A vella enerxía do anuncio, en Ribadeo

Non é a primeira volta que falo do tema dos aeroxeradores do porto (31 de outubro de 2012,). Pero continúa a ser o mesmo, sen variación, logo repito de cando en vez, a modo de lembranza.
Embaixo, un dos flamantes aeroxeradores do porto deportivo. As súas aspas, cada unha cunha inscrición anunciante, do fabricante ó CN Ribadeo (por certo que hoxe non podo acceder á súa web), pasando por inelsa ou Portos, nun bonito marco, a ría de Ribadeo.

 Pegado a el, na varanda, información das súas características, incluíndo a súa produción enerxética.

 A torre non deixa de ser chamativa se mire por onde se mire.

 E, se se mira un pouco máis embaixo, unha sorpresa: ningún cable, a torre  non está conectada, vai ó seu aire, sen producir enerxía. Non ten ningún sistema Tesla de transmisión a distancia, non. Xa está oxidándose pero a súa produción enerxética foi 0. Para anunciar ou saír nas novas cunha fonte de enerxía renovable para o porto, iso xa é outra cousa...

Participando, que é xerundio: as catedrais pagan a pena

Este verán, ó igual que noutras ocasións, as catedrais foron nova varias veces. Da sobrevisita ó vandalismo, pasando polo plan de conservación, escribiuse sobre ela e viuse no xornal a súa imaxe. E tamén se falou na rúa, e nos bares.
Agora chegou o momento de participar doutro xeito. Quizais algúns pensemos que o sistema non é o idóneo (si, así pensamos algúns) pero o caso é que xa está en marcha a redacción dun plan, e agora hai dúas semanas (xa moi escasas) para contribuír, para aportar sobre o que xa está redactado pero aínda non será definitivo.
Como é diferente velo no xornal que ter mesmo a punto as ligazóns, aí van para propiciar que se vexa e se participe (é dicir, que vexas e participes):
15 días naturais dende o 22 de setembro: http://www.cmati.xunta.es/seccion-organizacion/c/DX_Conservacion_Natureza?content=Direccion_Xeral_Conservacion_Natureza/Espazos_protexidos/Rede_galega/Monumentos_naturais/seccion.html&std=A_praia_das_Catedrais.html
O mapa topográfico http://www.cmati.xunta.es/c/document_library/get_file?folderId=157021&name=DLFE-12940.pdf
O documento preliminar do plan http://www.cmati.xunta.es/c/document_library/get_file?folderId=156288&name=DLFE-27308.pdf
Os planos do plan de conservación http://www.cmati.xunta.es/c/document_library/get_file?folderId=156288&name=DLFE-27309.zip
Na imaxe, a topografía da zona de protección (segunda das ligazóns anteriores, ampliable), aínda sobre un plano de factura anterior á autovía. Por certo, que se ve claramente que cobre a zona de Esteiro, chega xusto ata o límite do concello, e aparece a diferenciación entre Augasantas e Catedrais.
Unha nota: dependendo do Sistema Operativo e/ou navegador, ó mellor te ves en problemas para baixar os documentos.
--
Nota posterior do Concello: http://ribadeo.gal/actualidade/nova.php?id=1625&lg=gal

Reposteando un artigo sobre o clero e o pobo co fondo da Igrexa na igrexa

Son tempos para pensar as relacións sociais. A sociedade somos todos, e a todos nos afecta o que fai unha parte. Hoxe, que moitos miramos con certa lonxanía moitos aspectos relixiosos, traigo un post alleo a Ribadeando: CONFLICTOS ENTRE EL CLERO Y EL PUEBLO EN CONFORTO, de José Mª Rodríguez Díaz. Reposteado de http://cargadoiro.blogcindario.com/2014/09/00414-conflictos-entre-el-clero-y-el-pueblo-en-conforto.html

            Cuando aún no se ha resuelto el turbio suceso relativo al expolio de objetos religiosos de las parroquias de los concejos de Ribadeo y Trabada aparece ahora la noticia de las sospechas de la sustitución de la imagen de la Virgen de Conforto, en  Pontenova. Dos hechos ciertamente distintos pero relativamente parecidos y cercanos. Provocado tal vez el segundo por  la influencia negativa del primero, pues el clima de desconfianza que estos hechos despiertan en la gente suele producir efectos contagiosos cuando no son adecuadamente tratados por quienes tienen el deber de hacerlo. Desconfianza provocada por ciertas autoridades responsables que, invocando una falsa prudencia y e un intento de evitar los escándalos que a veces surgen fruto de las debilidades humanas, se limitaron a extender sobre estos hechos una sombra de silencio y ocultación esperando que el tiempo los condene al olvido.

            Mientras otras pruebas fehacientes no demuestren lo contrario, y aun condenando el error cometido por los curas de no compartir sus decisiones con el pueblo de Conforto, hay que suponer que los sacerdotes implicados en el tratamiento dado a la imagen de la Virgen actuaron con total honradez y rectitud conciencia. Guiados, sin duda, por la sana voluntad de hacer lo mejor en beneficio de la parroquia, pues tales valores, como la valentía a los militares, a los clérigos se les suponen. Pero, dando esto por descontado, no se puede por menos de criticar las formas con las que algunos clérigos suelen ejercer su función practicando actitudes más propias de la Edad Media cuando los clérigos desempeñaban la administración de los bienes eclesiásticos sin ninguna participación de los fieles.

El tiempo no pasa en balde. Los fieles, de quienes los eclesiásticos se supone que son servidores, son y se sienten Iglesia. Los curas no deben seguir ignorando que las comunidades, cristianas o no, pueden, quieren y deben tomar parte en las decisiones que les afectan. Pero aún hoy, en estos tiempos en los que tanto se cotizan los valores democráticos, hay clérigos que se comportan como estatuas de sal mirando al pasado. Ya no vale aquel eslogan de “Roma locuta, causa finita”. El pueblo ha alcanzado la mayoría de edad y exige que se cuente con el en la toma de decisiones.

