20190131
Segunda reclamación á Valedora do Pobo. Por Nuestro Faro
Lembremos que o día sete de setembro de 2018 o colectivo «Por nuestro faro» presentou un escrito no concello con alegacións ao proxecto de legalización dunha fosa séptica. No escrito pedíamos que o propio concello estudase o proxecto, presentase as suas alegacións, e solicitábamos diversas informacións sobre o criterio do Concello de Ribadeo para acordar licencias nese contexto. Ao non recibir resposta, o día 10 de outubro presentamos un novo escrito acolléndonos á lei de transparencia. Tres meses despóis, o día nove de xaneiro de 2019 remitimos unha reclamación á Valedora do Povo Galego tralo incumplimento polo concello do prazo de resposta que esixe a devandita lei . Ao mesmo tempo demos unha nota de prensa.
Pois ben, o 16 de xaneiro, -con un mes de retraso dacordo ca norma devandita pero ao día seguinte de sair a nosa nota de prensa (!)-, recibimos un correo que non podemos calificar de resposta por parte do Concello. Certo, o Sr. Alcalde non resposta a nada do que se lle preguntou e maiormente sobre dous puntos clave : ¿Cómo é posible que en agosto de 2018 se presente un proxecto de legalización dunha fosa séptica construída dende abril de 2017?. e ¿cómo se explica que se conceda e non se revise unha licencia de actividade nestas condicións?
Desde o punto de vista da responsabilidade do Concello, a situación é ainda máis grave agora, xa que no seu escrito o alcalde recoñece non saber se a fosa conta con todolos permisos. Por outra banda, despois dunha denuncia do noso colectivo ao Seprona, descubriuse que a ubicación da famosa fosa séptica foi cambiada de sitio sen proxecto nen autorización de nengún tipo, e iso é algo do que alcalde está perfectamente informado.
Non repetiremos aquí as numerosas contradiccións do proxecto, que por outra banda poden atoparse nos escritos e documentos publicados na nosa páxina de facebook, aberta ao publico, e nos medios de comunicación, sinxelamente lembraremos o desprezo total das normas de protección da Rede Natura 2000 (esixidas catro veces polo Defensor del Pueblo) e a mención no texto do proxecto dunha norma de Impacto Ambiental de 1986, que hoxe conta polo menos con 5 modificacións posteriores (a última do ano 2013, xa reformada varias veces).
Pero así están as cousas e o Sr. Alcalde non quere nin contestar nin indagar. E chegados a este punto, cabe preguntarse ¿qué estranos misterios ou segredos se esconden neste longo asunto da illa Pancha? ¿Por qué se nos remiten informes técnicos que non pedimos nin discutimos e non se nos dan respostas concretas a preguntas sinxelas que calquer goberno democrático debera ter como unha obriga indiscutible?.
Pola nosa banda remitiremos hoxe mesmo esta información á Valedora do Pobo, como procede nos casos nos que non se respeta a Ley de Transparencia, para que se tomen as medidas axeitadas e que o noso colectivo obteña a información requerida no exercicio dos nosos dereitos garantidos pola devantita lei e incumplidos reiteradamente polo Concello de Ribadeo.
Etiquetas:
Illa Pancha
20190129
O noso entorno, nós
Nestes días nos que todo son novas turísticas e semellantes, a realización o sábado de actividades en torno ó día mundial dos humidais é algo que chama a sumarse ó grupo que festexará activamente a nosa natureza, aposta segura de coñecemento, compañía e actividade.
Etiquetas:
Medio
20190122
Tes tempo hoxe ás oito e media? Queres saber en que invirte o concello os teus cartos?
Hoxe hai pleno, ás 20:30. Podes ir e tentar enterarte. Algunhas pinceladas previas, a nota de prensa e a convocatoria de pleno:
* A nota de prensa do concello, liberada onte (na web do concello):
INCLÚE UNHA PARTIDA PARA O CÉSPEDE DO ESTADIO PEPE BARRERA
Para o concelleiro de Economía e Facenda "hai que ter en conta que a isto váiselle engadir o Plan Único da Deputación Provincial, de colaboración cos Concellos, que ascenderá a uns 300.000 euros, polo que en total serán 1.500.000 euros de investimento anual para Ribadeo, que son cifras importantes e que permiten poder facerlle fronte ás infraestruturas primordiais".
