20220831

Por Nuestra Faro agarda novas do Defensor del Pueblo

 AVV Por Nuestro Faro

Nota de prensa

31 de agosto de 2022


Por Nuestra Faro agarda novas do Defensor del Pueblo


 O pasado 22 de Agosto a AAVV “POR NUESTRO FARO” dirixiuse de novo ao defensor del Pueblo solicitando información sobre a situación da nosa queixa remitida. O motivo desta última queixa foi a falla de Estudo de Impacto Ambiental no proxecto da cafetería que ven funcionando na Illa Pancha dende Agosto de 2021.

Os antecedentes son os seguintes: O 19 de maio de 2020 o concello de Ribadeo aprobou o proxecto de obra da cafetería despois de tramitalo no segredo dos despachos en plena pandemia do Covid 19. O 20 de xullo seguinte, a AAVV “POR NUESTRO FARO” presentou un recuso de reposición pola falla de Estudo de Impacto Ambiental no devandito proxecto. O noso argumento era sinxelo: Se os apartamentos tiñan que estas suxeitos ao Estudo de Impacto, con mais motivo o tería que esixir o proxecto de cafetería engadido ao anterior. A resposta do Concello tamén foi sinxela: Agora non procedía o Estudo de Impacto. Xustificación xurídica: ningunha. Deseguido o noso colectivo presenta unha queixa ao Defensor del Pueblo que nos resposta o día 2/XI/21. Da sua resposta resumimos os dous puntos mais significativos:

1º E preceptivo que os Estudos de Impacto Ambiental se realicen ANTES DE DAR AS LICENZAS.

2º O Concello resposta con evasivas ao Defensor sobre o Estudo de Impacto. (Comentario noso: Resulta obvio que non existía, dado que eso foi a sua resposta ao noso recurso).

O paso seguinte do Defensor é solicitar informes da Consellería de Medio Ambiente da Xunta de Galicia, pero esta aínda non respostara en marzo de 2022, polo que a oficina do Defensor vese obrigada a reiterar a petición de informes naquela data. Agora, seis meses despois da última comunicación desta oficina ao noso grupo, temos que dirixirnos de novo ao Defensor para tentar actualizar esta información tan sinxela: ¿Hai Estudo de Impacto Ambiental ou non o hai? ¿Que está sucedendo? Que a Xunta de Galicia e o Concello de Ribadeo están toureando ao Defensor del Pueblo e desautorizando a súa función para dar largas e consolidar a privatización ilegal da Illa Pancha.

Xa temos demostrado en numerosas ocasións que non hai unha soa denuncia presentada polo noso grupo que non se axustase a verdade e á normativa legal vixente en Europa e no Estado Español. Hai un mes que a Autoridade Portuaria, despois de darlle mil voltas durante sete anos e de tramitar un expediente de todo punto ilegal dende o primeiro día, obrigou a abrir as portas de acceso dentro de un horario limitado.

O Concello de Ribadeo non fixo mais que abeirarse aos criterios (e intereses) da Autoridade Portuaria poñéndose de costas aos informes xurídicos do Defensor del Pueblo. Debemos suliñar mais unha vez que non existe ninguna xerarquía administrativa entre os concellos e as autoridades portuarias, polo tanto o concello de Ribadeo é libre e independente á hora de conceder as licenzas e se decide abeirarse á Autoridade Portuaria é por unha decisión puramente política da sua exclusiva responsabilidade.

Quedamos na agarda da resposta do Defensor e anunciamos que haberá novas frescas nos próximos días.

20220830

A Bretaña que hai en NÓS, a publicación

    Despois de ter dado conta da presentación da exposición 'A Bretaña que hai en NÓS' (sobre 'As cruces de pedra na Bretaña' de Castelao) en Ribadeo, deixo agora un agasallo recibido: a publicación correspondente á exposición, que a máis de presentar un formato diferente, tamén dá acubillo a algunhas diferenzas coa exposición. Queda en dous formatos: como .pdf e como imaxes soltas .jpg:
































O pobo máis famoso

O pobo máis famoso

    Ao que parece, Ribadeo é o pobo máis famoso (máis 'popular', din os titulares) de Lugo. Iso din os medios que di a empresa 'Musement', que estes días recíbete na súa web ofrecendo xestionarte entradas para museos. Ademais, apuntan o método seguido para a afirmación: o 'cruce de dados dos concellos' con menos de 20 000 habitantes de cada provincia, derivados da procura en Google de 'que ver en', seguido do nome do concello. Ou sexa, a comparación do número de veces que se procurou para cada concello. Non se sabe, non din, se só se fixo coa pregunta en castelán (cabe a dúbida de se se fixo tamén co inglés, o francés o chino, pero non teño dúbida sobre se se fixo en galego) ou se se usaron tamén outras preguntas semellantes. Que na propia páxina da empresa de matriz italiana non dera atopado o tema non deixa de ser unha mera anécdota lateral ó que é a 'noticia', pois unha web pode ter páxinas de acceso restrinxido, por exemplo.

    Marabilloso. Resulta que Ribadeo capitanea a puntuación de Lugo, logo sería o 'pobo máis popular'. Acompáñano en Galicia Allariz, Cambados e Betanzos. E iso, que quere dicir?

    A falta de criterios doutro tipo, que un pobo sexa cualificado de 'pobo máis popular da provincia' quere dicir que ... a xente non sabe que ver neses pobos e procura algo en internet para saír do paso? Que non ten que ver cos concellos, aínda que o que se procura son concellos e non pobos? (Por exemplo, en Ribadeo, incluiría todo o concello, é dicir, tamén Rinlo, outro 'pobo', dando avantaxe ó pobo de Ribadeo fronte a concellos nos que 'o pobo' é único e polo tanto as respostas non aglutinan as doutros pobos). Que os pobos 'gañadores' non teñen unha boa difusión da súa oferta? (ó fin, procuran algo que debera ser ofertado polos pobos...). Son só algunhas posibilidades.