            Cuando más necesaria era la claridad y la transparencia de todo lo sucedido con esta imagen para que las dudas de los vecinos de Conforto quedaran disipadas, los técnicos de Patrimonio de la Xunta, el cura de la parroquia y el delegado del Obispado se reunieron en Conforto para examinar la imagen de la Virgen. Para ello no dudaron en cerrar las puertas del templo dejando fuera a los fieles. ¿Es que los fieles no tenían nada que ver ni opinar en ese negocio? ¿Sólo al Obispado, al cura y a Patrimonio incumbía la inspección del trato dado a la imagen? ¿Quién dictaba los criterios de actuación para aclarar lo sucedido, ignorando las objeciones del pueblo? ¿Por qué el cura responsable de esa parroquia no consultó antes al pueblo sobre la conveniencia de restaurar esa imagen?

            Esta desacertada y autoritaria forma de actuar subleva y solivianta, sin duda, los fieles de las parroquias originado protestas y comentarios desagradables. Pues, como dice Miguel de Cervantes, “cuando la cólera sale de madre, no tiene la lengua padre, ayo ni freno que la corrija”. Ante estos acontecimientos, fruto a veces de la torpeza o de la debilidad humana, no es suficiente esa llamada a la serenidad hecha por el obispado a los vecinos de Conforto. Y olvidando las buenas formas, ni siquiera se dignan contestar a los escritos de los vecinos, ignorando que “Auctoritas ex vera ratione procedit, ratio vero nequaquam ex auctoritate”. La autoridad la da la razón y no al revés.

 Obras de José Mª Rodríguez

 

Medio pleno medio vacío en Ribadeo

Onte, 20140925, houbo pleno en Ribadeo. Os concelleiros, salvo un pequeno atraso avisado de Manel Yañez, ó pleno. Nos bancos de visitas, nalgún momento chegou a haber ata sete persoas. O balance coido que está claro.
Deixo embaixo a convocatoria tal como aparecía no taboeiro de anuncios do concello (imaxe ampliable)

O pleno comezou cuns minutos de retraso. Como normalmente, a aprobación da acta anterior nin necesitou votación, pasándose ó PXOM.
O PXOM necesitou pouco tempo para a súa aprobación, cos votos discrepantes de Lalo Gutiérrez e Campo Braña, que expuxeron brevemente algunha consideración. En particular, despois de varios anos de discusión, Campo Braña fixo fincapé para a súa abstención que era un plan do goberno municipal, e polo tanto actuaba en consecuencia. Lalo Gutiérrez fixo referencia ás idas e voltas da Xunta, a máis dos propios detalles do PXOM. Así pois, sen grandes incidencias, co voto de novo partido no PP, o PXOM será enviado de novo a Santiago no medio do obscurantismo preceptivo legal do proceso. De calquera xeito, e a raíz dalgún comentario de prensa, os algo máis de 12 000 habitantes de Ribadeo previsto para dentro de dez anos parece que non van ser tal, sacados dunhas estatísticas que chegan xusto ata o comezo da crise e polo tanto non consideran a ralentización e logo baixada de poboación dende aquel momento, a máis da crise demográfica na que están tanto Galicia como Asturias, principias fontes de habitantes que evitaban a caída do censo ribadense. É só unha referencia sobre como está feito o PXOM.
O segundo punto, sobre a produtividade, foi aprobado tamén con abstencións, citándose algún razoamento semellante ó que adiantei o fin de semana no blog. A oposición non comprende moi ben que o 65% do complemento sexa igual para todos, así como a falta de criterios obxectivos para o outro 35%, para o que o alcalde poderá (ou non) pedir informe ó xefe correspondente. A resposta foi no sentido de que fora pactado cos sindicatos e que antes non había nada, polo que poñía pegas intervención, e que o próximo ano pode cambiarse.
O terceiro punto pasou sen pena ni gloria, e chegamos ó cuarto punto sobre o convenio con ACISA. A tres anos vista, con aumento de 1 000 €/ano a pagar polo Concello á Asociación de comerciantes, foi o punto que recibiu máis críticas (mentres estiven). Dende a súa duración, abondo máis aló das próximas eleccións, ata a creación dun consello de seguemento, pasando pola presunta implicación do concello como entidade pública na dirección a seguir nunha entidade privada, foron pegas que lle puxeron e que se trufaron con algunha outra cuestión allea, como a posibilidade de que o concello merque máis cousas en Ribadeo das que está a mercar, o que impulsaría máis o comercio ribadense. As pegas foron respondidas recalcando que non era o primeiro convenio con ACISA, e que o que se facía era mellorar o que xa había.
Foi neste punto onde tivo lugar unha anécdota pequena pero da que coido debe quedar constancia. Na intervención do representante de UPRi, e en relación coa duración do convenio, fixo unha pequena digresión apuntando que no próximo período de sesións podería haber un alcalde de UPRi, xa que había un movemento asembleario que estaba a tomar forza para facer algo que xa había, encarnado por UPRi. Ben, coido que é unha falta de información, pero non deixa de ser unha curiosidade expresiva dunha certa mentalidade.
Para rematar por hoxe, deixo para quen teña paciencia e boa orella un audio da parte do pleno na que estiven (cousa de unha hora tres minutos), se ben con mala calidade que se suma á malas condicións acústicas do salón de plenos, e mesmo ás veces á contraproducente megafonía.

--
Posterior:
a nota do concello sobre o pleno: http://ribadeo.gal/actualidade/nova.php?id=1626&lg=gal
a reseña na Voz: http://www.lavozdegalicia.es/noticia/amarina/2014/09/27/dato-titular-2-3complemento-productividadonce-trece-concejales-ribadeo-favor-nuevo-pxom/0003_201409X27C8996.htm

Á porta do concello de Ribadeo

    O título de hoxe pode referirse a varias cousas que andas estes días en marcha.    De xeito breve:
    * As pintadas mesmo na estatua do Marqués de Sargadelos. sinxelamente, máis aló do incivismo e outras consideracións, coido que a estatua do Marqués representa mellor o que é sen pintadas, co xesto de despedida que o caracteriza.
    * O pleno de hoxe. A modo de lembranza, hoxe preténdese votar o PXOM entre outros temas que por fin parecen ter algo de importancia para ser publicados na páxina web do concello a dous días do pleno, aínda que sexa de xeito anunciativo e non enunciativo (ou sexa, con compoñente de propaganda).
    * O presentarse ou non ás eleccións de Podemos. O xornal trae que na Mariña si, pero se se lee un pouco máis embaixo, nótase que se refire a Burela. En Ribadeo, Podemos ten dado o seu apoio á Plataforma Cidadá...
    Dan moito que desenvolver as tres cousas, haberá que tratalas pouco a pouco.