Castro sinalou que "dentro deste capítulo de investimentos vai contemplada unha partida para a drenaxe e reposición do céspede do campo de fútbol Pepe Barrera, con ese convenio que propuxemos á Deputación e á Xunta, a tres partes, para financialo. O proxecto está practicamente listo para presentar e en canto teñamos o orzamento dirixirémonos de novo ás distintas administracións para poder acometer este investimento neste verán que vén".
O edil ribadense engadiu que "en liñas xerais no orzamento sube o gasto social en dous apartados primordiais, que son a atención a dependentes e a achega por parte do Concello á Deputación para a xestión da residencia de maiores. Son as partidas que maior subida teñen no orzamento e o resto de gastos e partidas xerais e proxectos mantéñense. En resumen no orzamento deste ano consolídase o investimento e aumenta o gasto social".
* Decreto de convocatoria de pleno ordinario (isto, no 'portal de transparencia'):
Ah! Como ás veces parece un xeroglífico, o dos cartos para este ano é o punto número 4.
* A nota de prensa do concello, liberada onte (na web do concello):
INCLÚE UNHA PARTIDA PARA O CÉSPEDE DO ESTADIO PEPE BARRERA
Orzamento para 2019
21/01/2019
O orzamento do Concello de Ribadeo para 2019
ascende a máis de 9.200.000 euros. O edil de Economía e Facenda, Vicente
Castro, subliña que se consolida o investimento e que se incrementa o
gasto social. O presuposto someterase a debate e aprobación no pleno
ordinario que terá lugar mañá, 22 de xaneiro, ás 20:30 horas.
Castro explicou que "o orzamento de 2019 ascende a 9.205.958 euros,
uns 270.000 euros menos que o ano anterior. O presuposto municipal de
Ribadeo consolídase xa por enriba dos 9 millóns de euros
permanentemente. Inclúe arredor de 1.150.000 euros para investimentos, a
maioría con cargo a fondos propios do Concello, e van repartidos máis
ou menos a un 50 por cento entre a vila e o rural, preferentemente en
rúas periféricas de Ribadeo, onde había moito pendente por facer, e en
asfaltados no rural con aglomerado asfáltico. É unha liña iniciada xa
hai uns anos e que agora se consolida cunha dotación importante de
fondos". Para o concelleiro de Economía e Facenda "hai que ter en conta que a isto váiselle engadir o Plan Único da Deputación Provincial, de colaboración cos Concellos, que ascenderá a uns 300.000 euros, polo que en total serán 1.500.000 euros de investimento anual para Ribadeo, que son cifras importantes e que permiten poder facerlle fronte ás infraestruturas primordiais".
Castro sinalou que "dentro deste capítulo de investimentos vai contemplada unha partida para a drenaxe e reposición do céspede do campo de fútbol Pepe Barrera, con ese convenio que propuxemos á Deputación e á Xunta, a tres partes, para financialo. O proxecto está practicamente listo para presentar e en canto teñamos o orzamento dirixirémonos de novo ás distintas administracións para poder acometer este investimento neste verán que vén".
O edil ribadense engadiu que "en liñas xerais no orzamento sube o gasto social en dous apartados primordiais, que son a atención a dependentes e a achega por parte do Concello á Deputación para a xestión da residencia de maiores. Son as partidas que maior subida teñen no orzamento e o resto de gastos e partidas xerais e proxectos mantéñense. En resumen no orzamento deste ano consolídase o investimento e aumenta o gasto social".
* Decreto de convocatoria de pleno ordinario (isto, no 'portal de transparencia'):
Ah! Como ás veces parece un xeroglífico, o dos cartos para este ano é o punto número 4.
Hagamos FITUR todo el año. Pablo Mosquera
Objetivo asistencial en FITUR: lograr ocupación en la hostelería. Al menos en lo que se refiere al norte Lucense. ¡No lo comparto!. Siempre son los Concellos quienes dinamizan la oferta ferial y no la sociedad civil. Volvemos a quejarnos de como la política estrecha el espacio del tejido real con habitantes del país y las asociaciones culturales que trabajan durante todo el año, a pesar de la política de una Diputación que convoca ayudas y luego las hace inaccesibles por burocracia de oficinas interventoras.
Tengo razones y conocimientos profesionales -cinco legislaturas en un Parlamento que logró hacer de Euskadi una cita para el turismo de calidad en pleno contencioso protagonista en las páginas de los sucesos- para señalar que las formas y el fondo de la cuestión siguen siendo un error. ¡No somos el Mediterráneo!.¡ Esto es el Reino de la Lluvia!
