Mañá é a xira 2016. Teño referido máis dunha vez como quedou o terreo despois da xira (por exemplo, aquí), mais nunca como estaba antes. Velaeiquí algunha foto para ver como está este ano.
Segado e recortadas as árbores, máis sen recoller. Herba e ramas incluídas.
Terreo acotado (noutros lugares estaban aínda en construción toldos e separadores de plástico).
Letrinas con subministro de auga e saída de merda.
A limpeza case facía a paisaxe como de despois da xira.
As vistas non cambian...
O terreo está maís ou menos preparado. As ganas coido que si o están, sen dúbida.
Para lembrar, un pregón (de hai 10 anos, 5 de xullo de 2006, por José Mª Rodríguez Díaz, no auditorio):
Señoras y caballeros. Con la venia de Vds.
Se me pide que oficie hoy de pregonero para proclamar al pueblo el
comienzo de la Jira de Santa Cruz. Se que, ni la falta de tiempo de que
dispuse para hilvanar estas líneas, ni mi limitada capacidad van a
satisfacer las expectativas de esta ilustrada asamblea. A Vds., pues,
pido paciencia para poder soportarme y disculpas por mi atrevimiento al
aceptar este encargo. Por eso, la brevedad de este pregón no va a ser en
mi una virtud, sino una necesidad. Pensar en mí para este discurso,
después de tan distinguidos pregoneros que por aquí antes pasaron, lo
considero un honor que no merezco. A la Directiva de 'Amigos da Gaita'
agradezco la distinción que me hacen. Sólo el cariño que siento por este
pueblo, del que he estado largos años ausente, me obligó a aceptar este
encargo. Soy consciente de que me encuentro ante un culto y exigente
auditorio. Pero confío en que vuestra benevolencia disculpe mi gran
osadía.
No voy a detenerme ahora en ensalzar las bellezas de Santa Cruz, de
su hermoso paisaje o de la importancia de la gaita gallega, el símbolo
más 'enxebre' de nuestra tierra, porque otros, más preparados que yo, lo
hicieron antes desde esta tribuna. Además, creo que casi todo está
dicho ya sobre la Jira y sus creadores, sobre la capilla y la cruz de
piedra y sobre el gaiteiro. Sobre la gaita, aún suena en nuestros oídos
la brillante y jocosa elegía que, desde esta misma tribuna, le dedicó el
pregonero del año pasado, Julio Carballal.
En el poco tiempo de que dispuse para hilvanar estas breves
palabras, he tratado de acudir a mis personales vivencias de aquellos
tiempos pasados de los años sesenta, en los que, por vez primera, empecé
a incorporarme a esta celebración campestre, invitado por una familia
muy popular de esta villa, a quien desde aquí dedico un grato recuerdo.
Establecer una comparación entre las romerías de aquellos años y
las actuales es una idea muy sugerente para apreciar los cambios
efectuados en el modo de celebrarlas. Y esta es mi intención.
Las vivencias que conservamos de esta romería los que vivimos
aquellas pasadas épocas, son experiencias que recordamos con verdadera
nostalgia. El recuerdo de aquella juventud ya pasada las hace aún más
atrayentes y sugestivas. Es natural.
Pero, no cabe duda de que se está produciendo un gran cambio, desde
entonces, en la forma de vivir y celebrar esta fiesta. Y esto es lo que
hoy quiero aquí resaltar.
El marco social que entonces nos tocó a todos vivir era muy
distinto del actual. Las pocas ocasiones que teníamos de divertirnos se
vivían con mayor entusiasmo y entrega. La vida de aquellos años era má
propicia para celebrar la romería con mayor intensidad que, quizás, lo
puede ser en estos tiempos de hoy, en los que la sociedad actual goza de
otros muchos y variados atractivos de que antes no disfrutaba.
Las relaciones vecinales, mas intensas e intimas entonces que hoy
en nuestra villa, marcaban profundamente la vida de nuestras gentes, que
vivían la vida con un sentido de vecindad más profundo. Unas relaciones
que ese día se veían trasladadas al campo de Santa Cruz, dotado de la
vista más hermosa que se puede imaginar, y se traducían en una explosión
de alegría entorno a aquellas meriendas que durante horas alegraban la
vida de las familias, que allí acudían, con sus invitados. El poder de
convocatoria de esta fiesta reunía a mucha gente del mundo rural que,
atraídos por la gaita gallega, también venían allí a disfrutar de la
alegría común con sus suculentas viandas. Allí los romeros, no sólo se
agrupaban por pandillas de familias y amigos, sino que convivían y
celebraban sus alegrías unidos, sentados en torno a una mesa o en el
suelo. Era como un aula gigante, al aire libre, en donde se aprendía a
convivir y disfrutar todos juntos.
