Amosando publicacións coa etiqueta participación. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta participación. Amosar todas as publicacións

20230222

LA PÁGINA WEB DEL CONCEJO DE RIBADEO. José María Rodríguez Díaz (2008)

    A páxina web do concello daba os seus primeiros pasos daquela. José María razona diversas cuestións (nalgunha, como outras veces pasa, non estou de acordo) e fai algunha proposta. A mái salientable, dende o meu punto de vista, o uso para a participación cidadá, está aínda por ser contemplada.

Domingo, 07 de diciembre de 2008

LA PÁGINA WEB DEL CONCEJO DE RIBADEO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 20:52

Los modernos recursos que nos ofrece la informática, desconocidos hasta hace muy poco, nos permiten conectarnos directamente con los diversos centros de decisión de las administraciones, no sólo para poder acceder a la información que nos ofrecen, sino, incluso, para poder tramitar asuntos personales, contribuyendo así a mejorar la eficacia en el trabajo y las mismas relaciones sociales.

Son las nuevas opciones por las que apuestan hoy las empresas, conscientes de que el uso de estas innovadoras tecnologías contribuye a mejorar su nivel de competitividad y los servicios que se han de prestar a la sociedad. El Concejo de Ribadeo no ha querido permanece ajeno a esta innovación, sino que, guiado por este joven alcalde, se apunta, también, a la modernidad. Y así, para mejorar su relación con sus administrados y con toda la sociedad, este alcalde se ha venido a sumar a estos avances de las nuevas tecnologías, colgando en Internet una nueva página web, totalmente actualizada, a través de la cual los vecinos puedan relacionarse con el Concejo, hacer preguntas, presentar sugerencias y establecer contactos con el alcalde y los concejales.

Estamos, pues, ante un nuevo servicio municipal, rico en su contenido por la variedad de información que contiene y por las distintas facetas que contempla: organigrama del concejo, noticias locales, valores turísticos y culturales del Concejo, patrimonio histórico y cultural, direcciones de interés, etc. etc.

A estos servicios cabe añadir la abundante información institucional que ofrece. En ella los usuarios podrán acceder a la lectura de la redacción literal de las actas de los plenos municipales, comisiones de gobierno, comisiones informativas, etc. etc.

Es de lamentar, sin embargo, que en su amplia oferta cultural, que versa sobre importantes aspectos del concejo como es su historia, su patrimonio, sus parroquias, etc., contenga tan importante número de lagunas y errores, inexplicables en un documento tan ambicioso. Presenta textos copiados, sin depurar los numerosos errores que contenían sus fuentes y que se encuentran aquí lamentablemente reproducidos.

Otro aspecto importante que presenta este documento es que, si se aprovecha debidamente, puede constituir un verdadero foro de participación ciudadana, algo de lo que este concejo anda muy escaso. Pues esta página web ofrece a todos, particulares y colectivos, la posibilidad de dirigir sus quejas y sugerencias a los miembros del gobierno local, que prometen una respuesta personalizada a sus inquietudes. Que esto llegue a convertirse en realidad dependerá de los funcionarios responsables de su manejo, y confieso que en esto tengo muy serias dudas.

Pero, como pasa con todo cuando se empieza, este nuevo proyecto no está exento de carencias y de lagunas. Y así lamentamos que a estas alturas de la implantación de las técnicas telemáticas esta página web no contemple la posibilidad de poder presentar al Concejo solicitudes con validez administrativa, como se hace en otras administraciones, para que los administrados puedan realizar todo tipo de trámites y gestiones desde su propio domicilio, sin necesidad de tener que trasladarse a las oficinas municipales. Es decir, disponer de una “Línea Directa”, con certificado digital, para hacer posibles los trámites con la Administración Local, a través de este medio.

Es de esperar que se subsane esta carencia para dar así plena utilidad a este nuevo servicio en beneficio de los vecinos. De lo contrario, esta página quedaría reducida a un simple panfleto propagandístico que no justifica la inversión que se hizo.

No es ajena, tampoco, esta página a las críticas de algunos, y no sin razón, por el mayor uso que hace del gallego, en menoscabo del castellano, al que le otorga un lugar secundario. La utilización equitativa de ambos idiomas no sólo es un derecho del que se han dotado los españoles, y que ninguna ideología política está autorizada a pisotear, sino una riqueza para todos los usuarios. La discriminación del castellano no es más que un lamentable reduccionismo chovinista, muy perjudicial y empobrecedor para la sociedad, no sólo en el ámbito cultural, sino, también, en el económico.

Estamos, pues, ante un buen instrumento, llamado a cumplir dos importantes objetivos. El primero, ser útil a los ciudadanos en sus gestiones, aportaciones y reclamaciones ante la Administración Local. Y el segundo, que puede servir de extraordinaria carta de presentación para todos aquellos que quieran conocer mejor nuestro Concejo.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20220811

CALLA, PUEBLO, CALLA. José María Rodríguez Díaz (2008)

    Outro artigo co mesmo título foi escrito un ano antes. Neste caso, trátase de unha inxerencia dalgún político que pretende que os políticos teñen a exclusividade non só de participación, senón mesmo de opinión. Secuestro do pobo que non aparece só nesta circunstancia, senón, como José María apunta, en moitas máis, ninguneando o que se chama democracia. E facendo que o 'que se presenten ás eleccións' sexa unha mostra máis do engano electoral dunha eleccións que s epretenten mangonear.

Viernes, 16 de mayo de 2008

CALLA, PUEBLO, CALLA

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 17:13

Los comentarios vertidos por el portavoz del PP de Ribadeo en la emisora local ‘Onda Cero’, el pasado día 12 de mayo, criticando las actuaciones de ciertas asociaciones vecinales sobre la nave en el puerto de Mirasol, no me parecieron afortunados. En ellos criticaba este portavoz la participación ciudadana en la vida pública de nuestro concejo. Opiniones relacionadas, en este caso, con el proyecto de construcción de una macro nave en el puerto de Mirasol de Ribadeo. “Para opinar ya estamos nosotros”, decía, negándoles así el derecho a opinar sobre este tema y olvidando que el verdadero protagonista de su propio destino es el pueblo, del que los políticos sólo son representantes. Unas declaraciones equivocadas, que ciertos políticos gustan de compartir, olvidando que, aunque la voz del pueblo no necesariamente represente criterios de verdad en todos los casos, en democracia ha de ser respetada.

Las democracias occidentales, como forma política de gobierno, tienen su fundamento en el principio de que el pueblo es soberano en sus decisiones y es el único depositario del poder, que lo ejerce por medio de sus representantes políticos, libremente elegidos, de acuerdo con unas normas establecidas que regulan el funcionamiento de los partidos políticos. Pero esta delegación de funciones no anula el derecho del pueblo para intervenir directamente en su destino. Pues la democracia no es votar cada cuatro años, como afirma este portavoz cuando dice que si quieren intervenir en las decisiones que se presentan a las elecciones; al contrario, la democracia es participación de la sociedad civil en la vida política.

Cuando se acercan las elecciones los políticos se desgañitan gritando: ‘Habla, pueblo, habla / habla sin temor / no dejes que nadie / apague tu voz’. Pero una vez que el pueblo ha hablado y los partidos se han hecho con el poder lo que sucede es que muchas veces, en vez de escuchar al pueblo, interpretan su mandato como un cheque en blanco para hacer su voluntad que no siempre coincide con los intereses del pueblo.

Y cuando los partidos políticos usurpan la voz del pueblo, se cae en lo que todos conocen como la ‘dictadura de los partidos’ e incumplen el contrato que con el pueblo tienen suscrito.

Sobrados ejemplos de esta actitud tenemos a lo largo de la historia en los que la voz del pueblo fue usurpada en beneficio de ciertas ideologías o de partidos políticos que usurparon la voluntad popular. Eso y no otra cosa fue lo que hizo, por ejemplo, el alcalde del PSOE de Ribadeo cuando en el pasado mandato se definió a favor del relleno de la ría, después de haberse manifestarse con el pueblo en su contra y haberse comprometido a respetarla en su programa electoral.

Con actitudes como las que ahora mantiene el portavoz del PP, receloso del protagonismo del pueblo, España no habría conocido el levantamiento del dos de mayo contra los franceses, que devolvió a la nación su dignidad. Con actitudes como esa, la revolución francesa, que proclamó los principios de libertad, igualdad y fraternidad, no hubiera existido y aún seguiríamos bajo el absolutismo.

Por ignorar la voz del pueblo que pedía otro trazado, hoy tenemos la autovía del Cantábrico alzada como una muralla que divide en dos nuestra rasa costera en Vilaselán y Piñeira y atenaza la expansión de Ribadeo.

¡Que se presenten a las elecciones!, exigía este portavoz, ignorando el derecho del pueblo a manifestar su opinión. Cuando los políticos van por senderos distintos a los del pueblo a quien representan es la calle el único recurso que le queda a la gente para expresar su voluntad. Pues el derecho del pueblo a protestar nace del hecho de ser ciudadanos y pagar los impuestos. Y quien trate de restringir los derechos y la libertad del pueblo a manifestar sus ideas y sus opiniones sobre su propio destino, como hizo el autor de estas declaraciones, está atentando contra la misma esencia de la democracia y utiliza los mismos principios del régimen anterior cuando elegía los alcaldes a dedo amparándose en la falacia de que el pueblo no estaba preparado para tomar decisiones.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20220411

Participación, transparencia, datos abertos

Participación, transparencia, datos abertos

    Metidos nunha dinámica de catástrofes e malas novas, de guerras previstas/imprevistas, inflación, esgotamento de recursos, falta de enerxía, contaminacións diversas, perda de diversidade, quecemento global... esquécesenos, fáisenos invisible outra parte do noso mundo que pode que puideramos comezar a amañar antes, como paso previo para ser máis eficaces na resolución dos outros problemas.