    Así as cousas, debemos consideralo un trofeo? En Lugo non tería moita discusión: todos os concellos, a excepción da capital, baixan de 20 000 habitantes, co que todos compiten. Pero na Coruña, a máis da capital, quedaría excluída Santiago, o mesmo que Ferrol, e o mesmo que Narón, Oleiros, Arteixo, Ames, Carballo, Culleredo ou Ribeira, entre máis dunha ducia dun total de 93 concellos, capital incluída, o que non é unha porcentaxe baixa de exclusións. Na provincia de Pontevedra, desaparecería como opción Combarro, pertencente a Poio (e diría que tanto ou máis 'famoso' como localidade, a pesar do mosteiro da capital do concello), ou as Cíes (tanto por ser illas e non 'pobo con concello' como por pertencer ó concello de Vigo, descartado pola súa poboación), mentres Mondariz-Balneario, 2,3 km2, pouco máis de 600 habitantes, ten que competir con Tui ou Sanxenxo, con trinta e vinte veces máis extensión, respectivamente, e trinta veces máis poboación. Coido que se está a comparar cousas que non admiten unha comparación sen máis, co que os números e conclusións resultantes son moi relativos.

    A fama é 'mobile qual piuma al vento', parafraseando o dito cantado de Rigoletto. E máis en base noticias como esta de 'pobo máis famoso' ou 'pobo máis popular', á que se lle pode seguir aplicando unha reinterpretación da aria citada, e convir con ela en que "sempre é desgraciado / quen nela confía / quen lle entrega / incauto o corazón!"

Nota de prensa de #eólicosasínon

    As plataformas para tentar un aproveitamento sustentábel da enerxía eólica seguen o seu curso, neste caso, na procura de apoios:

Eólicos no monte Pindo. Lic. CCBYSA3.0 de Lmbuga en https://gl.wikipedia.org/wiki/Ficheiro:Enerx%C3%ADa_e%C3%B3lica_-_O_Pindo_-_Galicia.jpg

Tres plataformas vecais piden posicionamento á Asociación InterEo, Concellos e xestores da Reserva da Biosfera “Río Eo, Oscos e Terras de Burón”.

A potencial implantación masiva de complexos eólicos na Reserva da Biosfera “Río Eo, Oscos e Terras de Burón”, coloca en alto risco a declaración da Reserva da Biosfera, debido á degradación ambiental e social causada polo impacto acumulado desta proposta de invasión.

Conxuntamente, as plataformas veciñais Xente de Oscos-Eo, Stop Eólicos Negueira e Eólicos na Mariña, Así Non promoveron e apoiaron a campaña estatal promovida por ALIENTE (Alianza Energía y Territorio) pola cal se solicita unha moratoria científica en tódalas Reservas de la Biosfera ata que se realice o “estudo sobre a viabilidade de instalacións eólicas, fotovoltaicas e termo solares, incluída a repotenciación, e infraestructuras asociadas en territorios declarados Reserva da Biosfera en España”.

Esta solicitude foi presentada ó Ministerio para a Transición Ecolóxica e o Reto Demográfico (MITERD) o pasado mes de xullo, sendo apoiada por 447 colectivos vinculados a 35 Reservas da Biosfera de toda España. Cabe resaltar que la Reserva de la Biosfera o Eo, Oscos e Terras de Burón” é a que máis apoios tivo con 134 colectivos de diferente índole (Concellos, asociacións veciñais e culturais, montes veciñais de man común, empresas de diversos sectores, etc), mostrando o crecente rexeitamento social á invasión eólica que se está pretendendo impoñer na nosa Reserva da Biosfera.

As Plataformas lamentan que ante a gravidade da situación, non haxa un claro posicionamento para defende-la Reserva da Biosfera nin por parte dos Concellos, nin por parte dos xestores, xa que ata o momento apenas dous Concellos, o de Negueira de Muñiz e o de Santalla de Oscos, se adheriron á campaña (que segue aberta para novas adhesións).

As Plataformas denuncian que a ameaza de invasión é real (ver Táboa 1) e que a proposta de macroproxectos centralizados non é a solución por presentar graves problemas tales como: (I) o seu potencial é limitado e menor do actual consumo enerxético, (II) depende de materiais escasos, (III) tén unha gran dependencia fósil (para a extracción de materiais, fabricación e instalación) e (IV) está centrado na electrificación (que supón o 20% do consumo actual).

Táboa 1. Número de aeroxeneradores e potencia en funcionamento e en tramitación dentro da Reserva da Biosfera e na área de influencia de 10km


En funcionamento

En tramitación


Nº aeroxeneradores

Potencia (MW)

Nº aeroxeneradores

Potencia (MW)

Dentro da Reserva da Biosfera

286

318,06

333

1082,705

Na área de influencia de 10km

150

200,33

264

1031,86

Ademáis, as Plataformas apuntan que existen alternativas. Tomando como base la filosofía das Reservas da Biosfera de ser un instrumento para “exemplificar un novo modelo de relación do ser humano coa Natureza”, as Plataformas apuntan que a Reserva da Biosfera é un escenario fantástico para propoñer unha transición enerxética xusta, baseada nun modelo de enerxía renovable distribuído, promovendo o aforro enerxético, o autoconsumo e a eficiencia enerxética. Unha transición que poña ás persoas e tódalas formas de vida no centro.

Por fin, as Plataformas novamente solicitan ó Concellos e Órgano Xestor posicionamento, adhesión á campaña e unha reunión para discuti-la problemática eólica e o posicionamiento ante a mesma.

