20190628

Illa Pancha: AGRADECIMIENTO Y ACLARACION

En relación á nota de prensa "A ILLA PANCHA CHEGA Á FISCALÍA":
 
AGRADECIMIENTO Y ACLARACION
Queremos agradecer a los medios que se han hecho eco de la denuncia presentada en Mondoñedo. Gracias, a los que nos han contactado a lo largo del día, y a todos los que siguen y seguirán difundiendo la información. Lamentamos el disparate que apareció ayer en la portada de A Mariña de "El Progreso" y que atribuye la denuncia a un partido político. Lo lamentamos profundamente, pues, además de ser una información falsa, es injusta para los miembros de "Por nuestro faro", un colectivo que reúne a personas de distintas ideologías (a veces diametralmente opuestas) en torno a una causa ciudadana común.
Como todo el mundo sabe, desde el inicio de nuestra andadura en 2015 hemos contado en varias ocasiones con el apoyo público de "En Marea" y "PSOE" a la hora de transmitir ante las instituciones las irregularidades en la tramitación y puesta en práctica de la actividad hostelera en la isla. Pero siempre hemos estado y estamos abiertos a toda asociación, colectivo o partido político que quiera participar en la lucha por el respeto de la ley, la transparencia y los valores democráticos necesarios para garantizar los derechos de los ciudadanos en lo que concierne la protección y gestión de nuestro patrimonio, en este caso de la isla Pancha.
Esta es la nota de prensa que ha sido enviada a los medios en nombre de "Por nuestro faro". A partir de este texto, cualquier intento de atribuir nuestra iniciativa a un partido político es absolutamente infundado.
Gracias a todos por estar ahí, y no olvidéis compartir los enlaces que vamos publicando

20190627

PARABENS A PLATAFORMA POLA RESIDENCIA DA TERCEIRA EDADE. EN MAREA RIBADEO

Nota de prensa
En La Comarca del Eo do 15/6/19 (e neste blog) aparece un artigo asinado por PLATAFORMA DE MAIORES DE RIBADEO ao que desexamos facerlle algúns comentarios. 
O primeiro e fundamental, felicitar a esta plataforma polo éxito logrado ao abrir a residencia despois de tantos anos. Convén botar man das hemerotecas, porque o tempo soe amolecer a memoria, para lembrar que a iniciativa desta plataforma veciñal, desgraciadamente agora incompleta, foi determinante para chegar á posta en marcha deste servizo, a tal punto que se non fose pola sua pertinaz actividade esta residencia non existiría, cecais outra pero esta non. En segundo lugar a proposta de crear unha asociación veciñal para o seguimento da xestión da residencia é absolutamente coherente e necesaria. Hai moitos motivos, dende un básico de participación democrática ata o feito de ter polo medio a Clece, do grupo ACS, controlado por Florentino Pérez. Debemos suliñar aquí que éste é o primeiro contrato que Clece acada en Galicia, por un periodo de catro anos. Resulta obvio que polo de agora todo serán flores pero co paso de tempo verase o modelo de xestión deste tipo de empresas expertas entre outras cousas nas portas xiratorias. Hai que ter en conta tamén que os servizos sociais son un dos espazos da xestión pública mais acaidos para o voluntariado e a participación comunitaria e mesmo que en Ribadeo hai algunha experiencia de voluntariado moi valiosa, pero falla unha organización ou colectivo interesado pola xestión e non se observa que haxa moito interés por parte do gobernó municipal nen polos grupos de oposición se tomamos como referencia os programas electorais e as propostas dos últimos anos. O mesmo escrito da Plataforma denuncia que nengún partido político respostou ao seu proxecto de asociación e estatutos o cal confirma esta impresión e perfila un escenario preocupante. Supoñemos que a nota da Plataforma refírese aos partidos políticos que conqueriron representación nas recentes eleccións municipais porque eles ben saben que o colectivo En Marea remitiulles dous correos con propostas tanto ao proxecto xeral como aos estatutos.

En resumen, entendemos que a proposta da Plataforma é unha iniciativa moi positiva para o futuro de Ribadeo e poden dar por feito que contará ca colaboura do noso grupo, como xa quedaba ben craro no noso programa electoral.

20190626

A ILLA PANCHA CHEGA A FISCALIA


Nota de prensa
O colectivo “Por Nuestro Faro” ven de denunciar á fiscalía do Xulgado de Mondoñedo o impedimento do acceso dos veciños e visitantes á Illa Pancha que so pode ser visitada polos usuarios dos apartamentos turísticos.
Como lembrarán os lectores, os representantes do noso colectivo consultaron o expediente de concesión da licencia de actividade tras recurrir á Valedora do Pobo de Galicia ao negarse o Sr. Alcalde durante cinco meses a autorizar a consulta do devandito expediente. Despois de recurrir a lei de trasparencia e denunciar o caso diante da Valedora o Concello viuse obligado a facilitarnos a documentación. A sorpresa dos nosos representantes foi maiúscula ao comprobar que a licencia estaba concedida dende o día 1 de decembro de 2017 ca condición expresa de que a porta da illa debería estar aberta para o libre acceso de veciños e visitantes, e así consta en diferentes documentos técnicos oficiais, tanto do Concello como da Autoridade Portuaria de Ferrol-San Cibrao.
O paso seguinte, pola nosa banda, foi poñer os feitos en coñecemeto da opinión pública e mesmo cumplir o trámite de notificarllo pr escrito ao Sr. Alcalde por duas veces e con rexistro de entrada, concretamente os días 11 de abril e 8 de maio do ano actual.
Como ven sendo habitual o Sr. Alcalde non respostou ou fíxose que non se daba por enterado. De seguido agardamos mes e medio, e o día 24 de xuño formalizamos a denuncia por escrito na fiscalía engadindo os documentos máis significativos que avalían os feitos denunciados.
Como xa expuxemos repetidamente, estamos diante dunha grave eiva democrática, no Concello de Ribadeo : algunhas persoas que pagan unha habitación nos apartamentos turísticos da Illa Pancha poden visitar a illa e facer uso da mesma, accedendo por medio dun código de entrada facilitado pola empresa concesionaria, mentras o cidadán nativo ou foráneo debe quedarse na porta que permanece pechada en contra da obriga estabelecida pola licencia. Un auténtico disparate. E o alcalde no silencio máis absoluto.
Agardamos que se faga xusticia, por eso recurrimos ao fiscal.
Colectivo “Por nuestro faro”

