Amosando publicacións coa etiqueta Xira. Amosar todas as publicacións
Amosando publicacións coa etiqueta Xira. Amosar todas as publicacións

20160806

Santa Cruz Pre Xira

Mañá é a xira 2016. Teño referido máis dunha vez como quedou o terreo despois da xira (por exemplo, aquí), mais nunca como estaba antes. Velaeiquí algunha foto para ver como está este ano.
 Segado e recortadas as árbores, máis sen recoller. Herba e ramas incluídas.
 Terreo acotado (noutros lugares estaban aínda en construción toldos e separadores de plástico).
 Letrinas con subministro de auga e saída de merda.
 A limpeza case facía a paisaxe como de despois da xira.
 As vistas non cambian...
O terreo está maís ou menos preparado. As ganas coido que si o están, sen dúbida.

Para lembrar, un pregón (de hai 10 anos, 5 de xullo de 2006, por José Mª Rodríguez Díaz, no auditorio):
Señoras y caballeros. Con la venia de Vds.
Se me pide que oficie hoy de pregonero para proclamar al pueblo el comienzo de la Jira de Santa Cruz. Se que, ni la falta de tiempo de que dispuse para hilvanar estas líneas, ni mi limitada capacidad van a satisfacer las expectativas de esta ilustrada asamblea. A Vds., pues, pido paciencia para poder soportarme y disculpas por mi atrevimiento al aceptar este encargo. Por eso, la brevedad de este pregón no va a ser en mi una virtud, sino una necesidad. Pensar en mí para este discurso, después de tan distinguidos pregoneros que por aquí antes pasaron, lo considero un honor que no merezco. A la Directiva de 'Amigos da Gaita' agradezco la distinción que me hacen. Sólo el cariño que siento por este pueblo, del que he estado largos años ausente, me obligó a aceptar este encargo. Soy consciente de que me encuentro ante un culto y exigente auditorio. Pero confío en que vuestra benevolencia disculpe mi gran osadía.
No voy a detenerme ahora en ensalzar las bellezas de Santa Cruz, de su hermoso paisaje o de la importancia de la gaita gallega, el símbolo más 'enxebre' de nuestra tierra, porque otros, más preparados que yo, lo hicieron antes desde esta tribuna. Además, creo que casi todo está dicho ya sobre la Jira y sus creadores, sobre la capilla y la cruz de piedra y sobre el gaiteiro. Sobre la gaita, aún suena en nuestros oídos la brillante y jocosa elegía que, desde esta misma tribuna, le dedicó el pregonero del año pasado, Julio Carballal.
En el poco tiempo de que dispuse para hilvanar estas breves palabras, he tratado de acudir a mis personales vivencias de aquellos tiempos pasados de los años sesenta, en los que, por vez primera, empecé a incorporarme a esta celebración campestre, invitado por una familia muy popular de esta villa, a quien desde aquí dedico un grato recuerdo.
Establecer una comparación entre las romerías de aquellos años y las actuales es una idea muy sugerente para apreciar los cambios efectuados en el modo de celebrarlas. Y esta es mi intención.
Las vivencias que conservamos de esta romería los que vivimos aquellas pasadas épocas, son experiencias que recordamos con verdadera nostalgia. El recuerdo de aquella juventud ya pasada las hace aún más atrayentes y sugestivas. Es natural.
Pero, no cabe duda de que se está produciendo un gran cambio, desde entonces, en la forma de vivir y celebrar esta fiesta. Y esto es lo que hoy quiero aquí resaltar.
El marco social que entonces nos tocó a todos vivir era muy distinto del actual. Las pocas ocasiones que teníamos de divertirnos se vivían con mayor entusiasmo y entrega. La vida de aquellos años era má propicia para celebrar la romería con mayor intensidad que, quizás, lo puede ser en estos tiempos de hoy, en los que la sociedad actual goza de otros muchos y variados atractivos de que antes no disfrutaba.
