SOBRE O PORNA DA RIA DE RIBADEO . Evaristo Lombardero

 

A ría, no OpenStreetMap

SOBRE O PORNA DA RIA DE RIBADEO

    Estes dias estase falando outra vez do nome da Ria de Ribadeo. Estou agardando recibir o informe que a D.G. de Política LLingüistica do Principado de Asturias remitiu á DG do Instituto Geográfico Nacional para coñecer exactamente a sua proposta e cecais escribir algo.

    Namentras quixera lembrar que a Ría de Ribadeo debera contar con un Plan de Ordenación dos Recursos Naturais se se cumplise a Ley 4/89 de "Protección de los Espacios Naturales y de la Fauna y Flora Silvestre" e a declaración de Zona ZEPA o 23 de Novembro do mesmo ano. A Lei 4/89 foi derogada posteriormente, pero hai outras normas que esixen un Plan de Protección da Ría de Ribadeo, mesmo a nivel europeo e que siguen sen cumplirse como son os mínims requisitos que se estableceron para a Rede Natura 2000 e como é ben sabido, no caso da Illa Pancha o Concello de Ribadeo autorizou uns apartamentos e unha cafetería sen que se fixese o preceptivo Estudo de Impacto Ambiental Simplificado que esixe o art 7.2 da Lei 21/2013 de Evaluación Ambiental. Tamén é amplamente coñecido que o Defensor del Pueblo emitiu seis informes esixindo o devandito Estudo Simplificado que o concello de Ribadeo non quixo aceptar.

    Na historia da protección da Ría de Ribadeo poderíamos suliñar que nos 31 anos trascurridos dende que a lei esixe que debe dispoñer de un Plan de Ordenación dos Recursos Naturais o PSOE gobernou en Asturias durante 26, o PP 4 e Foro 1. En Galicia gobernou o PP durante 24 anos e o PSOE en duas coalicións os sete restantes. No concello de Ribadeo o goberno foi do BNG uns 20 anos, oito do PP e catro da coalición PSOE-BNG. Ao longo de estes anos, nengún dos gobernos devanditos nen dos partidos da oposición prantexou o cumprimento da obriga legal de iniciar o estudo de un Plan de Ordenación dos Recursos Naturais e polo tanto a ría segue sofrindo un deterioro ambiental progresivo e vanse perdendo oportunidades, en primeiro lugar de conquerir o coñecemento imprescindible para correxir as eivas detectables e en segundo lugar para aplicar normas eficaces na mesma dirección. Tampouco nos concellos de Castropol, Vegadeo, San Tirso de Abres e Trabada, pesie ao enorme despoboamento e decrecemento que veñen sofrindo nestes 30 aos ten xurdido nengunha voz, nen nos gobernos nen nas oposición que quixese levar a protección da ría a algún pleno e de aquí á respectiva comunidade autónoma e ao gobernó central.

    Compre lembrar que un PORNA non é un so unha disculpa para contar os páxaros e pasar o tempo como siguen pensando algúns. O PORNA é un traballo de longo percorrido para estudar todolos factores que inciden nun espazo como é a Ría de Ribadeo, incluíndo os elementos biolóxicos, a sedimentación, as correntes, a contaminación, o impacto das obras, os verquidos etc. Finalmente o PORNA é, ou pode ser, un recurso chave para coñecer porqué se acabaron os longueirós, os berberechos, as anguias, as lampreas etc. e polo tanto un medio de desenvolvemento económico e recuperación de recursos propios e naturais que sigue estando ahí e non somos quen de aproveitar porque botamos o tempo facéndonos fotitas asubiándolle ao nordés.

    Pero tamén podemos seguir así, tan contentos de ternos coñecido.

    Evaristo Lombardero Rico

    Abril 2021

EL FINAL DE UNA GRAN PESADILLA. José María Rodríguez Díaz (2007)

   Colofón á avaliación en dez puntos que José María fixo para o período 2003/2007 de mandato do PSOE en coalición co BNG en Ribadeo. Un resume do dito.

Sábado, 05 de mayo de 2007

EL FINAL DE UNA GRAN PESADILLA

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 16:32

En estas diez intervenciones pasadas hemos venido analizado este decálogo de promesas incumplidas, hechas a los ribadenses por el alcalde actual, y con las que, desde hace ya cuatro años, vino engañando a los ribadenses. Unas promesas, de cambio y de progreso, de transparencia y de honestidad, que el PSOE había ofrecido a los ribadenses. Eran las promesas de un gobierno que pretendía ser un referente de ética y un modelo de transparencia frente a otros gobiernos de la comarca. Unas promesas que no nos hablaban de viajes ni ascensores, de fuentes de agua ni de muñecos, de subida de impuestos ni de juzgados, de dedicaciones exclusivas ni de las escandalosas subidas de sueldos de los funcionarios, de legalizar las construcciones ilegales ni de grandes urbanizaciones de lujo. Lo que nos prometían era la transparencia y la honestidad en la gestión municipal, la contención de los impuestos, la participación ciudadana en la gestión, la construcción de viviendas sociales y más apoyo a las clases humildes. Y así, pasaron de ser el referente de ética que pretendían a un referente de ocultación, de engaño y de crispación en esta comarca, en la que Ribadeo tanto significó en tiempos pasados.

Eran unas propuestas para hacernos creer que el PSOE del Sr. Vacas era un gobierno de izquierdas y de progreso social. Pero la realidad, según hemos visto, fue muy distinta. Esos principios que él predicó no coincidían con sus intereses. Enseguida comprobaríamos como, una vez alcanzado el poder, el alcalde inició otro camino distinto. Los acontecimientos que hemos vivido bajo su mandato, nada tienen que ver con sus promesas. Acunados por su famoso 'si, si', entre viaje y viaje en busca de hermanamientos y ascensores, pasó los cuatro años vendiendo ideas y sin hacer nada. Todo comenzó aquella aciaga noche en la que se fraguó el pacto entre el PSOE y el BNG. Un pacto en donde privaron los intereses de los dos candidatos sobre los intereses del pueblo. El PSOE, ávido de alcanzar el poder a toda costa, en manos de un hombre incapaz y carente de ética política, traicionó sus promesas ante quienes, con su voto, le daban una vitola de prestigio y credibilidad. Un pacto que implicó para el concejo, por primera vez en su historia, la pesada carga de dos dedicaciones exclusivas millonarias con cargo a nuestros bolsillos y que van a gravar para siempre las arcas de nuestro concejo, que se nutren con nuestros impuestos. Y la gente se preguntaba: ¿desde cuando hacen falta dos dedicaciones exclusivas para gobernar Ribadeo, cuando hasta hace sólo ocho años no había ninguna y Ribadeo estaba mejor gobernado?

Todos sabemos lo que luego pasó. Aquel famoso slogan del PSOE: 'Otra forma de ser, otra forma de gobernar' se convirtió en un paradigma de contradicciones de lo que se esperaba de ellos. Lo que en realidad sobrevino después, fue un largo camino de encuentros y desencuentros entre las dos formaciones del pacto. Una gestión dedicada al desgobierno. Pero los grandes problemas de Ribadeo aún siguen pendientes de solución. Sus esfuerzos se centraron en subir los sueldos de los funcionarios amigos, aumentar los impuestos a los vecinos, presentar denuncias en los juzgados y viajar por el mundo en busca de ascensores y hermanamientos. Una amarga experiencia que esperamos no tener que volver a vivir. El paso del Sr. Vacas por la alcaldía bien merece perpetuarse con la dedicación de una calle a su nombre, 'ad perpetuam rei memoriam'.