20190624

Toma de posesión do alcalde de Ribadeo: lembranza de programa e discurso

Mediados de xuño de 2019. Recentes as eleccións municipais, o sábado 15, toma de posesión de Fernando Suárez Barcia como Alcalde de Ribadeo.
Para quen non estivo no acto, que sempre tenta ser emotivo, algunha lembranza no blog, xa pasados días para reflexión. En primeiro lugar, lembrar que o programa do partido que conseguiu maioría absoluta, o BNG, e ó que polo tanto pertence ó alcalde, está colgado en internet, xunto cos do resto, e polo tanto, pode facerse un seguemento ou -xa- unha comparativa co discurso de investidura En segundo lugar, o discurso do alcalde na investidura. En terceiro lugar... iremos desenvolvendo o tema ó longo de 4 anos de mandato: ha haber lugar.
Foto de gl.wikipedia.org, Lic.Recoñecemento-CompartirIgual 2.5 España
O discurso:
"Veciñas e veciños:
Outra volta elixístesme para alcalde de Ribadeo, e van catro. Unha inmensa responsabilidade á que non podo responder con simple continuidade. Queredes seguir connosco como responsables politicos desta Porta Norte de Galiza e iso é un grande agasallo. Unha chea de confianza. Son consciente desa confianza, pero tamén desa responsabilidade e pregúntome por que. (E penso que esta é unha pregunta obrigada).
A democracia expresa a vontade colectiva da xente nas eleccións. O que queredes. A vontade popular. Esa é a vontade xeral á que debemos responder nos vindeiros catro anos como intentamos atender até agora. Sen favoritismos nin arbitrariedades pero tamén sen “repunancias". Para iso vos pido a colaboración a todos e todas vós. Para que sigamos a facer un Ribadeo mellor.
Pregúntome por que nos votastes, por que me votastes tamén a min como cabeza de lista da nosa candidatura e véxome na obriga de buscar algunhas respostas:
- quizais pola nosa xestión política, pola honestidade, porque gobernamos para todos e todas, quen nos votastes e quen non. Sen favoritismos.
- quizais tamén pola nosa entrega, porque sabedes que estamos e estaremos volcados en Ribadeo.
- seguramente porque falamos con todas as persoas e atendemos a todas as persoas e valémoslles no que podemos e iso seguiremos facendo.
- porque o mellor para a maioría é o mellor para Ribadeo.
- e seguramente tamén porque non nos calamos diante de nada nin de ninguén se vemos que se cometen tropelías con Ribadeo e que a nosa xente se poida ver privada de lexítimas obras ou servizos soamente porque aquí decida votar un gobemo que, quizais ás veces, non concorda co que haxa no País ou no Estado.
E indo do máis pragmático e cotiá ao máis politico:
-Porque somos e seguiremos sendo -porque vos o queredes así- un facho do galeguismo en Galicia. O faro da Porta Norte.
-Porque nos identificamos con todo o Mundo, sabendo que este país é tan grande que chega a todas as partes e non ten fronteiras.
-Porque asumimos o legado dos homes e mulleres que hai máis de 100 anos quixeron construir unha Galicia moderna no Mundo e nos seguimolo facendo dia a día en Ribadeo... e iso ben que o aprezades... e ben que vos gusta a vos e a nós.
-Porque o orgullo de ser non rifa co de facer.
-Porque aquí, en Ribadeo, todos temos os pés na terra e a cabeza no mundo. E iso queremos tamén para a Galicia do futuro.
Hoxe toca agradecer aos que axudaron a deixar o listón tan alto como está. A aqueles que estiveron neste pasado goberno, e nos anteriores. Xente que deu o mellor de si durante uns anos da súa vida, seguramente da parte vital máis significativa, polo esforzo que lles puido supoñer conciliar a súa vida, as súas profesións (os que non estiveron liberados) para entregarse á xestión da res pública unha chea de tempo. Falo de Ana, de Farruco, de David, de Sonia ou de Vanesa, ou de Paz. E tamén falo daqueloutras persoas, coma Vicente, que estando liberado neste caso, fixo do Concello a súa casa polas mañás, polas tardes e por moitas, moitas noites.
Pero hoxe toca tamén propoñer futuro: de entrada para os vindeiros catro anos. Toca pensar en Ribadeo, na bisbarra, na provincia e tamén en Galiza enteira.
Somos modélicos en moitas cousas e mesmo somos quen de exportalas: aguantamos a especulación nos peores anos da burbulla e hoxe podemos presumir de vila e de paisaxes, e somos unha referencia.
Espantamos as malas artes da política e tamén a dereitización extremista que tanto asusta ultimamente. Ese extremismo que quere reducir as nosas conquistas democráticas e sociais en todo o Estado, mesmo en toda Europa, pero non aquí.
Non somos unha aldea gala de Asterix, xa superamos iso... somos unha Vila e un Concello forte como sempre fomos, estendida en parroquias e lugares que nos identifican e nos dan afouteza.
Agora debemos pensar en que facer no futuro:
-1) Somos dende sempre capital comercial, de ocio e agora tamén turística. Logramos manter esa posición con moita competencia; axúdanos estar onde estamos: no centro dunha ampla bisbarra que vai de Viveiro a Luarca e baixa até A Fonsagrada, pero axudou máis ainda o que fixemos e seguiremos facendo: cooperando e traballando con guen sexa necesario a prol de Ribadeo. Esa capital comercial, de ocio e turística é unha fonte de riqueza ben aproveitada e foi mellorada por nós con intelixencia, fose mellorando e coidando a ribeira da Ría de Ribadeo, as Augasantas e Carricelas (As Catedrais) ou creando a exitosa, participativa e modélica festa do Ribadeo Indiano.
Esa capitalidade é unha fonte de riqueza que debemos coidar, evitar destruir e exemplos temos dabondo ben pertiño de aqui ou moi lonxe (Venezia contaminada, afundida e "atacada" polos cruceiros ou o Everest -atascos e Iixo-...) do que non debemos facer.
Ocuparémonos de planificar os coidados da nosa galiña dos ovos de ouro para que os siga poñendo... e para que siga sendo un luxo popular ser e vivir en Ribadeo.