Pero la celebración de la Jira empezaba ya en la villa, durante las
primeras horas de la mañana, con las alegres alboradas de las gaitas,
creadas por el Gaiteiro Mayor, Primitivo, amenizando las Cuatro Calles y
el Cantón, pregonando, con sus sones alegres y agudos, el comienzo de
la romería. El ambiente de fiesta era ya desbordante en esas tempranas
horas de la mañana. Y este ambiente festivo empezaba a llenar toda la
villa de vida, con la presencia de pandillas de mozos, venidos de otros
pueblos vecinos para participar en la romería. Recorrían las calles y
los bares entonando canciones e impregnando el ambiente de bullicio y
aires de fiesta.
A medio día, después de tomar el acostumbrado aperitivo en los
bares con los amigos, la gente empezaba a desfilar hacia el monte. Los
coches eran escasos y mucha gente subía a pie la empinada cuesta de
Santa Cruz, formando como una gran procesión, portando, en sus cabezas,
las cestas con las viandas, cubiertas con blancos manteles.
Ya en el monte, elegido el sitio para acomodarse, sentados sobre la
alfombra verde y mullida, que formaba la hierba, o en una mesa,
preparada el día anterior, bajo la sombra de los pinos, buscando siempre
la proximidad de los amigos más íntimos, daba comienzo el ritual de la
comida. Se abrían las cestas y sobre los manteles blancos se iban
colocando los suculentos manjares. Y empezaban los intercambios de
viandas entre familiares y amigos para compartir la exquisita empanada
de raxo, las carnes asadas o la deliciosa tortilla, junto al abundante
tintorro para regarla. Luego venía el recorrido de las gaiteiras para
alegrar las meriendas con el cantar de sus gaitas. Ellas eran las
protagonistas de la jornada y a las que muchos romeros acompañaban en
sus recorridos, cantando y bailando la muiñeira.
Mozas, vestidas con lujosos trajes gallegos, con sus faldas rojas y
negras, ribeteadas con abalorios de azabache y sus inmaculadas camisas
blancas, lucían sus galas y encantos mientras, contorneándose
seductoramente, recorrían las meriendas cantando y tocando las
panderetas.
Y de cada merienda, recuperadas las fuerzas con el tintorro y la
empanada, surgían alegres las habaneras y las muiñeiras con las que
muchos, como Antón, Cociña, Mingos y otros que se unían al coro,
alegraban la fiesta con sus canciones, recorriendo las mesas de los
amigos. El ambiente de alegría, que nace del estómago lleno, del ribeiro
y del cantar de las gaitas, impregnaba todo el entorno del campo. Y en
ese ambiente de alegría y de fiesta, transcurrían las horas entre las
gratas conversaciones de los amigos y el danzar espontáneo de los grupos
de bailarinas que, al son de las gaitas y rodeadas por grupos de gente,
formando corros, bailaban las muiñeiras hasta el caer de la tarde, ya
casi de noche, cuando los últimos rayos del sol poniente resaltaban con
su luz las blancas siluetas de Figueiras y Castropol, antes de
desvanecerse en la oscuridad de la noche. Hoy nos queda, como recuerdo y
testimonio de aquella época, el monumento al gaiteiro, que proclama los
orígenes de esta fiesta y el protagonismo que en ella tuvo la gaita.
Esa gaita que, como dijo Daniel Cortezón, en su precioso pregón de hace
años, no solamente canta y llora, sino que habla, también.
Para muchos, como era el caso de la familia que a mi me acogía, la
fiesta no acababa en Santa Cruz. Ya de nuevo en la villa, los amigos se
juntaban otra vez para continuar consumiendo los restos de las viandas
durante las horas nocturnas, y acabar, luego, disfrutando de la orquesta
que tocaba en el Cantón.
Y esa era la romería que aún permanece viva en mis recuerdos. Muy
distinta de la de hoy, en la que se imponen otras vivencias y otras
formas de celebrarla. Esta es la nueva época de la litrona y del
calimocho, que domina en los ambientes juveniles de hoy. La sociedad no
es estatica. Los nuevos ritmos vitales, que marcan la vida de nuestros
jóvenes, son diferentes. 'Mejores o peores' Simplemente distintos. Pero
es lo cierto, y lo vemos con pena, que en ellos priva más la diversión
que las relaciones humanas. Y el ambiente que hoy se vive en Santa Cruz
es distinto del que nosotros vivimos ayer. ¿Qué ha pasado para que estas
vivencias estén tan lejos de lo que fueron las nuestras?