Las relaciones vecinales, mas intensas e intimas entonces que hoy en nuestra villa, marcaban profundamente la vida de nuestras gentes, que vivían la vida con un sentido de vecindad más profundo. Unas relaciones que ese día se veían trasladadas al campo de Santa Cruz, dotado de la vista más hermosa que se puede imaginar, y se traducían en una explosión de alegría entorno a aquellas meriendas que durante horas alegraban la vida de las familias, que allí acudían, con sus invitados. El poder de convocatoria de esta fiesta reunía a mucha gente del mundo rural que, atraídos por la gaita gallega, también venían allí a disfrutar de la alegría común con sus suculentas viandas. Allí los romeros, no sólo se agrupaban por pandillas de familias y amigos, sino que convivían y celebraban sus alegrías unidos, sentados en torno a una mesa o en el suelo. Era como un aula gigante, al aire libre, en donde se aprendía a convivir y disfrutar todos juntos.
Pero la celebración de la Jira empezaba ya en la villa, durante las primeras horas de la mañana, con las alegres alboradas de las gaitas, creadas por el Gaiteiro Mayor, Primitivo, amenizando las Cuatro Calles y el Cantón, pregonando, con sus sones alegres y agudos, el comienzo de la romería. El ambiente de fiesta era ya desbordante en esas tempranas horas de la mañana. Y este ambiente festivo empezaba a llenar toda la villa de vida, con la presencia de pandillas de mozos, venidos de otros pueblos vecinos para participar en la romería. Recorrían las calles y los bares entonando canciones e impregnando el ambiente de bullicio y aires de fiesta.
A medio día, después de tomar el acostumbrado aperitivo en los bares con los amigos, la gente empezaba a desfilar hacia el monte. Los coches eran escasos y mucha gente subía a pie la empinada cuesta de Santa Cruz, formando como una gran procesión, portando, en sus cabezas, las cestas con las viandas, cubiertas con blancos manteles.
Ya en el monte, elegido el sitio para acomodarse, sentados sobre la alfombra verde y mullida, que formaba la hierba, o en una mesa, preparada el día anterior, bajo la sombra de los pinos, buscando siempre la proximidad de los amigos más íntimos, daba comienzo el ritual de la comida. Se abrían las cestas y sobre los manteles blancos se iban colocando los suculentos manjares. Y empezaban los intercambios de viandas entre familiares y amigos para compartir la exquisita empanada de raxo, las carnes asadas o la deliciosa tortilla, junto al abundante tintorro para regarla. Luego venía el recorrido de las gaiteiras para alegrar las meriendas con el cantar de sus gaitas. Ellas eran las protagonistas de la jornada y a las que muchos romeros acompañaban en sus recorridos, cantando y bailando la muiñeira.
Mozas, vestidas con lujosos trajes gallegos, con sus faldas rojas y negras, ribeteadas con abalorios de azabache y sus inmaculadas camisas blancas, lucían sus galas y encantos mientras, contorneándose seductoramente, recorrían las meriendas cantando y tocando las panderetas.