Seguiremos impulsando un crecemento sostible, produtivo e non especulativo. Aprobado e vixente o moderno Plan Xeral de Ordenación Municipal, aprobaremos deseguido tanto o Plan Especial do Casco Vello como o de Ordenación do entorno das Catedrais porque en Ribadeo quixemos apostar por un modelo urbanístico que promova un crecemento sostible e sobre todo que aporte seguridade xurídica. Porque queremos que Ribadeo medre, pero que o faga con sentidiño. Igual que coas politicas de rehabilitación: Varios anos de política activa para lograr a rehabilitación de inmobles, calquera pode pasear hoxe polo noso casco vello e ver o cambiado que está, e o traballo que xerou para pequenas e medianas empresas especializadas na rehabilitación. Pero fai falta máis. Queda aínda moito por facer e impulsar desde o Concello. E farémolo!
-2) Seguiremos traballando duramente polas partes máis febles dunha sociedade. Os vellos e os novos.
Onte mesmo demos un paso de xigante ao inaugurar o funcionamento do novo Centro de Atención de Persoas Maiores de Ribadeo. Unha marabilla que naceu co reclamo do pobo ao que se lle achegou a atención da mellor política e da mellor técnica. A política que fixemos desde diferentes trincheiras, pero buscando o fin común de chegar a ver isto funcionando para honra dos nosos paisanos e paisanas.
Lográmolo. Agora tocará modernizar e actualizar o Hospital-Asilo. Ben xestionado como está, pero con carencias estruturais no edificio municipal polo que a día de hoxe, dista moito de ser un lugar cómodo para a xente maior. Deberemos tamén seguir achegando servizos sociais de proximidade aos fogares da xente maior que, seguramente, é onde prefiren estar.
E pola outra banda, polos novos. debemos e queremos empezar a sacarlle os seus froitos ao Planeamento Urbanístico aprobado hai ben pouco para poder empezar a dispoñer solo público para facer un novo espazo verde útil para todo o mundo, especialmente para a mocidade, e xunto a isto, un novo campo de herba sintética multifuncional.
Queremos comprometernos igualmente coa xente nova e coa práctica do deporte, porque xa fomos quen de facer de Ribadeo un punto de encontro deportivo, do fútbol ao surf e da vela ao atletismo, pasando por tantísimos outros. Pero queremos que Ribadeo siga a ser o Concello con maior oferta de escolas deportivas municipais de toda a Mariña. Seguiremos por tanto apoiando o deporte base para todos e para todas.
-3) Ribadeo como lugar de redistribución dos recursos entre a vila e o campo.
A atención por igual tanto á vila como ás distintas parroquias é un dos nosos sinais de identidade. Ben sexa polos plans de mellora de accesos a núcleos rurais, (falado e consensuado nas súas prioridades coas asociacións de veciños), como na organización de actividades (culturais, formativas ou doutra índole dentro das competencias dun Concello), levarannos a seguir impulsando politicas de reequilibro entre a Vila e o Campo, como se merecen.
-4) Economía e ecoloxia/medioambiente van xuntas no futuro e o futuro empeza agora xa en Ribadeo:
Non hai futuro sen unha economía produtiva e non hai economía de futuro sen respecto ao medio ambiente. Non é unha opción nin unha elección. É unha necesidade para a que nos temos que preparar xa.
Se queremos que os nosos fillos e fillas teñan futuro nesta parte de Europa xa podemos ir pensando en como lograr unha economía produtiva moderna e sustentable.
Fomos pioneiros en evitar incendios ao pé das casas e aplicar as normas para evitalos; normas que non cumpre nin quen as ditou.
Tamen seremos pioneiros e modélicos en conservar o territorio como un espazo produtivo e manexado... como sabe facer a nosa xente dende sempre:
prados para leite
terras para horta, froitas e flores..
montes para madeira...
Todas as novas actividades industriais non contaminantes e de futuro vinculadas a novas tecnoloxías, terán un camiño de instalación en Ribadeo e o seu polígono. Dialogaremos e convenceremos ao Ministerio de Fomento da necesidade dun plan para abaratar as parcelas del.
-5) Queremos facer de Ribadeo a Capital galega da produción orgánica e da alimentación sá. Hoxe esa capital -no Mundo- ven sendo Nova lorke que é para onde ollamos, sempre “mar por medio" e ao Oeste (agora que xa non imos lindar con Inglaterra por mor do Brexit); pero nós mellor ainda que Nova Iorke porque alén de vender e mercar para comer san, tamén podemos producir. Somos superiores. Sabemos producir para consumir... facer os alimentos que comemos... nas hortas de Vilaselán, Piñeira e nas de Vilela, en Ove e mais en Cedofeita, etc... Traballaremos para convencer á Xunta de Galicia de reactivar dunha vez as potencialidades que ofrece o complexo formativo da Escola Pedro Murias.
Temos que apoiar os proxectos de economía de base, desde o agro á industria, desde a horta ao leite, desde a artesanía á informática. O máis noso, o froito da nosa terra, combinado coas maneiras de traballar que permiten a conservación do entorno, en vez de destruílo.
-6) E claro que si, e todo isto con unha clara perspectiva de xénero, loitando sempre en favor da igualdade, con maiúsculas, entre as persoas. Volcados na revolución das mulleres, seguiremos sendo unha referencia no apoio ás súas iniciativas laborais, educativas e culturais, para que os pasos adiante dados na igualdade entre sexos non teñan volta atrás.
Traballaremos con este goberno que formaremos con Luz, Pablo, Suso, Mónica, Pilar e Jorge. Ainda que tamén nos gustaria traballar en acadar obxectivos comúns co resto da Corporación: con Daniel, Elisa, Begoña, Elena por unha banda e con Marta e con Francisco pola outra.
En definitiva, traballaremos por vós para que vos sintades orgullosos de nós, para ser dignos da vosa confianza. Traballaremos tendo presentes os versos de hai un século de Ramón Cabanillas do seu poema EN PÉ!:
...o corazón aberto
a toda verba amiga,
e nunha man a fouce
e noutra man a oliva,...
Traballaremos meus veciños e miñas veciñas, para dar conta da afouteza de Ribadeo e da súa singularidade en Galiza, e desde Galiza para o mundo.
Tede por seguro que así o habemos facer.
Saúde, Terra e que viva Ribadeo."
 --

