20231130

Bouza Brey en Ribadeo

    Sóavos aquelo de 'Castropol, corral de vacas, ...' Pois foi xa recollido nunha publicación en 1927 por Bouza Brey:

    Dou grazas a Pedro, Editor da Galipedia, pola referencia.
 

Defendendo a ría

    Antonte houbo en Ribadeo unha charla de difusión sobre a pretendida obra na ría, no peirao/escollera nas Figueiras. Hoxe teremos outra na Veiga, man a man BioEo e Amigos de Vegadeo: 


Pleno en Ribadeo o 4 de decembro: orzamentos

    Onte vin o que deixo aquí: a convocatoria do próximo pleno do concello de Ribadeo. Engadín a nota de prensa correspondente e deixo unha conta sinxela: o orzamento previsto implica un gasto total polo concello de 1230 €/persoa ó longo de 2024.

Orzamento Ribadeo 2024

Ribadeo contará en 2024 cun orzamento de 12,3 millóns de euros, dos que 3,5 millóns van destinados a benestar social

29/11/2023

Dani Vega destacou que son os presupostos máis sociais e máis altos da historia do Concello.

Ribadeo contará cun orzamento de 12,3 millóns de euros en 2024. O alcalde, Dani Vega, subliñou que é o máis alto da historia do Concello ribadense e que son tamén os presupostos máis sociais.

O rexedor declarou: “Ribadeo presenta as súas contas. Ribadeo contará un orzamento de 12,3 millóns de euros para o ano 2024. Poucos Concellos teñen os orzamentos aprobados, Ribadeo farao en tempo e forma e tamén hai que destacar que somos un goberno que so levamos cinco meses e xa acreditamos unha xestión e tamén rigorosidade nos presupostos”.

Vega explicou que “a inversión increméntase e chega a 1,7 millóns de euros, que son 600 000 euros máis que en 2023. Tamén traballamos durante estes meses para mellorar as condicións de todos os traballadores e así o negociamos con todos os sindicatos. A todos lles quero dar as grazas polo traballo e pola dedicación e nosoutros cumprimos en so cinco meses con vellas demandas ás que non se daba resposta. Vai haber dous técnicos administrativos máis da administración xeral, tamén un chófer para a desbrozadora e os socorristas, técnicos en emerxencias sanitarias e técnicos de limpeza de praias van traballar tres meses. Esta era unha vella reivindicación, coa que este goberno cumpriu e deu unha resposta”.

O alcalde dixo que “tamén queremos un Ribadeo máis social. Nas subvencións nominativas pasamos de 11 000 euros a preto de 15 000 euros para os colectivos que están a traballar coas persoas. Incorporamos á Cruz Vermella, que nestas subvencións nominativas non estaba”.

Daniel Vega subliñou que “para a licitación do SAF imos aprobar unha cantidade de 1,6 millóns de euros. Para o hospital asilo, onde estamos a realizar a reforma integral, tamén van 1,6 millóns de euros. E imos xa comprar os terreos para o centro de saúde, iso é un compromiso absoluto e total, por un valor de 250 000 euros. No centro de día neste momento estamos a investir 20 000 euros e imos incrementar esa cantidade ata 50 000 euros máis no 2024. Nas actividades de Preto de Ti, que se están a realizar por todas as parroquias a Xunta de Galicia investirá 40 000 euros e nós achegaremos 10.000 euros. E á residencia de maiores destinamos 20 000 euros. Son 3,5 millóns de euros os que van destinados a benestar social no 2024. É a partida máis grande destinada a este fin da historia de Ribadeo”.

O rexedor manifestou que “queremos un Ribadeo mais rural e por iso aprobamos o Plan Único dotado con 356 000 euros e tamén contaremos cun novo plan de infraestruturas, en colaboración coa Xunta, que estará dotado con 350.000 euros mais o plan do Agader con 95 000 euros. E para a mellora das contornas significativas das parroquias van 120 000 euros. Tamén queremos un Ribadeo mais sostible. Ao parque de San Francisco destinamos 200 000 euros e para o parque de Indianos 50 000 euros. E no plan de recollida de lixo imos investir 600 000 euros. Ese Ribadeo máis sostible tamén vai ser un Ribadeo máis limpo e máis verde. E imos mellorar o edificio do Viejo Pancho no que investiremos 50 000 euros e nas instalacións da Policía Local máis de 60 000 euros”.

Vega destacou que “son uns orzamentos moi importantes para Ribadeo os de 2024. Son 12,3 millóns de euros, os máis altos da historia de Ribadeo. Acredítase unha xestión e unha colaboración coas distintas administracións. Hai que destacar a da Xunta de Galicia e a da Deputación, esperemos que invistan mais durante este ano, e tamén se acredita que somos rigorosos e estritos nas contas, onde aprobaremos en tempo e forma estes orzamentos, que son froito do traballo conxunto entre os técnicos e o equipo de goberno municipal”.

20231129

EL SUCIO JUEGO POLÍTICO. José María Rodríguez Díaz (2010)

    Non sempre estabamos de acordo, José María e máis eu. Normal. Este escrito ten algún punto no que se pode aplicar o dito. Polo demais, un escrito na liña de José María.

Viernes, 19 de febrero de 2010

EL SUCIO JUEGO POLÍTICO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 20:11

Sin que merezca ser nominado aspirante a un premio por la conservación del patrimonio artístico y arqueológico local, al alcalde de Ribadeo, Fernando Suárez, no se le conoce que haya cometido directamente atropellos contra el patrimonio histórico local dignos de especial mención, salvo algunas actuaciones que cabe calificar más bien de exentas de buen gusto, como las fuentes de la plazuela Álvarez Miranda o la misma fuente decorativa del parque. Se le puede imputar, eso sí, la responsabilidad histórica que le cabe por haber apoyado y aún formando parte en el mandato anterior de un gobierno, presidido por el Sr. Pérez Vacas, que pasará a la historia como el mayor detractor de los valores históricos del patrimonio de Ribadeo. Pero eso no ha impedido que el ex alcalde, el Sr. Pérez Vacas, proclamándose ahora defensor y mecenas de un patrimonio local que antes como alcalde no supo respetar, se cebe ahora con él acusándolo de ser el responsable del derrumbe de un muro, reliquia de la antigua muralla de Ribadeo, según la acusación, en la bajada a la histórica playa de Cabanela. Y aunque en una verdadera democracia la críticas de la oposición a las actuaciones del gobierno son un elemento esencial de control democrático, en el caso que nos ocupa no parece que tengan sentido, más que como un sucio juego político, viniendo de quien no dudó en cometer los mayores atropellos de los últimos tiempos contra el patrimonio histórico de Ribadeo. Pues, ¿cabe mayor atropello contra el patrimonio de esta villa que el que se perpetró durante el mandato del Sr. Pérez Vacas con muchas de sus actuaciones, como las obras permitidas en la calle de la Muralla que permitieron alterar los restos históricos de la antigua muralla que allí se conserva? ¿Cabe mayor atentado contra el tradicional patrimonio de Ribadeo que el cometido por el Sr. Pérez Vacas con su nefasto proyecto del ascensor de la Atalaya que, ignorando las condiciones impuestas por Patrimonio, destruyó la identidad y el aspecto tradicional de este bello e histórico rincón de la villa? ¿O qué privilegios tuvo el edificio situado frente a la capilla de la Atalaya que se reconstruyó conculcando las normas que rigen para la conservación del casco histórico de Ribadeo, sin el mínimo respeto a su antigua fisonomía, mientras a otros edificios se les aplicaron las normas con suma dureza? ¿Cabe mayor atropello que el que hizo este ex alcalde, con la anuencia cómplice de Patrimonio, situando un falso y ridículo castro en el centro de la villa para confusión de los turistas?

