Rematou a festa e o barullo

Día 9. Despois de rematar, calma na vila. Mesma a festa da hostalería no Muíño propiciou unha noite tranquila fóra dalí ó remate (abondo máis cedo que o día anteriór, abofé) da orquestra (horario límite permitido dos recintos feirais: 1:00h, verbenas e festas populares, 3:30, ampliables ambos unha hora nos días festivos e anteriores) coas súas cancións, incluíndo algunha dos sesenta ou menos. Eso si, o ambiente arredor da orquestra non era o daqueles anos, nin a potencia da música emitida (os decibelios, vamos) nin tampouco a competencia entre música de orquestra e música de, por exemplo, cocehes eléctricos.
Rematou así un día no que a banda acompañou primeiro a procesión e logo foi interrompida no concerto por un desmaio sonoro: polo golpe que levou o afectado, todos crimos que a cousa era grave; logo resultou que os danos foron relativamente menores a pesares de quedar o chan manchado de sangue.
Non foi o único accidente do día: máis grave o que se deu nas pistas cara ó faro: un camión para a preguntar un enderezo a unha persoa. Contéstalle, dalle as grazas, a persoa pasa por diante do camión, o camioneiro arranca sen velo dende a altura da cabina, e a traxedia foi servida.
As fotos, da saída da imaxe en procesión, a banda preparándose para a actuación (afinando), o detalle curioso da ocupación da praza da musica, con sol e sen cadeiras, unha visión da praza da música unha volta vacía, dende o palco, e tres fotografías dos cabezudos que actúan cos cocos, incluídos os agasallos recén recibidos do rato Pérez (falta algunha imaxe)