Escribir sobre o 15 M

Asemblea en Ribadeo o 20110619

   Hoxe estamos de celebración. Celebramos o 15M, ese de hai dez anos, esa data que quedou marcada como a eclosión dun cambio de mentalidade sociopolítica na xuventude española. Entendiches? Ou sexa, o 'noso' 68, que tamén, dende Francia, tivo diversas antecedentes, réplicas e variacións (seguro que nas antigas checoslovaquias lembran máis ben a versión da primavera de Praga que a versión parisina do maio francés, e en California poñen máis énfase no seu propio movemento, máis extenso no tempo e non menos intenso en moitos aspectos).

   Que tempos, eh? Coido que as lembranzas son boas porque axudan a debuxar a nosa necesidade de ter historia para facernos a nós mesmos e ó noso futuro. Mais, coñecedores disto, estamos a facer das lembranzas celebracións, o que significa en certo xeito, deixalas no pasado cando son as actividades que nos trouxeron a onde estamos agora, e polo tanto, son constitutivas de nós mesmos. E puxen 'actividades' porque chamémoslles actividades, feitos ou como queiramos, implican movemento, o noso propio aporte de actividade, e sen ese movemento (noso) non teñen sentido. E as celebracións tenden a iso: a lembrar unha foto, estática, que nos sube as endorfinas máis que a adrenalina, que nos leva á satisfacción e pracer como se de misión cumprida se tratase, máis que á acción do 'faise camiño ó andar' que tan ben soubo interpretar Antonio Machado.

   Por iso, para non deixar as lembranzas durmir como lembranzas, senón sentilas como parte do que hoxe somos, sentir a necesidade de actuación acorde cos sentimentos por esas lembranzas, non está de máis integrar na memoria aquelo de que os dereitos recoñecidos nas leis aplícanse, defenden e amplían na medida na que se exercen, como lin nun artigo e me fixo lembrar onte mesmo Rosa María Artal.

   Hai multitude de formulacións, de moita xente que escribe sobre o 15M, lembrando historia. E non está mal facelo, necesitámolo, é un coñecemento que non se debe perder, que debemos aumentar, algo a estudar. Pero pararnos aí significa perdernos o noso 15M, a nosa revolución, sexa como individuo, sexa como sociedade. Decaer a un estado de inconsciencia. Participáramos a favor da corrente ou estivéramos horrorizados polo que sucedía, que iso tamén, nalgunha xente, foi un froito do 15M.

   Unha última apreciación: darlle ó pedal nunha bicicleta estática mantén os músculos en forma, e chámaselle deporte. Pero, aínda que o movemento muscular sexa comparable, pouco ten que ver co facer deporte nunha bicicleta de estrada ou de montaña, graduar o esforzo ó que ven, e non ó que queremos que veña, ver pasar a paisaxe e sentir o aire no rostro en troques de escoitar o mp3 ou ver un vídeo. A experiencia, e o resultado para todo aquelo que non sexa músculo, é diferente. Leva esa idea á túa vida e á da sociedade: é equivalente á bicicleta estática ou a unha ou outra versión da bici de toda a vida? A paisaxe cambia, a vida tamén. E nós temos que adaptarnos, ser conscientes e sobrevivir ó tempo que podemos tentar adaptar a vida.

Diario de un confinado en la plaza de Olavide. MUERTE Y RESURRECCIÓN. Ángel Alda

15M na Praza de Olavide, Madrid

"Jueves, 9 de abril de 2020
Uno de los mitos fundacionales de nuestra cultura es el de la muerte y resurrección de Jesús. Murió como hombre, resucitó como hijo de Dios y al final de los tiempos volverá con nosotros. La parusía. Casi todos los ciclos humanos colectivos adoptan esa forma sencilla de entender. El Covid será en el futuro explicado en esa clave. Estamos en la fase de la catástrofe vital. Pero la sociedad volverá a recuperarse y en algún momento con la vuelta de la normalidad todo recuperará el orden perdido.
¿Pero que orden? ¿No ha sido acaso el orden imperante el que nos ha traído la pandemia? Ecólogos, biólogos y especialistas de diversas disciplinas nos dicen que nuestra forma de explotación de la naturaleza está en las bases de la multiplicación de riesgos para la vida. Granjas animales que trasladan enfermedades de los animales a la población humana. Contaminación del aire y de las aguas que altera los mecanismos de autodefensa y de la inmunidad. Globalización que implica conexiones humanas múltiples. Hacinamiento, pobreza, abandono que acompañan la vida de enormes multitudes. Nada que no sepamos o hayamos analizado desde los tiempos de la Ilustración. Antes las explicaciones eran solo religiosas. Pero con Malthus, con las teorías higiénicas, con los avances médico-científicos, incluso con derivaciones criminales como las teorías eugenésicas, parece que la humanidad ha ido tomando conciencia de los riesgos del vivir colectivo.
Pero las respuestas de la ciencia no son suficientes. Primero porque la misma ciencia se basa en el principio de la duda. Segundo porque asistimos en el mundo a una cruzada anticientífica de naturaleza política. El populismo como receta pretende erigir como razón de estado exclusivamente a colectividades míticas como las naciones y las culturas locales. Es como la búsqueda milagrosa de una solución para un problema que los mismos dirigentes populistas no se atreven ni a plantear. Primero nosotros ¿Pero quienes somos nosotros?
Les dejo con ese acertijo. Tienen de plazo hasta la Última Cena que se celebra esta noche si las autoridades levantan el confinamiento a los apóstoles y allegados de Jesús.
Ánimo.
Ángel."

De José Luis Sampedro, e tres pequenos comentarios

José Luis Sampedro en 2006. Lic. CC BY SA 2.0, de Íñigo González, tomada de https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Jos%C3%A9_Luis_Sampedro_(2006).jpg

Hai tempo que teño moi ben considerado a José Luis Sampedro. De feito, dende que sei del. Tanto como novelista como como economista, pensador ou activista. Nestes días de encerro, recobro algunhas cousas ás que non daba chegado para ler, e atopo entre elas unha entrevista que lle fixeron Amparo Rodrigo e Berta Rodrigo, publicada en 2012 en LMD en Español. O título, 'El capitalismo no funciona' pode dar unha idea falsa do que indica o seu interior, por moito que corresponda con algunha das ideas que vertebran as respostas de José Luis Sampedro.
Comentar todo o texto faise demasiado para unha entrada sen pretensións coma esta, polo que só deixo algún fragmento, sen traducir:
- Sobre a perda dalgúns valores: "Hemos asignado el valor supremo a algo que es un medio, el dinero, que es un instrumento de cambio. Lo decía Marx: el capitalismo convierte todo en mercancía. Y todo no se deja convertir en mercancía. El olvido de los valores que representaba la civilización anterior ha conducido a catástrofes. Por ejemplo: Europa no existe ya, es una ficción. Lo que llamamos Unión europea es un casino (...)"
Dende entón, pouco cambiou a cousa, como non sexa a aceleración do sistema. E estamos sufrindo as consecuencias. Dende a monetarización da sanidade ou a educación ó fluxo de información ou o aproveitamento capitalista das crises.
- En relación ás bases de pensamento da xente do noso tempo: "Tenemos que ir pensando en un nuevo referente. El referente de los antiguos griegos era el hombre. El hombre era la medida de todas las cosas. En la edad media era Dios la medida de todas las cosas. Ahora, la medida de todas las cosas es el dinero. Que referencia nos espera? En este momento, lo único que funciona rápidamente es la ciencia, pero (...)"
Polo momento, a referencia dominante segue a ser a mesma, aínda que medre a conciencia de que é necesario cambiala. Pero O Poder, controlado polos cartos, segue opoñendose, naturalmente.
- En relación a un movemento de cambio que estaba medrando naquel momento post 15M: "Tienen una visión de la realidad muho más correcta de la que tenemos. (...) Sólo con comprender que el mundo es una realidad a la que tenemos que adaptarnos los hombres y no tratar de transformarlo, como pretenden algunos, porque la Tierra no nos necesita, pero si desaparece la Tierra, desaparecemos nosotros. (...) Hay alternativa de un desarrollo nacional controlado y para todos, lo cual supone que tiene que ceder el despilfarro de los más ricos y crecer la alimentación de los más pobres. Hay otra alternativa. Hay el desarrollo interior, hacer que las personas sean mejores, no que tengan más. (...) "
Coido que naquel momento el xa sabía que non estaba dicindo nada novo, pero si algo que hai que remachar unha e outra vez ata que o integremos como individuos, como sociedade e como estrutura. E aínda falta...