También es noticia estos días el reconocimiento judicial del derecho del Sr. Pérez Vacas a no verse desprovisto de los dos meses de sueldo en su etapa de alcalde, 13.581 euros, con los que le había castigado el pueblo, representado en el Pleno municipal, por su ociosidad en la gestión. Chocante reclamación esta de quien había prometido seguir trabajando gratis en el concejo, pero que luego, una vez perdidas las elecciones, reclamó sus dineros al pueblo. Lamentamos que este ex alcalde tenga que pasar por estos apuros económicos después de un reconocido trabajo y esfuerzo en su gestión al frente de la alcaldía. En contra de lo que cree el pueblo que, representado por el Pleno, le inflingió tamaño castigo, este alcalde, en el tiempo que le dejaban libre sus muchos viajes, se dedicaba con gran esfuerzo y trabajo a la gestión del concejo. Prueba de ello son las innumerables obras que dejó como testimonio de su trabajo en su paso por la alcaldía. No se puede tener a nadie trabajando sin su correspondiente salario, sobre todo a personas tan eficaces y diligentes como este ex alcalde que tuvo tanto celo en la gestión que, ya antes de ser elegido por el pueblo para ocupar la primera magistratura local, ya tenía pactado con los Molineros las condiciones del acuerdo que posteriormente ejecutó, referido al famoso edificio situado entre las calles Rosalía de Castro y Calvo Sotelo. Eso, sí se llama diligencia. Esas y otras actuaciones que no salen a la luz son el resultado del trabajo, de la eficacia, de la diligencia y del esfuerzo de este gran ex alcalde a quien el pueblo, engañado por la oposición, pretendió castigar por su vagancia. Pero, por suerte para Ribadeo, su gesto altruista no se vio recompensado por los votos del pueblo. Al contrario de lo que hizo su teniente de alcalde de entonces, el Sr. Suárez Barcia, que al verse sin sueldo se incorporó de inmediato a su trabajo anterior, el Sr. Pérez Vacas, movido por su gran amor a los ribadenses, prefirió seguir con su dedicación exclusiva “trabajando” en el concejo antes que incorporarse a su puesto anterior. Las sentencias, como sabemos, no expresan otra cosa más que el criterio legal de los asuntos que se someten a la justicia. Otra cosa son los juicios morales que estos hechos se merecen. Y esos juicios ya se los hizo patentes el pueblo de Ribadeo.

¿Y qué decir de los progres iconoclastas que se dedican a destruir todo el pasado histórico de la época franquista a base de eliminar todos los símbolos que lo recuerdan tratando así de ocultar ese largo período histórico a las futuras generaciones como si nunca existiera? Cuando Vds. lean este comentario el hermoso escudo “preconstitucional” que adornaba la fachada del edificio de Aduanas ya habrá sido hecho añicos a golpes de martillo. Habrá sido destruido por los cinceles de los modernos talibanes que, a imagen de los de Afganistán que eliminaron las estatuas de Buda, pretenden borrar todas las huellas de nuestro pasado histórico. Una lamentable decisión que, como un destructivo vendaval, pretende borrar de la geografía española todo lo que de artístico e histórico nos dejó ese oscuro período en el que muchas generaciones, a pesar de vivir con una mermada libertad, lo hicieron en paz, en orden y en progreso durante cuarenta años. Al fin, lo que hoy llaman democracia en España no lo es tal. Porque votar cada cuatro años no es democracia. Es necesario tener hábitos y conciencia democrática. Tanto la gente como la clase política siguen con los mismos hábitos y criterios de siempre, arrastrados del período franquista anterior. Antes gobernaban ellos, ahora gobiernan estos, sin que nada cambiara a mejor. ¿Por qué no se arbitró un museo para recoger todas estas reliquias artísticas e históricas de ese período? El Valle de los Caídos hubiera sido un lugar idóneo para este fin.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

A Pancha… non é unha moeda local. Iván Rodríguez Lombardero


 A Pancha… non é unha moeda local. Iván Rodríguez Lombardero

    O novo goberno municipal ribadense do PP mantén a iniciativa das panchas de fomento do consumo no comercio local. En resumo, dannos desde 40 a 400 panchas pagando de 30 a 300 euros o Concello paga por nós ós comercios os 10 a 100 euros restantes. Antes de comezar, cómpre lembrar que se trata dunha subvención que será comunicada á Axencia Tributaria e aparecerá nos nosos datos fiscais, e que nos obrigará a presentar a declaración do IRPF. Ollo que no caso de persoas antes non obrigadas -por ter só un pagador- pode obrigalas a pagar centos de euros: cada quen que revise e teña en conta a súa situación.

    Non serei eu quen se opoña a favorecer o comercio local fronte á forza que semella imparable do comercio telemático e as grandes superficies. Manter vivo o tecido comercial da nosa vila é un obxectivo loable e necesario. Porén, paréceme axeitado reflexionar sobre o tema, xa que pódensenos ocurrir diferentes xeitos de axudar ó pequeño comercio pola parte dos gastos (reducir a tarifa da auga, a taxa do lixo, traballar pola rebaixa dos alugueres de baixos comerciais…) e debemos ser conscientes do que estamos a facer cando optamos a subirlles os ingresos a través das panchas.

    Por unha banda, estamos a subvencionar o consumo de calquera tipo de cousas, tanto necesarias coma innecesarias, cos cartos de todas. Nun momento de crise planetaria debida ó exceso de produción e consumo, unha administración pública debera ter xa posto o chip da moderación, de garantir o preciso para todas sen incentivar o consumismo como forma -errada- de satisfacer o que tantas veces son teimas do noso espíritu.

    Pola outra, imos repartir cartos a quen xa temos cartos -e a darlle máis (ate 100€) a quen máis poida gastar- cos cartos de todas: os cartos públivos son de quen xa ten cartos e tamén de quen non ten nada e apenas chega a fin de mes co básico. Nun Ribadeo no que aínda vemos de xeito habitual persoas pedindo e mesmo durmindo nas rúas, destinar cartos para que quen temos abondo gastemos con máis alegría non sensibiliza nin fomenta a xustiza social e a solidariedade.

    En terceiro lugar, facelo a través dun peto dixital supón que as persoas que non dispoñan dun teléfono con acceso a internet e as que carezan dos coñecementos precisos non terán acceso á subvención. Hai moitas ribadenses sen esas capacidades e pese a que desde o Concello se artelle un xeito alternativo, parece claro que os beneficios dos cartos de todas non chegarán efectivamente e coa mesma facilidade a toda a veciñanza.

    Finalmente, é claro que os produtos consumidos na súa meirande parte virán de fóra, polo que non estamos aproveitando para fomentar a actividade local nos sectores primario nin da transformación, cuxo desenvolvemento precisa tanto ou máis o apoio institucional na nosa comarca. É de agradecer que as administracións traballen para favorecer o local nun marco de desglobalización como o que asistimos. Tan importante é que este traballo a debera ser unha liña estratéxica transversal a todos os sectores, non só o comercio e a hostalería. Existen xa disposicións legais que permiten favorecer ás iniciativas locais nos concursos públicos, xa sexa de contratas de limpeza, de xestión de residuos, de atención nas residencias de maiores, do abastecemento de auga, de adquisición de alimentos e mobiliario… Cómpre animar por ilo a Ribadeo e ós concellos da comarca a implementar criterios ambientais e sociais nos concursos e procesos de selección que favorezan ás cooperativas e pemes locais evitando a fuga do seu orzamento (millóns de euros dos nosos impostos) da comarca.

