Unha nota que parece só atinguir ós ribadenses: o marquesado de Ribadeo xa pasou, vía BOE, ó fillo maior de Leopoldo Calvo-Sotelo y Bustelo, Leopoldo Calvo-Sotelo Ibáñez-Martín, novo Marqueś de 'la ría de Ribadeo'. Así temos un título nobiliario que fai honra ó nome oficial da ría, denostado en moitos lugares. O irmán do novo Marqués, Juan, é político en Castropol, e é certo que non tiña lembrado escoitarlle ou lerlle outro nome para a ría, pero tampouco o de ría de Ribadeo. Por iso fixen unha procura en internet, e atopo que hai veces que bordea o tema, pero hai algunha que vai ás claras, como nesta entrevista, onde non pode escorrer unha pregunta direita ainda que o intenta:
"-¿Ría del Eo o de Ribadeo?
-Otro asunto que no debería ser un conflicto, pero lo es. Es una polémica inventada, artificial. Cuando era alcalde y como portavoz del PP siempre he dicho ría del Eo, por respeto a mis vecinos. La abuela de mi mujer, que es asturiana y tiene 95 años, siempre dice ría del Eo. Soy consciente de que en el lado asturiano de la ría se ha dicho desde hace muchísimo tiempo ría del Eo. Al final el conflicto lo zanjó una comisión geográfica en Madrid. Naturalmente hay que reconocer un derecho a los habitantes de esta zona a llamar a la ría como ría del Eo, lo que ya es más discutible es que esa denominación deba ir en las cartas náuticas. Esa batalla no salió bien, pero eso no impide que coexistan ambas denominaciones. " (La Nueva España)
Así pois, será pola clara postura de La Nueva España en contra do nome oficial de ría de Ribadeo, pero o caso é que na nota o irmán do Marqués da ría de Ribadeo opta por algo que poderiamos chamar 'cooficialidade matizada', con repetición do topónimo rexeitado oficialmente. Así, segue a aclarar a renglón seguido:
"-¿A qué atribuye la polémica?
-El problema se sacó políticamente de su contexto porque a veces se pretende buscar la identidad en el conflicto. Asturias se ha sentido en la necesidad de hacerse más asturiana reivindicando una denominación en la que se quitara el nombre de Ribadeo. Como portavoz del PP, hablo de la ría del Eo, pero a mí me sale ría de Ribadeo, aunque en muy pocas ocasiones, porque aquí, normalmente, no ponemos apellido cuando se habla de la ría.
-El debate se reavivó con el título nobiliario a su padre.
-Sí, aunque fue una polémica razonablemente menor. Evidentemente, mi padre, que nació en Madrid y vivió aquí, no había dicho en su vida ría del Eo, como el 95 por ciento de los ribadenses."
Pode chegarse a diversas conclusións, (Juan Calvo Sotelo, postura mantendo a súa postura a parte deixa ben ás claras "Asturias se ha sentido en la necesidad de hacerse más asturiana reivindicando una denominación en la que se quitara el nombre de Ribadeo") pero ocórreseme unha delas, agora que moitas cousas s emiden por internet: o número de veces que sae nas procuras o nome o Eo asociado á ría multiplícase en cada artigo nesa prensa asturiana.
En fin, algo que seguirá. Mentras, xa temos ascensor á ría (Ribadeo) ou nave verde sobre o peirao (porto 'da Veiga', Castropol), no que toca á beira, e recheos nunha e outra zona da ría. Seguirá isto tamén?
Ribadeo e as miñas cousas (chámalle Blog / Weblog / Bitácora / Caderno ... )
20101129
Brutalidades ... por Pancho Campos
(Publicado na comarca del Eo o 20101127 (en conexión coa nota de prensa de O Tesón e con "Un momento, pero ... non había vidrieiras aí?")
BRUTALIDADES PATRIMONIALES
Ribadeo, un pobo sensato, eminentemente liberal... arrastra desde séculos os errores dos gobernos municipales, producto de un tino pouco táctico no manexo dos negocios públicos. De ningunha das maneiras, todo hai que decilo, nacido das pasións punibles do enriquecemento propio. A cuestión sempre é liviana sobre a conciencia, non ofrece grave consideración, nada se sale da órbita do autorizado.
Os individuos, adoptan medidas en circunstancias de poder decisorio... e entón, algunhas veces, xurden as brutalidades sobre o patrimonio histórico, medidas propias do bruto, do necio, do incapaz, do bobo, do estúpido, do lerdo, do insensato, do que se fai de maneira torpe e sin razón. Si se obrara de mala fé, utilizaríase a maldade, a saña e a crueldade para destruir. Pero non, sempre se obra de boa fe, e entón, entra en xogo a torpeza e a insensatez, que son pais da sin razón, acunada pola falta de cultura e da deficiente preparación práctica e teórica dos individuos que teñen que levar adiante as ideas.
Os que somos afectos as “antiguallas ribadenses”, vemos que hai claros exemplos das brutalidades que históricamente se cometeron contra do patrimonio veciñal. Escollendo entre os máis sangrantes exemplos deste tipo de brutalidade sin razón e de incapacidade, relemos datos próximos da memoria do século XIX:
1) Cando se decide non rematar a obra da Colexiata, a cantería dos sillares esculpidos das columnatas, as lápidas blasonadas que eran testimonio vivo da heráldica rexional, pezas únicas, dignas de figurar en calquera museo argueolóxico provincial ou nacional, pasan a ser escombro, e a facer parte do relleno da rampa do muelle de Figueirua, e outros sillares, que aínda había acumulados a finales do XIX, son utilizados para paredar por dentro os túneles da vía do tren de Vilaudriz. En “La Comarca del Eo” hai varios artigos de Juan Carlos Paraje Manso e de Cándido Sanjurjo nos que se fala desta barbarie.
2) Cando se quer facer a Torre dos Moreno, destrúese a Torre Julia e todos os restos de escudos e pendóns de armas dos Condes de Ribadeo, restos de cousas curiosas de “armerías”: picas, cuchillos en forma de escramasajón, lanzas, ballestas, plumadas, dagas, partesanas, mazas, etc. (Bibl. Miguel G. Teijeiro, Ribadeo Histórico Monumental y Diplomático, 1914)
3) Cando se repara o tellado da Casa do Concello, século XX, anos oitenta, no medio dos escombros da obra, vanse centos de páxinas do arquivo histórico municipal: actas de plenos, de goberno, de cédulas de sangre, etc.
Pois ben, con moita tristura, sin ningunha esperanza e de moi mala gana de decir esto, vamos espoñer os nosos veciños o seguinte resumen:
O día 16 de novembro pola tarde, chega a directiva do Tesón, a denuncia de un ribadense, que nos manda ir mirar, para que vexamos de primeira man, que se destruiron as vidrieras emplomadas da capela do Cementerio Municipal, que está en obras de “restauración”.
Salimos inmediatamente investigar o que pasa, e unha vez visto que non queda nada das vidrieiras nos ventanales, tratamos de poñer en coñecemento do caso, os membros competentes do Concello, esto é, o alcalde, co que non puidemos contactar por estar en Barcelona, na presentación do libro “Leopoldo Calvo-Sotelo Un retrato intelectual”, e dado que xa era moi tarde, contactamos o día seguinte con Horacio Cupeiro, na Casa do Concello. Este non se deixou esperar, e con premura, investiga, e encontra que as vidrieras. Desapareceran entre o escombro das obras. Están tiradas nun contenedor de lixo na parte de atrás do cementerio, entre flores marchitas, restos de coroas de difuntos, trozos de maceteiros de barro, de plásticos e porcelanas diversas. Sete vidrieras desfeitas, desfietas no lixo, menos unha enteira, “milagrosamente” coa que unha persoa culta se había quedado, por que lle dera pena velas destruir. ¡Que pena que non fora o maestro de obras esta persoa precisamente culta!!! ¿como puido, un individuo con dito cargo, e para máis inri jefe de unha Escola Taller, mandar facer tal desfeita? Seguramente, porque nin é maestro, nin por suposto de obras... quizais de demolicións... e con posto de mando que... ¡a saber!
Por outra banda ¿donde está o informe do arquitecto do Concello, que ten que supervisar ditas obras de remodelación? ¿está en este informe do arquitecto, previo a obra, que as vidrieras teñen que ser sustituidas por marcos de angular de alumnio e paneles de cristal transparente, como están na actualidade? ¡Pois é o que nos faltaba... que puxera esto o informe!
As vidrieiras “eran emplomadas”, de arte decorativa vanguardista, posmodernista, cuxa fonte de inspiración posiblemente foi o art Noveau nacido a partires da Exposición de 1867, pola influencia oriental, especialmente da arte xaponesa para pezas de interior, son vidrieiras cuasi Art Deccó que rompe co pasado xeométrico clásico, que por aqueles tempos se fai patente en obras de incrustacións de nacar en taracea de madeira, esmaltes de formas e consecucións variadísimas, en cristales opalescentes que cada un por si mesmo é unha obra de arte, unha xoia, ese tipo de obra que destaca precisamente desde 1925 a 1935.
As vidrieras feitas en cristales de colores, elaborados a mao, presentan ondulacións nas caras, ou sexa, nos son de cristal laminado como os de uso corriente, estan teñidos de forma esquisita coa técnica “gris-humo” coa que se fan as plantillas das flores, das follas de acantos, das figuras da iconografía. Posiblemente estaban elaboradas polos mesmos artesanos que lograron as decoracións relevantes das cristaleras do palacio dos Moreno, o edificio maís emblemático de Ribadeo, obra a punto de ser destruída, encargada tamén polos irmans Moreno Ulloa, que tiñan un gusto refinado e cartos dabondo como para facer as cousas ben, moi ben, e a decoración da súa capela no cimenterio de Ribadeo, data de 1932, con iconografía distinta en cada vidrieira, coa pasión de Cristo, posiblemente firmada (non apreciamos este detalle, de momento, nos restos que puidemos revisar no carretillo do escombro)
E nos preguntámonos si alguén se estará a dar conta, que de ningunha das maneiras que sexan, se poderá recuperar o destruido... ¿como é posible que fosen a totalidade das oito vidrieiras, mandadas tirar o lixo...? ¡nin unha... nin dúas... que estiveran mal, non, as oito...! ¡que barbaridade.. que brutalidade! ¡como pode haber xente con tan pouca cabeciña en postos relevantes!
Este é o derradeiro caso, triste é sangrante contra do noso patrimonio, un feito máis, da malfunción administrativa, co que se perde outro anaco de patrimonio doado por Señores Veciños, por Señores de Ribadeo que tiveron que emigrar para traernos un raio de luz o pobo, un patrimonio que queda destruído para sempre.... só nos quedan mostras da grandeza das doazóns, nos libros, e nalgún vestixio orixinal, como son, neste caso, as vidrieiras emplomadas dos “rosetóns-crismóns” da capela... ¡que pena... que pena, que despilfarro!!! Pero algúen ten que responsabilizarse de todo esto, alguén ten pagar este despropósito, non se poden marchar todos os actores de rositas, e facer como que que aquí non pasou nada... non....aquí pasou moito, e hai que depurar responsabilidades, sin lugar a dudas: maestro de obras, arquitecto municipal, o alcalde, a corporación municipal en pleno, etc. todos son responsables, ou sinon que nos expliquen ¿quén é o responsable?