Ribadeo: 16 M, 5 anos despois

O día seguinte ó 15M. A continuidade despois do nacemento dunha idea. Cinco anos despois...
En Ribadeo o 15M víase pola televisión, pero chegou. Non o mesmo día, nin ó seguinte, pero chegou. Non pasara máis que tres semanas dende a concentración en Sol cando houbo unha xa próxima, na Caridade. Ribadeo esperou un pouco máis, ata o 19 de xuño, e máis ben impulsada dende fóra, cara ó que era e é a capital dunha comarca transfronteiriza Galicia-Asturias, para xuntar uns 150 'indignados' segundo a terminoloxía daquel momento. Asemblea que recalou pronto en Ribadeo pola importancia comarcal, pero que era itinerante.

A asemblea do 15M en Ribadeo, o 19/6/2011

E algo así seguimos: nas redes, a celebración deixouse sentir por xente que está fóra, ribadenses que marcharon, ou dalgún xeito, fóra de xogo, tentando entrar (e modificar á vez) ese xogo social que nos levou á necesidade de pensar nun cambio representado no movemento 15 M. A celebración aquí tivo os aires de multitude para celebrar fin de semana, ponte ou campeonato internacional de fútbol (o terceiro), incluíndo as cousas 'típicas' de calquera fin de semana, mentras a prensa falaba do 15 M ben en pasado, ben como se sucedera nagún lugar afastado, ben en xeito dun aproveitamento das ideas para trunfos electorais tradicionais.
Mais o 15M non pasou, teno calro moita xente, é un movemento que continúa e que aínda que tenta ser usado, sinxelamente impregna. Non sucedeu nun lugar afastado, senón que segue a suceder aquí e en nós, aínda que en Ribadeo a parte visible se vexa amplamente superda por outras actividades (como o foi nun comezo e no tempo dende entón). E en Ribadeo tampouco se pode falar de trunfos electorais tradicionais, aínda que si de tentativas de reciclaxe de ideas para partidos tradicionais.
Si hai que recoñecer algunhas cousas. Como que o blog creado pola asemblea local do 15M durou un par de meses (non lembro quen se encargaba do asunto, mais un blog sen ter que poñer remata morrendo, léveo quen o leve). Ou a desaparición da rede dunha das canles principias de comunicación indignada.
Mentres, seguimos a tecer redes.

Consultando ó pobo

Elixo unha bela foto de Suso Fernández na queima do antroido desde ano, final da celebración realizada con retraso por causa do mal tempo, como portada para esta entrada, que ao menos en teoría, non vai de antroido.

Hai poucos días comezou a circular pola rede (e en máis lugares) o seguinte cartel:

Asamblea aberta? De que me sona iso asociado a un partido? Ah, si, do BNG-Asemblea aberta. E onde quedou despois das eleccións o de asembleas abertas? Pois non o sei. Agora tamén o PSOE.
Non sei se se usaba antes ese par de palabras xuntas, supoño que si, mais a cousa coido que se popularizou co movemento 15M. Ben, segundo parece o 15M trouxo novos ventos na lingua e na intención de facer en política. Iso xa está demostrado. Benvidos os novos tempos!
Mais...
As asambleas 15M eran máis ben 'autoconvocadas', cousa que claro, aquí non se da. O lema, queremos escoitarte, dista de algo como 'queremos participar'. Si, claro, xa sei que o primeiro para participar é intervir, e para intervir hai que ter ideas, e intervense con ideas. E aí chegamos ó meollo: no vídeo de lanzamento da asamblea aparece 'como participar' (na asamblea, non nos esquezamos, non na xestión do común, que a canle é o partido) e pregunta se tes ideas. Se tes ideas, vai e dillas. Xa se encargan eles despois.
O vídeo, accesible dende o Facebook da Agrupación Psoe Ribadeo (P con maiúscula, soe con minúscula) está prefabricado e aproveitado como anél ó dedo para Ribadeo. E presenta a mecánica. Ven, é algo atractivo, podes participar... na asamblea. Danos as túas ideas, que chas xestionamos.
Certo que é un avance ante algúnhas políticas de ouvidos xordos que se practican, e que non son o único partido que as fai (antes das eleccións proliferan), pero tróuxome á cabeza aquelo de que a delegación da representación é o máis oposto á democracia.
Son consciente de que, de paso que faigo crítica, estou a facer propaganda do que é un benintencionado (espero) acto de partido no que se pretende achegar se ó pobo, e a esa función de representación que teñen e tratan de manter os partidos. De feito, espero que lles vaia ben, que vexan que a xente ten ganas de participar, que pode facelo, e que se decaten tamén de que quere e debe facelo de xeito directo, sen mercaderes de ideas intermedios. Non se falaba hai non tanto tempo, noutro marco, de suprimir eslabóns entre produtor e consumidor? Pois máis aínda cando coinciden nas mesmas persoas.

Nota de prensa: Presentación de Ribadeo en común

Nota de Prensa: Presentación de Ribadeo en Común

O vindeiro xoves 5 de febreiro a plataforma cidadá Ribadeo en Común presentará ante os medios locais o seu proxecto para que haxa unha candidatura veciñal nas eleccións municipais do vindeiro mes de maio. A presentación terá lugar ás 10:30 da mañá no antigo Lavadoiro da rúa dos fornos de Ribadeo. Nela se fará unha relación dos principios reitores do proxecto, así como do estado actual do proceso, e unha previsión dos traballos pendentes e dos prazos nos que se irán concretando cada un deles.

Ribadeo en Común inscríbese na dinámica dos movementos sociais xurdidos despois do 15M, cunha proposta baseada nuns xeitos e ideas que contan co apoio da maioría social do país: a transparencia, a participación e a loita contra a corrupción como xeitos de funcionar, e un ideario a prol da solidariedade, a igualdade, a defensa do patrimonio natural e cultural e dos servizos públicos. Calquera persoa pode integrarse na Plataforma asinando o seu manifesto, ou colaborar desde fóra achegando ideas ou propostas ao enderezo ribadeoencomun@gmail.com.

Ribadeo en Común é unha proposta diferente ás demais:

• Porque se trata dun movemento veciñal sen hipotecas partidarias que procura que @s veciñ@s de Ribadeo vaian onde decidan ir, sen presións desde outras instancias.
• Porque fai unha aposta radical pola transformación dos xeitos do Concello cara á transparencia e a participación da cidadanía na toma de decisións e no control da xestión municipal.

• Porque o seu programa, no canto de ser unha listaxe de propostas e ideas sen fío, quer ser un proxecto coherente para a transformación de Ribadeo cara a un futuro economicamente próspero, socialmente xusto e ambientalmente sustentable.
• Porque ese programa, que vai ser a folla de ruta do goberno local, estará feito de xeito aberto, participativo e transparente desde o principio ao final: a xeración das ideas, o seu debate aberto, a súa aprobación e a súa priorización. Un proceso de colaboración coa veciñanza que se manterá a todo o longo da lexislatura.