Máis información da campaña en: https://aliente.org/moratoria-cientifica-reservas-de-la-biosfera


20220828

Un mes máis, concentración de pensionistas

 

    De novo, sábado primeiro de mes. De novo, rodeados de 'noticias' sobre a insostenibilidade das pensións mentres non se tapa o furado da corrupción que chegaría para pagar un bo incremento delas. E mentres, seguen -e mesmo aumentan ben máis que o IPC- os soldos como os 300 000 € de 'paguita' do presidente da CEOE, alimentando xente que di que cobra moito quen recibe unha pensión centos de veces menor que o seu soldo, ó que califican con adxetivos como 'humilde'. E, tamén, mentres, o que é de todos vese afogado mentres caen do ceo subvencións a empresas que se benefician do oco que o público se ve obrigado a deixar de man dos políticos e a corrupción.


COMENTARIOS DE LA CALLE. José María Rodríguez Díaz (2008)

    Un comentario sosegado sobre varios temas que se entrelazan máis do que parece, por unha ou outra cuestión.

Sábado, 24 de mayo de 2008

COMENTARIOS DE LA CALLE

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 10:26

La presencia en Ribadeo del presidente de Portos de Galicia para explicar sus intenciones de permitir la construcción de una nave en el muelle de Mirasol ha sido la noticia estrella de estos días pasados. Una comparecencia bien programada que aprovechó la ausencia luctuosa del Marqués de la Ría de Ribadeo. Y ha sido noticia, también, además de la cazarolada contra el mencionado presidente de Portos, tanto la postura unánime contraria a esa nave, adoptada por los representantes políticos, como las protestas de la Plataforma pola Defensa da Ría y las de la asociación O Tesón, colectivos ambos que, en contra de lo que algunos políticos creen, representan el sentir de muchos vecinos de Ribadeo. Actuaciones todas de prevención, que toda la que se tenga en estos casos es poca. Y si aún hay gente indecisa sobre este tema es que, a estas alturas, todavía no tienen claro cuál debe ser el futuro que le conviene a Ribadeo.

En palabras de su presidente, el ente Portos de Galicia, siguiendo criterios puramente monetarios, tiene como objetivo mejorar la operatividad del puerto y su rendimiento económico como si de una empresa privada se tratara. Y de acuerdo con esos criterios no dudó en privatizar el puerto de Porcillán y cerrar al público el de Mirasol, ignorando el derecho ancestral que el pueblo de Ribadeo tiene sobre su uso. No se comprende que un ente público tenga como objetivo la pura especulación económica de un puerto, que es de los ribadenses, sin importarle para nada las graves consecuencias negativas que tal actuación pueda representar para la villa y para la ría. Objetivos esos muy opuestos a los intereses del concejo de Ribadeo que van por otros caminos distintos: la promoción de las actividades relacionadas con el turismo, incluido el de la ría; el desarrollo sostenible y ordenado de su crecimiento industrial; la protección e impulso de su comercio tradicional y el apoyo al legendario sector de la hostelería.

Ante esta actitud especulativa, a los representantes políticos y al mismo pueblo corresponde permanecer alerta y vigilantes ante los futuros movimientos de Portos de Galicia. Pues la ría está en permanente peligro. Menos mal que a nuestras posturas se sumó el gobierno del Principado que, por boca de su Consejera de Medio Ambiente, acaba de informarnos que la Xunta, en vista de la oposición creada, no tiene intención de apoyarlo. Hay que señalar, también, que el PSOE de Ribadeo acaba de manifestar su oposición a las pretensiones de Portos de Galicia. ¿Será esta vez más congruente con su postura de lo que lo fue en tiempos pasados?

Y pasando a otro orden de cosas, hay otro hecho curioso, que también es objeto de comentarios entre la gente. Se trata de la pintura de color rojo de los módulos metálicos de la ampliación del Puente de los Santos. Un elemento decorativo un tanto extraño y chocante, en opinión de algunos, en una estructura destinada a ofrecer el menor impacto paisajístico posible sobre la ría, pero a la que ahora la dotan de un vivo color que produce un impacto de fuerte contrate en el conjunto en el que se enmarca esta estructura. ¿Qué opinan los estetas?

Empiezan, también, a hacerse presentes últimamente ciertas rivalidades entre el occidente de Asturias y nuestra comarca gallega. Rivalidades que han tenido su máxima expresión en la denominación del nombre de la Ría de Ribadeo, discusión felizmente superada con la intervención de la Comisión Nacional de Nombres Geográficos. Le toca ahora el turno al sector del comercio de nuestra villa que se lame las heridas inferidas por esa encuesta hecha en Navia por la Universidad de Oviedo. Una encuesta que pretende minusvalorar al comercio de nuestra villa, equiparando el comercio de Navia al de Oviedo. Del valor de las encuestas hechas por ciertos colectivos asturianos tenemos suficientes referencias a partir de la que hicieron sobre el nombre de la Ría de Ribadeo. La tradición comercial de esta villa, que arranca de los tiempos en los que Ibáñez surtía su comercio con su flota naviera, está avalada por la presencia constante de los asturianos en los establecimientos de Ribadeo.

Y antes de terminar este comentario debo recordar, una vez más, que las opiniones manifestadas en mis intervenciones sobre la vida política local, aplaudidas por unos y repudiadas por otros, no representan a ninguna asociación. Sólo son mis opiniones. La asociación de vecinos O Tesón tiene su propio portavoz que tiene el encargo hablar en su nombre.

Y mientras se comentan estas cosas, en nuestra localidad la vida política sigue tranquilamente su curso con posturas de consenso en el tratamiento de los grandes temas, como quedó demostrado en el último pleno municipal. Hasta que un día, el interés de los partidos se sobreponga al interés de los ciudadanos y tengamos que asistir a lo de siempre: la política del torpedeo. Pero mientras los ánimos estén sosegados e impere el sentido común, hagamos honor al Carpe diem de Horacio y disfrutemos del momento presente.–

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20220827

UN PLENO GUINNESS. José María Rodríguez Díaz (2008)

    Un pleno. Moitas palabras. Abondas resolucións. Moitas quedarían nas palabras, ó non chegar a facerse efectivas. José María esta vez non incide moito en comentarios particulares, senón na ilustración divulgativa do que foi o pleno.