Y de cada merienda, recuperadas las fuerzas con el tintorro y la empanada, surgían alegres las habaneras y las muiñeiras con las que muchos, como Antón, Cociña, Mingos y otros que se unían al coro, alegraban la fiesta con sus canciones, recorriendo las mesas de los amigos. El ambiente de alegría, que nace del estómago lleno, del ribeiro y del cantar de las gaitas, impregnaba todo el entorno del campo. Y en ese ambiente de alegría y de fiesta, transcurrían las horas entre las gratas conversaciones de los amigos y el danzar espontáneo de los grupos de bailarinas que, al son de las gaitas y rodeadas por grupos de gente, formando corros, bailaban las muiñeiras hasta el caer de la tarde, ya casi de noche, cuando los últimos rayos del sol poniente resaltaban con su luz las blancas siluetas de Figueiras y Castropol, antes de desvanecerse en la oscuridad de la noche. Hoy nos queda, como recuerdo y testimonio de aquella época, el monumento al gaiteiro, que proclama los orígenes de esta fiesta y el protagonismo que en ella tuvo la gaita. Esa gaita que, como dijo Daniel Cortezón, en su precioso pregón de hace años, no solamente canta y llora, sino que habla, también.
Para muchos, como era el caso de la familia que a mi me acogía, la fiesta no acababa en Santa Cruz. Ya de nuevo en la villa, los amigos se juntaban otra vez para continuar consumiendo los restos de las viandas durante las horas nocturnas, y acabar, luego, disfrutando de la orquesta que tocaba en el Cantón.
Y esa era la romería que aún permanece viva en mis recuerdos. Muy distinta de la de hoy, en la que se imponen otras vivencias y otras formas de celebrarla. Esta es la nueva época de la litrona y del calimocho, que domina en los ambientes juveniles de hoy. La sociedad no es estatica. Los nuevos ritmos vitales, que marcan la vida de nuestros jóvenes, son diferentes. 'Mejores o peores' Simplemente distintos. Pero es lo cierto, y lo vemos con pena, que en ellos priva más la diversión que las relaciones humanas. Y el ambiente que hoy se vive en Santa Cruz es distinto del que nosotros vivimos ayer. ¿Qué ha pasado para que estas vivencias estén tan lejos de lo que fueron las nuestras?
Pero a uno le gustaría que aquel espíritu que impregnaba la fiesta no se perdiera. Celebrar en común es sentir y vivir en común. Y los pueblos, hoy más que nunca, necesitan descubrir y conservar sus raíces para vencer lo negativo que nos imponen otras culturas extrañas, procedentes de un mundo globalizado. Para vivir unidos y mantener unida nuestra comunidad necesitamos seguir celebrando nuestras fiestas, unidos. Añoramos aquellos viejos tiempos, de escaso valor mercantilista, pero muy importantes en valores de convivencia. La invitación que hago yo hoy, en este pregón, es la de intentar recuperar las raíces de aquel espíritu con que esta fiesta nació. Un pueblo gallego sin gaita es un pueblo sin alegría. Y un pueblo gallego sin romerías es un pueblo en el que la gente convive sin conocerse.
No puedo dar fin a este pregón, porque es obligado hacerlo, sin recordar aquí a quienes fueron los fundadores de la Jira de Santa Cruz, que tuvo como principales inspiradores a los hermanos Suárez Couto y a Francisco Maseda, entre otros. Como muestra de agradecimiento y en su recuerdo alzaremos mañana una copa brindando para que nunca falte la gaita en esta fiesta y por una larga vida para esta Jira que ellos crearon. Y hago votos para que la prestigiosa sociedad 'Amigos da Gaita', impulsora y alma de esta fiesta, siga adelante con ilusión en sus esfuerzos para lograr que la Jira, aun sin cohetes, no pierda sus verdaderas raíces y dure 'mil primaveiras máis', como decía Cunqueiro.
Ribadenses e forasteiros, amigos da Gaita e da Xira, a prepararse para facerlle a homenaxe á gaita e ós gaiteiros e tamborileiros, á empanada e ás sardiñas, ó pan e ó viño e á augardente para facer a queimada. Proclamamos aberta a festa da gaita. Pregoamos aberta a Xira de Santa Cruz. E mañán, todos, como unha sola familia!!! Xira de Santa Cruz, a comer e a bailar a muiñeira, e a presentarlle a ofrenda ó Gaiteiro!