Pero a uno le gustaría que aquel espíritu que impregnaba la fiesta
no se perdiera. Celebrar en común es sentir y vivir en común. Y los
pueblos, hoy más que nunca, necesitan descubrir y conservar sus raíces
para vencer lo negativo que nos imponen otras culturas extrañas,
procedentes de un mundo globalizado. Para vivir unidos y mantener unida
nuestra comunidad necesitamos seguir celebrando nuestras fiestas,
unidos. Añoramos aquellos viejos tiempos, de escaso valor mercantilista,
pero muy importantes en valores de convivencia. La invitación que hago
yo hoy, en este pregón, es la de intentar recuperar las raíces de aquel
espíritu con que esta fiesta nació. Un pueblo gallego sin gaita es un
pueblo sin alegría. Y un pueblo gallego sin romerías es un pueblo en el
que la gente convive sin conocerse.
No puedo dar fin a este pregón, porque es obligado hacerlo, sin
recordar aquí a quienes fueron los fundadores de la Jira de Santa Cruz,
que tuvo como principales inspiradores a los hermanos Suárez Couto y a
Francisco Maseda, entre otros. Como muestra de agradecimiento y en su
recuerdo alzaremos mañana una copa brindando para que nunca falte la
gaita en esta fiesta y por una larga vida para esta Jira que ellos
crearon. Y hago votos para que la prestigiosa sociedad 'Amigos da
Gaita', impulsora y alma de esta fiesta, siga adelante con ilusión en
sus esfuerzos para lograr que la Jira, aun sin cohetes, no pierda sus
verdaderas raíces y dure 'mil primaveiras máis', como decía Cunqueiro.
Ribadenses e forasteiros, amigos da Gaita e da Xira, a prepararse
para facerlle a homenaxe á gaita e ós gaiteiros e tamborileiros, á
empanada e ás sardiñas, ó pan e ó viño e á augardente para facer a
queimada. Proclamamos aberta a festa da gaita. Pregoamos aberta a Xira
de Santa Cruz. E mañán, todos, como unha sola familia!!! Xira de Santa
Cruz, a comer e a bailar a muiñeira, e a presentarlle a ofrenda ó
Gaiteiro!
Sobre a Xira.
Amosando publicacións coa etiqueta Xira b>. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Xira b>. Amosar todas as publicacións
20160806
20130815
Un vídeo sobre a polémica xira 2013
Un vídeo gravado para pulsar opinións da polémica sobre a Xira na Xira. Poderase estar de acordo cuns ou cos outros, pensar que se lle podía adicar máis peso a unhas ou outras opinións, ou facelo doutro xeito e con outra posta en escea, pero coido que a idea de base é boa, e a realización, tamén. E cousas como oír como un madrileño chama paletos a outra xente porque non pensan coma el, unha lembranza de que non todo vale.
Por certo, dicir que cheguei ó vídeo de Fary a traverso de Santi e Mariano en Facebook.
Por certo, dicir que cheguei ó vídeo de Fary a traverso de Santi e Mariano en Facebook.
20130805
Xira alternativa
Onte foi a xira de Santa Cruz 2013. Despois da polémica que a antecedeu, coido que foi abondo normal, dentro do normal que se pode cualificar un día así. A temperie acompañou e Ribadeo estivo petado pola mañá. Como xa é tradicional a xente comezou a desaparecer do pobo cara a mediodía, pero preto da media tarde aínda había algún grupo tentando 'dinamizar' o pobo.
Ó contrario de poucos días antes, Santa Cruz estaba segadiño na zona de recepción, e a vila amosaba atraccións alternativas (a parte das relacionadas coa xira, como os grupos de gaiteiros, e as espontáneas, como a que representaba a morte do gaiteiro tentando reproducir un enterro ou o xa 'típico' bombo tentando atroar acompañado dalgún instrumento máis). Houbo mercado dos domingos na parte surleste da praza do mercado, con abonda atracción, e pola tarde, a comisión de festas patronais aproveitou asemade a parte noroeste da praza para montar unha disco ó aire libre e ir sacando cartos para as festas, tamén cunha asistencia considerable.