É imprescindible e urxente, o meu entender, que debe crearse unha Oficina Municipal de Inventario Patrimonial, con reportaxes fotográficos, de todo canto é de dominio e patrimonio público (sin excepción), para que cada vez que alguen toque algo, haxa constancia do orixinal, para en caso de necesidade, podelo reconstruir ou pedir contas do que se fixo.... non podemos seguir en maos de unha administración patrimonional irrelevante, impersonal e de sentimentos de plástico, sin ningun sentido ribadense... de caracter nacional, supramunicipal, que deixa hormigonar os cimentos da capela da Atalia, unha capela do século XII de Ribadeo; que deixa construir un ascensor sobre unha das mellores vistas panorámicas da Ría de Ribadeo, e que da órdes para facer recheos de escombro para construir unha escollera sobre o maior xacemento arqueolóxico submarino de toda a Ría e de valor inapreciado, de unha administración extraña a nosa terra, que xa no seu día deixou escombrar as entradas da Cova da Vella e da Cova dos Sete Encantos, a praia de Cabanela, a das Arenas e a de Lino, etc. etc.
Quero terminar con unha reflexión de esperanza, esto é, que aquela carretilla que eu fotografiei, chea de esqueletos de plomo e cachiños de cristales tallados e decorados das vidrieiras, sexa conservada impoluta, e a bon recaudo, ata ver quen será o encargado, maestro en arte de vidrieiras, que se faga cargo de tamaño puzzle e da remodelación das mesmas. O costo da obra, seguramente será moi alto... veremos de onde se saca agora a “subvención” para pagar o estropicio... ¡porque amañar hai que amañalo...!
pancho campos
BRUTALIDADES PATRIMONIALES
Ribadeo, un pobo sensato, eminentemente liberal... arrastra desde séculos os errores dos gobernos municipales, producto de un tino pouco táctico no manexo dos negocios públicos. De ningunha das maneiras, todo hai que decilo, nacido das pasións punibles do enriquecemento propio. A cuestión sempre é liviana sobre a conciencia, non ofrece grave consideración, nada se sale da órbita do autorizado.
Os individuos, adoptan medidas en circunstancias de poder decisorio... e entón, algunhas veces, xurden as brutalidades sobre o patrimonio histórico, medidas propias do bruto, do necio, do incapaz, do bobo, do estúpido, do lerdo, do insensato, do que se fai de maneira torpe e sin razón. Si se obrara de mala fé, utilizaríase a maldade, a saña e a crueldade para destruir. Pero non, sempre se obra de boa fe, e entón, entra en xogo a torpeza e a insensatez, que son pais da sin razón, acunada pola falta de cultura e da deficiente preparación práctica e teórica dos individuos que teñen que levar adiante as ideas.
Os que somos afectos as “antiguallas ribadenses”, vemos que hai claros exemplos das brutalidades que históricamente se cometeron contra do patrimonio veciñal. Escollendo entre os máis sangrantes exemplos deste tipo de brutalidade sin razón e de incapacidade, relemos datos próximos da memoria do século XIX:
1) Cando se decide non rematar a obra da Colexiata, a cantería dos sillares esculpidos das columnatas, as lápidas blasonadas que eran testimonio vivo da heráldica rexional, pezas únicas, dignas de figurar en calquera museo argueolóxico provincial ou nacional, pasan a ser escombro, e a facer parte do relleno da rampa do muelle de Figueirua, e outros sillares, que aínda había acumulados a finales do XIX, son utilizados para paredar por dentro os túneles da vía do tren de Vilaudriz. En “La Comarca del Eo” hai varios artigos de Juan Carlos Paraje Manso e de Cándido Sanjurjo nos que se fala desta barbarie.
2) Cando se quer facer a Torre dos Moreno, destrúese a Torre Julia e todos os restos de escudos e pendóns de armas dos Condes de Ribadeo, restos de cousas curiosas de “armerías”: picas, cuchillos en forma de escramasajón, lanzas, ballestas, plumadas, dagas, partesanas, mazas, etc. (Bibl. Miguel G. Teijeiro, Ribadeo Histórico Monumental y Diplomático, 1914)
3) Cando se repara o tellado da Casa do Concello, século XX, anos oitenta, no medio dos escombros da obra, vanse centos de páxinas do arquivo histórico municipal: actas de plenos, de goberno, de cédulas de sangre, etc.
Pois ben, con moita tristura, sin ningunha esperanza e de moi mala gana de decir esto, vamos espoñer os nosos veciños o seguinte resumen:
O día 16 de novembro pola tarde, chega a directiva do Tesón, a denuncia de un ribadense, que nos manda ir mirar, para que vexamos de primeira man, que se destruiron as vidrieras emplomadas da capela do Cementerio Municipal, que está en obras de “restauración”.
Salimos inmediatamente investigar o que pasa, e unha vez visto que non queda nada das vidrieiras nos ventanales, tratamos de poñer en coñecemento do caso, os membros competentes do Concello, esto é, o alcalde, co que non puidemos contactar por estar en Barcelona, na presentación do libro “Leopoldo Calvo-Sotelo Un retrato intelectual”, e dado que xa era moi tarde, contactamos o día seguinte con Horacio Cupeiro, na Casa do Concello. Este non se deixou esperar, e con premura, investiga, e encontra que as vidrieras. Desapareceran entre o escombro das obras. Están tiradas nun contenedor de lixo na parte de atrás do cementerio, entre flores marchitas, restos de coroas de difuntos, trozos de maceteiros de barro, de plásticos e porcelanas diversas. Sete vidrieras desfeitas, desfietas no lixo, menos unha enteira, “milagrosamente” coa que unha persoa culta se había quedado, por que lle dera pena velas destruir. ¡Que pena que non fora o maestro de obras esta persoa precisamente culta!!! ¿como puido, un individuo con dito cargo, e para máis inri jefe de unha Escola Taller, mandar facer tal desfeita? Seguramente, porque nin é maestro, nin por suposto de obras... quizais de demolicións... e con posto de mando que... ¡a saber!
Por outra banda ¿donde está o informe do arquitecto do Concello, que ten que supervisar ditas obras de remodelación? ¿está en este informe do arquitecto, previo a obra, que as vidrieras teñen que ser sustituidas por marcos de angular de alumnio e paneles de cristal transparente, como están na actualidade? ¡Pois é o que nos faltaba... que puxera esto o informe!
As vidrieiras “eran emplomadas”, de arte decorativa vanguardista, posmodernista, cuxa fonte de inspiración posiblemente foi o art Noveau nacido a partires da Exposición de 1867, pola influencia oriental, especialmente da arte xaponesa para pezas de interior, son vidrieiras cuasi Art Deccó que rompe co pasado xeométrico clásico, que por aqueles tempos se fai patente en obras de incrustacións de nacar en taracea de madeira, esmaltes de formas e consecucións variadísimas, en cristales opalescentes que cada un por si mesmo é unha obra de arte, unha xoia, ese tipo de obra que destaca precisamente desde 1925 a 1935.
As vidrieras feitas en cristales de colores, elaborados a mao, presentan ondulacións nas caras, ou sexa, nos son de cristal laminado como os de uso corriente, estan teñidos de forma esquisita coa técnica “gris-humo” coa que se fan as plantillas das flores, das follas de acantos, das figuras da iconografía. Posiblemente estaban elaboradas polos mesmos artesanos que lograron as decoracións relevantes das cristaleras do palacio dos Moreno, o edificio maís emblemático de Ribadeo, obra a punto de ser destruída, encargada tamén polos irmans Moreno Ulloa, que tiñan un gusto refinado e cartos dabondo como para facer as cousas ben, moi ben, e a decoración da súa capela no cimenterio de Ribadeo, data de 1932, con iconografía distinta en cada vidrieira, coa pasión de Cristo, posiblemente firmada (non apreciamos este detalle, de momento, nos restos que puidemos revisar no carretillo do escombro)
E nos preguntámonos si alguén se estará a dar conta, que de ningunha das maneiras que sexan, se poderá recuperar o destruido... ¿como é posible que fosen a totalidade das oito vidrieiras, mandadas tirar o lixo...? ¡nin unha... nin dúas... que estiveran mal, non, as oito...! ¡que barbaridade.. que brutalidade! ¡como pode haber xente con tan pouca cabeciña en postos relevantes!
Este é o derradeiro caso, triste é sangrante contra do noso patrimonio, un feito máis, da malfunción administrativa, co que se perde outro anaco de patrimonio doado por Señores Veciños, por Señores de Ribadeo que tiveron que emigrar para traernos un raio de luz o pobo, un patrimonio que queda destruído para sempre.... só nos quedan mostras da grandeza das doazóns, nos libros, e nalgún vestixio orixinal, como son, neste caso, as vidrieiras emplomadas dos “rosetóns-crismóns” da capela... ¡que pena... que pena, que despilfarro!!! Pero algúen ten que responsabilizarse de todo esto, alguén ten pagar este despropósito, non se poden marchar todos os actores de rositas, e facer como que que aquí non pasou nada... non....aquí pasou moito, e hai que depurar responsabilidades, sin lugar a dudas: maestro de obras, arquitecto municipal, o alcalde, a corporación municipal en pleno, etc. todos son responsables, ou sinon que nos expliquen ¿quén é o responsable?
É imprescindible e urxente, o meu entender, que debe crearse unha Oficina Municipal de Inventario Patrimonial, con reportaxes fotográficos, de todo canto é de dominio e patrimonio público (sin excepción), para que cada vez que alguen toque algo, haxa constancia do orixinal, para en caso de necesidade, podelo reconstruir ou pedir contas do que se fixo.... non podemos seguir en maos de unha administración patrimonional irrelevante, impersonal e de sentimentos de plástico, sin ningun sentido ribadense... de caracter nacional, supramunicipal, que deixa hormigonar os cimentos da capela da Atalia, unha capela do século XII de Ribadeo; que deixa construir un ascensor sobre unha das mellores vistas panorámicas da Ría de Ribadeo, e que da órdes para facer recheos de escombro para construir unha escollera sobre o maior xacemento arqueolóxico submarino de toda a Ría e de valor inapreciado, de unha administración extraña a nosa terra, que xa no seu día deixou escombrar as entradas da Cova da Vella e da Cova dos Sete Encantos, a praia de Cabanela, a das Arenas e a de Lino, etc. etc.
Quero terminar con unha reflexión de esperanza, esto é, que aquela carretilla que eu fotografiei, chea de esqueletos de plomo e cachiños de cristales tallados e decorados das vidrieiras, sexa conservada impoluta, e a bon recaudo, ata ver quen será o encargado, maestro en arte de vidrieiras, que se faga cargo de tamaño puzzle e da remodelación das mesmas. O costo da obra, seguramente será moi alto... veremos de onde se saca agora a “subvención” para pagar o estropicio... ¡porque amañar hai que amañalo...!
pancho campos
20101128
Concerto Sta. Cilla 2010 da BMR
Deixo a carón o folleto de información do concerto de Sta. Cilla de onte (pódese ampliar a imaxe premendo co rato), e abaixo dous fragmentos de son.
O concerto, no auditorio Hernán Naval, compensou o non chegar a media entrada coa calidade, que o público recompensou en xeito de aplausos.