Pero el tiempo pasa inexorable y la suerte se les acaba. Las ambiciones de un PSOE que abandonó su ideología de potenciar las mejoras sociales de los humildes, para dedicarse a rendir culto al capital, llegan ya a su fin. Sus actitudes de apoyo a las urbanizaciones de lujo, la propuesta de modificación del Plan para legalizar edificaciones que vulneraron la legalidad o su apoyo al gravoso convenio de los funcionarios son el retrato de su gestión y su talante. Su falta de compromiso con su programa, que nos hablaba de un gobierno de transparencia y honestidad, de contención del gasto y de austeridad, no lo acreditan como un modelo de idoneidad para la gestión municipal. El pueblo fue engañado y traicionado. Se acercan las elecciones. Se acerca el momento de presentarse ante el tribunal del pueblo, a cuyo juicio este alcalde apeló muchas veces, para justificar los errores de su gestión. Con ellas se abre un nuevo paradigma esperanzador. Un modelo de gobierno en el que la mentira y el engaño, el despilfarro y el amiguismo no tengan cabida. Esperamos un nuevo gobierno que sepa convertir una administración de favores en una administración de justicia y de derechos de los ciudadanos. Necesitamos una nueva clase política, respetuosa con las arcas públicas, que son nuestros dineros, y que, en sus decisiones, escuchen al pueblo, en cuyo nombre gobiernan. Pero esto depende ahora del pueblo.

Volverá otra vez a ofrecernos el PSOE su programa y sus iniciativas estrella. ¿Quién puede creer en su oferta? A la vista de lo acontecido en esta pasada legislatura es evidente que nadie, pues, como dice el refrán gallego: 'O gato de escaldado, hasta a auga fría lle ten medo'.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

Unha colaboración para (interpretar os resultados d)as eleccións - entrada 2 do día

Hai xa algún tempo que fixen unha entrada que me requeiu Suso para o seu blog, e que estará publicada hoxe nel. Reprodúzoa hoxe aquí como segunda entrada do día, para ver como se reparten as cadeiras segundo o método d'Hondt:

Se hai 13 postos, e hai trece persoas dispostas, non debera haber problema ...

Se son 13 os lugares que hai dispostos e 14 persoas candidatas a ocupalos, hai que elixir. Póñense condicións, criterios, e tómase a decisión. E iso son as eleccións. Pero os votos, o que conta para elixir, só son parte do proceso. Outra parte, moi importante, son os criterios de asignación do cómputo de votos para enmarcalos nos postos existentes

Nun caso concreto, en Ribadeo, nestas eleccións concorren 52 persoas (4 listas electorais, sen os suplentes) para 13 postos. Hai que elixir. Hai 9000 persoas inscritas como votantes, para facer a elección, o que se fai dando un voto cada un dos electores a unha soa lista, encadrada por 13 persoas (novamente, máis os suplentes en caso de que alguén que conte como titular falle e sexa necesario remprazalo).

Deixando a parte a confección das listas, correspondendo cada unha a un partido ou coalición electoral, eses 13 postos en disputa están pensados para repartirse entre as listas que se presentan, como se se tratara de entidades que poideran ocupar cada unha delas varios postos.

Hai varios sistemas de reparto, de asignación deses votos para a ocupación dos postos dispoñibles. En España úsase o método d'Hondt, un deses sistemas. A solución non é perfecta, e o método ten os seus detractores, que lle achacan principalmente que tende a favorecer ós partidos máis votados, aumentando relativamente o valor de cada voto (como se trata de estatística, hai veces que o máis favorecido non é o máis votado, senón mesmo o menos votado).

Voltando ó método, a súa aplicación é de manual. En síntese, logo de escrutar todos os votos, e polo tanto, ter o número deles que acadou cada lista, fáise unha táboa na que aparecen ditos números sucesivamente divididos por 1, 2, 3, 4, ... ata o número total de postos a repartir. Cada un deses números corresponde a un candidato da lista. Así, ó candidato nº 4 dunha lista que obtivera 2600 votos corresponderíalle o número 2600/4 = 850. A partir de aí, vánse collendo persoas para cada posto, dun xeito ordeado, correspondendo ós números máis elevados, ata encher os postos dispoñibles.

Como demostración para ver como se aplica, tomemos o caso das eleccións municipais do 2007 en Ribadeo. Había 13 cadeiras dispoñibles, a ocupar por xente de 4 listas de 13 persoas (máis suplentes). Os resultados resúmense na seguinte táboa:

A parte esquerda da táboa corresponde ós votos obtidos por cada opción, e porcentaxes sobre censo, sobre o total de votos emitidos, sobre o total de votos a partidos, etc. Hai que ter en consideración que os votos que contan són só os que reciben os partidos, non contando para o reparto nin a abstención (principal opción electoral individualizada como pode verse na táboa) nin os votos en branco, nin os nulos.

A parte dereita da táboa é o resumo de aplicación do método d'Hondt. Aparecen nela os números correspondentes ás divisións entre 1, entre 2, etc (non poño todas as divisións por non ser necesario, unha vez cubertos os postos) dos votos de cada partido. A orde de consecución de concelleiros por cada grupo foi:

1º concelleiro: BNG

2º: PP

3º: PSOE

4º: 2º concelleiro do BNG

5º: 2º concelleiro do PP

6º: UPRi

7º: 2º concelleiro do PSOE

8º: 3º concelleiro do BNG

9º: 3º concelleiro do PP

10º: 3º concelleiro do PSOE

11º: 4º concelleiro do BNG

12º: 4º concelleiro do PP

13º: 2º concelleiro da UPRi

Así, gardando a mesma ordeación que na táboa anterior, os postos foron conseguidos nesta orde:

Onde aparecen en vermello os concelleiros efectivamente obtidos e en azul a orde de asignación dos catro máis que se obterían se o concello tivera asignados 17 concelleiros, como se baraxou que podía suceder nestas eleccións 2011. Pódese ver que corresponden a ordeación dos números en vermello na táboa de resultados.

Nesta última tábo pódese observar que co mesmo número de votos, pero diferente número total de concelleiros, a representación cambia sen ser de xeito proporcional, tendendo a favorecer ós partidos máis votados como se dixo máis enrriba. Igual pasaría se o número de cadeiras dispoñibles fora 12, tendo quedado nese caso UPRi cun só concelleiro.

Que tería pasado en Ribadeo con 17 concelleiros?

A conta da variación no padrón municipal, especúlase cunha certa posibilidade de que Ribadeo pase dos 10 000 habitantes de cara ás próximas eleccións. Iso podería cambiar algunhas cousas, din, baseándose no aumento de concelleiros que iso supoñería: o concello pasaría de ter 13 concelleiros a 17.
Collo os datos do blog deixados nunha táboa despois das eleccións pasadas, e fago algunha conta: o que teria pasado se tanto no 2003 como no 2007 houbera xa 17 concelleiros. Aplico o método d'Hondt, divido os votos por un, dous, ... e collo os resultados maiores. Quedan en negriña os resultados con asento no mandato correspondente, en vermello os novos asentos que serían ocupados e en negro sen resaltar os resultados que non terían chegado a conseguir escano. E atópome con que a correlación de forzas políticas non tería variado grande cousa.

No 2003, o PP pasaría de 6 a 8 concelleiros, o PSOE de 4 a 5 e o BNG de 3 a 4, co que as alianzas mantidas para a gobernación no período 2003-2007 poderian terse feito tal cal se fixeron. Iso si, o 'corte' sería máis craro, pois mentras que nesas eleccións estivo a punto de perder un escano o PSOE en favor do PP, co que cambiraría de mans o goberno municipal ó ter o PP maioría absoluta, na nova situación os números resultantes serían máis diferentes.
No 2007, o BNG tería pasado de 4 a 6 concelleiros, o PP de 4 a 5, o PSOE de 3 a 4 e UPRi non tería cambiado o número de concelleiros. É dicir, o BNG seguiría estando en minoría, e UPRi seguiría sen poder ser bisagra. Neste caso máis recente, a existencia de 6 persoas no equipo de goberno, de non ter coalición como ocorre na actualidade, podería dar abondo máis xogo de movemento e actividade interna dentro do goberno municipal polo aumento dun 50% de persoal.
Pero o que máis pode chamar a atención é unha cousa natural: quen se lembra dos nomes da xente que tería entrado no concello de ser 17 concelleiros en troques de 13? Como serían para Ribadeo?
De calquera xeito, un cambio viría por outro bando: o aumento relativo de recepción de fondos para o funcionamento do concello. O que se fixera con eses poucos fondos máis, iso xa é fariña doutro costal. Algo que agora mesmo deben (deberan?) estar baraxando os partidos de cara ás próximas eleccións, e que poderia aproveitarse para facer unha reestruturación económica da Casa do Concello con algo máis de liberdade.

