Este billete vale máis de 300 €. Historia dunha viaxe en FeVE

Xoves 14 de novembro de 2019. Mal tempo, unha viaxe de Ribadeo a Viveiro e unha decisión: vou en tren.
Na estación, pido billete e comunícanme que o conseguirei no tren. Quedo pensando por que se desaproveita a oficina da estación e o persoal destinado alí, pero tamén que non entendo do tema e pode haber motivos que se me escapan.
Paso ó andén e atópome cunha parella nova con cans e un trebello de rodas que queren meter no tren. Non cabe por unha porta normal, ten que pasar por unha dos extremos. Pero chegan condutor e revisora e din que non poden abrila, que está atascada. A parella déixalles unha ferramenta para tentar abrir. Despois dun intre, a porta segue negándose. Resultado: a parella non sube. O xefe de estación dá a saída e, ó pouco a revisora pasa e lévome un billete de ida e volta Ribadeo/Viveiro por 8,70 €.
A viaxe a Viveiro, co mar encrespado á vista boa parte do recorrido e o ceo cambiante de pingues e escuros a luminosos craros da outra beira dos vidros, precioso, tranquilo, cómodo, agradable.
Á volta, volvo ó apeadoiro con tempo e póñome a esperar entre trombas de auga nas tebras da fría noite debilmente iluminada polas farolas próximas. Pasan as 21:07 previstas e, uns cinco minutos despois, comezo ler os poucos carteis que hai no apeadoiro. Un informa dun número de teléfono para chamar se o tren tarda máis de 10 minutos en pasar despois da hora prevista. Chamo e chamo sen conseguir que me collan. E fíxome noutro teléfono noutro cartel que podería servir. Aí si me collen, e despois de falar cun contestador automático e elixir varias opcións, un interlocutor humano dime que non, que alí non é o que estou a procurar, pero que me pasa con outro número. Aínda estaría esperando a resposta dese outro número, se non fose porque despois dun tempo a comunicación cortouse, sen máis. Volvo chamar ó primeiro número, e, desta, á segunda vez, collen. Explico que estou esperando o tren (daquela xa o rettraso se achegaba á media hora) e sen deixarme rematar cando lle digo onde me atopo, dinme que por esa liña non está a circular ningún tren. Antes de que saíra do meu asombro, engade que me vai vir buscar un taxi e colga. Eficiente.
O taxi non tardou. Saúdo, subo e pregúntolle á taxista se lle entrego a ela o billete. Dime que a ela non, que en todo caso, cando cheguemos a Burela, a quen esté alí. Entre Viveiro e Burela da tempo a desenvolver unha conversa, e entérome de que a rapaza nova que vai diante ven dende o Vicedo con destino Xove, de que ó tren no que eu fixera o recorrido ata Viveiro caeulle un tronco derriba no seu camiño cara a Ferrol, e de que a situación non estaba solucionada, polo que non circulaban trens e facíase o servizo en taxi. Polo que parece, situacións semellantes son frecuentes, cousa de unha cada dúa semanas. O caso é que tamén me di a taxista que o taxi no que vai a revisora tería recibido ordes de ir para Burela, sen especificar, polo que pasou de largo os apeadoiros do camiño e logo houbo a necesidade de axustor outro, no que ía eu, para recoller a xente deixada da man de FeVE.
Polo camiño, mentres -agora si- imos recorrendo os apeadoiros, vexo que o taxímetro xa pasa de 60 € e comezo a pensar de que ademáis de chegar tarde nesta noite de cans, da incertidume do teléfono e o pequeno sobrecusto das chamadas, a FeVE váille saír o meu billete e o da xente que está nunha situación parella a min por un ollo da cara.
Chegamos a Burela, e vexo que se baixa unha rapaza que coñezo do taxi que está esperando: tiña falado coa súa casa e van ir buscala dende Ribadeo, porque non sabían canto tardaría o noso taxi. Como xa están en camiño, e nós 'temos présa' segundo a revisora que estaba esperando, para cumprir o horario, ela queda no andén da estación de Burela e seguimos viaxe, o taxista, a revisora e dous pasaxeiros camiño de Ribadeo. Pregúntame  revisora se teño billete, e ó dicirlle que merquei un de ida e volta e facer movementos para sacalo da carteira dime que vale, que entón non fai falta que llo amose.
Seguimos pasando revisión ós apeadoiros, ata pasar a ría de Foz, pero logo tiramos pola autovía. E, de novo, conversa. Falamos, pregunto e a revisora di que espera que a situación mellore: cara ó 2025 está prevista a entrega de novos trens, logo non é previsible que se cerre a liña... mentres, polo camiño, o segundo taxi xa marcaba máis de 280 €. E lémbrome dos 75 €/día para taxi que no seu momento entereime estaban programados para o 2017.

El tren de Rosalía. Xosé Carlos Rodríguez Rañón

 

Parte dunha entrada da Galipedia relacionada co tren citado.

“EL TREN DE ROSALÍA”

(Xosé Carlos Rodríguez Rañón)

    Este é o título do ensaio publicado polo xornalista Tomás Cavanna Benet, no que se detalla e chegada do tren á Galiza en 1873 (hai 150 anos), concretamente da liña (duns 40 km) Carril-Santiago, para facer da ría de Arousa o porto de Compostela como o fora o de Noia na Idade Media. O libro comeza cunha ben acaída exhortación: “¡Lectores, al tren!”. Ilustrado con máis dun cento de imaxes, saíu do prelo baixo o selo da editorial Alvarellos e prologado polo premio nacional de narrativa Suso de Toro.

    Rosalía de Castro pasou os seus últimos anos na Casa da Matanza (desde a que vía a desembocadura do Sar no Ulla cara ao mar de Arousa) ás beiras das vías. Foi soterrada (como moito tempo despois Camilo José Cela nun día chuviñento no que acompañei o seu féretro) no cemiterio de Adina aos pés da colexiata de Iria Flavia, construída xusto a carón dos camiños de ferro. En tren sería trasladada pasados uns anos até Compostela de Santiago para repousar no Panteón de Galegos Ilustres.

    O madrileño Tomás Cavanna chegou á Galiza en 1993 requirido polo propio CJC para facerse cargo da súa fundación e do Museo Ferrocarrileiro (que tanto visitei cando vivía en Padrón) nas antigas Casas dos Coengos sitas tamén ao pé do ferrocarril, ese mesmo que dirixira o avó británico do Nobel.

Obras (anuncio) na antiga estación de Vilaoudriz

   Alédome de que por fin o concello comece a tomar cartas no asunto do aboandono da zona da vella estación de tren a Vilaoudriz, do abandono do edificio e outras construcións, do descoñecemento do antigo ferrocarril... Mágoa que polo momento só sexa pouco máis que a nova de que a estación xa é do concello e que haberá un desbroce como anuncio de intencións. Deixo a nota de prensa do concello, de onte mesmo, enteira, o edicto e unha toma complementaria do Google maps cun esquema, xusto aquí:

   A nota de prensa do concello:

O CONCELLO DIALOGA COAS PERSOAS QUE VIVEN NA INFRAVIVENDA

Antiga estación do tren mineiro

03/06/2021

O Concello acondicionará o espazo que ocupa a antiga Estación do Tren Mineiro de Ribadeo-Vilaoudriz e as súas inmediacións para convertelo nun lugar de uso público no corazón do centro urbano da vila. O alcalde, Fernando Suárez, subliñou que o Concello comprométese a estudar as posibles fontes de financiamento público. E mentres procederase ao desbroce, limpeza e acondicionamento da zona, onde se habilitará un aparcamento público e gratuíto de vehículos.

O rexedor explicou que "desde o Concello de Ribadeo estamos iniciando actuacións importantes e decisivas nunha área do casco urbano que leva decenios nunha situación moi degradada e á que se lle quere dar unha solución. Para iso aplicaranse todas as posibilidades legais que estean a disposición do Concello. Neste grande espazo que comprende a antiga Estación do Tren Mineiro de Ribadeo-Vilaoudriz e as súas inmediacións estamos a levar dúas actuacións de índole xurídico-administrativa".

