Brutalidades ... por Pancho Campos

(Publicado na comarca del Eo o 20101127 (en conexión coa nota de prensa de O Tesón e con "Un momento, pero ... non había vidrieiras aí?")

BRUTALIDADES PATRIMONIALES
Ribadeo, un pobo sensato, eminentemente liberal... arrastra desde séculos os errores dos gobernos municipales, producto de un tino pouco táctico no manexo dos negocios públicos. De ningunha das maneiras, todo hai que decilo, nacido das pasións punibles do enriquecemento propio. A cuestión sempre é liviana sobre a conciencia, non ofrece grave consideración, nada se sale da órbita do autorizado.
Os individuos, adoptan medidas en circunstancias de poder decisorio... e entón, algunhas veces, xurden as brutalidades sobre o patrimonio histórico, medidas propias do bruto, do necio, do incapaz, do bobo, do estúpido, do lerdo, do insensato, do que se fai de maneira torpe e sin razón. Si se obrara de mala fé, utilizaríase a maldade, a saña e a crueldade para destruir. Pero non, sempre se obra de boa fe, e entón, entra en xogo a torpeza e a insensatez, que son pais da sin razón, acunada pola falta de cultura e da deficiente preparación práctica e teórica dos individuos que teñen que levar adiante as ideas.
Os que somos afectos as “antiguallas ribadenses”, vemos que hai claros exemplos das brutalidades que históricamente se cometeron contra do patrimonio veciñal. Escollendo entre os máis sangrantes exemplos deste tipo de brutalidade sin razón e de incapacidade, relemos datos próximos da memoria do século XIX:
1) Cando se decide non rematar a obra da Colexiata, a cantería dos sillares esculpidos das columnatas, as lápidas blasonadas que eran testimonio vivo da heráldica rexional, pezas únicas, dignas de figurar en calquera museo argueolóxico provincial ou nacional, pasan a ser escombro, e a facer parte do relleno da rampa do muelle de Figueirua, e outros sillares, que aínda había acumulados a finales do XIX, son utilizados para paredar por dentro os túneles da vía do tren de Vilaudriz. En “La Comarca del Eo” hai varios artigos de Juan Carlos Paraje Manso e de Cándido Sanjurjo nos que se fala desta barbarie.
2) Cando se quer facer a Torre dos Moreno, destrúese a Torre Julia e todos os restos de escudos e pendóns de armas dos Condes de Ribadeo, restos de cousas curiosas de “armerías”: picas, cuchillos en forma de escramasajón, lanzas, ballestas, plumadas, dagas, partesanas, mazas, etc. (Bibl. Miguel G. Teijeiro, Ribadeo Histórico Monumental y Diplomático, 1914)
3) Cando se repara o tellado da Casa do Concello, século XX, anos oitenta, no medio dos escombros da obra, vanse centos de páxinas do arquivo histórico municipal: actas de plenos, de goberno, de cédulas de sangre, etc.
Pois ben, con moita tristura, sin ningunha esperanza e de moi mala gana de decir esto, vamos espoñer os nosos veciños o seguinte resumen:
O día 16 de novembro pola tarde, chega a directiva do Tesón, a denuncia de un ribadense, que nos manda ir mirar, para que vexamos de primeira man, que se destruiron as vidrieras emplomadas da capela do Cementerio Municipal, que está en obras de “restauración”.
Salimos inmediatamente investigar o que pasa, e unha vez visto que non queda nada das vidrieiras nos ventanales, tratamos de poñer en coñecemento do caso, os membros competentes do Concello, esto é, o alcalde, co que non puidemos contactar por estar en Barcelona, na presentación do libro “Leopoldo Calvo-Sotelo Un retrato intelectual”, e dado que xa era moi tarde, contactamos o día seguinte con Horacio Cupeiro, na Casa do Concello. Este non se deixou esperar, e con premura, investiga, e encontra que as vidrieras. Desapareceran entre o escombro das obras. Están tiradas nun contenedor de lixo na parte de atrás do cementerio, entre flores marchitas, restos de coroas de difuntos, trozos de maceteiros de barro, de plásticos e porcelanas diversas. Sete vidrieras desfeitas, desfietas no lixo, menos unha enteira, “milagrosamente” coa que unha persoa culta se había quedado, por que lle dera pena velas destruir. ¡Que pena que non fora o maestro de obras esta persoa precisamente culta!!! ¿como puido, un individuo con dito cargo, e para máis inri jefe de unha Escola Taller, mandar facer tal desfeita? Seguramente, porque nin é maestro, nin por suposto de obras... quizais de demolicións... e con posto de mando que... ¡a saber!
Por outra banda ¿donde está o informe do arquitecto do Concello, que ten que supervisar ditas obras de remodelación? ¿está en este informe do arquitecto, previo a obra, que as vidrieras teñen que ser sustituidas por marcos de angular de alumnio e paneles de cristal transparente, como están na actualidade? ¡Pois é o que nos faltaba... que puxera esto o informe!