Unha ollada ó pasado

Para procurar un dato sobre Hernán (co que rematei poñendo algo máis na rede sobre el), andiven mirando vellas Comarcas e Mariñas. Atopei cousas moi curiosas vistas da perspectiva de hoxe. Un par de exemplos:
"El Ayuntamiento de Ribadeo comprará la vieja aduana", nova na Mariña de La Voz o 19940316, axustando como subtítulo unha frase que se atribúe a Eduardo Gutiérrez, alcalde daquela ó que lle quedaba un ano de rexidor: 'Se non pasa a titularidade pública é case imposible de amañar'. Hoxe a aduana está remozada para que non se caia e presente bo aspecto, non pasou a titularidade pública durante aquel mandato nin nos seguintes, pero aplicáronsese resortes legais e o tema está máis ou menos sulucionado, despois de estar moitos anos á venda en internet. Algunhas cousas no blog sobre o tema (2, 3, 4, e fotos). O que está sobre o tapete hoxe que a Torre dos Moreno poda seguir a verse enteira, sen derruír.
Na beira da nova anterior: 'Invertirán más de mil millones en recuperar edificios'. Abaixo aclara que serían 1270 millóns de pts -algo máis de 7,5 M€- en 12 anos. E aclaro eu que, 17 anos despois, séguense a esperar os millóns que se daban por feitos.
Ano 1995, unha acusación: o goberno municipal anterior (presidido por E. Gutiérrez) deixou unha débeda de 100 Mpts, sengundo o novo alcalde, J.C. Rodríguez Andina. Oito anos despois, os de mandato de Andina, a débeda elevárase abondo. 4 máis, mandato do PSOE en coalición con BNG e chegara ós niveis actuais, que se ben non hai acordo sobre o total (tampouco o había daquela, e hai quen acusa ó BNG de aumentar a débeda no seu mandato, cousa que eles negan), poden cifrarse entre 5 e 9 veces aquel importe que deu lugar a un desmentido por parte de E. Gutiérrez e a un ataque sobre o gasto...
O 21 de abril do 94 a Mariña da Voz recollía 'Evaristo Lombardero acusa al BNG de distribuir folletos en los que se ataca a su familia'. Daquela estaba E. Gutiérrez no BNG, e no ano 94 a causa sería 'debido a la oposición que presentan a la construcción de un polígono industrial en la parroquia ribadense de Vilaselán'. Segundo a nova, sería tamén atacada a familia do representante dos veciños de Vilaselán. Ano 94. 17 anos despois, o polígono non foi a Vilaselán, está feito, pero non hai nada aínda nel ...
Non está escrito aquelo de que 'o pobo que esquece a súa historia ...

EL SILENCIO DEL PUEBLO. José María Rodríguez Díaz (2007)

   O silencio da xente, ou aínda máis, o pasotismo, son un tema recurrente no blog de José María, no outro polo en relación ós seus estudos sobre toponimia ou historia. Esa mesma verba, silencio, entrou nun título tan só dous meses antes: Gobernar con el silencio del pueblo.

Miércoles, 28 de febrero de 2007

EL SILENCIO DEL PUEBLO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 17:10

La coalición del PSOE-BNG que está gobernando en Ribadeo llega ya al final de su camino. Una etapa en la que la improvisación, la ociosidad y el despilfarro en el gasto, los constantes viajes a lo largo de Europa, la inactividad en la gestión y las actuaciones en los juzgados, marcaron la pauta de su mala gestión. Y todo esto se hizo con el silencio del pueblo. Una mala gestión, de cuya responsabilidad el mismo pueblo no está exento, pues los alcaldes no vienen de Marte. Y así fue como, con el silencio del pueblo y a sus espaldas, los dos candidatos, con minoría de votos en las elecciones, formalizaron los pactos que los llevaron a la alcaldía. Unos pactos que implicaron dos suculentos sueldos que les suponen a los ribadenses una grave carga económica que se refleja en los impuestos que han de pagar.

Con el resignado silencio del pueblo y en contra de lo prometido en su programa, como era la mejora social de los más pobres, fueron cargando sobre los hombros de los vecinos, vía impuestos, contrataciones de trabajadores innecesarios, dotados de grandes nóminas, y cuyo trabajo resulta ineficaz en muchos casos. Ignorando las insistentes protestas del pueblo consumaron unos rellenos innecesarios en la ría. Unos rellenos, que ahora se dedican a negocios y aparcamientos, que bien pudieran estar ubicados en otros parajes.

Con el silencio del pueblo, utilizó el alcalde el engaño y la mentira para entregar en manos privadas el puerto de Mirasol, en contra de lo que sostiene el socialismo.

Con el silencio del pueblo, y soslayando su obligación de defender al concejo, que son los vecinos, apoyó el alcalde una escandalosa subida salarial para algunos funcionarios, de elevados costes económicos para el municipio que, lógicamente, deben ser sufragados por el conjunto de los ciudadanos a través de los impuestos, y, por si esto no fuera bastante, un Plan de Pensiones para que tengan una más feliz jubilación. Una gran carga que gravará para siempre el futuro de este concejo.

Con el paciente silencio del pueblo se mantuvieron actitudes permisivas ante ciertas ilegalidades en la construcción y se permitieron edificios con grandes alturas que convierten las calles en callejones oscuros, planificando un diseño de villa cada vez más inhumano.

Con el silencio del pueblo instaló el alcalde en la villa los monecos de Ibáñez y de los cocos, gastos superfluos para un concejo tan endeudado, y de valor estático más que dudoso.

Con el silencio del pueblo despidieron a ciertos trabajadores, a quienes hubo que indemnizar, con los dineros de todos, por despidos declarados improcedentes. también, ante la pasividad de los ribadenses, las constantes denuncias del regidor llevaron a muchos a los juzgados, instaurando la crispación entre los funcionarios del consistorio, los políticos de la oposición y los vecinos.

Ignorando las protestas del pueblo se hizo un funesto diseño de circulación en la villa, que aportó más perjuicios que soluciones, y que aún sigue pendiente de resolver.

Con el silencio del pueblo se dedicó el alcalde a viajar por distintos países de Europa, para entregar un CD en Italia o para traer un ascensor, siempre acompañado de su corte de funcionarios. ¿Cuántos viajes le quedan aún por hacer?

Y en contra del criterio del pueblo, claramente manifestado, aprobó el alcalde ciertas urbanizaciones de lujo, destinadas a segundas viviendas para clases privilegiadas, en espacios altamente sensibles, como era el de O Costal, con total desprecio de los intereses turísticos y las bellezas medioambientales, mientras olvidaba sus compromisos de construir viviendas sociales para los desheredados de la fortuna.

Y así, quien prometía a los ciudadanos, en su discurso de investidura, gobernar con el pueblo y para el pueblo, con honestidad, austeridad, participación ciudadana y transparencia, gobernó de espaldas al pueblo, para no tener que dar cuentas de los puntos oscuros de su gestión. Y el pueblo, un pueblo mayoritariamente pasota, callado y silencioso, permitió, con su silencio, los mayores abusos, sin darse cuenta de que hay veces en que, como hicieron los de Nigrán, hay que decir que no estamos de acuerdo con esa gestión.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

De Ribadeo a Galicia: proxeccións electorais

Unha vez do dominio público os resultados electorais do pasado 12-X, contiúo remirando as eleccións, desta volta cunha proxección dos resultados, como se Ribadeo fose Galicia enteira.