Un anuncio: viaxe de O Tesón

Como en anos anteriores, a AVV O Tesón progrma unha viaxe social na que se tenta confraternizar e coñecer o entorno, incicindo en temas relacionados dalgún xeito co quefacer social.

Só un detalle sobre Ribadeo: Cando se mercou a casa do concello.

Na primavera tiveron lugar as charlas 'Ribadeo a debate. Visións de Ribadeo'. Na última delas, José Ramón Rodríguez-Sabugo Fernández falou de 'La evolución de Ribadeo desde mi llegada'. No posterior debate saíu a colación cando se mercou a casa consistorial e por quen, non clarificando as cousas daquela por ser abondo anterior á súa chegada a Ribadeo.
Hai pouco, falando con el, aportoume datos sobre o tema. Se non os recollín mal, a data da escritura de compra estaría datada o 8 de agosto de 1945, cando xa estaba no consistorio como alcalde Pancho Maseda, quen tería tomado posesión en febreiro de 1944 (o seu posto ó mando da alcaldía chegaría ata o 1964, ano no que cesou no cargo). Así pois, o alcalde anterior, Castelao, puido ter intervido na toma do acordo (habería que consultar as actas do concello nese tempo), pero non tería rubricada a compra da casa do concello.

Rematado o verán: a variación da temperie en Ribadeo

Este ano, o verán comeza aínda mañá, 23 de setembro, aínda que sexa ben cediño (2:29 UTC, isto é, ás 0:29 hora oficial, media hora escas despois do cambio de día), co que podemos considerar que aló foi, máis aínda coa chuvia que está a caer a estas horas en Ribadeo, xusto antes de comezar a clarexar.
É dicir, a tempada de boa temperatura vai pasada, aínda que poda haber días sorpresa con sol e temperatura agradable, pero dificilmente chegarán ás máximas do verán.
E aí ía: mentres que o cambio climático se vai producindo lentamente, subindo a temperatura media de xeito imperceptible, o ser unha cuestión estatística, nos extremos desa temperatura, en momento puntuais do día a día, nótase máis a variación.
Dende comezos de século, a estación automática de medición meteorolóxica da Pedro Murias leva dándonos os resultados, e, se collemos as temperaturas máximas diarias, observamos o que tembos embaixo:

É dicir, o número de días que se leva acadado en Ribadeo temperaturas superiores a 25ºC vai aumentando paulatinamente, de media, a razón de máis de 3 días/ano cada catro anos. Se collemos os catro últimos (neste aínda pode haber algún día máis con temperatura maior que 25ºC, aínda que sexa improbable), temos 65 días con temperaturas superiores, mentras que nos catro primeiros do século (o 2000 pertence ó século XX) o número é de 30.
Non sei o que nos deparará este inverno, pero o aumento de temperaturas, o cambio climático, está claro en Ribadeo.

Rectificación sobre afirmacións verquidas nos medios en relación a O Tesón e a Plataforma veciñal

Corto e pego a nota de prensa aparecida no blog de O Tesón e publicada en total ou resumida en diferentes medios.

Nota de prensa

20140914

A raíz de reiteradas notas nos medios nos que se a da nova da constitución dunha plataforma cidadá, dende O Tesón queremos axustar o seguinte:

1.Ás xuntanzas mantidas teñen asistido membros de O Tesón e da súa directiva.

2.En tódolos casos fixéronno a título particular.

3.O anterior foi mesmo expresado públicamente nunha xuntanza por unha persoa encargada de facelo, aclarando que despois de ser tratada en directiva a invitación, O Tesón ve con simpatía un movemento que se entende que ten como base a participación cidadá, pero non pode verse involucrado como parte.

4.Dentro de O Tesón hai xente con diversas posturas e simpatías políticas, polo que sería unha incongruencia asociar o nome do Tesón co dunha única entidade que ten as miras postas na política dunha institución como o concello.

Somos conscientes, como sabemos se dixo tamén na xuntanza da plataforma, que unha entidade que se está a formar pasará por diversos avatares. Entre eles, o sufrir deformacións da información existente sobre ela, e nese sentido, dende O Tesón estamos dispostos a asumir outra vez máis o risco de que as nosas propias accións podan ser malinterpretadas: o único xeito que hai de evitalo sería non actuar. E iso, nunha asociación nada para actuar a favor de Ribadeo, iría contra os nosos principios.

Novidades plenas por Ribadeo

Polo xornal enterámonos de que vai haber pleno a próxima semana. Cando en concreto, xa é outra cousa. Non sei se a versión papel o trae ou non, que na dixital só vexo 'a próxima semana', que, se é certo e xuntado a outras informacións anteriores, indicaría cara a finais da semana. Naturalmente, na web de concello non aparece nada, que xa está posta a revisión do censo para as eleccións, anuncios de contratación e novas sobre cousas positivas do concello, e chega, que para algo é unha ferramenta para o concello e non para os cidadáns.
Sobre os temas a tratar, algo trae tamén o xornal, con dous 'estrela'. Un deles, o PXOM. Vaise dar a aprobación para envialo de novo a Santiago despois das modificacións que pediron dende a capital do reino. O Plan segue a ser segredo. Os veciños, por lei, estamos excluídos dese segredo do que desfrutaremos ou sofreremos as consecuencias. Entendo que iso supón, por lei, a existencia dunha información privilexiada.
Outra cousa que se tratará será o complemento de produtividade para o persoal do concello. Está resumido na web da Voz con poucos datos: 127 000 €, criterios que acadan a tódolos traballadores, 65% adicado a premiar que se vaia a traballar e non se sofran sancións, e 35% por efectivo rendemento do traballador. Supoño que alguén mo explicará, porque como noutros casos, non sei ben como medirán a efectividade dun traballador illado, ó tempo que, se é un complemento de produtividade, non entendo tampouco como se premia (en troques de sancionar en caso contrario a partir dunha cantidade en nómina de xeito directo) o non ser sancionado ou o ir traballar. Claro que non me estrana o non entendelo; tampouco a base da estrutura da miña nómina me resulta moi clara.
Nota posterior: remato de recibir unha información sobre que o pleno será xoves ás 20:00. Supoño que estamos todos invitados e seremos ben recibidos.