Estación do Tren Mineiro e a súa parcela

Suárez Barcia sinalou que "a primeira delas é que o Concello aceptou hai poucas semanas a cesión anticipada do edificio da antiga estación de tren xunto coa parcela que o comprende, logo de ter chegado ao acordo cos seus múltiples propietarios deste inmoble que está dentro dun polígono urbanístico de solo urbano non consolidado. Este complexo trámite iniciouse tempo atrás por mor da falta de cumprimento dos principios de seguridade, salubridade e ornato públicos que o Concello lle esixía aos seus propietarios". 

O alcalde indicou que "a actuación que o Concello asume de aquí en diante con esta cesión é o compromiso de manter e acondicionar esta área de 3500 m2. O Concello comprométese a estudar as posibles fontes de financiamento público para rehabilitar este espazo e lograr facer un lugar de uso público no corazón do centro urbano da vila. Entrementres, toda esa parcela será desbrozada, limpada e acondicionada, onde se fará un aparcamento público e gratuíto de vehículos, tal e como estivemos a facer noutros puntos da Vila”.

Inicio do trámite de inmatriculación doutra parcela adxacente

O rexedor dixo que "xusto ao pé desta parcela existe outra grande superficie que non figura a nome de ninguén no Catastro de Inmobles. As pescudas que se estiveron a facer por parte dos técnicos municipais nos rexistros públicos e noutras investigacións, non botan luz sobre a efectiva titularidade deste espazo no que tamén existen naves e antigos almacéns da extinta Sociedade Mineira de Ribadeo-Vilaoudriz. Tamén nesta parcela  está establecida unha chabola onde vive unha familia desde hai moitos anos".

Fernando Suárez asegurou que "para despexar esta complexa situación, no día de hoxe foi publicado un Edicto municipal onde se abre un prazo dun mes para que todos aqueles que entendan que son propietarios destoutra importante parcela duns 3364 m2 o manifesten formalmente perante o Concello de Ribadeo. Se pasado este prazo, non aparecen o seu titular ou titulares, o Concello procederá de xeito semellante a como xa o ten feito noutros casos, isto é, á inmatriculación desta parcela e inscrición posterior no Rexistro da Propiedade a nome do Concello de Ribadeo".

Diálogo coas persoas que viven na infravivenda para atopar unha solución definitiva

O alcalde engadiu que "desde hai moito tempo desde o Concello de Ribadeo lévase tentando buscar unha solución habitacional cun matrimonio que alí reside, sendo ata o momento infrutuosa a posibilidade de lograr a desaparición desta última infravivenda que temos en Ribadeo. No día de hoxe, mantívose, pola concelleira de Benestar Social, o traballador social e mais o alcalde, unha xuntanza cordial con este matrimonio para avanzar na busca dunha solución definitiva e co apoio do Concello de Ribadeo en buscarlles un aluguer dunha vivenda, chegando desde o Concello a propoñer unha axuda para o pago dun aluguer durante un período de tempo limitado así como para tramitarlle novamente as axudas sociais ás que teñan dereito diante da Comunidade Autónoma ou o Estado. Desde o Concello mantemos un fío de comunicación sincero, cordial e aberto con estas persoas para resolver definitivamente está situación que non se pode aceptar en pleno século XXI ao morar nunha infravivenda".

   O edicto:

   Non sei se quedou claro: algo móvese, pero polo momento, é máis o que queda igual. Agora ben, xa só falar do tema xa é un paso adiante.

NOTA DE PRENSA VECINOS CALLE BUENOS AIRES DE RIBADEO CONTRA RUIDOS ESCANDALOSOS DEL TREN TURÍSTICO

    Recibín para a súa difusión a seguinte nota de prensa:

    Estimado señor.... En nombre de un grupo de vecinos tengo a bien hacerle llegar esta denuncia pública de unos hechos que están deteriorando la vida de diferentes grupos de vecinos en la ciudad de RIBADEO.

NOTA DE PRENSA VECINOS CALLE BUENOS AIRES DE RIBADEO CONTRA RUIDOS ESCANDALOSOS DEL TREN TURÍSTICO

    7 de agosto de 2023

    Represento a un grupo de vecinos residentes en la calle Buenos Aires de Ribadeo. Algunos que residen permanentemente y otros durante sus vacaciones.

    Por esta calle estrecha y en pendiente circula el llamado tren turístico de Ribadeo. Habitualmente lo hacía en sentido subida y como la calle mantenía la circulación rodada de doble sentido era habitual el conflicto de tráfico y el parón de los vehículos. Para avisar del posible conflicto el conductor del "tren" tocaba una especie de campanillas, sonido perfectamente asumible por la vecindad y hasta agradecido por los problemas que pretendía evitar.

    Pues bien, el concello recientemente ha decidido proceder a la prohibición del tráfico rodado sentido subida que estaba permitido para los residentes. No vamos a entrar en valorar esa decisión. Seguro que está tomada con plena responsabilidad y por razones prácticas y de seguridad. El caso es que ahora el tren circula de bajada. Y lo hace acompañándose de la difusión por altavoces de una música estridente a un volumen desconsiderado superior en algunos momentos a los ochenta decibelios. No entendemos esa escandalera ni sus razones pero tenemos que aguantar cada hora esa circunstancia. Enfermos, niños pequeños y bebés en descanso, estudiantes y trabajadores en las casas sufren ese impacto sonoro sin posibilidad de escapar del mismo. Tenemos noticia de que esta situación también se produce en otros puntos del recorrido, circunstancia que ustedes podrán sin duda acreditar.

    Por supuesto que hemos enviado al señor Alcalde sendas peticiones de solución y respeto y de hecho hemos observado desde el día de hoy una reducción del impacto sonoro, entendemos que ordenada por él, pero que no satisface nuestros humildes deseos de tener una cierta tranquilidad en nuestras casas.

    Es por ello que enviamos esta comunicación a modo de nota de prensa con la petición que su respetado medio de comunicación pueda hacerse eco de la misma.

    Con nuestro agradecimiento adelantado reciban un cordial saludo.

Ángel Alda Guerra

    Posdata

    Envío enlace a vídeo grabado esta misma mañana que recoge el paso del tren en uno de sus recorridos habituales. 

    https://photos.app.goo.gl/n3gkSzDjvi7uUWwU8

O tren que non para

 O tren que non para

    Hai pouco tiven ocasión de viaxar en AVE. Para alguén de pobo (parece que ata ten diferente sentido ó castelán 'de pueblo') que di ir en tren a usar de xeito esporádico o FEVE, iso de ter unha pantalla en fronte marcando que vas a 300 km/h, que corroboras co paso dos campos á beira, é un choque mental. Iso de comprobar que un tren, a unha hora pouco apetecible, un día 'normal' de semana vai cunha ocupación alta das súas 510 prazas, fronte ó baleiro do vagón automotor único que recorre ás veces ás vías de FEVE, tamén.

    Escáner, varias persoas atendendo na entrada da estación, gardas de seguridade... calculo que a viaxe duns 400 km que fixen, pouco máis de 3 h, recadou uns 12 000 €. Mentres, no FEVE, as dúas persoas no tren, cando hai alguén que revise os billetes e os cobre), a cousa queda un par de ordes de magnitude por baixo para un recorrido de máis de dobre do tempo. Iso si, a ollo, os custes de construción, operación e mantemento presentan unha escala se non semellante, ao menos tamén de diferente orde.

    Ver pasar as vilas dá unha sensación de tránsito, de algo pasaxeiro, redundando no sentirse un mesmo iso, pasaxeiro. Pero, ó tempo, dá lugar á reflexión sobre o illamento das viliñas e lugares ó pé dunha rede que une os grandes núcleos urbanos, mais discrimina, invisibiliza mentalmente e axuda a baleirar as vilas. Tárdase máis entre as estacións de Ribadeo e Oviedo, 100 km en liña recta, que entre a de Oviedo e Madrid (Clara Campoamor, a antiga Chamartín), case catro veces máis en liña recta. É certo que a orografía vai cambiando, pero non xustifica nin con moito a diferencia.

