o que supón un 8,25 % máis, e sen que se vexan incrementados os impostos e taxas que son competencia do Concello".

Vizoso Galdo subliñou que "estes orzamentos caracterízanse por manter o nivel elevado de actuacións e servizos nas diferentes áreas que ven realizando o Concello de Ribadeo. Recollen o incremento salarial do 0,9% establecido polo Estado para o persoal, aínda que non se aplicará aos órganos de goberno que se conxelarán. Establecen a exención das taxas pola ocupación de terrazas para todo o exercicio, como unha das medidas de apoio á hostalaría. E mantéñense as axudas para o tecido asociativo, coma nos exercicios anteriores, para destinar a asociacións deportivas, culturais, clubs, etc".

O concelleiro de Economía explicou que "se incrementa notablemente o capitulo de inversión que supera o 1.500.000 euros, un 87% máis, e que é financiado na gran maioría fondos propios do Concello e procedentes  da Deputación de Lugo.Así recollen partidas para actuacións que consideramos de vital importancia para Ribadeo como é o caso da estrada da Estación de Feve e diversas actuacións noutras rúas. Tamén se contemplan partidas importantes para o plan de camiños de titularidade municipal, saneamentos, adquisición de terreos, a reposición de tramos da rede de abastecemento de auga, de instalacións deportivas, de locais socias para as parroquias,o arranxo da praza de abastos e para melloras de eficiencia enerxética en alumeados públicos. Este forte incremento da inversión enmárcase no proceso de reactivación económica tocando diferentes áreas".

Pablo Vizoso indicou que "no ámbito social auméntase o fondo para familias con necesidades e crease unha axuda específica para a xestión do Hospital Asilo. E séguese mantendo a débeda do Concello nun niveis baixos na procura dunha xestión eficiente e do equilibrio orzamentario".

O edil nacionalista engadiu que "ademais de todas estas medidas e accións contempladas, os orzamentos vanse ver reforzados sobre todo no apoio ao comercio e a hostalaría e tamén no ámbito social coas achegas de plan único provincial da Deputación de Lugo, que xa está en marcha, e coas achegas que poidan proceder das xestións do Concello con outras administracións". 

"