Martes, 20 de mayo de 2008

UN PLENO GUINNESS

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 14:04

De Guinness se puede catalogar el pleno celebrado en el concejo de Ribadeo, el día 19 de mayo, por el número de puntos tratados en él. Diecisiete puntos que, uno tras otros, se fueron sucediendo entre las intervenciones y comentarios de los concejales. El cansancio que supone su larga duración no fue suficiente para alterar los nervios de los ediles. Una vez más, la educación y cortesía, no exenta a veces de cierta ironía en algunas intervenciones, estuvo presente en sus diversas intervenciones. Un recorrido muy breve por los temas tratados allí, resaltando los más importantes, bastará para tener una idea de los acuerdos y discusiones en los que gastaron sus energías nuestros representantes.

La UPRI hizo gala, como ya es costumbre en su portavoz, del control que ejerce sobre las resoluciones dictadas por la alcaldía durante los períodos inter plenarios.

Después de aprobar por unanimidad la solicitud de subvenciones para la prestación de Servicios Sociales y ratificar el Taller de Empleo Interautonómico se pasó a tratar el expediente de expropiación de terrenos para el aparcamiento de la playa de Os Castros-Islas. Un miniaparcamiento incapaz de absorber la demanda veraniega.

Por unanimidad de todos los concejales se acordó pedir la reversión de la Casa del Mar nuevamente al concejo por incumplimiento de la finalidad a la que había sido destinada en la cesión. El propósito del pleno es convertirla en Casa de la Música.

Con los votos de la mayoría y la abstención de la UPRI, que considera difícil el eficaz control de la ordenanza, se aprueba la creación de una zona azul y gratuita en la Plaza de Abastos y calle Doctor Moreda. A tal efecto los usuarios de ese espacio podrán recoger en el concejo el correspondiente disco, que será gratuito.

Se propuso seguidamente la cesión de terrenos en las Casas de los Profesores para la creación de una galescola. La carencia de plazas disponibles en la actual Guardería Infantil demanda nuevas soluciones. Con el apoyo de la mayoría, excepto el PP que rechaza la denominación de galescola, sale adelante esta propuesta.

Con los únicos votos del BNG, que asume esta responsabilidad, y la abstención de todos los demás grupos, se aprueba la subida de tasas en un 25 % para la Escuela de Música. Justifican su postura los abstencionistas en el hecho del mal momento económico por el que se está pasando. El PP insiste en la propuesta de que se vaya a la creación de un Conservatorio de Grado Medio.

No exenta de cierta fricción entre los diversos grupos se trata la moción del PP exigiendo la ejecución de la obras, suspendidas por la Diputación, en los accesos a la playa de Augas Santas. Estamos frente a otro verano en el que se repetirán los problemas derivados de la circulación y aparcamientos. ¿Qué hace la Diputación que no ejecuta las obras?

Se acordó, asimismo, como ya saben todos los afectados, prorrogar un mes más el período de alegaciones al PXOM. Una medida que habla muy a favor del talante de los ediles.

Y después de otros puntos de menor importancia que se fueron tratando se llegó al espacio final de Ruegos y Preguntas en el que, caso insólito, todos y cada uno de los nueve concejales de la oposición fueron formulando diversas preguntas y ruegos sobre variados temas relativos a lo que ellos creen deficiencias en el desempeño de las funciones de los distintos miembros del gobierno local: Ejecución de las viviendas sociales y su solicitud, banderas verdes, alumbrado público y cuidado de los setos de los jardines, regulación del tráfico, protestas por la tala de árboles en la Granja Pedro Murias, qué pasa con el Jardín de Indianos, pasos cebra, carretera Punto Limpo, reubicación del cuadro eléctrico de la fuente del parque, estado de la plazoleta de detrás del Teatro, Casa da Ría, y otras muchas que no se pueden incluir en este espacio.

Y finalmente dio respuesta el alcalde a las dos preguntas formuladas por la asociación de vecinos O Tesón. A la primera, referida a actuaciones judiciales contra los promotores responsables de las alturas ilegales, responde que, ni está superada la fase sancionadora, ni considera, en su opinión, que se trate de un delito penal. Sobre la postura que van a mantener los diversos grupos políticos sobre la construcción de la nave en el puerto de Mirasol, objeto de la segunda pregunta, contesta en nombre propio y de los demás portavoces que consideran improcedente la construcción de dicha nave y que no se les debe conceder licencia de obra si algún día la solicitan. Queda así claro su rechazo a este proyecto aunque no nos conviene olvidar que el diablo siempre anda suelto.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

20220826

Pola paz


     27ª concentración. Pola paz.

 

Sobre as novas do concello

    Nestes menos de oito meses que levamos de 2022 lévanse publicadas 275 novas polo concello. Iso significa que a estas alturas de ano, séguese a marcar máximos de emisión, con trinta máis que o ano pasado, que tamén foi ano de máximos.

    Polo momento, lévanse publicado tantas novas como no 2015, superando a anos como 2014, 2012 ou 2011.

    É dicir, a inflacción de novas tamén afecta ás enviadas polo concello, que vemos que se consolida como fonte produtora principal non só das novas que lle atinxen, senón en xeral, das novas que teñen lugar no territorio municipal. Iso implica cousas como o desprazamento nos medios doutras novas, como poden ser as xeradas polas asociacións veciñais, ou como a capacidade de dirixir e focalizar a atención sobre uns ou outros feitos dos que se producen, ou mesmo dos que se deixan de producir, entre outras consecuencias.

Táboa coas novas poblicadas polo concello anualmente.


20220825

Pedindo paz. 26 veces e moitas máis

    26ª concentración pola paz en Ribadeo dende que comezou a 'úylitma guerra' mediática. Tentando, ó tempo que pedimos paz, construíla.