Churumbelerías, de Emilio. Cebrián Ruiz, pola banda, hoxe (atención, hai anuncio antes e a música comeza no segundo 9 despois deles):
E como non, os aplausos do público ó final:
20101127
De novo, o ruído
En Burela, esta vez, con petición de cárcere e forte compensación económica. Mentras, en Ribado, a pesares da crise, a pesares da condena ó concello hai máis dun lustro, a cousa segue. Con menos intensidade, si, pero segue. Incumpríndose a insonorización, a obriga de manter portas pechadas ou o horario de peche. Incumpríndose o sacar os vasos á rúa. E sen chegar a nada moitas denuncias porque ... como hai moito ruído, non se pode distinguir exactamente de onde provén cada parte. Así, o haber diversos ruídos é unha salvagarda para que siga habéndoos. E outras denuncias, sen tratar. Din que é un motor económico de Ribadeo. Seráo. Tamén as drogas sen control o son noutros lugares.
20101126
Ribadeo virtualizado (II)
Como coido que máis dun e/ou unha se quedou sen ver o correspondente á ponte dos Santos, fago unha entrada sobre o tema:
(pinchade na imaxe e arrastrade de dereita a esquerda)
É abondo menos impresionante na imaxe que a Torre, pero ... De calquera xeito, velo sobre o mapa da ría da un efecto moito mellor.
(pinchade na imaxe e arrastrade de dereita a esquerda)
É abondo menos impresionante na imaxe que a Torre, pero ... De calquera xeito, velo sobre o mapa da ría da un efecto moito mellor.
20101124
Ribadeo virtualizado
Hoxe teño unha colaboración externa: unha persoa que contribúe a virtualizar o noso mundo para telo accesible dende o noso ordenador. Foi quen me ensinou que xa está no Google Earth a posibilidade de ver a Torre dos Moreno e a Ponte dos Santos en 3D, xirando e vendo dende enriba ou á beira, de múltiples xeitos posibles, como se fora un modelo que movemos ó noso antoxo. Déixovos con el:
Boas! Son Andrés Armesto, un estudante de 16 anos, de Lugo. Aparte de estudar, teño unha afición: Modelar edificios reais en 3D. En principio da miña cidade (podédelos ver aquí), pero ando a expandir fronteiras. Usando o Google Earth, un programa no que podemos ver calquera parte do mundo por medio de fotos aéreas, e un programa de deseño, o SketchUp; recreo construccións importantes. Non sóamente eu, tamén xente que ten por afición o deseño gráfico, como por exemplo Kico López, que fixo a Torre dos Moreno (pinchade na imaxe e arrastrade de dereita a esquerda)
Eu traballo máis Lugo, pero gustaríame ampliar as miñas fronteiras. Se queredes información sobre o programa, onde descargalo, información dos meus novos modelos; podedes pasarvos polo meu blog. Podedes comentar, suxerir modelos... Ou incluso para saber como unirvos! Tedes todo un mundo no 3D, un mundo por crear e modelar. Apuntádevos!
20101123
Do pleno (aínda)
Volto seguir o fío do pleno do pasado 15 de novembro para rematar.
A ordeanza reguladora da axuda no fogar foi aprobada por unanimidade, pasando á modificación das taxas por auga, saneamento, lixo, piscina e vertedoiro de escombros. Son precisamente as taxas dos servizos que levan empresas. A todas aplícaselles o incremento de 1,15%, ipc acumulado dos dous anos últimos, que parece ser o requisito legal mínimo para estar dentro da legalidade e que as empresas non podan reclamar. Foi ó pleno despois de pasar da comisión polo voto de calidade do alcalde, anunciando os grupos a súa votación na sala dun xeito diferente ó da comisión: BNG e PP, a favor (PP avisando de que 'mellor era nada'), PSOE en contra e UPRi abstención. Co aviso de aprobación, a discusión foi suave, destacando só dous incisos do grupo socialista: un para dicir que eles si votaría, en caso de ir en votación desagregada, a taxa do vertedoiro, e que no caso da piscina, as contas están pendentes de revisión pola instalación de paneis solares.
O punto décimo, as contas xerais do 2009, punto donde o portavoz do PSOE marchou, deu lugar a un nov debate sobre a débeda do concello, a súa variación, etc. Foron aprobadas só cos votos do BNG, despois dun intercambio de cifras no que parecía un diálogo de xordos con algún momento de audición. Dous anacos de charla: 'PP: pois poden aforrar máis. BNG: evidentemente, sempre se pode aforrar máis'; 'Vicente (BNG): Cada vez se debe menos. Rivas (UPRi): eso non o cree vostede nin borracho'. ... así están as cousas.
O punto seguinte foi a renovación dos consellos escolares, e logo, moción de UPRi e rogos e preguntas, rematando tarde coa xa referida falta de contestación ás preguntas de O Tesón.
A ordeanza reguladora da axuda no fogar foi aprobada por unanimidade, pasando á modificación das taxas por auga, saneamento, lixo, piscina e vertedoiro de escombros. Son precisamente as taxas dos servizos que levan empresas. A todas aplícaselles o incremento de 1,15%, ipc acumulado dos dous anos últimos, que parece ser o requisito legal mínimo para estar dentro da legalidade e que as empresas non podan reclamar. Foi ó pleno despois de pasar da comisión polo voto de calidade do alcalde, anunciando os grupos a súa votación na sala dun xeito diferente ó da comisión: BNG e PP, a favor (PP avisando de que 'mellor era nada'), PSOE en contra e UPRi abstención. Co aviso de aprobación, a discusión foi suave, destacando só dous incisos do grupo socialista: un para dicir que eles si votaría, en caso de ir en votación desagregada, a taxa do vertedoiro, e que no caso da piscina, as contas están pendentes de revisión pola instalación de paneis solares.
O punto décimo, as contas xerais do 2009, punto donde o portavoz do PSOE marchou, deu lugar a un nov debate sobre a débeda do concello, a súa variación, etc. Foron aprobadas só cos votos do BNG, despois dun intercambio de cifras no que parecía un diálogo de xordos con algún momento de audición. Dous anacos de charla: 'PP: pois poden aforrar máis. BNG: evidentemente, sempre se pode aforrar máis'; 'Vicente (BNG): Cada vez se debe menos. Rivas (UPRi): eso non o cree vostede nin borracho'. ... así están as cousas.
O punto seguinte foi a renovación dos consellos escolares, e logo, moción de UPRi e rogos e preguntas, rematando tarde coa xa referida falta de contestación ás preguntas de O Tesón.
20101122
Continuación da precampaña
O establecido legalmente é a realización dunha campaña eleitoral. A partir de aí, os partidos agrandaron o nicho temporal de captación de votos de diversos xeitos, de forma que hoxe case pode falarse da campaña contínua, dunha a outra elección: non se goberna, estáse en campaña.
A frase anterior é unha esaxeración premeditada, pero con fondo de realidade, ó tempo que aínda hai quen pensa que será en elección cando haxa unha valoración do seu traballo, sen decatarse que, o mesmo que pasa no ensino, agora hai 'avaliación contínua'. Non obstante, o alongamento da captación de votos fáise dun xeito consciente por meses e meses, pero non durante todo un mandato, e mesmo hai un 'pistoletazo de saída' para mobilizar entre os afíns esa conciencia de entrar en liza polos votos e aproveitar para sír na foto, de xeito correspondente coas novas que o primeiro día de campaña ilustran sobre a pegada de carteis da noite anterior (en realidade, da noite dese mesmo día). Nesas estamos xa, pois se algún partido xa fixo a cea de presentación de candidatura, esta fin de semana en Ribadeo, de cara ás municipais, foi o principal partido da oposición en votos, o PP, e o próximo, será o partido do goberno, o BNG. Anuncio de candidaturas á alcaldía que na realidade xa está feito, e cea de comezo dunha precampaña que xa está aberta, mesmo sen o anuncio da lista nin moito menos do programa eleitoral. Nos dous casos citados, conflúen máis coincidencias que a data aproximada ou a propia realización da cea. E non é a primeira vez que pasa, nin os únicos partidos que teñen tais semellanzas. Ata o anuncio por carteis e o custe son relativamente semellantes en tódolos casos. Será tamén semellante o seu programa? O seu ideario? O xeito de frontar os problemas do pobo? Será que todos están optimizados para elixir o mellor?
Hai algún tempo falaba de algo deso a resultas de ter participado nas consultas con algún partido. Esta fin de semana, José Mª Rodríguez afondou no tema. Por certo, que parece que o único partido que non está facendo consultas é o BNG. Quizáis pola súa visión máis xeral ó estar no goberno. Quizáis porque non queren entrar no xogo. Quizáis porque os integrantes principais non teñen tempo. Quizáis porque son conscientes de que o programa da vez pasada pode servir para esta. Quizáis porque as preferencias son outras...
A frase anterior é unha esaxeración premeditada, pero con fondo de realidade, ó tempo que aínda hai quen pensa que será en elección cando haxa unha valoración do seu traballo, sen decatarse que, o mesmo que pasa no ensino, agora hai 'avaliación contínua'. Non obstante, o alongamento da captación de votos fáise dun xeito consciente por meses e meses, pero non durante todo un mandato, e mesmo hai un 'pistoletazo de saída' para mobilizar entre os afíns esa conciencia de entrar en liza polos votos e aproveitar para sír na foto, de xeito correspondente coas novas que o primeiro día de campaña ilustran sobre a pegada de carteis da noite anterior (en realidade, da noite dese mesmo día). Nesas estamos xa, pois se algún partido xa fixo a cea de presentación de candidatura, esta fin de semana en Ribadeo, de cara ás municipais, foi o principal partido da oposición en votos, o PP, e o próximo, será o partido do goberno, o BNG. Anuncio de candidaturas á alcaldía que na realidade xa está feito, e cea de comezo dunha precampaña que xa está aberta, mesmo sen o anuncio da lista nin moito menos do programa eleitoral. Nos dous casos citados, conflúen máis coincidencias que a data aproximada ou a propia realización da cea. E non é a primeira vez que pasa, nin os únicos partidos que teñen tais semellanzas. Ata o anuncio por carteis e o custe son relativamente semellantes en tódolos casos. Será tamén semellante o seu programa? O seu ideario? O xeito de frontar os problemas do pobo? Será que todos están optimizados para elixir o mellor?
Hai algún tempo falaba de algo deso a resultas de ter participado nas consultas con algún partido. Esta fin de semana, José Mª Rodríguez afondou no tema. Por certo, que parece que o único partido que non está facendo consultas é o BNG. Quizáis pola súa visión máis xeral ó estar no goberno. Quizáis porque non queren entrar no xogo. Quizáis porque os integrantes principais non teñen tempo. Quizáis porque son conscientes de que o programa da vez pasada pode servir para esta. Quizáis porque as preferencias son outras...
20101119
Imposibilidade matemática
Hai tempos, xa o teño comentado algunha vez no blog, no que os temas acumúlanse e é imposible tratalos de xeito adecuado, calmo, e cun mínimo de profundidade. Así, nesta entrada, non é que teña que deixar a presentación do libro sobre Vilaselán que hai esta tarde na Casa das Letras, ou que volva a discontinuar o seguemento do último pleno, senón que mesmo un tema iniciado onte, o das vidrieiras, queda polo momento aparcado despois de colgar algunha foto máis (pero non todas nin moito menos), ou que non sexa tratado o tema dos roubos últimos pola zona.