De calquera xeito, o tempo propiciou outra alternativa máis común noutros días, a praia. Abaixo deixo como se atopaban os bloques aínda pasadas ás oito da tarde e logo, ben pasadas xa as nove.
O día, digo, propiciou calquera actividade. Como o 'terracing' ... e así, quen se achegara polo Cantón puido observar a nova decoración da valla de protección da Torre dos Moreno, recén estreada esta semana:
O día límpido permitiu mesmo outras vistas curiosas como a seguinte da zona alta da Torre dos Moreno, nuns vidros dun baixo da r/San Miguel
Ó contrario de poucos días antes, Santa Cruz estaba segadiño na zona de recepción, e a vila amosaba atraccións alternativas (a parte das relacionadas coa xira, como os grupos de gaiteiros, e as espontáneas, como a que representaba a morte do gaiteiro tentando reproducir un enterro ou o xa 'típico' bombo tentando atroar acompañado dalgún instrumento máis). Houbo mercado dos domingos na parte surleste da praza do mercado, con abonda atracción, e pola tarde, a comisión de festas patronais aproveitou asemade a parte noroeste da praza para montar unha disco ó aire libre e ir sacando cartos para as festas, tamén cunha asistencia considerable.
De calquera xeito, o tempo propiciou outra alternativa máis común noutros días, a praia. Abaixo deixo como se atopaban os bloques aínda pasadas ás oito da tarde e logo, ben pasadas xa as nove.
O día, digo, propiciou calquera actividade. Como o 'terracing' ... e así, quen se achegara polo Cantón puido observar a nova decoración da valla de protección da Torre dos Moreno, recén estreada esta semana:
O día límpido permitiu mesmo outras vistas curiosas como a seguinte da zona alta da Torre dos Moreno, nuns vidros dun baixo da r/San Miguel
20130801
Programa da Xira 2013
Etiquetas:
Xira
20120801
20110817
Pregón da xira
Unha nota breve para comnicar que o pregón da xira 2011, de Antonio Deaño Gamallo, está xa subido en publicado en Ribadeo.
20110808
É isto xira?
A conta do publicado onte sobre a Xira, recibín un correo electrónico cunha ligazón a un vídeo de Youtube (hai máis) que deixo a continuación embebido (nunca mellor dito):
O comentario primeiro que fai o remitente, 'Estiveron cortando o tráfico unha hora sen que aparecese a policia', e o último, avisando que colgará en Ribadeo mola - youtube vídeos curiosos pode ser unha promesa interesante. A contrastar o vídeo (ou os outros semellantes) coa peza que puxen onte ou as dúas que deixo agora a continuación.
Onte o (mal) tempo de parte da tarde non interfiriu moito na festa, o mesmo que a festa non interferiu moito na praia (a excepción da dos bloques). A diversificación e difusión (de difuso, non de difundir, que tamén) das festas chámame a atención. E non só en Ribadeo.
Hai poucos días traían os xornais a nova de que a metade dos vinteañeiros galegos estivera misturado nalgunha gamberrada ... e as festas populares tamén se poden converter en gamberrada.
O comentario primeiro que fai o remitente, 'Estiveron cortando o tráfico unha hora sen que aparecese a policia', e o último, avisando que colgará en Ribadeo mola - youtube vídeos curiosos pode ser unha promesa interesante. A contrastar o vídeo (ou os outros semellantes) coa peza que puxen onte ou as dúas que deixo agora a continuación.
Onte o (mal) tempo de parte da tarde non interfiriu moito na festa, o mesmo que a festa non interferiu moito na praia (a excepción da dos bloques). A diversificación e difusión (de difuso, non de difundir, que tamén) das festas chámame a atención. E non só en Ribadeo.
Hai poucos días traían os xornais a nova de que a metade dos vinteañeiros galegos estivera misturado nalgunha gamberrada ... e as festas populares tamén se poden converter en gamberrada.
20110807
De xira pola rúas de Ribadeo
A cousa cambio moito duns anos a esta parte. Xa o pasado ano facíao notar en 'ir de Xira'. Hoxe pódese ver ese mesmo cambio de substitución da comida campestre amenizada con música polo tomar viños con música de gira, abaixo, no pobo, antes de subir a Santa Cruz. O divertirse no monte por montar un antroido con disfraces despois de pasar (o mesmo pasando ó tempo) polo uniforme-camiseta, do que hai unha mostra na rúa peonil, frotne ó cine, colgadas as camisetas entre as árbores do paseo.