En primeiro lugar, á vista da táboa de resultados, chama a atención a abstención, que segue a aumentar como quedou claro en 'Historia das eleccións autonómicas en Ribadeo', situándose por riba da media galega, pero non moito, e menos aínda tendo en conta que o concello atopábase en situación de restriccións polo coronavirus.

Unha distribución visual dos votose abstencións sería:

Tamén chama a atención que un partido, C21, non obteña nin un só voto. A concentración de votos nos partidos 'grandes' foi evidente e tivo 'consecuencias colaterais'.

A táboa anterior, que se pode ver en grande premendo sobre ela, indica como sería a distribución de escanos se todos os escanos de Galicia dependeran de xeito único do votado en Ribadeo. Aparece en tamaño maior o número de votos que custaría cada escano a cada partido. Á súa esquerda, canto tería costado se ese partido perdera un escano. E, á dereita, se ganara un máis (o que pasa ó descartar ós partidos que non obtiveron o 5%).

Polo sistema D'Hondt usado en España, o PP conseguiría 40 escanos, a un custe de 57 votos por escano, o BNG, 22, a un custe de 59 votos/escano, o PSdeG-PSOE, 10, a 62 votos/escano, a coalición Podemos-...-ANOVA, dous escanos 67 votos/escano, e VOX, 1 escano cos seus 92 votos:

A notar, por certo, que os en branco non conseguirían deixar un escano baleiro no Parlamento.
Pero, a nivel España, hai unha limitación cando os partidos non se presentan nunha soa circunscrición: necesitan o 5% de votos dunha circunscrición para sacar representación. Con isto, quedaría:

Se lembramos o resultado a nivel Galicia, 41 - 19 - 15, infírese que o respaldo ao PP é semellante ó que recibe noutras partes de Galicia, mentres que o BNG sae máis favorecido que a nivel Galicia, a costa do PSdeG.

Así, mirando as papeletas electorais de Lugo, entraría a lista completa de PP e BNG, suplentes incluídos, mentres que o PSdeG aproveitaría pouco máis da metade da lista.

GOBERNAR CON EL SILENCIO DEL PUEBLO. José María Rodríguez Díaz (2006)

   Publicado en decembro de 2006 no blog 'O Cargadoiro, de José Mª Rodríguez.

Viernes, 15 de diciembre de 2006

GOBERNAR CON EL SILENCIO DEL PUEBLO

• Publicado por jmrd_ribadeo a las 13:03

Van ya más de tres largos años en los que la coalición del PSOE-BNG está gobernando en Ribadeo. Una etapa en la que la improvisación, la ociosidad y el despilfarro en el gasto, los constantes viajes a lo largo de Europa, la inactividad en la gestión y las actuaciones en los juzgados, marcaron la pauta de su mala gestión. Y todo esto se hizo con el silencio del pueblo. Una mala gestión, de cuya responsabilidad el pueblo no está exento. Pues en el fondo, estas limitaciones son la expresión de las carencias de un pueblo que sólo mira para su ombligo. Y así, con el silencio del pueblo y a sus espaldas, los dos candidatos, con minoría de votos en las elecciones, formalizaron los pactos que los llevaron a la alcaldía. Unos pactos que implicaron dos suculentos sueldos que les suponen a los ribadenses unos trece millones de pesetas al año, en dinero blanco.

Con el resignado silencio del pueblo y en contra de lo prometido en su programa, como era la mejora social de los más pobres, fueron cargando sobre los hombros de los vecinos, vía impuestos, contrataciones de trabajadores innecesarios y ociosos, dotados de grandes nóminas, y cuyo trabajo no se aprecia por ningún lado. Ignorando las insistentes protestas del pueblo consumaron unos rellenos innecesarios en la ría. Unos rellenos, que ahora se dedican a negocios y aparcamientos, que bien pudieran estar ubicados en otros parajes.

Con el silencio del pueblo, y soslayando su obligación de defender al concejo, que son los vecinos, apoyó el alcalde una escandalosa subida salarial para algunos funcionarios y, por si esto no fuera bastante, un Plan de Pensiones para que tengan una más feliz jubilación. Una gran carga que gravará para siempre el futuro de este concejo.

Con el paciente silencio del pueblo se mantuvieron actitudes permisivas ante ciertas obras ilegales y se permitieron edificios con grandes alturas que convierten las calles en callejones atosigantes, planificando un diseño de villa cada vez más inhumano.

Con el silencio del pueblo instaló el alcalde los monecos de Ibáñez y de los cocos, gastos superfluos para un concejo tan endeudado. Con el silencio del pueblo despidieron a ciertos trabajadores, a quienes hubo que indemnizar, con los dineros de todos, por despidos declarados improcedentes. También, ante la pasividad de los ribadenses, las constantes denuncias del regidor llevaron a muchos a los juzgados, instaurando la crispación entre los funcionarios del consistorio, los políticos de la oposición y los vecinos.

Ignorando las protestas del pueblo se hizo un funesto diseño de circulación en la villa, que aportó más perjuicios que soluciones, y que aún sigue pendiente de resolver.

Con el silencio del pueblo se dedicó el alcalde a viajar por distintos países de Europa, para entregar un CD en Italia o para traer un ascensor, siempre acompañado de su corte de funcionarios. ¿Cuántos viajes le quedan aún por hacer?

Y en contra del criterio del pueblo, claramente manifestado, aprobó el alcalde ciertas urbanizaciones de lujo, destinadas a segundas viviendas para clases privilegiadas, en espacios altamente sensibles, como era el de O Costal, con total desprecio de los intereses turísticos y las bellezas medioambientales, mientras olvidaba sus compromisos de construir viviendas sociales para los desheredados de la fortuna.

Y así, quien prometía a los ciudadanos, en su discurso de investidura, gobernar con el pueblo y para el pueblo, con honestidad, austeridad, participación ciudadana y transparencia, gobernó de espaldas al pueblo, para no tener que dar cuentas de los puntos oscuros de su gestión. Y el pueblo, un pueblo mayoritariamente pasota, callado y silencioso, permitió, con su silencio, los mayores abusos, sin darse cuenta de que hay veces en que, como hicieron los de Nigrán, hay que decir que no estamos de acuerdo con esa gestión.-

José Mª Rodríguez

Outros Artigos de José María.

Xa teño os resultados

Voltarei a poñer gráficas e demáis, pero agora mesmo, non. Chega coa impresión. Mentras, que forza que tivera votos as pasadas eleccións, coas mesmas siglas, tivo o maior incremento na súa porcentaxe de votos en Ribadeo?
Resposta: a Falange. Son poucos, pero a resposta é isa: de 1 a 10.
E, a nivel Galicia, unha pequena cousa, a falta de contabilizar o 100% dos votos: Se BNG e AGE se tiveran presentado en coalición, e e sumaran os seus votos, o PP non tería maioría absoluta. Sube a abstención, multiplícanse os brancos e nulos ... baixa o PP en votos, sube en escanos.
Nota posterior: contabilizados o 100%, aínda que AGE e BNG sumaran os seus votos, sería maioría absoluta igual, pois o PP sacou máis votos que PSOE+AGE+BNG

RÍA DE RIBADEO. Pancho Campos Dorado

 

RÍA DE RIBADEO

Pancho Campos Dorado

    Filibusteros é a palabra que emprega o dicionario para referirse ás pragas infecciosas dos piratas do Caribe, xente putrefacta empeñada en apropiarse do alleo por vía marítima. Esas cuadrillas de individuos que turran, turran e turran unha e outra vez empeñados en apropiarse do alleo, e non cabe dúbida de que o que buscan os patrioteiros do Principado de Asturias é o botín arqueolóxico subacuático que hai por miles de pezas no fondo da Ría de Ribadeo. O nome da ría claro que importa, pois perdida a identidade toponímica do lugar pasa de ser do Reino de Galicia, a ser un topónimo inventado e compartido co Principado, ente xurídico que se dedica a expandir o seu territorio desde fai séculos a costa dos territorios galegos, e para iso vai inventando cousas. Tal exemplo témolo en aquel Afonso I “o Católico”, ou sexa, lacaio da igrexa católica, xenro de Don Pelaio pois estaba casado coa súa filla Ermesinda, e que un día pola maña deulle a turrada, e proclámase primeiro rei de Asturias, cando Asturias sempre foi unha provincia da Gallaecia e nunca un reino documentado como tal, por máis que aos “españolistos” facedores de historietas o escriban en libros, libretos e na Internet. O seu sucesor Fruela I (757-768) era tan sumamente malvado que o asasinaron, iso si deulle tempo de fundar Oviedo.

    Ribadeo é un porto estratéxico do Cantábrico desde a época comercial celta-grega de máis de dous mil anos de antigüidade. Todos eses vestixios históricos patrimoniais están enterrados no fondo da Ría de Ribadeo. A súa localización tan estratéxica no Camiño de Santiago e no comercio marítimo do Atlántico, vírona no século XII tanto os bispos de Oviedo e de Mondoñedo, como o rei Alfonso VII “o Emperador” (rei 1126-1157, fillo de D.ª Urraca e coroado rei de Gallaecia en Santiago por Xelmírez en 1111 e como emperador en León en 1135) e amplía a súa xurisdición real en detrimento dos intereses bispais de abadengo.

    Nestes intres do s. XII, o bispado de Mondoñedo perde contra do bispado ovetense a xurisdición do territorio de Reboredo que se converterá no concello de Castropol, punta de lanza do convento ovetense e máis tarde do Principado de Asturias, contra os intereses da Galiza e de Ribadeo ata os nosos días (por algo seguimos sen Xulgado de 1ª estancia e de outros organismos oficiais).

    No século XIII Ribadeo é sé episcopal con Igrexa Catedral-Colexiata e chega a ser o Porto comercial máis importante do Cantábrico como consecuencia tamén do seu rango de Vila e do privilexio de Carta Puebla con dereito a celebrar mercado, que lle concedera Fernando II (rei 1157-1188 da Galiza, de León e doce anos tamén de Toledo, durante a minoría de Afonso VIII, o das Navas de Tolosa). Ribadeo no século XIII é bocado territorial moi apetecible para moitos intereses, cuxo valor chega aos nosos días, e se no século XII tivo o bispado de Oviedo o atranco dos interese do rei e non consegue facerse coas Terras de Ribadeo e de Miranda, volven a turrar e turrar unha e outra vez, sempre que atopan unha debilidade no goberno do Reino de Galicia. Hai varios preitos anuais desde primeiros do século XVI contra os intereses do comercio do sal que chega ao porto de Navia e cuxas alcabalas cobraba o Conde de Ribadeo.

    Turrar, turrar, turrar esa é a cuestión, ata que fan a falcatruada no século XVI, cando chega a ser VI Conde Ribadeo e II Conde de Salinas de Añana (Álava), Diego Gómez de Sarmiento e Villandrando, un personaxe que vende ao Principado de Asturias en 1551 en Medina del Campo (vamos, ao lado de Ribadeo!) as Terras de Ribadeo e as súas servidumes intre Eo-Navia por 8500 ducados. Esas terras eran do Reino de Galiza e non eran propiedade do conde, pero por aquelas datas o menosprezo sementado polos reis católicos cara a Galiza, que había que queimala e arrasala como fora, matar, aforcar e despanzurrar antes de morrer a todo individuo con asomo de fidalguía galega, era un momento moi axeitado para os intereses do Principado, que facía un século que existía e tiña gañas de chegar canto antes co territorio á Coruña (na Internet, mapas de Asturias cos marxes territoriais na Coruña, Lugo, Ourense e Pontevedra, hai uns cantos exemplos). Así se escribe a historia confeccionada da Hispania-españolista.

    A estratexia secular dos gobernos de Asturias por conseguir gobernar o Porto de Ribadeo nunca se perdeu, e volven turrar no ano 1958, aproveitando a ditadura franquista, xa que Franco estaba casado cunha asturiana e éralles fácil chegar a el, pois na “Corte de Oviedo” non o podían ver e parece ser que el quería granxearse o seu favor. Pois ben, neste ano 1958 a administración franquista fixo a delimitación interprovincial que lle deu a gana, trasladando a “liña de marcos” da ribeira asturiana ata o medio da Ría de Ribadeo, pasando polo arte de “birlibirloque” miles de hectáreas da provincia de Lugo, para a provincia de Oviedo, cando a marcación da Ría de Ribadeo foi sempre en ambas ribeiras do territorio do Reino de Galiza. Pero non cabe dúbida de que aqueles do goberno da provincia de Oviedo, foron falcatrueiros listos, e aqueles gobernadores da provincia de Lugo non movían un dedo por nada que puidese desacomodalos do posto onde tan ben vivían. Aquela trapallada franquista quedou tapada para os ribadenses, que non se decataron de nada, pois aquel agosto de 1958 foron inaugurados por Franco o Parador de Turismo e o Instituto Laboral “Carlos María Rodríguez de Valcarcel”, ambos establecementos moi desexados por todos os veciños de Ribadeo.

    Outra sibilina turrada, e non cabe dúbida que de “xente lista” que está a todo o que se menea, foi a denominación no ano 2011 do espazo da Biosfera “Oscos, Rio Eo e Terras de Burón” onde toda a toponimia das Terras de Ribadeo e de Miranda se asolagou dun plumazo. Que pasaba en Ribadeo no ano 2011? Había eleccións municipais. Levaban gobernando en coalición PSOE e BNG (2007-2011) e aquel ano gañou o BNG por maioría absoluta (2011-2015). Que lles pasou a estes dous partidos para permitir isto? Sinto moitísimo dicilo pero comentáronme que “non pensaban que tivera importancia pois non se nomeaba tampouco a Asturias”. Eu escribín denunciando esta barbaridade toponímica en dous artigos sobre a “Buronlandia” que se acababa de crear (tamén en La Comarca del Eo 1-outubro-2011 e 2-novembro-2011), pero igual deu, non entenderon o que leron, si é que os leron.

    Agora volve o goberno do Principado de Asturias a turrar co nome da Ría de Ribadeo, con saña por sacar un bo bocado, coma sempre. Por que agora?. Sen lugar a dúbida porque quere ter o control dos pécios e dos restos arqueolóxicos da Ría de Ribadeo para encher as vitrinas dos seus museos ata rebousar. Agora van a chegar fondos europeos para a recuperación económica de España, na inxente cantidade de diñeiro de 140 mil millóns de euros que serán repartidos entre as comunidades. Veredes como aparecerá a beata santurrona con pantalóns, que nos loubará o ben que o fai o PP no goberno da Xunta de Galiza e cuxo modelo debería ser extrapolable ao resto do Estado, pois hai que ver o ben reparte migallas de calderilla por Ribadeo.

    Seguro que sabe traballar mellor a cuestión monetaria o Principado que a Xunta, só hai que ver o impulso que lle deu aos Oscos, a Taramundi, etc. pero na Ría de Ribadeo non podemos deixarnos cabalgar por tamaños veciños que nos tocaron en sorte, pois o que cabalga ten dominio da cabalgadura, tena amestrada, domada, sometida, e non é o caso cos veciños de Ribadeo. Asturias aliouse con León, Castela ou Santander para destripar e esquecerse da Gallaecia ou Reino de Galiza de onde eran provincias e condados. Chegaran farfallando a onde queiran chegar, pero neste lado da Ría de Ribadeo nin somos primos nin irmáns deles, somos ribadenses, algo xenuíno que só se atopa na boa xente.