Resulta que o Concello voltou a perder outro pleito máis. Non sigo o número de pleitos que perde o concello, pero parece que porcentualmente, a cantidade achégase ó 100% dende hai unha boa tempada. É dicir, á perda de todos os que manexa. Coa pouca información que sae do concello sobre algúns temas, pode que non sexa o 100% do resultado final dos contenciosos, senón que se quede nunha porcentaxe inferior, pero en todo caso, coido que convén facer algunha reflexión.
O que onte saíu na prensa sobre o resultado xudicial para o pago de 47 000€ ós comuneros de Ove en relación ós terreos de punto limpo e o resultado de hai pouco tempo en relación á contratación/despido dunha profesora de piano son só os últimos temas nos que se repite a cuestión, por máis que entre os dous a cousa ronde os 100 000 €. Non é só que se teña razón ou non, que non ter razón en ningún caso non parece moi lóxico cando se multiplican os casos (e que conste que como todo o mundo sabe, na década pasada teño ganado varios contenciosos ó concello). É que tamén sabe todo o mundo que non todos os xuíces opinan igual nin teñen a mesma interpretación das leis nin dos feitos, o que fai ás veces saír sentenzas que son noticia precisamente polas interpretacións legais incomprensibles 'dende fóra', o que fai predicir que mesmo o que non debería ser hai avogados que o aproveitan con uns ou outros xuíces e polo tanto, estatísticamente, o resultado de 100% de casos perdidos, aínda que non se teña razón nunca, é imposible.
Pois a isa imposibilidade se está achegando Ribadeo, e é cousa de preguntarse que pasa para que eso ocorra.
Resulta que o Concello voltou a perder outro pleito máis. Non sigo o número de pleitos que perde o concello, pero parece que porcentualmente, a cantidade achégase ó 100% dende hai unha boa tempada. É dicir, á perda de todos os que manexa. Coa pouca información que sae do concello sobre algúns temas, pode que non sexa o 100% do resultado final dos contenciosos, senón que se quede nunha porcentaxe inferior, pero en todo caso, coido que convén facer algunha reflexión.
O que onte saíu na prensa sobre o resultado xudicial para o pago de 47 000€ ós comuneros de Ove en relación ós terreos de punto limpo e o resultado de hai pouco tempo en relación á contratación/despido dunha profesora de piano son só os últimos temas nos que se repite a cuestión, por máis que entre os dous a cousa ronde os 100 000 €. Non é só que se teña razón ou non, que non ter razón en ningún caso non parece moi lóxico cando se multiplican os casos (e que conste que como todo o mundo sabe, na década pasada teño ganado varios contenciosos ó concello). É que tamén sabe todo o mundo que non todos os xuíces opinan igual nin teñen a mesma interpretación das leis nin dos feitos, o que fai ás veces saír sentenzas que son noticia precisamente polas interpretacións legais incomprensibles 'dende fóra', o que fai predicir que mesmo o que non debería ser hai avogados que o aproveitan con uns ou outros xuíces e polo tanto, estatísticamente, o resultado de 100% de casos perdidos, aínda que non se teña razón nunca, é imposible.
Pois a isa imposibilidade se está achegando Ribadeo, e é cousa de preguntarse que pasa para que eso ocorra.
20101118
Un momento ... pero non había vidreiras aí?
Nestes momentos xa se está a traballar para evitar a perda dun patrimonio ribadense. Unha denuncia, unha posta en contacto con O Tesón, chamadas diversas dende a asociación para entrar en contacto con representantes municipais, desconcerto inicial e actuación actuación decidida, e agora parece que as cousas van tomando un rumbo de recuperación do que ía perderse, evitando unha desfeita total, pero sen saber a ciencia certa ata agora a ónde chegou o que se desfixo.
Sitúense vostedes na capela do cemiterio. Lembran as vidrieiras? Dos anos 30 e ben guapas para o estilo da época, pagadas con cartos de indianos, ... e tiradas ó lixo nos amaños que se están a facer. Actuaron rápido as autoridades municipais unha vez advertidas, co que posiblemente non se perdan todas. Voltar as cousas á súa canle, as vidreiras ó seu sitio, non vai ser doado, e esperemos que sirva como lección. Será un tema do que se falará próximamente cando se teñan máis datos. Mentres, queda unha foto do segmento superior dunha vidreira, recollida do lixo.
A pregunta podería ser algo así como está valorado e coidado o patrimonio? Non é o único caso que se podería sacar a colación, aí está a Torre dos Moreno, e a resposta parece evidente.
Retraso a hora de publicación para meter máis fotos, que non caben aquí e deixo en facebook, Vidrieiras da capela do Cemiterio, (ou en flickr, públicas)e engado algún dato: eran oito vidreiras, 4 por banda da capela, e o seu estado actual, como se ve nas fotos, é calamitoso.
20101115, pleno (III)
Despois das dúas entradas anteriores sobre o pleno e o inciso sobre as vidrieiras da capela do cemiterio, unha curta para non perder o fío do pleno de luns.
O punto 5º da orde do día era relativo á aprobación do convenio con ACISA 2011-2013, que supón 12 000 €/ano e que inclúe cousas diversas (pareceume que mesmo se nomeou un 'plan sobre o ruído', pero non podería asegurar que entendera ben). Naturalmente, foi feito a partires dunha comisión mixta, e os grupos votaron de xeito unánime.
O seguinte punto foi o apoio dunha reclamación conxunta para a urxente reparación da Ponte de Arante. Despois do cacao mediático que se montou dende hai algún tempo sobre se era pertinente unha reconstrucción ou tirala e voltala a construír, se un vano ou dous, se incumpría en relación a augas de Galicia ou ó Camiño de Santiago que pasa por ela, se se están a facer as cousas rápido ou polo contrario se poñen atrancos, etc, non foi novidade o tratamento que recibiu no pleno. UPRi opinou que o texto debera estar nunha orla (a entender que foi dito de xeito satírico, non de louvanza), PSOE, que a culpa é da xunta, con departamentos que nn se poñen de acordo, PP, que a redacción era poética e que a alcaldía non fixera nada ata o momento, e distinguiu o portavoz entre a figura do representante de cultura da Xunta na Provincia e o concelleiro portavoz do PP, que coinciden en persoa pero que, ó visto, actúan de xeito independente e sen ter, por exemplo, un ós datos ós que accede o outro a raíz do seu cargo. Alegou o BNG a defensa dos intereses do pobo, e que non tiña tanta 'literatura', pero que se podía quitar. A cousa non colou quitando a literatura e quedou a votación cos 4 do BNG a favor, 2 de UPRi absténdose e 7 de PP e PSOE en contra, co que non prosperou.
O punto 5º da orde do día era relativo á aprobación do convenio con ACISA 2011-2013, que supón 12 000 €/ano e que inclúe cousas diversas (pareceume que mesmo se nomeou un 'plan sobre o ruído', pero non podería asegurar que entendera ben). Naturalmente, foi feito a partires dunha comisión mixta, e os grupos votaron de xeito unánime.
O seguinte punto foi o apoio dunha reclamación conxunta para a urxente reparación da Ponte de Arante. Despois do cacao mediático que se montou dende hai algún tempo sobre se era pertinente unha reconstrucción ou tirala e voltala a construír, se un vano ou dous, se incumpría en relación a augas de Galicia ou ó Camiño de Santiago que pasa por ela, se se están a facer as cousas rápido ou polo contrario se poñen atrancos, etc, non foi novidade o tratamento que recibiu no pleno. UPRi opinou que o texto debera estar nunha orla (a entender que foi dito de xeito satírico, non de louvanza), PSOE, que a culpa é da xunta, con departamentos que nn se poñen de acordo, PP, que a redacción era poética e que a alcaldía non fixera nada ata o momento, e distinguiu o portavoz entre a figura do representante de cultura da Xunta na Provincia e o concelleiro portavoz do PP, que coinciden en persoa pero que, ó visto, actúan de xeito independente e sen ter, por exemplo, un ós datos ós que accede o outro a raíz do seu cargo. Alegou o BNG a defensa dos intereses do pobo, e que non tiña tanta 'literatura', pero que se podía quitar. A cousa non colou quitando a literatura e quedou a votación cos 4 do BNG a favor, 2 de UPRi absténdose e 7 de PP e PSOE en contra, co que non prosperou.
20101117
20101115, Pleno longo (II)
... tanto que as preguntas do final non se contestaron: eran xa perto das 12 e os señores concelleiros pensaron que non había ninguén atendéndoas, polo que pediron que se pasara delas. Estaban equivocados (non quedaba ninguén 'visible' de O Tesón, pero si alguén esperándoas). Claro que, despois dun pleno de perto de 4 horas, compréndese que a xente estivera cansada. O que non se comprende é por que se alongou o pleno. En fin, é de supoñer que, ó non ser contestadas oralmente diante de todos, seráno por escrito en breve.
Voltando ó comezo, o pleno comezou por resolucións da alcaldía referentes a pagos diversos, co rosario de petición de explicacións e respostas, algo totalmente evitable nun pleno e recomendable antes do mesmo.
Pasouse ós dous puntos sobre a ORA, o regulamento e as taxas, que foron englobados nun só en cuestión de debate. Foi exposto que quedan 99 prazas despois da inclusión na ordeación do mercado tamén da r/José Vicente Pérez Martínez. UPRi sacou da manga que serán recaudados uns 60 000-70 000€ ano, o que foi en certo xeito desdeñado e no que estou abondo de acordo [ante o cariz do debate, fixen un cantos números: tendo a coupación máxima 100 prazas 8 horas día 365 días, ó prezo proposto de 1h cada 2 horas, saen perto de 150 000€. Hai que descontar 1/3 dos días por festivos, co que o que calculou UPRi limítase a supoñer 2/3 de ocupación media, o que non está fóra do que pasa agora, senón máis ben queda por baixo]
Dísoxe que ACISA foi consultada e está de acordo, UPRi tildou de novo imposto a taxa, momentos nos que un banco do público, entre sorrisos, plaudiu e foi chamado a atención polo alcalde. O PSOE anunciou o seu voto a favor e o PP pediu que fora gratuíto para residentes, e dixo que o calculado poa UPRi sería con multas a parte. Esgrimiu ademáis unha serie de cuestións técnicas: quen controla? quen inmobiliza os coches infractores? quen traslada para sacalos de alí? onde van parar os ingresos? hai un contrato de instalación? momento en que houbo outro conato de aplausos de xente que posteriormente non chegou á metade dos puntos do pleno; esta vez non foi chamada á orde polo alcalde. A contestación foi que se se pon barra libre para residentes, ocupan as prazas e que é unha aprobación inicial. De calquera xeito, na resposta da alcaldía, co pase xa asegurado polo apoio do PSOE, amosou unha certa complacencia co sistema actual, o que foi aproveitado para un 'se estaba ben, por que se cambia?'. Quedou claro ademáis que non o vai a xestionar empresa algunha e que non hai estimación de gastos nin entradas. Díxose tamén que se situaría os parquímetros en lugares opostos da praza, algo que entendo non está demasiado ben por razóns de menor distancia posible a tódolos puntos da mesma, razón esgrimida.