Mondoñedo debería ser la ciudad de la Cultura en la Galicia del norte. La ruta de los balleneros una oferta atractiva, desde Rinlo hasta la Estaca de Bares, con un centro que interpretara la "sinfonía" de toda la épica ballenera en la Galicia Cantábrica, más allá del éxito del Museo Provincial del Mar. Estamos ante la primera industria transformadora que fue el gran negocio desde el siglo XII hasta el XVIII. Sargadelos, un lugar a conectar con los visitantes de Auguas Santas, ofreciéndoles la historia de los tres Sargadelos: El arqueológico del siglo XVIII. El decorativo de la loza del siglo XIX. El sueño que pusieron en marcha Luís Seoane e Isaac Díaz Pardo.
Hagamos examen de conciencia. ¿Quiénes son los/las responsables de la cultura en A Mariña?. ¿Cuánto espacio y recursos ocupa la Semana Santa y cuánto se le dedica a "un mar de cultura"?. ¿Qué esfuerzo se hace desde la Xunta de Galicia y desde la Diputación para dinamizar, todo el año, el patrimonio histórico, artístico, costumbrista, ecológico de la vieja Britonia?. ¿Cómo influyen el estado de las carreteras y ferrocarril?
El otro día eché una flor a la mar. Lo hice en señal de duelo por el alma del yate Garoa. Por lo que fue y lo que pudo ser y no fue. Viajar por nuestras rías, acercarnos a las islas, mientras alguien cuenta leyendas y rinde homenaje a los mareantes, tendría enorme éxito.
¿Dónde está esa inversión productiva para recuperar los cascos históricos y convertirlos en escenarios para artes plásticas, artesanía, música, cita de juglares?. De todo lo que ha nacido nuevo, sin duda me quedo con el Ribadeo Indiano, y esa sorprendente cita cultural en Burela.
Tengo razones y conocimientos profesionales -cinco legislaturas en un Parlamento que logró hacer de Euskadi una cita para el turismo de calidad en pleno contencioso protagonista en las páginas de los sucesos- para señalar que las formas y el fondo de la cuestión siguen siendo un error. ¡No somos el Mediterráneo!.¡ Esto es el Reino de la Lluvia!
Mondoñedo debería ser la ciudad de la Cultura en la Galicia del norte. La ruta de los balleneros una oferta atractiva, desde Rinlo hasta la Estaca de Bares, con un centro que interpretara la "sinfonía" de toda la épica ballenera en la Galicia Cantábrica, más allá del éxito del Museo Provincial del Mar. Estamos ante la primera industria transformadora que fue el gran negocio desde el siglo XII hasta el XVIII. Sargadelos, un lugar a conectar con los visitantes de Auguas Santas, ofreciéndoles la historia de los tres Sargadelos: El arqueológico del siglo XVIII. El decorativo de la loza del siglo XIX. El sueño que pusieron en marcha Luís Seoane e Isaac Díaz Pardo.
Hagamos examen de conciencia. ¿Quiénes son los/las responsables de la cultura en A Mariña?. ¿Cuánto espacio y recursos ocupa la Semana Santa y cuánto se le dedica a "un mar de cultura"?. ¿Qué esfuerzo se hace desde la Xunta de Galicia y desde la Diputación para dinamizar, todo el año, el patrimonio histórico, artístico, costumbrista, ecológico de la vieja Britonia?. ¿Cómo influyen el estado de las carreteras y ferrocarril?
El otro día eché una flor a la mar. Lo hice en señal de duelo por el alma del yate Garoa. Por lo que fue y lo que pudo ser y no fue. Viajar por nuestras rías, acercarnos a las islas, mientras alguien cuenta leyendas y rinde homenaje a los mareantes, tendría enorme éxito.
¿Dónde está esa inversión productiva para recuperar los cascos históricos y convertirlos en escenarios para artes plásticas, artesanía, música, cita de juglares?. De todo lo que ha nacido nuevo, sin duda me quedo con el Ribadeo Indiano, y esa sorprendente cita cultural en Burela.