20190622

Ciudad horizontal. Pablo Mosquera

Cando decido regresar ao meu recuncho máxico para vivir como galego e en galego, alguén me advirte de dúas "calamidades". "Nunca debemos volver onde un día fomos felices". "Pobo pequeno, inferno grande". Teño motivos para aceptar que todo se move, cambia, nace e morre... pero co paso dos anos logrei aceptar todo; así como sigo empeñado en aportar as miñas forzas físicas, mentais e experimentais, para seguir con aquilo que alguén puxo na miña alma. Teño dereito a intentar cambiar o mundo, comezando por ese mundo máis próximo ao meu ser.
Utilizo como guía a obra "Descripción Histórico-Geográfica de la Provincia de Lugo", publicada en 1900 polo seu autor Antonio Correa Fernández. Médico que como outros tantos non aparece nalgunha obra con ínfulas sobre "Historia da Medicina de Lugo e a súa Provincia" dun tal Pardo, que se autoproclamaba "discípulo de Marañón, por figurar como "oínte" na Clínica Privada do gran clínico e político da Xeración de 1914, por terse trasladado a Madrid ata 1951 que se instala en Lugo. O Dr. Correa fixo o doctorado, foi Académico da Real Academia de Medicina de Madrid e Barcelona, así como autor de magníficos traballos de toda índole.
E como queira que estou na fase do personalismo, vou lembrar aos fillos ilustres da nosa antiga provincia de Mondoñedo nesa encrucillada entre os séculos XIX e XX.
A nosa inmortal Mondoñedo viu nacer en 1862 a Emilio Tapia Rivas, quen se esforzou por levar a todos os galegos a información xornalística a través da afección pola prensa escrita, fundando e dirixindo "El Hermandino" e "El Diario de Mondoñedo", ou aquel magnífico Boletín de feiras e festas que deu lustre ás San Lucas. A súa vida profesional como Avogado levoulle a ocupar importantes cargos na Administración Pública e no ensino.
Pola miña condición de médico quero recordar aos que así exercían en 1900. Alejandro Barba -Forense-, Manuel Leiras, Isidro Baamonde, Pastor Taladriz, Ramón Álvarez Mon Rebellón. Tamén aos boticarios: Afasto Federico, Domingo Martínez, Pedro Mon.

20190621

Condea e indemnización

Foto de Sofía Martínez Martínez,
lic. CC BY 3.0
collido de https://es.wikipedia.org/wiki/Esposas

Vexo na prensa ("Cárcel para el excura de parroquias de Ribadeo y Trabada, José Emilio Silvaje" é o título na Voz) que José Emilio Silvaje Aparisi, excura que serviu en parroquias de Ribadeo entre 2008 e 2012, antes de saírse, foi condeado a prisión: tres anos e medio. E a indemnizar á diócese.
Deixo esta entrada como lembranza de artigos directamente sobre Silvaje neste blog, os numerosos adicados por José Mª Rodríguez ó espolio no seu blog (por exemplo, 'Cedofeita llora en silencio su espolio' ou 'Los mantos de la Virgen Dolorosa') e outros que de xeito indirecto tratan o tema (Cantiga de Carnaval, De culebrón e teoría da conspiración, ...) De numerosas aparicións do tema nos xornais, e tamén do blog de Silvaje, 'Configurando la mirada', con edicións entre outubro de 2015 e maio de 2017, anos despois de deixar o aciprestazgo en febreiro de 2012.
Atrás quedan os roubos en Sante ou Cedofeita, as pulgas que lle puxeron en Covelas, as invitacións ós catequizados en Ribadeo, o desprezo polos fegreses ou os sacristáns ("el que no era borderline era subnormal")o cura con coche de gama alta, as negacións ("He sido injustamente acusado y estoy dolido; he llegado a llorar", título dun artigo na Mariña de A Voz), en xeral un paso pola zona que non foi pouco accidentado.

20190619

Casas de apostas


Nas cidades polas que teño ido a última tempada non o deixei de notar: as casas de apostas están á orde do día, ocupando espazo físico da cidade e coido que tamén mental nos cidadáns.
"Cada vez que un goberno estatal recibe diñeiro dos casinos e lle chama impostos, esas autoridades están axudando a manter os intereses da mafia." A cita, de O longo adeus, de Raymond Chandler, versión en galego de Hugin e Munin traducida por Diego Ameixeiras e Alejandro Tobar, p.468 da única edición ata o de agora, non debe tomarse para interpretar de xeito literal, pero tampouco ser desprezada como clave introdutoria.
Despois de ter proliferado polas cidades, é de esperar que as casas de apostas se vaian estendendo ós pobos. Pola cantidade de poboación, Ribadeo non parece candidato a unha primeira oleada de expansión, pero o fenómeno está aí. E detrás veñen as consecuencias. Non só o vicio senón os necesarios aportes económicos para mantelo. Mantemento que necesita dunha certa colaboración ou polo menos, aquiescencia  dos gobernos dos diferentes niveis de administración. E aportes económicos que tamén transforman a economía e que levan o poder dos cartos a unha área ou a outra: a iso se refire a cita, ós cartos dunha actividade branqueados pero sobre todo 'honorificados' a raíz da aceptación de impostos resultantes dela e a incorporación ós fluxos económicos como uns cartos máis.
O doado sería prohibir. Ese é o punto no que inciden os veciños de numerosos barrios das cidades cando protestan pola instalación de casas de apostas. Pero iso, unha volta nadas, existentes e puxantes as apostas, sinxelamente as levaría a terreos ocultos (e sen pago de impostos!). Agora ben, un cóctel de educación, altos impostos, restrición de anuncios, etc, podería contribuír a controlar as partes negativas e aproveitar as positivas. E mellor, preparándose dende xa antes: cando se solicite a primeira licenza de actividade xa será tarde para algunhas cousas.