Chegamos para promover a colaboración e o entendemento entre todos a prol do común. Fartos de pelexas entre institucións e partidos políticos, queremos falar de ideas e propostas novidosas para mellorar o que temos. Con prantexamentos positivos e dende intencións propositivas traballaremos para mudar a escena política na parte que nos corresponde, o eido local.

No mes de febreiro comezaremos as presentacións do esquema previo do programa no que viñemos traballando ao longo destes meses. Chamaremos á colaboración das asociacións e de todas aquelas persoas que desexen participar no deseño final do programa de Ribadeo en Común. Queremos traballar sobre a experiencia das xentes que sofren os problemas e aproveitar o saber dos técnicos que se adican a amañalos. Solucións realistas, desde abaixo, dirixidas a mellorar a vida de tod@s, e especialmente daqueles que máis o precisan.

Queremos, en fin, artellar un espazo cidadán no que os veciños e veciñas de Ribadeo decidan de xeito directo o que queren que se faga cada ano cos 9 millóns de euros do orzamento municipal, en cada rúa da nosa vila, e en cada unha das parroquias do noso concello. Por un Ribadeo novo, de tod@s, entre tod@s e para tod@s.

Rematamos cunha petición: a Asemblea de Ribadeo en Común optou na súa última xuntanza pola fórmula legal da Agrupación de Electores para presentarse ás eleccións. Se para crear un partido de ámbito local abonda coa firma de tres persoas, para presentar unha candidatura co formato de Agrupación de Electores -o xeito máis achegado ao noso espírito de traballo horizontal, aberto e independente- precísase do aval de 500 veciños con dereito a voto en Ribadeo. Dar o aval non é comprometer o voto nin apoiar as nosas propostas: o aval ven sendo un permiso para presentarse ás eleccións. Calquera persoa que vexa xusto que unha candidatura veciñal non partidaria poida presentarse ás municipais pode avalar a Ribadeo en Común, e votar despois por calquera outra opción, ou non votar.

Reunir 500 avais é un obxectivo moi difícil de acadar en tempo e forma (as sinaturas deben recollerse entre o 1 e o 15 de abril e vir acompañadas cunha fotocopia do DNI), polo que precisaremos da axuda de toda a xente disposta a botar unha man. Se queres axudar podes contactar coa Plataforma no seu enderezo ribadeoencomun@gmail.com, no facebook de Ribadeo en Común, ou achegar os teus datos de contacto a calquera dos membros da Plataforma ou aos establecementos colaboradores* para organizar con tempo os grupos de recollida.

Unha xuntanza dunha comisión de ReC

(*)

Serigrafía CLIP GRAF OXALÁ RIBADEO na rúa San Francisco 8

Amodiño Tenda- Bar

Para unha plataforma cidadá de cara ás municipais en Ribadeo

Aínda que ando polo tema, non asumo ó 100% a seguinte 'reflexión persoal' (coido que ten algunha incorrección involuntaria) pero si no fundamental. Chegoume hoxe ó correo, e hoxe a distribúo:
"

Ola a todos. Escríbovos esta reflexión persoal co obxecto de animarvos a asistir ao nacemento da Plataforma Cidadá cara ás eleccións municipais de Ribadeo.

O vindeiro ano cúmprense catro anos do nacemento do 15M, un movemento que acadou a simpatía do 70% da poboación segundo as enquisas, ou sexa dunha maioría superior aos 2/3, que de ocupar as institucións podería mudar a Constitución por si mesma para poñela ao servizo da cidadanía.

Os consensos do 15M sobre transparencia, participación, loita contra a corrupción ou pola defensa dos servizos públicos e dos dereitos cidadáns foron doados de acadar. Porén, o debate nas asembleas foi continuo sobre se procedía ou non entrar na loita política polas institucións. 

Desde entón, algúns de nós demos o paso de non votar a comezar a votar, de non interesarnos pola política a presentarnos nunhas eleccións con partidos de esquerda transformadora coaligados en AGE acadando bos resultados. Nas pasadas europeas, unha segunda onda de indignación levou a Podemos ao Parlamento Europeo cuns bos resultados en todo o Estado. Uns e outros levaron a voz da indignación ás institucións, pero están lonxe de acadar o poder nelas.

As vindeiras eleccións municipais constitúen unha nova oportunidade, e ao noso sentir, cumpre seguir afondando no achegamento da fórmula de representación á cidadanía. O pasado luns un grupo de veciños (xente do común, algúns do Sindicato Labrego, outros do Tesón, de Amarante, da Plataforma pola Defensa da Ría, de Podemos Ribadeo, de Espazo Ecosocialista, de ANOVA, e outros de nada) decidimos apoiar o nacemento dunha Agrupación de Electores cara a obter o Concello de Ribadeo para que sexa xestionado directamente polos veciños. Será o martes 2 de setembro ás 20:30 no Cantón Bar.

(Sen que teña isto unha relevancia grande, dicir que esta opción é apoiada tanto polos grupos políticos que conforman AGE como pola dirección de Podemos, polo que de ir adiante a Plataforma, probablemente estas formacións non presentarán candidatura ás municipais no Concello de Ribadeo.)

Pensamos que a necesidade da transformación dos modos de gobernar Ribadeo é evidente:

- Hai que rachar co clientelismo: non pode ser que a cidadanía siga a pedir favores ao alcalde a cambio do voto. As decisións sobre o que se fai -quen recibe axudas, que pistas se amañan ou rozan, etc.- deben ser tomadas polos veciños de xeito transparente e empregando criterios claros e acordados por eles, e non depender da amizade que teñan co concelleiro de quenda.

- Hai que eliminar os niños da corrupción: a corrupción beneficia a quen decide e a quen suborna, a costa do interese de todos os veciños. Para loitar contra ela a transparencia é a única ferramenta. Só se son os mesmos veciños que gobernan Ribadeo se poñerán as medidas precisas para que non queden espazos escuros para á arbitrariedade. Recentes novas teñen demostrada a incapacidade ou falla de vontade do goberno actual para acabar con estas prácticas.

- Hai que dar protagonismo ás asociacións veciñais: A estratexia de comunicación do goberno diríxese aos medios (onde pode facer propaganda) e aos veciños individuais (onde pode aparecer o clientelismo). Cómpre un goberno que basee a comunicación no debate público, aberto e transparente, especialmente coas asociacións, que deberan ser o seu interlocutor principal no deseño das políticas e das propostas.

- Cómpre poñer en marcha a participación cidadá: Fai catro lexislaturas que os grupos políticos locais aprobaron por unanimidade a Carta de Aalborg da Axenda XXI Local, que promove a participación cidadá cara a un desenvolvemento sustentable dos concellos. Nada se fixo ao respecto, e nada podemos esperar xa destes representantes.

- Ribadeo precisa un proxecto de futuro: É rechamante a ausencia de proxecto -participado ou non- para Ribadeo das agrupacións políticas locais. Correr para saír na foto e poñerse na primeira liña da manifestación, como no caso da Residencia, non é propoñer nin liderar. Temos moitas propostas -10.000 persoas pensan máis ca 7- e xuntos podemos levalas adiante. Cómpre poñer a traballar os 8 millóns de euros anuais do orzamento municipal a prol da veciñanza ribadense.

Se pensas -coma nós, ou diferente!-, e queres participar, achégate este martes día 2 ás 20:30 ao Cantón Bar, onde celebraremos a xuntanza de lanzamento da Plataforma Cidadá. Todo está por decidir, e todos somos necesarios. Coméntao tamén cos teus achegados e difunde esta iniciativa veciñal.