    Remato coa cuestión etimolóxica, porque chamar moeda local a unha subvención ó consumo pode levar a confusión, subestimando a potencia das auténticas moedas locais. Pero mellor que facer aquí unha tediosa explicación sobre que son e que non son, vou recomendar á lectora que busque en internet (si, de novo a brecha dixital) a película “El Milagro de Worgl” (2018) -recentemente dobrada ó castelán por un grupo de usuarias da moeda alternativa G1- que ilustra ben o auténtico potencial das moedas locais na loita contra a pobreza e na promoción da actividade económica dun xeito integral, especialmente en tempos de crise.


20231128

Por Nuestro Faro diríxese ó Concello para a tramitación BIC. Nota de prensa

 


Por Nuestro Faro diríxese ó Concello para a tramitación BIC

    A asociación de veciños «Por Nuestro Faro» ten amosado o seu interese nos últimos meses pola relevancia cultural e social de certos elementos presentes no edificio do vello faro de Illa Pancha. En efecto, a escaleira de caracol e o balcón circular da lanterna son pezas construídas nas Antigas Forxas Artesanais de Sargadelos, a finais do século XIX.

    Por esta razón, cremos que a súa contemplación e estudo non debera quedar restrinxido ós usuarios dos apartamentos turísticos, concedidos a unha empresa privada para a súa explotación particular. Este dereito dos veciños e visitantes foi eludido a través do procedimento que levou á privatización do faro e da Illa Pancha sen un estudo dos antecedentes históricos e culturais deste equipamento. Pensamos que ese dereito debe ser restituído para que quen desexe poda visitar estas pezas da arquitectura tradicional galega sen máis limitacións que as establecidas pola normativa vixente.

    Por ese motivo esta semana dirixímonos por escrito ó alcalde de Ribadeo, co que mantivemos unha entrevista persoal, e tratado este tema, o pasado 3 de agosto.

    Como lle lembramos no noso escrito, naquel encontro, hai 4 meses, transmitímoslle a idea de que «estas pezas arquitectónicas e o conxunto do que forman parte deberan ser declaradas BIC (Ben de Interese Cultural), tanto polo seu propio interese cultural, social, histórico e turístico como por cumprir de xeito claro cos criterios establecidos na lei 8/1995 do Patrimonio Cultural de Galicia para ser incluídas no Rexistro de Bens de Interese Cultural.»

    Ante o interese amosado polo señor alcalde neste punto, o escrito enviado conclúe : «En consecuencia, agradeceríamoslle nos informase se se teñen iniciado os trámites preceptivos para a devandita declaración como BIC por parte do Concello de Ribadeo e cal é no intre actual o estado do correspondente expediente.»

    A VV Por Nuestro Faro

20231126

Salvar a ría, cousa de todos

    "Salvar a ría é cousa de todos", e alusión de que a todos nos afecta e polo tanto todos debemos actuar, ten tanto sentido como "salvar a ría, é cousa de todos", en alusión a que a ría é de todos. E sería o mesmo seguramente noutra ría, pero refírese á nosa, a ría de Ribadeo, entre Asturias e Galicia, o Cantábrico e o Eo. O título diríxese á nosa ría e a ambos sentidos, e ven dado pola charla informativa que terá lugar mércores 28 ás sete da tarde na casa do Viejo Pancho, en Ribadeo.

    Deixo o cartel feito por Thaïs Eineberholm e un par de comentarios a modo de resume:

    Nas Figueiras xa leva habido varios actos semellantes a este ou doutro tipo, convocados pola veciñanza agrupada en BioEo, contra o novo ataque á ría, esta vez co proxecto dunha escollera.

    Como avance, os argumentos pódense resumir en cinco: 

-impacto medioambiental («viola todas as figuras de protección da ría)

- nova diminución da ría, con modificación de correntes e imposicións de novos e máis frecuentes dragados

- privatización do porto das Figueiras deixándoo en mans dalgunha xente con embarcación

- obra innecesaria (máis aínda enfrontada a outras necesidades más acuciantes ás que se poderían adicar os catro millóns de euros previstos para aumentar uns vinte amarres.

- gran impacto visual.

20231122

Nota de prensa de Bioeo

 

NOTA DE PRENSA

BIOEO

20231122

Desde BioEo queremos expresar nuestra satisfacción y esperanza tras la reunión mantenida ayer con el alcalde de Castropol para hacerle entrega de las más de 300 firmas de residentes en Figueras que ya llevamos recogidas contra la escollera, hablar de ella y del futuro de Figueras en particular y de la ría en general. Estaban presentes, junto con la vicepresidenta de la asociación, Begoña Díaz, Gonzalo Moure, Nuria Núñez y Eduardo Martín, de Acueo, y la bióloga Carmen Rodríguez, probablemente la persona que mejor conoce la vida de los fondos marinos de la ría, a lo largo de una vida de observación e investigación.

La primera sorpresa fue saber que el proyecto no está cerrado aún, según el propio alcalde, que instó a BioEo a que presente sus puntos de vista y posibles alternativas ante la Consejería, para buscar la mejor solución para todos.

Aunque desde BioEo dejamos claro que nuestro papel no es buscar soluciones técnicas, alternativas al proyecto actual, aceptamos de buen grado la sugerencia del alcalde, y lo haremos señalando las que nos parezcan más lógicas, como es reafirmar el actual dique flotante mediante su anclado con pilastras clavadas, refuerzo y adecuada conservación, como se viene haciendo en distintos puertos de toda la península. Manifestamos que no entendemos la prohibición del Principado de desocupar los amarres durante más de un mes, ya que para los socios no residentes en Figueras la mejor solución sería disponer quizás de una “marina seca” para los meses de invierno, a lo que el alcalde se mostró muy favorable, ofreciendo incluso los terrenos de Serrasa, en Castropol, y ofreciéndose para mediar y tratar de levantar la prohibición.

Para reforzar nuestros puntos de vista mostramos, y no es sino un ejemplo, la reciente sentencia del Tribunal Supremo contra la construcción de una escollera, muy semejante a la prevista aquí, en San Vicente de la Barquera, sentencia en la que se lee que “el TSJC da por acreditada la existencia de perjuicios a la integridad del LIC y la ZEC, con el daño de dos hábitats concretos: los bancos de arena cubiertos permanentemente por agua marina poco profunda y los llanos fangosos o arenosos que quedan descubiertos con marea baja”.

Por supuesto, nos mostramos totalmente contrarios a la demolición de lo poco que queda del muelle tradicional, y a lo que consideramos, por más obvio que nos parezca, la privatización del muelle de Figueras.

Los profesionales de la vida en el lecho de la ría mostraron su convicción de que las consecuencias para ella podrían ser catastróficas, llegando incluso a amenazar la existencia de las explotaciones ostrícolas, a lo que se añade el peligro de que el cambio de las corrientes acabe por dejar en seco al astillero y al propio puerto, algo que también advierten reiteradamente los geólogos consultados.

El alcalde se mostró especialmente preocupado por la incidencia del dique en la invernada de aves en la ría, en línea con lo que hace pocos días declaró Gilberto Sánchez Jardón, ornitólogo, ya que podría acabar por hacer inviable el proyecto de la Ría del Eo como santuario y destino del turismo ornitológico y sostenible.

También mostramos nuestra preocupación por otras cosas, como el vertido de aguas fecales en días de lluvia al puerto, o la idea de añadir más embarcaciones de recreo a una ría ya saturada durante los meses de verano, subrayando además la desproporción entre la inversión de más de tres millones y medio de euros (de momento) para obtener una veintena de amarres. Más aún, creemos necesaria la reordenación del tráfico de recreo por las aguas de la ría.