Sobre a Xira.

20130815

Un vídeo sobre a polémica xira 2013

Un vídeo gravado para pulsar opinións da polémica sobre a Xira na Xira. Poderase estar de acordo cuns ou cos outros, pensar que se lle podía adicar máis peso a unhas ou outras opinións, ou facelo doutro xeito e con outra posta en escea, pero coido que a idea de base é boa, e a realización, tamén. E cousas como oír como un madrileño chama paletos a outra xente porque non pensan coma el, unha lembranza de que non todo vale.
Por certo, dicir que cheguei ó vídeo de Fary a traverso de Santi e Mariano en Facebook.

20130805

Xira alternativa

Onte foi a xira de Santa Cruz 2013. Despois da polémica que a antecedeu, coido que foi abondo normal, dentro do normal que se pode cualificar un día así. A temperie acompañou e Ribadeo estivo petado pola mañá. Como xa é tradicional a xente comezou a desaparecer do pobo cara a mediodía, pero preto da media tarde aínda había algún grupo tentando 'dinamizar' o pobo.
Ó contrario de poucos días antes, Santa Cruz estaba segadiño na zona de recepción, e a vila amosaba atraccións alternativas (a parte das relacionadas coa xira, como os grupos de gaiteiros, e as espontáneas, como a que representaba a morte do gaiteiro tentando reproducir un enterro ou o xa 'típico' bombo tentando atroar acompañado dalgún instrumento máis). Houbo mercado dos domingos na parte surleste da praza do mercado, con abonda atracción, e pola tarde, a comisión de festas patronais aproveitou asemade a parte noroeste da praza para montar unha disco ó aire libre e ir sacando cartos para as festas, tamén cunha asistencia considerable.
De calquera xeito, o tempo propiciou outra alternativa máis común noutros días, a praia. Abaixo deixo como se atopaban os bloques aínda pasadas ás oito da tarde e logo, ben pasadas xa as nove.
O día, digo, propiciou calquera actividade. Como o 'terracing' ... e así, quen se achegara polo Cantón puido observar a nova decoración da valla de protección da Torre dos Moreno, recén estreada esta semana:

O día límpido permitiu mesmo outras vistas curiosas como a seguinte da zona alta da Torre dos Moreno, nuns vidros dun baixo da r/San Miguel



20120801

20110808

É isto xira?

A conta do publicado onte sobre a Xira, recibín un correo electrónico cunha ligazón a un vídeo de Youtube (hai máis) que deixo a continuación embebido (nunca mellor dito):

O comentario primeiro que fai o remitente, 'Estiveron cortando o tráfico unha hora sen que aparecese a policia', e o último, avisando que colgará en Ribadeo mola - youtube vídeos curiosos pode ser unha promesa interesante. A contrastar o vídeo (ou os outros semellantes) coa peza que puxen onte ou as dúas que deixo agora a continuación.



Onte o (mal) tempo de parte da tarde non interfiriu moito na festa, o mesmo que a festa non interferiu moito na praia (a excepción da dos bloques). A diversificación e difusión (de difuso, non de difundir, que tamén) das festas chámame a atención. E non só en Ribadeo.
Hai poucos días traían os xornais a nova de que a metade dos vinteañeiros galegos estivera misturado nalgunha gamberrada ... e as festas populares tamén se poden converter en gamberrada.

20110807

De xira pola rúas de Ribadeo

A cousa cambio moito duns anos a esta parte. Xa o pasado ano facíao notar en 'ir de Xira'. Hoxe pódese ver ese mesmo cambio de substitución da comida campestre amenizada con música polo tomar viños con música de gira, abaixo, no pobo, antes de subir a Santa Cruz. O divertirse no monte por montar un antroido con disfraces despois de pasar (o mesmo pasando ó tempo) polo uniforme-camiseta, do que hai unha mostra na rúa peonil, frotne ó cine, colgadas as camisetas entre as árbores do paseo.
Unha mostra de música xaleada na rúa, hoxe, a saia da Carolina:


Outras sobre a xira: 2009
2006 + xira e fotos (2006) ...
Pregón do 2006
... e unha lembranza de algo máis aló da diversión.

20110314

Máis pregóns da xira en publicado en Ribadeo

Días pasados rematei de cargas os pregóns da xira en 'publicado en Ribadeo', procurados por Daniel Rodríguez Saavedra . Asemade, últimamente carguei tamén o anaco de pleno no que se da o nome do auditorio a Hernán Naval (2006).
Nota posterior: Por necesidade, estase a cambiar o lugar de 'publicado en Ribadeo'. Irase poñendo nota do material e o novo lugar de publicación en http://ribadeando.blogspot.com.es/search/label/publicado%20en%20Ribadeo