Como fora anunciado, foi aprobada por 7 a favor contra 6, o mesmo que sucedeu coa aprobación de taxas correspondente.
Vese que non se tocaron no debate cuestións de fondo, sobre a ordeación de aparcamento, o tráfico ou as alternativas.
Voltando ó comezo, o pleno comezou por resolucións da alcaldía referentes a pagos diversos, co rosario de petición de explicacións e respostas, algo totalmente evitable nun pleno e recomendable antes do mesmo.
Pasouse ós dous puntos sobre a ORA, o regulamento e as taxas, que foron englobados nun só en cuestión de debate. Foi exposto que quedan 99 prazas despois da inclusión na ordeación do mercado tamén da r/José Vicente Pérez Martínez. UPRi sacou da manga que serán recaudados uns 60 000-70 000€ ano, o que foi en certo xeito desdeñado e no que estou abondo de acordo [ante o cariz do debate, fixen un cantos números: tendo a coupación máxima 100 prazas 8 horas día 365 días, ó prezo proposto de 1h cada 2 horas, saen perto de 150 000€. Hai que descontar 1/3 dos días por festivos, co que o que calculou UPRi limítase a supoñer 2/3 de ocupación media, o que non está fóra do que pasa agora, senón máis ben queda por baixo]
Dísoxe que ACISA foi consultada e está de acordo, UPRi tildou de novo imposto a taxa, momentos nos que un banco do público, entre sorrisos, plaudiu e foi chamado a atención polo alcalde. O PSOE anunciou o seu voto a favor e o PP pediu que fora gratuíto para residentes, e dixo que o calculado poa UPRi sería con multas a parte. Esgrimiu ademáis unha serie de cuestións técnicas: quen controla? quen inmobiliza os coches infractores? quen traslada para sacalos de alí? onde van parar os ingresos? hai un contrato de instalación? momento en que houbo outro conato de aplausos de xente que posteriormente non chegou á metade dos puntos do pleno; esta vez non foi chamada á orde polo alcalde. A contestación foi que se se pon barra libre para residentes, ocupan as prazas e que é unha aprobación inicial. De calquera xeito, na resposta da alcaldía, co pase xa asegurado polo apoio do PSOE, amosou unha certa complacencia co sistema actual, o que foi aproveitado para un 'se estaba ben, por que se cambia?'. Quedou claro ademáis que non o vai a xestionar empresa algunha e que non hai estimación de gastos nin entradas. Díxose tamén que se situaría os parquímetros en lugares opostos da praza, algo que entendo non está demasiado ben por razóns de menor distancia posible a tódolos puntos da mesma, razón esgrimida.
Como fora anunciado, foi aprobada por 7 a favor contra 6, o mesmo que sucedeu coa aprobación de taxas correspondente.
Vese que non se tocaron no debate cuestións de fondo, sobre a ordeación de aparcamento, o tráfico ou as alternativas.
20101116
Procrastinar. Para unha historia da participación cidadá en Ribadeo.
Comecemos a historia hai cousa de dous anos... O Tesón promove un estatuto de participación cidadá, preséntao á Mesa de Asociacións para tentar consensualo, e logo é presentado no concello.
Ou comecemos aínda máis aló, hai perto de 6 anos, na primeira xuntanza das que se lle chamou 'Mesa de Asociacións', seguida dun intento continuo e continuamente malogrado de ter unha comunicación co(s) alcalde(s) como representante(s) do goberno municipal.
Ou aínda máis aló, coa aprobación en pleno o 13 de setembro de 2004 dun procedemento para a presentación de preguntas ó pleno (ós integrantes do pleno, fóra da orde do día, e polo tanto, do propio pleno) por parte das asociacións.
Quizais fóra cousa de comezar hai perto de dúas décadas, coa aprobación inicial dun regulamento que quedou fóra de combate, sen ser posto en práctica, esquecido e sobrepasado...
En calquera caso, estamos a falar da historia da participación dos cidadáns, dos ribadenses, na marcha do concello. Mellor, estamos a tentar falar da historia dos intentos de participación...
E é que mentres que algo se vai conseguindo con moito esforzo, a criatura aínda está no berce. Explícome.
Hai dúas décadas, houbo unha aprobación previa dun estatuto, como outras que logo se deixan sen levar máis aló porque xorden ó calor do momento, na procura de cousas como votos, visión nos medios, etc. De aquelo que quedou? A reclamación de seguir loitando para que se lograra algo efectivo co tempo, cos novos tempos que xa teñen engadido novas normativas xerais para guiar esa participación.
Dende o fin do verán do 2004, o funcionamento da quenda de preguntas fóra do pleno, requerido no seu momento pola AVV O Tesón, leva propiciado que a cidadanía se entere -ou mellor expresado, se achegue algo máis a enterarse- dalgunhas cuestións que non se tratarían na corporación municipal de xeito aberto. Pero é unha canle que, se ben segue a facer labor mentres non haxa outra que a mellore, o certo é que se queda moi estreita para os tempos que corren ou para calquera outro tempo (por exemplo, podo remitirme o pleno de 15 de novembro de 2010 para ver a súa funcionalidade). E así como as preguntas son en xeral directas, moitas das respostas recibidas parece como se tentaran dar un rodeo arredor da propia substancia que se demanda. Claro está, hai algunha excepción que como se soe dicir, confirma a regra.
En canto á Mesa de asociacións, leva anos sendo un lugar onde se tenta unha coordinación das asociacións veciñais, e con xuntanzas periódicas, ás veces reúne consensos e outras ten que limitarse a sinxelos intercambios de opinións entre os representantes das asociacións asistentes. A segunda parte desas xuntanzas, a reunión co alcalde despois do consenso, é abondo máis esporádica, a pesares das promesas recibidas (e incumpridas).
E, este luns, houbo pleno. Do concello? Mellor, dos concelleiros. Mentres, un fato de asociacións hai xa dous meses que entregaron ó concello un documento corrixido, borrador para o estatuto de participación cidadá, correspondente a unha proposta do concello deste mesmo ano. Non recibiron nunca contestación do presentado hai dous anos pola Mesa de Asociacións, pero atenderon agora de novo, cando foi o concello o que presentou un documento que nada ten que ver coa redacción anterior feita pola Mesa. Non obstante a resposta si que ten que ver coa da vez pasada: é a mesma, pois non a hai.
Ou comecemos aínda máis aló, hai perto de 6 anos, na primeira xuntanza das que se lle chamou 'Mesa de Asociacións', seguida dun intento continuo e continuamente malogrado de ter unha comunicación co(s) alcalde(s) como representante(s) do goberno municipal.
Ou aínda máis aló, coa aprobación en pleno o 13 de setembro de 2004 dun procedemento para a presentación de preguntas ó pleno (ós integrantes do pleno, fóra da orde do día, e polo tanto, do propio pleno) por parte das asociacións.
Quizais fóra cousa de comezar hai perto de dúas décadas, coa aprobación inicial dun regulamento que quedou fóra de combate, sen ser posto en práctica, esquecido e sobrepasado...
En calquera caso, estamos a falar da historia da participación dos cidadáns, dos ribadenses, na marcha do concello. Mellor, estamos a tentar falar da historia dos intentos de participación...
E é que mentres que algo se vai conseguindo con moito esforzo, a criatura aínda está no berce. Explícome.
Hai dúas décadas, houbo unha aprobación previa dun estatuto, como outras que logo se deixan sen levar máis aló porque xorden ó calor do momento, na procura de cousas como votos, visión nos medios, etc. De aquelo que quedou? A reclamación de seguir loitando para que se lograra algo efectivo co tempo, cos novos tempos que xa teñen engadido novas normativas xerais para guiar esa participación.
Dende o fin do verán do 2004, o funcionamento da quenda de preguntas fóra do pleno, requerido no seu momento pola AVV O Tesón, leva propiciado que a cidadanía se entere -ou mellor expresado, se achegue algo máis a enterarse- dalgunhas cuestións que non se tratarían na corporación municipal de xeito aberto. Pero é unha canle que, se ben segue a facer labor mentres non haxa outra que a mellore, o certo é que se queda moi estreita para os tempos que corren ou para calquera outro tempo (por exemplo, podo remitirme o pleno de 15 de novembro de 2010 para ver a súa funcionalidade). E así como as preguntas son en xeral directas, moitas das respostas recibidas parece como se tentaran dar un rodeo arredor da propia substancia que se demanda. Claro está, hai algunha excepción que como se soe dicir, confirma a regra.
En canto á Mesa de asociacións, leva anos sendo un lugar onde se tenta unha coordinación das asociacións veciñais, e con xuntanzas periódicas, ás veces reúne consensos e outras ten que limitarse a sinxelos intercambios de opinións entre os representantes das asociacións asistentes. A segunda parte desas xuntanzas, a reunión co alcalde despois do consenso, é abondo máis esporádica, a pesares das promesas recibidas (e incumpridas).
E, este luns, houbo pleno. Do concello? Mellor, dos concelleiros. Mentres, un fato de asociacións hai xa dous meses que entregaron ó concello un documento corrixido, borrador para o estatuto de participación cidadá, correspondente a unha proposta do concello deste mesmo ano. Non recibiron nunca contestación do presentado hai dous anos pola Mesa de Asociacións, pero atenderon agora de novo, cando foi o concello o que presentou un documento que nada ten que ver coa redacción anterior feita pola Mesa. Non obstante a resposta si que ten que ver coa da vez pasada: é a mesma, pois non a hai.
20101115, Pleno
Onte voltou a haber pleno. Antes de referirse ós puntos do día e a súa solución, coido que é preferible deterse un pouco no seu desenvolvemento en xeral. Chegou a haber no momento de máis público 14 persoas,despois de haber vairos retrasdos en entrar e comezar a saír xente pouco despois de unha hora de transcurso. Non é raro que a xente non vaia, pois aínda que os plenos neste mandato cambiaron abondo, cun desenvolvemento en xeral máis apacible e centrado, as polémicas seguen sendo abundantes, crípticas debido á desinformación ou sinxela falta de información previa en relación ás diferentes comisións nas que os temas foron tratados, e tamén porque as discusións moitas veces se fan como se nun café se tratara: con sobreentendidos entre xente que presuntamente se coñece. Ademáis, o tempo parece estar pensado para dar algunhas voltas innecesarias ós temas, mentras non se cambia de posicións preestablecidas e se fala, pero non se escoita como non sexa para recoller guantes e voltalos a lanzar; poucas veces se consideran datos comúns, centrándose nos favorables ás posturas preestablecidas; úsase dos plenos para facer preguntas que deberan estar xa resoltas cando se accede a eles e parecen máis destinadas á galería, etc.
En canto a onte, vaia polo momento só a orde do ía, incluíndo decretos da alcaldía, o regulamento da ORA e a aprobación das taxas correspondentes, o convenio marco con ACISA ata o 2013, a reclamación da urxente reclamación da ponte de Arante, a aprobación da ordeanza reguladora da axuda no fogar, a modificación de taxas de servizos municipais en concesión a empresas privadas, as contas xerais do 2009, a renovación dos representantes en consellos escolares e rogos e preguntas, a parte dun punto relacionado coa web 2.0 do que non sei a formulación exacta, e a contestación das preguntas de O Tesón ó final.