Se habló de mucho más, en un ambiente colaborativo y distendido; por ejemplo, de la necesidad de pedir al Principado la retirada de los restos de antiguas explotaciones de acuicultura de toda la ría, y de la urgencia de acabar con los vertidos de aguas pluviales y fecales en la ría cuando llueve, la conexión de las residuales de todas las parroquias…

Y desde BioEo tendemos una vez más la mano a aquellos que defienden la escollera para un diálogo semejante al de ayer con el alcalde, constructivo, sincero, con datos en la mano, apelando a la conciencia de todos los ribereños, no solo los pixotos, porque la ría es de todos, de nadie más que de ninguno. Nuestro presidente es socio del club náutico, y como otros varios, es contrario a la escollera, al muro que encerraría Figueras, a la privatización de nuestro puerto y las consecuencias que podría tener para la vida, los moluscos, la zostera y las aves de invernada, la navegabilidad… Sigamos hablando, dialogando, manteniendo convicciones, y sin crispación, descalificaciones, bulos, y mucho menos insultos. Porque amamos la ría y a todos sus habitantes.

BioEo

20231121

Mar por Medio do galego

Mar por Medio do galego

    Están convocadas as novas Xornadas Mar por Medio. De feito, en baixo deixo o cartel e programa. Está aberta a inscrición.

    Por outra banda, chócame algo curioso. Convocadas pola 'Academia Xacobea', con enderezo en internet rematado en .gal, cando entras na páxina principal sintes que algo non vai como debera. Na primeira liña aparece 'inscrición' e non 'inscripción', mais tamén 'noticias/novas'. Se colles a nova da presentación das xornadas en Ribadeo, o primeiro que te atopas é 'noviembre', e logo unha foto e un texto en galego. Logo, sen transición algunha, a mesma foto e o mesmo texto en castelán. E para remate, de novo unha liña encabezada con 'noviembre'. Os de 70 Mandarinas Comunicación rematan o pé de páxina (de todas as páxinas) con opcións en castelán.

    A páxina adicada ós académicos fundadores está en castelán. 'Only'. Iso si, se se entra nalgunha das páxinas adicadas a un só dos académicos, aparece algo máis, primeiro en castelán, e logo, en letra con menos contraste, o mesmo en galego. Tanto a páxina de contacto como a de inscrición preferencian o castelán.

    Estiven tentando entrar na web de 70Mandarinas, pero hai problemas polo que parece, aínda que no buscador di que é unha empresa nada en santiago con vocación de servir a toda Galicia. Tampouco na web de Academia Xacobea puiden acceder a novas máis aló do 14 de novembro, nin ós apartados ¿Qué es la Academia Xacobea? e ¿Cuáles son sus funciones y fines? (apartados que tamén aparecen na mesma páxina, á beira dereita, en galego con tipo menos destacado)

    Nas novas, tanto do concello como da 'Academia' salientan entre outros nomes como Víctor F. Freixanes ou a ribadense Celia Castro, os fundadores Manuel Valín e John Rutherford. A máis de Xesús Palmou, presidente da Academia, ou o Secretario de Política Lingüística, Valentín García. Manuel Valín aparece ademáis como socio fundador da Academia, pero non na páxina de Fundadores. O financiamento non ven especificado, nin a súa procedencia.

    O programa é atraínte. Deixo a versión del en galego, á que, para acceder, esta si, aparece nun pulsador á esquerda do da versión castelá.







EL PUEBLO DE RIBADEO Y SU CONCEJO. José María Rodríguez Díaz (2010)

    O tempo pasa, pero a persoa-arquetipo cambia tan lento que parece non cambiar... E a sociedade? Acaso non está feita de persoas?

Viernes, 12 de febrero de 2010

EL PUEBLO DE RIBADEO Y SU CONCEJO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 20:27

La distancia que separa al pueblo de Ribadeo de su órgano de gestión, el concejo, es en mi opinión cada vez más profunda y mayor. Mientras el pueblo vive preocupado por la difícil supervivencia diaria y enfrascado en su lucha por el trabajo, los negocios, la vida y la familia, dando la espalda a su concejo y a lo que se allí cuece, el concejo vive su propia historia de espaldas al pueblo, ocupado en sus intrigas internas a las que ni el chantaje es ajeno y convertido en un órgano de manipulación de los intereses personales de los políticos de turno y de los propios funcionarios a costa de los sufridos vecinos. Allí se hace y deshace y se toman decisiones ignorando a los ciudadanos que con sus impuestos aportan el dinero para que los trabajadores gestionen lo público con honestidad, austeridad y limpieza. Una situación en la que ambas partes se sienten felices y a sus anchas ignorándose mutuamente: el pueblo ignorando al concejo y el concejo desdeñando al pueblo. Y así, amparados en su condición legal de representantes del pueblo los unos, y los otros en su condición de personas privadas y despreocupadas por lo público, propician el caos en que vive la administración local de Ribadeo.

Así ha sido desde hace ya muchos años y así sigue siendo en la actualidad. El pueblo a trabajar y los representantes del pueblo a disfrutar a su costa. Estos días andan otra vez enfrascados a vueltas con el convenio. Parece que no quedaron satisfechos con los acuerdos tomados en el convenio anterior, que sirvió para que algunos se dotaran de sueldos de escándalo. Ahora se disponen a corregir al alza las discriminaciones producidas entonces.

¡Y quién lo diría! Según nos cuentan los medios de comunicación, el alcalde, que presumiendo de ética y de sentido común se opuso al escandaloso convenio anterior, se encuentra ahora asumiendo el mismo generoso papel que otrora desempeñara su ex socio de gobierno del pasado mandato. Quantum mutatus ab illo!, que dijo el poeta Virgilio. El que en aquella memorable ocasión se opusiera a las escandalosas nóminas otorgadas por el funesto alcalde anterior, parece que se erige ahora en protagonista de un nuevo y escandaloso convenio. Un convenio en el que, según se comenta, no faltan ni los chantajes ni las concesiones bajo el eufemismo de cambio de categorías profesionales a favor de algunos con aumentos salarias de hasta 12.000 euros. Y, por si esto no fuera bastante, con el añadido del aumento injustificado de la plantilla municipal. Todo esto está ocurriendo en estos tiempos de crisis, cuando toda la sociedad ribadense y española se sitúa en la línea de la contención y del ahorro, en unos momentos en los que todas las personas sensatas se proponen reducir los elevados salarios en muchos estamentos y hasta la reducción de plantillas en otros.

El PP, por su parte y según se comenta en la calle, para apoyar las pretensiones del BNG a quien se le acusa de pretender colocar y consolidar a sus amigos y afines a costa de aumentar la plantilla, parece que exige la promoción profesional y con ella el sueldo de sus propios recomendados. Es decir, la política del do ut des. Una actuación que da por resultado el aumento de personal en el concejo y un mayor gasto en las retribuciones de los funcionarios. Y el alcalde trata de justificar su postura ante la opinión pública diciendo que los aumentos salariales sólo se otorgarán si ello implica aumento de productividad. Una falacia que a nadie convence y menos a mí que, entre otras cosas, antes de fraile fui cocinero. El alcalde pretende así justamente lo mismo que pretendía un concejo vecino al conceder un plus salarial a aquellos funcionarios que entraran a su hora en el trabajo. ¡Hasta dónde hemos llegado! El problema económico que tiene el concejo no se resuelve creando más puestos de trabajo, sino rentabilizando los que hay actualmente y optimizando los recursos con una buena planificación. Ni la discriminación que sufren ciertos funcionarios se corrige subiendo los sueldos de algunos, sino bajando los demasiado elevados de otros. Y si las cosas no se resuelven por este camino que no olvide el alcalde que aunque el pueblo se calla, supongo que no le caerán en saco roto estos abusos y sabrá tomar buena nota de ellos, como hizo en situaciones anteriores similares a esta.