20100806

Ir de xira

Pasou a Xira 2010. Xira en portugués aplícaselles ás rapazas bonitas, pero aquí o significado é moi outro: a xira de Santa Cruz ten o seu nacemento nunha romaría ad-hoc, na que a música de gaita galega, impulsada pola sociedade Amigos da Gaita, tiña a súa pedra angular. É dicir, a diferenza doutras romarías, coido que o seu nacemento xa foi festeiro de xeito independente a unha cuestión relixiosa, baseado nun movemento no ano 1955 e fortificado no 62 coa sociedade Amigos da Gaita e a inauguración no 1965 do monumento ó gaiteiro, do escultor Faílde, e dende aquela, na celebración do 'día da gaita'. Nese sentido,foi unha celebración das adiantadas ás festas de novo cruño, independentes de cuestións relixiosas ou históricas, que se foron extentendo por toda Europa ben por motivos económicos últimamente, ben de xeito máis sinxelo, pola eclosión dun espacio máis de diversión, algo antes.
Así, chegamos á tradición ribadense de xa hai medio século de subir de xira a Santa Cruz. E como tal tradición parece inmutable. Pero non.
Para comezar, a xira ... era en Santa Cruz. Nas últimas edicións a cousa fóise desprazando, coa substitución de monte por vila. O aumento de xente e a proximidade entre o espazo tradicional da xira e o centro de Ribadeo fan posible que pouco a pouco o número de xente en celebración festeira na vila aumente e retrase a súa subida. O que se ve aumentado pola afluenza de turistas que, máis alleos á tradición e máis urbanitas que os ribadenses, nunha certa volta a unha orixe romeira diferente, trocan a idea popular en Ribadeo da festa pola súa propia idea festeira, retrasando cada ano máis a subida e convertindo a romaría en festa urbanita. E isto non moitos anos despois de que o trofeo de fútbol 'Enma Cuervo' tivera que cambiar de día, despois da súa coinciendenca por longo tempo co da xira, na procura de algo máis de público que lle permitira unha oportunidade para tentar sobrevivir. A festa cada vez máis, fáise no pobo, de noite e de día, retrasando a subida á Santa Cruz ata horas tardías para comer, e retornando ó pobo en canto a xente se sinte con folgos.
Unha testemuña correspondente a un video feito con motivo da Xira de 2004 e colgado en internet que apoia o comezo do que remato de dicir: "(...) Ahora cada año va a más y los jovenes se emborrachan desde horas muy tempranas o días anteriores, van de vinos y despues suben a santa cruz donde siguen con la fiesta (...)"
Así, o que é 'festa' nun sentido que podemos dicir antigo, e o que é 'diversión' nun sentido 'moderno' tenden a confundirse na organización dos festeiros, e a romaría, a cambiar co mesmo sentido. Este ano fixo furor o barco vikingo, vistoso, que convertiu a xira nun antroido de verán para o grupo de participantes no mesmo. É previsible que dado o éxito, xurdan novas iniciativas de disfraz que rematen por incorporar, en breve, a xira ó antroido, despois de unha primeira intentona de realizar antroidos de verán aló a finais do século pasado como parentes do 'verdadeiro' antroido organizados pola mesma comisión, e como subsidiarios daquel. O precedente na organización de grupos está de xeito craro nas camisetas que comezaron a facerse hai uns anos identificando ás pandillas que subían, e ás que rápidamente se lle foron incorporando diversos aditamentos a gusto da xente, dende un logotipo distintivoós nomes dos participantes, pasando craro está, por lemas alusivos, case indefectiblemente, á animación á bebida.
Un cambio que tamén se deu no que vai de década ou pouco máis foi o identificar gallaroufa e ruido con música e cancións, facendo a substitución entre ambos. Xurdiu así o que se podería chamar tema grupal máis que coral, onde o sentido pérdese en favor do sentemento do momento, que se enfatiza.
Así están as cousas estes anos. En diante, diría que polo momento seguirán a mesma tendencia, e despois Deus (e a xente) dirán.