20220823

Non é só a paisaxe. Somos nós: de Utopía a Distopía

Non é só a paisaxe. Somos nós: de Utopía a Distopía

    Estes días cheguei a unha serie de fotos e imaxes construídas, mesmo debuxos, diferentes, e en diferentes lugares da rede, cunha semellanza: o aproveitamento da sombra dunha árbore (xeralmente, dunha árbore, pero tamén, con outras orientacións interpretativas, doutros obxectos, como galiñas á sombra dunha sinal de tráfico) por parte de xente e/ou outros animais nun día de Sol 'de xustiza'. Nesas imaxes con seres a resgardo do Sol grazas a outro ser vivo e verde, que tamén nos subministra de osíxeno mentres nos protexe, soe acompañarse unha lenda do tipo "máis árbores, menos coches" ou semellante, a modo de reforzo expresivo da idea representada.

    Por suposto, estou de acordo coa idea que pretenden, manifestada no pé de imaxe ou mediante diálogos dun ou outro xeito. Mais a interpretación das imaxes por medio dunha petición asociada a unha sentencia, como a citada "máis árbores, menos coches", soe quedarse moi curta. As imaxes usadas amosan unha realidade que vai máis aló da interpretación rápida e chusqueira. En particular, a necesidade de protexernos do Sol; de algo que, sabemos, nos dá a vida na Terra, pero tamén, recibido en 'moita cantidade', nola quita, e o perigo incrementado ó asocialo como símbolo de altas temperaturas / cambio climático. Ou a chamada á atención sobre a falta de árbores, ata o de agora con tendencia a ser eliminadas da paisaxe urbanizada por aquelo de que quitan espazo e ademais, hai que mantelas, deixarlles terra (algo, como todos sabemos, que 'mancha'), regalas, porque o asfalto do seu arredor non deixa que pase auga abondo, e recoller as súas follas cando se caen, para que asfalto e asociados sigan co seu aspecto, sen ser colonizados pola natureza rexeneradora. Falan tamén as imaxes, sen ser recollido polas palabras que as acompañan, da necesidade que temos desa mesma natureza para a nosa adaptación a un entorno ó que non estamos afeitos. E falan do agrupamento, da sociedade, do estar xuntos, para solucionar problemas de todos, problemas comúns... ou, de xeito alternativo, sufrir eses problemas en conxunto -aínda que, a este respecto, sabemos que polo momento sempre hai xente que sofre máis e outra que sofre menos-. Por suposto, a máis das cousas que as imaxes non indican de xeito explícito, pero están aí, como o seren acubillo de vida e formar parte do ecosistema de diversos animais.

    Esas imaxes falan dunha viaxe clara. Da Utopía da Arcadia ou do Paraíso, con árbores que, espalladas, contribúen ó noso alimento a máis do equilibrio, harmonía e beleza do entorno, coas que estariamos integrados, pasamos á procura das árbores como último recurso, utilitario, ó que volvemos por necesidade. Por necesidade nosa nun mundo no que somos nós quen lles facemos a vida máis difícil. Si, tamén ás árbores, igual que a nós mesmos. Unha viaxe á distopía.

20220821

Produtos sostibles: cómpre falar de propiedade intelectual

    O que deixo a continuación é unha tradución ó galego dun artigo que apareceu o 22 de xullo en Communia. A licenza é CC BY SA, como está especificado na ligazón. E o interese foi o que me levou a facer a traducción e deixala aquí.

 


Produtos sostibles: cómpre falar de propiedade intelectual

22 de xullo de 2022

por Maximilian Voigt

En só cinco anos, a cantidade de residuos electrónicos [producidos anualmente] aumentou un 21 por cento. Só se recicla unha fracción. Europa está na cabeza desta triste estatística, segundo o Global E-Waste Monitor 2020. Unha das razóns máis comúns para que os dispositivos acaben no lixo son as baterías que xa non están en bo estado. Cada vez máis a miúdo, escóndense en carcasas retractiladas ou pegadas. Os cepillos de dentes eléctricos permítennos escoller: serrar ou lixo?

A Comisión da UE traballa para cambiar isto desde 2019 e quere facer que os produtos introducidos no mercado na UE sexan máis sostibles. Coa denominada “Iniciativa de Produtos Sostibles” búscase revisar a Directiva de Ecodeseño e, se é necesario, propor medidas adicionais. Para iso, a Comisión presentou agora un proxecto de regulamento inicial, que estaba aberto ao público.

A iniciativa pretende afectar a todos os produtos introducidos no mercado na UE, así como aos seus compoñentes individuais. O obxectivo é facelos máis duradeiros, máis fáciles de reutilizar, máis reparables, máis reciclables e máis eficientes enerxéticamente. Para iso, a Comisión quere estandarizar os requisitos de rendemento e información e desenvolver un pasaporte de produtos para toda a UE.

Trátase de promover produtos sostibles e procesos circulares en todos os estados membros, "creando un mercado máis amplo e eficiente e, polo tanto, incentivos máis fortes para que a industria desenvolva estes produtos". Incentivos en lugar de especificacións claras de deseño.

Isto significa que, no futuro, quen queira mercar un cepillo de dentes eléctrico, por exemplo, debería poder ver dunha ollada se a batería é substituíble ou como se compara o dispositivo con cepillos de dentes especialmente duradeiros. A suposición subxacente é que se os consumidores compran produtos sostibles con máis frecuencia, a lonxevidade global dos produtos mellorará.

O borrador limítase a especificacións xerais de rendemento, como valores mínimos ou máximos para os parámetros do produto e requisitos de información para tales parámetros. Estas son declaracións xerais destinadas a proporcionar información sobre o rendemento do produto, como indicadores de "facilidade de reparación e mantemento". Estes serían “características, dispoñibilidade e prazo de entrega dos recambios, modularidade, compatibilidade con recambios comúnmente dispoñibles” e outros. Non hai plans para facer obrigatorio que os produtos sexan modulares e compatibles. Iso debería ser regulado polo mercado, como parece pensar a Comisión.