20190618

Resistente galego

Lic CC-by-sa 3.0 de David Sebastian Liuzzo (Obra derivada: Alexandre Vigo), collida de https://gl.wikipedia.org/wiki/Ficheiro:800px-EU_location_GAL.png.

Despois de ver as novas destes días sobre o terrorismo galego (ler por exemplo "¿Existe Resistencia Galega o es un bulo de Gobierno?" en eldiario.es), venme á cabeza a pregunta de se se me podería considerar de Resistencia Galega, máis aló de se existe, que parece que non. O que si coido que se me pode considerar, como a moita outra xente, é un resistente galego.
Resistente por seguir vivo e mal que ben, practicando a nosa lingua e procurando o ben da nosa terra e da nosa sociedade. Resistente por querer e aprezar cada corredoira e cada monte, transitada dende hai moito e presente na vida de moita xente antes de chegar a nós. Resistente por tentar ensinar que o desenvolvemento comeza por nós mesmos, abríndonos e aprendendo do mundo, e non na explotación dun mundo que non só non é só noso senón que tamén nos ten permitido vivir grazas a que non o estabamos expoliando. Resistente por ter claro que a terriña é só a parte máis achegada a min da Terra, á que por iso teño máis oportunidades de manifestarlle amor que, poñamos, a Suazilandia. Resistente por cousas así, coido que sinxelas, que veñen dadas de xeito natural, que non son exclusivas miñas, nin en termos xerais, nosas, aínda que as vivamos con certas características pola convencia coa nosa lingua, a nosa paisaxe, a nosa terra, os nosos amigos, a nosa sociedade.
Que eu saiba, non hai unha data de nacemento da resistencia galega. Considerar como tal o comezo dos irmandiños coido que extrapolar a partir de algo ben diferente. Un nacemento ós poucos, si. A medida que se ía configurando o país e os agravios á xente por parte de quen non só quería ter poder, senón máis poder. Algo que de diferente xeito se ten dado arredor de todo o mundo, mesmo contaminado con ansias supremacistas dun ou outro signo, escollendo uns ou outros enemigos ou apoiando e encumbrando líderes locais que coller como un símbolo máis, como forzamento á aglutinación dunha 'nacionalidade'. É dicir, dun illamento que contrapoñer a outros e que leva ó desprestixio do nacionalismo (dos 'outros' nacionalismos, claro!)
Como resultado, como resistente galego, si, formo parte da resistencia galega. Non me fai falta un carnet ou inscrición, xefe ou estrutura de funcionamento, nin tampouco recoñecemento. E ti?

20190612

Posta en funcionamento da residencia de maiores de Ribadeo. Nota de prensa


Nota de prensa da Plataforma Pro Residencia de Maiores de Ribadeo
Posta en funcionamento da residencia de maiores

Unha volta anunciada a posta en marcha da residencia, que nos produce unha fonda alegría, na Plataforma Pro Residencia de Maiores de Ribadeo somos conscientes de que unha vez posta en funcionamento, quedan moitas cousas por facer. A posta en marcha é sinxelamente un paso máis que apoiamos -importante, pero un paso máis- encamiñado a que os nosos maiores teñan calidade de vida na súa vellez. Pero non por iso podemos esquecer as reivindicacións en forma de alegacións que temos feito hai pouco máis de medio ano, ou sinxelamente que a concesión a unha empresa grande, Clece, que ten ramas de actividade dende centros hospitalarios a hoteis, ou dende a área sociosanitaria (145 residencias 'xestionadas') á financieira, pasando por centros de ocio entre outros sectores, necesita dun contrapeso social en Ribadeo.

Este venres ás 5 da tarde comeza a encherse cos oito primeiros ocupantes, ós que se irán incorporando as próximas semanas o resto de admitidos polo momento, e logo, ata a cabida das instalacións. Iso implica unha nova época no que vai variar o sentido que tiña ata o de agora a Plataforma Pro Residencia. Pos iso, hai cousa de mes e medio, todos os grupos que se presentaban ás municipais en Ribadeo, recibiron da parte da plataforma unha mensaxe:

"Dende a Plataforma Pro Residencia de Maiores de Ribadeo levamos tempo pensando en seguir aportando o noso gran de area no futuro da residencia. Por iso, e detectando que xa de xeito case inmediato sería desexable facer cambios -que foron aprazados polo momento- e que un punto débil xeralizado en todas as residencias é o seguemento público do coidado dos nosos maiores, como un primeiro paso, decidimos constituír unha asociación. Asociación que poda axudar e ó tempo, conectar sociedade e funcionamento da residencia. Non temos présa, pero tampouco queremos esperar, polo que adxuntamos un borrador de estatutos co que comezar a recibir ideas e manter a residencia como suxeito de reflexión e de acción de todos. Incluídos os partidos políticos que actúan ou teñen pensado actuar no eido municipal, a quenes vai dirixida de xeito específico esta carta.

Naturalmente, no documento que enviamos, todo é revisable, dende o nome, que esperamos se quede curto por ser adicado no seu momento a algo con máis entidade que a asociación, ós fins, que poden cambiar mesmo en función da etapa pola que pase a residencia, polo que estimamos deberan contemplar unha gama ampla de opcións.