20100801

A nova do día, o tempo


Hoxe, 1 de agosto, a nova do día do ía é o tempo. Non porque haxa temporal, que non o hai, senón porque chove a cántaros no día que sería o da Xira de Santa Cruz. Non parece que vaia parar pero aínda que parara, o chan está enchoupado para as merendendas e as actividades en xeral. de pouco serviu que a xente tivera limitado dende xa hai tempo o seu espazo no monte. Algo que non era previsto, pois val como indicación o que hai á beria no blog, ou ista lenda de meteogalicia para hoxe: "Ceos moi anubrados ou cubertos, con algún orballo feble e ocasional, máis probable durante a tarde. Temperaturas sen cambios significativos. Vento frouxo e variable pola mañá e frouxo do norte o resto da xornada." En Aemet tampouco predín choiva.
Quizáis nos enfrontamos de novo ás inxerencias das empresas e os seus intereses nas prediccións meteorolóxcas? É un tema que non é a primeira volta que se trata no blog, e que, vendo que non houbo variacións bruscas dende onte ou antonte, resultaría lóxico pensar. De claquera xeito, o gráfica, obtida dos datos da Granxa escola Pedro Murias mantén alto o barómetro ata onte á noite (23:50, última toma de datos), o que, aíllado, non indicaría mal tempo e choiva para hoxe.
a cousa é que con este tempo, a Xira verase cando menos deslocida.

20090804

Da Xira, o pregón

Á espera de que me pasen a foto, o pregoeiro da xira 2009, Xosé Carlos Rodríguez Rañón, xa puxo a disposición de todos o pregón en 'Publicado en Ribadeo'

20090802

Xira

Escoitando na rúa as gaitas, leo na prensa os premios do festival On/Off, mentras as rúas están repletas e en Santa Cruz acumúlase a xente para a xira presentada onte, nun discurso non ó uso que espero meter en breve no blog.
Entre outras cousas, falou de que xira non viña de xirar (xa se verá cando esteña o discurso de onte no blog), se ben cando me enterei do significado da verba 'xira' (bonita, xeitosa, en linguaxe coloquial da xente nova posterior ó comezo da celebración ribadense) en portugués, a asociei de xeito indeleble á celebración de Santa Cruz.

20070807

Comentarios nos xornais



"Aunque los discursos finales rebosaban optimismo y valoraciones positivas, ahora tienen que ser los ribadenses los que deben juzgar si ha merecido la pena el festival y la inversión que requirió. Dicen que rondó los 40.000 euros." O comentario é feito na Voz de hoxe sobre On&Off. Outros anos xa ten pasado de críticas fortes ante unha inversión dese montante. As inversións en cultura hai tempo que deixaron de ser económicamente rendibles en xeral, pero coido que non son eses os criterios a usar para a análise dunha inversión en cultura participativa. De calquera xeito, a canto saiu cada curta nova? Canta xente participou enredando nelas? canta como espectadora? que outras implicacións de dinamización tivo?
E, mentras a Ponte dos Santos xa ten enfaixada a terceira pilastra (a segunda xa está desenfaixada, algo do que me enterei esta vez polas diapositivas amosadas en On&off sábado), e as obras producen retencións como onte mesmo ocorreu, resulta de que nos enteramos de que foi a Cruz Roja del Eo a que atendeu en Santa Cruz o día da Xira. Si, a das Figueiras. E, ó tempo que damos as grazas, comezamos a pensar que algo falla cando aquí non se pode botar man dun servizo semellante. Un pouco máis aló, e atopamos que a mesma Xira tivo que ser organizada 'in extremis' polo concello (sei dalgún veciño que estaba a piques de afrontar unha comisión, pero ó final foi o concello)... podemos preguntarnos de xeito introspectivo que pasa coa participación cidadá en Ribadeo.
As fotos de hoxe, as dúas últimas que tomei da zona das Figueiras: unha, do mesmo pobo, dende a zona da Ponte, e outra da ensenada de Liñeira, dende o novo parque do mineral, ambas coa ría de Ribadeo en primeiro termo.