Siguen varias entradas sobre o pleno ata aquí.
En canto a onte, vaia polo momento só a orde do ía, incluíndo decretos da alcaldía, o regulamento da ORA e a aprobación das taxas correspondentes, o convenio marco con ACISA ata o 2013, a reclamación da urxente reclamación da ponte de Arante, a aprobación da ordeanza reguladora da axuda no fogar, a modificación de taxas de servizos municipais en concesión a empresas privadas, as contas xerais do 2009, a renovación dos representantes en consellos escolares e rogos e preguntas, a parte dun punto relacionado coa web 2.0 do que non sei a formulación exacta, e a contestación das preguntas de O Tesón ó final.
Siguen varias entradas sobre o pleno ata aquí.
20101115
Prestige, onde estás? Nunca máis te voltaremos atopar?
A fin de semana foime moi difícil publicar. Iso fixo que pasara o cabodano do Prestige ata o de agora.
Outra razón foi esperar a ver o impacto na prensa. Ata o de agora, moi pequeno, aínda que supoño que cando chegue o equivalente ó momento do afundimento, a cousa irá a máis.
Outra aínda, o ver o pouco que se fixo ata o momento sobre o tema. Refírome a termos legais e a termos técnicos. Mesmo adiantándose a un reverdecemento do tema, anunciaron esta semana pasada un cambio legal para o futuro que permitirá obrigar a meter o barco en porto... anunciaron.
Mentras, só cabe perseverar na idea: Nunca máis.
Algunha ligazón relacionada no blog.
Outra razón foi esperar a ver o impacto na prensa. Ata o de agora, moi pequeno, aínda que supoño que cando chegue o equivalente ó momento do afundimento, a cousa irá a máis.
Outra aínda, o ver o pouco que se fixo ata o momento sobre o tema. Refírome a termos legais e a termos técnicos. Mesmo adiantándose a un reverdecemento do tema, anunciaron esta semana pasada un cambio legal para o futuro que permitirá obrigar a meter o barco en porto... anunciaron.
Mentras, só cabe perseverar na idea: Nunca máis.
Algunha ligazón relacionada no blog.
Servizo Galego de Saúde
Co desprazamento do centro de gravedade de atención ós pacientes da costa dende Burela a Lugo, mellor, ó novo macrohospital no extraradio lugués (ver diversos artigos tanto neste blog como no de O Tesón), a falta de información, os diversos intereses, a mistura deste tema coa reforma da actuación xeral do SGS, etc, interrompen a comunicación entre a institución e os pacientes, para a informacińn mutua (máis ben para a información dos pacientes en relación á entidade). A última entrada de im-pulso trata precisamente este tema, se ben a nivel de comunicación entre o servizo de atención a un paciente particular e ese mesmo paciente. Mágoa que a nivel xeral, non haxa un teléfono para chamar equivalente ó que aparece no artigo "En ocasiones, el paciente y el médico se comunican mejor por teléfono".
20101112
José Vicente Pérez Martínez
Resulta que o luns, en pleno municipal, tratarase dos aparcamentos ribadenses. Preténdese que pasen de ser gratuítos a ser unha zona ORA controlada por parquímetros, incluíndo a r/José Vicente Pérez Martínez. Comprobo que a rúa corresponde ó cacho de antiga estrada que pasa polo mercado (ocupando así a ORA todo o cuadrilátero da praza) e asáltame unha dúbida, quen foi José Vicente Pérez Martínez? Atopo 'La aportación musicológica del ribadense José Vicente Pérez Martínez' , que fai unha biografía de varias páxinas nun artigo que ocupa 27 e que é, con moita diferencia, o que maior cantidade de información aporta dos que rastrexei na rede. O autor, Juan Bautista Varela de Vega (1933-), pode consultarse como autor de 7 libros co seu ISBN (ver abaixo), e na bibliografía do artigo citado, aparecen, ademáis, dúas obras de José Vicente Pérez. Quizáis sería cousa de lembrar a Don José Vicente un ano destes, agora que se achega Santa Cilla e os concertos correspondentes...
Por certo, que parece que dos aparcamentos, co que comezou o artigo, o que se discute non é a súa bondade, conveniencia ou abundancia, senón máis ben o prezo...
Bilbiografía de JV Pérez Martínez:
Pérdida de la provincia de la Isabela de Luzón (Filipinas)
Anales del teatro y de la música (...) 1883-1884
Bibliografía de JB Varela:
Juan Montes, un músico gallego
Músicos de Valladolid : antología biográfica
El músico Juan Montes y los poetas gallegos
Cinco séculos de múscia na catedral de Lugo
Historia do Orfeón Lucense
Homenaje a Luis de los Cobos Almaraz
Encuentros con la música... desde mi mesa
Por certo, que parece que dos aparcamentos, co que comezou o artigo, o que se discute non é a súa bondade, conveniencia ou abundancia, senón máis ben o prezo...
Bilbiografía de JV Pérez Martínez:
Pérdida de la provincia de la Isabela de Luzón (Filipinas)
Anales del teatro y de la música (...) 1883-1884
Bibliografía de JB Varela:
Juan Montes, un músico gallego
Músicos de Valladolid : antología biográfica
El músico Juan Montes y los poetas gallegos
Cinco séculos de múscia na catedral de Lugo
Historia do Orfeón Lucense
Homenaje a Luis de los Cobos Almaraz
Encuentros con la música... desde mi mesa
20101111
O perímetro de Ribadeo e a súa área
O perímetro, uns 5,3 km. De xeito aproximado, a área, 1,77 km2. Isa é a área 'real' no que se pode ubicar Ribadeo-cidade. Aínda que se pode máis ou menos visualizar en Google (imaxe da dereita), obtense moito mellor no Sigpac, como se ve na imaxe (abaixo), e queda limitada pola vía do ferrocarril, a antiga estrada á Ponte dos Santos, a autovía, o paseo marítimo, o porto e a estrada de circunvalación. Non é que Ribadeo non poda medrar fóra dese perímetro enunciado, é que dito perímetro representa unha barreira física importante en calquera dos tramos, de xeito que establece unha relación dentro-fóra, diga o que diga no seu día o novo PXOM. Evidente que fóra do perímetro xa hai construcción, como as que se estgablecen 'á outra beira da estación de FEVE', pero por eso mesmo non deixan de estar 'á outra beira'.
A condición de 'urbano' queda así establecida dun xeito visual. E a pouco que se mire a foto de satélite, tamén se ven nela as liñas básicas de debuxo do desenvolvemento urbano, con tres liñas que se abren ordeadas a partir do IES Dionisio Gamallo, a auténtica rúa transversal que representa o eixe de Rosalía de Castro e unha zona 'desordeada' na estrada cara ó interior.
20101110
Atravesando a barra da ría de Ribadeo
Onte, co temporal no mar, era difícil de atravesar a barra da ría. Outro día falaremos do que é a barra, pero hoxe, pediría imaxinar o que sería entrar un barco na ría a finais do século XIX, a vela, coa opción de quedarse no mar cun temporal e ondas semellantes a estas, tomadas ó anoitecer na zona das Carrallas, prácticamente fronte ó depósito de butano. Vese a Punta da Cruz ó fondo (é dicir, dende 43º33'8,13"N, 7º2'7,15"O, máis ou menos segundo indicación do Sigpac).
O espectáculo estaba servido, e non lembro ter visto tanta concorrencia de xente nin de coches no camiño do faro.
Temporal forte, ondas de gran tamaño, destrozos e mesmo contribución á perda de vidas humanas ... pero non ciclón tropical explosivo.
20101109
Cicloxénese explosiva
De novo, alerta vermella (aínda que sexa na mar). De novo, susto xeral. De novo, tormenta forte (máis ben por outros lares, que por aquí foi normal). De novo, o emprego dun tándem de palabras que asusta para facer máis mella na nunha nova: cicloxénese explosiva.
Onte un compañeiro preguntoume: oe, Antonio, que é iso da 'cicloxénese explosiva'? a resposta non foi pola meteoroloxía, senón pola psicoloxía: un palabro inventado para dar máis medo.
O que é, o que representa, meteorolóxicamente falando, pódese ver na ligazón, por exemplo. Mais, para o que se emprega por estas latitudes é para dar medo. Segundo se informa na referencia e se deduce de xeito inmediato das verbas, cicloxénese explosiva sería a xénese dun ciclón de xeito explosivo. Coido que en ningún caso dos que se leva empregado por estas terras, en ningún, se debera empregar. Ciclón, si (é un fenómeno natural normal; no sentido de 'ciclón tropical', que é no que se soe empregar como fenómeno non tan usual, abondos menos dos anunciados, pero os picos de vento amosan velocidades ciclónicas), pero ciclón e explosivo, non. Co quencemento da Terra, é posible que o impacto dalgúns fenómenos meteorolóxicos aumente, ó dispor a atmosfera de máis enerxía. Pero ise é o futuro que nos espera. A actualidade, de tormentas, aínda que fortes, non merece o abuso do palabro de susto. Por certo, non sei se sería peor aínda o uso de 'bomba meteorolóxica', que se usa de xeito equivalente ...
Onte un compañeiro preguntoume: oe, Antonio, que é iso da 'cicloxénese explosiva'? a resposta non foi pola meteoroloxía, senón pola psicoloxía: un palabro inventado para dar máis medo.
O que é, o que representa, meteorolóxicamente falando, pódese ver na ligazón, por exemplo. Mais, para o que se emprega por estas latitudes é para dar medo. Segundo se informa na referencia e se deduce de xeito inmediato das verbas, cicloxénese explosiva sería a xénese dun ciclón de xeito explosivo. Coido que en ningún caso dos que se leva empregado por estas terras, en ningún, se debera empregar. Ciclón, si (é un fenómeno natural normal; no sentido de 'ciclón tropical', que é no que se soe empregar como fenómeno non tan usual, abondos menos dos anunciados, pero os picos de vento amosan velocidades ciclónicas), pero ciclón e explosivo, non. Co quencemento da Terra, é posible que o impacto dalgúns fenómenos meteorolóxicos aumente, ó dispor a atmosfera de máis enerxía. Pero ise é o futuro que nos espera. A actualidade, de tormentas, aínda que fortes, non merece o abuso do palabro de susto. Por certo, non sei se sería peor aínda o uso de 'bomba meteorolóxica', que se usa de xeito equivalente ...
20101108
Sons de Ribadeo. Comeza a semana con música.
Ribadeo ten moitos aspectos. Por suposto, visuais de beleza sobre a ría ou en relación cos seus edificios de indianos, pero tamén sonoros. O zoar do vento nalgunhas esquinas, os coches ambulantes con altofalantes, ricos en matices, en zonas recorridas, en temas, en horarios, ... Iso pode servir para outro día. Para un luns, rara vez. Máis extendido no tempo, e moi curioso, por exemplo, escoitar o son das rodas sobre algunhas rúas. Collamos dúas das máis céntricas, Rodríguez Murias e Reinante, ambas saíndo das catro rúas. Son peonís, ou semi peonís, que non é doado distinguir ás veces, e polo tanto pode que non se oia o recorrer un coche ou unha bici por elas nalgún tempo. Pero tarde ou cedo, caerá, e xa teremos o son correspondente á rúa. E verse que, como nalgunhas películas, só polo son do empedrado lograremos identificar a rúa. Rodríguez Murias, un son xenérico, pouco matizado, onde case non se distingue que o pavimento non é liso. Reinante, un taca-taca-taca craro, cadencioso, onde se distingue a velocidade do vehículo con facilidade polo ritmo...