A comparabilidade dos produtos en termos de sustentabilidade chega atrasada, pero non é suficiente. Se os produtos están deseñados para ser reparables, se hai información relevante dispoñible para a súa reparación e como se proporcionan realmente as pezas de reposto, non debería depender da súa demanda e da reacción dos fabricantes ante ela.

Por exemplo, se os produtos van acompañados de instrucións de reparación ,non di nada sobre a súa calidade e reparabilidade. Ademais da información xeral sobre os produtos, hai que contar con criterios de deseño e especificacións sobre como os fabricantes deben proporcionar información relevante para a reparación. Pero estes faltan no borrador.

O deseño aberto e o hardware aberto apoian a sustentabilidade

O proxecto de regulamento menciona que os produtos sostibles deben ser reutilizables, actualizables, reparables e reciclables. Todo isto vólvese moito máis doado e, polo tanto, máis probable cando un deseño está aberto. Así o mostra, por exemplo, Jérémy Bonvoisin na súa publicación "Limits of Ecodesign: The Case for Open Source Product Development".

Nela, o desenvolvedor de produtos analiza 18 exemplos que van desde instrumentos musicais ata roupa ou tractores e explica como están interrelacionados o código aberto e o desenvolvemento de produtos sostibles. O Ministerio de Investigación alemán, no seu informe "Economía circular eficiente dos recursos", tamén subliña que o deseño aberto e o código aberto son condicións importantes para a economía circular.

Polo tanto, o desenvolvemento aberto de produtos é importante para unha produción sostible. Os produtos feitos de pezas e materiais dispoñibles universalmente cun deseño modular e doado de seguir adoitan ser tamén máis doados de reutilizar, adaptar, reparar e reciclar creativamente.

A idea trás do deseño aberto e do hardware aberto é facer que os produtos e a súa produción sexan máis accesibles. Isto conséguese, por exemplo, mediante un deseño sinxelo e facilmente comprensible, o uso de materiais e compoñentes xeralmente coñecidos e accesibles e o uso de técnicas e procesos de produción abertos a moitos. Tamén é importante ter dispoñible documentación que facilite aos fabricantes e consumidores traballar cun produto.

O hardware de código aberto tamén concede importancia ao feito de que os produtos de deseño aberto e a súa documentación non estean protexidos por dereitos de propiedade como patentes ou dereitos de deseño. Todo o mundo pode e debe poder traballar con el, incluso comercialmente.

A vaca sagrada: propiedade intelectual

Son os aspectos que debería ter en conta unha iniciativa de futuro da UE. Debe especificar criterios concretos para o deseño aberto e modular dos produtos, así como para a apertura da tecnoloxía, por exemplo, esixindo que se poñan a disposición deseños CAD de pezas de desgaste ou diagramas de circuítos para a resolución de problemas.

Pero [no borrador] faltan estas especificacións, e iso pode non ser unha coincidencia. Tanto as percepcións xeneralizadas sobre como deben ser os modelos de negocio como as comunicacións da Comisión, ou o informe sobre a "Nova Estratexia Industrial para Europa" publicado en 2020, obstaculizan un enfoque máis aberto. Este "Plan de Acción de Propiedade Intelectual" prevé "mellorar a loita contra o roubo de propiedade intelectual". Así que, en lugar de abrir os produtos, a UE está a desenvolver mecanismos para facer o contrario.

O resultado é unha imaxe dunha política que actúa en interese dunha economía establecida en lugar de introducir medidas innovadoras para produtos e producións sostibles.

"Tes unha patente?" Esta é a miúdo unha das primeiras preguntas que se fai unha startup despois dun lanzamento. En lugar do mantra "Sen dereitos de propiedade, sen negocios", necesitamos unha discusión e un deseño intelixente e aberto dos dereitos de propiedade. E o desenvolvemento de novos modelos de negocio baseados neles. Hai exemplos concretos diso, como o portátil MNT Reform desenvolvido en Berlín. Este portátil está deseñado para que os usuarios poidan reparalo eles mesmos. Cada parte do dispositivo pódese substituír. Para iso, a empresa publica todas as instrucións de construción e os ficheiros de deseño completos, para que, por exemplo, tamén se poidan reimprimir pezas de recambio individuais nunha impresora 3D. "Despois de todo, non se trata só do material que vendo. Inclúe unha marca, un ecosistema e servizos”, di o fundador sobre o modelo de negocio.

Pero a Comisión non conseguiu trazar tales camiños. A recuperación dos dereitos de monopolio por defecto dificulta a transformación dos nosos mundos de produtos cara á sustentabilidade. Un pasaporte de produto, tal e como prevé o proxecto de regulamento, non é suficiente para iniciar este cambio.

Maximilian Voigt traballa coa Open Knowledge Foundation Deutschland nos temas de educación aberta e hardware aberto. En 2022, lanzou o Prototype Fund Hardware. Este artigo publicouse por primeira vez en alemán en netzpolitik.org (CC BY-NC-SA 4.0).

20220818

Acceso á illa Pancha: teatro e realidade. Nota de prensa AVV Por Nuestro Faro

 

Acceso á illa Pancha: teatro e realidade

(Nota de prensa AVV Por Nuestro Faro)

Dado que o Concello de Ribadeo está publicando notas con información nesgada sobre o asunto do Faro e da Illa Pancha vémonos na obriga de clarexar algúns puntos para dar unha información veraz á opinión pública.

1. O Concello de Ribadeo apoiou dende o primeiro momento a proxecto de privatización da Illa Pancha promovido pola Autoridade Portuaria, non só porque o alcalde o considerase «un premio para Ribadeo» (El País, 24 de abril de 2015). Hai outros exemplos, como unha carta á Autoridade Portuaria (08/06/2017, web do Concello) onde o alcalde escribe «Que quede claro, e digo outra vez máis, que nunca dixemos que alí non podía existir un hotel, que non podía existir unha cafetería ou que non podía existir unha tenda de roupa».