    E, mentres as vilas esmorecen, hai quen se pregunta por que. A pregunta non soe facerse no sentido de por que se impoñen as condicións para ese esmorecemento. Non, senón por que o fan, por que esmorecen, de xeito illado desas condicións. Como se esmorecer fora unha opción elixida, unha opción tomada por vagancia, 'porque as vilas merecen o que lles pasa', e así, claro, como non lles vai pasar? É dicir, unha versión a 'nivel vila' das acusacións que se fan a nivel individual (por moi xenéricas que sexan), a 'nivel xente' de cada quen ten o que se merece. Como se as condicións impostas externamente non contaran, como se foran realidades sen conexión.

    E, mentres, de xeito literal, o tren non para. O progreso non para. Ou os progresos, que a concepción, desenvolvemento e idea de progreso pode ser moi diferente segundo as persoas. E as vilas quedan sen estación, a modo da chafada comitiva de benvida na película 'Bienvenido, Mr. Marshall', aquela que só recibía dos moi esperados norteamericanos o pó do paso dos seus automóbiles.

-

    Unha nota final por se fai falta aclaración: non importa que estea a favor ou en contra do AVE como tecnoloxía; por exemplo, consume máis recursos que o FEVE, pero menos que o avión. Sinxelamente, a cousa é así.

Unha viaxe en tren

Unha viaxe en tren

    18:19, saída de Foz. En realidade, saída da estación de Foz, situada a 1,5 km ou 2 da casa do concello (segundo elixas máis ou menos seguridade peonil), a unha certa distancia do lugar máis preto onde esperar tomando un café. A hedra que cubre parte da estación vese compensada cunha impecable plataforma con bancos e marquesiña para esperar sentado. Non hai posibilidade de confusión: á esquecida estación súmaselle que a vía xusto por diante dela vese totalmente oxidada (a máis de cortada, como se pode apreciar na foto), o que non pasa coa que vai por diante do lugar preparado.

    Despois de estar un mes sen servizo (por obras na estrada á entrada de Burela, substituído o tren por un bus que non paraba onde as estacións, entre outras diferencias), e só na espera naquel lugar, ó observar un pequeno retardo despois de ter tido algunha sorpresa con FEVE, pregúntome se tería pasado algo na liña que non soubera. Chamo ó número que vexo indicado e comunícanme que non pasa nada máis que que o tren leva 12 minutos de retardo no seu camiño. Ben, se só son 12 minutos... E si, moi aproximadamente, 12 minutos foi a tardanza total dende a hora no listado de pasos.

    Un convoi de dous vagóns automotores con perfil moderno achegouse. Entro a nivel da plataforma a un interior cunha ocupación dun terzo ou un cuarto de lugares, mais abigarrada, onde se misturan xente cualificalbe como locales, como eu mesmo, outra xente de viaxe, turistas, estranxeiros afincados... xente que, ata chegar a Ribadeo, inrementarase con algunha diferenza máis.

     Xa en marcha, ó pouco abandoo a lectura. A paisaxe cautívame unha vez máis. As casas de Mourente ou sobre a ría de Foz, a placidez dunha tarde límpida na que se goza dunha boa temperatura e sen o forte vento de días atrás, o decorrer dos campos, camiños, veredas, montes, árbores e o mar ó fondo co ceo lixeiramente variante súmase ó avance en relativamente rápido pero calmo traqueteo. E así, a observación de beleza pasa a sentemento de sosego, inundando os tranquilos vagóns cun sentir prácido.

    O interior, agradable, invita a descansar e contemplar.

     A paisaxe vai deixándose sentir máis que pasando, os lugares habitados, con fogares aquí e aló transmiten unha calma habitada, máis vital, mentres as zonas sen poboación acollen a visita dos ollos de xeito completamente diferente.

    Gústame o tren. Pode que porque me gusta a terra que atravesa, esta terra nosa. Esta rasa cantábrica que festonea entre o mar e as montañas da Mariña que desemboca en Asturias, a Galicia máis próxima que teño.

    Chegamos a Ribadeo. Alédame que a estación, aínda que teña pasado por mellores tempos, non admita comparación co abondono que sufre a de Foz. Un remate adecuado a unha viaxe sentida.

Reflexionando sobre o transporte na Mariña

Hai un par de días tomei o tren de s. Cibrao a Ribadeo. Puntualidade (de 13:10 a 13:53 sen moita variación), duración equiparable á viaxe en turismo, comodidade, revisor e garda de seguridade no tren, posibilidade de levar a bicicleta, importe (3,60 €) non excesivo en relación a outros custes... algo que non se parecía moito a algunha outra vez que fixen algún traxecto pola Mariña. A ocupación do tren, a mediodía, non era alta: de media no traxecto, fomos no tren unhas 8 persoas.
Noutro lugar teño comentado a mellora do transporte en autobús na franxa costeira da Mariña, e a diferencia grande co que ocorre ó querer tomar un transporte público cara ó interior da Mariña ou a outro punto de Galicia ou de España.
Un par de semanas de aparcamento de coche nun aeroporto poden supoñer máis custe que unha viaxe en avión a centroeuropa, ou un valor semellante ó custe agregado (combustible, gasto de coche, impostos, etc) da ida e volta en coche ó aeroporto de Santiago, o que parece desproporcionado. Se comparamos por outra parte o custe dunha viaxe en autobús a Lugo (nunha das poucas liñas que hai cando hai algunha), 8,80 € (ou 11 €, segundo a liña), é dicir, de cousa de 0,10 €/km, sae algo máis caro, pero semellante ó transporte en tren dende S. Cibrao ou Viveiro (ver imaxe, cun tique dende Viveiro, a un custe de 4,70 €, 60 km de vía). Mais na mesma imaxe sobremontei outro custe: Porto (Portugal) - Santiago, uns 230 km, por menos de 7 €. É dicir, cousa de 0,03 €/km. É certo que é un billete de prezo variable, que pode saír a un custe por km semellante ós que estamos 'afeitos' no transporte público da zona. Pero non deixa de ser curiosa a variación, as oportunidades, comodidade de horarios...
O desenvolvemento de xeito asimétrico do transporte nas concentracións urbanas en relación ó medio rural, que é o noso, é cada vez máis preocupante. Novas oportunidades de transporte de todo tipo xurden como fungos nas cidades, mesmo antes de que dea tempo á súa regulación. No noso entorno, hai medio século había máis posibilidades de transporte público que na actualidade. E a tendencia, con excepcións puntuais, non é mellorar: nin en horarios, nin en tempos, nin en custe. As nosas xentes na aldeaestán moitas veces incomunicados na práctica, dependentes de familiares ou outros particulares para o seu movemento. E só xurde de cando en vez algunha voz por algo en particular. así, seguiremos a perde mentres non nos organicemos, pidamos con forza e aportemos o noso gran á organización comunal.

DESBANDADA EN LA ESTACIÓN. Diario de un confinado en Olavide. Ángel Alda

Soñar con trenes

 

En recuerdo de Jorge y Salud. Fallecidos en Madrid con cuatro días de diferencia. Juntos y sin separarse nunca desde 1945. Los dos malagueños de nacimiento y madrileños de adopción. Los dos con la infección del Covid. Dos vidas truncadas. Puede que fuesen muy mayores, Jorge con 98 y Salud con 94. Pero disfrutaban con sus hijos y nietos de la alegría de vivir. Jorge seguía leyendo su periódico cada día. Cabezas en perfecto estado de revista. Les ha tocado formar parte del grupo de 500 personas que en estos momentos mueren con esta enfermedad semanalmente.
Jorge vivió la famosa "desbandá", la huida del bombardeo de Málaga en Febrero de 1937, en la guerra civil, con catorce años. Sus fatigas, los riesgos que corrió en soledad hasta que se pudo refugiar en Valencia son dignos de una novela. PARA MÁS DETALLES SOBRE LA DESBANDADA DE 1937
Su reciente entierro casi tuvo que celebrarse en soledad al estar muchos de sus familiares en confinamiento. Que tristeza.
Vaya mi homenaje a los dos y el pésame a su familia, en particular a su hijo Pepe, compañero y amigo del instituto Ramiro de Maeztu.