Quizáis haxa que atribuír a diferencia de son, a melodía entre unha e outra a un director de orquestra pavimental. Quizáis sexa un ensaio xeral para dotar a cada rúa de Ribadeo dun son particular. Quizáis sexa un caso de estudo para o acabado de rúas. Quizáis...
Quizáis haxa que atribuír a diferencia de son, a melodía entre unha e outra a un director de orquestra pavimental. Quizáis sexa un ensaio xeral para dotar a cada rúa de Ribadeo dun son particular. Quizáis sexa un caso de estudo para o acabado de rúas. Quizáis...
20101106
O show de Truman
O anuncio da TVG para o cubrimento da visita papal de hoxe fíxome pensar no anuncio que aparecía na película 'El show de Truman' sobre a montaxe de seguemento de Truman dentro da esfera-plató. Aquí a cousa é lixeiramente diferetne: santiago non se convirte nunha esfera plató, senón que é o seguemento contínuo de Ratzinger en Santiago o que o envolve a el nunha esfera mediática que, á vez, convirte a Santiago nun esceario, a modo daquel zar ruso que emprendeu unha viaxe polos seus territorios e non pasaba mesmo polas aldeas, pois lle tiñan preparados escearios fachadas para que creera que os servos vivían de marabilla. Aquí tal parece que se conxugan as dúas cousas, a un custe elevado: o custe da súa estancia en Galicia é maior que en Cataluña, e alí durme, e alí non paga todo a Xunta/Generalitat, ...
Por certo, botando contas, Ribadeo sae a uns 12 000 €, isto é, dous millóns das antigas pesetas de cartos públicos que a Xunta destinará ó evento en nome de Ribadeo (parte alícuota, craro).
Outra cousa máis sería a labor policial de amedentamento dos opositores á visita papal na mesma Compostela, os casos que se van coñecendo de intentos de retirada (ás veces conseguidos, outras non) de carteis opositores, revisións (ou intentos algunhas veces) de casas sen mandato xudicial, etc.
Coido que habería que distinguir entre crenzas relixiosas, o que é viaxe, cuestións de custe e rendemento económico, etc, pero a organización e os fastos poñen moi difícil o facelo. Sen ir máis aló, a representación é relixiosa, política ou de mero peregrinaxe? Dicir que 'as tres' coido que sería demasiado...
Por certo, botando contas, Ribadeo sae a uns 12 000 €, isto é, dous millóns das antigas pesetas de cartos públicos que a Xunta destinará ó evento en nome de Ribadeo (parte alícuota, craro).
Outra cousa máis sería a labor policial de amedentamento dos opositores á visita papal na mesma Compostela, os casos que se van coñecendo de intentos de retirada (ás veces conseguidos, outras non) de carteis opositores, revisións (ou intentos algunhas veces) de casas sen mandato xudicial, etc.
Coido que habería que distinguir entre crenzas relixiosas, o que é viaxe, cuestións de custe e rendemento económico, etc, pero a organización e os fastos poñen moi difícil o facelo. Sen ir máis aló, a representación é relixiosa, política ou de mero peregrinaxe? Dicir que 'as tres' coido que sería demasiado...
20101105
Hoxe, día diferente: Video educativo
Collo un video que remato de ver á miña vez, en 'Lonxe do Mar', cambiando paradigmas en la educación:
20101104
Sobre poboación: o xarrón poboacional (II)
Un pequeno detalle sobre a pirámide poboacional de Ribadeo: Se collemos a poboación menor que 5 anos e supoñemos a mesma poboación en cada grupo ata os 80 anos (en números redondos, a vida media), danos unha poboación estimada para o futuro de Ribadeo nese caso favorable de ... aproximadamente a metade da que ten hoxe!
Sobre poboación: o xarrón poboacional
Con datos do último censo publicado, 2009, a chamada 'pirámide poboacional' de Ribadeo debera chamarse mías ben 'xarrón poboacional', pois máis que dunha pirámide a súa forma é a dun xarrón, coas beiras ben amplas e saíntes.Destacaba onte La Voz de Galicia que en Lugo provincia hai máis xente entre 85 e 89 anos que entre 0 e 4 anos. Se miramos o gráfico correspondente a Ribadeo (que se pode ampliar premendo co rato sobre el), atopamos que hai máis mulleres maiores de 75 anos que menores de 15 (nos homes non ocorre o mesmo, pois a esperanza de vida é menor).
A pirámide poboacional de Ribadeo non debe tomarse separada da do resto de Galicia e España, pero, baixo os criterios 'normais' ata hai pouco, presenta un perfil desastroso. Desastroso porque non asegura nin moito menos a poboación (o mesmo que toda Galicia, o número de habitantes, de non mediar emigración, caerá en caída libre), o chamado 'relevo xeracional', que fará que a poboación siga a envellecer e cree problema como o de o coidado de persoas maiores e os recursos para facelo, a competitividade produtiva, etc.
Voltando á pirámide poboacional de Ribadeo, parece abondo lóxica a decisión tomada de reconverter os dous IES nun só, aínda que dita decisión se inscriba noutros parámetros. Tamén parecería lóxico que os próximos 20-30 anos deran lugar a unha certa tregua ós servizos de atención a maiores de Ribadeo, antes dun incremento relativo explosivo ó chegar os seguintes segmentos poboacionais á vellez.
Como unha curiosidade, a porcentaxe de homes por tramo de idade deixa clara a pervivencia das mulleres, tamén en Ribadeo.Con outro conxunto de variables, temos para a poboación de orixe extranxeira por homes e mulleres:
-------Homes------------------------- Mulleres
Total Española Estranxeira Total Española Estranxeira
4.745 __4.541__ 204____ 5.238__ 5.002 __236
Iso significa que a poboación de orixe extranxeira está en menos do 4% en homes e no 4,5% en mulleres, abondo lonxe do 10% de media hispana.
Respecto a estes datos, non tiro conclusións, pero apunto que a práctica 100% está en idades comprendidas entre 15 e 60 anos, isto é, con pouca carga para os servizos sociais de atención á idade (por certo, na prensa de hoxe trae os adxudicatarios do sorteo de 30 vivendas sociais, entre os que se atopan dous -2- nomes que soan a orixe extranxeiro, isto é, 6,7%, e polo tanto, unha porcentaxe inferior que a que teñen os 'extranxeiros' no grupo de idade en disposición de pedir unha praza no sorteo).
Máis cousas e con máis porfundidade se poden sacar da estatística, pero por agora, aquí queda.
20101103
Xulgado, mellor hoxe que mañá
... e non me estou a referir á velocidade de aplicación de xustiza (que é xa sabido pola pedagoxía que mellora en calidade de resultados coa rapidez sempre que non se perda polo camiño a propia xustiza), senón á (re)petición/reposición dun xulgado para Ribadeo. Estánse a deixar xa en diferentes lugares follas para asinar co seguinte escrito:
"
Á atención do Sr. Ministro de Xustiza, D. Francisco Caamaño
Non dispoñendo Ribadeo de Xulgado de 1ª Instancia e Instrución dende 1965, e téndose incrementado relativa e absolutamente a importancia da vila ribadense neste período, estimando ademais que concorren as circunstancias características que se avalían para atribuír un xulgado deste tipo, e mesmo en mellor posición que outros xulgados concedidos recentemente, as persoas abaixo asinantes esixen a apertura da tramitación correspondente para que se recobre en Ribadeo o Xulgado de 1ª Instancia e Instrución.
"
O certo é que despois duns 45 anos, o xulgado non se ve máis cerca. A iniciativa tenta cortar desavenencias cara ás eleccións, para que non se use o xulgado como arma arroxadiza contra os demáis, perxudicando todos a causa.
"
Á atención do Sr. Ministro de Xustiza, D. Francisco Caamaño
Non dispoñendo Ribadeo de Xulgado de 1ª Instancia e Instrución dende 1965, e téndose incrementado relativa e absolutamente a importancia da vila ribadense neste período, estimando ademais que concorren as circunstancias características que se avalían para atribuír un xulgado deste tipo, e mesmo en mellor posición que outros xulgados concedidos recentemente, as persoas abaixo asinantes esixen a apertura da tramitación correspondente para que se recobre en Ribadeo o Xulgado de 1ª Instancia e Instrución.
"
O certo é que despois duns 45 anos, o xulgado non se ve máis cerca. A iniciativa tenta cortar desavenencias cara ás eleccións, para que non se use o xulgado como arma arroxadiza contra os demáis, perxudicando todos a causa.
20101102
De realidade e ENCE
É nova hoxe que a fábrica de ENCE en navia anunciou que traballa a pleno rendemento despois da ampliación, isto é, cunha producción de 500 000 tn/ano, unhas 1 500 tn/día.
Non é nova en cambio, pero non deixa de causar sorpresa, que a pasta sexa cargada na súa totalidade en Ribadeo. Non é nova porque leva moitos anos sendo así. Pero non deixa de causar sorpresa porque diciase que o peirao ribadense non podía atender todo o volume de traballo que se lle viña enrriba. Así, por exemplo, na Voz de Galicia pregúntase o articulista o mesmo que nos vimos preguntando moitos cidadáns: Para que era necesaria a ampliación, a nave 'macro' e demáis? As respostas van dende a chocarreira 'para a futura nova ampliación de ENCE' ata a non desexada 'para poder pagar e recibir comisións', pasando por unha á que me apunto: para forzar a negociación e rebaixar tarifas. Ó fin, a tarifa actual que paga ENCE é moito máis baixa que a que viña aboando, co que se ben o peirao segue atendendo toda a saída, agora a marxe comercial de ENCE pode ser maior (e o rendemento de Portos de Galicia, unha entidade pública, ó fin, de todos, menor)
Mentras, plantéxanse outras cousas, como, que pasa co ramal de FEVE á fábrica naviega? O resultado é que están licitados, pero sen comenzar e sen data para facelo, cous dos tres tramos (pensar que se dividiu en tres tramos unha lonxitude de vía de cousa de 1,5 km ...), co que o atraso na posta en servizo sobre o previsto está asegurado. Mentras, a polémica parece que xa pasou, unha volta conseguidos 'algúns' obxectivos por parte da fábrica.
E, mentras, fóise afincando en máis ribadenses a idea de que o non meter un mamotreto máis na ría ten perxudicado a Ribadeo: Está comprobado que non é así, pero tamén está comprobada esa percepción popular ...
Un par de ligazóns sobre o tema: carta al alcalde de Navia. Datos (e comentarios dos mesmos).
Non é nova en cambio, pero non deixa de causar sorpresa, que a pasta sexa cargada na súa totalidade en Ribadeo. Non é nova porque leva moitos anos sendo así. Pero non deixa de causar sorpresa porque diciase que o peirao ribadense non podía atender todo o volume de traballo que se lle viña enrriba. Así, por exemplo, na Voz de Galicia pregúntase o articulista o mesmo que nos vimos preguntando moitos cidadáns: Para que era necesaria a ampliación, a nave 'macro' e demáis? As respostas van dende a chocarreira 'para a futura nova ampliación de ENCE' ata a non desexada 'para poder pagar e recibir comisións', pasando por unha á que me apunto: para forzar a negociación e rebaixar tarifas. Ó fin, a tarifa actual que paga ENCE é moito máis baixa que a que viña aboando, co que se ben o peirao segue atendendo toda a saída, agora a marxe comercial de ENCE pode ser maior (e o rendemento de Portos de Galicia, unha entidade pública, ó fin, de todos, menor)
Mentras, plantéxanse outras cousas, como, que pasa co ramal de FEVE á fábrica naviega? O resultado é que están licitados, pero sen comenzar e sen data para facelo, cous dos tres tramos (pensar que se dividiu en tres tramos unha lonxitude de vía de cousa de 1,5 km ...), co que o atraso na posta en servizo sobre o previsto está asegurado. Mentras, a polémica parece que xa pasou, unha volta conseguidos 'algúns' obxectivos por parte da fábrica.
E, mentras, fóise afincando en máis ribadenses a idea de que o non meter un mamotreto máis na ría ten perxudicado a Ribadeo: Está comprobado que non é así, pero tamén está comprobada esa percepción popular ...
Un par de ligazóns sobre o tema: carta al alcalde de Navia. Datos (e comentarios dos mesmos).
20101101
Facendo historia: sobre' Vilaselán, aproximación histórica'
A semana pasada, falando cunha persoa allea en principio a Ribadeo pero que xa vai coñecendo moitas cousas da nosa vila, dicíame que a historia de Ribadeo está por contar. Era un parecer, visto a partir dunha perspectiva foránea, pero compartido por moita xente e contrastable coa realidade ribadense.
Unha parte de ese Ribadeo que está por lembrar é Vilaselán, en contraste e ó mesmo tempo acordo con que en parte o pobo de Ribadeo sexa tamén pertencente á parroquia de Vilaselán. Para cubrir a base da historia desa parroquia remata de saír do prelo o último (polo momento) libro de José María Rodríguez.
José Mª xa nos ten aberto varios campos, relacionados coa historia das persoas e lugares ou coa das palabras, con varios libros a parte das súas colaboracións en revistas especializadas e os seus puntuais artigos na Comarca del Eo. Como mostra, aí están “Estudio sobre toponimia de Ribadeo”, do 2007, no que relaciona historia e actualidade a traverso dos nomes, ''Sobre os castros de Ribadeo", obra editada no 2008, identificando as raíces lonxanas dos poboamentos da bisbarra e dirixida a un pasado que aínda pode ser fecundo para o noso pobo, ou a súa participación en 'Ribadeo no tempo, a través das imaxes: outro Ribadeo foi posible', no que colaboramos ambos con Gilberto Suárez, aproveitando as fotos de que nos conseguiu Pepe, no 2006. Para artigos especializados, valla de exemplo o seu recente 'El monasterio de Esperautano, un problema resuelto' publicado en Estudios Mindonienses no ano 2008.
Coido que non é necesario, por coñecido, deixar un esbozo biográfico dunha persoa que leva participado en postos directivos en varias asociacións veciñais e ten amosado de diversos xeitos o seu interese polo pobo, mesmo unha e outra vez nos seus escritos, que non todos son de tema histórico, senón máis ben preferentemente de interese social.
Así, centrándonos no libro, chama primeiramente a atención a portada e a contraportada. A primeira, un documento antigo (escrito correspondente á 'Fundación de la cofradía de Nuestra señora del Rosario', de 1607), feito polo tanto non só cun tipo de letra que hoxe costa traballo recoñecer, senón cun estilo de expresión ó que lle ocorre o mesmo, e aínda máis, que se pode facer difícil de interpretar pola mentalidade que daquela se tiña. Un documento típico para o traballo sobre o tema do libro, que simboliza a porta á información que hai detrás dos meros datos e que hai que recopilar para escribir un libro como este. Na contraportada, un plano da parroquia para o catastro do Marqués de la Ensenada (1752), que, doutro xeito, ven representar algo parello á portada, e, ó mesmo tempo, ofrece unha saída do libro, delimitante, que contrasta coa introducción daquela, un dos moitos documentos contrastados que se podería atopar ó chou de dispoñelos todos en conxunto. Así, obsérvase neste documento que o termo parroquial de Vilaselán vese limitado en parte con 'La Villa', 'Sra. De Obe' e na meirande parte terrestre, con 'Fra de San Juan de Piñeyra' (feligresía de ...), seguindo liñas rectas. E cunha costa na que non se fai distingos entre mar e ría, ou á inexistencia da Illa Pancha no descrito (neste caso, queda a dúbida de que sexa por corte dos límites no pliego), ou ós meandros que forma o río de Vilaselán, que polo contrario, si aparece, sen ser nomeado.
E, no medio, o libro. Son os detalles de documentos como os anteriores os que dan as claves para estruturar a historia de xeito unívoco, minimizando as dúbidas. Supón así unha interpretación de documentos para convertilos en información, procura de datos, análise do territorio, ... algo que é exposto en dúas partes ben diferenciadas. A primeira, o que ten representado a agrupación territorial e os seus avatares. A segunda, a estrutura orgánica propia, diríamos intemporal, que subministra o fondo a esa agrupación, a súa relación coa igrexa. Ambas partes, sinaladas cunha mirada actual e ilustradas non só coas fotos que fan de encadre a aspectos da obra, senón tamén coa transcrición de moitos documentos, partes deles ou sinxelas citas, que nos permiten, ó tempo que vemos a interpretación de José Mª, introducirnos na nosa propia interpretación e representación, e, con elas, na historia que nos ven dada e á que pertencemos.
Tódolos Santos non é Defuntos ...
Se nos cinguimos á tradición católica do día de tódolos santos, ou polo contario, se nos quedamos co Samaín / Halloween, teremos una concepción da celebración de hoxe ben diferente, aínda que emparentada en ambos casos. De calquera xeito, diferente da celebración de mañá, Defuntos.
Non creo que Zapataero estivera pensando nestas cousas cando nomeou novo goberno hai uns días, nin que a caída dun goberno lle dera a oposición un pesnamento semellante, a partires do 'goberno morto'. Pero ocórreseme que a reestruturación gubernamental pode mirarse tamén dende diversos puntos de vista, como cando tomamos como referencia para interpretar este día unha ou outra tradición, que por certo, conviven con maior ou menor ímpetu a traverso da historia.
Aínda así, quedaríame en relación ó cambio de goberno non tanto cos pensamentos direitos ou aqueles que deberan ser primarios, como con aqueles outros que subxacen ás expresións que se coñecen en relación ó cambio. Pode que non teñan tanta relación coas liñas doctrinais ou metodolóxicas que adoitará os próximos meses o órgano rector do estado español, pero quizáis indiquen algo a máis longo prazo, máis difícil de cambiar que unha sinxela lei. Trátase, por exemplo, da expresión que se atribuía a Zapatero por un diario hai uns cantos días (por poñer un exemplo, podería servir o que puxeron outros diarios sobre a 'cachada' dos populares opinando en petit comité sobre o novo goberno): "Viendo las caras del PP, acertamos con el Gobierno"
Por que me quedaría con expresións deste cariz e non con outras máis ó xeito do que representaría un goberno? Porque manifestan algo que é difícil de variar no actual estado de cousas chamado democrático, que a política nestes tempos non se fai para a gobernanza da polis, do estado, dos cidadáns, senón seguindo segundas ou terceiras impresións ou influenzas, para o mantemento do grupo e non do conxunto, para manexar as impresións dos demáis máis que para administrar, etc. Mentras Zapatero ve 'as caras do PP', os cidadáns quedamos á marxe, porque se trataría dunha loita entre dous partidos (o resto só contarían de comparsa, como apoio a un ou a outro) na que os cidadáns só serían as tropas máis ou menos forzadas ou convencidas dun ou outro, sen moita posibilidade de actuar de xeito independente, defendendo os propios intereses de todos: ó fin, está demostrado nas eleccións que un 'soldado' destes partidos vale por sete de IU, por exemplo. Ou que os partidos localistas só se teñen en conta se poden servir de bisagra, se se quere un exemplo a outro nivel. E poderiamos seguir.
Mentras, a política segue significando que nos están gobernando, téñannos ou non en conta.
Menos mal que Tódolos Santos non é aínda defuntos. Temos, como indica o calendario, un día de gracia para reflexionar como cidadáns antes de caer na irrelevancia. Na realidade, sempre teremos algo semellante, pero con tendencia a que sexa cada vez máis difícil de aproveitar esa reflexión.
Non creo que Zapataero estivera pensando nestas cousas cando nomeou novo goberno hai uns días, nin que a caída dun goberno lle dera a oposición un pesnamento semellante, a partires do 'goberno morto'. Pero ocórreseme que a reestruturación gubernamental pode mirarse tamén dende diversos puntos de vista, como cando tomamos como referencia para interpretar este día unha ou outra tradición, que por certo, conviven con maior ou menor ímpetu a traverso da historia.
Aínda así, quedaríame en relación ó cambio de goberno non tanto cos pensamentos direitos ou aqueles que deberan ser primarios, como con aqueles outros que subxacen ás expresións que se coñecen en relación ó cambio. Pode que non teñan tanta relación coas liñas doctrinais ou metodolóxicas que adoitará os próximos meses o órgano rector do estado español, pero quizáis indiquen algo a máis longo prazo, máis difícil de cambiar que unha sinxela lei. Trátase, por exemplo, da expresión que se atribuía a Zapatero por un diario hai uns cantos días (por poñer un exemplo, podería servir o que puxeron outros diarios sobre a 'cachada' dos populares opinando en petit comité sobre o novo goberno): "Viendo las caras del PP, acertamos con el Gobierno"
Por que me quedaría con expresións deste cariz e non con outras máis ó xeito do que representaría un goberno? Porque manifestan algo que é difícil de variar no actual estado de cousas chamado democrático, que a política nestes tempos non se fai para a gobernanza da polis, do estado, dos cidadáns, senón seguindo segundas ou terceiras impresións ou influenzas, para o mantemento do grupo e non do conxunto, para manexar as impresións dos demáis máis que para administrar, etc. Mentras Zapatero ve 'as caras do PP', os cidadáns quedamos á marxe, porque se trataría dunha loita entre dous partidos (o resto só contarían de comparsa, como apoio a un ou a outro) na que os cidadáns só serían as tropas máis ou menos forzadas ou convencidas dun ou outro, sen moita posibilidade de actuar de xeito independente, defendendo os propios intereses de todos: ó fin, está demostrado nas eleccións que un 'soldado' destes partidos vale por sete de IU, por exemplo. Ou que os partidos localistas só se teñen en conta se poden servir de bisagra, se se quere un exemplo a outro nivel. E poderiamos seguir.
Mentras, a política segue significando que nos están gobernando, téñannos ou non en conta.
Menos mal que Tódolos Santos non é aínda defuntos. Temos, como indica o calendario, un día de gracia para reflexionar como cidadáns antes de caer na irrelevancia. Na realidade, sempre teremos algo semellante, pero con tendencia a que sexa cada vez máis difícil de aproveitar esa reflexión.
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)