    O Porto de Ribadeo é nestes momentos gracias a “benevolencia” (ou incompetencia?) da Xunta de Galiza, o porto occidental de Asturias por excelencia. De aquí saen case 500 mil Tm. ó ano de pasta de papel cuxa papeleira da postos de traballo ós asturianos. Todos os montes da nosa comarca galega plantan eucaliptos para esa papeleira asturiana que tamén establece os prezos de compra, cuxo monto da escasamente para repoboar a maioría das pequenas fincas que están plantadas. Os camións que traen a pasta ó muelle de Ribadeo son de compañías asturianas conducidos por asturianos. Do porto de Ribadeo viven escasamente unha ducia de persoas galegas a día de hoxe, cando antes vivían máis da metade das familias da poboación de Ribadeo. A Capitanía Marítima estivo comandada desde a década de 1980 ata fai un ano, por un mariño mercante asturiano, incluso o Práctico do Porto de Ribadeo é asturiano. A Xunta reparte prebendas para que sigan vindo cargar a Ribadeo a pasta da empresa privada ENCE, e rebáixalles as taxas do porto para que estean contentos, en vez de sacar avante as infraestruturas necesarias para que o porto sexa rendible. Levantar ou peraltar a táboa da Ponte dos Santos ata os 45 ou 50 metros cunha ponte colgante ou atirantada pois hai que tirar as pilastras centrais que estorban ao tráfico e a manobra polo canal, dragar a ría ata os sete ou dez metros de calado cribando a area para salvar as pezas arqueolóxicas que aparecerán por centos ou miles a esa profundidade, desescombrar a obra incivil que desde 1980 os “enxeñeiros” de Camiños, Canales e Portos de mentalidade obtusa e faltos de toda práctica competente, foron incorporando a ría e transformaron un porto comercial nunha marisma para cullaretos de ras. Hai que limpar todo o escombro desa escollera e levar por diante todos os diques do porto deportivo e situalo na Vilavella para deixar diáfano o canal para o tráfico marítimo. Para que queremos os ribadenses nestas condicións o noso porto? Que se vaian, que carguen a pasta no porto “del Navia”, no de Castropol, no de Figueiras, no da Veiga, que a leven en trens ou en tractores a cargar a Avilés, ó Musel de Xixón. Non nos están ameazando constantemente con esa verborrea vergoñenta?. Pois que se vaian dunha puta vez da Ría de Ribadeo que con ese mediocre comercio marítimo teñen ós da Xunta de Obras de Portos da Galiza obnubilados e pasmados. En Portos de Galiza teñen que poñerse a traballar por Ribadeo e deixarse de alugar ao mellor postor o Faro da Illa Pancha ou deixar de percibir dereitos de amarre que autofinanciarían o dragado da ría e a súa rehabilitación. Que se poñan a traballar como fixeron os vascos na Ría de Bilbao que transformaron aquela porcallada de ría en un magnífico centro turístico de proxección internacional. Vaian por alí e aprendan algo ¡¡Viva Galiza Nación!! Érguete que te tan pisando!!

Queren que continúe o circo

A visita de circos estes días a Ribadeo xa deu os primeiros froitos: a captura da linguaxe circense por un grupo político, como amosa unha nova de hoxe: El PSdeG-PSOE de Ribadeo califica como «propio dun pobo de circo» la masificación de letreros en las calles.
Hoxe, día de San Roque, actuacións diversas e novas curiosas fóra de Ribadeo. Non me refiro ó terremoto en Perú ou o atentado de onte en Iraq, que causaron ambos centenas de mortos e non son curiosas senón luctuosas. Refírome a novas como a da intervención interesada de poderes como CIA, Vaticano ou empresas nas entradas da Wikipedia. Hai que lembrar que aquí tamén hai wikipedia, tanto en castelán como a 'Galipedia' galega (ver á marxe dereita), e que se produce desinformación de contínuo. Eso tamén é un circo, e maior que o que denuncia o PSOE (algo que tamén se producía na época de mandato dese partido en Ribadeo, en coalición co BNG)

Isto non é o 'Xoán sen medo ou o zapateiro valente'

Para quen non lembre o conto do zapateiro valente, un pequeno resumo é que un zapateiro que non daba matado nin unha mosca, un día, nun golpe de sorte, matou cinco, e comezouno a contar moi ufano cando estaban na procura dalguén que se enfrontara a un xigante que ameazaba no reino. Unha cousa levou a outra e o zapateiro, en base á astucia, rematou vencendo ó xigante e tendo a súa recompensa.
Non, isto non é o o zapateiro valente: onte cinco vivendas de Ribadeo, na zona da saída da estrada do monte, foron asaltadas. Non foron valentes quenes as asaltaron.
A Xunta aproba o Ere de Hermida e vese na foto a un grupo (son 75 os afectados), pero non hai tanto tempo a prensa reproducía unha marcha de protesta na que había ¿25? persoas ... o que sería indicativo de que pode haber alomenos 50 que non foron valentes.
O novo presidente do goberno promete cambiar a lei de educación, para meter 3 anos de bacharelato. Coméntoo despois, pero quédome coa resposta a Rubalcaba dicíndolle que a única lei educativa da democracia fíxoa o PSOE, e xa é hora de ir cambiando... Saíu un instante na tele e non o vin reproducido escrito por ningures. Si vin unha referencia á cantidade de leis de educación que levamos. Falta de importancia, mentira ideolóxica (a dos medios, non a de Rajoi, que é diferente) ou falta de valentía para dicir que o Presidente mentiu xa na investidura?
A estas altura non sei (e non me da a gana de procurar en internet a resposta) se o BNG participou activamente no debate ou non. Métoo aquí aínda que non creo que se lle poda chamar falta de valentía a que un periódico de difusión galega faga referencia á intervención de Coalición Canaria (1 representante) e non á intervención (ou falta dela, que tamén sería noticia polas circunstancias da investidura e/ou a reducción de tempo que constriñe as intervencións no grupo mixto) do BNG (2 representantes)
A Casa real pediu ó esposo da Infanta Cristina que non veña polo Nadal. Príncipe valente? Coido que nin príncipe nin zapateiro.
Non son ningún valente. Pero calquera pode observar moitas faltas de valentía nas referencias anteriores.
Voltando a unha referencia que fixen sobre Rajoi e o cambio educativo. Unha das cousas máis comentadas deste parece ser o aumento do bacharelato a 3 anos. Como saia, a oportunidade ou conveniencia para a xente é o de menos, pero a xogada, matemáticamente é maxistral:
1.Aumenta a carga de traballo (preto dun 20%) sobre os profesores de medias cando se di que non vai a aumentar o persoal, con máis traballo e facilidade de submetemento, e sen aumentar o gasto a cargo dos presupostos.
2.Diminúe alomenos durante 4 anos a xente na universidade, co que ten a oportunidade de adicarlle menos cartos, liberarse de persoal universitario e en xeral, meter as tesouras na universidade.
3.En versión menor en tempo e cantidades, o da Universidade é trasladable á FP
4.Unha promoción enteira (perto de 500 000 persoas) tenderá a tardar una ano máis en incorporarse ó mundo do traballo, co que diminuirá de xeito permanente a lista do paro.
Quen da máis? O que pensen, ou o esforzo das 500 000 familias correspondentes, por exemplo, é algo que non está sobre a mesa.
... que toque a lotería ... os bancos xa tiveron outra volta a súa: van a poder seguir collendo cartos ó 1% para comprar débeda ó 6%

Seguindo coa análise das eleccións autonómicas 2020 en Ribadeo

Seguindo co desmenuzamento dos datos das eleccións ó Parlamento de Galicia de xullo de 2020, pasamos á parte correspondente a voto en relación a renda e lugar.