 

DESBANDADA EN LA ESTACIÓN

    Vivimos en el borde de una catástrofe y con la inconsciencia del que prefiere negar la realidad y que nadie le amargue la vida que ya está suficientemente achuchada. Mientras, los hospitales se llenan de enfermos de toda edad y condición. Y al que le toca, le toca.
    Tenemos un sistema de cuidados médicos y de salud pública desbordado. Una economía que proteger. Una situación política envenenada. Y al final resulta que enfrentar los riesgos es tarea casi totalmente privada. Nadie nos va a decir dónde podemos o no podemos ir o con quién. Hagamos lo que tengamos que hacer. Pero sobre todo sintamos compasión. Esto no es una pelea para sobrevivir individualmente. Esto es una ocasión de pensar en la comunidad y de abrirse a la sociedad. El riesgo que corremos de uno en uno, la decisión de reunirnos o no con la familia o los amigos, de relajar la atención, se paga socialmente. Ustedes sabrán. Que no nos pille la desbandada.
    Y ahora vamos con el sueño.
    Estación de tren muy extraña. Los trenes en vez de circular por vías paralelas parece que se cruzan y entrecruzan en una especie de locura geométrica. Taquilla única y colas kilométricas. Todo el mundo parece querer viajar a cualquier destino. Discusiones entre los aspirantes a viajeros. Caos organizativo. A veces la cola parece avanzar rápidamente pero en otros momentos se eterniza.
    Alguien me regala una gorra teresiana de jefe de estación y me dice que con ella puedo subir a cualquier tren sin necesidad de billete. Subo a uno que me pilla cerca. No sé cuál es su destino. Pregunto a la gente y se ríen de mí. Si usted que es de la casa no lo sabe, imagínese nosotros.
    En los vagones, departamentos como en los coches antiguos. Me paran y me obligan a entrar en todos ellos, quieren que les pique el billete y aprovechan para contarme su vida. Improviso un sistema de marcado de los billetes con un cortauñas que llevo de casualidad en el bolsillo y atiendo sus historias con cara de póker. Nadie parece preocuparse por lo extraño de esa herramienta para picar billetes. Al final llego a un departamento vacío y escondo la gorra. Estoy solo y creo que aquello es un tren a ninguna parte.
    Pero por arte de magia el departamento se transforma en mi casa. Entran por la puerta mi familia. Les digo que están locos. Pero se sientan a comer. Se sirven fuentes y bandejas que no se de donde sacan. Hay muchas mesas llenas de gente y descubro que todos los departamentos del tren se han convertido en comedores independientes pero que pertenecen a mi casa. Todo el mundo comiendo y dándome las gracias por la invitación. Estoy tan abrumado por los acontecimientos que regalo a todo el mundo un ejemplar de mi libro y voy firmando todos ellos y dedicándolos.
    Reconozco a casi todos. Están muy jóvenes y elegantemente vestidos todos ellos. Es como una gran felicidad hasta el momento que todo vuelve a ser un tren en el que se anuncia que estamos llegando a la Estación Central. Fin de trayecto.
    Creo que decido dentro del sueño mismo que ha llegado la hora de despertarse. Es como si fuera consciente desde el principio que aquello es un sueño al que me he aferrado. El caso es que me duele mucho la pierna. Estos días estoy con una inflamación del piramidal que me ha afectado al nervio ciático.
    Hace frío como para escribir rápido y solo soy capaz de tomar notas muy sintéticas. Creo que seré capaz de reconstruir el sueño más tarde. Y parece que lo estoy consiguiendo aunque me quedan dudas.
    Recientemente me han dicho que los analistas no interpretan los sueños. Eso es labor de los soñadores. Lo único que hacen es ayudarte a hacer ese trabajo. El sueño para quien lo trabaja.
    Y con esto me despido hasta la semana que viene. No. No les pienso hablar de lo de ayer en el Congreso. Les contaré de un viejo oficio en tiempos de cuarentena. Los barruntas.
    Cuídense.
    Besos
    Ángel

Nota de prensa do concello. BARCIA PENSA QUE É UN TREITO DA TRANSILVANIA DO SÉCULO XIX

Nunha semana o blog ten acollido dúas entradas que recollen de xeito directo a situación do transporte na zona, tendo o tren como principal vector. Por iso coido que debo recoller tamén íntegra a nota publicada polo concello o pasado día 12:

BARCIA PENSA QUE É UN TREITO DA TRANSILVANIA DO SÉCULO XIX
 Xuntanza polo tren
12/12/2018
O alcalde, Fernando Suárez, asistiu hoxe a unha reunión en Ferrol para abordar a situación da liña de tren que atravesa Ribadeo e o litoral da comarca da Mariña ata a cidade departamental. O rexedor explicou que non asistiu ningún alcalde do PP e que Adif anuncia o inicio dos trámites en xaneiro para renovar as máquinas. Suárez Barcia considera que a xente non utiliza este servizo de transporte público porque ten unha grande falta de credibilidade.
O alcalde declarou que "tivemos unha xuntanza en Ferrol, que foi convocada por responsables de Adif, é dicir do Ministerio de Fomento do goberno do Estado, e tamén da Xunta de Galicia, para tratar de dar unha explicación a esta situación terrible e lamentable que vivimos na Mariña por mor da liña do tren de Feve, concretamente o tramo de Ribadeo a Ferrol. É un treito que máis parece sacado da Transilvania do século XIX, que no lugar onde nos toca vivir a todos e a todas".
Fernando Suárez contou que "debo dicir que, entre os alcaldes que fomos, non había ningún do PP e iso tamén chama a atención, porque penso que a liña de Feve pasa por todos os concellos, independentemente de quen goberne en cada un, pero alí había do Bloque, do PSOE, de En Marea, etc…, pero non había ningún alcalde do PP. Tamén quero dicir que asistimos con moita prudencia ás boas intencións que parece que agora Adif vai ter con esta liña, no senso de iniciar os trámites para renovar as máquinas, aínda sendo conscientes de que se isto vai a un consello de ministros de xaneiro, os procesos de compra e de adxudicación demoraranse, segundo as súas verbas, entre tres e catro anos".
O rexedor relatou que "tamén nos explicaron que están en proceso de reparación de toda esta maquinaria rodante, que ten máis de corenta anos en moitos casos, e que o que está provocando en toda a cidadanía, non soamente en Ribadeo senón en toda A Mariña e en toda a cornixa cantábrica, polo menos no que ten que ver con Galicia, unha situación de descrédito desta liña absolutamente, e de falta de confianza de que a xente non usa este medio de comunicación público, ecolóxico e ao mesmo tempo bo, porque non cre nel, porque sabe que vai pero igual non pode volver, porque se estraga, porque vai no tren e ten que acabar collendo un taxi ou volvendo en autobús, é dicir, unha falta de fiabilidade e de credibilidade inédita para vivir no ano 2018".
Suárez Barcia subliñou que "tamén chama a atención que o representante da Xunta que, durante todos estes anos non exerceu o liderado en todo isto, agora tamén se anime a reivindicar. Parécenos moi ben que se animen agora, pero durante moitos anos que o PP gobernou no Estado non se lle vían esas ansias. En todo caso sexan benvidas e a ver se entre todos podemos volver a dar un crédito e unha confianza a este medio de comunicación que podería vertebrar perfectamente A Mariña, pero que non a vertebra en absoluto porque a xente e a cidadanía non confía".
O alcalde agarda que "se leven adiante estas talas de árbores, que nos dixeron, para a limpeza da vía e das súas inmediacións, que se liciten uns proxectos de estabilización das trincheiras, é dicir, que dalgunha maneira se lle preste atención a un servizo de comunicación público merecedor de tal cualificativo. Esperemos que estas verbas vaian tornándose en feitos, porque o certo é que estamos acabando un mandato exactamente igual que cando se empezou con estas reivindicacións dende moitos Concellos para poñer en valor isto, xa hai anos. En todo este tempo non se fixo nada e as liñas cada vez están máis abandonadas, a falta de revisores, a falta de persoal, os trens, os vagóns e as locomotoras practicamente están para ir á chatarra, e isto non pode seguir así".