Unha mostra de música xaleada na rúa, hoxe, a saia da Carolina:
Outras sobre a xira: 2009
2006 + xira e fotos (2006) ...
Pregón do 2006
... e unha lembranza de algo máis aló da diversión.
Unha mostra de música xaleada na rúa, hoxe, a saia da Carolina:
Outras sobre a xira: 2009
2006 + xira e fotos (2006) ...
Pregón do 2006
... e unha lembranza de algo máis aló da diversión.
20110314
Máis pregóns da xira en publicado en Ribadeo
Días pasados rematei de cargas os pregóns da xira en 'publicado en Ribadeo', procurados por Daniel Rodríguez Saavedra . Asemade, últimamente carguei tamén o anaco de pleno no que se da o nome do auditorio a Hernán Naval (2006).
Nota posterior: Por necesidade, estase a cambiar o lugar de 'publicado en Ribadeo'. Irase poñendo nota do material e o novo lugar de publicación en http://ribadeando.blogspot.com.es/search/label/publicado%20en%20Ribadeo
Nota posterior: Por necesidade, estase a cambiar o lugar de 'publicado en Ribadeo'. Irase poñendo nota do material e o novo lugar de publicación en http://ribadeando.blogspot.com.es/search/label/publicado%20en%20Ribadeo
Etiquetas:
cultura,
publicado en Ribadeo,
Xira
20100806
Ir de xira
Pasou a Xira 2010. Xira en portugués aplícaselles ás rapazas bonitas, pero aquí o significado é moi outro: a xira de Santa Cruz ten o seu nacemento nunha romaría ad-hoc, na que a música de gaita galega, impulsada pola sociedade Amigos da Gaita, tiña a súa pedra angular. É dicir, a diferenza doutras romarías, coido que o seu nacemento xa foi festeiro de xeito independente a unha cuestión relixiosa, baseado nun movemento no ano 1955 e fortificado no 62 coa sociedade Amigos da Gaita e a inauguración no 1965 do monumento ó gaiteiro, do escultor Faílde, e dende aquela, na celebración do 'día da gaita'. Nese sentido,foi unha celebración das adiantadas ás festas de novo cruño, independentes de cuestións relixiosas ou históricas, que se foron extentendo por toda Europa ben por motivos económicos últimamente, ben de xeito máis sinxelo, pola eclosión dun espacio máis de diversión, algo antes.
Así, chegamos á tradición ribadense de xa hai medio século de subir de xira a Santa Cruz. E como tal tradición parece inmutable. Pero non.
Para comezar, a xira ... era en Santa Cruz. Nas últimas edicións a cousa fóise desprazando, coa substitución de monte por vila. O aumento de xente e a proximidade entre o espazo tradicional da xira e o centro de Ribadeo fan posible que pouco a pouco o número de xente en celebración festeira na vila aumente e retrase a súa subida. O que se ve aumentado pola afluenza de turistas que, máis alleos á tradición e máis urbanitas que os ribadenses, nunha certa volta a unha orixe romeira diferente, trocan a idea popular en Ribadeo da festa pola súa propia idea festeira, retrasando cada ano máis a subida e convertindo a romaría en festa urbanita. E isto non moitos anos despois de que o trofeo de fútbol 'Enma Cuervo' tivera que cambiar de día, despois da súa coinciendenca por longo tempo co da xira, na procura de algo máis de público que lle permitira unha oportunidade para tentar sobrevivir. A festa cada vez máis, fáise no pobo, de noite e de día, retrasando a subida á Santa Cruz ata horas tardías para comer, e retornando ó pobo en canto a xente se sinte con folgos.
Unha testemuña correspondente a un video feito con motivo da Xira de 2004 e colgado en internet que apoia o comezo do que remato de dicir: "(...) Ahora cada año va a más y los jovenes se emborrachan desde horas muy tempranas o días anteriores, van de vinos y despues suben a santa cruz donde siguen con la fiesta (...)"
Así, o que é 'festa' nun sentido que podemos dicir antigo, e o que é 'diversión' nun sentido 'moderno' tenden a confundirse na organización dos festeiros, e a romaría, a cambiar co mesmo sentido. Este ano fixo furor o barco vikingo, vistoso, que convertiu a xira nun antroido de verán para o grupo de participantes no mesmo. É previsible que dado o éxito, xurdan novas iniciativas de disfraz que rematen por incorporar, en breve, a xira ó antroido, despois de unha primeira intentona de realizar antroidos de verán aló a finais do século pasado como parentes do 'verdadeiro' antroido organizados pola mesma comisión, e como subsidiarios daquel. O precedente na organización de grupos está de xeito craro nas camisetas que comezaron a facerse hai uns anos identificando ás pandillas que subían, e ás que rápidamente se lle foron incorporando diversos aditamentos a gusto da xente, dende un logotipo distintivoós nomes dos participantes, pasando craro está, por lemas alusivos, case indefectiblemente, á animación á bebida.