PD: E, finalmente, se che apetece, pero sentes medo ou incomodidade polas consecuencias persoais que poida ter para ti participar nunha iniciativa cidadá tan sá e limpa coma esta, pensa que alí está a razón máis importante de todas para facelo: rachar co medo da xente a participar libremente en política. Por unha Galicia sen caciques."

19? de que me sona...?

Hoxe son as protestas.
Por que son hoxe? Porque se puxeron de acordo para facelo hoxe. Todos os sindicatos e partidos da oposición. Ou xente do movemento 15M.
Por que son as protestas? Se non o sabes aínda, se non o sentes, non protestes: estás da outra beira.
Ónde son? En moito sitios. En Ribadeo non hai organizada (supoño que nos bares e demáis, como tódolos días e sen necesidade de organización ...) pero en Burela si.
E fiámonos dos sindicatos e dos partidos? Que esteñamos moitas veces en contra de sindicatos e partidos non significa que o fagan todo mal. Aí tes calquera cousa social, na que participe máis dunha persoa, para testemuñalo históricamente. Non se trata de esquecer, comulgar con rodas de muíño ou apoiar de xeito cego a certas entidades, senon dun apoio selectivo, crítico a actuacións que consideremos benefician a todos (incluído en certo xeito ese 1% que queda sempre beneficiado das medidas que se van tomando).
Que hoxe non falo de Ribadeo? Ti crees que porque ata agora non mencionei por exemplo a revolta de funcionarios no concello que está a ter lugar, ou da procesión do Carme do sábado, non estou a falar de Ribadeo? De calqeura xeito, e para cambiar de tema, dúas fotos. A primeira, dun desconchado no cine teatro que acompaña ó que xa hai anos apareceu no blog (e segue existindo) no teito do Hernán Naval, e máis unha marea chea nas aceas a semana pasada.

Se xa o saben os nenos, se xa temos a tecnoloxía, ...

Se xa somos conscientes, se xa o movemento está en marcha, o mundo comeza a cambiar.

Do anterior pode resultar un sorriso, pero o mundo está a cambiar tódolos días, e a cuestión é facer que cambie nunha dirección e non en outra. Así, se tentan fastidiarte o día, por exemplo cando a primeira hora dunha mañá radiante de sol te pregunta 'con ive ou sen ive?' (en realidade, 'queres factura?') cando eres consciente do que significan os impostos, xa tes a posibilidade de enderezar un pouco a cousa: 'si, claro, quero factura, os teus fillos están sendo educados con fondos dos impostos'. Non creo que faiga falla engadir que en Ribadeo todo o ensino regulado recibe cartos dos impostos... 

Por iso podes saír logo á rúa e seguir a sorrir a pesar dos 500 € que sabes que te van impoñer a ti e a cada membro da túa familia como colaboración desinteresada a fondo perdido para 'salvar Bankia' (e claro, principalmente ós seus xefes con soldadas multimillonarias), porque hai moita xente que está non só disconforme, senón indignada (din que o 99%), e moita xente que irá cambiando o panorama (polo momento, suavemente, pacíficamente, pero ...).

Xente que está a crear conciencia, como a que se está a mover no 15M ou en accións concretas como contra as fumigacións aéreas con produtos perigosos. Xente que crea proxectos, como wikirating, unha axencia colaborativa de indexación de riscos sobre débeda, por agora en fase inicial, pero desenvoltándose tanto en funcións como en profundidade ou en importancia de xeito exponencial. Ou que procura outra economía, como a que crea goteo, para mantemento de proxectos por crowfunding. Ou que se manifesta de calquera xeito, como a nena de 12 anos que explica o problema dos cartos que non existen pero que serven para roubar á poboación, no seu caso do Canadá. Xente como perroflautas admirables que fixeron e fan a diario que o despectivo perroflautas pase a ser mesmo laudatorio. 

Xente, a secas, que ten en fronte unha mini minoría de aproveitados ladróns corruptores ou corruptos.

Mellor, falemos de fútbol

Si, eso: mellor falemos de fútbol. Ó fin, 'as semanas máis importantes para España' veñen a coincidir co final da liga, quizáis por casualidade. Pero nin por esas. Anunciáronnos que semana tras semana veríamos novos 'axustes', pode que para meter medo e que foran máis doados (cuestión de psicoloxía social), pero se  con eso se consegue o obxectivo é a base de máis pesimismo, conséguese así tamén transmitir a imaxe de que todo vai peor antes que ocorra, e polo tanto, aumentan as probabilidades de que ocorra. Así pois, era preferible que a xente falara de fútbol por ganas que non sendo conscientes de que o é para fuxir da realidade. E as circunstancias fabrican esa consciencia. E se o medo pode resultar beneficioso para que non haxa resistencia, o ter máis medo, o pánico, é impredicible e polo tanto, incontrolable. Ata o fútbol pode ser xerme de revolución.
Onte algunha prensa traía estatísticas sobre o apoio ó movemento 15M. O titular era que tiña máis apoio. O corpo da nova, os gráficos e a información sobre como se fixo a enquisa, a pouco que se pensara neles, daban para a dúbida do título. Non obstante, coido que non importa: o movemento está a permear a sociedade aínda que xente non esteña de acordo con el. O acordo, a toma de postura, pode vir despois de xeito rápido, explosivo.
E máis aló, un pouco máis aló no tempo, a liga termínase. E pode haber un cambio brusco no que a xente pasa de irse cocendo lentamente sen resistencia, adormecida, á consciencia de que está cocida, de que sempre a poden cocer máis máis mentras esteña viva, e de que non é agradable. As revolucións son para o verán, parodiando o título dunha célebre película española.
25% de paro: a porcentaxe nos EEUU nos momentos álxidos da gran depresión, e o punto no que aproximadamente nos atopamos en España. Pode que aquí as redes familiares funcionen máis que naquelas terras, pero o soporte de mantemento do conxunto ten un límite, a propia rede familiar que amortece a caída dos que xa están en desgraza fai que se movan menos cartos para cousas non básicas no conxunto, e ademáis, as promesas de dirixentes con obxectivo de poñer as cousas peor non levan máis que cara abaixo. As novas de que Rajoy (coido que diferente de Raxoi, por certo) ve acabarse as posibilidades de acción mentras se convirte en máis Merkelista que Merkel, ou que a xustiza leva camiño da privatización que comezaron hai longo sanidade e educación, fan que a gráfica da evolución que se espera sexa máis inclinada aínda cara embaixo...
Falemos de fútbol. O certo é que non sei moito, pero xa aprenderei. Ó fin, quen non xugou co balón de pequeno?

Pasou o día?

Remedando un dito, 'Pasou o día, pero non a romaría'. Coido que mellor unha imaxe, recortada dunha foto da colección de Brocco Lee en Flickr, tomada en Atocha, Madrid. 12 de Maio 2012, que collo a traverso do blog do Ángel de Olavide que animo a ler (lic. da foto, atribución-compartir igual xenérica 2.0):

Despois dun ano, a evolución do 15M seguiu camiños trillados, pero sen esmorecer, sen perder a lucidez, sen desaparecer. Si, eses camiños 'trillados' son os que o fixeron madurar, integrar as súas ideas nunha sociedade que hai un ano era diferente porque as vía de lunáticos, e hoxe poden ser subversivas para algúns, pero variando mentras a concepción de perroflauta: pódese usar a mesma verba, pero o concepto é diferente.

E ti, estás disposto a deixar que a historia a marquen quen non está disposto a deixar un resquicio para ti nin para os teus fillos?

12m na Voz

numerando os días, actuando neles.11M, 12M, 13M... ...