Como Plataforma, só lembrar a loita que levou á constitución dunha comisión municipal e logo á construción da residencia, que representa un capital social que non queremos desperdiciar, senón compartir e coidar en ben de todos. E aquí estamos, a seguir escoitando e participando na medida do desexable."

Ata o momento, en ningún caso se recibiu máis resposta que algún agradecemento. Non obstante, cremos que este momento é, precisamente, o que marca o punto de saída para que a sociedade enteira, todo Ribadeo, acolla como súa a misión de que a residencia teña o mellor funcionamento posible. Así o esperamos e faremos o que estea nas nosas mans para que así sea.

Ribadeo, 12 de xuño de 2019
Corrección: se ben no se incorporou a ningún programa electoral, o día 1 e 2 de maio, o representante de En Marea enviou dous correos electrónicos con propostas relativas, dos que extraio:
Do correo do día 1: "suxerencias: 1.- No art 13, ap 3: Un máximo de oito anos no canto de "indefinidamente". Non creo que sexa moi importante para este tipo de asociacións, pero cecais sexa mais estético. 2.- Revisar a lingoaxe de xénero. 3.- Non sei se tedes xa constituida a comisión xestora, pero entendo que sería desexable que algunhas persoas identificabeis figurasen ao pe da proposta. Non por min naturalmente, so por unha custión de imaxen. Tampouco estaría mal engadir prazos aproximados se o tedes pensado.
"
Do día 2: "a título de suxerencia e ampliar a discusión. ¿Non pensáchedes na oportunidade de revitalizar as AAVV con este motivo?. Se non recordo mal a comisión promotora da Residencia da 3ª naceu da coordinadora das AAVV, (...) Agora semella que esa coordinadora está moi parada como seguramente a maioría das AAVV. Montar unha nova asociación e mantela activa supón un traballo e un esforzo que en certo modo sustitue á coordinadora de AAVV e os seus membros mais activos van ser as mesmas persoas que proceden das AAVV. ¿Non sería mais operativo e amplificador que esas persoas, se estivesen de acordo,  movesen o tema nas suas AV, mantendo e impulsando a coordinadora? Pola outra tamén vexo como positivo da nova AV que pode incorporar a familiares dos usuarios e mais xente e non necesariamente estaría en contra das antigas AV."


 --
Adxuntamos copia do convite ao acto da posta en funcionamento da Residencia de persoas maiores de Ribadeo, co que facemos extensivo o convite recibido coa aclaración de que é un acto público, e polo tanto pode ir quen queira:

20190611

Na Ponte de Arante, romaría das Cruces

Este luns 10 de xuño foi a romaría das Virtudes na Ponte de Arante. Xuntouse moita xente, a pesar de ser día laborable e de que houbo festa tamén o día anterior (mesmo con representación do combate cos franceses), domingo.
Había unha razón para que acudira máis xente que outros anos? Pode dicirse que si. Por unha banda, este ano a romaxe das Cruces recibiu o título de declarada de interese turístico de Galicia. Isto implica unha promoción, que máis aló de constituír unha nova de prensa en varias ocasións, se manifestou pola presencia de enviados da Xunta para destapar un cadro cunha placa, que é de esperar que quede permanente nalgures. Como apoio a esta promoción, ou máis ben como promoción alternativa, o concello sacou da manga este ano o título que abre esta entrada, unha 'crecencial do peregrino ribadense' (ás Cruces) que foi acompañada da posibilidade de baixar nun autobús pagado polo concello, a máis das participación da xente de dous obradoiros de emprego desenvoltos no concello na peregrinación.
Foi curioso observar o que se podería chamar protocolo, coa diferenciación clara de intervención entre xente da Xunta e do Concello. Tamén resultou chocante que na intervención da 'xente da Xunta' dando nota de que se concedera o interese turístico para a romaría, non se tivera en conta a outra placa xa situada na parede que indica a batalla que tivo lugar alí no 1809 e que deu lugar á representación das cruces, acto central da romaría. Tampouco se falou do estado das humidades e dunha solución duradeira para o problema.
As compoñentes que deron lugar ó que hoxe coñecemos como 'romaría das cruces' teñen unha parte relixiosa, pero tamén outra de mitoloxía histórica. Coido que habería que coidar ambas para que a festa non quede desvirtuada como unha compoñente máis do 'panem e circenses' moi típico na sociedade actual.
En fin, aparentemente, a festa seguirá a medrar a partir da potenciación que se está a facer dela. Este ano na romaría había peregrinos valencianos que gastaron un día do seu camiño a Santiago uníndose á romaría, a máis doutros que pasaban e participaban por un ratiño.
A máis de moitas outras fotos doutras entradas anteriores sobre as Virtudes/as Cruces, e a entrada correspondente na Galipedia, deixo algunha tomada onte:
Chegada dos pendóns da zona de Arante
Acto para difundir a declaración de interese turístico
Cabeza da procesión: Pendóns e cruces, e virxe
Santiago Matamoros, unha das tallas antigas do santuario.
Virxe das Virtudes
Placa conmemorativa do combate contra os franceses.
Detalle dun dos contrafortes: cruces gravadas.


20190605

Unha lembranza de hai 22 anos: celebración do 5º aniversario da banda de música

O 25 de xaneiro de 1997 a Banda Municipal de Música de Ribadeo cumpría 5 anos do seu esteno. A invitación, en principio para socios de Amadores da Música, fíxose extensiva a toda persoa que quixera participar.

20190604

Indianos. Por José María Rodríguez Díaz

(Texto publicado no blog de José Mª e A Gaceta Ribadense o 10 de xullo de 2015)

Indianos


- E logo pra onde vas tan á présa, Xan, ¿Tes algo de novo?, preguntoulle Xan ó veciño vendo pasar con paso apurado cara a vila, vestido de traxe novo e sombreiro.
- Non, oh. E que me vou pra América, respondeulle o veciño.
- Manda carallo, e eu en zocas, comentou Xan polo baixiño.