Dende Ribadeo, mar por medio

Mar por medio era o título xenérico das xornadas que durante abondos anos foron celebrándose en Ribadeo relacionadas coa cultura británica e a galega. Uso hoxe dese título para referir algunha cousa de como vexo o que posiblemente sexa a nova máis tratada hoxe polos medios, o referendo escocés.
En primeiro lugar, unha obviedade: unha parte non desprezable do que entendemos por inglés é británico, en particular, pode ser escocés. Poucas veces se fala por estes lares de 'Reino Unido', pois tomando a parte polo todo, substitúese por 'Inglaterra'. E aquí, un elemento que entendo diferenciador do que ocorre alén do mar nesa isla grande en relación ó que ocorre polas Españas. O Reino Unido está constituído por catro partes (Inglaterra, Escocia, Gales e Irlanda do Norte) que serían en teoría iguais, aínda que na práctica, debido á extensión, poboación e desenvolvemento, Inglaterra leve a parte do león nesa 'igualdade'. As Españas hai tempo que deixaron de ser tal para ser España dende un punto de vista institucional, aínda que a constitución actual e ás 'vías' que se fixeron de desenvolvemento crearan un pqueno (ou gran) galimatías dentro da 'unidade' e unha vez desaparecida a 'igualdade' en consecuencia da unidade.
A raíz do anterior, levo observando nos medios unha confusión case total entre 'nazón', 'país' e 'estado', algo que se xunta coa confusión que apuntei antes entre a constitución institucional española e do Reino Unido.
O proceso que levou ó referendo coido que é nidiamente diferente do correspondente que están a levar a Generalitat e o Goberno estatal, e non só polas diferenzas institucionais de partida, senón máis ben polo tono e encadre na propia gobernabilidade de cada estado. Moito se podería dicir de particularidades dese tipo, pero quede aí a cousa.
Unha diferenza básica do caso escocés co que se pretende en Cataluña é que a pregunta é clara cunha resposta clara: "Should Scotland be an independent country? – voters can answer only Yes or No" (Debe Escocia ser un país independente? -os votantes poden só responder Si ou Non)
A propia pregunta nos leva a outro tipo de consideracións. Por exemplo, en relación á pertenza á UE dunha hipotética Escocia independente. Moito se leva dito e escrito, por xente especialista coas súas ideas. E hai algo que non entendo. Se no Reino Unido son un conxunto de iguais e racha o conxunto, coido que cada parte resultante debera ter os mesmos dereitos (de feito, por exemplo, en caso de separación, Escocia cargará cunha parte da débeda do Reino Unido). É certo que o 'peso' de Escocia é cousa de 1/10 do conxunto, co que o que terá que 'refacer' no seu caso o conxunto Inglaterra-Gales-Irlanda do Norte, que se quedaría co nome de Reino Unido, aínda que sen Escocia, será un orde de magnitude menor en relación que terá que facer Escocia, pero contratualmente, os 'contratos' (tratados e demais) entendo que deberan afectar por igual a ambos, incluída a súa pertenza á Unión Europea. Non vou insistir, porque non son especialista, pero coido que o debate neste punto particular está trufado completamente de intereses diversos, por riba da legalidade escrita que será reinterpretada polos poderes correspondentes a traverso deses intereses.
Noutro tema relacionado, resulta que se destaca na prensa o argumento económico como clave no sentir de Escocia e a súa independencia. Evidentemente, a economía é importante, comezando polos pozos petroleiros do Mar do Norte, pero por moito que se empeñen, hai tempo que se sabe que a idea dun futuro común nunha sociedade humana ten máis de construción social que de pura economía. E esa posibilidade de construción, voltando a España hoxe, ten moito que ver coa percepción de corrupción ou cos agravios comparativos xurdidos dun combate múltiple de ampliacións de poderes locais, aínda que teña que ver tamén coa crise económica (logo abondo alonxado do caso escocés, aínda que tamén poda haber agravios). Así, como no caso da irrupción de novos partidos no panorama político, sería un erro botarlle o fundamento desa falta de visión dun futuro común á crise económica. Algo que coido que foi entendido abondo mellor polos gobernantes no caso escocés que aquí.
En fin, hai xa tempo que a cada cousiña que aparece nas relacións internas entre zonas de países europeos lle corresponde un traslado (negación, asentemento de igualdade ou sinxelamente, opinión) en relación ás Españas, sexa o tema de Flandes, Conca do Don, Lombardía-Véneto ou agora, Escocia. Pero... alguén cre que este pequeno artigo pode resumir todas as arestas e flancos que ten a 'cuestión escocesa'? Non, verdade? Pois do mesmo xeito sinto que o resultado desa 'traslación' machacona é en xeral un aumento da confusión dentro das Españas, por comparación de elementos que pouco teñen que ver nun e outro caso.
Por certo, para ir rematando, unha explicación: uso 'Españas', forma que se usou no seu tempo indicando algo equivalente ás diferentes partes constituíntes do reino, para indicar a miña crenza en que mentras que non se recoñezan esas diferentes partes como constituíntes do estado dun xeito adecuado -adecuado, non 'máis' recoñecemento ou 'menos'-, estaremos partindo dunha situación que non reflectirá a realidade e polo tanto, será difícil que os poderes implicados actúen respondendo de xeito asemade adecuado.
E agora si, para finalizar, chámame a atención que, calquera que sexa o resultado no referendo escocés, os partidarios do si xa ganaron, a traverso das promesas realizadas para frear o ascenso dese 'si' que precisamente queren vencer os partidarios do 'non'...