12M

Despois dun ano, as persoas do movemento 15m volveremos a saír ás prazas nunha xornada de mobilización global, ocupando un espazo que é noso, das veciñas e veciños. Non será unha celebración nostálxica dos acontecementos do 2011, pero si unha maneira alegre de volver a estar xuntas, para seguirmos pensando que mundo queremos; sabemos que outro mundo é posible, atrevámonos a pensalo e a facelo entre todos. Recomezamos este sábado 12 de maio, no Cantón de Ribadeo ás 12 da mañá cunha concentración, seguida dun xantar popular. Asemblea 15M Occidente Asturiano- Mariña Lucense

Cartel do #12M15M

 E o 13M, mercado transparente-comercio xusto como comezo das actividades da semana

AMARANTE Setem e o Sindicato Labrego Galego organiza en Ribadeo dendo o domingo 13 de maio ata o mércores 16, unha serie de activadedes entorno o Dia Internacional do Comercio Xusto, que se celebra o 12 de maio.
Estas actividades se enmarcan dentro da Semana Galega de Comercio Xusto que co lema “Café con leite amargo. Fronte a PAC, Soberanía Alimentar e Comercio Xusto”, a Asociación AMARANTE Setem e o SINDICATO LABREGO GALEGO organizan en Santiago, Pontevedra e Ribadeo para visibilizar o impacto negativo das políticas agrarias internacionais nos labregos e labregas e nas persoas consumidoras tanto no Norte, e en concreto en Galicia, como no Sur. E demandar outro modelo de comercio e consumo máis respectuoso cas persoas labregas e produtoras, co medioambiente e coa saúde.
A profundización dun mercado liberal onde as políticas cómplices dos gobernos apoian ás multinacionais da industria e da distribución agroalimentaria están levando á ruína a miles de explotacións ó redor do mundo e ou mantendo na pobreza e a explotación a miles de persoas.
Ademáis de favorecer alimentos pouco saudables e a degradación medioambiental en prol dos grandes beneficios coa repercusión que ten na saúde das persoas.
Nestes momentos, as institucións europeas, estatais e autonómicas están inmersas no proceso de debate para a reforma da política agraria común (PAC). É un bo momento para poñer as bases para inverter a situación e poñer en marcha unha nova no marco da Soberanía Alimentaria.
O Comercio Xusto garante un prezo estable aos grupos produtores e superior ao do mercado, que non se produce explotación laboral de nenos e nenas. O salario e as condicións laborais son equitativos para os traballadores e traballadoras, e poténciase a participación da muller nos órganos de decisión; e as técnicas de produción son ecolóxicas, non se empregan sustancias sintéticas ou transxénicas. Deste xeito, respéctanse os ciclos da terra e a sostibilidade do
ambiente.
ACTIVIDADES
MERCADO TRANSPARENTE
Ofreceranse produtos locais e de comercio xusto
Domingo 13 de maio. Praza de Abastos
Hora: 11:00-14:00 horas
MESA REDONDA: “Soberanía alimentaria. Multinacionais da alimentación frente a comercio local”
Hora: 13:00 horas
Participan: Amarante, Sindicato Labrego, produtoras locais e outros colectivos. Aberta á participación a calquera persoa interesada no tema.
OBRADOIRO DE HIP HOP: “Comercio de armas. Cultura de Paz.” Ás 11:30 horas.
CONFERENCIAS
Martes 15 de Maio na Casa das Letras.
Conferencia: “A Política Agraria Común”, co Sindicato Labrego Galego
Hora: 20:30
Mércores, 16 de Maio na Casa das Letras.
Conferencia: “As finanzas éticas”. Marta Rodríguez, FIARE GZ e Ramón Carmelo COOP57 GZ
Hora: ás 20:30

Novas relacionadas con Ribadeo

Entre as novas deste fin de semana, destaca a nivel internacional a victoria de Hollande nas eleccións francesas, que xa ten xerado comentarios que en certo xeito lembráronme ó Premio Nobel de Obama, un premio dado antes de ganalo, polas expectativas. Con outra interpretación, a victoria dos nacionalistas escoceses nas eleccións locais na súa terra tamén indica algo nunha zona onde o nivel de autogoberno separado de Inglaterra é escaso. Máis eleccións en Europa: en Grecia, dan un poder inusitado á ultradereita neonazi, pero máis á esquerda radical, en Alemaña os partidarios de Merkel posiblemente perdan outro land,e en Serbia pasan de ir votar.
Mentras, máis próximo, do mesmo Ribadeo, elixiría tres novas. A primeira, dentro da familia socialista, o rexeitamento dentro da agrupación ribadense da xestión de Ricardo Varela. E destacaríao non polo rexeitamento, senón mási ben polo que non pon ou non comenta a nova (alomenos en internet). De sobra é sabido que afiliado non significa votante, nin por cada afiliado hai un número de votos fixo, pero cando unha formación aumenta o número de afiliados, soe corresponder cunha maior resposta electoral. E 27 afiliados participantes nunha votación non parecen demasiados, aínda que si o son en comparación coa representación asamblearia doutras asociacións non políticas. Ben, ademáis, os apoios saíron en contra da postura da dirección local, da que hai que lembrar que non hai tanto tempo saíron elementos renovadores, enquistándose polo contrario algunha xente relacionada co poder dentro do agrupamento dende hai algún tempo. O caso é que con esto, os catro partidos no concello parecen ter os seus problemas de diverxencias (algo que parece natural), mentras que só un (ou dous, segundo a mirada) as teñen controladas para que sexa cuestión interna potencialmente enriquecedora, mentras que os outros dous manifestan dun xeito máis ou menos público as súas liortas com problema interno.
Máis, é a primeira volta que vexo referido nun xornal a nivel estatal a un científico relacionado con Ribadeo. 'Díaz-Fierros o el diálogo inteligencia sobre ciencia' é a referencia pioneira (na que non se menciona a Ribadeo). a dicir que non é a primeira nova sobre Ribadeo con relevancia no plano científico, pois por exemplo, ten saído a relocer unhas cantas veces o Centro de Cultivos Mariños de Ribadeo, pero non teño visto unha referencia persoal como entrevista a parte, polo conxunto da súa labor.
A última que quero reseñar é a referencia a García de Paredes, directivo de Caixa Galicia que foi nomeado como donante da súa indemnización como directivo co cambio da caixa a banco, e así quedou a cousa ... pero non, parece que lle voltou a cordura e non só non doou a súa parte de millóns de indemnizacións autoconcedidas pola directiva, senón que espera aínda outra aprte semellante ó cumprir a súa idade de xubilación 'auténtica', aínda dentro duns cantos anos (nos que é de supoñer que os avispados inxenuos afectados polas 'participacións preferentes' seguirán a reclamar compensación).
Mentras, en Ribadeo tamén se vai achegando a conmemoración do 15M, aínda que se traslade día e, sobre todo, se dera por morto xa varias veces ó movemento... como se diría, este morto está abondo vivo.

Será bo título?: Pasou a tontería necesaria

Non creo que onte moitos dos que secundamos a folga non a consideráramos algo así como unha tontería necesaria, sabendo que é necesaria unha resposta para amosar que non soportaremos que nos rouben indefinidamente, e respostando así nunha escolla de posibilidades coa que non se está satisfeito por ver as súas limitacións.
En Ribadeo, había unha convocatoria de concentración diante do concello ás 12 do mediodía, realizada polo movemento 15M. A concentración tomou un rumbo, e convertiuse en manifestación: Concello-cine-mercado-catro calles e volta. O que comezou cunhas cento cincoenta persoas, rematou cunhas duascentas, acompañadas a parte das parellas da Policía Local e Guardia Civil polas miradas ás veces de simpatía, outras curiosas, e algunhas burlonas ou mesmo desafiantes da xente que se atopaba. Como a convocatoria era diferente, sen participación sindical -e coido que isto é importante- e incidindo e cousas como o consumo ou a integración de participantes non asalariados, continuou despois da lectura do comunicado compartindo comida e charla no parque 25 persoas, e rematando ó tempo coa recollida de restos e o recheo de post-it alusivos á xornada con frases de todo tipo, de consignas a reflexións, que logo foron distribuídos por Ribadeo. Sen incidentes, en Ribadeo, unha xornada completa. Éxito? Coido que non se pode contemplar Ribadeo por separado do resto do estado, pero se se poidera, a manifestación tívoo.
Cousas? Pois ... por exemplo, que xente que se uniu dixo que non se enterara da convocatoria, ou que ter a maioría de carteis en castelán dera lugar a pequenas anécdotas.
Por certo, a noite anterior houbo un pleno non reseñado de aprobación do plan de axuste do concello. Voltaremos nalgún momento sobre o tema.