20060808

Máis xira






A xira de Santa Cruz leva varias entradas adicadas no blog. Esta é outra. Pretendía facer fotos de cómo quedara Santa cruz despois da xira, e leveime unha sorpresa de como estaba quedando: outros anos, tempo despois quedaba lixo por todas as beiras, e este estaba abondo recollido. Din que este ano había menos xente que outros pasados, e esa podería ser unha razón, pero (a falta de comprobación do que digo a continuación) prefiro creer que a xente se está a voltar máis cívica e que a recollida está mellor organizada.
Certo qeu quedaban cousas sen recoller, pero serían as equivalentes a calquera outro día, e un lugar onde vai moita xente, é dficil recollelo ben se está no medio do campo... unha mostra de como quedou é o contedor de lixo, cheo, e detrás del, apilados máis ou menos, bancos e mesas, das que aínda había distribuídas pola zona unhas cantas. Tamén quedaba algunha 'tenda', algún obxecto perdido como a vaquiña que serviría para xogar con ela cos demáis a xente non tan pequena, ... E hai cousas que non cambiaron coa xira: o abandono da fonte ou a cerrazón da casa da ría e o desuso da cúpula da que en 'xerfa' seguimos sen ter chaves apra poder usala co telescopio.

20060807

Ribadeo, un día de xira en Santa Sruz




Coido que tan ben se pode coñecer a xira de Santa Cruz polas fotos dela como, para a xente que xa ten algo de idea de Ribadeo, polas fotos que non son da xira e manifesta o oco que dalgún xeito se produce en Ribadeo por efectos dela. As tres fotos que van hoxe son só aspectos moi parciais, dun camiño proximo a Santa Cruz e calmado a unha horas nos que o monte era un revoltillo. O aparcamento no mesmo monte, baixo un sol que se pode interpretar como de xustiza aínda que non fora tanto. E unha das rúas peonís máis ou menos co paseo habitual para un domingo do verán. Quedan sen publicar outras fotos, como as de xente que logo subiría á xira pero que xa se manifestaba como 'xireiros' pola indumentaria e comportamento, ou a vista da ría de Ribadeo impasible como non debería ser doutro xeito, vista dende a zona na que se celebraba a xira. O oco que representa o monte en festa vése así manifestado por e rodeado de outras vistas máis correntes, máis habituais, pero que destacan nun día como o da xira, aínda que este ano vaia a data abondo separada de outra actividade multitudinaria coa que compartiu dia moitas veces, o trofeo de fútbol de Ribadeo.

20060806

Xira de Santa Cruz Ribadeo 2006

Onte, xa o deixei escrito, foi o pregón da xira de Santa Cruz 2006. E hoxe, a xira é a nova de Ribadeo, cun tempo que algún dos romeiros (tal como están as cousas, mellor chamalos 'xireiros') calificou esta mesma mañá como o mellor do ano. A pesares de que (din, eu non estiven) que a mostra de Beatriz Singh Ibarra, pintora, é un exitazo, hoxe non pode competir coas gaitas que estou a escoitar mentras escribo esto, e menos coa xira que un ano máis levará a Santa Cruz, en vixiancia sobre a ría de Ribadeo, a unha morea de xente en diversión e en convivencia (fai anos a orde sería a inversa, como deixou claro o pregoeiro onte), música e hoxe, sol.

20060805

Xira e fotos





Hoxe asistín ó pregón da xira do pregoeiro José María Rodríguez Díaz. Confeso que non estiven nunca unha xira enteira, e coido que é a primeira volta que vou ó pregón. José Mª desgranou unha lembranza de vivencias doutros tempos para facer unha contraposición ás actuais. O pouco tempo de que dispuxo para a súa redacción fai pensar nunha improvisación que non se deu se consideramos algo máis que o tempo a disposición. Espero que o pregón esté pronto, dun ou outro xeito, na rede. - corrección: xa o está, na ligazón que puxen arriba.
Mentres, un par de fotos (malas...) co pregoeiro en función e a actuación posterior. Como complemento, unha vista nova do auditorio Hernán Naval (para o que teño dificultade para collelo en foto e qe sallan as letras que lel puxeron como 'Deus manda') e outra de Castropol, sacadas ambas no entorno do acto do pregón.

20060801

Un pouco movida

Así vai estar a xira (suponse), e así saíu a foto do cartel...
Mentres, comeza a procura de información sobre a nova piscifactoría que pretende Pescanova / Insuiña S L. Tentarei ir sacando algunha información.

Como comentario a parte, vendo as estatísticas por fin de mes, decateime que a semana pasada fora a de maior número de visitas ata o momento, 448, aínda que no verán xa se sabe que baixa en xeral o uso e xuño e xullo non foron unha excepción no blog.