Debemos berrar 'habemus wifi'? (ou mellor, 'non habemos bus'?)

Século vinteún, metade da segunda década, un país supostamente do primeiro mundo, e a nova do xornal indica que haberá wifi gratuíto na estación de autobuses de Ribadeo...
Por suposto, está ben que haxa wifi. Hoxe en día, é de supoñer que a estación teña máis dun ordenador, e iso xa non se concibe sen internet. E os servizos de internet xa é normal que veñan coa instalación dun aparatiño para a wifi, que está incluída no custe de conexión. Logo, por que non? O raro, a nova, sería máis ben o contrario, aínda que non se publicitara ata o momento.
De calquera xeito, chama a atención que se leven reducido servizos de transporte de viaxeiros e a nova sexa esta outra. Que na mesma nova se diga que merca a empresa autobuses (2, e estamos a falar de Galicia, non de Ribadeo) e non que aumenta liñas ou frecuencia. A cousa lembra aquelo dos xornais de hai un século, onde se publicitaba a chegada ou saída de viaxeiros para lugares como Madrid.
Queres ir a Vilalba? Madruga, que non tes autobús nin directo nin circunstancial despois das 7 e vinte da mañá. Queres vir dalí? que sexa pola tarde, que pola mañá... A Avilés hai autovía, e 105 km segundo se pode atopar en internet, que especifica un pouquiño máis dunha hora para chegar a destino no centro dende o centro de Ribadeo en coche particular. A mesma web especifica o triplo de tempo para o autobús. A, si, que Ribadeo e Avilés están unidas por tren... O tren ve a necesidade de dar máis volta, pero tamén dura máis tempo a viaxe... e con dous servizos diarios, non esperes chegar a Avilés pola mañá.
E Burela, ó hospital? Neste caso é diferente: 34 minutos en tren e en coche particular, e 50 en autobús, con catro frecuencias diarias en tren e outras tantas en autobús. Claro que, se tes vez no hospital ás 9 e media, terás que estar na estación (de autobús ou tren) a iso das sete da mañá, o que alonga na realidade a viaxe.
Alternativas? As últimas veces, consultei a web BlaBlaCar... porque por wifi aínda non nos podemos trasladar.

Papá, ven en tren

Segundo parece, no 2012 seremos o país con máis km de AVE. Por iso, unha cita curiosa (Público, 20091227): "Non digo que teñamos que botar doce horas para ir de Sevilla a Madrid, pero entre iso e as dúas horas e media debera haber algo intermedio, máis asequible e que prestara servizo ás localidades menores. Total, na práctica, a maioría de cidadáns pode permitirse un ou dous viaxes de AVE ó ano ou nin iso. A cambio, homes de negocios e altos funcionarios úsano semanalmente, aínda que a súa comodidade e rapidez pagámola todos". Ó fin, se o AVE proporciona rapidez e comodidad, entre outras cousas tamén pode sepultar liñas tradicionais.
Despois de sere desacartada por responsables de FEVE a proposta dun AVE cantábrico días atrás, coido que sería bo aproveitar a coxuntura tanto para iniciar unha consulta ós posibles usuarios como unha valoración pública dos pros e contras dunha determinada opción ferroviaria na zona.
O tren ... unha infrastrutura que por outra parte pode dicirse que leva un retraso secular na zona, sen considerar mesmo opcións como o ferrocarril a Ponferrada dende Ribadeo que non se chegou a iniciar nin cando estaba en uso a liña á Pontenova-Vilaoudriz.
Así pois, o de 'papá, ven en tren' como orde substitutoria do 'papá ven en tren' como posibilidade exercida, en certo xeito terá que esperar e pasar a ser un futuro 'fillo, ven en tren'...

Razoando sobre FEVE

30 de maio. Falta 1 día para que expire o convenio Alcoa-Feve para transportar 5 días á semana unhas 80 000 toneladas de aluminio dende S. Cibrao a Amorebieta. O que ven representando uns 80 vagóns semanais, ou, alternativamente, podería supoñer uns 150 camións semanais.
Certo, a estrada da Mariña xa está abondo conxestionada como para meterlle máis tráfico de xeito voluntario, pero botando contas, 300 camións diarios os días de semana non chegan nin de lonxe a unha media de dous camións cada hora... Coido que o razoamento debe ser outro, apoiado no maior custe por estrada, ou sinxelmanete, na contribución de este transporte tanto ó rendemento e futuro de Alcoa como de toda a Mariña.
Hai máis de cen anos, o ferrocarril Ribadeo - Vilaodrid dinamizou unha comarca enteira, que, anos despois de ver como se deixaba sen mantemento, esmorecer, tenta recuperalo na memoria e de xeito alternativo como vía verde. Francamente, estando totalmente de acordo e colaborando coa súa recuperación e aproveitamento, coido que non resiste comparación co seu uso inicial.
E, mentres se trata da recuperación do xa perdido, esmorece outro tren que leva tempo con falta de mantemento, ó que non se lle renovou material, pero ó que tampouco se puxo moito empeño para ter maquinistas, que foi deseñado cuns criterios nos que se mixturaba economía e defensa, pero que cada vez se podería aproveitar mellor polo desenvolvemento das vilas ó seu carón... Un tren que non é a panacea, pero que todos somos conscientes de que a súa perda significaría -está significando xa, pois estase a perder- un retroceso para A Mariña.
Está demostrado que o tren é un xeito con avantaxe en relación á estrada para un amplo rango de distancias, tanto en comodidade como en seguridade ou rendemento enerxético. Por suposto que ten asemade inconvintes: non podemos levalo da porta de casa ata a do ximnasio, 500 m máis aló... Pero quizáis o lembrar que a estrutura socioeconómica actual naceu parella co desenvolvemento do ferrocarril pode indicar algo. Ao menos, que deberamos ter argumentos para convencer a quenes manexan as infraestruturas do país para un apoio decidido. E que a unión de zonas moi diversas, de Ferrol a Xixón nunha fronte común beneficia a todos: unha fronte limitada ó tramo Ferrol - Viveiro como teñen anunciado varias novas ultimamente coido que é desperdiciar sostibilidade e hipotecar o mesmo futuro dentro deses límites.

Portada dun libro adicado ó tren mineiro.

EN DEFENSA DUN FERROCARRIL PÚBLICO, SOCIAL, ECOLÓXICO, EFICIENTE E SOSTIBLE

    Copio e axusto dunha nota que colgou Iván Rodríguez Lombardero para unha actividade de apoio ó ferrocarril que en Ribadeo terá lugar este domingo:

EN DEFENSA DUN FERROCARRIL PÚBLICO, SOCIAL, ECOLÓXICO, EFICIENTE E SOSTIBLE

A vindeira semana (26/5 a 29/5) as plataformas de defensa do tren de Galicia, Asturias, Cantabria e Euskadi realizarán unha viaxe reivindicativa na FEVE, desde Bilbao a Ferrol, de xoves a domingo.

Concretamente a galega fará un a viaxe desde Coruña o propio domingo (29)  saíndo ás 6:45 da mañá cara a Ferrol, co obxecto de coller alí o tren das 8:20. Desde alí partirán a Ribadeo para coincidir aquí coa comitiva que vén desde Bilbao contra as 11:30.

Tras unha roda de prensa e paseo até a Plaza de España, xantarán e e voltarán cara a Ferrol no convoi das 15:00.

As persoas que queirades participar podedes facelo libremente subindo ó primeiro tren cara a Ribadeo, que pasa por Viveiro contra as 10:10 AM, para voltar con eles cara á vosa vila no das 15:00.

Tamén a xente de Ribadeo pode participar agardando ás 11:30 á chegada a estación das comitivas, acompañando nos actos e mesmo subindo ó tren de volta ás 15:00 para retornar nalgúns dos trens da tarde (mirade os horarios). Non é obrigado, aínda que pode ser convinte, contactar coa organización se vides desde Ferrol ou a Coruña.

O difícil futuro da mobilidade na zona de Ribadeo

Hai non moitos días o goberno de España lanzou un plan para rematar co transporte a base de combustible convencional. Xa daquela tiñan lugar as protestas dos chalecos amarelos en Francia pola suba de combustible, que afecta de xeito desproporcionado a unhas zonas periurbanas con conexión deficiente nas que o uso do coche particular é obrigado. E moito antes, o tren na nosa zona ten diminuído a calidade do transporte, despois de perder hai máis de medio século outra liña de tren á zona interior, e ver como as liñas de autobús van caendo. Unha restruturación das concesións de liñas xunto do transporte escolar o ano pasado mellorou en teoría o transporte pola cosa, con baixa calidade de funcionamento, pero fixo pouco polo interior, abocado a poder baixar ó pobo dende primeira hora da mañá ata primeira hora da tarde, e impedindo que a xente do pobo poda subir,
Logo, que? Non subir o prezo do combustible e eliminar a lei que trata de dar a puntilla a un desastroso e contaminante consumo de recursos naturais? Non, coido que a cousa non vai por aí. É mais, ven demasiado tarde con prazos demasiado grandes. Pero mover un armatroste de 1400 kg para que unha persoa de 70 kg se poda desprazar significa empregar vinte veces máis enerxía da debida. E se, ademais, facer un recorrido de 15 km supón emitir ó ambiente 3 kg de dióxido de carbono, uns 1500 L, podemos ver que non só non é mantible pola falta de recursos (esgotamento do petróleo), que se manifesta na suba de prezos, ou pola contaminación que supón o método de extracción de novos recursos en boga hoxe, o fracking, senón tamén pola degradación do aire que respiramos contaminado por miles de millóns de coches, ou a degradación que supón o aumento de temperaturas pole efecto invernadoiro.
Pero necesitamos unha resposta a un problema. E si, hai que racionalizar os desprazamentos de cada quen a nivel particular, pero tamén artellar que os desprazamentos particulares podan ter un encaixe nun transporte colectivo. Nas cidades poden ter máis problema de aparcamento, pero a densidade de poboación permite establecer liñas de autobuses, tren, metro, que achegan abondo ó destino. Na soidade do campo galego, a cousa varía abondo. Pero é necesario darlle unha solución. e só é unha aproximación ó primeiro paso a defensa dun tren que se cae a pedazos  por falta de atención.
Complemento medioambiental, de antonte mesmo:
O secretario xeral das Nacións Unidas, António Guterres, dixo: "Estamos en apuros. Estamos en profundos problemas co cambio climático. O cambio climático está indo máis rápido que nós e debemos poñernos mans á obra máis cedo que tarde, antes de que sexa demasiado tarde ".

Vía morta

Vía morta

    Un pequeno túnel para solucionar o paso do tren baixo a autovía. Soleado o exterior, a lóxica sombra interior, e, ó fondo, de novo a luz, que, pola distancia, xa non facilita tanto o recoñecemento dos obxectos daquela zona. Así, hai que observar moi ben se se quere ver un cartel pousado nas vías, dous cadros negros e dous brancos cruzados, apoiado nos raís.

    Todo un símbolo: o tren metido no tobo por mor dos coches que lle pasan por riba. Un transporte eficiente por baixo en moitos sentidos doutro que despercidicia dous terzos da enerxía que necesita para funcionar. Un transporte comunitario pisado polo transporte particular para quen poda. Un túnel pequeno sen servizo tres semanas, igual que o resto da vía. Non vale levar un tren ate o punto cortado e alí facer un trasvase de cen metros, non. Hai que empregar autobuses por estrada en toda a liña. Autobuses -ou taxis, coma noutras veces- que non pasararán por moitos dos apeadoiros, mesmo dalgunha estación, da liña, asestando outro golpe á continuidade e servizo do tren. Un golpe máis á confianza nese medio de transporte e o que representa en xeral e para a zona. Un golpe máis querendo rematar cun servizo.

Referindo un pleno

Polo momento, só hai referencia do pleno de martes 24 de marzo  pola nota de prensa do concello coa interpretación do alcalde, colgada na web do concello e difundida nos medios ó día seguinte (onte). Nota que hai que ler sempre tendo en conta o dito:
"

CON VARIOS ASUNTOS DE TRÁMITE, SEGUNDO O ALCALDE

Penúltimo pleno

25/03/2015

A ampliación da estrada paralela á vía do tren, a mellora do alumeado na baixada á Casa das Algas ou os requerimentos enviados aos propietarios dos inmobles da antiga estación do tren mineiro, situados na parte de atrás da rúa Lazurtegui, foron algúns dos asuntos abordados no capítulo de rogos e preguntas no penúltimo pleno [naturalmente, deste mandato] que onte celebrou a Corporación Municipal de Ribadeo.

O rexedor contou que "xa encarando a recta final deste mandato celebramos este penúltimo pleno ordinario, no que realmente non había asuntos de grande transcendencia. Era un pleno practicamente de trámite. Os dous puntos máis interesantes que houbo foron, por unha banda, un recoñecemento extraxudicial de crédito relativo a aqueles provedores que cando acaba o ano natural non presentan as facturas senón que o fan no ano seguinte; é algo sobre o que os advertimos que non deben facer así ou se o fan a data da factura debe ser xa do novo ano natural, pero hai algúns, sobre todo compañías eléctricas, etcétera, que non se adaptan a estas necesidades de contabilidade e polo tanto trastórnannos a nosoutros porque logo temos que facer uns recoñecementos extraxudiciais de crédito. En todo caso eran cifras de facturas que non excedían dos 30.000 euros".
Suárez Barcia indicou que "por outra banda, quixemos iniciar o trámite de modificación puntual, moi pequeniña, da ordenanza que regula o mercado semanal dos mércores no sentido de intentar clarificar a problemática que existía desde hai tempo co sistema de aparcamento para os vehículos dos vendedores ambulantes deste mercado semanal. Polo tanto buscamos unha solución para que tivera un encaixe legal, dialogada e pactada cos propios ambulantes e coa Policía Local, e incorporamos unha redacción parecida a dun concello dunha cidade próxima. Este acordo, que foi tamén unánime, vai estar a exposición pública durante un mes".
No capítulo de rogos e preguntas o alcalde explicou que "os diferentes grupos da Corporación intentan propoñen medidas para mellora o noso concello, propostas que desde o goberno na meirande parte dos casos estamos traballando nelas ou lles indicamos que seguiremos traballando para lograr a consecución efectiva, como no que ten que ver coa ampliación da estrada paralela á vía do tren, que estamos traballando para poder logralo, aínda que non se vai poder facer agora nestes dous meses que quedan antes do remate do mandato, pero sí no transcurso do ano 2015 entendemos que ao novo goberno que estea quedaralle isto encarreirado para que poidan facer. Así como acordar con Costas a mellora do alumeado na baixada para a Casa das Algas, na Vilavella".
E engadiu: "ou un asunto ao que dediquei un tempo de explicación, que é o referido á situación de abandono da parte de atrás da rúa Lazurtegui, detrás do colexio das monxas, na antiga estación do tren mineiro, xa que desde hai poucos días, unha vez que o plan xeral de ordenación municipal está definitivamente aprobado, eses inmobles que están nunha situación ruinosa adquiriron unha protección que ata o momento non tiñan, polo que dende hai xa unhas semanas temos iniciados expedientes e temos requirido aos seus propietarios, que son máis de 20 e meirande parte deles non residen en Ribadeo, con procedementos como os que estamos facendo no casco vello para os que teñen propiedades en estado de ruína ou de abandono débenas rehabilitar se non se queren enfrontar a unha política máis coercitiva por parte da administración municipal. Estamos nesa idea."
"

Historias do tren

    O tren ten xa unha historia na comarca. Seis décadas para o tren mineiro, e xa 45 anos para a liña de ferrocarril de vía estreita Ferrol-Xixón. Mais, a este paso, parece que vai ser o 'fin da historia'. E é que é notorio o desentendementa da liña pola empresa, o que fai que se estea tentando de estruturar unha resposta por parte da sociedade. Os alcaldes sábeno e pouco a pouco van eles tamén, ó seu nivel, estruturando a nivel político unha plataforma de resistencia.
    Claro que, no caso dos alcaldes (tamén, aínda que doutro xeito, no caso da sociedade en xeral) a cousa vai tarde e de xeito incompleto. Tarde porque hai tempo que sucede o abandono da liña, da vía e dos servizos, a falta de material ou o traslado de maquinsitas, de tal xeito que o declive é evidente. E incompleto porque as primeiras xuntanzas foron dos concellos afectados por cercanías de Ferrol, non contando a Mariña, e só de xeito máis recente se foron incorporando os mariñáns. E, aínda así, atopámonos con que os participantes na última xuntanza (20 de outubro) eran alcaldes afectados, si, pero faltaban outros alcaldes afectados: os ligados co PP.  E eran só da zona galega, mentres que se non se considera a liña na súa totalidade, o desaproveitamento de parte dela fará pouco a pouco caer ó resto.
A liña é sabido que naceu con taras ó ser concebida dun xeito estratéxico militar, non social e económico (ao menos, non de xeito único) polo que se levaron as estacións en xeral lonxe das poboacións, e, co apoio ó tráfico por estrada, deseguida pasou a un segundo plano. Mais tamén é sabido que as infraestruturas de transporte comunitario non só son o pasado e exponente dun presente puxante, senón tamén que son o futuro. E O tren é unha estrutura dese tipo que non se levanta nun momento e cuxa perda pode ser lembrada como tal durante moito tempo. Aí está aínda na mente de todos o ferrocarril mineiro, desaparecido hai case 55 anos despois dun languidecer que deixou a zona, de novo, nun atraso da que o tiña sacado coa súa chegada.
    Estéñase ou non de acordo con certos prantexamentos, como o apeadeiro nas Catedrais (do que teño escoitado voces a favor e en contra, estas non tanto polo apeadeiro, senón relacionadas co plan de conservación do monumento natural) o certo é que parece lóxico que un apeadeiro alí levaría á liña abondo máis tráfico que o de Esteiro (500 persoas ó ano). E a recentemente denunciada falta de revisores para os billetes, que permite que viaxar 'sexa gratis', pero tamén que ditos viaxeiros non conten para os estudos ata o momento, ou a contratación de persoal externo para facer precisamente esos estudos, de forma parcial, cando podían saír directamente das contas de venda de billetes,  non son máis que xalóns dun abandono que pagaremos todos, non só polo seu uso ou non, senón pola desmontaxe dunha estrutura que pode ser fundamental, se se aproveita, para a comarca.

A vía, salvando a desembocadura do río Grande na ría de Ribadeo

Viaxar ás capitais... dende Ribadeo?

    Hai unhas semanas aparecía na primeira dun xornal: 'Viaxar a capitais galegas en transporte público dende Lugo é unha odisea'. Coido que quen puxo o título non atoparía outro para poñer sobre o mesmo tema dende Ribadeo... a non ser que usara a palabra 'imposible'.
    No interior do xornal, o título era 'Unha vila (case) incomunicada", e incluía infografía cos tempos, en tren ou autobús, en chegar ás outras capitais, a cada hora de conexión, e indicando se había enlaces ou non. A (case) incomunicación permitíalle ó xornal desdeñar comunicacións por tren con Vigo por ter mal enlace en Ourense.
    Dende a costa vemos esas (case) incomunicacións como un luxo, un auténtico derroche que non podemos permitirnos. Vexamos como exemplo o caso de Ribadeo, deixando á beira do camiño solucións como a que plantea unha empresa de billetes por internet, facer a vixe a Lugo a traverso de bus e tren pola Coruña e Ferrol, ou ben en bus por Ponferrada e Oviedo.
    Anda! Se non hai autobuses para ir ó hospital a Lugo! Ben, non é certo, sempre podes ir ata  estacion de autobuses de lugo, e logo coller un urbano... e sorrir mentres. E hai ata catro servizos de ida e outros tantos de volta (os días laborables, a partir de hora e media de duración de cada traxecto), que permiten pasar literalmente o día en Lugo. Se tes que ir ó hospital e estás delicado... bueno, iso é 'algo' diferente, xa te amañarás para chegar. Por outra banda, se es de Lugo e queres pasar o día en Ribadeo, mellor, procura onde durmir se ves en autobús.
    Tren... coido que hai máis dun século que non se propón nin que exista unha vía férrea entre Eibadeo e Lugo.
    Pasemos á capital de Galicia. Se salgo ás 9 da mañá, podo estar de novo na casa en Ribadeo ás 10 menos cuarto da noite. Quédanme 5 horas e dez en Santiago! Claro que como chega ás 13:20 á estación de autobuses de Santiago, o de facer xestións non está nada doado...
    Vale, imos ver á Coruña. Procuro e... xa teño a volta para os días de diario... e a ida? Non aparece!... pensándoo mellor, vou a Ferrol, que si que atopo algo directo de ida e volta, a FEVE: 4 posibilidades de ida e outras catro de volta a diario, todo un luxo que ata me permite estar entre as 10 da mañá e as sete da tarde na 'cidade departamental', tras tres horas de viaxe de ida e antes doutras tantas de volta. E de alí á Coruña podo ir ata en barco! [Nota posterior: o servizo regular de barco entre Ferrol e Coruña comunícanme que hai tempo que desapareceu, quedando só un servizo turístico de verán que a estas alturas non teño confirmado se funciona] Non sei o que durará funcionando a liña Ferrol-Xixón, pero mentres dure, aínda cos contínuos fallos no funcionamento por diversos motivos achacables en xeral á falta de inversión en mantemento, bendita sexa!
    Claro que no caso de Ribadeo, extremo norleste da administración noroeste, sempre nos quedan Oviedo ou Xixón... cidades que por algo teñen a Ribadeo na súa esfera comercial, e aínda a pesares doutras tres horas ou catro horas de viaxe segundo o medio de transporte comunitario e horario elixidos, porque si, neste caso, ata se pode elixir!
    Unha nota final: Xa non poño nada sobre ir ata Vigo ou Ourense. Por que? Adiviña!

Complementado a nova desta mañá sobre a marcha reivindicativa do ferrocarril mineiro

Complementado a nova desta mañá sobre a marcha reivindicativa do ferrocarril mineiro, deixo dous apuntes dun blog que aínda segue a funcionar, mesmo cando está destinado a desaparecer en non moito tempo:

http://prensa-ribadeo.blogspot.com.es/2008/09/20080816-sobre-rota-do-tren-mineiro.html