O cartel que presidiu o acto

A xente comezaba a concentrarse

A punto de saír do parque

De retorno ó concello, a parte central da xente

Unha das curiosas pancartas

Compartindo a comida

Preparando a folga

Onte comentei noutro lugar unha presentación gráfica sesgada sobre o resultado das eleccións non como algo político, senón como exemplo de algo para conseguir obxectivos.
Doutro xeito, conseguir obxectivos,é o que se pretende coa folga do 29M. Tanto por parte dos convocantes como dos adheridos como do goberno. Por suposto, a rede está que bota fume. Estánse a recoller datos, explicar que tes dereito a traballar, ...
E mesmo en Ribadeo está convocado un acto o 29 ás 12 diante do concello.

Trátase de extender a protesta, de xeito que inclúa a colectivos que se ven afectados pero que non teñen traballo remunerado e polo tanto non contan oficialmente.
Deixo abaixo o texto definitivo da convocatoria (en galego e castelán), e anuncio que este sitio únese o día 29 á folga, polo tanto non haberá publicación ese día:

-
Imos á folga?
As folgas xerais non se convocan por causas particulares dunha empresa, senón para amosar o rexeitamento do conxunto dos traballadores e a cidadanía ás políticas laborais ou económicas dun goberno. Por iso, cando desde a CEOE se di que a folga convocada para o vindeiro día 29 de marzo é unha folga política, desde a Asemblea da Mariña-Occidente estamos de acordo: é unha folga contra a política laboral do actual goberno.
O que sucede é que o movemento 15M non se asusta da verba “política”, dado que precisamente a nosa intención é a de non deixar a política nas mans dos profesionais da política. Levamos xa máis de dez meses pedindo aos políticos transparencia e aos cidadás participación, e nesta ocasión non vai ser diferente. Os nosos movementos non dependen de quén convoca ou quén asiste a un acto. Unha cidadanía maior de idade pode avaliar cada situación e posicionarse fronte a ela cun discurso propio, coincidindo ás veces con uns e outras con outros, sen tutelas nin coacións dos diferentes actores.
Hoxe nos enfrontamos á reforma laboral presentada polo goberno. A súa proposta baséase na filosofía de que facilitar a xestión das empresas polos seus propietarios á súa vontade facilitará a creación de emprego, non dubidando para iso en eliminar os dereitos dos traballadores, permitindo que se unha empresa gaña menos que antes (hoxe, todas) ou simplemente pensa que vai pasar, poida despedir barato aos seus traballadores, ou baixarlles o salario unilateralmente; cas empresas poidan mover á xente onde e cando queiran, poidindo despedir barato a quen non estea disposto, que se poidan contratar xoves por un ano con despido libre ou que os incrementos salariais acordados polos sindicatos e a patronal poidan en caso de necesidade deixar de aplicarse nunha empresa en dificultades. Unha tras outra, medidas que facilitan o despedimento e a rebaixa dos dereitos e favorecen ao empregador.
Din que con esta reforma trátase de crear emprego, pero despois din que este non vai crearse até que medre a economía. É dicir, que non vai crear emprego, que o emprego o xenera o crecemento, o mesmo que cando se creou emprego fai oito anos, coa anterior lexislación laboral.
Tamén din que se trata de que nunha futura crise non se despida aos traballadores, senón que se poidan repartir empregos e salarios dentro da empresa, pero iso foi precisamente o que acordaron en xaneiro empresarios e sindicatos, sen necesidade de abaratar o despedimento, antes de aproba-la reforma.
Os máis deles pensan ca reforma vai axudar aos empresarios a competir con produtos máis baratos no mercado internacional, pero non falan do que vai supoñer a baixada dos salarios para os pequenos comercios e empresas que venden os seus produtos e servizos no mercado local.
Desde a Asemblea Cidadá denunciamos que:
1. A reforma laboral vai supoñer unha baixada xeralizada dos salarios, e así unha merma da nosa capacidade adquisitiva, polo que as empresas que venden os seus produtos na nosa comarca verán baixar as vendas, o que vai reducir á súa carga de traballo e incrementa-lo noso desemprego.
2. A estratexia da rebaixa salarial para competir no mercado europeo (o noso mercado) non pode triunfar se vai ser a mesma en tódolos países da UE, indo quedar simplemente na destrución do sistema europeo de benestar.
3. En definitiva, apoiar esta reforma é optar por un sistema económico global no que os traballadores vivan cada vez peor, para que a riqueza siga a acumularse nas mans do 0,1% da poboación, dos banqueiros, dos executivos das grandes multinacionais e dos líderes dos grandes partidos políticos que lles serven de coartada.
Por iso desde aquí queremos chamar a tódolos cidadás á participar na folga, pero non quedándose na casa, senón deixándose ver nos diferentes actos que se propoñan o vindeiro xoves 29, para facer patente o noso desacordo coa reforma. Para que non digan que non fumos traballar porque os piquetes nolo impidiron. Chamamos tamén ás mulleres e homes que traballan na casa, cuxo
esforzo parece que non existe por non ter un salario, para que rexeiten unha reforma que vai a obrigalos a traballar tamén fóra da casa pola baixada dos salarios. Chamamos aos parados, para que levanten á súa voz contra unha reforma que vai condealos a traballar gratis para a adminisitración se non aceptan rotar en traballos precarios “se é preciso en Laponia”.
Chamamos a quen ten emprego e ao quen non o ten para que loiten xuntos, porque a unión fai a forza, e hai que parar esta estratexia de enfrontarnos uns cos outros que só pretende que non vaiamos na procura dos auténticos culpables nin das verdadeiras solucións.
Contra unha reforma política, unha folga política. Por suposto: os cidadás facendo política, de xeito transparente e sen intermediarios.
Porque as cousas importantes é mellor facelas un mesmo.
Invitamos a todo mundo a acudir o xoves 29 ás 12 da mañá diante do Concello de Ribadeo.
Asemblea Cidadá da Mariña-Occidente
-

¿VAMOS A LA HUELGA?