    É case como se estiveran empeñados en facer que o esencial sexa invisible ós ollos, como Saint-Exupéry lle fai dicir ó Pequeno Príncipe. Como se a humanidade da que debemos sentirnos orgullosos quedara reducida a números, a un ‘teño máis’ (vense á mente ‘cartos’, pero poden ser tamén outras cousas). Ou a un ‘non podo ter máis porque...’, e detrás do porque virían eses problemas – sempre de culpa allea, claro, sinalando alguén outro seguindo aquelo de ‘divide e vencerás’ – que fan que cousas como o tempo ou a amizade, na esfera persoal, ou participación e solidariedade, na esfera social, non teñan cabida, non se vexan como posibles máis aló do interese inmediato. E peor aínda, esa dinámica ‘catastrófica inducida’ fai que perdamos ata o concepto e a capacidade de entender o esencial. Algo que se manifesta ás veces en grandes cousas, ás veces en pequenos detalles, e a maioría delas, de xeito invisible para quen as está (estamos) a vivir.

    O anterior veume á mente ó ollar para un anuncio dunha charla sobre datos abertos, no que se nomeaban tamén a participación cidadá e a transparencia da administración. Tres conceptos e actividades sociais. Tres cousas ben diferentes, mais relacionadas. Tres cousas en xeral desatendidas no noso país. E tres cousas que parecen invisibles ós administrados despois de que as administracións tenda a invisibilizalas – como sinónimo de desatendelas ou desprezalas – dun xeito que poderiamos caracterizar como ‘histórico’ polo dilatado período que abrangue. Certo, por poñer unha escala, que os datos abertos son fundamentais na administración para poder exercer a transparencia e ambas, para a participación cidadá.

    Hoxe por hoxe, por coller un campo abondo normalizado e avanzado no proceso de abrir os datos, os datos meteorolóxicos son accesibles dun xeito amplo e aberto en Meteogalicia, correspondendo ó territorio que abrangue. Mais outra cousa diferente é en AEMET, a axencia estatal, onde se se quere acceder, poñamos por caso, ós datos tomados por unha estación meteorolóxica da outra beira da ría de Ribadeo ou a que toma as medicións en terras do noso concello, atopámonos cun límite temporal de acceso que, dependendo das variables, cífrase só en horas. Pasadas as que desaparece a posibilidade de uso ‘tranquilo’. E, se se quere ir máis aló, a máis de trámites administrativos e pago por datos obtidos con cartos públicos por un servizo público, poderase acceder cun certo retardo, ao menos a primeira vez. E é que os datos, para seren abertos, é dicir, para estar realmente á disposición dos usuarios potenciais, non só necesitan estar de xeito nominal a disposición, senón ser accesibles de forma sinxela, intelixibles, e ter un formato que permita usalos de xeito doado.

    Non sei o que farán na charla anunciada, polo demais, como insinúa o anuncio, coido que ben necesaria, nin tampouco a formación que seguirá – algo que tamén se anuncia, que haberá máis -. Mais teño claro a necesidade, non só de formación nestes temas, senón tamén de animación das administracións, para facer unha realidade a apertura, a transparencia, e como un paso máis, a participación. Necesidades para facer real unha necesidade da democracia: a participación da xente. A túa participación.

20220404

BALANCE DE FIN DE AÑO. José María Rodríguez Díaz (2007)

    Toca José María nun balance de fin de ano aspectos políticos, pero máis ben sociais, de promesa e confianza dos políticos, e centrado na participación cidadá que segue a faltar. Participación, non cooptación do movemento cidadá polos políticos (persoas ou partidos) ou apropiación interesada e interpretada... Nada novo baixo o Sol nun fin de ano máis. Unha nota: de novo fala de residencia, e estamos aínda no 2007, falta moito para que se consiga.

Viernes, 21 de diciembre de 2007 

BALANCE DE FIN DE AÑO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 20:12

El fin de año es el tiempo de los balances. Un trámite al que la prudencia aconseja someterse o ser sometidos. Balances para evaluar la gestión de las empresas. Balances que hacen las familias sensatas para analizar sus actividades y corregir sus errores. Balances que cada uno hace sobre su vida privada. Porque el balance permite evaluar lo que se ha hecho, para corregir los errores pasados y encauzar mejor el futuro.

El gobierno local de Ribadeo, constituido por el BNG gobernando en minoría, y junto a él los demás grupos políticos, deben hacer, también, su balance sobre el cumplimiento de sus promesas, de su programa y de sus objetivos. Y es de esperar que así sea para corregir los errores en beneficio del pueblo. Pero ello no impide que el pueblo, en el ejercicio de la libertad de expresión de que goza y del derecho que tiene a someter a examen a sus gobernantes, no pueda también hacer su balance sobre la labor desempeñada por ellos. Pues, al fin, el derecho a expresar su opinión es lo que les queda a los ciudadanos que no cuentan con los cauces oportunos para hacerse oír en los plenos. Y ya sabemos por experiencia que los alcaldes y gobernantes no escuchan al pueblo. Sólo lo interpretan.

Es cierto que los pocos meses transcurridos desde que el BNG, fue elegido para gobernar el concejo de Ribadeo no permiten hacer grandes cosas, ni ver realizados sus novedosos proyectos, ni cumplidas sus importantes promesas. Pero desde nuestra humilde opinión creemos, también, que han sido unos meses en los que nada importante se ha hecho, únicamente vagos mensajes y ciertas promesas de algunas actuaciones que, de momento, sólo son eso: promesas. Cabe aun la esperanza de que se produzca el milagro de que se conviertan en realidades en este próximo año. Pero eso será objeto de otro balance.

Porque, viniendo al terreno de lo concreto, los grandes temas prioritarios que Ribadeo tiene pendientes, están como estaban. Nada se ha hecho.

El Plan de Urbanismo sigue aparcado en los cajones de los despachos, sin que el pueblo sepa de sus acuerdos ni lo que piensan hacer. El Polígono Industrial sigue relegado al olvidado, pendiente del suministro energético, sin saber si el proyecto avanza o retrocede. Y hasta hay quien ahora pone en duda el acierto de su actual ubicación. Por lo que toca al geriátrico, una obra urgente para Ribadeo y su comarca, es verdad que se ha oído tocar campanas al vuelo henchidas de promesas e intenciones. Pero otra cosa es que lleguen a convertirse en realidad, como dudan algunos. Un proyecto que también tiene sus detractores, gente que sostiene que hay otros sitios mejores en Ribadeo para ubicarlo. Son éstas situaciones creadas por opiniones distintas y que se podrían haber evitado si los gobiernos consensuaran previamente sus decisiones con el pueblo. Y si venimos a las viviendas sociales, una urgente necesidad para los jóvenes de Ribadeo, ¿hay alguien que crea que las 30 viviendas que se van a construir van a solucionar el problema? Es, ciertamente, un pequeño grano de arena en este mar de necesidades que padece la juventud. Pero resta mucho camino por recorrer. Otros muchos objetivos tiene aún pendientes Ribadeo que no figuran en la hoja de ruta de los políticos que nos gobiernan. Objetivos como la puesta en valor el castro de As Grobas, algo prioritario para un concejo eminentemente turístico. O la recuperación de la Torre de los Moreno, imagen patética de incuria, abandonada a su suerte por todos los grupos políticos que nos gobernaron. O abordar de una vez el ya eterno problema de los ruidos nocturnos en ciertos parajes de nuestra villa, haciendo cumplir las normas establecidas.

Pero lo que sorprende de nuestro negativo balance es ver que los políticos, en su afán de vender imagen a toda costa, objetivo para ellos prioritario, dedican su esfuerzo a vender baratijas, como son la proliferación de actividades de contacontos, taykondo, risoterapia, gimnasia de mantenimiento y otras muchas actividades muy respetables pero impropias de un gobierno serio que tiene otras cosas más importantes a las que dedicar nuestros dineros y sus energías. El ayuntamiento no es una escuela primaria de niños en la que hay que hacer actividades para mantenerlos distraídos. Es un ente que tiene como objetivo conseguir otras metas de mayor envergadura y trascendencia para dar respuesta a las necesidades de los vecinos.

Y el resultado de este balance me lleva a la conclusión de poner en duda la madurez que se supone que deben tener los gobernantes para ocupar tan alto destino. Espero que los hechos demuestren mi error y que el próximo balance sea más positivo y me obligue a cambiar de opinión. Pero no sería justo si terminara sin resaltar que la ausencia de crispación política de que disfrutamos, a diferencia de tiempos pasados, es un punto muy positivo en este balance a favor del alcalde.

Feliz año Nuevo.

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20211028

LA PARTICIPACIÓN DEL PUEBLO EN LA VIDA POLÍTICA. José María Rodríguez Díaz (2007)

   Ningún gobernante dirá que rexeita a participación cidadá, como di José María que pasa. Pero si,  pasaba, e pasa hoxe. Tamén me atopei dúas veces con iso de 'preséntate ás eleccións' como contestación dun electo para os plenos. O que relata José María segue totalmente vixente preto de quince anos máis tarde.