      Unha pequena anécdota que amosa que marchar pra América en tempos pasados formaba parte da rutina diaria na vida da xente en Galicia. A partir do seu descubrimento por Colón foi o impulso patriótico e aventureiro dos españois o que motivou a súa marcha masiva ás Indias, recentemente descubertas. Estimulados polas lendas e xestas dos primeiros emigrantes, enseguida se desatou o desprazamento masivo dunha avalancha de aventureiros e cobizosos que emprenderon o camiño da aventura cara a terras afastadas e descoñecidas en busca de ouro, riquezas e novas oportunidades político militares. Eran os primeiros tempos do descubrimento de América que, coa chegada a España de tanta riqueza traída polos primeiros colonizadores, contribuíu ó nacemento do Século de Ouro e á expansión do chamado Imperio Español. Pro a esta gloriosa época de desenvolvemento e riqueza seguiron outras nas que o noso país se atopou afundido na pobreza e na miseria. Tempos como os dos sécalos XVIII e XIX nos que a fame se estendeu por toda Galicia, como se reflicte nunha acta plenaria do Concello de Ribadeo, do ano 1739,  na que se di que “algunos labradores se vieron obligados a comer hierba”. Un dato que, sen ter que interpretalo literalmente, é dabondo demostrativo da miseria económica na que a sociedade galega vivía. Épocas nas que a necesidade e o espírito de supervivencia empurrou a moitos españois, especialmente en Galicia, a marchar a facer as Américas, como vulgarmente se dicía, e a atravesar o Atlántico pra buscar o seu futuro en terras iberoamericanas, como Brasil, Cuba, Arxentina, Uruguai, Chile, Venezuela ou México. Ata tal punto afectou ó noso país esta masiva emigración que pode dicirse que non hai familia en Galicia que non sufrise o impacto da emigración con algúns dos seus antepasados en América, especialmente nos séculos XIX e XX.
      Homes e mulleres que, empurrados pola necesidade de supervivencia e pra mellorar a economía familiar, deixaron os seus pobos para fuxir da fame, marchando cunha vella maleta na man, chea de esperanzas, ilusións e recordos. Moitos deles acadaron riqueza e prosperidade en ultramar, se ben non todos tiveron a mesma fortuna. Pro aínda que foron moitos os que, co seu esforzo e traballo, e axudados pola sorte, lograron amasar verdadeiras fortunas tras das que se agochaban, ás veces, duras e escuras historias, a maior parte dos que marcharon non atoparon mellor destino en América que a mesma pobreza da que fuxiran. Foron moitos os que se viron obligados a renunciar ós seus soños de poder tornar un día ricos á súa terra natal á que uns volveron coas mans baleiras, mentres que outros fundaron a súa familia nesas terras, deixando aquí os seus antepasados.
      Os poucos que lograron amasar coas súas industrias ou negocios grandes fortunas, cuxa limpeza de orixe era con frecuencia posta en cuestión polo pobo, decidiron volver anos máis tarde á súa terra de orixe convertidos en prestixiosos e ricos personaxes ós cales o pobo denominaba co nome de Indianos. Tal foi o caso de Bernardo de Guimarán, coñecido popularmente nesta vila de Ribadeo polo nome de "o Indiano". Fortunas que contribuíron a enaltecer non só as súas vidas, senón a fomentar a educación e o benestar das nosas xeracións posteriores e que aínda perduran hoxe no noso ámbito, sen que moitos se decaten de que son produto do froito da suor dos nosos devanceiros emigrantes.
      O obxectivo do emigrante era retornar un día a súa terra natal pra ocupar un lugar sobresaínte no seu pobo de orixe e adquirir coa súa riqueza algún título de nobreza, aumentar o seu status social comprando ou restaurando antigas casas grandes ou pazos ou mesmo construíndoos de nova planta en vistoso e rechamante estilo colonial, decoradas con palmeiras e outras árbores tropicais exóticas nos seus xardíns, símbolo das súas aventuras en terras tropicais. Edificios que chegaron a ser coñecidos entre nosoutros co nome de "casas grandes" ou "casas de Indianos. Construcións que destacaban pola súa altura e traza, deseñadas cunha arquitectura cosmopolita que se insería destacando de forma rechamante entre as edificacións tradicionais circundantes, para salientar así o triunfo e o éxito do seu propietario en terras afastadas e onde retirarse a vivir das rendas acadadas cos seus negocios en América. Obras que serviron pra achegar ós habitantes da súa vila natal o mundo moderno e cosmopolita que coñeceran nas súas estadías na América e que souberon plasmar en edificios dunha arquitectura singular. Exemplos preclaros destes pazos existen en case tódolos pobos e aldeas de Galicia. En Ribadeo temos como exemplo eminente o famoso edificio coñecido polo nome de Torre dos Moreno ou o palacete Peñalba, na veciña Figueiras. O sinal máis destacado e relevante do emigrante con éxito foi a súa influencia social, o seu mecenado en institucións benéficas ou culturais subvencionando a construción de escolas, igrexas e capelas, casas consistoriais, estradas, hospitais ou asilos, traídas de auga e de luz eléctrica, etc., é dicir, todo o que significaba desenrolo, cultura e progreso para o seu pobo. Un exemplo notable da súa contribución ó desenvolvemento da nosa bisbarra foi a fundación Pedro Murias, en Vilaframil, adicada ó desenvolvemento agrícola, que tanta importancia tivo na formación de moitas xeracións posteriores da Mariña lucense.
      Coa volta á súa terra natal, os indianos trouxeron os costumes de vida, os ritmos e músicas deses países e ata o estilo na súa forma de vestir das terras caribeñas, adquiridas nos seus países de emigración. Foi a herdanza achegada por eles ós seus lugares de orixe e da que Ribadeo, coa súa gran concentración de casas indianas, sobre todo na rúa San Roque, se comprace de ser o principal expoñente de toda Galicia cunha bela herdanza de edificios dunha arquitectura singular. Fermosos edificios de estilo colonial e entre os que destaca a Torre dos Moreno, admirada por todos os que visitan a nosa vila pola súa orixinalidade e beleza, e que chegou a constituírse no símbolo identificador da nosa vila de Ribadeo en todo o mundo.
E é de resaltar, así mesmo, o relevante papel dos emigrantes galegos no enxalzamento do noso país en terras de América. Coas súas iniciativas sociais e culturais foi relevante a súa contribución ó coñecemento de Galicia nesas terras tan afastadas entón. As creacións dos Círculos ou Casas de Galicia, as fundacións de Hospitais e Centros Sanitarios, os Círculos Culturais e demais creacións dirixidas á axuda, socorro e formación dos seus compatriotas emigrantes desempeñaron un rol social moi importante, contribuíndo, ó mesmo tempo, ó enxalzamento do nome da nosa terra, facendo a Galicia universal, ata o punto de que chamaban galego a calquera español. E non menos importante, tampouco, foi o papel desempeñado polos políticos e escritores galegos neses países, especialmente en Arxentina, México ou Cuba, cando, en tempos politicamente difíciles en España, tiveron que emigrar en busca de acollida e refuxio en terras afastadas. Alí loitaron con éxito pola conservación dos nosos dereitos como pobo, da nosa lingua e literatura, da nosa cultura e de todo o que en Galicia era perseguido coa pretensión de homologarnos a Castela.
      De aí o acerto e a importancia desta festa indiana que os ribadenses de hoxe adican ó recordo de todos aqueles fillos de Ribadeo, que co seu traballo e esforzo, tanto contribuíron a enxalzar a beleza e o nome do seu pobo natal. Unha feliz idea a desta celebración que invita a tódolos ribadenses a participar nela. En converterse por un día en cabaleiros e damas que percorren as rúas da vila lucindo as súas mellores galas e atavíos característicos dos países do Caribe e recuperados dos vellos baúis traídos polos seus emigrantes devanceiros e que aínda dormen pechados nos faiados das súas vivendas. As señoras coa súa pel branquexada e lucindo os seus brancos traxes adornados con encaixes, os seus amplos sombreiros decorados con flores, os seus guantes e abanicos e as súas exóticas xoias resaltando a súa beleza. Os cabaleiros paseando polas rúas da vila coas súas levitas e traxes brancos folgados, os seus chalecos e guayaberas e os seus sombreiros panameños, cos seus guantes brancos empuñando cerimoniosos os seus bastóns.
      E para rematar estas reflexións, un sentidiño recordo á memoria de tantos e tantos que viron frustrados os seus soños, esperanzas e ilusións e deixaron as súas vidas en terras estrañas despois de cruzar o Atlántico sen poder converter en realidade os seus anhelos e soños de retornar dignamente á súa terra para axudar ás súas familias e descansar os seus derradeiros días preto dos seus e enterrar os seus osos na terra na que naceran.