Etiquetas:
Pablo Mosquera
20190121
1935: o ferrocarril do Bierzo
O 24 de marzo de 1935 publicábase na portada da Comarca, daquela 'semanario popular independiente', o seguinte artigo, en primeira páxina e copia dun publicado no 'Galicia' de Madrid. Si, a historia podía ter sido diferente (tendo en conta ademáis que daquela xa se tiña afondado con anterioridade no mesmo tema abondos anos):
20190120
A nosa Mariña: bálsamo para o viaxeiro. Pablo Mosquera
Cando escribo isto, chove, fai frío, anuncian temporal. Estou a piques de viaxar desde o norte Cantábrico á cidade das Murallas Patrimonio da Humanidade. Teño que contarlles aos lucenses, no impresionante marco do Círculo das Artes -1855- o contido do meu último libro: Islas San Cyprianus. Orgullo y Patrimonio. Somos unha tripulación de argonautas á procura daquel bálsamo para as almas que no Século de Ouro, Cervantes denomina de Fierabrás.
Carlos Novo Cal, Sito Otero Regal, Vicente Miguez Salgueiro e eu mesmo, "Bígaro", somos viaxeiros que no canto de vender Biblias ao estilo George Borrow, ofrecemos un territorio máxico, Reino da Choiva, con recunchos onde a alma sensible reconcíliase con aquel principio-maldición de Murphy, hoxe de rabiosa actualidade. A Mariña é un refuxio, como o era para os mareantes que chegaron ao Castro Celta da Atalaya, ou a San Martiño con Maeloc.
Estamos ás portas de FITUR. O turismo segue sendo a esperanza para os ingresos dun país endebedado ata as cellas. Máis aló de Toledo, Granada, Barcelona, están Compostela e Finisterre. Pero Galicia é inmensa e inmortal. Ao norte do norte, estamos os habitantes de Britonia, a provincia invisible de Mondoñedo, as praias de mica e caolín, os tres Sargadelos: Reais Fábricas; fermosas vaixelas; soño de Isaac Díaz Pardo e Luís Seoane, con ese marabilloso mural que asemella un daqueles guerreiros nos Denarios Ibéricos.
A Mariña é moito máis que As Catedrais -Auguas Santas- É a épica ballenera: Noís, Burela, Rinlo, Bares, San Ciprián. Son as Illas coas súas lendas, desde os Trileucos ata a Coelleira. Os seus portos rías con aquela fermosa historia das carpinterías de Rivera, onde se constrúen buques nun rito que comeza elixindo a madeira do Carballo nas nosas fragas. Atalayas con faros ou con historias de fachos para orientar á navegación a vela, como esas ruínas en San Tirso de Portocelo, e desde logo o fermosísimo casco histórico de Viveiro.
Estamos dispostos a contar ao viaxeiro esas historias ou lendas nas acolledoras casas para turismo da natureza. A lenda do Mariscal; a da Serpe de Coído, a do Conde Santo, a de Merlín e familia, a de Simbad, a do Bispo que afundiu a unha flota Normanda; a das nosas sereas, a de mouras escondidas entre as pedras dos fermosos caseróns que foron lugar para salgaduras. En torno á hospitalidade das nosas xentes, coa súa arte culinario.
E o mellor: Os nosos personaxes. Xentes de mar. Patróns artesanos da navegación a vela. A personalidade das nosas bravas mulleres, viúvas en vida ou de naufragios. Artistas, artesanos, músicos, escritores, que conforman unha Santa Compaña que fai máxicos os nosos Campos Santos, á beira de lugares nos que celebramos as nosas romarías.
Explícase, desde o coñecemento, que a nosa costa e lugares como Illas San Cyprianus, aparezan en toda a cartografía mariña, portolanos, derroteiros e cadernos de viaxeiros. Somos un dos enclaves máis atractivos que pode visitar quen teña alma de trovador aventureiro, ou sinxelemente buscador do Santo Grial da Paz para conversar co ser humano que vai connosco mesmo e necesita curar as feridas que produce a propia vida no medio dun mundo complicado.
Carlos Novo Cal, Sito Otero Regal, Vicente Miguez Salgueiro e eu mesmo, "Bígaro", somos viaxeiros que no canto de vender Biblias ao estilo George Borrow, ofrecemos un territorio máxico, Reino da Choiva, con recunchos onde a alma sensible reconcíliase con aquel principio-maldición de Murphy, hoxe de rabiosa actualidade. A Mariña é un refuxio, como o era para os mareantes que chegaron ao Castro Celta da Atalaya, ou a San Martiño con Maeloc.
