20230430

Os tres grandes problemas sobre os que ninguén se pronuncia. Pablo Mosquera

 Os tres grandes problemas sobre os que ninguén se pronuncia

Xa temos todas as fotos. Tras  das loitas internas propias da partitocracia. Hai infinidade desas obras tan evidentes que chegan a última hora. Levamos semanas “bombardeados” co que se fixo (?) dende a Deputación. Hai comidas de confraternidade para maiores. Ao final somos unha vella provincia habitada por veteráns/veteranas. E... promesas ás parroquias que son as que deciden a Alcaldía.

Sei os tres mandamentos para ser un político local. Candidatos cunha familia longa e ampla. Obras espectaculares moitas veces de dubidosa necesidade fronte a outras demandas sociais. Evitar ser politicamente incorrecto á hora de modificar o plan do partido que goberna en Galicia ou en España. "Fai coma min e quédate fóra da política".

Nesta costa -Mariña Luguesa- hai polo menos tres demandas sobre as que deberían pronunciarse os alcaldes e como primeira e seguinte instancia do poder popular ante outros poderes ESIXIR. Algo así como aquel 2 de maio de 1808...

Comunicacións dignas e adecuadas para medrar economicamente. Temos camiños cheos de fochancas, pozas de auga e curvas, mentres se esquecía a promesa dunha vía rápida, ou nas discusións bizantinas que xustifican a paralización de obras como a variante de Viveiro. O inconveniente é que existe unha certa relación perversa entre a densidade de tráfico, o estado da rede viaria e a vellez no parque automobilístico, cos accidentes. Engado o abandono que sofre o dereito a contar cun ferrocarril eficiente que estruture o territorio para os viaxeiros e as mercadorías diarias.

O estado da sanidade. Esa espera que se prolonga dende a pandemia e que vai en aumento por falta de médicos. Ou a intolerable actitude do SERGAS que diagnostica e atende os enfermos por teléfono -manda carallo na Habana-. 

E, por último, a contaminación que, como a persistente seca, a case ninguén parece importarlle e que ten como mellor expoñente a balsa de lodos vermellos sobre a que seguen botando. Amén deses vapores vermellos por terra, mar e aire.

Pablo Mosquera

Ningún comentario: