 |
| Sinatura de Amundsen. No D.P.; collido da Galipedia. |
“LOS PAPELES DE AMUNDSEN”
Así se titula a novela póstuma (recentemente atopada) de Vázquez Montalbán, finado hai xusto agora vinte anos de xeito fulminante no aeroporto de Bangkok. Cronista da vida clandestina da España franquista, crese que Montalbán a escribiu cando só tiña 25 anos. O achado foi posíbel grazas a José Colmeiro, filólogo na universidade de Auckland (Nova Celandia), quen atopou o manuscrito antes da pandemia entre os papeis do escritor que a familia depositara na Biblioteca Nacional de Catalunya.
O volume (de 450 páxinas e ambientado na cidade holandesa de Leiden, simple trasunto da súa Barcelona) é un retrato da vida cotiá na ditadura durante a década de 1960. O seu protagonista é tamén un escritor (alter ego do autor?) que vén de saír da cadea e que, depurado, remata por traballar nunha axencia publicitaria. O propio Montalbán (tras abandonar o cárcere, onde aprendeu italiano e compuxo un bo feixe de poemas e relatos) chegara a escribir mesmo en revistas de mobles co seudónimo de “Jack el decorador”.
O título do libro é unha homenaxe (Montalbán foi un viaxeiro incansábel) ao explorador noruegués Roald Amundsen, expedicionario na Antártida e descubridor do Polo Sur a comezos do século XX, case coincidindo coa independencia do seu país a respecto do reino de Suecia.
Crese que este é o derradeiro inédito do novelista, tras a desaparición fortuita en 1974 dun poemario seu nunha praia grega paradisíaca.
Ningún comentario:
Publicar un comentario