Intereses reais

É sabido que onte unha persoa moi importante chamada Felipe inaugurou o curso nun Colexio Público de Pereiro de Aguiar. Escoite polas radios varias veces unha parte do seu discurso, en castelán, dicindo algo así como que o sistema educativo tiña que centrarse en responder ás peticións da economía e da sociedade. Por esa orde.
Claro que non escoitei o seu discurso completo (para compensar, tamén oín varias veces ó director do centro alternando verbas en galego cun discurso pretendido en castelán) o que fai que teña que coller, de xeito obrigado, a cita illada do conxunto.
Tendo en conta o aviso previo, coido que inaugurar o curso nun colexio de primaria que o comezou efectivamente a semana pasada resulta ou desfasado ou desprovisto de tempos correctos ou intencionadamente un perxuízo de cara a como se fan as cousas no ensino público. Ou é que non merecía o ensino público (e o ensino en xeral) inaugurar o novo curso ó seu comezo? Parece que Felipe sexa dos que din que os primeiros días de clase non se fai nada...
En castelán. Enteiro (diso estou seguro, de que se houbo verbas en galego foron de puro trámite, senón remarcaríano) o que me fai preguntar se en Cataluña fai o mesmo (resposta: non)
E logo, como frase destacada, pon a educación pública ó servizo da economía (primeiro) e logo, da sociedade (quen interpreta o que 'pide a sociedade'?) Vamos, as persoas, ó servizo da economía e non a economía ó servizo das persoas. Toda unha lección.

Aló, Galicia! Xa chegou a sensatez?

Nesta terra de minifundio, os partido dos terratenentes soubo sacar partido da división terrena e partidista dos minifundistas. Quizais o anterior sexa un xeito de resumir o que leva pasado xa tempo abondo en Galicia en relación ós partidos políticos. Algo que se intentou que non pasara e se segue a intentar, diría que cada vez con maior posibilidade. Un artigo en El Diario deume que pensar ó respecto. Polo momento, o que pasa noutros lugares, como o que está a suceder en Ribadeo coa Plataforma que se está a montar,  é un embrión. Pero un embrión sá que quere deixar a unha beira as divisións, non pola cooperación entre grupos, senón por cooperación entre persoas conscientes de que os grupos conducen ó minifundio partidista, mentres esas agrupacións máis ambiguas que son as plataformas ou as 'mareas' poden dar lugar a unha participación cidadá que se non é a panacea asegura unha relación de integración dos veciños nun proceso de goberno de si.
Así que, Galicia, estás aí? Chegou xa a sensatez? É abondo posible que aínda non sexa desta en boa parte dos lugares, pero que vaia comezando...

Despois da tempestade, a calma

Si, onte, despois da tormenta, voltou a calma para ofrecer unha paisaxe limpa e poder desfrutar unha da ría como un espello da paisaxe e do ceo que quixo acompañalos. Dende as Aceas, a costa ó sur da vila de Castropol enmarcaba unhas cantas embarcacións fondeadas.

Mirando cara á Veiga, a luz deparaba paisaxes tamén interesantes.

Pola mañá, cando avisaba tormenta, o alcalde ribadense estaba nos Remedios, facendo unha ofrenda con tradición comezada en 1938, segundo o xornal.

Gamallo, Clarín e a Coral Polifónica de Ribadeo

Onte tivo lugar unha nova entrega dos actos sobre Dionisio Gamallo co gallo do centenario do seu nacemento. No cine teatro J. Rubio Jiménez falou sobre Clarín nos papeis de Gamallo, precedido dunha curta posta en escea de M. Valín, os agradecementos de Toni Deaño e unha longa presentación de Roberto Rodríguez. Despois, a Coral Polifónica interpretou diversas pezas (só gravadas as primeiras)

11 de setembro

Ribadeo quedou sumido nunha especie de descompresión da que a bon seguro sairá ó achegarse a fin de semana, comezando polos actos de hoxe (cine teatro) e mañá (librería Vivín) continuarán coa celebración dos cen anos de Dionisio Gamallo. Queda mentres tempo para lembrar das festas, si, pero tamén doutros tempos e lugares. O 11 de setembro xa ten unha longa historia. Salvador Allende e a caída dun sistema democrático en Chile cos conseguintes dezasete anos de ditadura e represión é parte dela. Tamén o é o derribo das torres xemelgas en Nova York, coa continuación da guerra contra os cidadáns en aras do terrorismo.
Si, onte tamén morreu Emilio Botín e hoxe escoitaremos falar do banqueiro que comandaba o maior bando español nestes momentos. Adicaranlle todo tipo de flores e haberá que facer unha escolla para trazar unha historia das súas decisións, causas e consecuencias.
E hoxe tamén xa hai case un mes que a Terra 'comezou a coller débeda' despois de gastar os recursos que pode rexerar nun ano.
11 de setembro 2014 en Ribadeo, día previsto con calor ata 26ºC. Jesús Rubio Jiménez, ás 20:30, no Cine-Teatro falará de Clarín nos papeis de Gamallo, e seguirá a Coral Polifónica.
Unha lembranza de Chile un 11 de setembro...

Bellas e inolvidables estampas de los años cuarenta: EVOCACIÓN DE TIEMPOS PASADOS EN RIBADEO