Se se collen as diferentes seccións censais e mesas:

2705101001 Turismo

2705101002 Teatro

2705101003 Col. Sgdo. Corazón

2705101004 Ove/Vilaselán

2705101005 Vilaframil/Devesa

2705101006 Covelas/Vilaousende

E se cruzan os resultados cos datos de renda (accedín só ós de 2016), obtense a seguinte gráfica de porcentaxes de votos a cada partido en función da renda de cada sección censal:

Nótase que o voto ó BNG é o máis uniforme a traverso dos diversos conxuntos de renda, votando máis ó PSOE as seccións de rendas relativamente máis altas (vila), e ó PP as relativamente máis baixas (campo). A estatística correspondente ós demáis partidos só tería algo de valor polas cifras implicadas nos casos da coalición na que participa GeC/Podemos/... que recabaría votos de xeito diferencial nunha sección censal, a de menor renda, aumentando polo demáis lixeiramente a porcentaxe nas rendas máis altas, e Vox, que si tendería a aumentar o número de votos recollidos ó aumentar a renda.

Case complementario co anterior, ó ser as seccións censais da vila as de maior renda, é o gráfico seguinte, que distribúe os votos agrupándoos na vila e no campo (incluído Rinlo neste último):

Vese ás claras unha diferente distribución de votos na vila e no campo para os cinco partidos máis votados, mantendo a porcentaxe só o BNG, como xa vimos na gráfica anterior. 

Para comprender mellor e ter unha visión de conxunto, hai que lembrarse de que o censo na vila é abondo superior ó censo no campo, co que o peso das porcentaxes nun e outro caso son diferentes.

E, algo que non debemos esquecer por ausencia dos implicados, segundo o ine:

É dicir, o 15% de votantes de Ribadeo está no estranxeiro, a máis dos desprazados noutros lugares de España. Por experiencia propia, sei que pedir o voto por correo, dificultades aparte, non implica nin moito menos poder votar, a máis de que no estranxeiro implique asemade pasar por un consulado, que pode estar a varios centos de quilómetros. É dicir, eses votos, que polo que parece non serán contabilizados ata mañá, sendo os datos actuais que estou a manexar provisionais, son votos difíciles de conseguir para exercer o dereito. De aí a baixísima participación dese sector, e o que se pode intuír, unha posible notable variación de resultados en caso de que se normalizara a situación.

As eleccións ao Parlamento Europeo, por aquí e por aló

    Unha comparativa que raramente se ve en relación ás eleccións, neste caso, as eleccións europeas 2024, é a que relaciona as votacións na nosa vila cos resultados a nivel provincial, galego e estatal, incluíndo a ese nivel non só os votos, senón tamén os escanos correspondentes. Velaeiquí a táboa e a gráfica correspondente, tendo en conta śo os partidos que obtiveron escanos (facelo de todas as 34 agrupacións pode ser un caos para interprtalo), expresados os datos en porcentaxes, excepto no caso de parlamentarios, que é expresado en número de parlamentarios ou parlamentarias na táboa, e en porcentaxe na gráfica:

 

    A ollo nu vense algunhas curiosidades. Entre elas,a menor incidencia de votos ao PP a nivel estatal que a nivel local, sobre todo en Vilalba, provincial ou galego. Polo contrario, os votos residuais son maior porcentaxe a nivel estatal (outros). En consecuencia disto último, a porcentaxe de parlamentarios dos partidos que sacaron escano, naturalmente, son superiores ás porcentaxes de voto obtidos. Por certo, os votos están contabilizados sobre o total de votos, non sobre o total de electores, que nestas eleccións, arredondando, foi nunha relación de 1 a 2.

    Por un efecto óptico de acumulación, parece que o PSOE obtivo relativamente máis escanos que os outros partidos en relación ós votos obtidos, pero se se mide ben, verase que na práctica só é un efecto óptico, debido á acumulación do tramo de liña do PSOE despois do tramo de liña do PP, xunto a un pequeno efecto de arredondeo de votos a número de escanos, que tamén favoréceo lixeiramente.

    Por outra banda, a maior porcentaxe de votos de BNG/Agora Repúblicas en Galicia ven dado porque esta coalición presentaba o conxunto de formacións de tres territorios, tendo moi escasos votos fóra deles. É esta formación a que podemos ver que a nivel local, provincial ou galego quedou en terceira posición, moi por diante da que obtivo ese posto a nivel estatal.

Lista de candidatos ás primarias de Ribadeo en Común

Copio e pego do blog de Ribadeo en Común, (sen outro comentario ao menos ata que teña tempo de facelo en condicións)

Estamos xa a celebrar as nosas primarias, dende o mércores 8 ao domingo 12 de abril, as primeiras en Ribadeo nas que a veciñanza elixirá ás persoas candidatas e a súa orde da lista.

O censo de votantes, por resolución da Comisión Electoral de ReC na súa primeira xuntanza, inclúe ás 200 persoas que encheran os nosos pre-avais (os cupóns dos trípticos) até ese momento.

A convocatoria dunhas primarias abertas é un proceso novidoso para todos, e a inexperiencia pode dar lugar a moitos erros. Algúns deles poden ser rectificados sobre a marcha, outros quedan como leccións para vindeiras ocasións. Por todos eles pedímosvos comprensión e confianza na nosa boa vontade, e axuda para amañalos e prevelos de cara ao futuro. 

Nesta entrada incluímos os nomes das persoas que decidiron presentar a súa candidatura para formar parte da lista de Ribadeo en Común. Algunhas delas achegáronos textos coa súa motivación e perfil, outros non. Esta información poderá actualizarse con novas achegas das persoas candidatas.

A lista está ordenada alfabeticamente.

Lidia Ares Taboada

Motivación:

Por colaborar cun grupo de cidadáns que quere traballar en liberdade e polo ben común, e unirme e apoiar unha nova cidadanía, que de maneira silenciosa está a medrar en todos os lados, e que é máis libre, máis consciente, máis humana, máis transparente, e co afán de traballar en liberdade para o ben común.

Perfil:

Estudos FP2 e traballadora autónoma. Gústame a vida sinxela e humilde e valoro o tempo libre.

Mª del Rocío Botana García

Motivación:

Por reforzar a candidatura de ReC. Polo que no caso de ser elixida primeira da lista, seguramente renunciaría á responsabilidade da alcaldía.

Nines Domínguez Barroso

Motivación:

Cheguei a Ribadeo por primeira vez hai 25 anos e dende entón volvín sempre que tiven vacacións ata xullo de 2007, cando decidimos a miña familia e mais eu trasladarnos aquí definitivamente. Considero Ribadeo un lugar privilexiado para vivir, tranquilo pero á vez dinámico e cun magnífico territorio que conservar e cheo de posibilidades. Nembargantes creo que hai moitas cousas que se poden facer para mellorar a vida dos seus cidadáns e que o plan estratéxico do que Ribadeo queira ser no futuro aínda está por definir, e estou convencida que son precisamente os cidadáns de Ribadeo, os que deben definir ese plan. Por iso, creo firmemente nunha candidatura cidadá sen mochilas e que só teña que render contas ante os cidadáns de Ribadeo.

Perfil:

Nada en Madrid e casada cun ribadense, estudei Ciencias Xeolóxicas e exercín de xeóloga ata xullo de 2013 en varias empresas privadas, e os últimos 13 anos nun Instituto de Investigación. Dende 2010 dirixo unha casa de turismo rural en Lourenzá.

María Novo Fernández

Motivación:

Presento a miña candidatura a R.E.C. porque considero importante contar cunha lista paritaria e convencida de que debemos, e temos a oportunidade de mudar unha democracia representativa a unha democracia participativa, na que todos os veciños/as sexamos partícipes do deseño das políticas locais e no control destas, dando prioridade ao ben común sobre intereses privados ou partidistas. Todos/as temos dereito a decidir e opinar sobre as cousas da nosa vila.