Un cambio que tamén se deu no que vai de década ou pouco máis foi o identificar gallaroufa e ruido con música e cancións, facendo a substitución entre ambos. Xurdiu así o que se podería chamar tema grupal máis que coral, onde o sentido pérdese en favor do sentemento do momento, que se enfatiza.
Así están as cousas estes anos. En diante, diría que polo momento seguirán a mesma tendencia, e despois Deus (e a xente) dirán.
Así, chegamos á tradición ribadense de xa hai medio século de subir de xira a Santa Cruz. E como tal tradición parece inmutable. Pero non.
Para comezar, a xira ... era en Santa Cruz. Nas últimas edicións a cousa fóise desprazando, coa substitución de monte por vila. O aumento de xente e a proximidade entre o espazo tradicional da xira e o centro de Ribadeo fan posible que pouco a pouco o número de xente en celebración festeira na vila aumente e retrase a súa subida. O que se ve aumentado pola afluenza de turistas que, máis alleos á tradición e máis urbanitas que os ribadenses, nunha certa volta a unha orixe romeira diferente, trocan a idea popular en Ribadeo da festa pola súa propia idea festeira, retrasando cada ano máis a subida e convertindo a romaría en festa urbanita. E isto non moitos anos despois de que o trofeo de fútbol 'Enma Cuervo' tivera que cambiar de día, despois da súa coinciendenca por longo tempo co da xira, na procura de algo máis de público que lle permitira unha oportunidade para tentar sobrevivir. A festa cada vez máis, fáise no pobo, de noite e de día, retrasando a subida á Santa Cruz ata horas tardías para comer, e retornando ó pobo en canto a xente se sinte con folgos.
Unha testemuña correspondente a un video feito con motivo da Xira de 2004 e colgado en internet que apoia o comezo do que remato de dicir: "(...) Ahora cada año va a más y los jovenes se emborrachan desde horas muy tempranas o días anteriores, van de vinos y despues suben a santa cruz donde siguen con la fiesta (...)"
Así, o que é 'festa' nun sentido que podemos dicir antigo, e o que é 'diversión' nun sentido 'moderno' tenden a confundirse na organización dos festeiros, e a romaría, a cambiar co mesmo sentido. Este ano fixo furor o barco vikingo, vistoso, que convertiu a xira nun antroido de verán para o grupo de participantes no mesmo. É previsible que dado o éxito, xurdan novas iniciativas de disfraz que rematen por incorporar, en breve, a xira ó antroido, despois de unha primeira intentona de realizar antroidos de verán aló a finais do século pasado como parentes do 'verdadeiro' antroido organizados pola mesma comisión, e como subsidiarios daquel. O precedente na organización de grupos está de xeito craro nas camisetas que comezaron a facerse hai uns anos identificando ás pandillas que subían, e ás que rápidamente se lle foron incorporando diversos aditamentos a gusto da xente, dende un logotipo distintivoós nomes dos participantes, pasando craro está, por lemas alusivos, case indefectiblemente, á animación á bebida.
Un cambio que tamén se deu no que vai de década ou pouco máis foi o identificar gallaroufa e ruido con música e cancións, facendo a substitución entre ambos. Xurdiu así o que se podería chamar tema grupal máis que coral, onde o sentido pérdese en favor do sentemento do momento, que se enfatiza.
Así están as cousas estes anos. En diante, diría que polo momento seguirán a mesma tendencia, e despois Deus (e a xente) dirán.
20100801
A nova do día, o tempo

Hoxe, 1 de agosto, a nova do día do ía é o tempo. Non porque haxa temporal, que non o hai, senón porque chove a cántaros no día que sería o da Xira de Santa Cruz. Non parece que vaia parar pero aínda que parara, o chan está enchoupado para as merendendas e as actividades en xeral. de pouco serviu que a xente tivera limitado dende xa hai tempo o seu espazo no monte. Algo que non era previsto, pois val como indicación o que hai á beria no blog, ou ista lenda de meteogalicia para hoxe: "Ceos moi anubrados ou cubertos, con algún orballo feble e ocasional, máis probable durante a tarde. Temperaturas sen cambios significativos. Vento frouxo e variable pola mañá e frouxo do norte o resto da xornada." En Aemet tampouco predín choiva.