   Corto e pego unha entrada de J.Mª Rdguez:
No han sido pocos los esfuerzos hechos por los diferentes gobiernos de nuestra mal llamada democracia para tratar de desmantelar de la vida pública española todo lo que tuviera alguna relación política, artística, cultural o, incluso, religiosa con las manifestaciones de la pasada dictadura franquista. Un largo y profundo empeño que  culminó recientemente en la famosa y discutida Ley de la Memoria Histórica que arrasó con toda manifestación, artística o no, que recordara al anterior régimen franquista. Y hasta tal punto llegó el esmero de los ejecutores de esta Ley en superar estos pasados recuerdos que pocos son ya los vestigios que quedan entre nosotros de aquella pasada época. Pocos, pero algunos sí reviven aún en nuestras celebraciones sociales o religiosas.
Como si el reloj no hubiera marcado el paso del tiempo, en la procesión religiosa celebrada por las calles de Ribadeo con motivo de las fiestas patronales de esta villa se recrearon de nuevo este año b ellas e inolvidables estampas de los años cuarenta cuando las procesiones religiosas eran presididas por las autoridades locales encabezadas por el alcalde de entonces, el Sr. Pancho Maseda, ataviado con sus eternas gafas ahumadas y su bastón de mando y a quien todos recordamos con afecto. Su presencia en un destacado lugar de la procesión, justo detrás del clero, era la fiel expresión del vínculo ideológico entre el nacional catolicismo de la Iglesia y el Estado.
Revivir de nuevo este año esas mismas viejas imágenes contemplando a las actuales autoridades civiles de la localidad, esta vez sin gafas ahumadas ni bastón de mando, presidiendo la procesión de la Patrona de Ribadeo creó en los ya longevos asistentes al acto la sensación de volver a revivir aquellos viejos recuerdos de tiempos pasados.

-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

O alcalde procesionario

O título é para chamar a atención. Non sei se o alcalde irá/esta na/foi á procesión capitaneando ós fieis detrás del. Coido que se non tivera cargo algún, non iría de procesión. E aínda que así non fora, unha cousa é ir ou non a unha actividade segundo as crenzas particulares e outra, ir en representación institucional a unha actividade que non ten que ver coa institución e co significado de respaldo institucional.
Non sei se quedou claro... a cousa é que non vexo o motivo de que un alcalde, presidente dunha institución que a constitución declara que non ten carácter confesional, ten que estar comandando os fieis dunha confesión nun desfile, e ser comandado el mesmo (en representación institucional) como fiel. A constitución declara polo momento:
"Art. 16.3.Ningunha confesión terá carácter estatal. Os poderes públicos terán en conta as crenzas relixiosas da sociedade española e manterán as conseguintes relacións de cooperación coa Igrexa católica e as demais confesións." (collido da páxina oficial, versión galega).
Ben, pero a cooperación é algo normal entre institucións. O comandar os fieis e ser comandado polo párroco ou a autoridade relixiosa que sexa é algo ben diferente.
Son as festas de Ribadeo. Festas relixiosas, ó que parece. Por iso se estenden días antes do da patroa e son organizadas por unha comisión eclesiástica. Por iso... coido que se debera distinguir entre unha festa, que é de todos, e unha advocación, que non o é. Quizáis non estaría de máis botar unha ollada a algún dos artigos que José Mª Rodríguez leva escrito sobre o tema de que a Igrexa sexa coberta polo estado, e viceversa, ou outras relacións nocivas. Deixo a ligazón ó último artigo do seu blog en relación ás procesións e tamén a outro último en relación ás festas e mercadeo:
http://cargadoiro.blogcindario.com/2011/07/00359-auroridades-civiles-en-las-procesiones.html
http://cargadoiro.blogcindario.com/2012/09/00394-recuperar-las-fiestas-patronales-de-ribadeo.html
Por certo, sí ía na procesión (nota posterior)

 Obras de José Mª Rodríguez

 

921 mediomaratonianos pro Parque Natural As Catedrais

Iso di a web de Campionchip Norte dos participantes nos 21097 m, e despois de velos pasar en Rodríguez Murias, créoo: mais de tres minutos de paso a menos de 1 km da saída é un espectáculo. Por iso deixo o vídeo ó pé. Coido que a idea (non sei quen foi a persoa que deu 'o último paso' enunciándoa) é boa, e con este resultado, moito mellor. Quedeime con envidia de participar, a pesares dos chaparróns que caeron durante o tempo de celebración. E non fun o único. Mesmo houbo quen quería prantexar outra saída en bicicleta, de algo máis doada realización para os participantes (que eu saiba non se chegou a propor á organización). Á próxima, apúntaste?

Ribadeo, música, e... La Nueva España

Hoxe pasei a vista por LNE e os ollos caeron no artigo de opinión de Masip. Chamoume a atención porque trataba de Ribadeo nun xornal asturiano no que as novas de Ribadeo non soen ser contempladas de xeito moi favorable cando poden afectar dalgún xeito á outra beira de Asturias. É dicir, case sempre.
A columna de opinión, que non nova de actualidade, levaba un título rechamante: "Ribadeo en pro de la música. Una villa culta y un festival que debe continuar." Evidentemente, unha toma de posición de algo que ó autor lle gusta que que lle ven ben a Ribadeo. Pero máis que nada, a primeira vista, un piropo que haberá que lembrarlle algunha vez ó xornal...
Deixo embaixo unha lembranza: a copia dos datos da páxina de presentación do fimcr deste ano, ó que se refire o sr. Masip:

FIMCR 2014

Artistas IX FIMCR:

Penderecki String Quartet
(Jerzy Kaplanek y Jeremy Bell, violines — Christine Vlajk, viola — Katie Schlaikjer, violonchelo)
Leslie Fagan, soprano — James Campbell, clarinete — Leopoldo Erice, piano — Toni Deaño, narrador




Programas:

Concierto I
“Románticos”
Domingo 17 de agosto a las 21:30 horas

Johannes Brahms (1833-1897)
Sonata para clarinete y piano en Mi bemol Mayor, Op. 120 nº 2
Robert Schumann (1810-1856)
Frauenliebe und –leben
Ludwig van Beethoven (1770-1827)
Cuarteto de cuerda en do sostenido menor, Op. 131



Concierto II
“Schubertiada I: Música y pintura”
Concierto de piano, con actuación en vivo del pintor Guille Fernández
Lunes 18 de agosto a las 12:30

Franz Schubert (1797-1828)         
Impromptu en Sol bemol Mayor, D. 899 nº 3
Sonata para piano en Si bemol Mayor, D. 960



Concierto III
“Schubertiada II”
Lunes 18 de agosto a las 21:30

Franz Schubert (1797-1828)
Der Hirt auf dem Felsen, D. 965
Selección de canciones (Ganymed, Heidenröslein, Erlafsee, Gretchen am Spinnrade)
Cuarteto de cuerda en Sol Mayor, D. 887