As vidrieiras “eran emplomadas”, de arte decorativa vanguardista, posmodernista, cuxa fonte de inspiración posiblemente foi o art Noveau nacido a partires da Exposición de 1867, pola influencia oriental, especialmente da arte xaponesa para pezas de interior, son vidrieiras cuasi Art Deccó que rompe co pasado xeométrico clásico, que por aqueles tempos se fai patente en obras de incrustacións de nacar en taracea de madeira, esmaltes de formas e consecucións variadísimas, en cristales opalescentes que cada un por si mesmo é unha obra de arte, unha xoia, ese tipo de obra que destaca precisamente desde 1925 a 1935.
As vidrieras feitas en cristales de colores, elaborados a mao, presentan ondulacións nas caras, ou sexa, nos son de cristal laminado como os de uso corriente, estan teñidos de forma esquisita coa técnica “gris-humo” coa que se fan as plantillas das flores, das follas de acantos, das figuras da iconografía. Posiblemente estaban elaboradas polos mesmos artesanos que lograron as decoracións relevantes das cristaleras do palacio dos Moreno, o edificio maís emblemático de Ribadeo, obra a punto de ser destruída, encargada tamén polos irmans Moreno Ulloa, que tiñan un gusto refinado e cartos dabondo como para facer as cousas ben, moi ben, e a decoración da súa capela no cimenterio de Ribadeo, data de 1932, con iconografía distinta en cada vidrieira, coa pasión de Cristo, posiblemente firmada (non apreciamos este detalle, de momento, nos restos que puidemos revisar no carretillo do escombro)
E nos preguntámonos si alguén se estará a dar conta, que de ningunha das maneiras que sexan, se poderá recuperar o destruido... ¿como é posible que fosen a totalidade das oito vidrieiras, mandadas tirar o lixo...? ¡nin unha... nin dúas... que estiveran mal, non, as oito...! ¡que barbaridade.. que brutalidade! ¡como pode haber xente con tan pouca cabeciña en postos relevantes!
Este é o derradeiro caso, triste é sangrante contra do noso patrimonio, un feito máis, da malfunción administrativa, co que se perde outro anaco de patrimonio doado por Señores Veciños, por Señores de Ribadeo que tiveron que emigrar para traernos un raio de luz o pobo, un patrimonio que queda destruído para sempre.... só nos quedan mostras da grandeza das doazóns, nos libros, e nalgún vestixio orixinal, como son, neste caso, as vidrieiras emplomadas dos “rosetóns-crismóns” da capela... ¡que pena... que pena, que despilfarro!!! Pero algúen ten que responsabilizarse de todo esto, alguén ten pagar este despropósito, non se poden marchar todos os actores de rositas, e facer como que que aquí non pasou nada... non....aquí pasou moito, e hai que depurar responsabilidades, sin lugar a dudas: maestro de obras, arquitecto municipal, o alcalde, a corporación municipal en pleno, etc. todos son responsables, ou sinon que nos expliquen ¿quén é o responsable?
É imprescindible e urxente, o meu entender, que debe crearse unha Oficina Municipal de Inventario Patrimonial, con reportaxes fotográficos, de todo canto é de dominio e patrimonio público (sin excepción), para que cada vez que alguen toque algo, haxa constancia do orixinal, para en caso de necesidade, podelo reconstruir ou pedir contas do que se fixo.... non podemos seguir en maos de unha administración patrimonional irrelevante, impersonal e de sentimentos de plástico, sin ningun sentido ribadense... de caracter nacional, supramunicipal, que deixa hormigonar os cimentos da capela da Atalia, unha capela do século XII de Ribadeo; que deixa construir un ascensor sobre unha das mellores vistas panorámicas da Ría de Ribadeo, e que da órdes para facer recheos de escombro para construir unha escollera sobre o maior xacemento arqueolóxico submarino de toda a Ría e de valor inapreciado, de unha administración extraña a nosa terra, que xa no seu día deixou escombrar as entradas da Cova da Vella e da Cova dos Sete Encantos, a praia de Cabanela, a das Arenas e a de Lino, etc. etc.
Quero terminar con unha reflexión de esperanza, esto é, que aquela carretilla que eu fotografiei, chea de esqueletos de plomo e cachiños de cristales tallados e decorados das vidrieiras, sexa conservada impoluta, e a bon recaudo, ata ver quen será o encargado, maestro en arte de vidrieiras, que se faga cargo de tamaño puzzle e da remodelación das mesmas. O costo da obra, seguramente será moi alto... veremos de onde se saca agora a “subvención” para pagar o estropicio... ¡porque amañar hai que amañalo...!
pancho campos

Concerto Sta. Cilla 2010 da BMR

Deixo a carón o folleto de información do concerto de Sta. Cilla de onte (pódese ampliar a imaxe premendo co rato), e abaixo dous fragmentos de son.
O concerto, no auditorio Hernán Naval, compensou o non chegar a media entrada coa calidade, que o público recompensou en xeito de aplausos.