Domingo, 20 de mayo de 2007

LA PARTICIPACIÓN DEL PUEBLO EN LA VIDA POLÍTICA

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 11:19

LA PARTICIPACIÓN DEL PUEBLO EN LA POLÍTICA

El artículo 23 de la Constitución consagra el derecho que tienen los ciudadanos a participar en la vida política, bien directamente, bien por medio de representantes libremente elegidos.

Este derecho de participación lo vienen ejerciendo los ciudadanos cada vez que son convocados a las urnas -lo que acontece cada cuatro años- para elegir a aquellas personas que han de gestionar los intereses públicos durante un cuatrienio.

Es, precisamente, durante el período preelectoral cuando se produce un fuerte intercambio de ideas y opiniones entre los ciudadanos sobre temas de interés, como el modelo de ciudad que se quiere, el urbanismo, el medio ambiente, la protección de las personas dependientes y otras cosas de interés para la ciudadanía. Se crea una atmósfera de opinión y de reflexión durante esos días que debiera prolongarse indefinidamente entre los vecinos, como una actitud permanente, una vez pasado el período electoral.

Los distintos candidatos a la alcaldía prometen en sus programas que van a contar con el pueblo a la hora de gobernar. Y acuden a los vecinos en busca de sugerencias para conocer sus inquietudes y prometer darles respuesta. ¿Qué ocurre después? Una vez instalados en el poder esta promesa nunca se cumple porque después no escuchan a nadie y oyen sólo lo que les interesa. Pasadas las elecciones, se sienten legítimos representantes de la ciudadanía y no necesitan escuchar nada más.

Y el pueblo retorna a su sueño y apatía política. Carece de mentalidad urbana y retorna a esa visión individualista aldeana. Ignora que la llamada política activa no es una condición exclusiva de aquellas personas que se presentan en una lista para ser elegidas para gobernar. Es un derecho y una exigencia del pueblo, que tiene el derecho y el deber de opinar, pasadas ya las elecciones, sobre los temas que afectan a la comunidad, como la educación, la sanidad, los servicios sociales, el medio ambiente o la cultura, y sobre todos los temas en los que puede hacer aportaciones.

La aportación, pues, que los vecinos pueden hacer a las estrategias del gobierno no deben terminar el día de las elecciones. No deben quedar reducidas a un mero examen cuatrianual, como es el día de la llamada a las urnas. Es aquí en donde deben entrar en juego los necesarios mecanismos de participación ciudadana que se deben establecer para hacer esto posible y eficaz. Para hacer posible que los ciudadanos puedan estar de alguna manera en el centro de decisiones para poder participar opinando, construyendo, sugiriendo y debatiendo sobre los asuntos que interesan al pueblo. En una palabra, se trata de encontrar la fórmula para establecer un diálogo permanente entre los gobernantes y los gobernados, que se prolongue más allá del día de las elecciones, para construir así una sociedad más viva y democrítica. Se necesitan gobiernos abiertos y receptivos, dispuestos a escuchar las sugerencias de los ciudadanos para mejorar la gestión de los asuntos públicos. Los políticos que tienen miedo a la crítica, a la sugerencia o al debate y los que desean el ejercicio del poder en solitario, como acontece con los de Ribadeo, se convierten en sospechosos. Sospechosos de querer ostentar el poder en solitario para poder hacer libremente sus fechorías. Desprecian a quienes se preocupan del interés ciudadano y los amenazan a que, si quieren hablar de política, se 'expongan' al veredicto de las urnas. Rechazan las opiniones políticas de los demás, olvidando que todo el mundo puede y debe opinar sobre la gestión de los asuntos del pueblo. Y el pueblo que no se ocupa de la política renuncia al ejercicio de sus derechos y a la obligación de contribuir con sus aportaciones a un mundo mejor.

Las asociaciones son, pues, convenientes y necesarias. Representan la fuerza frente al poder. Por eso son rechazadas por aquellos que pretenden utilizar el poder en su provecho. Pero quienes buscan el poder como servicio se sentirán más arropados en sus decisiones si cuentan con el apoyo de los vecinos.

Por eso parece urgente impulsar la elaboración de fórmulas de participación de los ciudadanos y asociaciones, como pueden ser un Reglamento de Participación Ciudadana, Consejos ciudadanos o la figura del Defensor del vecino, por parte del concejo a fin de establecer los momentos, las formas y las materias a través de las que los ciudadanos, de forma individual o colectiva, puedan hacer realidad su permanente participación en los asuntos locales, una vez pasadas las elecciones.

Los actuales candidatos a gobernar Ribadeo no se hicieron eco de esta demanda. Prefieren el gobierno en solitario. ¿A qué tendrán miedo? ¿Por qué rechazan la participación ciudadana?-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20211012

INCUMPLIMIENTO DE LA 2ª PROPUESTA DEL PSOE DE LAS ELECCIONES PASADAS. José María Rodríguez Díaz (2007)

   Continuando co exame ó PSOE no concello no período 2003-2007, e tras a análise da primeira proposta, vai esta segunda, tamén, segunda traizón. O tema, a participación cidadá, foi un cabalo de batalla e José María e O Tesón, que a estas alturas, case tres décadas despois, segue sen ser desenvolto de xeito favorable á cidadanía:

Lunes, 19 de febrero de 2007

INCUMPLIMIENTO DE LA 2ª PROPUESTA DEL PSOE DE LAS ELECCIONES PASADAS

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 22:36

2ª Propuesta.- 'Participación ciudadana efectiva en la Administración Local'

Así rezaba la segunda proclama de sus 10 propuestas electorales. Una propuesta que sería luego desarrollada en su programa electoral de este modo: 'Impulso a la participación ciudadana activa en las tareas y decisiones del gobierno municipal'.

La dureza con la que había sido criticado el estilo de gobierno, ejercido en el mandato anterior por el PP, llevó al PSOE, fiel a su slogan 'Otra forma de ser, otra forma de gobernar', a ofertar a los electores la promesa de un nuevo estilo de gobierno, más dialogante y participativo, y en el cual el pueblo, a través de las asociaciones de vecinos y otras organizaciones pudiera ser consultado y tenido en cuenta en la acción de gobierno, si le era otorgada al PSOE la confianza de los electores para poder gobernar.

Pero veamos ahora como se fueron desarrollando los hechos y descubriremos la incapacidad del equipo de gobierno del POSE, este PSOE de Balbino, de nuevo cuño, de poner en práctica esta promesa. Eran sólo mentiras. Un engaño ad captamdum vulgus.

¿Qué pasos se han dado para hacer efectiva esta tan cacareada promesa de participación ciudadana en el gobierno local? Absolutamente ninguno.

Por iniciativa de la Asociación de Vecinos, 'O TESÓN', de Ribadeo, que no del alcalde, (1) aceptó la Corporación Municipal dar cabida a dos preguntas presentadas por las asociaciones para ser contestadas, una vez finalizados los plenos. No se trata, pues, como se prometía en las propuestas del POSE, de facilitar la participación en las decisiones a adoptar por el gobierno, sino y solamente, de contestar a las preguntas formuladas por las asociaciones, como pudiera hacer cualquier periodista, una vez tomados ya los acuerdos plenarios, y, por lo tanto, sin ninguna posibilidad de participación, ni de intervención previa en los mismos.

De esta forma, ni se ponen en marcha las medidas que la Ley de Administración Local prevé para fomentar la participación ciudadana, ni se tienen en cuenta, en la formación de la voluntad de los órganos de gobierno, a las asociaciones de vecinos y demás colectivos. Portadoras de las aspiraciones ciudadanas, no se toman en consideración sus sugerencias y propuestas para hacerlas participes de aquellas decisiones que de alguna manera les puedan afectar, y alcanzar así una mejor y más objetiva gestión. Al contrario, se les ignora, en contra de lo prometido en su programa.

Es así como, quebrantando esta promesa y gobernando de espaldas al pueblo, sin tener en cuenta sus opiniones e intereses, se están tomando decisiones gravemente equivocadas, y que el pueblo, a quien ellos dicen representar, rechaza, como son, entre otras, las relacionadas con el diseño del tráfico en la villa, las indiscriminadas sanciones que se impusieron por mal aparcamiento, la firma de un nefasto convenio salarial con los funcionarios, los rellenos en la ría de Ribadeo, la aprobación de las urbanizaciones en el medio rural, la pretendida reforma del parque en la cual el pueblo no pudo opinar, etc. toda una serie de actuaciones que no responden a los deseos y necesidades del pueblo.

Las actitudes con las que el grupo socialista en el gobierno está hoy actuando nada tienen que ver con las promesas electorales referidas a la participación ciudadana. Al contrario, más se parecen a actitudes de mando, que no de gobierno. No son otra cosa más que el clásico 'ordeno, mando y hago saber' de otras épocas. Mandar es patrimonio del que ejerce el poder dictatorial y es, por lo tanto, muy fácil y cómodo de ejercer. Pero gobernar es otra cosa; gobernar supone tener en cuenta la opinión de los demás, el ejercicio del diálogo con el pueblo. Y aquí se ve, claramente, que no siempre coinciden los intereses de los políticos con los del pueblo. Esta es la consecuencia de gobernar de espaldas al pueblo. Segunda traición al electorado.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

1 Nota: Como participante na petición realizada ó concello, dicir que a idea foi de José María, quedando truncada totalmente na concesión realizada..

 

20210925

RECHAZO DEL ALCALDE A LA MESA DE ASOCIACIONES. José Mª Rodríguez Díaz (2006)

   Unha das grandes teimas de José Mª foi o asociacionismo como vía de participación cidadá. Sabía que a vía política é só unha das posibilidades de intervención pública, por moito que que a usa pretenda que sexa a única. E o asociacionismo foi un punto de encontro entre nós, na AVV O Tesón. Deste escrito de decembro de 2006 no seu blog O Cargadoiro amosa ás claras a súa postura sobre o tema. Un escrito, por certo, que trata dun documento de participación cidadá que aínda está pendente a día de hoxe, quince anos despois.

Sábado, 30 de diciembre de 2006

RECHAZO DEL ALCALDE A LA MESA DE ASOCIACIONES

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 17:34

En unas declaraciones hechas a la emisora COPE de la Costa, hace días, por el el socialista Balbino Pérez Vacas, afirmaba el alcalde que 'el gobierno de Ribadeo es legítimo, elegido en las urnas, y que lo que no se puede hacer es crear otro gobierno paralelo a través de la Mesa de Asociaciones'.

Sabia respuesta a las reivindicaciones y exigencias de diálogo que le habían sido hechas, reiteradamente, por esta Mesa de Asociaciones de Vecinos, constituida en el concejo de Ribadeo y a las que el alcalde presta oídos sordos, si no fuera por lo que encierran de evasión de compromiso adquirido con ellas y de respuesta a sus mismas promesas electorales.

Nadie discute al alcalde la legitimidad de su gobierno, puesto que las urnas, para bien o para mal, se lo han otorgado. La falacia radica en que el poder no le ha sido otorgado para que lo ejerza de espaldas al pueblo, al modo en que se hacía en la edad media, ignorando los clamores del pueblo y sin conexión con sus necesidades. El mandato de gobernar que le fue otorgado sólo tiene sentido si se ejerce en servicio y en conexión con el pueblo. Y ello porque su poder procede el pueblo y es para el pueblo. Y por lo tanto el poder otorgado ha de ser ejercido en permanente diálogo con el pueblo, recibiendo y dando información sobre la gestión apropiada, conveniente y necesaria para ese pueblo que le otorgó el mandato. Ello exige un constante contacto directo, tanto con los individuos, como con los colectivos que legalmente representan al pueblo, que son sus asociaciones de vecinos. Un contacto que, por otra parte, regulan suficientemente las normas que la legislación dicta al respecto. De ahí la necesidad de que el concejo de Ribadeo apruebe una Ordenanza dedicada a regular esta participación ciudadana, como ya disfrutan otros concejos.

Otra forma distinta de ejercer el gobierno es fomentar la privacidad y la ocultación en la gestión, de donde nace la corrupción.

Termina el alcalde ese mismo comunicado ofreciendo diálogo y consenso para el próximo mandato electoral. Si en este mandato actual no ha sido capaz de ofrecerlo a los ciudadanos, ¿quién puede creer en sus promesas de futuro? ¿No estaremos, una vez más ante una iniciativa estrella de su programa, destinada a deslumbrar a los ciudadanos que, como las de su actual programa, nunca llegará a cumplir? ¿En dónde va la 'Participación Ciudadana Efectiva en la Administración Local' que nos prometía en su anterior programa?-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20210615

Convocatoria de pleno no concello de Ribadeo para 20210617

   Con data de hoxe aparece na sede electrónica do concello a convocatoria dun pleno urxente (e polo tanto, extraordinario) para pasado mañá, xoves 17 de xuño ás oito da tarde. O motivo alegado da urxencia é 'Expedientes pricipalmente afectos a cuestións económicas que deben coordinarse con traballos do presoal adscrito a Secretaría e Intervención'. Non entendo moi ben a urxencia dalgúns plenos en cuestións que coido deberan estar planificadas con antelación, salvo moi raros casos, pero ó mellor se me escapa algo.

   O mesmo me sucede ó ver unha moción presentada polo Comité de Empresa de Alcoa. Como cousa formal, cría que debían presentarse as mocións por parte dos partidos políticos, cando o regulamento permite ás asociacións só preguntar despois do pleno, como toda participación cidadá, e como se ten tratado no blog moitas veces.



 

20210612

Burela, dende Ribadeo

   Esta semana chamou a miña atención unha nova cun titular clariño: La asociación de vecinos de Burela exige al gobierno más transparencia.

Os concellos de Ribadeo e Burela, no OpenStreetMap

  O titular levoume ó interior, pensando xa dende comezo que ser un concello pequeno en extensión levaba a que unha única asociación veciñal poidera cubrir todo o concello dun xeito representativo, cousa diferente nun concello como Ribadeo, onde a zona rural, ampla, pode afastarse ben máis da decea de quilómetros do casco urbano. Tamén, que non creo que a asociación fora con esixencias, senón con peticións razoadas. Pero a cousa está na palabra final: transparencia. Algo que non se limita aí. Porque a transparencia ben entendida implica outro tipo de relacións, mesmo unha participación.

   En Ribadeo hai tres quinquenios que se conseguiu preguntar nos plenos... iso foi o que se vendeu. Na realidade, as preguntas son unha vez rematado o pleno, co que non é a primeira vez que se teñen levantado concelleiros antes da contestación, dando unha imaxe de mala educación a máis de falta de respeto polas preguntas, hai que facelas con antelación, a través de asociacións... e ó final, quedan a disposición da alcaldía, o que fai que na práctica, despois de múltiples atrasos de contestacións que a asociación veciñal O Tesón -a que fixo a petición primeiro e fixo uso do sistema despois- tivo que reclamar unha e outra vez, o método rematara quedando sen uso.  Eran preguntas, non inclusión de mocións ou semellante no pleno, que quedan para exclusivo uso dos partidos en Ribadeo.

   Polo demais, a nova do Progreso podería trasladarse a Ribadeo e coido que non se notaría diferenza algunha, unha vez aplicados cambios evidentes por non ser o mesmo pobo, coa excepción de que o Vencello, a asociación veciñal burelesa, non parece estar nun mal momento, mentres O Tesón en Ribadeo está case sen actividade despois de que fora imposible a renovación da directiva hai xa varios anos. Unha cousa: en parte, non se notaría diferenza sinxelamente pola implicación -a falta de implicación- cidadá no propio destino.

20191120

Botando unha ollada ó veciño: participación


Un amigo fíxomo notar: o regulamento orgánico municipal xa pasou o período de alegacións. O de Barreiros, non o de Ribadeo. Como nos papeis non saiu nada de que tivera alegacións, se é así, debera entrar en vigor de xeito automático. Coido que é digno como para comparar co que se pretendía aprobar aquí hai case unha década.
Xa na primeira páxina aparece "asegura a participación veciñal nos asuntos locais e permite avanzar cara a unha democracia verdadeiramente participativa e centrada na veciñanza" como aviso que se concreta máis tarde. Na segunda páxina avisa de que esa participación veciñal pode ter un desenvolvemento complementario, a pesares de que as liñas fundamentais están trazadas xa,
algo no que tamén insiste na terceira páxina.
Xa na páxina dez, aparece "Unha vez rematada a sesión, a Alcaldía poderá abrir unha rolda de intervencións por parte do público asistente, de conformidade co que dispoña o Regulamento de participación veciñal." É dicir, algo parello ó que se conseguiu hai preto de quince anos en Ribadeo, pero cunha diferencia fundamental: mentres en Ribadeo hai que propoñelo por escrito e unha vez se esquecía, outra se pospuña, outra non se contestaba, etc, en Barreiros, en principio, poden intervir os presentes. Claro que iso non evita que poda haber desplantes por parte dalgún concelleiro, como tamén ten pasado en Ribadeo.
Todo o título V do regulamento trata do 'Estatuto das veciñas e veciños', comezando polo artigo 50, 'Da participación veciñal', que no seu apartado segundo axusta o normal: "Son dereitos básicos da veciñanza os de información, participación e asociación." E, no cuarto, "O Concello promoverá a democracia participativa e a implicación activa da poboación na vida municipal. Nomeadamente, o Concello poderá regular as iniciativas populares, así como a participación veciñal na definición dos obxectivos e das actuacións recollidas nos
orzamentos municipais." É dicir, impón como misión ó concello a dinamización da participación veciñal.
O artigo 52 trata da participación veciñal no pleno, e o 57, da participación das asociacións nas sesións do Concello. Neste último, no seu apartado segundo, aparece "As entidades asociativas poderán presentar para o seu debate no Pleno, iniciativas populares que recollan propostas de actuación dentro do ámbito municipal." É dicir, as asociacións, de xeito directo, no pleno, non despois, e como detalla no apartado seguinte.
Por último, no 58, xa na última páxina, fala "Dos Consellos parroquiais e/ou sectoriais e outras formas de participación directa colectiva", potenciando así a colaboración nas parroquias e sectorial.
Perfecto? Por suposto que non: nada vivo e cambiante pode ser perfecto, e este regulamento parece nacer para estar vivo e ser aplicado. Mais a diferencia co regulamento de participación proposto no seu momento para Ribadeo é palpable. Así pois, un punto máis a considerar para seguir a pensar no Ribadeo que queremos. E para lembrar que a promoción de la participación cidadá na toma de decisións no económico e no social son unha prevención para a corrupción e un estímulo á eficacia...

20191010

Clientelismo, caciquismo ou outra cousa?

De Castelao. Imaxe collida dun blog, que o colleu doutro, que... mentres, a historia segue

Definicións do dicionario da Real Academia Galega:
Clientelismo: Práctica social e política en que se establecen relacións de dependencia entre persoas ou organizacións poderosas e os seus partidarios ou colaboradores, os cales esperan obter a cambio determinados favores ou beneficios persoais.
Caciquismo: Fenómeno social e político que se caracteriza polo poder excesivo dos caciques e por fomentar a súa existencia.
Cada quen é do seu pai e da súa nai. E, dentro diso, hai moitas variacións. Iso é algo que se aplica ás persoas, como unha interpretación da herdanza xenética (e doutro tipo). E en xeral, a pautas que se podan reproducir, como ocorre na estrutura social.
Hai uns días viuse na prensa a nova de que no concello de Barreiros os plenos van ser abertos ás intervencións do público. Despois de ter loitado por iso noutro concello por anos, saíume da alma o felicitar á alcaldesa por esa decisión, respaldada en pleno. O certo é que non coñezo a normativa que se vai aplicar, mais a nova en si é esperanzadora.
Ten algo que ver esa participación co título do artigo? Entendo que polo menos é un paso de xigante para entre outras cousas, evitar o caciquismo e o clientelismo.’Dende hai moito tempo, a política, cos seus proxectos competidores, ten sido remprazada por un clientelismo municipal con tintes de hostilidade cara ás iniciativas dos habitantes’. A cita anterior coido que pode ser aplicada a moitos concellos do noso entorno. E falo de concellos só porque nela aparece o termo ‘municipal’. Mais non a collín dun lugar no que se referira a Galicia, nin siquiera a España, senón a Francia (Radiografía del clientelismo municipal en Francia, Le Monde Diplomatique en Español, agosto de 2017, p. 24). E é que o sistema político, calquera sistema político, incluída a democracia, fai augas a pouco que se deixe pasar o tempo en convivencia coa existencia de forzas desproporcionadas, sexan de orixe económica ou doutro tipo. Como un algo vivo dentro do sistema, o desequilibrio medra, procura perdurar facéndose máis forte e como vía cara ese fin de asegurar a pervivencia, obrigando ó resto a facer un esforzo por sobrevivir. O facer que o resto do entorno dependa desa forza sen ataduras abondas como para embridala non pasa de ser unha táctica en cada caso particular dentro dunha estratexia xeral, mesmo sendo inconsciente, instinto vital...
Caciquismo ou clientelismo son situacións nas que o político de turno susbstitúe a participación dos cidadáns pola dependencia. En ambos casos se fai o mártir, asumindo unha pesada carga dos demais como dependentes (despois de axudar a infantilizalos e facelos dependentes) que non lle corresponde, en troques de quedar coa súa función de servizo ó pobo organizando e xestionando o común en colaboración coa xente. E unha vez funcionando o subsistema, para mantelo e facelo medrar, todo vale, de non prestar atención á xente ou a ocultación de datos e accións a poñer paos nas rodas a avances se veñen da sociedade non controlada directamente ou á mentira que non tería importancia se serve ó fin prefixado. Todo vale se serve para manter a iniciativa, motor de futuro social, dentro do redil particular construído.

20180927

Hai cousa de tres anos, participación e o Ribadeo que queremos

Hai cousa de tres anos caía nas miñas mans unha revista cun pequeno artigo no seu interior: 'O teu barrio e cidade do futuro' (Yorokobu, nº 68, 2015, p.13). Entre outras cousas, aparecía 'A implicación e o poder do individuo hoxe en día fai que se sintan coa forza para cambiar e decidir o futuro que queren'. Ou: 'o cidadán será máis protagonista da cidade deixando a unha beira ó poder público ou facendo que este traballe para eles'. Coido que a primeira cita sería algo así como a certificación da toma de conciencia progresiva das persoas como participantes nunha sociedade na que están mergulladas. E a segunda,unha unión do concepto de 'cidade intelixente' a 'cidadanía intelixente'para non crear a partir da vila unha 'cárcere intelixente', conectada, posiblemente eficiente, pero sen alma.
Noutro parágrafo, especificaba: 'o futuro das cidades dependerá dos seus cidadáns dun xeito directo e real, e non a traverso de políticos que os representen, (...) todo dependerá da involucración ou non dos cidadáns'. Aplicado a Ribadeo, dependerá da implicación dos ribadenses no día a día do Ribadeo que queremos. E, dende que neste blog comezou a serie 'o Ribadeo que queremos', xa se puido ver claramente que se non manifestamos e actuamos en prol do que queremos, haberá outra xente que o manifeste e actúe conforme ás súas ideas e intereses. Outros, que non nós. Para facer outro Ribadeo entre a morea de ribadeos posibles no futuro sen a nosa participación..
Ven a conto o anterior de cousas que saen todos os días nos xornais, sexa o amaño de estradas,a residencia de maiores ou calquera outra cousa que se nos ocorra no ámbito ribadense.

20171007

Política? A do pobo

Esta mañá, un grupo de xente acudimos a unha chamada realizada a todo o estado. Tratábase de pedir diálogo. Non entre Moncloa e o correspondente pazo en Barcelona, senón co pobo. O detonante foi Cataluña, si, pero non se trata de que falen 'a alto nivel', 'entre eles', senón que falen co pobo, cos pobos, nos pobos, entre todos. Con Cataluña como fondo, poderían comezar, mais hai moitas outras cousas a tratar.
Coido que a imaxe podería centrarse máis no grupo, pero quero resaltar que alí había restos doutras manifestacións populares, en contacto co concello ou non, independentes, porque parece que o pobo, pouco a pouco imos collendo conciencia de que unidos, mellor. De que a participación pode facerse de xeito directo. De que a xente non ten por que 'presentarse ás eleccións' para exercer os seus -os nosos- dereitos, senón sinxelamente participar.
Unha nota menor: alguén sabe algo do proxecto de participación cidadá en Ribadeo, reatascado dende hai máis dun quinquenio?
Falemos
---
Nota posterior:
Ligo unha reflexión sobre a convocatoria que coido é interesante: http://vientosur.info/spip.php?article13083 con lic. by-nc-sa e deixo en baixo unha copia:
Tras el referéndum del 1-O catalán
Sobre el Manifiesto “blanco”
06/10/2017 | Isidoro Moreno
Se está difundiendo ampliamente una convocatoria con el título “¿Hablamos?”, que llama a concentrarse el sábado próximo ante los ayuntamientos con banderas o camisas blancas para respaldar la idea de que “España es un país mejor que sus gobernantes” y de que hace falta “hablar”. Nadie firma el Manifiesto, que parecería como si hubiera brotado de las piedras o hubiera surgido por generación espontánea. Algunas de las cosas que se dicen en él difícilmente pueden no compartirse. Se afirma que la convivencia es posible, que queremos un país mejor, que es preciso apostar por el diálogo, que existen dirigentes incapaces e irresponsables que ni escuchan ni hablan (aunque esto de que no hablan es solo cierto a medias, porque estos días algunos están hablando mucho, incluso el rey). Tal como está escrito, y sobre todo si se lee a la ligera, el Manifiesto puede gustar a bastante gente: a quienes no desean enfrentamientos con resultados impredecibles, a quienes temen un conflicto civil, a quienes rechazan que se les utilice por uno u otro partido político, y, sobre todo, quienes se piensan tolerantes y se sienten cómodos en la equidistancia.
Si leemos despacio (algo que aconsejo en esta ocasión y siempre), hay varias cuestiones, muy importantes, que deberían ponernos en guardia. Tanto por lo que se dice como, sobre todo, por lo que no se dice. Voy a poner algunos ejemplos de esto último. La palabra Cataluña no aparece por ninguna parte. Tampoco se condena, y ni siquiera se señala, la brutal represión del 1-O: sólo existe una muy genérica alusión a “cosas que nunca hubiéramos querido ver y que nos apenan profundamente”. ¿Qué cosas son esas? ¿Por qué no se las llama por su nombre y se señalan las responsabilidades? ¿Será, quizás, porque hacerlo obligaría a posicionarse? Tampoco hay alusión alguna a los Derechos Humanos, ni individuales ni colectivos. Por ninguna parte aparece la palabra “Pueblo” sino que esta se sustituye por el mucho más evanescente término de “sociedad”, sin que se aclare su referente concreto.
Leyendo el Manifiesto, si no tuviéramos otros datos, no sabríamos de qué se está hablando. Hay, sí, una sucesión de ideas amables, casi siempre abstractas. Por ejemplo, “apostar por la vía del diálogo”. ¿Quién estaría en contra de esto? Pero no se dice cuáles serían los términos del diálogo, ni si este supondría negociación, ni entre quiénes, ni con qué legitimidad mutuamente reconocida. Ni si en ese diálogo se incluiría a los más de dos millones de catalanes que votaron el domingo, con la guardia civil y la policía nacional hostigándoles, atacándoles a porrazos (o con pelotas de goma y gases lacrimógenos en algunos casos) y requisando urnas. Ni si sería un dato determinante que 3 de cada 4 ciudadan@s de Cataluña quieren un referéndum para poder expresar libre y legalmente su opción para el futuro de su nación. ¿Por qué no se habla de esto?
El “paso adelante” que deberíamos dar “toda la ciudadanía” el próximo sábado, asistiendo a las concentraciones y poniendo sábanas blancas en los balcones, lleva ya implícito, sin que antes lo “hablemos”, que “tod@s” estamos de acuerdo en que somos un solo “país”, o sea España (ni siquiera se habla de Estado Español sino simplemente de España). Parece como si estuviera resuelto a priori –en realidad se oculta- el problema que es hoy central: el de que cuál o cuáles son los sujetos políticos de la soberanía: de la capacidad de decidir. Por lo que dice el Manifiesto, no existiría ese problema, o sea que todos los ciudadan@s de Cataluña (o de Euskal Herria, o de Andalucía o de Canarias, o de Galicia), estaríamos de acuerdo en que somos un solo “país” (una única nación) y solo tenderíamos que deshacernos de nuestros “gobernantes incapaces e irresponsables” para que los problemas pudieran ser resueltos. No discutiré yo que, en general, la gran mayoría de nuestros gobernantes respondan a ese perfil, pero, ¿y si aspiramos, quienes nos consideramos pertenecientes a alguno de los pueblos-nación citados, a construir libre y democráticamente, en nuestros diversos países, estructuras políticas propias para, a partir de ellas, decidir luego si formar una Federación, o Confederación, o Asociación de Estados Libres, o, en su caso, optar por un Estado independiente?
Los autores del Manifiesto –que no sabemos quiénes son pero existen- me parecen algo así como flautistas de Hammelin que llevan a mucha gente adonde ellos quieren, sin decirles adónde y sin que ello sea fácil averiguarlo, porque subyugan con su música ocultando la letra, es decir los objetivos y el cómo conseguirlos. Desconozco si es cierto, como algunos dicen, que la idea partió de un hasta ahora desconocido profesor madrileño (¡ay, Madriz, Madriz, siempre Madriz!) que puso un mensaje en su whatsapp y, ¡oh milagro!, este pasó a ser difundido en veinticuatro horas incluso por los noticiarios de las televisiones. O si, como otros afirman, detrás de la iniciativa se esconden sectores del PSOE de Sánchez y del Podemos errejonista y quizá pablista, que han utilizado sus aparatos para tirar la piedra escondiendo la mano con el objetivo de tratar de eliminar tanto a Rajoy como a Puigdemont y reivindicarse como salvadores de la patria (española, por supuesto). No tengo información privilegiada pero podría ser así. Y más grave aún sería que, debajo de todo esto, estuvieran oscuras redes dudosamente democráticas. El tufillo “apolítico”, antipartidista sin matices, enormemente uninacional y emocional, populista sin comillas, del ambivalente texto aconsejan no descartarlo del todo.
La solidaridad entre los pueblos, la denuncia del uso de las leyes y de las instituciones del poder del Estado como instrumentos para impedir que los pueblos y los ciudadan@s ejerzan sus derechos, y el señalar las muy graves insuficiencias democráticas de una Constitución, la del 78, fabricada con el fondo del ruido de sables, serían, en mi opinión, requisitos inexcusables para atender, aquí y ahora, cualquier llamamiento como el que aquí se nos hace. No tener esto en cuenta y apoyarlo, sin más, además de ingenuo e imprudente, podría ser suicida porque podría justificar, sin quererlo, una aun mayor involución de la ya muy escasa democracia que tenemos. Y ello, incluso si los autores del Manifiesto y quienes han hecho posible su enorme difusión fueran figuras angelicales y vírgenes de toda perversión política; cosa que me es difícil creer, lo confieso.
06/10/2017
Isidoro Moreno es Catedrático de Antropología Social y Miembro del colectivo Asamblea de Andalucía (AdA)

20170725

25 X: chámalle x (e despexa a incógnita)

    Día de Galicia. Día da Patria Galega. Día de Santiago... e algunha celebración atribuíble máis fan que o significado do 25 de xullo sexa múltiple. Algo bó, mentres se teña clara a convivencia e o común.
    Calquera que rastrexe no blog poderá atopar que as reseñas do 25 de xullo van asociadas ó Día da Patria Galega. Mais non deixo de ser consciente de que ese sentimento é meu, manifestándose diferentes sentimentos en diferentes persoas. Mesmo en persoas que se apuntarían ás mesmas verbas de título de definición, neste caso, día da Patria Galega, o significado pode ser abondo diferente.
    Onte, na rede social Facebook, no muro persoal do alcalde de Ribadeo, vin o bando do día da Patria Galega correspondente a este ano. Para min é sorprendente que a estas alturas non esteña aínda na web do concello: como se pode ver en baixo, ten sinatura electrónica e é algo institucional, non persoal.
    Quizáis foi iso, que entendo unha contradición, o que me levou a botarlle unha ollada máis detidamente. Sempre comezo por sorprenderme de que o logotipo usado sexa algo que comezou como logotipo dun chiringuito do concello con quefacer turístico, e non o escudo de Ribadeo. Mentres, noutras ocasións, unha imaxe ou reprodución das Catedrais, ou aínda máis común, do faro da illa Pancha (hai un par de días no trofeo anual de fútbol, sen ir máis lonxe), símbolo de Ribadeo por riba da preciosa Torre dos irmáns Moreno, son a representación do aquel ribadense. Mentres, a estrela estereotipada tomada prestada do escudo parece indicar que Ribadeo é un pobo con estrela, e non outra cousa cun significado ligado ó pasado ou ó destino do pobo.
    Comeza traendo a colación verbas de Castelao que sinalan o 25 de xullo como 'festa de todo o noso pobo'. Coido que identificar pobo con terra pode ter o seu aquel, mais facelo con patria xa é máis complicado. Polo medio, o parágrafo identifícao con 'país'. Con todo, quen quera facer unha aproximación maior, pode consultar por exemplo un estudo de Santiago Sanjurjo sobre identidade e política en Castelao a traverso de Cortezón que reseñei hai pouco no blog.
    A orixe da significación deste día nos anos 20 do século pasado non restaría definición ó significado. Se acaso, o que lle restaría sería historia, e con case cen anos, se a idea é potente, debera abondar. A identidade colectiva citada coido que si vai abondo máis aló na historia, aínda que se poda misturar, mellor, poda ter compoñentes, doutras identidades, a diferentes niveis simbólicos, de tamaño ou de nivel de pertenza.
    No parágrafo seguinte, a festa pasa a trascender o símbolo para converterse en vehículo de reivindicación. Enténdoo e asúmoo. E apóioo, mais non por iso deixa de ser un utilitarismo vehicular do que debemos ser conscientes. Sobre o orgullo a traverso da procura de futuro, non vou dicir nada, atragántanseme as sucesivas oleadas migratorias.
    En canto ós obxectivos do parágrafo seguinte, asúmoos, mais non deixan de ser verbas que poden baleirarse no discurso político en menos do que dura iso, un discurso. E aínda así, esa asunción e recoñecmento de fume non deixa de descubrir as eivas, como o coidado da nosa terra, protexéndoa e non deixando ó asalto da cobiza e propiedade os nosos tesouros; a concilación ata onde sexa posible dos motores produtivos co mantemento do equilibrio ecolóxico, e, caso de non ser posible, o establecemento da primacía deste último como garante dun futuro; ou o conxugar o comezo e o final do parágrafo, xustiza e liberdade, con apoio substanciado para que ambas sexan efectivas.
    E, por suposto, Galicia, e o mundo, son unha obra colectiva que necesita de todos. Por iso, o desenvolvemento da participación cidadá non estaría de máis.
    Recoñezo que un folio non dá para moito, e unha arenga como o bando vese limitado por ese impedimento de espazo sobre o papel. De seguro, de telo feito eu, cometería un número semellante de incidencias obxetables. E por iso, nese caso, gustaríame que a xente o desmenuzara para chegar un pouco máis aló, cada quen e en conxunto, para ben de todos. Así, pola tarde, cando a banda inunde de sentemento o espazo ó seu arredor, poderíamos ser máis conscientes e entr5e outras cousas, tamén desfrutar máis desta Galicia que temos.

20170512

Por que?

Sigo sen explicarmo. Onte houbo pleno. Entereime a auga pasada, despois de estar mirando día a día o taboeiro de novas do concello. Nada. Non vin ningunha referencia a que onte ía haber un pleno, algunha posibilidade de enterarme de que ía, que se ía tratar... Remato de repasar os títulos das novas das últimas dúas semanas. Das más recentes ás máis antigas, aín van os títulos:
Desprendemento en Mirasol
Apego
Apicultura
A media asta
Bandeiras azuis 2017
Obradoiros de swing
Plan único
Audicións da EMMeD
II Heroican Race
Situación económica
Exposición en Turismo
E así chegamos a hai dúas semanas...
Hai que dicir que na nota titulada 'situación económica' facíase propaganda das bondades actuais da economía do concello e tamén, ó comezo, dicíase que ía ser motivo do próximo pleno ordinario. Si, o de onte. Mais en ningures se citaba día, hora ou orde do día detallada.
Hai tempo que deixei de ir sistemáticamente ós plenos, en parte porque cada vez eran máis móbiles e con menos aviso, partindo dunha situación na que os plenos ordinarios teñen un día asignado. Nestes últimos anos (poñamos, os 5 últimos) a porcentaxe de plenos celebrados no día asignado por defecto aproxímase a 0. E a de plenos que foron avisados con máis de 24 horas na web do concello non chega nin de lonxe ó 10%. Iso si, notas posteriores da alcaldía de como tería ido, segundo a súa opinión, o transcurso dos plenos, cobren a práctica totalidade dos plenos ordinarios ou extraordinarios.
Así pois só podo tratar hoxe algún detalle do pleno de onte, que me chega de man de terceiros, ós que llo agradezo. Foi así como me enterei de que nos tratos en relación á illa Pancha, despois do informe do Defensor del Pueblo e de o concello botar balóns fóra pedindo informes á Xunta e a Portos, responde a Xunta (Urbanismo, non medio ambiente) que o pedido é competencia da autoridade portuaria. E a autoridade portuaria, 'xa lles contestaremos'. Algo que polo momento non foi comunicado ó grupo que, aló por febreiro, informou ó concello da resolución do Defensor e pediu medidas. E tamén que o secretario lle lembrou ó alcalde que xa consta documentalmente a perda de eficacia da comunicación previa á comunicación da actividade na illa. Isto é, que os apartamentos deixan de estar autorizados provisionalmente e polo tanto, téñense que clausurar. Debían estar xa utomáticamente clausurados (aínda que non está claro se foi cursada a orde).
É dicir, pouco a pouco, todas as irregularidades non teñen outro remedio que ir saíndo e causando efecto. Onte o xornal El Progreso xa adiantaba algo do que poño máis arriba, misturado coa nota de prensa de Por Nuestro Faro en relación ó escrito presentado no concello que colguei tamén onte. orque está claro que, sen ser técnicos nin dispoñer acceso debido a información, o grupo vai empurrando para que quen si dispón de técnicos e ten a información se mova, e informando á cidadanía, que vai collendo conciencia de que un ben de todos está sendo tratado como se non fora común.

Abro un xornal en internet e sorrío. Polo momento, non fala do pleno de onte, pero recorrendo as novas atópome unha foto do alcalde apartando ramas de eucalipto recén cortadas no Costal e outra, en medio do desprendemento no vial por fóra da verxa de Mirasol, inspeccionando o cantil. Para cando unha foto semellante na illa Pancha?



20170323

Hoxe hai pleno (aínda que a información del estea baleira)

Hoxe hai pleno. Di a prensa que ás 20:30 [, cando o normal ata o de agora é que se celebren ás 20:00, pero] é a referencia que teño: a estas alturas, o mesmo día a primeira hora da mañá, non hai nada colgado na páxina do concello. /Nota: rematan de confirmarme a hora: 20:30/
As ideas de participación, de facilitar a participación, parece que entran moi lentamente, e iso de anunciar os plenos a todo o mundo déixase para outros concellos, salvo casos moi puntuais.
E así, sabemos polo PSOE que non se tratará (salvo que se tramite e saia aprobada unha aprobación de urxencia) a moción deste partido sobre as obras na illa Pancha, Pero estamos enterados dende hai tempo que neste pleno si tomará posesión unha nova concelleira cualificada de mediática porque foi nos medios onde se recolleu a súa actuación nun programa televisivo. Ou que suben as taxas do 'hospital', o xeriátrico actual, que se encargou de difundir o partido que leva poñendo atrancos ó novo dende antes de comezar as obras.
Máis difícil será que se traten outros temas: o corte do Fiouco seguirá pesando como unha variable probable, máis aló do alcance dos mortais.  E case parece do mesmo nivel a contaminación do Lexoso polo CAVI, que volveu a suceder porque volveu chover (cousa rara nesta terra, non?), despois da última nova de prensa do 20/12/2016. Por certo, que disto último polo momento non hai nota de prensa colgada, cando o corte de auga do encoro de Vilamariz se estendeu a onte e antonte e, di o xornal, o feito foi comunicado ó concello dende Viaqua 'por se houbera que depurar responsabilidades'. E cando , quizáis polo comezo de contaminación, a auga nalgunha zona daba prevención. Moito menos que aparecera aceite na lagoa de as Catedrais. Ou que houbera un microcorte de luz de novo onte.
Amence. E a imaxe que da o ceo podería representar a información pública do pleno:


20161010

Modificación a RPT do concello de Ribadeo (Relación de Postos de Traballo)

Estou un pouco despistado. Sae publicado no BOP do día 6 unha modificación da relación de postos de traballo do concello de Ribadeo, afectando a catro postos, incluíndo datos sobre salarios e ocupación, en relación a postos tan salientables como o Xefe da Policía Local, e a situacións como creación de postos ou sentencias xudiciais, e non vexo nada nas novas dos medios ordinarios. Será en parte porque as modificacións levan xestándose xa tempo, mais non deixa de ser agora cando pasan a ser efectivas.
Ah! Por certo, tamén está exposto ó público por 15 días o padrón de cobro de taxa de auga en agosto.
... cousas que non aparecen na e-administración...




20160728

'Festivos locais en 2017'... e máis

Curiosidades de Ribadeo. Nun pleno fálase do regulamento de participación cidadá e a nota de prensa do concello sobre o mesmo titúlase 'Festivos locais en 2017'.
Claro que a nota de aviso do pleno á cidadanía titulábase 'Hoxe, pleno ordinario':
"
A PARTIR DAS 20:30 HORAS
Hoxe, pleno ordinario
26/07/2016 
Esta tarde haberá pleno ordinario no Concello de Ribadeo. Na orde do día figuran asuntos como o expediente para a fixación de dous días festivos locais para 2017 e o expediente de renuncia ao cargo de concelleiro de Roberto Ramos Piñeiro do PSdeG-PSOE.
Tamén se debatirán dúas mocións presentadas polo PSOE relativa ao regulamento de participación veciñal e sobre o plan de reordenación de tráfico."
Por se non fora abondo ilustrativo, aparece a convocatoria, un documento que foi cargado en "Mar 26 Xul 2016 19:21:13 CEST"; é dicir, unha hora antes de comezo do pleno:
Unha hora para avisar ós veciños de que vai haber un pleno, despois de ter trasladado os plenos dun día fixo da semana a días aleatorios.
En canto ós temas, Cousas como a variación das bases de execución do orzamento para este ano quedan escamoteadas no título.
Non parece que con estes antecedentes, fora moita xente nin na corporación sexan moi proclives a un regulamento de participación cidadá decente.
A estas alturas, o máis parecido que podo ter a unha asistencia ó pleno é a nota de prensa da alcaldía (a de título 'Festivos locais en 2017'), esta si emitida con abonda celeridade e profusión de datos e explicacións favorables ás posturas mantidas pola alcaldía:
"HABERÁ UNHA PARTE DOS ORZAMENTOS QUE SERÁN PARTICIPATIVOS
 Festivos locais en 2017
 27/07/2016 
O vindeiro ano serán festivos locais os días 16 de agosto e 8 de setembro. Así se acordou no pleno ordinario celebrado onte no Concello, no que tamén se aprobou por unanimidade que Ribadeo se integre na asociación Terras de Miranda. A renuncia do concelleiro socialista Roberto Ramos ou os prazos de pago aos provedores foron outros dos asuntos abordados nesa sesión plenaria, segundo informou hoxe o alcalde, Fernando Suárez Barcia. 
 O alcalde manifestou que "no tocante ao cumprimento dos prazos de pago aos provedores segundo as leis actuais, situámonos moi por dentro dos límites máximos, estamos aproximadamente en quince días de período medio de pago desde que se aproban as facturas. Polo tanto estamos nesa boa liña que levamos xa moito tempo e contamos seguir así no futuro". 
 Fernando Suárez contou que ademais "o pleno do Concello fixou por unanimidade que os dous festivos locais para o ano 2017 sexan o 8 de setembro, o día da patroa, e o 16 de agosto, día de San Roque. Son habitualmente os dous días que establecemos como festivos locais, que temos capacidade desde o Concello para decidir cales van ser". 
 O rexedor ribadense relatou que "houbo tamén unanimemente unha modificación das bases do presuposto municipal en vigor do 2016, para prever unha pequena axuda para a celebración do campionato galego de traíñas que quere ter en Ribadeo a base da final. Contamos que se xunte moita xente de todo o país, vai haber unha proba na ría de Ribadeo e desde o Concello queríamos tamén promover este tipo de deportes, que son tradicionais e que queremos apoialos de maneira importante". 
Suárez Barcia dixo que "tamén neste pleno ordinario deuse conta do escrito de renuncia ao cargo de concelleiro do PSOE de Roberto Ramos Piñeiro, algo que agora xa tramitamos diante da xunta electoral para que se axilicen os trámites para que a nova persoa que o vai substituír tome posesión en canto teñamos a credencial, supoñemos que será no vindeiro pleno". 
 O alcalde seguiu a explicar que "na orde do día que metemos de xeito extraordinario que Ribadeo se poida integrar na asociación Terras de Miranda na que están concellos da Mariña e da Mariña interior. Esta asociación pretende xestionar recursos europeos, fondos públicos da administración pública e privada, na maioría fondos europeos, para diferentes actividades de procedementos produtivos e non produtivos, públicos ou privados. Tamén contou con unanimidade este punto". 
Mocións 
Por outra banda, "no apartado de mocións tratáronse dúas do PSOE, unha delas relativa ao regulamento de participación veciñal que, se ben no espírito estamos absolutamente a favor e na práctica estamos aplicando case a totalidade do que alí se pedía, aínda que polos motivos que lles fomos dando e que contaron tamén coa anuencia de parte da oposición, a día de hoxe non ten sentido esa regulación tan concreta que eles propoñían. Dado que están entrando en vigor a lei 39/2015 e 40/2015 de procedemento administrativo de réxime xurídico das administracións públicas agora en outubro, e que son moito máis ambiciosas que o que o propio PSOE propoñía", indicou Fernando Suárez. 
O rexedor asegurou que "en canto a transparencia, temos un portal onde se colgan todos os acordos, calquera interesado pode acceder a calquera documento que estime conveniente, o dereito de audiencia sempre se deu, é algo legal non é algo que teña que estar en ningunha ordenanza porque xa lle corresponde a calquera cidadán, o dereito de participación, o dereito de petición, calquera persoa que queira reunirse co alcalde o con algún concelleiro do ramo que sexa non ten ningún problema, e desde logo todo o mundo pode participar nos asuntos que lles afecten. Todo o mundo que queira pode facer uso das instalacións municipais para diferentes cuestións que non teñan ánimo lucrativo e sempre que sexan por unha causa pública e motivada, non hai ningún problema. Queremos incluso ir moito máis aló, estamos coa administración electrónica, desenvolvendo máis procedementos para que desde a casa todo o mundo poida pedir o certificado de empadroamento que desexe, pero estamos traballando para que poidan pedir tamén as licencias de obra e que poida haber unha pasarela de pagos electrónica. A finais deste 2016 cando preparemos os presupostos do ano que ven queremos que unha parte deles tamén sexan orzamentos participativos para que a través dunha aplicación todo o mundo poida propoñer a onde prefiren que destinemos parte das inversións para o ano que ven. Polo tanto a moción non prosperou por todo isto que argumento". 
O alcalde ribadense explicou que "no que ten que ver coa outra moción na que propoñían o plan de reordenación do tráfico, é unha moción un tanto ambigua, falaban de poñer semáforos, pero sen indicar onde. En Ribadeo houbo semáforos nos anos sesenta, setenta e oitenta, logo durante moitos anos estiveron apagados e a día de hoxe tal e como foi cambiando o sistema de tráfico de Ribadeo suporían máis atrancos que solucións volver instalar semáforos. No que ten que ver cun plan de tráfico global é difícil elaboralo agora sen que se desenvolva o plan xeral de ordenación municipal, que conta con novas rúas e avenidas pero que están sen construír. Moitos deles están pendentes de iniciativas privadas, de desenvolvemento de polígonos urbanísticos derivados do plan xeral, cando iso sexa así tal vez Ribadeo deberá repensar o sistema de circulación”. E anunciou que “de momento podemos ir facendo pouco a pouco cambios, xa anticipamos que dentro de pouco teremos que facer algún na rúa Alfredo Deaño por mor das obras arredor da residencia que estamos construíndo con beirarrúas máis anchas e que seguramente impedirán o dobre sentido en Alfredo Deaño. Insisto son cuestións pormenorizadas por sectores concretos que temos que ir avanzando tamén co concurso de todos, pero agora non é o momento de facer un plan de tráfico global". 
Excrementos dos cans 
Na sesión plenaria houbo tamén rogos e preguntas: "houbo unha serie de críticas razoadas e razoables sobre as cagadas dos cans, confesando ás veces a nosa imposibilidade dado que o problema non son os cans senón que son os donos dos cans que algúns deles non teñen unha conciencia cívica e ningunha educación e permiten que os cans fagan as súas necesidades na rúa e non se preocupen de recollelas". 
O rexedor ribadense subliñou que "a Policía Local está con iso e eu falei con eles esta mesma mañá para pedirlles que redobren o esforzo, aínda que admito que é complicado que a Policía poida nun momento concreto localizar ao can e ao dono. Tampouco temos unha plantilla de cen policías apostados en cada esquina de cada rúa para ver cando iso se produce". 
E pediulle á veciñanza: "eu o que quero é de boa fe pedirlle sentidiño e responsabilidade aos propietarios dos cans que non teñen a culpa porque non teñen conciencia cívica, aínda que algúns deles ás veces son máis educados que os propios donos, para evitar que se produzan estas circunstancias. Hai avenidas e rúas como Rosalía de Castro, Rafael Fernández Cardoso ou Irmáns Moreno Ulloa que están cheas de cagadas de cans habitualmente. Por moito que a brigada de limpeza pase tampouco non pode estar pasando cada media hora porque iso non pasa en ningún lugar do mundo civilizado"."
Ou sexa, destaca que parte dos orzamentos destinaranse ó que quera a participación cidadá, pero de novo a participación queda fóra. E non o digo tanto pola negativa ó proxecto do PSOE (que, que saiba, non contempla toda a historia anterior de loita por un documento de participación cidadá decente en Ribadeo) como polo aprazamento dun debate sobre o tema coa menor excusa (neste caso, variacións legais xa sucedidas o ano pasado, 'máis ambiciosas que a proposta'). Ou sexa, como a lexislación actual é máis avanzada que a proposta, non se trata a proposta e xa se verá cando se trata o desenvolvemento desa lexislación. E, como di o alcalde que a meirande parte das cousas xa se aplica (coido que falta algo de concreción...), pois, para que máis?
Iso si, os excrementos dos cans lévanse 1/4 do espazo da nota (claro, están sen solucionar por anos e anos).
Coido que se podían comentar abondas cousas máis sobre o pleno a traverso da mesma nota de prensa do concello. Vou contentarme cunha precisión máis. Fala o alcalde de transparencia e presume, para elo, de páxina web: "en canto a transparencia, temos un portal onde se colgan todos os acordos, calquera interesado pode acceder a calquera documento que estime conveniente, o dereito de audiencia sempre se deu, é algo legal non é algo que teña que estar en ningunha ordenanza". Resulta curioso que hoxe, 28 de xullo, non haxa colgado nas actas ningún documento correspondente a este ano. Ou que siga faltando o de xaneiro de 2015. Ou a de novembro. Ou que os documentos, a máis dalgunha normativa municipal, se reduzan a actas de plenos. Por certo, sen índice de ningún tipo! (proba a ler un pleno enteiro...)

20160725

25X

Hoxe é 25 de xullo. Día de Santiago, Patrón de España, din. Ou Día da Patria Galega, tamén. Día de celebración (non na China, non, aquí, e mesmo hoxe soou a serea de Gondán nas Figueiras ás 8 da mañá para dar sinal de comezo do traballo)
A alguén que hai pouco me lembrou o de 'Patrón de España' contesteille que iso sería antes, que agora España ten moitos patróns, que se quería que lle mentara a xente dende Amancio Ortega a Mariano Rajoy que son co-patróns.
En canto ó Día da Patria Galega, hai tempo que me deixo levar polas contradicións: a patria é todo/todos ou todo/todos é patria? Para comezar a entendelo (a entenderme) 'Todo pola patria' estaría relacionado co que remato de dicir. Enténdese 'dar todo pola patria', coido, o que nos levaría ben a dalo por nada (sen esperar nada a cambio, a cambio de nada) ou ben á 'compra' dun obxecto que sería 'a patria'. Nunha versión máis lixeira do que puxen ó comezo do parágrafo, a patria é de todos ou todos somos da patria? Parece evidente que todos non somos da patria, sexa o que sexa (hai xente que se sitúa ela mesma fóra) e tamén que 'iso' que se considera patria non é de todos.
Estou a lembrar unha pequena discusión mantida hai pouco nunha rede social. Seguía unha liña parella ó que estou a escribir, máis non lembro agora os matices. De calquera xeito, na época das interaccións múltiples, contraccións lingüísticas ou dos memes, teño claro que 25X é algo máis e tamén algo menos que o día do Patrón de España ou da Patria Galega, algo máis e algo menos que unha idea sinxela.
Por certo, unha curiosidade: No dicionario da RAG (polo menos, na versión en liña), non aparece a plabra 'patria', dirixindo a 'patrio', que na súa primeira acepción define como "Relativo ou pertencente á patria." Coido que encaixa abondo ben co que remato de dicir...

20160520

Participación cidadá

Vexo no xornal que o PSOE presentará unha moción ó próximo pleno (non atopo nada sobre el máis que nunha nota de prensa sobre outro tema que di que o haberá próximamente) na que proporá un Regulamento de participación cidadá. Aleluia!
Dende hai tempo O Tesón estivo dándolle voltas, implicando á Mesa de asociacións, propoñendo, e despois de que o concello pasara do tema e propuxera o que non era máis ca un pastiche con erros diversos, eivas evidentes e tendencias claras, aínda en base a el, aínda fixo unha reproposta. Non sei se leerían ningunha das dúas, porque a historia amosa que o regulamento foi aprobado  e recurrido (algo que xa sucedera con outro a comezos dos 90), mesmo eu fixen unha serie de catro artigos comentándoo e suxerindo, e despois deixado sen máis. Unha longa historia para conquerir a participación cidadá en Ribadeo.
Agora, unha nova proposta. Despois de anos e de desconsideración cos veciños (as propostas feitas non foron nin contestadas), un novo intento. aínda non tiven tempo de ler con calma o documento, e a falta de saber o día do pleno, non sei se me dará tempo a comentalo (ó PSOE e despois, aquí). Sinxelamente, dicir 'que sexa para ben', aínda que opino, igual que teño dito moitas veces, que a presentación dun documento así debera ter en conta ós veciños, abrilo con tempo abondo para construílo entre todos (que non é só recoller opinións).
Deixo embaixo o documento consensuado entre O Tesón e as asociacións de veciños participantes na Mesa de Asociacións, xa hai dous mandatos.