Concierto IV
“Al otro lado de los Pirineos”
Martes 19 de agosto a las 21:30 horas

Francis Poulenc (1899-1963)
Airs chantés
Camille Saint-Saëns (1835-1921)
Sonata para clarinete y piano en Mi bemol Mayor, Op. 167
Reynaldo Hahn (1874-1947)
À Chloris
Gabriel Fauré (1845-1924)
Chanson d’amour
Claude Debussy (1862-1918)
C’est l’extase
Reynaldo Hahn
Quand je fus pris au pavillon
Jules Massenet (1842-1912)
Adieu, notre petite table
Gabriel Fauré (1845-1924)
Quinteto para piano y cuarteto de cuerda en re menor, Op. 89



Concierto V
“Música de estreno”
Miércoles 20 de agosto a las 12:30 horas en nAmor (C/ Amando Pérez, 16)

Norbert Palej (1977- )
Cuarteto de cuerda nº 2*
*Estreno Europeo



Concierto VI
“Una noche con Mozart”
Jueves 21 de agosto a las 21:30 horas

Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791)
Das Veilchen, K. 476
Als Luise die Briefe ihres ungetreuen Liebhabers verbrannte, K. 520
Sonata para piano en Mi bemol Mayor, K. 282
Ch'io mi scordi di te? … Non temer, amato bene, K. 505
Quinteto para clarinete y cuarteto de cuerda en La Mayor, K. 581



Concierto VII
“Clásicos populares"
Viernes 22 de agosto a las 21:30 horas

Manuel de Falla (1876-1946)
Siete canciones populares españolas
Johannes Brahms (1833-1897)
Quinteto para clarinete y cuarteto de cuerda en si menor, Op. 115
Gaetano Donizetti (1797-1848)
Il dolce suono mi colpì di sua voce!
Allan Gilliland (1965- )
Two faces of Ebony




Lugar, venta de entradas y precio:

Los conciertos tendrán lugar en el Auditorio Municipal (C/ Buenos Aires, 14).  El Concierto V tendrá lugar en nAmor (C/ Amando Pérez, 16)

Las entradas estarán a la venta los días de los conciertos, de 20 a 21:30 horas, en la taquilla de Auditorio Municipal.  Las entradas para el Concierto V se podrán adquirir en nAmor el día 20 de agosto desde las 11:30 horas.

El precio de las entradas sueltas es de 12 Euros y el del abono para los siete conciertos es de 75 Euros.



El Taller del FIMCR:

Serie de clases magistrales impartidas por los artistas del Festival y dirigidas a estudiantes de música.  Las clases están abiertas al público y tendrán lugar del 15 al 22 de agosto por las mañanas en el Auditorio Municipal y en la Escuela Municipal de Música y Danza.  El Taller finalizará con una actuación de los alumnos el día 22 a las 18:30 horas para la que la entrada es gratuita.

Un dos mellores momentos dun Ribadeo en auxe

Collo o título dunha nova na voz de hoxe, ó fío das patronais desparramadas ó longo de dez días, para reflexionar. Pegado, aparece que é un grupo de amigos quen leva as festas patronais. Algo bo, por iso de que sempre se coordinarán mellor. E tamén, hoxe, aparece que Mirasol vai de primeiro entre os portos de mercadorías autonómicos. Ribadeo marcha co que estimo mellor alcalde en moito tempo. Quizáis debera dicir mellor equipo de goberno, que un alcalde só nun concello de dez mil habitantes necesita axuda.
Agora ben, Ribadeo está en auxe? Vívese mellor? Ou é que hai máis postos de traballo e a poboación está medrando? Que significa que está nun dos mellores momentos? Con que criterio? Que significa pois que aínda esta semana fixera unha entrada sobre a creación dunha plataforma veciñal que encara a valoración de presentarse ás municipais, e polo tanto, fronte a este 'mellor equipo de goberno'? Con todas as diferenzas posibles, véñenme á cabeza casos de reis absolutos ou ditadores non menos absolutos cos que algún país prosperou un tempo. Hoxe pídese un sistema participativo, abondo máis aló do saúdo e atención persoalizada e puntual, e o regulamento de participación cidadá da un contraexemplo en Ribadeo: pode que se presente no pleno ordinario deste mes, pero a propia participación para construílo foi evitada ata o momento, e a experiencia do último presentado, cociñado sen participación, xa a comentei hai tempo.
E que ten que ver tanto o grupo de amigos como Mirasol?
En canto ó grupo de amigos, o resultado das festas está á vista, en curso estes días, e parece que non lles falta ilusión para levar adiante o traballo. Eles mesmos din que quizáis non recibiron todo o apoio que deberan, e por iso escapáronselles cousas que agora xa teñen como experiencia de cara a un próximo ano. Quizáis non viría mal lembrar que as comisións de festas tenderon durante moito tempo a perpetuarse por falta de remprazo, aumentando a experiencia... e tendendo a repetir un esquema que co paso do tempo quedaba xa non tan fresco como a primeira vez. Débeselle botar logo en cara ás comisións o que faltara esa frescura? Non! Como equipo, funcionaba, pero o xeito non axudaba á renovación, ata que o equpo caía, unha situación que conviña ter evitado antes de que xurdira o problema.
E Ribadeo vai de primeiro en mercadoría. Si, o sr. Durán fixo onte a visita, e como non, o alcalde acompañouno e viron que todo estaba en orde. Non o dixeron así, pero coido que podería dicirse da súa intervención que repetiron o de bo, bonito e barato. Bo, segundo aparece no xornal, pola limpeza que o faría competitivo fronte a Xixón, un porto que hai anos que espera para convertirse no sucesor de Ribadeo na carga de pasta de papel, o principal produto movido, producido por unha empresa ubicada en Asturias que está para unirse por tren ao porto do Musel, algo que polo momento está complicado que poda facer con Mirasol. A bondade tópase de bruces con que se esteña a poñer cartos para construír esa liña, que por sorte para Ribadeo, avanza lentamente. O de bonito non ven a conto neste aso, pero coido que non é mentira que o entorno de Mirasol o é. E o de barato? Cunha redución de prezo de carga como a sufrida hai uns anos, é barato. A clave, di o propio alcalde, está en que a carga case non se manipula. E iso significa que non hai moito traballo, e/ou que as posibles ganancias concéntranse. Non si?
Vivimos nun mundo complicado, e Ribadeo coido que vai mellor que o entorno en xeral, pero o título paréceme de calquera xeito 'demasiado', palabras deixadas nun arranque de entusiasmo. E o resto? Simplesmente, como dixen ó comezo, para pensar. As bases do pensamento colectivo non deben esquecer os 'bos momentos'.