Estamos ás portas de FITUR. O turismo segue sendo a esperanza para os ingresos dun país endebedado ata as cellas. Máis aló de Toledo, Granada, Barcelona, están Compostela e Finisterre. Pero Galicia é inmensa e inmortal. Ao norte do norte, estamos os habitantes de Britonia, a provincia invisible de Mondoñedo, as praias de mica e caolín, os tres Sargadelos: Reais Fábricas; fermosas vaixelas; soño de Isaac Díaz Pardo e Luís Seoane, con ese marabilloso mural que asemella un daqueles guerreiros nos Denarios Ibéricos.
A Mariña é moito máis que As Catedrais -Auguas Santas- É a épica ballenera: Noís, Burela, Rinlo, Bares, San Ciprián. Son as Illas coas súas lendas, desde os Trileucos ata a Coelleira. Os seus portos rías con aquela fermosa historia das carpinterías de Rivera, onde se constrúen buques nun rito que comeza elixindo a madeira do Carballo nas nosas fragas. Atalayas con faros ou con historias de fachos para orientar á navegación a vela, como esas ruínas en San Tirso de Portocelo, e desde logo o fermosísimo casco histórico de Viveiro.
Estamos dispostos a contar ao viaxeiro esas historias ou lendas nas acolledoras casas para turismo da natureza. A lenda do Mariscal; a da Serpe de Coído, a do Conde Santo, a de Merlín e familia, a de Simbad, a do Bispo que afundiu a unha flota Normanda; a das nosas sereas, a de mouras escondidas entre as pedras dos fermosos caseróns que foron lugar para salgaduras. En torno á hospitalidade das nosas xentes, coa súa arte culinario.
E o mellor: Os nosos personaxes. Xentes de mar. Patróns artesanos da navegación a vela. A personalidade das nosas bravas mulleres, viúvas en vida ou de naufragios. Artistas, artesanos, músicos, escritores, que conforman unha Santa Compaña que fai máxicos os nosos Campos Santos, á beira de lugares nos que celebramos as nosas romarías.
Explícase, desde o coñecemento, que a nosa costa e lugares como Illas San Cyprianus, aparezan en toda a cartografía mariña, portolanos, derroteiros e cadernos de viaxeiros. Somos un dos enclaves máis atractivos que pode visitar quen teña alma de trovador aventureiro, ou sinxelemente buscador do Santo Grial da Paz para conversar co ser humano que vai connosco mesmo e necesita curar as feridas que produce a propia vida no medio dun mundo complicado.
Etiquetas:
Pablo Mosquera
20190116
Unha actividade para mañá, a conto de que Wikipedia cumpriu onte 18 anos
---
Posterior:
E, para quen queira saber máis, a máis da propia wikipedia, sete palabras ben traídas: https://portaldaspalabras.gal/lexico/setestrelo/aniversario-da-wikipedia/
Ou unha entrevista, ou a wikipedia en contexto educativo, ou... milleiros e millóns de artigos dan para moito!
Posterior:
E, para quen queira saber máis, a máis da propia wikipedia, sete palabras ben traídas: https://portaldaspalabras.gal/lexico/setestrelo/aniversario-da-wikipedia/
Ou unha entrevista, ou a wikipedia en contexto educativo, ou... milleiros e millóns de artigos dan para moito!
Etiquetas:
Galipedia
20190111
Sen recoñecer a importancia da periferia
Nun momento no que os diversos medios miran no embigo das novas da política estatal mentres as de Alcoa pasan rápido, as dos pensionistas parece como se xa non fosen novas a pesares de ser unha manifestación continuada moi longa e que segue a medrar, ou se mira a ver que se lee para poñer máis do mesmo en troques de procurar a nova que poda facer historia, nun momento así, non é raro que pase desapercibida unha nova como esta:
'La bolsa baja por primera vez del billón de euros desde el 2015'
Algo que é de finanzas máis que de economía, pero que se deixa aí, sen máis, cando un par de días antes a nova era que Apple baixara tamén do billón de euros.
É dicir, todo o conxunto da bolsa española, o valor de tódalas empresas cotizadas en bolsa en España, incluídas aquelas empresas -bancos- 'too big to fail' ('demasiado grandes' para que en caso necesario o estado teña que apoialas si ou si, como xa ten pasado) ten un valor semellante a unha soa empresa estadounidense.
Así estamos.
Etiquetas:
economía
Subscribirse a:
Publicacións (Atom)