2. O Concello escribe á Autoridade Portuaria hai dous meses informando sobre o que todo o mundo sabe : que a porta da illa está pechada. Pero hai 7 anos que isto é así. Lembremos que en 2017 Fernando Suárez autoriza a reapertura do hotel tras as deficiencias técnicas observadas, e solventadas, segundo os técnicos. Nesta ocasión Fernando Suárez informa de que o promotor remataba de presentar unha terceira declaración responsable ademais de garantir o «acceso público á mesma Illa Pancha». Como sabemos o acceso público nunca foi respectado polo concesionario nin esixido polo Concello. Catro anos despois, o concesionario, coa apertura da cafetería decidiu abrir a illa en función de horarios ditados polo seu propio interese comercial, sen que iso supuxese o máis mínimo problema para o Concello de Ribadeo. Coa recente resolución da Autoridade Portuaria de abrir a illa ao público, o Concello acata -porque llo mandan expresamente- unha das condicións de apertura do hotel. Cinco anos despois da reapertura.

3. O Defensor del Pueblo informou á Autoridade Portuaria e ao Concello o día 16 de febreiro de 2016 de que o proxecto era ilegal porque lle faltaba o Estudo de Impacto Ambiental que esixe a lexislación vixente española e europea en zonas afectadas pola Rede Natura 2000. O Sr. Alcalde púxose de costas e consultou a súa opinión á Autoridade Portuaria que respondeu con evasivas e sen ningún argumento xurídico. O Defensor emitiu cinco informes máis (ata o 18 de outubro) ratificándose no seu informe inicial. A Autoridade Portuaria acabou recoñecendo que era preceptivo o Estudo de Impacto Ambiental pero non o realizou. O Concello seguiu poñéndose de costas e aínda aprobou o proxecto de cafetería o día 18 de maio de 2021, sen este estudo obrigatorio por lei.

Polo tanto o Sr. Alcalde non informa da realidade cando afirma que se seguiron os trámites legais. O que se seguiu foron as instrucións da Autoridade Portuaria pero non a lexislación vixente. Aínda máis, no pleno do 23 de marzo de 2017, no que estivemos presentes, o Sr. alcalde declarou que o Defensor del Pueblo podía ser un incompetente. Folgan comentarios.

4. O Concello segue defendendo o dereito da Autoridade Portuaria a regular as entradas e saídas e a concesionar un edificio do que non fai uso dende 1981, e ese é un asunto no que imos incidir, porque non hai ningunha norma legal que ampare o devandito dereito. Véxase o artigo “Los Faros españoles: evolución legislativa y régimen de utilización” (Angel Menéndez Rexach. Profesor emérito Universidad Autónoma de Madrid. 2021).

A AVV “Por Nuestro Faro” seguirá defendendo os intereses dos veciños de Ribadeo e dos visitantes a facer un uso totalmente libre da Illa Pancha porque é un dereito democrático e legal como temos demostrado en infinidade de ocasións. Sen ir mais lonxe a illa do faro de Tapia está totalmente aberta ao público sen ningún tipo de limitacións. Que nos expliquen por que alá si e aquí non, e deixen de xogar con radiais e querellas.

20220817

Transporte, turismo, tendencia... Á beira da terra baleirada


Transporte, turismo, tendencia... Á beira da terra baleirada

    Verán nunha vila costeira. Vivindo. Si,  aquí tamén vivimos.

    Aparcar? Máis doado, non? Hai máis prazas no verán, especiais para a tempada! En Ribadeo, medraron prazas coma fungos, nunha operación na procura de desconxestionar o pobo. Van empeño, houbo prazas, mais o tráfico non mellorou. Diríase máis ben o contrario.

    Vexo estes días que en Bruxelas, ó estilo doutras vilas do centro de Europa, tenden a restrinxir o numero de prazas de aparcamento, aniquilándoas na zona centro. As diferenzas entre orientacións cara ó futuro nun e outro caso poden estar no tamaño da poboación, pero sobre todo nunha planificación, difícil en todo lugar, mais inexistente nestas terras, onde iso de 'o Ribadeo que queremos' non é que soe raro, senón que non soa. Pero, queremos a Ribadeo, non?

    Diferenzas entre vila e cidade poden facilitar de xeito relativo a planificación nas cidades (máis difíciles na xestión día a día, por ser máis grandes, pero máis doadas para planificar a grandes trazos o futuro, por pura aplicación estatística a máis de por recursos). Non é allea neste caso do transporte a posibilidade de conexións públicas, abandonadas e caras nas zonas rurais en despoboamento mentres se pretenden, din, 'medidas paliativas' para evitar ese mesmo despoboarse.

    Un tráfico 'endiañado'? polo turismo, con outros modos diferentes ós que por aquí se levan, fai retraer a presenza física dos locais nun espazo que sería o seu para a xente de aquí. Unha imaxe que nos leva á xa estudada xentrificación turística doutros lugares e situacións (chega lembrar a despoboamento de Venecia a menos da metade dende hai cincuenta anos). E ademais, algo que fai resaltar a falta de alternativas para pequenos desprazamentos (entre outras eivas) dentro do concello e con concellos limítrofes (a non ser excepcións relativas, como no caso de Ribadeo, da vila co resto da 'cidade lineal' costeira mariñá): queres desprazarte do centro urbano a Cedofeita? Vai pensando en arrincar o coche...

    Pode que sexa hora de meter na lembranza o movemento dos 'gilets jaunes', os chalecos amarelos franceses de hai poucos anos. Denostados dende o poder, moitas veces incomprendidos por quen non ten os seus problemas, de composición política transversal, a protesta comezou pola carestía dos carburantes para os desprazamentos e a falta de alternativas reais ó transporte privado e particular, dunha xente necesitada do mesmo ó ser expulsada das cidades polo alto custo de vivenda e vida nelas. Xente que pode comprender as necesidades ecolóxicas, a escaseza de materias primas ou a emerxencia climática, relacionadas co transporte, pero que procura, como os demais, un equilibrio nas súas vidas e unhas posibilidades equivalentes á xente de cidade (ou, noutros casos, "ós turistas").