 

 Obras de José Mª Rodríguez

 

20190603

Para lembranza: papeletas eleccións locais Ribadeo 2019

Por orden de votos recibidos, as listas presentadas foron:






Eu si votei


Un sinxelo movemento, dar o sobre á urna, marca unha diferencia de sentir: exercín ou non o poder.
Efémero a máis de diminuto entre unha poboación como a Ribadeo ou moito máis aínda, entre unha poboación como a de España, pero aínda así, nalgunha circunstancia, decisivo. En calquera caso, manifestación do desexo de participación activa nunha sociedade que a maioría do tempo parece querer impulsarnos á pasividade, á conformidade co xa existente ou co menú de posibilidade que nos presentan.
Claro, votar implica un acto anterior: decidir.
Para non votar só fai falta deixarse levar, non tomar a decisión, aínda que tamén pode ser unha decisión totralmente consciente. Para votar, é necesaria acción, sopesar a quen ou a que, candidato ou programa, ou descartar a todo o espectro que se presente para o voto en branco, ter a vontade de votar, pero non considerar a ninguén digno de ser depositario do voto. Ou sexa, implica facer unha avaliación de proposta, e/ou caras, e/ou confianza, e/ou sentemento, antes de tomar a decisión. Implica tomar dun ou outro xeito datos da sociedade na que vivimos para poder decidir. Mesmo nos casos nos que tristemente hai fraude por carrexar votantes. é dicir, en xeral, un proceso ben diferente do que leva ó 'eu non votei', e iso aínda que inflúan tamén cousas como a proximidade da institución á que se vota, pois non á mesma intensidade de sentementos e porcentaxe de votos, a particdipación, nunha eleccións europeas que nunha eleccións locais, aínda que se celebren o mesmo día e haxa que depositar os votos en urnas veciñais: en Ribadeo, nas últimas eleccións, a porcentaxe case non variou das locais ás europeas, despois de subir máis de 22 puntos nestas últimas europeas polo efecto do voto agrupado nun mesmo momento.
a decisión de votar pode xsurdir dunha reflexión profunda sobre múltiples factores ou ser totalmente superficial, 'porque tal me dixo "ven votar comigo", díxenlle que benm e votei o mesmo'. Pero en calquera caso, a categoría na que se encadra é outra, diferente do non votar. 'Se non votas, non te queixes logo', é a expresión, estimo que non totalmente afortanuada, desa diferencia.
Esteñamos ou non de acordo en chamar democracia ó actual sistema vixente en España, o voto emplica unha confianza nas persoas a quen lle transmitimos o noso poder. E, polo tanto, vémonos máis autorizados despois a fiscalizar o que se fixo con ese poder. É dicir, vémonos máis proclives a seguir participando aínda que só creamos que poda ser pola avaliación do que se fai co noso voto, ou mellor, co conxunto dos votos nos que se inclúe o noso, fose a parar a un grupo que acade o goberno ou non, pois ó fin é o cabo, participamos, e o poder co que se esteña a gobernar, tamén é noso.