Y con todo esto que está pasando en nuestro concejo y en estos tiempos de crisis cuando toda la sociedad se sitúa en la línea de la contención y del ahorro, procurando estabilizar y contener los salarios, cuando no disminuirlos, el alcalde opta por el alegre camino de la subida escandalosa de los salarios en vez de buscar la homogeneidad entre ellos reduciendo los exagerados sueldos del convenio anterior. Aprenda de lo que está haciendo el ministro de Fomento con el estamento de los controladores aéreos. Unos sueldos los del concejo de Ribadeo de los que el propio informe de la USC, que no es ningún monumento a la sensatez ni a la austeridad propia de un tiempo de crisis, dice que están “sobredimensionados”. En mi opinión estamos ante un concejo que camina derecho hacia su ruina total, sin que a nadie le importe. No les importa a los políticos ni a los funcionarios porque lo que pretenden es salvar su situación personal a costa de los impuestos de los vecinos. No le importa al pueblo porque en su profunda apatía política y su escaso sentido de lo social pasa de todo pensando que eso no es cosa nostra.

¿Tiene remedio esta situación? No lo parece, salvo que alguien, desde otras esferas, se decida a proclamar una verdadera reconversión de nuestros concejos. Pues lo que está pasando en Ribadeo no es más que un fiel reflejo de lo que está pasando en las demás instituciones del Estado con su inflado número de funcionarios y asesores, la duplicidad de funciones con las autonomías, el sostenimiento de ciertos ministerios y otros entes vacíos de contenido, las subvenciones a los sindicatos disfrazadas de programas de Formación Profesional, el derroche en el gasto público, etc. etc.–

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20231120

LA CONTINUIDAD DEL ISM EN RIBADEO. José María Rodríguez Díaz (2010)

    Sinxelamente, feito: o artigo é unha anticipación histórica de José María en relación ó sucedido co tema que trata, a presencia do Instituo Social da Mariña en Ribadeo..

Viernes, 05 de febrero de 2010

LA CONTINUIDAD DEL ISM EN RIBADEO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 19:55

Como los perros que, latrante uno, latrant confestim omnes ['cando un ladra, ladran todos en conxunto'], los representantes de los partidos políticos de Ribadeo, en su lucha reivindicativa por un colectivo en la que nadie quiere quedar descolgado por aquello de los votos, andan estos días obsesionados por la defensa del colectivo de afiliados del ISM. Y ante el rumor de la supresión de este ente en la localidad proclaman con todas sus fuerzas sus reivindicaciones hacia este colectivo exigiendo la permanencia de la Delegación Local del ISM en Ribadeo. No vaya a ser que se les acuse de inoperancia y pasividad, como pasó en otros tiempos pasados cuando se llevaron el Juzgado de esta villa y tengan que pagar las consecuencias en las urnas.

Y al hacerlo demuestran todos ellos una ignorancia supina de los Pactos de Toledo, aprobados en el Pleno del Congreso de los Diputados el 6 de abril de 1995, en los que, para lograr una más eficaz racionalización del sistema económico de la Seguridad Social y para garantizar el futuro económico del Sistema en un Estado en donde el sostenimiento de las autonomías y los demás privilegios de los políticos consume toda la nata del cántaro, se proclama la integración de los cinco regímenes especiales (el Agrario, el de Autónomos, el de Empleadas de Hogar, el de la Minería del Carbón y el de Trabajadores del Mar) en sólo dos, el Régimen General de la Seguridad Social y el Régimen de Autónomos.

En los mencionados Pactos de Toledo se acordaba “reducir de manera gradual el número de regímenes actualmente existentes y lograr la plena homogeneización del sistema público de pensiones, de manera que a medio y largo plazo todos los trabajadores y empleados queden encuadrados o bien en el régimen de los trabajadores por cuenta ajena o bien en el de los trabajadores por cuenta propia, recogiendo, no obstante, las peculiaridades específicas y objetivas de los sectores marítimo-pesquero y de la minería del carbón, así como de los trabajadores eventuales del campo.

Así, pues, ante la depresión económica experimentada en tiempos del gobierno de Felipe González, los pasos acordados en ese pacto tienen por objetivo ir reduciendo los distintos regímenes de la S. Social para evitar que el Sistema de la S. Social tenga que soportar el gran peso del déficit que suponen y de las deficiencias que representan el resto de los regímenes especiales. Unos regímenes que, aun cuando tengan ciertas particularidades específicas, como es el caso del ISM, no impiden que su gestión pueda ser llevada a cabo por el INSS, con el consiguiente abaratamiento de los costos en la gestión.

Muchas de las competencias específicas que hasta ahora tenía el Instituto Social de la Marina, como las hospederías, la formación profesional, los servicios sociales, las guarderías, la sanidad, el empleo, etc, han sido ya transferidas a las correspondientes Autonomías. Y algunas funciones que aún quedan por transferir, como son los reconocimientos previos al embarque, el reconocimiento de las diversas prestaciones y algunas otras, no representan ningún obstáculo para ser desempeñadas por otros organismos, como el Sergas, el INSS o Educación, etc. con el consiguiente abaratamiento de costos.

Y llegando a lo concreto, ¿qué funciones desempeña actualmente la Delegación de Ribadeo? Absolutamente ninguna que no pueda ser desempeñada por la Agencia del INSS: afiliación, altas y bajas de trabajadores y empresas, gestión de la incapacidad temporal y pensiones. Unas funciones que se pueden gestionar desde la Agencia del INSS sin causar prejuicio algunos a los trabajadores del mar.

Ese es el objetivo de los Pactos de Toledo: optar por una gestión más racional y menos gravosa para el sostenimiento del Sistema. En resumen, se trata de adelgazar la Administración en aras de una mayor rentabilidad y viabilidad del Sistema hacia el futuro y de una menor carga impositiva a los contribuyentes. Pero pedirles a los responsables políticos de Ribadeo adelgazamiento de la administración y ahorro de los recursos es como pedirle peras al olmo. Los hechos de la gestión de los últimos gobiernos, independientemente de su color político, demuestran su incapacidad para hacerlo. Y es así como España marcha directa hacia el precipicio, haciéndose realidad aquella famosa profecía de aquel lider socialista de tiempos del inolvidable de Felipe González que, coreado por el pueblo, afirmaba que “a España no la conocerá ni la madre que la parió”. Una profecía que hoy se hace realidad con sus más de cuatro millones de parados y el futuro de las pensiones en el aire.

Una actitud correcta por parte de nuestros políticos ante la noticia de la supresión del ISM debiera ser pedir el urgente traspaso de las funciones de la Delegación Local del ISM de Ribadeo a la Agencia del INSS, en donde el colectivo del mar pudiera ser atendido sin tener que desplazarse a otra localidad, con el fin de adelgazar la administración y asegurar el futuro de nuestro Sistema de Seguridad Social. Como tantas veces he reclamado en mis artículos de opinión, una buena administración debe evitar las duplicaciones de los servicios en aras del ahorro y del bienestar de los ciudadanos.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20231119

37 % máis

37 % máis

    As 'novas' pasan rápido, convértense en 'vellas', son ocultadas polas máis recentes despois de ter contribuído a ocultar ás máis antigas. Mais moitas veces forman parte dun movemento da historia, en certo xeito, convértense en 'históricas'. Velaeiquí unha nova de, cando escribo, hai pouco máis de dez días. Saíu con diferentes titulares e presentacións (gráficas ou ideolóxicas, entre outras). Por exemplo: "Adoro a los ricos de mi ciudad".

    Os datos recollidos non eran sempre os mesmos, pero dentro do que cada medio consideraba noticia, equivalentes. Así pasa cunha afirmación, sobre a orixe da noticia: A lista Forbes. É dicir, unha relación que ven sendo algo así como o 'Libro Guinness dos récords', pois ano tras ano bátense marcas nos montóns de cartos que algunha xente acumula.