María José Garcia Burgo

Motivación:

Presento esta candidatura exclusivamente para reforzar la candidatura de Ribadeo en Común.

Julio César González García

Motivación:

Aposto por un modelo participativo pleno.

Evaristo Lombardero Rico

Motivación:

1.- Entendo que as políticas de recortes, desinvestimento e retroceso no estado social están a provocar graves sofrimentos a amplos sectores sociais, xunto ca maior marxinación das nacions sen estado propio, como é o caso do nodo país. A resposta debe ser xeral pero debe empezar polos concellos.

2.- Entendo que no concello de Ribadeo danse graves carencias de información, participación e transparencia e o proxecto de “Ribadeo en Común” pode xogar un papel importante para virar esta tendencia no futuro.

3.- Entendo que o colectivo humán de “Ribadeo en Común” e o seu programa recolle as ideas básicas e as prácticas democráticas necesarias para traballar por unha sociedade mais xusta, mais libre e mais moderna.

Perfil:

Data de Nacemento: 17/11/1946

Profesión: Médico xubilado.

Historial de actividades político-sociais:

Militante da Unión do Pobo Galego (1969-1972)

Militante do Movimiento Comunista de Asturias (1974-1980)

Candidato ao Parlamento Español na Coalición Unidad Regionalista de Asturias (1977).

Candidato ao Senado (eleccions parciais, 1979) polo Movimiento Comunista de Asturias.

Concelleiro en Salas (Asturias) pola agrupación de electores “Por un Concejo Democrático” (1979-1981).

Candidato independente na lista do BNG en Ribadeo, nas eleccions municipais de 1983.

Director Regional de Salud Pública no goberno asturiano do PSOE (1986-88)(independente).

Colectivo ESPREITA (Ribadeo) 1988-92

Cofundador e presidente da Plataforma pola Defensa da Ria de Ribadeo (1992-¿?).

Cooperante de Espazo Ecosocialista Galego (2013-2015)

Cooperante de Ribadeo en Común (2014-2015)

María Victoria López Louro

Motivación:

Pola responsabilidade co compromiso feito de colaborar para que esta plataforma participativa poda aventurarse nestes novos ventos do pobo. Carpe diem.

Mª José López Martínez

Motivación:

Porque creo en este proyecto de participación ciudadana.

Mar Orosa Pérez

Motivación:

Gustaríame que a xente tivera un xeito real de participar nas cousas máis e menos importantes e de poder expresar opinións alí donde deben ser escoitadas.

Mario Penelo Riva

Motivación:

No Concello séntanse representantes cidadáns que hoxe en día deciden polo resto de nós.
Chegou o momento de mudar, o sistema de delegación fai que durante catro anos non señamos debidamente informados, escoitados e menos feitos partícipes das decisións que nos afectan.
Aínda que non cabemos os mais de 10.000 ribadenses nas 17 cadeiras do Concello, si hai sistemas de xestión municipal que fan que as voces de tod@s señan debidamente escoitadas, e que se garanta a nosa participación en igualdade de representación nas decisións que directamente nos afectan.
Non é un antídoto, mais esta xestión baseada na transparencia e a participación dificulta a corrupción, desfai as redes clientelares, aumenta a eficacia da xestión do ben común, e favorece que Ribadeo desenvolva unha visión de onde quere estar no longo prazo.
Eu quero un Ribadeo onde todos/as señamos concelleira/os; un Ribadeo organizado para unha xestión colectiva de nós para nós.

Perfil:

Profesional - Empresario del sector de las tecnologías (sector industrial)
Social - Responsable del área de comunicación de Amnistía Internacional de Castilla y León, y miembro del equipo de Relaciones Institucionales

Héctor Peña Díaz

Motivación:

Por unha política divertida, imaxinativa e participativa, que sexa gratificante para todos e cada un dos cidadáns de Ribadeo.

David Regueiro Rama

Motivación:

Por apoyar unha idea que me gusta

Eva Paula Roca Posada

Iván Rodríguez Lombardero

Motivación:

Penso que podo achegar novos folgos e ideas, e é tempo de xuntar forzas, falar, debater e mudar o que non vai ben. Os veciños somos maiores de idade para coñecer e decidir sobre o que é noso. En definitiva, hai moito que facer, e todos debemos achegar o noso esforzo.

Perfil:

Nado en Ribadeo, casado e pai dunha filla de 20 anos, son xeólogo e doutor pola escola de enxeñeiros de montes. Fun técnico de medio ambiente por dous anos no Concello de Ribadeo, consultor ambiental, profesor universitario e instalador de enerxía solar. Participei na Asemblea do 15M de Ribadeo e son voluntario do Proxecto Ríos de Adega.

Carlos Daniel Scavuzzo Mejías

Motivación:

Mi compromiso con los vecinos de Ribadeo y con los miembros de ReC es trabajar con honestidad y transparencia.

Víctor Villar Caamaño

Motivación:

Para axudar a conformar unha lista que será decidida pola propia veciñanza por vez primeira na historia de Ribadeo. Esa é a miña motivación: que esta lista feita por veciños e decidida por veciños saia adiante.

Tahrir, Sol e historia de Ribadeo

Mensaxe en Twitter: Has Spain their Tahrir Place?
Resposta: No, we have our 'Sun gate'
A percepción do que sucedeu na praza Tahrir con toda seguridade terá matices diferentes para un exipcio e para calquera de nós. Do mesmo xeito, cualificar de Tahrir ó que está sucedendo na Porta do Sol coido que non é exacto, nin por aproximación. E que aínda se verá polas consecuencias, non só electorais, a importancia, unha vez que xa tivo a duración e importancia para pasar a historia. A cousa, a traverso da indignación, dun xeito ou outro continuará: hoxe mesmo, Im-pulso titula unha entrada "Nueve de cada diez ejecutivos encuestados 'comprenden' la corrupción", e mentras que haxa xente que sexa sufridora da mesma en cantidade abondo superior a executora, será unha indicación (entre outras) de que o problema (e a resposta) seguirá.
Mentras a mobilización do 15 de maio pasa á historia, nós estamos lonxe dunha cidade con resposta, e con dificultade para seguila coa participación máis que co sentemento compartido, polo que teremos que conformarnos coa nosa propia historia e tentar aproveitar o xuízo dos demáis.

A propia historia? Enrriba quedan duas táboas e dous gráficos que lles corresponden. A primeira táboa, o número de concelleiros de cada partido nas eleccións municipais de Ribadeo no periodo democrático (entre os que se presentaron; hai algún partido que e presentou e non obtivo concelleiros), e na segunda as porcentaxes que corresponden (sempre houbo 13 concelleiros). Na táboa e gráfico de embaixo, os votos e a procentaxe correspondente (neste caso, ó ser variable o número de votos, sobre a táboa aparecen o número de votos a partidos en cada ano). Obsérvase, unha vez pasada as primeiras eleccións, tres grandes grupos e incidencias particulares. O PSOE é o único que se presentou como tal partido a tódalas eleccións municipais ribadenses, pero en xeral a obtención de máis votos caeu ben no PP ben no BNG. De calquera xeito, pola lei d'Hondt, nótasea diferencia visual entre os gráficos de votos e de cadiras conseguidas por cada agrupación.
Un detalle a considerar é o número de votos a partidos en cada elección e a variación correspondente en votos a cada partido. A interpretación diso déixoa a cada lector ou lectora.

Xusto enrriba, as alcaldías, que non corresponden co número máximo de votos da outra táboa, pois houbo mandatos con maioría absoluta, con maioría relativa (con ou sen coalición) e con minoría coaligada.
Ata aquí, os datos...