Las huelgas generales no se convocan por causas particulares de una empresa, sino para manifestar el rechazo del conjunto de los trabajadores y la ciudadanía a las políticas laborales o económicas de un gobierno. Por eso, cuando desde la CEOE se dice que la huelga convocada para el próximo 29 de marzo es una huelga política, desde la Asamblea del Occidente-Mariña estamos de acuerdo: es una huelga contra la política laboral del actual gobierno.
Lo que ocurre es que el movimiento 15M no se asusta de la palabra “política”, dado que precisamente nuestra intención es la de no dejar la política en manos de los profesionales de la política. Llevamos ya más de diez meses pidiendo a los políticos transparencia y a los ciudadanos participación, y en esta ocasión no va a ser diferente. Nuestros movimientos no dependen de quién convoca o quién asiste a un acto. Una ciudadanía mayor de edad puede respaldar cada situación y posicionarse frente a ella con un discurso propio, coincidiendo unas veces con unos y otras con otros, sin tutelas ni coacciones de los diferentes actores.
Hoy nos enfrentamos a la reforma laboral presentada por el gobierno. Su propuesta se basa en la filosofía de que facilitar la gestión de las empresas por sus propietarios a su voluntad facilitará la creación de empleo, no dudando para ello en eliminar los derechos de los trabajadores, permitiendo que si una empresa gana menos que antes (hoy, todas), o simplemente prevé que esto pueda ocurrir, pueda despedir barato a sus trabajadores, o bajarles el salario unilateralmente; que las empresas puedan mover a la gente donde y cuando quieran, pudiendo despedir barato a quien no está dispuesto, que se puedan contratar jóvenes por un año con despido libre o que los incrementos salariales acordados por los sindicatos y la patronal puedan en caso de necesidad dejar de aplicarse en una empresa en dificultades. Una tras otra, medidas que facilitan el despido y la pérdida de los derechos y favorecen al empresario.
Dicen que con esta reforma se trata de crear empleo, pero a la vez dicen que éste no va a crearse hasta que crezca la economía. Es decir, que no va a crear empleo, que el empleo lo genera el crecimiento, igual que cuando se creó empleo hace ocho años con la anterior legislación laboral.
También dicen que se trata de que en una futura crisis no se despida a los trabajadores, sino que se puedan repartir empleos y salarios dentro de la empresa, pero eso fue precisamente lo que acordaron en enero empresarios y sindicatos, sin necesidad de abaratar el despido antes de aprobar la reforma.
La mayoría piensan que la reforma va a ayudar a los empresarios a competir con productos más baratos en el mercado internacional, pero no hablan de lo que va a suponer la bajada de los salarios para los pequeños comercios y empresas que venden sus productos y servicios en el mercado local.
Así las cosas, desde la Asamblea ciudadana Occidente-Mariña denunciamos que:
1. La reforma laboral va a suponer una bajada generalizada de los salarios y una merma de nuestra capacidad adquisitiva, por lo que las empresas que venden sus productos en nuestra comarca verán disminuir sus ventas, lo que hará que se reduzca su carga de trabajo incrementando así nuestro desempleo.
2. La estrategia de la rebaja salarial para competir en el mercado europeo (nuestro mercado) no puede triunfar si va a ser la misma en todos los países de la UE, yendo simplemente a parar en la destrucción del sistema europeo de bienestar.
3. En definitiva, apoyar esta reforma es optar por un sistema económico global en que los trabajadores vivan cada vez peor, para que la riqueza siga acumulándose en las manos del 1% de la población, de los banqueros, de los ejecutivos de las grandes multinacionales y de los líderes de los grandes partidos políticos que les sirven de coartada.
Por eso desde aquí queremos hacer un llamamiento a todos los ciudadanos a participar en la huelga, pero no quedándose en casa, sino dejándose ver en los diferentes actos que se proponen el próximo jueves 29, para hacer patente nuestro desacuerdo con la reforma. Para que no digan que no fuimos a trabajar porque los piquetes nos lo impidieron. Hacemos un llamamiento también a las mujeres y los hombres que trabajan en su casa, cuyo esfuerzo parece que no existe por no tener un salario, para que rechacen una reforma que va a obligarlos a trabajar también fuera por la bajada de los salarios. También a los parados, para que levanten su voz contra una reforma que va a condenarlos a trabajar gratis para la administración si no aceptan la movilidad en trabajos precarios “si es preciso en Laponia”.
Hacemos este llamamiento a quien tiene empleo y a quien no lo tiene, para que luchen juntos, porque la unión hace la fuerza, y hay que parar esta estrategia de enfrentarnos a los unos con los otros que solo pretende que no busquemos a los auténticos culpables ni las verdaderas soluciones.
Contra una reforma política, una huelga política. Por supuesto: los ciudadanos haciendo política de forma transparente y sin intermediarios.
Porque las cosas importantes es mejor hacerlas uno mismo.
Invitamos a todo el mundo a acudir el jueves 29 a las 12:00 de la mañana frente al ayuntamiento de Ribadeo.

Asamblea Ciudadana del Occidente-Mariña.

-

Outras entradas no blog: Borrador do comunicado
Algunha viñeta propia

Un borrador para un comunicado

Feito para pensar e discutir, é só un borrador. Se estás participando no 15M na zona, posiblemente o atoparás noutro lugar. Se non, pódelo igualmente pensar. É o que teñen os borradores: pódense variar á vontade. Anímase á participación para a súa mellora. Por certo, non é un borrador meu, pero coido que neste caso non hai que pagar dereitos.

-

¿Imos á folga? Asemblea cidadá da Mariña – Occidente de Asturias

As folgas xerais non se convocan por causas particulares dunha empresa, senón para amosar o rexeitamento do conxunto dos traballadores e a cidadanía ás políticas laborais ou económicas dun goberno. Por iso, cando desde a CEOE se di que a folga convocada para o vindeiro día 29 de marzo é unha folga política, desde a Asemblea da Mariña-Occidente estamos de acordo: é unha folga contra a política laboral do actual goberno.

O que sucede é que o movemento 15M non se asusta da verba “política”, dado que precisamente a nosa intención é a de non deixar a política nas mans dos profesionais da política. Levamos xa máis de dez meses pedindo aos políticos transparencia e aos cidadás participación, e nesta ocasión non vai ser diferente. Os nosos movementos non dependen de quén convoca ou quén asiste a un acto. Unha cidadanía maior de idade pode avaliar cada situación e posicionarse fronte a ela cun discurso propio, coincidindo ás veces con uns e outras con outros, sen tutelas nin coacións dos diferentes actores.

Hoxe nos enfrontamos á reforma laboral presentada polo goberno. A súa proposta baséase na filosofía de que facilitar a xestión das empresas polos seus propietarios á súa vontade facilitará a creación de emprego, non dubidando para iso en eliminar os dereitos dos traballadores, permitindo que se unha empresa gaña menos que antes (hoxe, todas) ou simplemente pensa que vai pasar, poida despedir barato aos seus traballadores, ou baixarlles o salario unilateralmente; cas empresas poidan mover á xente onde e cando queiran, poidindo despedir barato a quen non estea disposto, que se poidan contratar xoves por un ano con despido libre ou que os incrementos salariais acordados polos sindicatos e a patronal poidan en caso de necesidade deixar de aplicarse nunha empresa en dificultades. Unha tras outra, medidas que facilitan o despedimento e a rebaixa dos dereitos e favorecen ao empregador.

Din que con esta reforma trátase de crear emprego, pero despois din que este non vai crearse até que medre a economía. É dicir, que non vai crear emprego, que o emprego o xenera o crecemento, o mesmo que cando se creou emprego fai oito anos, coa anterior lexislación laboral.

Tamén din que se trata de que nunha futura crise non se despida aos traballadores, senón que se poidan repartir empregos e salarios dentro da empresa, pero iso foi precisamente o que acordaron en xaneiro empresarios e sindicatos, sen necesidade de abaratar o despedimento, antes de aproba-la reforma.

Os máis deles pensan ca reforma vai axudar aos empresarios a competir con produtos máis baratos no mercado internacional, pero non falan do que vai supoñer a baixada dos salarios para os pequenos comercios e empresas que venden os seus produtos e servizos no mercado local.

Desde a Asemblea Cidadá pensamos que:

1. A reforma laboral vai supoñer unha baixada xeralizada dos salarios, e así unha merma da nosa capacidade adquisitiva, polo que as empresas que venden os seus produtos na nosa comarca verán baixar as vendas, o que vai reducir á súa carga de traballo e incrementa-lo noso desemprego.

2. A estratexia da rebaixa salarial para competir no mercado europeo (o noso mercado) non pode triunfar se vai ser a mesma en tódolos países da UE, indo quedar simplemente na destrución do sistema europeo de benestar.