Quizáis nos enfrontamos de novo ás inxerencias das empresas e os seus intereses nas prediccións meteorolóxcas? É un tema que non é a primeira volta que se trata no blog, e que, vendo que non houbo variacións bruscas dende onte ou antonte, resultaría lóxico pensar. De claquera xeito, o gráfica, obtida dos datos da Granxa escola Pedro Murias mantén alto o barómetro ata onte á noite (23:50, última toma de datos), o que, aíllado, non indicaría mal tempo e choiva para hoxe.
a cousa é que con este tempo, a Xira verase cando menos deslocida.
20090804
Da Xira, o pregón
Á espera de que me pasen a foto, o pregoeiro da xira 2009, Xosé Carlos Rodríguez Rañón, xa puxo a disposición de todos o pregón en 'Publicado en Ribadeo'
20090802
Xira
Escoitando na rúa as gaitas, leo na prensa os premios do festival On/Off, mentras as rúas están repletas e en Santa Cruz acumúlase a xente para a xira presentada onte, nun discurso non ó uso que espero meter en breve no blog.
Entre outras cousas, falou de que xira non viña de xirar (xa se verá cando esteña o discurso de onte no blog), se ben cando me enterei do significado da verba 'xira' (bonita, xeitosa, en linguaxe coloquial da xente nova posterior ó comezo da celebración ribadense) en portugués, a asociei de xeito indeleble á celebración de Santa Cruz.
Entre outras cousas, falou de que xira non viña de xirar (xa se verá cando esteña o discurso de onte no blog), se ben cando me enterei do significado da verba 'xira' (bonita, xeitosa, en linguaxe coloquial da xente nova posterior ó comezo da celebración ribadense) en portugués, a asociei de xeito indeleble á celebración de Santa Cruz.
Etiquetas:
Xira
20070807
Comentarios nos xornais


"Aunque los discursos finales rebosaban optimismo y valoraciones positivas, ahora tienen que ser los ribadenses los que deben juzgar si ha merecido la pena el festival y la inversión que requirió. Dicen que rondó los 40.000 euros." O comentario é feito na Voz de hoxe sobre On&Off. Outros anos xa ten pasado de críticas fortes ante unha inversión dese montante. As inversións en cultura hai tempo que deixaron de ser económicamente rendibles en xeral, pero coido que non son eses os criterios a usar para a análise dunha inversión en cultura participativa. De calquera xeito, a canto saiu cada curta nova? Canta xente participou enredando nelas? canta como espectadora? que outras implicacións de dinamización tivo?
E, mentras a Ponte dos Santos xa ten enfaixada a terceira pilastra (a segunda xa está desenfaixada, algo do que me enterei esta vez polas diapositivas amosadas en On&off sábado), e as obras producen retencións como onte mesmo ocorreu, resulta de que nos enteramos de que foi a Cruz Roja del Eo a que atendeu en Santa Cruz o día da Xira. Si, a das Figueiras. E, ó tempo que damos as grazas, comezamos a pensar que algo falla cando aquí non se pode botar man dun servizo semellante. Un pouco máis aló, e atopamos que a mesma Xira tivo que ser organizada 'in extremis' polo concello (sei dalgún veciño que estaba a piques de afrontar unha comisión, pero ó final foi o concello)... podemos preguntarnos de xeito introspectivo que pasa coa participación cidadá en Ribadeo.
As fotos de hoxe, as dúas últimas que tomei da zona das Figueiras: unha, do mesmo pobo, dende a zona da Ponte, e outra da ensenada de Liñeira, dende o novo parque do mineral, ambas coa ría de Ribadeo en primeiro termo.
Etiquetas:
cultura,
Fotos ría de Ribadeo,
sociedade,
Xira
20060808
Máis xira





A xira de Santa Cruz leva varias entradas adicadas no blog. Esta é outra. Pretendía facer fotos de cómo quedara Santa cruz despois da xira, e leveime unha sorpresa de como estaba quedando: outros anos, tempo despois quedaba lixo por todas as beiras, e este estaba abondo recollido. Din que este ano había menos xente que outros pasados, e esa podería ser unha razón, pero (a falta de comprobación do que digo a continuación) prefiro creer que a xente se está a voltar máis cívica e que a recollida está mellor organizada.