Máis aló da festa, varia

Estamos en festas!
Así o vimos estando dende hai xa case unha semana, segundo o cartel. Digo segundo o cartel non porque non sexa certo que hai actividades festeiras, chiringuitos de festas, etc, senón porque no verán pouco se distingue entre festa/non festa, e menos aínda se consideramos que en Ribadeo, como en 'todo o mundo mundial', as tecnoloxías fan que a 'festa' se desconfigure e desparrame no día a día. Por exemplo, quen compare o cartel das festas deste ano (aquí embaixo) coas de poñamos, cinco anos hai, observará unha estética diferente, na que (este ano) predomina o propio anuncio das particularidades, sobre todo en forma de orquestra, fronte á imaxe aglutinadora, evocadora da festa en conxunto, colectiva, do pasado.

E sucédense ademáis actividades en competición coas 'festas oficiais', como as actuacións en diversos locais que se anuncian por separado, de xeito independente, como dicindo: estamos en festa -nós, pola nosa conta-
A máis, a vida segue, e o 10 de setembro haberá a marea máis viva do ano (se presión e demais variables o permiten), como o anuncia o cartel das mareas para as Catedrais. Algo que se poderá aproveitar de xeito previsible con abonda menos xente que a que desfrutaba en agosto da praia.

Que a vida segue con independencia das festas o manifestan asemade diversas actividades que se van facendo a diario, na máis pura rutina. Un exemplo, as obras da residencia, que deixo en fotos do 25 de agosto e de hoxe mesmo, 4 de setembro de 2014:

Xeometría humana

26 unidades poden agruparse de diversos xeitos, construíndo ligazóns nunha superficie ou noutro espazo calquera: poden constituír unha xeometría.
26 persoas se xuntaron onte. 24 de Ribadeo, dous non empadroados. 9 mulleres, 17 homes.
Diversidade de opinións dentro dun carácter aberto, participativo, transparente nunha xuntanza por autoconvocatoria, onde as posibles siglas que poideran sinalarse acordaron non aparecer: a unión é de todos; con apoios, pero sen acaparar postos ou poder dende isos apoios. Polo momento, tampouco se fala de guanyem, ganemos, etc: é algo de Ribadeo, aínda que non se pretende inventar a roda.
Máis aló de poderse presentar a unhas eleccións como agrupación de electores, o Ribadeo que queremos debe estar ben definido. Por suposto, tratándose dunha asemblea desas características, as cousas non van rápidas, hai que escoitar a todos, hai que construír o futuro, con método, tendo claras cousas como o control cidadán, o servizo público, a defensa dos dereitos...
Un cambio de sistema? No momento no que estamos, si, cara iso se vai, aínda sabendo que pode estar lonxe.

Imaxes do verán en Ribadeo

Con nostalxia quizáis, dende unha mañán de néboa que molla, sabendo que aínda virán días bos para desfrutar da ría, unha volta rematado agosto deixo algunha foto da zona de O Tesón de Mirasol-Tesón da Vilavella-Enseada dos Bloques, para lembranza da disposición deste verán, ó igual que en anos anteriores. Marea alta, baixa e un tronco atraído un día pola marea ata as mesmas pedras de contención dos Bloques.

Retorno ó pasado

Dende que se inaugurou o tramo da A8 evitando Mondoñedo, teño pasado varias veces de novo pola estrada 'vella' por estar cerrada a autovía. Como é sabido, non houbo cerre ata que morreu unha persoa e se accidentaron unha morea de vehículos, cun vídeo espectacular tomado con móbil.


Dende aquel día teñen sido moitos os días con corte de tráfico, a pesares de supostas melloras (se se entende como mellora por exemplo un cartel luminoso con aviso de néboa a quen ten que ver a néboa ó camiñar pola estrada). Tamén moito se leva falado de como se fan as cousas, e aínda que nos papeis non aparece a verba corrupción asociada a este caso, si que aparece na fala.
Onte tocoume ás nove da noite, de volta para Ribadeo, presenciar o sistema de peche da autovía, e a idea que tiña sobre a solución ó problema caeu aínda máis.
Resulta que á ida estiveramos falando sobre como se faría o cerre, ó ver aliñados na medianeira conos e depósitos de auga para a desviación do tráfico cara á saída en Lourenzá, incluíndo no discurso que sería factible un sistema mecánico automático, tras a evidencia de que era manual, e que, polo tanto seía sempre con retraso dende a toma da decisión de cerre, a máis de ter que manter xente adicada a iso.
Pois ben, o sistema é 'típico': unha patrulla da Guardia Civil de Tráfico fai o traballo (o que evita ter xente adicada de xeito único a iso), dun xeito moi sinxelo. Un move enriba e embaixo unha sinal luminosa de man, mentres o outro coloca os conos. Cando me coincidiu, o cartel luminoso situado algúns metros antes rezaba que había que ir con coidado por bancos de néboa. É dicir, que a estrada estaba practicable. Pero non, estaba a cerrarse, e eu estaba adiantando cando vin o movemento do luminoso, que en principio pensei que era manexado por un boneco dos que se usan nas obras da estrada. Cambiei de opinión cando vin que aumentaba bruscamente a velocidade de movemento, quizais porque estimou que eu ía rápido de máis (a lembrar que ía adiantando, polo tanto, con máis velocidade que o outro coche, e ademais polo carril da esquerda, o que antes se corta).
O episodio, a máis de revelar unha situación terceiromundista entre outras cousas, manifestóuseme como unha oportunidade máis ós accidentes, máis aínda cando o tramo de sinais de corte é ben escaso: atención.