3. En definitiva, apoiar esta reforma é optar por un sistema económico global no que os traballadores vivan cada vez peor, para que a riqueza siga a acumularse nas mans do 0,1% da poboación, dos banqueiros, dos executivos das grandes multinacionais e dos líderes dos grandes partidos políticos que lles serven de coartada.

Por iso desde aquí queremos chamar a tódolos cidadás á participar na folga, pero non quedándose na casa, senón deixándose ver nos diferentes actos que se propoñan o vindeiro xoves 29, para facer patente o noso desacordo coa reforma. Para que non digan que non fumos traballar porque os piquetes nolo impidiron. Chamamos tamén ás mulleres e homes que traballan na casa, cuxo esforzo parece que non existe por non ter un salario, para que rexeiten unha reforma que vai a obrigalos a traballar tamén fóra da casa pola baixada dos salarios. Chamamos aos parados, para que levanten á súa voz contra unha reforma que vai condealos a traballar gratis para a adminisitración se non aceptan rotar en traballos precarios “se é preciso en Laponia”.

Chamamos a quen ten emprego e ao quen non o ten para que loiten xuntos, porque a unión fai a forza, e hai que parar esta estratexia de enfrontarnos uns cos outros que só pretende que non vaiamos na procura dos auténticos culpables nin das verdadeiras solucións.

Contra unha reforma política, unha folga política. Por suposto: os cidadás facendo política, de xeito transparente e sen intermediarios.

Porque as cousas importantes é mellor facelas un mesmo.

Asemblea Cidadá da Mariña-Occidente

Viva la Pepa! en Ribadeo, hoxe: 15M e folga

A Pepa, a Constitución de 1812 emanada das Cortes de Cádiz, está o luns 19 de marzo de cumpreanos. A primeira constitución / norma xeral non emanada en España de orde real. Un paso adiante que se veu abaixo ós poucos anos pola invasión que representaron os fillos de S. Luis, reclamados polas forzas reaccionarias.
Hoxe, domingo 18/3, estáse a preparar a folga xeral do 29. Convocáronna os sindicatos, pero 'sen sindicatos tamén habería folga': coido que hai que aclaralo ante o desprestixio sindical, aproveitado para atacar a folga. Con sindicatos ou sen eles, debe haber folga. Houbo unha xuntanza relacionada co 15M en Ribadeo, e alí xurdiron algúns bocetos para animar o manifesto ó tempo que se preparaba unha acción máis ampla que se decidirá o próximo domingo.
Deixo escaneados os modelos:
1.Como a folga é de todos, amas de casa, labregos ou parados deben estar representados:

2.Como a cousa xurdiu nunha servilleta de papel, ó mellor non estaba de máis engadir a lenda da beira da servilleta:

3.O pensar é un primeiro momento antes da concienciación e da acción. O ter a conciencia crítica, desenchufada dos medios... :

E, polo medio, a percepción de que cos seus máis e os seus menos, o 15M segue adiante despois de 9 meses:

En fin, mentras unha lembranza: mañá, luns 19, tocaría pleno en Ribadeo. Haberáo? Agora mesmo non teño nin idea: os medios non din nada, na páxina do concello nn hai nada ... e o segundo luns de mes impar xa foi o pasado ...

Vai sen fotos, pero quero constatar que algo se moveu

O domingo participei na última acción do grupo da Mariña e Occidente do 15M. Esquecín levar con que tomar algunha foto, e as prometidas aínda non me chegaron, polo que esta entrada vai sen fotos.
Se alguén quere ver algunha, pode referirse ós xornais, por exemplo, aquí, ou ó grupo en facebook.
O caso é que no percorrido realizado éramos perto de 300 persoas, o que para unha asamblea na zona marcaba un pico. Pero non era unha asamblea. Era unha concentración e manifestación na que o 15M impulsaba unha queixa polos despidos recentes de Hermida e de toda a Mariña. É dicir, había unha dilución de intereses que se manifestou claramente en varios puntos. Un, o primeiro no tempo, nas propias pancartas e a percepción da súa orientación e explicación do problema. Outro, na 'textura' da manifestación. E tamén na finalización, na que o himno galego, que considero sería algo normal (a pesar da presenza significativa de xente de Asturias), tivo un aquel de bloque que foi respondido con algún abandono e coreado sen moito entusiasmo. Quizáis, dado o carácter, tivera mellor aceptación  a internacional.
Á ida, xuntanza na estación de autobuses de Ribadeo para facer a viaxe agrupados/acompañados, que no meu caso resultou falando sobre educación e saúde. Á volta, sobre vida e destino do 15M. No medio, un apoio que debeu resultar vistoso para quenes observaban protexidos polas contras das ventás, protestando algo menos de 300 persoas polos 300 despidos desta tempada na zona. Non saen as contas, nin sae o medo a relocer, que se queda na casa. Non debemos de extrañarnos: tampouco saen as contas das axudas.
Como colofón da manifestación, tomar algo xunto con abondos amigos, algúns descoñecidos ata daquela. Quizáis sen ningún impacto mediático, pero enriquecedor.
E algunha anécdota, como cando alguén na procura da noticia preguntou aquelo de 'quen é o organizador'?
Por certo, chovía, aínda que iso non deba explicar que algunha xente non se manifestara.

Consello de contas, e outro tipo de contas.

Unha amiga pasoume a referencia para chegar ó seguinte:
*Provincia - Tipo entidade - CIF -       Nome -       Data remisión           *
*LUGO-CONCELLO-    P2705100B-RIBADEO-21/11/11-Fora de prazo *
é dicir, o concello de Ribadeo enviou as contas fóra de prazo, como pode verse aquí.
É unha web curiosa, esta do consello de contas. Por exemplo, a táboa seguinte. Obsérvase que cada vez os concellos van apurando máis a presentación de contas, pero aínda así, a porcentaxe de contas correspondente ó pasado ano presentadas o 15 de outubro deste é abondo baixo, do orde de 2/3 [non axusto máis porque por diversas fontes vexo que Galicia ten 315 concellos, mentras que para o 2006 na táboa aparecen entregadas contas de abondos máis, seguramente contando outras entidades como Deputacións, que aparecen no listado que ligo primeiro, e mesmo posiblemente por duplicado entidades ás que lle foi reclamada a revisión]:

En canto a outro tipo de contas, despois de indultar a banqueiros e empresarios, o goberno 'estudará' (así, en futuro), un indulto pedido por moita xente. Pero dos indultos a xente que dalgún xeito ten cartos e contactos non é raro. Ó fin, a protección xeral que goza certa xente implica pola vía da acción aquelo de que a porcentaxe de presos sudamericanos (por poñer un exemplo de 'clase menos favorecida') é abondo maior que o que corresponde á porcentaxe de sudamericanos residentes en España.
Por suposto, a situación económica inflúe, como no caso do estudo británico que amosa que as rapazas británicas están a prostituírse para pagarse os estudos. É raro así que se vaia cara á protesta masiva, desobediencia civil ...? (e non se sabe onde parará). Non, como tampouco que a nova de hoxe sexa que a 'persoa protesta' sexa portada en Time como persoa do ano.
Pero deixemos de xeralizar e voltemos á política máis achegada con dúas novas que indican que por estes lares os manexos políticos priman sobre a política como acción para solucionar os problemas do pobo. A conto da residencia de maiores de Ribadeo, e o que fan/din xunta e Deputación (a lembrar, en mans políticas diferentes nestes momentos): O que 'fai' a Deputación e o que 'fai' a Xunta. Coido que sería cousa de non ler as ligazóns anteriores por separado. A idea que se saca pode ser abondo diferente...

Un documento para lembrar (se queres), para unirte (se queres), para pensar (se te decides), para ...

A acta da última asamblea indignada, en Ribadeo, aquí.