A nova residencia, obxetivo cumprido
Logrado o financiamento suficiente para facer realidade a construción
dun xeriátrico para Ribadeo e a súa bisbarra e recibida en data de hoxe a
preceptiva autorización para a súa construción, parece chegado o
momento de facer unhas breves reflexións sobre o longo percorrido
realizado, tres anos, ata acadar o logro deste obxectivo.
Dende a posta en marcha desta demanda cidadá en febreiro do ano 2011
foise percorrendo un longo camiño ata ver cumprida a estratexia deseñada
para acadar o obxectivo final. Un longo percorrido adicado a espertar
as conciencias dos ribadenses sobre a sangrante realidade do abandono
dos nosos maiores, acadar un consenso total das forzas políticas do noso
concello para apoiar este obxectivo, e finalmente lograr que o alcalde
convertese esta demanda veciñal no obxectivo prioritario da súa xestión
municipal. E toda esta campaña e esforzo dirixido a estimular e
mobilizar as vontades das Administracións Públicas con competencia e
capacidade nesta materia para poder converter este obxectivo nunha
realidade.
Os veciños do concello de Ribadeo, representados por un pequeno grupo
de persoas previamente elixidas por eles, percorreron un arduo e longo
camiño de persuasión e animación para facer pública a súa demanda nunha
inxente manifestación. Os voceiros dos catro grupos políticos con
representación municipal, BNG, PP, PSOE Y UPRI, comprometeron a súa
colaboración e apoio total a esta demanda, empeño que mantiveron ata o
final, aparcando todo intento de rivalidade partidaria sobre este tema. O
alcalde, superadas as dúbidas iniciais sobre a posibilidade de acometer
esta demanda, non tardou en asumir esta grave necesidade e o mesmo
alcance da demanda vecinal, facendo súa a vontade irrenunciable do pobo
de loitar ata a consecución deste obxectivo. Apoiado polos demais
voceiros dos grupos políticos e pola Plataforma de Veciños púxose mans á
obra de seguido, esgotando todos os medios e recursos nunha actuación
modélica e nun alarde de cintura política para tratar de concienciar e
convencer ás Administracións, tanto á Xunta de Galicia en canto
responsable destas competencias, como á mesma Deputación Provincial, na
súa condición de ente
Escritos diversos e entrevistas persoais varias sucedéronse durante
este longo tempo, tanto coa Conselleira de Traballo da Xunta coma cos
órganos directivos da Deputación, especialmente coa Vicepresidencia na
persoa de D. Antonio Veiga, quen sempre manifestou o seu total apoio ás
nosas demandas, e que finalmente se concretou nunha substancial achega
económica. Moitas e arduas reunións que produciron o seu froito, óptimo
coa Deputación e non tan xeneroso como cabía agardar coa Consellería de
Benestar da Xunta, e que fixeron posible que, por fin, os ribadenses
poidamos contar cos recursos económicos necesarios para a construción da
Residencia.
Cabe, pois, felicitarse entre todos polo éxito acadado do noso
obxectivo e agradecer moi cordialmente a sacrificada colaboración de
todos cantos contribuíron a alcanzar este logro. Aos veciños, que
estiveron prestos a mobilizarse para demandar a cobertura desta grave
necesidade. Aos membros da Plataforma, que sacrificaron o seu tempo para
organizar o percorrido que nos conduciu ata aquí. Aos voceiros dos
grupos políticos municipais, que dende o primeiro momento apoiaron con
todas as súas forzas este obxectivo esquivando anteponer a éste calquera
prioridade partidista. Aos mesmos medios informativos que souberon
esmerarse en transmitir fielmente e apoiar o desenrolo dos
acontecementos desta longa loita. E finalmente o noso máis profundo
agradecemento á persoa do alcalde, Fernando Suárez, que con tesón,
prudencia e paciencia, soubo guiarnos e manter unha loita constante con
todos os elementos adversos e vencer con paciencia cantas dificultades
se interpuxeron no noso camiño, que non foron poucas.
E agora fagamos votos para que a sorte acompañe estes esforzos para
ver pronto convertido esta utopía en realidade e poder incorporar á nova
residencia o máis pronto posible a todos os anciáns ribadenses que
están a sufrir en residencias afastadas un amargo e involuntario
desterro lonxe da súa terra e dos seus familiares e amigos.
José María Rodríguez
Ningún comentario:
Publicar un comentario