    Esta edición, ó que parece, descobre que as 100 persoas máis ricas (non de mellor sabor nin saber, enténdase) de España aumentaron un 37 % de media a súa fortuna no último período anual que contempla. É dicir, pasaron a ter entre todos 196 000 millóns de euros, despois de ter o ano pasado 'só' 143 000 millóns. Coido que debería se máis doado aumentar unha fortuna de 10 000 euros a 13 700 euros que de 143 000 000 000 a 196 000 000 000, pero en cambio non teño claro coñecer de xeito directo a moita xente que aumentara ese 37 %. Iso, aínda que as cifras de capital dos meus coñecidos anden abondo máis próximas a unha decena de millar que a unha centea de millón de euros. Non, non vou ir preguntando, pero dáme a min que non.

    Noutro medio con diferente titular especifícase que cada unha das cen persoas máis ricas de España ganou de media 1,45 millóns ó día durante o último ano, ou, máis na liña de consideracións igualitarias, que hai menos mulleres que homes e que son 'máis pobres' (considérese o 'eufemismo')

    A lista pode ter algún cambio, pero os medios máis ben a tratan como unha competición de orgullo alleo: o primeiro da lista, e con moita diferencia, é Amancio Ortega, e é galego! Algo así como dicir 'estamos no mesmo equipo'... Poderíanse facer outras comparacións, pero coido que con esa, chega.

    A lista, polo demais, quédase curta en diversos aspectos. Por exemplo, non especifica a orixe dos aumentos de capital: coido que é diferente o sentido de logralo por especulación financieira que polo incremento de unidades vendidas, ou por baixa de salarios que por mellora da eficiencia da estrutura de fabricación. Tampouco especifica a porcentaxe de impostos (ou o monto total) pagado, e é ben diferente acollerse a unha 'enxeñaría financieira' que rebaixe ós impostos ó 1 % (é un dicir, pero que polas noticias, pode ser realidade en máis dun caso) que que pague o 18 ou 20 %, porcentaxes máis típicas de pagadores normais no entorno que podo máis ou menos controlar.

    En fin, a cifra queda aí: +37 %

Global share of wealth by wealth group, Credit Suisse, 2021, por Leandrosalvador en Commons, Lic. CC 0


Unha... curiosidade ou atropelo?

Unha... curiosidade ou atropelo?

    O pasado sábado 18 de novembro houbo en varios puntos de Galicia un izado de bandeiras galegas, das deseñadas por Castelao. Por que ese modelo? Porque a xente convocadora así o decidiu. Entendo que foi por fuxir ó tempo da oficialidade actual e da estrela entendida como partidaria, pero o certo é que non o sei.

    O caso é que un deses lugares foi a Frouxeira. Un símbolo de resistencia, para min controvertido no seu significado e ó que se lle podería poñer algunha tacha. Pero o caso é que alí foi, por decisión da mesma xente, a xente de Vía Galega.

    O acto incluíu a lectura de varios poemas, dun manifesto, o izado da bandeira e a interpretación do himno. O día prestouse e o estar alí, só ou acompañado, con ou sen acto era unha gozada. Ata aquí, todo normal.

    O caso é que aproveitei esa mesma tarde do 18 para colgar unha referencia no meu blog, Ribadeando, co título ‘18 de novembro, izado na Frouxeira’ (https://www.ribadeando.com/2023/11/18-de-novembro-izado-na-frouxeira.html). A entrada incluía un vídeo coa bandeira ondeando e a interpretación do himno por un gaiteiro, que non sae en imaxe. Para incluír o vídeo na entrada, cargueino en Youtube, unha das marcas de Google/Alphabet, e ó pouco de publicar (vino despois, pero ten como hora de entrada as 16:43) decateime de que tiña un correo onde se especificaba o seguinte:

“Hola, Antonio Gregorio:

Se ha detectado contenido protegido por derechos de autor en tu vídeo "Izando a bandeira galega na Frouxeira". Esto no afectará a la visibilidad de tu vídeo, pero ya no podrás monetizarlo. El titular de los derechos de autor lo está monetizando o está recibiendo estadísticas sobre el contenido. Esto no es una falta por infracción de derechos de autor ni afecta a tu canal.

Contenido utilizado

HIMNO GALEGO Última actualización: 18 de noviembre de 2023

Propietarios del contenido: LatinAutorPerf

Tipo de contenido: Melody or lyrics

Impacto en el vídeo: Sin impacto hasta que te hagas creador que monetiza contenido”

    Como non ‘monetizo’ o blog, en principio, sin problema. Mais a cousa é que como se pode ver mesmo na Galipedia, nunha das ilustracións das entradas ‘Pascual Veiga’ ou ‘Eduardo Pondal’, ambos son os autores de música e letra, e pola data de falecemento de ambos, ambas están no dominio público. Outra cousa sería que o intérprete quixera reclamar dereitos pola interpretación.

    Mais, loxicamente, non vai do que me afecte ou non a min, senón á comunidade. Dado a cantidade de veces que se executa o himno, mesmo que se grava coa única misión de difundilo, unha nota así deixa como mínimo algo de estrañeza. Que alguén ou algo chamado ‘LatinAutorPerf’ (a negriña na cita do correo é miña) se atribúa dereitos sobre o himno comunitario non o vexo normal. Podería elucubrarse que dita entidade rexistrara o himno poñamos, en Colombia o mes pasado, que presentara os dereitos de rexistro ante Alphabet e que estean a rular así. Algo que pode ser moi diferente á realidade, mais que dende calquera punto de vista que o mire entendo máis un atropelo que unha curiosidade.

    Xa hai tempo, noutro dos produtos de Google/Alphabet, o Google Maps, custou longo que ría de Ribadeo deixara de aparecer co nome de ‘Ría de Ribambo’, e aínda non sei moi ben como sucedeu o cambio, que teño documentado. E non é o único caso semellante que me atopei. Por iso estou tentando difundir a historia para que quen teña posibilidade de facer un tratamento adecuado, sexa unha asociación, un medio, un partido, Deputación ou Xunta, ou o que sexa, tente aclarar que pasa e evitar que o himno sexa expropiado pouco a pouco como con outras cousas pasa e ten pasado.

20231118

18 de novembro, Izado na Frouxeira

    Nun sinxelo acto con vinte persoas presentes, tivo lugar hoxe ás 12 na Frouxeira o izado da bandeira galega deseñada por Castelao. Deixo fotos miñas (as primeiras) e de Dores Abel (as últimas) de varios momentos, un vídeo coa parte final, coa a bandeira ondeando e o himno tocado por Xoán Ramón Díaz e a nota de prensa de Vía Galega, organizadora do acto.

    Aínda que na nota de prensa non o dí, a bandeira quedará estable no lugar.

Anxo Martíns, dicindo unhas verbas ó comezdo do acto

A xente, agrupándose

A bandeira, ó vento





A MARIÑA IZOU HOXE NA FROUSEIRA A BANDEIRA GALEGA DENTRO DA ACCIÓN PROMOVIDA POLA 

PLATAFORMA VIA GALEGA.


Durante esta semana, a bandeira galega exhibiuse en varandas e fiestras de todo país. Está acción enmárcase na campaña que VIA GALEGA vén desenvolvendo para divulgar e propagar os nosos símbolos nacionais, o himno e a bandeira. Elixiuse esta semana, do 13 ao 18 de novembro, para conmemorar a efeméride da I Asemblea Nacionalista das Irmandades da Fala, que tivo lugar en Lugo o 17 e 18 de novembro de 1918. Cúmprense, por tanto, 105 anos daquela I Asemblea Nacionalista. Está é a razón porque hoxe, día 18 de novembro, realizamos actos expansivos, ás 12 da mañá, en diferentes localidades de toda Galiza.

A Mariña sumouse a esta conmemoración izando a bandeira galega no punto máis alto, e tamén simbólico, da nosa comarca, o monte da Frouseira, onde a história nos di que Pardo de Cela resistiu o asedio das tropas dos Reis Católicos. Ademais, recitáronse poemas alusivos á bandeira e á lingua como símbolos da nosa identidade. Tamén se leu un manifesto e se cantou o himno galego.

Este é o segundo ano que se leva a cabo este acto, coa pretensión de dar a coñecer os símbolos que nos definen como nación. Se para todos os países os seus símbolos son importantes, para unha nación como a galega, sen estado de seu e sometida durante séculos a un proceso de total asimilación, aínda cobran maior relevancia. Son a expresión da nosa existencia como pobo e do dereito a sermos libres. Os nosos símbolos nacionais únennos como galegos e galegas e fortalecen a nosa identidade colectiva en igualdade con todos os pobos do mundo.

A Frouseira, 18 de novembro de 2023.

Asdo.

Anxo Martíns Pérez.

Responsábel de Vía Galega na Mariña.

O HOME CÁMARA. Xosé Carlos Rodríguez Rañón

 

Carlos Saura. Collida de Wikimedia Commons, subida por Carlos Delgado, Lic. CC BY SA 4.0

O HOME CÁMARA

Xosé Carlos Rodríguez Rañón

    Dicía en vida que a súa teima coas imaxes a herdara do seu pai, quen lle ensinou a elaborar libros-collage con recortes de fotografías, paixón que tamén tiña o seu irmán, o pintor Antonio Saura. A nai era pianista e, grazas a ela, Carlos Saura afeccionouse a plasmar no seu cinema os fados ou o flamenco. Música e fotografía tamén as mesturou nas súas orixinais curtametraxes experimentais.

    De neno, Carlos Saura fabricou a súa propia cámara fotográfica, chegando a coleccionar máis de mil que atopaba en tendas de antigüidades e mercados de segunda man. Antes de cineasta foi fotógrafo de festivais e tamén se adicou a colorear a man moitas das instantáneas que previamente realizaba.

    Por toda esta traxectoria artística e profesional Photo España adicoulle na Lonxa de Zaragoza unha mostra titulada “Carlos Saura fotógrafo. Una vida tras la cámara”, formada por un cento de fotografías da súa autoría que supoñen unha especie de diario creativo, íntimo e persoal dun dos meirandes expoñentes da sétima arte na segunda metade do século XX español e dun dos artistas máis interdisciplinares, inclasificables e xenuinos da súa xeración.

20231117

Comunicado do BNG

    Despois de escribir eu no blog a entrada "Comparando documentos cara ó pleno de onte", recibo do BNG o seguinte comunicado, en parte relacionado tamén co pleno. En baixo, audio:

O BNG LAMENTA QUE SE DUPLIQUEN INNECESARIAMENTE OS PLENOS MEDIANTE A REALIZACIÓN DE CONVOCATORIAS EXTRAORDINARIAS QUE PODERÍAN SER INTEGRADAS NUN PLENO ORDINARIO, QUE XA VAI CON RETRASO.

O BNG de Ribadeo quere facer saber á cidadanía ribadense que este xoves pasado, dezaseis de novembro, tivemos un pleno extraordinario que ben se podería ter integrado no pleno ordinario que tocaba facer a principios do mes de novembro, que xa leva dúas semanas de retraso, e que aínda está sen axendar. Se é certo que urxía aprobar os puntos que conformaban a orde do día deste pleno extraordinario, por que non se deu convocado o pleno ordinario que tocaba a principios deste mes? Retraso na convocatoria dos plenos, retraso no comezo das obras do Hospital Asilo... Non é de estrañar: cando se dedica máis tempo a especular con como podería ter sido a negociación da reforma de edificios emblemáticos de Ribadeo, ou a difundir insinuacións sobre o anterior goberno, despois bótasenos o tempo enriba e non damos preparado a convocatoria dos plenos ordinarios, ou temos que convocar á oposición de forma extraordinaria a través dos medios de comunicación.

Así foi como soubo o noso grupo municipal que ía haber pleno extraordinario este xoves dezaseis ás oito da tarde: lendo o xornal o mércores pola mañá. E non vale a escusa de que, como era pouco o que había que tratar, tampouco facía falta tanto tempo para preparar o pleno. O señor alcalde quere reducirnos o tempo de intervención nos plenos, pero semella ter a intención de, pouco menos, duplicar o número de plenos. Non se entende moi ben. Hai algo que non cadra. Non vemos ningunha razón obxectiva para que, podendo abordar un punto nun pleno ordinario, se force a convocatoria doutro extraordinario porque non se dá convocado o pleno ordinario que tocaba a principios de mes. Aumenta descontroladamente o gasto en determinadas partidas, aumenta o número de plenos... Cando se vai introducir un mínimo de racionalidade na vida do concello?

Pero, sobre todo, cando vai deixar o señor alcalde de especular co traballo feito polo anterior goberno? Cando vai deixar de encirrar sobre o labor político do anterior goberno e do BNG, o partido que o sustentaba? Cando vai deixar de presumir do que outros fixemos anteriormente e nos vai dar a coñecer os seus proxectos? Cando nos vai comunicar a cantidade de diñeiro que a Xunta vai poñer a disposición do Concello de Ribadeo para reformar integralmente o Hospital Asilo? Cando van empezar de verdade as obras do Hospital Asilo? Xa van cento sesenta e dous días coa xente maior de Ribadeo lonxe da súa casa, nunha residencia que lles é estraña, e non se lle ve trazas ao asunto: moito carteliño e moito conto, pero movemento ben pouco. Esperte, señor Vega! E déixese de lerias e de comenencias.

 

Celia Castro, sobresaínte cum laude

     Fágome eco dunha nota de prensa da USC, ó paso que felicito a Celia Castro:

Humanidades aborda nunha investigación a influencia da fotografía nalgúns pintores do século XIX

A tese de doutoramento desenvolvida pola ribadense Celia Castro Fernández baixo a dirección de Carmen Bermejo e Jesús Varela Zapata analiza a importancia da invención da fotografía e a súa repercusión na obra de Dionisio Fierros e Federico de Madrazo, entre outros autores da pintura moderna española

Celia Castro Fernández, entre Varela Zapata e Carmen Bermejo, na Facultade de Humanidades

A influencia e as repercusións que tivo a invención da fotografía noutras manifestacións artísticas, tal e como é a pintura, centra a investigación de doutoramento que acaba de presentar a catedrática de Historia da Arte na Escola de Artes e Superior de Deseño Ramón Falcón de Lugo Celia Castro Fernández na Facultade de Humanidades do Campus de Lugo baixo o título ‘A influencia da fotografía nalgúns pintores do século XIX: O círculo de Federico Madrazo’.

A investigación, impulsada pola tamén catedrática de Historia da Arte na USC Ana Goy Diz e co dirixida, tralo seu pasamento, por Carmen Bermejo Lorenzo, da Universidade de Oviedo, e Jesús Varela Zapata, da USC, aborda desde unha perspectiva comparativista e seguindo a metodoloxía dos Estudos Culturais, a importancia da invención da fotografía e os efectos que provocou a aparición desta na pintura española moderna.

Castro Fernández afonda nas súas pescudas no estudo e na análise da obra pictórica de diversos autores, entre os que se atopan Dionisio Fierros e Federico de Madrazo, ademais de mergullarse na obra de diversos fotógrafos madrileños do século XIX.

Unha das múltiples contribucións que achega a investigación de doutoramento desenvolvida por Celia Castro Fernández atinxe á recuperación e á análise de material até o momento inédito, tal como corresponde ás chamadas ‘cartes de visite’ (tarxetas de visita), procedentes ou pertencentes a diversos coleccionistas privados.