20080816 sobre a rota do tren mineiro

COSTAS DESTINA 150.000 EUROS Á REDACCIÓN DO PROXECTO PARA A RECUPERACIÓN DA RUTA DO TREN MINEIRO ENTRE RIBADEO E TRABADA. O ALCALDE AMOSÁSE SATISFEITO POR ESTE ANUNCIO.
Ribadeo, 16 de setembro de 2008. O alcalde de Ribadeo, Fernando Suárez, informou onte no pleno aos membros da Corporación Municipal, do compromiso de Costas para proceder á recuperación da ruta do tren mineiro entre Ribadeo e Trabada "xa que xa ten aprobado un orzamento de preto de 150.000 para a redacción do proxecto. Trátase dunha ruta magnífica e será unha das mellores sendas verdes de todo o estado".
O rexedor lembra que esa ruta "estivo en funcionamento desde o ano 1905 ata o 1964 e desde entón, sobre todo nos tramos de Ribadeo… hai algúns que son públicos e outros non. A intención do Ministerio de Medio Ambiente é facer ese proxecto expropiando os terreos que faga falla para darlle continuidade e poder empatar estes tramos que faltan entre Ribadeo e Trabada cos que xa están feitos en San Tirso de Abres e A Pontenova". Fernando Suárez engade que "falamos dunha realidade en non moito tempo. Desde o punto de vista turístico será posible que alguén que queira ir camiñando ou en bicicleta entre Ribadeo e A Pontenova o poida facer a través dunha paisaxe maravillosa ás beiras da ría de Ribadeo e despois subindo ás beiras do río Eo. É algo que nos colma de satisfacción e que amosa a sensibilidade dos responsables de Costas con esta ruta que une dúas comunidades: Galicia e Asturias".
Galescola
No pleno de onte, aprobóuse cos votos a favor do BNG, PSOE e UPRI e os votos en contra do PP, a ratificación definitiva do acordó de cesión dunha parcela municipal á Xunta para a construcción dunha galescola para nenos de 0 a 3 anos. Fernando Suárez explica que "pasou o período de exposición pública e non houbo alegacións e agora só resta que se adxudique o proxecto e as obras agardamos que se inicien en breve, si é posible a principios de 2009, para que Ribadeo non só poida manter a escola infantil que xa está a funcionar desde hai tempo, senón que contará con outra que cubrirá a demanda de prazas existente na actualidade".
http://prensa-ribadeo.blogspot.com.es/2008/10/20081023-estradas-n640-e-n642.html

20081023 Estradas N640 e N642

FOMENTO ESTÁ A REDACTAR OS PROXECTOS PARA MELLORAR O FIRME NAS ESTRADAS N-640 E N-642 ENTRE PORTO E A PONTENOVA E ENTRE PORTO E RIBADEO. ASÍ LLO CONFIRMARON NAS ÚLTIMAS HORAS AO ALCALDE, FERNANDO SUÁREZ.
Ribadeo, 23 de outubro de 2008. O alcalde de Ribadeo, Fernando Suárez, recibiu nas últimas horas un escrito da Demarcación de Estradas do Estado en Lugo, no que lle aseguran que "a Unidade de Estradas está a redactar dous proxectos de mellora do firme: un afecta á N-640 no tramo entre Porto e A Pontenova e o outro á N-642 no treito entre Porto e Ribadeo".
O rexedor asegura que "como alcalde de Ribadeo sempre estiven preocupado pola situación destes viais que debo decir que non é nova. A situación degradada destes tramos de estrada está así desde hai tempo, non é algo que se degradara nos últimos tres ou catro meses, senón que ven desde moito atrás". Fernando Suárez explica que "xa tiñamos iniciado conversas no seu momento coa Demarcación de Estradas en Lugo que pertence ao Ministerio de Fomento e ao non daren resultado contactei persoalmente co xefe da Unidade, Narciso González Florido e lle pedin que o que a min me decía verbalmente o enviase por escrito para que conste a intención do Ministerio do Fomento que di que agora están redactando uns proxectos de mellora do firme que vai de Ribadeo a Porto e de Porto á Pontenova. Polo menos esa é a zona que lle decíamos que ten un estado moi lamentable e que cando chove ou cando fai mal tempo se intensifican os accidentes de tráfico".
O alcalde confía en que "agora estes proxectos se liciten enseguida e se proceda a executalos canto antes. Él tamén é receptivo a esta mensaxe que lle mandamos desde Ribadeo e que ademáis por outra banda tanta polémica estivo a dar nos últimos meses a nivel político, pero confiamos en que Fomento se poña as pilas, acabe de redactar estes proxectos que nos argumentan que están facendo e que os liciten dunha vez".

Achegándonos á autovía con unanimidade

O que se pretende

Plano do PXOM actual, centrado na zona do novo acceso pretendido.

O achegamento de Ribadeo á autovía é desexable. Así o ven os grupos políticos en conxunto. Queda moito para abrir o acceso ás rotondas de Vilaselán vindo de Galicia, pero esa é parte da idea, cara a un futuro non moi lonxano como aparece na nota de prensa do concello. Polo momento, preténdese facilitar o acceso a Ribadeo dende a estación do tren de Vilaoudriz, desenvolvendo o PXOM nunha zona de terreos sen casas, pero que limita con outra abandoada.
A nota de prensa do concello:

O ASUNTO DEBATERASE EN PLENO EXTRAORDINARIO ESTE MARTES

Novo viario

18/12/2017

O Concello traballa na redacción dun novo proxecto para a creación dun viario que comunicará a rotonda da A-8 en Vilaselán coa avenida Rafael Fernández Cardoso. Este asunto conta co apoio de todos os grupos políticos. O alcalde, Fernando Suárez, dixo que o obxectivo é aprobalo e sometelo a información pública.

O rexedor ribadense manifestou: "cabe destacar unha vez máis a importancia de que un Concello poida ter un plan xeral de ordenación municipal vixente de acordo coas leis estatais e autonómicas, e de aí que estamos desenvolvendo pasiño a pasiño, aspectos fundamentais para o futuro de Ribadeo, non para o futuro dentro de trinta anos senón para o futuro máis ou menos inmediato".

Fernando Suárez declarou que "levamos máis dun ano traballando na redacción dun proxecto de creación dun novo viario en Ribadeo que comunicará a rotonda da A-8 en Vilaselán coa avenida Rafael Fernández Cardoso. Será a través dun novo viario e cunha nova rotonda a situar xusto a carón da antiga estación do tren mineiro".

O alcalde comentou que "é un proxecto que deberían desenvolver os propietarios desa bolsa de solo, que son dúas categorías de solo por unha banda solo non consolidado e pola outra solo urbanizable. Pero o Concello quere anticipar a execución deste viario, deste sistema xeral básico, por interese público. Isto é así porque quizais os propietarios desas bolsas de solo non teñan interese nestes anos actuais ou nos vindeiros. De aí que o Concello, por interese público, pode subrogarse esa obriga, e pode iniciar a execución ou executar o viario, sen prexuízo de que o que poida investir o Concello, hai que ter en conta que a obra se aproxima aos 500.000 euros e a previsión de expropiacións aos 200.000 euros, sexa posteriormente reintegrado ao Concello polos propietarios deses dous polígonos urbanísticos". O orzamento total (licitación, expropiacións, seguimento e control ambiental e IVE) ascende a 764.000 euros.

Suárez Barcia explicou que "isto foi tratado a semana pasada nunha comisión informativa, que teño que dicir que contou co apoio unánime de todos os grupos da Corporación, o cal é boa cousa porque o urbanismo en Ribadeo sempre o tratamos de maneira unánime entre todos, e aí está amosando día a día toda esa potencia. Nas Catedrais, para o conxunto histórico e para diferentes solos que antes estaban sen uso e que se lles pode dar un uso racional e con beneficio para o interese xeral".

O rexedor engadiu que "queremos agora aprobar inicialmente este proxecto, sometelo a información pública para que todo o mundo, os cidadáns en xeral e os posibles propietarios en particular, poidan ver de primeira man cal é a nosa pretensión, poidan alegar o que estimen conveniente, para que poidan incluso anticipar os terreos afectados ao Concello, a fin de que no seu momento no reparto de cargas e beneficios xa teñan saldado todo isto".

Fernando Suárez subliñou que "queremos sobre todo dar unha participación pública porque me parece moi importante para o futuro de Ribadeo, pero para o futuro inmediato nestes anos vindeiros, a posibilidade de que alguén desde autovía poida acceder a Ribadeo sen ter que usar sempre necesariamente a avenida da Ría de Ribadeo, que é o único enlace practicamente que temos da autovía. É importante que Ribadeo poida ter polo tanto estes dous enlaces, estes dous accesos, e ao mesmo tempo desenvolver unha zona que a día de hoxe está bastante esquecida, no que ten que ver coa traseira da estación vella do tren mineiro de Ribadeo a Vilaodriz".

A estación do tren de Vilaoudriz,nunha imaxe de hai dous anos