    Fai falta unha nova mentalidade. Non todo  vale, tampouco poñendo por fronte o turismo, cartos e empregos derivados (moitas veces, facendo as contas con moito nesgo e pulo de intereses). Iniciativas como a de Pontevedra a pé ou Vilalba a pé son loables, pero insuficientes, necesitan non só de cosas como a potenciación da bici, senón tamén outras como a extensión e fluidificación  das liñas férreas e diversos tipos de transporte público para non afondar máis a xentrificación que se suma ó despoboamento pola falta de servizos e oportunidades. Necesitan -necesitamos- dun acordo moito máis amplo, global.

20220816

LIBROS E LEMBRANZAS RIBADENSES DE HOXE. Pancho Campos Dorado

LIBROS E LEMBRANZAS RIBADENSES DE HOXE

Pancho Campos Dorado

O título deste artigo dáse á interpretación de particularizar certos libros cando realmente os libros toman carácter universal unha vez publicados. Non, eu quero referirme a libros e lembranzas escritas por e para ribadenses ou que teñen que ver coas xentes de Ribadeo.

Vemos neste querido semanario, La Comarca del Eo, varios artigos describindo o entrañable e familiar libro de “Poesía en la tangente” do Presidente Leopoldo Calvo-Sotelo Bustelo. Por outra banda se escribe unha gran lembranza a labor profesional do ilustre ribadense Victor Moro e un resumen biográfico auténtico e sincero do pintor ribadense Xusto Moreda.

Pola miña parte, levo intentando escribir algo sobre os últimos libros que lin, libros tamén de persoas con natureza total ou parcial de Ribadeo.

Tiven a honra de presentar o 17 de maio deste ano, o documentadísimo libro “Ciencia e conciencia. Historia Social” do escultor Fernando Villapol Parapar, un traballo particular de investigación xenealóxica familiar que en moi poucos casos se atopa tan amplamente documentada e cuxa historia dos Villapol, cabaleiros da Mariña de Lugo, sábese que acompañaron ao conde santo Osorio Gutiérrez en diversas campañas guerreiras ate que este se retira e se recolle cara á vida de santidade en Vilanova onde funda o mosteiro de San Salvador de Lourenzá o 17 xuño de 969 (era 1007).

Facendo un inciso, dicir que neste Testamento de Fundación do mosteiro de Lourenzá do ano 969, aparece a máis antiga denominación de Ribadeo como “Riba Euve” (España Sagrada, Fr. Henrique Florez, tomo XVIII, p. 336).

A historia xenealóxica narrada dos Villapol consta de XX xeracións con rigorosa e estrita documentación que comeza de forma continuada desde a xeración I con Lope Alonso de Villapol no século XIV, ate a XX con Shayla Antía e Sabela Jane nos días de hoxe. Unha historia onde se entrecruzan estirpes de fidalgos, escribáns, artistas, escultores, escritores e xentes do común que nos fan reflexionar, e moito, en como unha exposición científica da orixe, filiación e da propagación das familias ao cabo dos tempos, a traveso dos séculos, entrecrúzanse con decenas de mencións transversais e paralelas con outras ramas de familias da bisbarra ou de alén do mar. Esta viaxe no tempo ao que nos leva Fernando, é tan extraordinario que non cabe dúbida de que si todos os veciños dunha provincia soubésemos das nosas árbores xenealóxicas, seguramente nos atoparíamos coa sorpresa de que por un ou outro lado, todos estamos emparentados consanguínea ou politicamente, e non precisamente por unha endogamia de casta, senón por sermos veciños.

Outro libro, neste caso científico, é o do físico Antonio Gregorio Montes, “A Temperie Ribadense no 2021”, continuación dun anterior “A Temperie Ribadense no 2020”. Un traballo estatístico do microclima ribadense cuxo estudo se remonta ao ano 1929, con algunha que outra anotación feita na Estación pluviométrica da Illa Pancha, mais as estatísticas máis continuadas fanse na Granxa-Escola de Pedro Murias. Hai que resaltar que algo así nunca se tiña realizado có microclima ribadense, polo que estes libros teñen un alto valor histórico para presentes e futuros estudos comparativos sobre o tema.

Teño que confesar que me chamou moitísimo a atención o ensaio histórico, “O Gran Triángulo” do profesor Francisco Diaz-Fierros Viqueira, unha narración na que conta a historia pseudobigráfica de dous astrónomos franceses, Jean Baptiste Biot e Francois Arago, e un galego, o astrónomo e matemático de Bermés, Xosé Rodríguez González, que no transcurso dos anos 1806 e 1808, mediron a prolongación do meridiano de París ata as illas Baleares. É un relato no que entras de cheo despois de desenrolar a fórmula trigonométrica da altura (Z) dun triángulo, na que Z = AB (tg A tgB / tg A + tg B)

Isto leva ós métodos de triangulación para coñecer as distancias necesarias para desenrolo do arco de meridiano e o por que de tantas penalidades que tivo que pasar o galego Xosé Rodríguez, particularmente, para manter os fachos acesos, nos picos dos montes escollidos. Traballo de heroes anónimos que fixeron avanzar o saber da raza humana, e que como di Francisco Díaz-Fierros, “dunha transcendencia que, coido, aínda non soubemos valorar moi ben”, e que serviron para ofrecer novas perspectivas sobre o cálculo da latitude terrestre, imprescindible, xunto coa lonxitude, para situarse nun punto calquera da Terra.

Con agarimo a todos estes autores que me fixeron pasar días moi agradables e interesantes.