Churumbelerías, de Emilio. Cebrián Ruiz, pola banda, hoxe (atención, hai anuncio antes e a música comeza no segundo 9 despois deles):

E como non, os aplausos do público ó final:

De novo, o ruído

En Burela, esta vez, con petición de cárcere e forte compensación económica. Mentras, en Ribado, a pesares da crise, a pesares da condena ó concello hai máis dun lustro, a cousa segue. Con menos intensidade, si, pero segue. Incumpríndose a insonorización, a obriga de manter portas pechadas ou o horario de peche. Incumpríndose o sacar os vasos á rúa. E sen chegar a nada moitas denuncias porque ... como hai moito ruído, non se pode distinguir exactamente de onde provén cada parte. Así, o haber diversos ruídos é unha salvagarda para que siga habéndoos. E outras denuncias, sen tratar. Din que é un motor económico de Ribadeo. Seráo. Tamén as drogas sen control o son noutros lugares.

Ribadeo virtualizado (II)

Como coido que máis dun e/ou unha se quedou sen ver o correspondente á ponte dos Santos, fago unha entrada sobre o tema:
(pinchade na imaxe e arrastrade de dereita a esquerda)

É abondo menos impresionante na imaxe que a Torre, pero ... De calquera xeito, velo sobre o mapa da ría da un efecto moito mellor.

Ribadeo virtualizado

Hoxe teño unha colaboración externa: unha persoa que contribúe a virtualizar o noso mundo para telo accesible dende o noso ordenador. Foi quen me ensinou que xa está no Google Earth a posibilidade de ver a Torre dos Moreno e a Ponte dos Santos en 3D, xirando e vendo dende enriba ou á beira, de múltiples xeitos posibles, como se fora un modelo que movemos ó noso antoxo. Déixovos con el:

Boas! Son Andrés Armesto, un estudante de 16 anos, de Lugo. Aparte de estudar, teño unha afición: Modelar edificios reais en 3D. En principio da miña cidade (podédelos ver aquí), pero ando a expandir fronteiras. Usando o Google Earth, un programa no que podemos ver calquera parte do mundo por medio de fotos aéreas, e un programa de deseño, o SketchUp; recreo construccións importantes. Non sóamente eu, tamén xente que ten por afición o deseño gráfico, como por exemplo Kico López, que fixo a Torre dos Moreno (pinchade na imaxe e arrastrade de dereita a esquerda)

Eu traballo máis Lugo, pero gustaríame ampliar as miñas fronteiras. Se queredes información sobre o programa, onde descargalo, información dos meus novos modelos; podedes pasarvos polo meu blog. Podedes comentar, suxerir modelos... Ou incluso para saber como unirvos! Tedes todo un mundo no 3D, un mundo por crear e modelar. Apuntádevos!

Do pleno (aínda)

Volto seguir o fío do pleno do pasado 15 de novembro para rematar.
A ordeanza reguladora da axuda no fogar foi aprobada por unanimidade, pasando á modificación das taxas por auga, saneamento, lixo, piscina e vertedoiro de escombros. Son precisamente as taxas dos servizos que levan empresas. A todas aplícaselles o incremento de 1,15%, ipc acumulado dos dous anos últimos, que parece ser o requisito legal mínimo para estar dentro da legalidade e que as empresas non podan reclamar. Foi ó pleno despois de pasar da comisión polo voto de calidade do alcalde, anunciando os grupos a súa votación na sala dun xeito diferente ó da comisión: BNG e PP, a favor (PP avisando de que 'mellor era nada'), PSOE en contra e UPRi abstención. Co aviso de aprobación, a discusión foi suave, destacando só dous incisos do grupo socialista: un para dicir que eles si votaría, en caso de ir en votación desagregada, a taxa do vertedoiro, e que no caso da piscina, as contas están pendentes de revisión pola instalación de paneis solares.
O punto décimo, as contas xerais do 2009, punto donde o portavoz do PSOE marchou, deu lugar a un nov debate sobre a débeda do concello, a súa variación, etc. Foron aprobadas só cos votos do BNG, despois dun intercambio de cifras no que parecía un diálogo de xordos con algún momento de audición. Dous anacos de charla: 'PP: pois poden aforrar máis. BNG: evidentemente, sempre se pode aforrar máis'; 'Vicente (BNG): Cada vez se debe menos. Rivas (UPRi): eso non o cree vostede nin borracho'. ... así están as cousas.
O punto seguinte foi a renovación dos consellos escolares, e logo, moción de UPRi e rogos e preguntas, rematando tarde coa xa referida falta de contestación ás preguntas de O Tesón.

Continuación da precampaña

O establecido legalmente é a realización dunha campaña eleitoral. A partir de aí, os partidos agrandaron o nicho temporal de captación de votos de diversos xeitos, de forma que hoxe case pode falarse da campaña contínua, dunha a outra elección: non se goberna, estáse en campaña.
A frase anterior é unha esaxeración premeditada, pero con fondo de realidade, ó tempo que aínda hai quen pensa que será en elección cando haxa unha valoración do seu traballo, sen decatarse que, o mesmo que pasa no ensino, agora hai 'avaliación contínua'. Non obstante, o alongamento da captación de votos fáise dun xeito consciente por meses e meses, pero non durante todo un mandato, e mesmo hai un 'pistoletazo de saída' para mobilizar entre os afíns esa conciencia de entrar en liza polos votos e aproveitar para sír na foto, de xeito correspondente coas novas que o primeiro día de campaña ilustran sobre a pegada de carteis da noite anterior (en realidade, da noite dese mesmo día). Nesas estamos xa, pois se algún partido xa fixo a cea de presentación de candidatura, esta fin de semana en Ribadeo, de cara ás municipais, foi o principal partido da oposición en votos, o PP, e o próximo, será o partido do goberno, o BNG. Anuncio de candidaturas á alcaldía que na realidade xa está feito, e cea de comezo dunha precampaña que xa está aberta, mesmo sen o anuncio da lista nin moito menos do programa eleitoral. Nos dous casos citados, conflúen máis coincidencias que a data aproximada ou a propia realización da cea. E non é a primeira vez que pasa, nin os únicos partidos que teñen tais semellanzas. Ata o anuncio por carteis e o custe son relativamente semellantes en tódolos casos. Será tamén semellante o seu programa? O seu ideario? O xeito de frontar os problemas do pobo? Será que todos están optimizados para elixir o mellor?
Hai algún tempo falaba de algo deso a resultas de ter participado nas consultas con algún partido. Esta fin de semana, José Mª Rodríguez afondou no tema. Por certo, que parece que o único partido que non está facendo consultas é o BNG. Quizáis pola súa visión máis xeral ó estar no goberno. Quizáis porque non queren entrar no xogo. Quizáis porque os integrantes principais non teñen tempo. Quizáis porque son conscientes de que o programa da vez pasada pode servir para esta. Quizáis porque as preferencias son outras...

Imposibilidade matemática

Hai tempos, xa o teño comentado algunha vez no blog, no que os temas acumúlanse e é imposible tratalos de xeito adecuado, calmo, e cun mínimo de profundidade. Así, nesta entrada, non é que teña que deixar a presentación do libro sobre Vilaselán que hai esta tarde na Casa das Letras, ou que volva a discontinuar o seguemento do último pleno, senón que mesmo un tema iniciado onte, o das vidrieiras, queda polo momento aparcado despois de colgar algunha foto máis (pero non todas nin moito menos), ou que non sexa tratado o tema dos roubos últimos pola zona.
Resulta que o Concello voltou a perder outro pleito máis. Non sigo o número de pleitos que perde o concello, pero parece que porcentualmente, a cantidade achégase ó 100% dende hai unha boa tempada. É dicir, á perda de todos os que manexa. Coa pouca información que sae do concello sobre algúns temas, pode que non sexa o 100% do resultado final dos contenciosos, senón que se quede nunha porcentaxe inferior, pero en todo caso, coido que convén facer algunha reflexión.
O que onte saíu na prensa sobre o resultado xudicial para o pago de 47 000€ ós comuneros de Ove en relación ós terreos de punto limpo e o resultado de hai pouco tempo en relación á contratación/despido dunha profesora de piano son só os últimos temas nos que se repite a cuestión, por máis que entre os dous a cousa ronde os 100 000 €. Non é só que se teña razón ou non, que non ter razón en ningún caso non parece moi lóxico cando se multiplican os casos (e que conste que como todo o mundo sabe, na década pasada teño ganado varios contenciosos ó concello). É que tamén sabe todo o mundo que non todos os xuíces opinan igual nin teñen a mesma interpretación das leis nin dos feitos, o que fai ás veces saír sentenzas que son noticia precisamente polas interpretacións legais incomprensibles 'dende fóra', o que fai predicir que mesmo o que non debería ser hai avogados que o aproveitan con uns ou outros xuíces e polo tanto, estatísticamente, o resultado de 100% de casos perdidos, aínda que non se teña razón nunca, é imposible.
Pois a isa imposibilidade se está achegando Ribadeo, e é cousa de preguntarse que pasa para que eso ocorra.