Certo qeu quedaban cousas sen recoller, pero serían as equivalentes a calquera outro día, e un lugar onde vai moita xente, é dficil recollelo ben se está no medio do campo... unha mostra de como quedou é o contedor de lixo, cheo, e detrás del, apilados máis ou menos, bancos e mesas, das que aínda había distribuídas pola zona unhas cantas. Tamén quedaba algunha 'tenda', algún obxecto perdido como a vaquiña que serviría para xogar con ela cos demáis a xente non tan pequena, ... E hai cousas que non cambiaron coa xira: o abandono da fonte ou a cerrazón da casa da ría e o desuso da cúpula da que en 'xerfa' seguimos sen ter chaves apra poder usala co telescopio.
Etiquetas:
astronomía,
Xira
20060807
Ribadeo, un día de xira en Santa Sruz



Coido que tan ben se pode coñecer a xira de Santa Cruz polas fotos dela como, para a xente que xa ten algo de idea de Ribadeo, polas fotos que non son da xira e manifesta o oco que dalgún xeito se produce en Ribadeo por efectos dela. As tres fotos que van hoxe son só aspectos moi parciais, dun camiño proximo a Santa Cruz e calmado a unha horas nos que o monte era un revoltillo. O aparcamento no mesmo monte, baixo un sol que se pode interpretar como de xustiza aínda que non fora tanto. E unha das rúas peonís máis ou menos co paseo habitual para un domingo do verán. Quedan sen publicar outras fotos, como as de xente que logo subiría á xira pero que xa se manifestaba como 'xireiros' pola indumentaria e comportamento, ou a vista da ría de Ribadeo impasible como non debería ser doutro xeito, vista dende a zona na que se celebraba a xira. O oco que representa o monte en festa vése así manifestado por e rodeado de outras vistas máis correntes, máis habituais, pero que destacan nun día como o da xira, aínda que este ano vaia a data abondo separada de outra actividade multitudinaria coa que compartiu dia moitas veces, o trofeo de fútbol de Ribadeo.
Etiquetas:
Xira
20060806
Xira de Santa Cruz Ribadeo 2006
Onte, xa o deixei escrito, foi o pregón da xira de Santa Cruz 2006. E hoxe, a xira é a nova de Ribadeo, cun tempo que algún dos romeiros (tal como están as cousas, mellor chamalos 'xireiros') calificou esta mesma mañá como o mellor do ano. A pesares de que (din, eu non estiven) que a mostra de Beatriz Singh Ibarra, pintora, é un exitazo, hoxe non pode competir coas gaitas que estou a escoitar mentras escribo esto, e menos coa xira que un ano máis levará a Santa Cruz, en vixiancia sobre a ría de Ribadeo, a unha morea de xente en diversión e en convivencia (fai anos a orde sería a inversa, como deixou claro o pregoeiro onte), música e hoxe, sol.
Etiquetas:
Xira
20060805
Xira e fotos




Hoxe asistín ó pregón da xira do pregoeiro José María Rodríguez Díaz. Confeso que non estiven nunca unha xira enteira, e coido que é a primeira volta que vou ó pregón. José Mª desgranou unha lembranza de vivencias doutros tempos para facer unha contraposición ás actuais. O pouco tempo de que dispuxo para a súa redacción fai pensar nunha improvisación que non se deu se consideramos algo máis que o tempo a disposición. Espero que o pregón esté pronto, dun ou outro xeito, na rede. - corrección: xa o está, na ligazón que puxen arriba.
Mentres, un par de fotos (malas...) co pregoeiro en función e a actuación posterior. Como complemento, unha vista nova do auditorio Hernán Naval (para o que teño dificultade para collelo en foto e qe sallan as letras que lel puxeron como 'Deus manda') e outra de Castropol, sacadas ambas no entorno do acto do pregón.
Etiquetas:
Xira
20060801
Un pouco movida

Mentres, comeza a procura de información sobre a nova piscifactoría que pretende Pescanova / Insuiña S L. Tentarei ir sacando algunha información.
Como comentario a parte, vendo as estatísticas por fin de mes, decateime que a semana pasada fora a de maior número de visitas ata o momento, 448, aínda que no verán xa se sabe que baixa en xeral o uso e xuño e xullo non foron unha excepción no blog.

Etiquetas:
cultura,
piscifactoría,
Xira
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)