Tribunal de tese e cualificación

A catedrática de Historia da Arte na Universidade de Oviedo, Ana Fernández García, presidiu o tribunal encargado de avaliar esta investigación de doutoramento, un comité do que tamén formaron parte o catedrático da Universidade de Santiago Juan M. Monterroso Montero, e o profesor da Universidade de León Iván Rega Castro. Os membros do tribunal acordaron por unanimidade outorgar a esta tese a máxima cualificación académica de sobresaínte cum laude.

 

Celia Castro Fernández, entre Varela Zapata e Carmen Bermejo, na Facultade de Humanidades



Comparando documentos cara ó pleno de onte

     Onte houbo un pleno 'extraordinario' e 'urxente' en Ribadeo. A convocatoria foi subida á sede electrónica do concello o mesmo día da súa sinatura, o día anterior ó pleno:


    Se se mira algo máis abaixo na mesma sede electrónica, verase outro documento colgado o día anterior a que o fora a convocatoria. Este:

    Para resumir, nel o concello dispón un período de 5 días a partir do aviso para que a xente -nós- dé opinión. Sobre que? Sobre as tarifas que se trataría no pleno convocado o día seguinte para o outro día máis, é dicir, dous días despois. E por que a petición? Pois seguindo un procedemento administrativo para a participación cidadá. É dicir, en cumprimento das normas.
    Evidentemente, as normas foron incumpridas. É un paso adiante a difusión pública da convocatoria dos plenos, que esperemos que esta vez se manteña, a pesar de que no ordinario de poucos días antes non se fixo así. Pero chama a atención o querer quedar ben coa normativa á vez que se incumpre. Non é nada novo, de feito o que non fora denunciado pola oposición só pode tomarse por un indicador máis da súa normalidade. Tampouco coido que sexa dos casos máis graves. Pero non deixa de ser un incumprimento democrático, e sobre todo, unha vez máis, un ir en contra da participación cidadá.

Acta do pleno ordinario de 10 de outubro de 2023 do concello de Ribadeo

    Xa está publicada a acta do pleno ordinario de 10 de outubro de 2023, que trataba básicamente de orzamentos:

ACTA DO PLENO 2023-0015 [ACTA DO PLENO ORDINARIO DE 10 DE OUTUBRO DE 2023]

20231116

¿Y RIBADEO? José María Rodríguez Díaz (2010)

    Pregunta retórica para comezar un novo capítulo de dúbidas de José María sobre a política en xeral, e a ribdense en particular.

Sábado, 30 de enero de 2010

¿Y RIBADEO?

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 10:13

Al analizar la vida política y social de nuestro país la impresión que uno se lleva es que va de mal en peor en todas las facetas de la vida social y política. La profunda depresión económica por la que este país está atravesando, impulsado por el desgobierno de ZP, tiene atemorizada y retraída a la sociedad, especialmente a todos aquellos a quienes la pérdida del trabajo ha postrado en la indigencia y se quedaron sin recursos para hacer frente a las necesidades más urgentes de la supervivencia. Desde que se hicieron las transferencias a las autonomías, y quedaron sometidas a los caprichos e intereses de sus ideologías de vía estrecha, los nacionalismos, y a los intereses políticos de los gestores de cada momento, la educación y la enseñanza están en los niveles más bajos de la historia de la cultura. Y la misma opinión negativa merecen los demás aspectos de la vida política de España: la inmigración desordenada y utilizada con fines electorales, la economía sumergida incumpliendo sus obligaciones tributarias, la seguridad ciudadana violada por las bandas de malhechores y toda la vida política desprestigiada por los numerosos casos de corrupción y la lucha por el poder. Todo un Estado caótico en el que la sociedad está sumida en la más profunda desesperanza y sin luces en el horizonte hacia el futuro. Un país a la deriva, empujado por los vientos de un falso progresismo y capitaneado por la ineficacia de Zapatero y la corrupción de los políticos. Este y no otro es el espectáculo que estamos viviendo.

Y en este panorama de incertidumbre y de desesperanza, cómo se encuentra Ribadeo?

Al igual que acontece con los demás pueblos de la geografía española Ribadeo no es ajeno a los efectos y avatares de una economía en declive y de una gestión pública ineficaz y corrupta y que afecta a toda la clase política. Un concejo, económicamente hundido, como la mayor parte de los concejos de España. La responsabilidad de esta situación corresponde por igual y especialmente, no sólo a las circunstancias depresivas que vive el país, sino sobretodo a todos los alcaldes que lo gobernaron últimamente. Impacientes por hacer una gestión deslumbrante de cara a las elecciones se dedicaron a derrochar los recursos públicos, es decir, de los vecinos, en fuegos artificiales. Es verdad que no se puede decir que todo lo que se hizo o se hace en Ribadeo sea negativo para la vida de este concejo. Y aunque el actual alcalde sigue sin estar concienciado de la conveniencia de cambiar el rumbo de su política por lo que toca a los gastos municipales y adoptar un camino de austeridad, aun con riesgo de exponerse a perder adhesiones de cara a las elecciones, no carece a veces de actitudes correctas que le honran como gestor, como su reciente negativa a subvencionar la presencia innecesaria de los políticos en la feria de Fitur. Una muy loable actitud, por fin, que trata de corregir esa moda en que dieron los políticos de utilizar los recursos públicos para su propia diversión, como hacían en años pasados con motivo de esta feria de Turgalicia o como hicieron años atrás con aquel famoso viaje de placer a Uruguay, organizado por la Diputación, bajo el pretexto de promover el turismo y cuyos frutos no se ven por ningún lado; sin olvidar las aventuras del ex alcalde Perez Vacas por tierras de la Bretaña francesa con la disculpa del famoso hermanamiento con Loctudy, que no podía cuajar ni cuajó. Por lo que a mi toca, felicito al alcalde actual por esta decisión llena de sentido común y de respeto a los dineros de los contribuyentes y lamento que no se atreva a aplicar la misma doctrina de austeridad a las demás actuaciones de gobierno.

Y como las virtudes casi nunca van solas, hay que añadir ese nuevo despertar del primer edil hacia la participación ciudadana, hecho reflejado en la pasada reunión que mantuvo con la Mesa de Asociaciones. Si ese acercamiento al pueblo significa algo más que un gesto debido a las ya próximas elecciones, le felicito. Pero tengo mis serias dudas. Dudas que nacen de la negativa actitud mantenida hacia las asociaciones de vecinos con motivo de las últimas asignaciones de obras de los famosos Planes E de Zapatero. Una formidable ocasión perdida para contar con el pueblo en las decisiones y los asuntos que les afectan y escuchar sus opiniones por ser conocedores como nadie de los problemas que les afectan.

Y aunque la prudencia y la necesidad desaconsejan cualesquiera otras aventuras que no sean sacar adelante los obligados servicios esenciales que demanda la comunidad, como la gestión administrativa, el servicio del agua, la recogida de enseres, la limpieza, la conservación de viales y áreas recreativas y poco más, no por eso dejamos de criticar el descuido y la apatía que se observa en muchos rincones y espacios de la villa de Ribadeo y de su concejo, que demuestran el abandono en que está sumido. Y mientras que a través de la Agencia 21 se esfuerzan en enseñar a interpretar el paisaje los bellos parajes de Ribadeo están abandonados. Citar, sin pretender ser exhaustivos, la aguja del reloj de sol del Cargadoiro, por ejemplo, que ofrece una triste imagen de desidia y dejadez, demostrativa de la pésima gestión del titular de Medio Ambiente. ¿Y qué decir del surtidor de agua del Campo de Santa Maria que lleva más de un año inutilizado con el único fin de poder instalar las famosas carpas? ¿Y qué decir de la mal llamada fuente decorativa que ya no funciona? ¿Será, acaso, un preludio de lo que va a pasar con el famoso ascensor panorámico de la Atalaya que ni siquiera se atreven a inaugurar?-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.